Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych, zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 14 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A.B. (dalej: Wnioskodawca) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (…), jest również czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca rozlicza obecnie zaliczki na podatek dochodowy kwartalnie.

W dniu 19 lutego 2022 r. Wnioskodawca złożył za pośrednictwem Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) wniosek o zmianę formy opodatkowania z zasad ogólnych na opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej: ryczałt). W taki też sposób Wnioskodawca rozliczył podatek dochodowy za 2022 r.

Następnie 15 lutego 2023 r. Wnioskodawca ponownie złożył wniosek o zmianę formy opodatkowania, tym razem dotyczący rezygnacji z opodatkowania ryczałtem i powrotu do opodatkowania na zasadach ogólnych. Wniosek został złożony zgodnie z przepisami o CEIDG, podpisany profilem zaufanym. Wnioskodawca otrzymał potwierdzenie podpisania wniosku drogą elektroniczną (e-mail).

O złożeniu powyższego wniosku Wnioskodawca poinformował biuro księgowe, które prowadzi mu rozliczenia. Biuro księgowe złożyło druk ZUS DRA za styczeń 2023 r. w dniu 17 lutego 2023 r., z którego również wynika sposób rozliczenia składek według skali podatkowej.

Kolejne dokumenty były wysyłane analogicznie. Ponadto, od 2023 r. Wnioskodawca uiszczał zaliczki na podatek dochodu w ustawowym terminie z opisem PIT-5 lub PIT-36, a także złożył zeznania roczne PIT-36 za rok 2023 oraz 2024. Ponadto, Wnioskodawca otrzymał z właściwego urzędu skarbowego zwrot podatku za 2023 oraz 2024 rok. Co istotne, Wnioskodawca zarówno za styczeń 2023 r., jak i 2024 r. nie osiągnął dochodów przekraczających 30 000 zł, zatem nie powstał dochód do opodatkowania.

Zatem wszelkie działania Wnioskodawcy od początku 2023 r. były podejmowane w celu zmiany formy opodatkowania z ryczałtu na zasady ogólne. W związku z powyższym, od momentu złożenia wniosku Wnioskodawca konsekwentnie stosował zasady dotyczące opodatkowania skalą podatkową. Z uwagi na wybór kwartalnego rozliczania zaliczki na podatek dochodowy, pierwszy przelew w 2023 r. został wykonany w kwietniu 2023 r.

W dniu 9 maja 2025 r. z biurem księgowym skontaktował się właściwy dla niego urząd skarbowy, prosząc o wyjaśnienia w zakresie sposobu opodatkowania, ponieważ rozliczył się na zasadach ogólnych, natomiast w systemie jako wybrana metoda opodatkowania wskazany jest ryczałt.

Po zalogowaniu się do CEIDG Wnioskodawca ustalił, że w wyniku błędu technicznego (lub innego – Wnioskodawca po takim czasie nie jest w stanie zidentyfikować powodu) wniosek złożony 15 lutego 2023 r. nie został odnotowany w systemie. W związku z powyższym urząd uznał, że rezygnacja z opodatkowania ryczałtem była nieskuteczna, a zatem Wnioskodawca powinien był kontynuować opodatkowanie ryczałtem.

Wnioskodawca posiada natomiast:

·potwierdzenie logowania do CEIDG w postaci zrzutu ekranu historii logowania do konta CEIDG (logowanie 15 lutego 2023 r),

·podpisany wniosek o rezygnacji z ryczałtu w formacie pdf,

·potwierdzenie podpisania wniosku, otrzymane na maila (15.02.2023 r.),

·potwierdzenie przekazania informacji księgowemu o zmianie formy opodatkowania (email z 15.02.2023 r.),

·potwierdzenia wpłat zaliczek na podatek dochodowy w ustawowym terminie z opisem PIT-5 lub PIT-36 od momentu zmiany formy opodatkowania oraz złożenie zeznania rocznego PIT-36 za rok 2023 oraz 2024,

·deklaracja ZUS DRA złożona za 2023 r. w dniu 17 lutego 2023 r., z której wynika sposób rozliczenia według skali podatkowej (kolejne dokumenty wysyłane były analogicznie) wraz z zrzutem ekranu potwierdzającym przesłanie dokumentu do ZUS,

·potwierdzenie otrzymania zwrotu podatku za rok 2023 oraz 2024.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca pragnie potwierdzić, że w świetle takiego stanu faktycznego zmiana formy opodatkowania i możliwości opodatkowania przychodów (dochodów) na zasadach ogólnych od 2023 r. była skuteczna.

Pytanie

Czy w tak przedstawionym opisie stanu faktycznego w 2023 r. doszło do skutecznego wyboru metody opodatkowania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej na zasadach ogólnych, która ma zastosowanie za rok 2023 i lata następne?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy w 2023 r. doszło do skutecznej zmiany formy opodatkowania, w związku z powyższym Wnioskodawca był uprawniony do opodatkowania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej na zasadach ogólnych za rok 2023 oraz za rok 2024 i 2025 na zasadzie kontynuacji.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z o PIT: Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy o PIT: Dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego sporządzone na piśmie oświadczenie o zastosowaniu opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych określonego w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o ryczałcie podatnik może złożyć oświadczenie, na piśmie, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego o rezygnacji z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Co do zasady, oświadczenie na piśmie o rezygnacji z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych powinno zostać złożone do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym (art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o zryczałtowanych podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

Zgodnie z art. 60 kodeksu cywilnego (w skrócie: k.c.), z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej (oświadczenie woli).

Zgodnie natomiast ze stanowiskiem doktryny „oświadczeniem woli Jest każde zachowanie się osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej, a więc – ujmując rzecz skrótowo – zachowanie dostatecznie ujawniające wolę” – R. Trzaskowski (w:) Kodeks cywilny. Komentarz. Tom I. Część ogólna, cz. 2 (art. 56-125), red. J. Gudowski, Warszawa 2021, art. 60.

Ponadto, zazwyczaj obraz decyzji wyłaniający się z zachowania określonej osoby odpowiada jej rzeczywistej woli wewnętrznej – por. S. Grzybowski (w:) System prawa cywilnego, t. 1, 1985, s. 479, według którego oświadczeniem woli jest „zewnętrzny przejaw wewnętrznej decyzji”.

Przepisy regulujące kwestie rezygnacji/zmiany formy opodatkowania wskazują na złożenie oświadczenia na piśmie. Brak jest definicji legalnej zwrotu „sporządzenie czegoś na piśmie”.

Potocznie należałoby uznać, że oznacza to, że oświadczenie to powinno zostać sporządzone przy użyciu znaków alfabetu w celu utrwalenia wypowiedzi. Ten wymóg spełniony będzie także wówczas, gdy tekst zawarty został w tytule przelewu skierowanego do organu podatkowego. Wnioskodawca podkreśla, że złożył oświadczenie o treści zawartej w tytule przelewu i nie ma wątpliwości co do autora tego oświadczenia (przelew został dokonany z rachunku bankowego, do którego ma dostęp wyłącznie Wnioskodawca). W związku z powyższym, nie ma wątpliwości co do autora oświadczenia i podpis pod treścią nie jest konieczny. Podpis byłby konieczny jedynie w przypadku, gdy nie byłoby wiadomym, kto oświadczenie woli złożył.

Powyższe potwierdza również orzecznictwo sądów administracyjnych. Jak wynika z wyroku NSA z dnia 22 lutego 2024 r. (sygn. akt: II FSK 710/21), dokonanie wpłaty zaliczki na podatek dochodowy, opatrzonego w tytule przelewu informującym o wyborze konkretnej formy opodatkowania (np. „zaliczka na PIT-36”), spełnia wymogi formalne ustawowego oświadczenia. Sąd podkreślił, że przepisy nie określają sztywnego wzoru takiego oświadczenia. W ślad za tym orzeczeniem Dyrektor KIS również potwierdza, że dokonanie wpłaty zaliczki z odpowiednio opisanym tytułem przelewu stanowi oświadczenie o wyborze metody opodatkowania – por. interpretacja indywidualna DKIS z 6 listopada 2024 r., nr 0115-KDST2-1.4011.473.2024.3.NC; z 1 kwietnia 2025 r., nr 0115-KDIT3.4011.207.2025.1.RS; z 9 grudnia 2024 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.587.2024.3.HJ; z 19 listopada 2024 r., 0114-KDIP3-2.4011.697.2024.3.MG; z 22 października 2024 r., nr 0112-KDIL2-2.4011.593.2024.2.MW; z 31 marca 2025 r., nr 0112-KDIL2-2.4011.85.2025.2.MM.

Dlatego też, w przypadku gdy podatnik dokonał wpłaty pierwszej zaliczki tytułem podatku i z opisu dokonanej wpłaty (np. tytułu przelewu) wynika, jakiego dokładnie rodzaju podatku dotyczy płatność, taki dowód wpłaty może zostać uznany za złożenie oświadczenia.

Dodatkowo, w myśl art. 44 ust. 3g ustawy o PIT Podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, będący małymi podatnikami oraz podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej, o których mowa w art. 22k ust. 11, mogą wpłacać zaliczki kwartalne. Wysokość zaliczek, z zastrzeżeniem ust. 3h, ustala się w następujący sposób:

1)obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od kwartału, w którym dochody przekroczyły kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz najniższej stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1;

2)zaliczkę za ten kwartał stanowi podatek obliczony od dochodu według zasad określonych w art. 26 i art. 27;

3)zaliczkę za kolejne kwartały ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za poprzednie kwartały.

Stosownie do treści art. 44 ust. 3i ustawy o PIT: O wyborze sposobu wpłacania zaliczek według zasad, o których mowa w ust. 3g lub 3h, podatnicy informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a pkt 2, składanym za rok podatkowy, w którym stosowali kwartalny sposób wpłacania zaliczek.

W związku z powyższym, rozliczanie kwartalne zaliczek na podatek dochodowy jest uprawnieniem każdego podatnika, który jest małym podatnikiem lub podatnikiem rozpoczynającym działalność gospodarczą.

Ponadto, Wnioskodawca pragnie wskazać na wysokość kwoty wolnej od podatku, która od 1 stycznia 2022 r. wynosi 30 000 zł. Wnioskodawca wskazuje natomiast, że za styczeń 2023 r. nie osiągnął dochodów przekraczających tę kwotę. Zatem nie miał obowiązku dokonywania przelewu zaliczki na podatek dochodowy za styczeń 2023 r. do 20 lutego 2023 r. z uwagi na korzystanie z kwoty wolnej od podatku.

Mając na uwadze powyższe, dla uznania, że złożone oświadczenie o rezygnacji z danej formy opodatkowania jest skuteczne, istotne jest, aby z opisu przelewu wynikała jednoznacznie wola podatnika co do wyboru metody opodatkowania. Dlatego też opatrzenie przelewu odpowiednim opisem oraz konsekwentne dokonywania przelewów zaliczki na podatek dochodowy ze wskazanym opisem oraz rozliczenia podatku powinno zostać zakwalifikowane jako skuteczne złożenie oświadczenie o wyborze formy opodatkowania.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, na powyższy wniosek nie powinien wpływać fakt, że pierwszy przelew dokonany został w kwietniu 2023 r. z uwagi na wybór kwartalnego wpłacania zaliczek na podatek dochodowy oraz braku dochodu przekraczającego kwotę wolną od podatku za styczeń 2023 r.

Odmienne stanowisko byłoby sprzeczne z następującymi zasadami prawa podatkowego:

Zasada proporcjonalności

Co do zasady, zasada proporcjonalności nakazuje podejmowanie przez administrację działań proporcjonalnych do zamierzonego celu. Nie powinny być zatem nakładane na stronę obowiązki niewspółmierne do celu, który miałby być osiągnięty dzięki ich nałożeniu.

Kryterium proporcjonalności jest spełnione wówczas, gdy:

·liczba i ciężar gatunkowy zalet danego środka przekracza liczbę wad;

·pozytywny jest wynik ważenia pomiędzy dobrem (wartością) chronioną a dobrem poświęconym;

·stosowane środki są usprawiedliwione „wagą i charakterem” celu, któremu mają służyć,

·istnieje odpowiednia relacja pomiędzy odniesionymi korzyściami z osiągnięciem założonego celu a szkodą wyrządzoną konstytucyjnemu prawu przez to, że cel został osiągnięty.

W związku z powyższym, jeżeli przyjęte środki obciążają jednostkę w sposób nadmierny i nieodpowiedni, nie mieszczą się one w ramach zasady proporcjonalności i są niezgodne z konstytucją. Wymógł proporcjonalności sensu stricto oznacza zatem konieczność ważenia dwóch dóbr (wartości), których pełna realizacja jest niemożliwa: dobra naruszone przez podjęte środki działania, a także dobra, którego ochrona jest w konkretnych okolicznościach celem ingerencji państwa. Nie każdy cel publiczny, nawet jeśli jest on prawnie dopuszczalny i znajduje podstawy aksjologiczne w konstytucji, usprawiedliwia ograniczenie danego prawa (por. Mudrecki Artur, Zasada proporcjonalności w prawie podatkowym, LEX).

Innymi słowy, zasada proporcjonalności wiąże się z miarkowaniem działań organów władzy publicznej i minimalizacją ich ingerencji w sferę praw i wolności.

Dodatkowo, zasada ta została doprecyzowana w wyroku z 5.05.1998 r., C-157/96 , w którym TSUE przyjął, że zasada proporcjonalności, która należy do zasad ogólnych prawa unijnego, wymaga, żeby akty instytucji unijnych nie przekraczały granic tego, co jest odpowiednie i konieczne do realizacji uzasadnionych celów zamierzonych przez dane uregulowanie, przez co należy rozumieć, że kiedy istnieje wybór między kilkoma odpowiednimi środkami, należy uciec się do najmniej ograniczającego oraz żeby spowodowane niedogodności nie były nadmierne w porównaniu do zamierzonych celów.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, Wnioskodawca przede wszystkim zwraca uwagę na fakt, że konieczność dokonania korekty rozliczeń oraz potencjalnej dopłaty podatku wraz z odsetkami za lata 2023 oraz 2024 byłaby sankcją nieproporcjonalną do wagi powstałego niedopatrzenia (wynikającego z technicznego problemu z dostarczeniem podpisanego oświadczenia przez CEIDG). Samo złożenie wniosku jest kwestią formalną, a w zaistniałej sytuacji faktycznej kluczowe powinny być intencja podatnika oraz faktyczne czynności podejmowane przez ostatnie dwa lata, tj. wpłacanie zaliczek na podatek dochodowy i rozliczanie podatku w oparciu o przepisy dotyczące zasad ogólnych.

Zatem konieczność korygowania rozliczeń byłaby działaniem niewspółmiernie obciążającym dla Wnioskodawcy w porównaniu do wagi niedopatrzenia (tj. w opinii Wnioskodawcy nie powstały żadne negatywne konsekwencje dla organu, ponieważ podatek został terminowo i prawidłowo rozliczony).

Zatem, porównując konsekwencje, jakie Wnioskodawca mógłby ponieść w związku z zakwestionowaniem prawa do opodatkowania na zasadach ogólnych, do wagi technicznego niedopatrzenia, konsekwencje po jego stronie byłyby niewspółmiernie (nieproporcjonalnie) wysokie.

Zasada zaufania do organów podatkowych

Zakwestionowanie wyboru opodatkowania naruszałoby także zasadę działania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

Zgodnie z art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. Postępowanie budzące zaufanie to postępowanie staranne i merytorycznie poprawne, w którym dopuszcza się wnioskowane dowody, traktuje się równo interesy podatnika i Skarbu Państwa, nie zmienia się ocen tych interesów, a materialnoprawnych wątpliwości nie rozstrzyga na niekorzyść podatnika (por. m.in. wyrok NSA z 4.01.2006 r., I FSK401/05).

Dodatkowo, z zasady zaufania przedsiębiorców do władzy publicznej, o czym orzekł w jednym ze swoich wyroków WSA, wynika „obowiązek organu administracji publicznej prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej i kierowania się zasadami proporcjonalności, bezstronności oraz równego traktowania. Pogłębianiu tego zaufania z pewnością nie służy podejmowanie działań, które wzbudzić mogą u skarżących poczucie niesprawiedliwości” (wyr. WSA w Olsztynie z 28.9.2018 r., II SA/OI443/18, Legalis).

Wnioskodawca wskazuje na przykład naruszenia przez organ podatkowy, w którym organ przyjął od podatnika podatku dochodowego, rozliczającego się w formie ryczałtu, zawiadomienie o założeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Złożenie zawiadomienia wyraźnie świadczyło o woli rezygnacji z ryczałtu. Organ podatkowy nie powiadomił jednak podatnika o konieczności złożenia oświadczenia o zrzeczeniu się rozliczenia ryczałtowego, po czym wydał decyzję określającą wysokość zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów ewidencjonowanych.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił decyzje, uznając, że doszło do naruszenia art. 121 § 2 (wyrok NSA w Szczecinie z 29.05.2003 r., SA/Sz 1954/01): Jeżeli organ podatkowy zatem przyjął dokument bez wyjaśnienia przyczyn jego złożenia i bez wskazania podatnikowi, iż dokument ten jest niewystarczający dla osiągnięcia celu w nim wskazanego, tj. możliwości regulowania podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach ogólnych, to naruszył zasady działania państwa prawa.

Wnioskodawca natomiast podjął decyzję o zmianie formy opodatkowania od 2023 r. i rozliczanie podatku zgodnie z zasadami ogólnymi (w tym dokonywanie przelewów zaliczek oraz złożenie zeznań za rok 2023 i 2024) od tego roku było przejawem jego woli zmiany formy opodatkowania, którą konsekwentnie realizował.

Przelewy zaliczek na podatek dochodowy opisane „PIT-5” lub „PIT-36” musiały być księgowane przez urząd na bieżąco od 2023 roku. W żadnym momencie natomiast Wnioskodawca nie otrzymał jakichkolwiek zapytań/informacji, że zgłoszona w systemie e-US (do którego organ ma nieograniczony dostęp) forma opodatkowania różni się od tytułu, pod jakim dokonywane były płatności. Dodatkowo, zaliczki z różnych źródeł (dotyczące różnych form opodatkowania) powinny być przez urząd księgowane na różnych rozrachunkach.

Zatem organ powinien był zweryfikować wcześniej, że na rozrachunku dotyczącym rozliczeń na zasadach ogólnych widnieją nienależne wpływy, natomiast na rozrachunku dotyczącym opodatkowania ryczałtem wpływów brak.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jeśli organ chciałbym twierdzić, że do wyboru zasad ogólnych nie doszło, organ podatkowy powinien był poinformować go o błędnym rozliczeniu zaliczki na podatek dochodowy już na etapie pierwszej zaliczki, ewentualnie w momencie złożenia rozliczenia za rok 2023 r. Skutkowałoby to podjęciem przez Wnioskodawcę stosownych kroków, by zminimalizować skutki błędu technicznego, który wystąpił podczas wysyłania wniosku.

Tymczasem urząd zaakceptował rozliczenie podatku za rok 2023 i 2024 złożone zgodnie z przepisami dotyczącymi opodatkowania na zasadach ogólnych. Co więcej, dokonał zwrotu podatku wynikającego z tych rozliczeń, nie kwestionując, że składana deklaracja jest niezgodna z wybraną metodą opodatkowania ujawnioną w systemie.

Zdaniem Wnioskodawcy to najpóźniej na etapie zwrotu za 2023 r. urząd powinien był się zwrócić o wyjaśnienia. Biorąc natomiast pod uwagę, że nic takiego nie miało miejsca, Wnioskodawca działał w zaufaniu do organu, że rozliczenia są prawidłowe.

Natomiast przyjęcie odpowiednio zatytułowanych przelewów zaliczek na podatek dochodowy oraz rozliczeń rocznych (w szczególności rozliczenia za 2023 i 2024 r. oraz dokonanie zwrotu Dodatku za te lata) bez wyjaśnienia przyczyn takiego działania i bez wskazania podatnikowi, że odbiegają one od zadeklarowanej formy opodatkowania, w myśl powołanego wyżej orzecznictwa, narusza zasadę działania organów podatkowych w sposób budzący do nich zaufanie.

W związku z powyższym, ewentualne kwestionowanie tych rozliczeń po 2 latach, gdy zostały one zaakceptowane, a podatek został zwrócony, w opinii Wnioskodawcy, rażąco naruszałoby zaufanie do organów podatkowych.

Zasada równości podatników

Zakwestionowanie wyboru metody opodatkowania doprowadziłoby również do nierównego traktowania Wnioskodawcy w stosunku do innych podatników, którzy też napotkali problem techniczny przy składaniu deklaracji o wyborze formy opodatkowania (lub w ogóle takiego wniosku nie złożyli), natomiast nie korzystają z prawa do rozliczania kwartalnego, tylko wpłacają zaliczki miesięczne.

Jak zostało wskazane wyżej, złożenie oświadczenia o wyborze metody opodatkowania może mieć bowiem również formę dorozumianą, przez odpowiednio opisany przelew, co potwierdzone zostało przez liczne interpretacje indywidualne Dyrektora KIS (por. interpretacja indywidualna z 6 listopada 2024 r. nr 0115-KDST2-1.4011.473.2024.3.NC; z 1 kwietnia 2025 r. nr 0115-KDIT3.4011.207.2025.1.RS; z 9 grudnia 2024 r. nr 0113-KDIPT2-1.4011.587.2024.3.HJ; z 19 listopada 2024 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.697.2024.3.MG; z 22 października 2024 r. nr 0112-KDIL2-2.4011.593.2024.2.MW; z 31 marca 2025 r. nr 0112- KDIL2-2.4011.85.2025.2. MM).

Podatnicy, którzy skorzystali z przewidzianej prawem możliwości rozliczania kwartalnego i dokonywania płatności zaliczek na podatek dochodowy kwartalnie, nie dokonują pierwszego przelewu do 20 lutego, tylko co do zasady do 20 kwietnia, zatem kwestionowanie takiej dorozumianej formy wyboru formy opodatkowania stawiałoby ich w sytuacji gorszej niż ci, którzy zaliczki wpłacają miesięcznie.

Zdaniem Wnioskodawcy nie powinny mieć miejsca sytuacje, w których wybór metody, zgodnie z którą realizowane są płatności zaliczek, wiąże się ze różnicowaniem możliwości podatników w dochodzeniu swoich praw.

Podatnicy rozliczający zaliczki miesięcznie, mimo napotkania tych samych problemów przy składaniu wniosku, mogą skorzystać z alternatywnej (domniemanej) ścieżki potwierdzenia dokonania wyboru, czego podatnicy rozliczający się kwartalnie już zrobić by nie mogli.

Dlatego też, uznanie, że wyłącznie podatnicy rozliczający zaliczki na podatek dochodowy miesięcznie mogą skorzystać z domniemania wyboru metody opodatkowania poprzez odpowiednio opisany przelew, jest swego rodzaju dyskryminacją podatników rozliczających się kwartalnie. Ponadto, prowadzi to do zróżnicowanego traktowania podatników znajdujących się w takiej samej sytuacji i może stanowić naruszenie konstytucyjnej zasady równości wobec prawa.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku podatników wybierających opodatkowanie skalą podatkową uwzględnienie kwoty wolnej od podatku zazwyczaj powoduje brak podatku za pierwszy miesiąc roku, co też miało miejsce w sytuacji Wnioskodawcy.

Zatem nawet w przypadku podatników wybierających opodatkowanie skalą, którzy wybrali miesięczne rozliczanie zaliczek uznanie, że tylko przelew zrealizowany do 20 lutego uznany jest jako skuteczny wybór formy opodatkowania, również skutkować będzie nierównym traktowaniem podatników o niższych dochodach. Wynika to z faktu, że liczba podatników, których dochody już w pierwszym miesiącu przekraczają 30 000 zł i którzy wybierają opodatkowanie skalą, jest niewielka. A zatem podatnicy opodatkowani skalą zazwyczaj nie dokonują przelewu na zaliczkę na podatek dochodowy za styczeń.

Zatem Wnioskodawca podkreśla, że uznanie, że wpłata zaliczki na podatek do 20 lutego może być równoznaczna ze skutecznym wyborem formy opodatkowania w sposób alternatywny stawia w gorszej pozycji również podatników, którzy w pierwszym miesiącu roku nie osiągnęli dochodów przekraczających wartość kwoty wolnej od podatku.

W związku z powyższym, również może stanowić naruszenie konstytucyjnej zasady równości prawa.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo opisany przelew zaliczki na podatek dochodowy za 1 kwartał 2023 r. powinien zostać potraktowany jako domniemane oświadczenie o wyborze opodatkowania na zasadach ogólnych za rok 2023, a także za lata następne.

Zasada domniemania uczciwości przedsiębiorcy (partnerskiego podejścia organów do przedsiębiorców)

Na koniec Wnioskodawca wskazuje na zasadę domniemania uczciwości przedsiębiorcy, z którą to zasadą związane jest partnerskie podejście organów podatkowych do przedsiębiorcy. Zasada ta wyklucza możliwość przyjęcia przez organ odgórnie, że przedsiębiorca popełnił błąd. Organ powinien przyjmować, że przedsiębiorca działa właściwie, zaś jakiekolwiek odstępstw od tego domniemania wymagają przekonującego uzasadnienia. Organ powinien więc stanowić dla przedsiębiorcy partnera, nie zaś potencjalnego przeciwnika, który tylko czyha na jego błąd bądź jakiekolwiek potknięcie.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie organ powinien wziąć pod uwagę ogół okoliczności i podejmowanych czynności i stosując zasadę partnerskiego podejścia do przedsiębiorców, wyjść z założenia, że doszło do skutecznej zmiany formy opodatkowania. Zwrócenie uwagi na to, że rozliczenia są niezgodne z widniejącym w systemie wyborem dopiero po upływie dwóch lat może zostać odebrane jako czyhanie organu na potknięcie podatnika oraz zastawianie pułapki (w szczególności uwzględniając, że organ dokonał zwrotu podatku wynikającego z rozliczeń za 2023 oraz 2024 rok), a także możliwość uznania, że forma opodatkowania może zostać wybrana w sposób dorozumiany, ale tylko przez podatników, którzy rozliczają składki miesięcznie.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, doszło do skutecznej zmiany metody opodatkowania, a zatem Wnioskodawca miał prawo opodatkowywać swoje dochody na zasadach ogólnych od 2023 r. aż do chwili obecnej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 843 ze zm.):

Zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Natomiast w myśl art. 9 ust. 1b ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Jak stanowi zaś art. 9 ust. 1c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że podstawową formą opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów z działalności gospodarczej jest opodatkowanie według skali podatkowej. Wymieniona forma opodatkowania przysługuje z mocy ustawy i podatnik nie musi składać oświadczenia o jej wyborze.

Natomiast jeśli podatnik dokona wyboru szczególnej formy opodatkowania, jaką jest ryczał od przychodów ewidencjonowanych, to jak wynika z powyższych przepisów, ta forma opodatkowania dotyczy również lat następnych. Jeśli podatnik chciałby zrezygnować z tej formy opodatkowania i przejść ponownie na zasady ogólne, to powinien złożyć stosowne oświadczenie w określonym w przepisach terminie.

Tym samym, gdy podatnik chce zrezygnować z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, to przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakładają obowiązek złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

W myśl art. 44 ust. 3g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, w której obecnie rozlicza zaliczki na podatek dochodowy kwartalnie. Dnia 19 lutego 2022 r. złożył Pan za pośrednictwem Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) wniosek o zmianę formy opodatkowania z zasad ogólnych na opodatkowanie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych i wg tej formy rozliczał Pan przychody. Następnie 15 lutego 2023 r. złożył Pan wniosek o zmianę formy opodatkowania, dotyczący rezygnacji z opodatkowania ryczałtem i powrotu do opodatkowania na zasadach ogólnych. Wniosek został złożony zgodnie z przepisami o CEiDG, podpisany profilem zaufanym. Otrzymał Pan potwierdzenie podpisania wniosku drogą elektroniczną (e-mail). Od 2023 r. uiszczał Pan zaliczki na podatek dochodowy w ustawowym terminie z opisem PIT-5 lub PIT-36, a także złożył zeznania roczne PIT-36 za lata 2023 oraz 2024. Zarówno za styczeń 2023 r., jak i 2024 r. nie osiągnął Pan dochodów przekraczających 30 000 zł, zatem nie powstał dochód do opodatkowania. Z uwagi na wybór kwartalnego rozliczania zaliczki na podatek dochodowy, pierwszy przelew w 2023 r. został wykonany przez Pana w kwietniu 2023 r. Po zalogowaniu się do CEiDG ustalił Pan, że w wyniku błędu technicznego lub innego błędu wniosek złożony 2023 r. dotyczący zmiany formy opodatkowania z ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na zasady ogólne nie został odnotowany w systemie.

Ponownie zaznaczam, że w sytuacji, gdy podatnik chce zrezygnować z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, to ma obowiązek złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego. Tymczasem – jak Pan wskazał – zarówno za styczeń 2023 r., jak i 2024 r. nie osiągnął Pan dochodów przekraczających 30 000 zł, zatem nie powstał dochód do opodatkowania. Ponadto wpłacał Pan zaliczki w systemie kwartalnym. Stąd pierwszy przelew w 2023 r. został wykonany przez Pana w kwietniu 2023 r., a więc po terminie ustawowym.

W konsekwencji w 2023 r. i w 2024 r. nie złożył Pan skutecznie oświadczenia o zmianie formy opodatkowania z ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na zasady ogólne. Tym samym uzyskiwane przez Pana dochody w 2023 r. i w 2024 r. nie mogły być opodatkowane na zasadach ogólnych.

Podsumowanie: w 2023 r. nie doszło do skutecznego wyboru przez Pana metody opodatkowania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej na zasadach ogólnych, która miałaby zastosowanie za rok 2023 i lata następne.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto wskazuję, że powołane we wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedstawionej przez Pana kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzam, że tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.