Możliwość opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych przychodów ze sprzedaży ładowaczy czołowych wraz z osprzętem.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów ewidencjonowanych w części dotyczącej możliwości opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych przychodów ze sprzedaży ładowaczy czołowych wraz z osprzętem (oznaczone we wniosku jako pytanie 2) jest nieprawidłowe.

W pozostałym zakresie wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych przychodów ze sprzedaży ładowaczy czołowych wraz z osprzętem.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismami z 21 lipca i 26 sierpnia 2022 r. (daty wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan osobą fizyczną posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. W roku podatkowym 2022 rozlicza się Pan na zasadach ryczałtu. Jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Jest Pan również wspólnikiem w spółkach jawnych, przychody z tego tytułu opodatkowuje Pan również podatkiem zryczałtowanym od niektórych dochodów uzyskiwanych przez osoby fizyczne.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie przygotowywania projektów dotyczących budowy farm fotowoltaicznych. W ramach inwestycji, nabywa Pan prawo do dysponowania gruntem, poprzez najem lub dzierżawę. Następnie przygotowuje Pan projekt, związany z przedmiotową nieruchomością, w zakresie budowy farmy fotowoltaicznej i występuje do organów państwowych jak również do zakładów specjalistycznych o niezbędne zgody oraz pozwolenia od np. w zakresie energetyki oraz warunków przyłącza.

Dodatkowo, w latach ubiegłych dokonywał Pan sprzedaży maszyn rolniczych. Podkreślił Pan że w roku 2022 nie dokonał żadnej sprzedaży w tym zakresie.

Maszynami sprzedawanymi w poprzednich latach podatkowych były w szczególności ładowacze czołowe montowane do ciągników rolniczych. Nie mają one charakteru części do pojazdu mechanicznego, ponieważ w przypadku braku przedmiotowej maszyny ciągnik nadal spełnia swą funkcję.

Uzupełnienie stanu faktycznego

Przedstawiona wątpliwość w zakresie utraty prawa do rozliczania ryczałtem (zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne) dotyczy roku 2022 r.

Ładowacze czołowe są opcjonalnym wyposażeniem ciągnika rolniczego, montowanym do jego ramy. Służą one do załadunku, wyładunku i przemieszczania różnych materiałów w obrębie gospodarstwa rolnego. Stanowią specyficzny rodzaj urządzeń używanych w działalności rolniczej i nie można uznać ich za np. część zderzaków ciągnika.

Ładowacze czołowe sklasyfikowane są pod symbolem PKWiU: 28.22.18. jako: „Pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadowywania lub rozładowywania”.

Jako „ładowarki specjalnie zaprojektowane do sprzęgania z ciągnikami rolniczymi”, mają przypisany kod CN 8428 90 71. Oznaczenie GTU_07 obejmuje zaś wyłącznie przedmioty o kodach CN 8701 - 8708 oraz CN 8708 10 (pojazdy i części samochodowe). W związku z powyższym ładowacze czołowe nie są objęte oznaczeniem GTU_07.

W roku poprzedzającym rok podatkowy (w 2021 r.) nie uzyskał Pan przychodów przekraczających 2.000 000 euro.

Do wykonywanej przez Pana działalności nie będą mieć zastosowania żadne z wyłączeń zawarte w art. 8 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2020 r., poz. 1905, ze zm.) poza wątpliwością będącą przedmiotem zapytania, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f ww. ustawy.

Osprzęt pozwala na dostosowanie ładowacza do przenoszenia i ładowania materiałów różnych rodzajów.

Na pytanie organu: „Czy ładowacze czołowe oraz osprzęt zwiększają funkcjonalność ciągnika rolniczego” , odpowiedział Pan: „Tak - połączony zestaw ciągnik-ładowacz ma większą funkcjonalność niż sam ciągnik”.

Na pytanie organu: „Czy ładowacze czołowe oraz osprzęt służę do każdego rodzaju/modelu ciągnika rolniczego” , odpowiedział Pan: „Nie, niektóre najcięższe i najlżejsze rodzaje/modele ciągników nie są przystosowane do łączenia z ładowaczami.”.

Pytanie

Czy sprzedaż ładowaczy czołowych wraz z osprzętem (czyli z wymiennymi zakończeniami wysięgnika, pozwalającymi na dostosowanie ładowaczy do różnych zastosowań np. łyżki, widły, chwytaki) będzie podstawą do utraty prawa do rozliczania ryczałtem, zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku od niektórych przychodów osób fizycznych? (pytanie ostatecznie przeformułowane w uzupełnieniu)

Pana stanowisko w sprawie (doprecyzowane w uzupełnieniu)

Zdaniem Pana, ładowacze czołowe wraz z osprzętem (czyli z wymiennymi zakończeniami wysięgnika, pozwalającymi na dostosowanie ładowaczy do różnych zastosowań np. łyżki, widły, chwytaki) nie stanowią części czy też nie są akcesoriami do pojazdów mechanicznych wskazanych w „art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. f” ustawy o zryczałtowanym podatku.

Zdaniem Pana stanowią one odrębną maszynę rolniczą dołączaną do ciągnika rolniczego, co pozwala na obrót wskazanymi towarami jednocześnie rozliczając się w ramach ryczałtu.

Z powodu braku definicji ustawowej słowa maszyna, część czy akcesorium, koniecznym jest posiłkowanie się definicjami prezentowanymi przez Słownik języka polskiego publikowanych przez Wydawnictwo Naukowe PWN. Źródłem definicji jest oficjalna strona wydawnictwa.

 Jak wskazuje definicja słowa "maszyna" prezentowana przez słownik PWN: "Maszyna to urządzenie zawierające mechanizm lub zespół współdziałających mechanizmów, służące do przetwarzania energii albo do wykonywania określonej pracy"

Posiłkując się nadal słownikiem PWN należy wskazać znaczenie słowa "część":

‒"jeden z elementów, na które dzieli się jakaś całość, pewna ilość z całości"

‒"przedmiot stanowiący jakiś dający się samodzielnie wyodrębnić element większej całości".

Pozostając na gruncie definicji słownikowej należy przytoczyć również definicję słowa "akcesorium": "narzędzie lub inny drobny przedmiot potrzebny do wykonywania jakiejś czynności, jakiegoś rzemiosła".

Wskazując na przytoczone powyżej definicje należy wskazać, że maszyna rolnicza stanowi urządzenie pozwalające na dokonywanie określonych czynności zgodnie z własnym przeznaczeniem.

Niewłaściwym, w Pana ocenie, byłoby uznanie maszyny rolniczej jako części ciągnika, ponieważ maszyna nie jest jednym elementem a zespołem elementów. Nie stanowi również przedmiotu dającego się wyodrębnić w ramach większej całości, ponieważ sama stanowi zbiór przedmiotów i części w ramach własnej struktury. Zdaniem Pana podkreślić należy, że odjęcie maszyny rolniczej od ciągnika nie spowoduje utraty jego walorów funkcjonalnych, do których został przeznaczony. W przypadku odjęcia maszyny rolniczej od ciągnika dojdzie do utraty funkcji jaką ma spełniać jedynie maszyna rolnicza.

Zdaniem Pana nie należy również uznać, iż maszyna rolnicza stanowi akcesorium pojazdu mechanicznego, ponieważ jak wynika z definicji akcesoria co do zasady mają charakter drobny, mały.

Wskazując na przytoczoną argumentację zdaniem Pana należy uznać, że rozpatrywane maszyny (czyli ładowacze czołowe wraz z opisanym powyżej osprzętem) nie stanowią części i akcesoriów do pojazdów mechanicznych wskazanych w art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f ww. ustawy. Oznacza to, że osiągnięcie przychodu w zakresie handlu ww. maszynami nie spowoduje braku możliwości rozliczania w ramach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 1993 ze zm.):

Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Osoby fizyczne oraz przedsiębiorstwa w spadku osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Przy czym w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

pozarolnicza działalność gospodarcza - pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym

Stosownie do treści art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z kolei, zgodnie z treścią art. 5b ust. 1 tej ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Podkreślić należy, że u osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą możliwość opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych uzależniona jest od spełnienia warunków wymienionych w art. 6 ww. ustawy oraz od niewystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 8 tej ustawy.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy:

Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”. Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 pkt 1 tej ustawy:

Podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z działalności wymienionej w ust. 1, jeżeli w roku poprzedzającym rok podatkowy:

a)uzyskali przychody z tej działalności, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w wysokości nieprzekraczającej 2 000 000 euro, lub

b)uzyskali przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki, a suma przychodów wspólników spółki z tej działalności nie przekroczyła kwoty 2 000 000 euro.

W myśl art. 6 ust. 4 pkt 2 cytowanej ustawy:

Podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z działalności wymienionej w ust. 1, jeżeli rozpoczną wykonywanie działalności w roku podatkowym i nie korzystają z opodatkowania w formie karty podatkowej – bez względu na wysokość przychodów.

Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym przewiduje przy tym ograniczenia w zakresie możliwości opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy:

Opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników:

1)opłacających podatek w formie karty podatkowej na zasadach określonych w rozdziale 3;

2)korzystających, na podstawie odrębnych przepisów, z okresowego zwolnienia od podatku dochodowego;

3)osiągających w całości lub w części przychody z tytułu:

a)prowadzenia aptek,

b)(uchylona)

c)działalności w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych,

d)(uchylona)

e)(uchylona)

f)działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych;

4)wytwarzających wyroby opodatkowane podatkiem akcyzowym, na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii;

5)podejmujących wykonywanie działalności w roku podatkowym po zmianie działalności wykonywanej:

a)samodzielnie na działalność prowadzoną w formie spółki z małżonkiem,

b)w formie spółki z małżonkiem na działalność prowadzoną samodzielnie przez jednego lub każdego z małżonków,

c)samodzielnie przez małżonka na działalność prowadzoną samodzielnie przez drugiego małżonka

‒jeżeli małżonek lub małżonkowie przed zmianą opłacali z tytułu prowadzenia tej działalności podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

Jak wynika z treści przepisu art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f tej ustawy wyłączone z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych są przychody osiągane z działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych.

Przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie definiują użytych w przepisie art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f pojęć "części" , "akcesoria do pojazdów mechanicznych" i „pojazd mechaniczny”. Jednakże brak podatkowej definicji tych pojęć nie oznacza dowolności co do ich zakresu znaczeniowego. Dlatego zasadne jest powołanie się na znaczenie słownikowe tych pojęć.

Zgodnie z internetową wersją encyklopedii PWN:

‒pojazd mechaniczny – jest to pojazd wyposażony w silnik, zdolny do samodzielnego poruszania się po trasach lądowych (np. po torach kol., drogach publicznych); rozróżnia się pojazdy mechaniczne szynowe oraz bezszynowe pojazdy drogowe; do pojazdów mechanicznych bezszynowych należą: samochody (w tym autobusy), trolejbusy, ciągniki, motocykle i pojazdy specjalne (np. czołgi, działa samobieżne, ratraki);

‒naczepa – pojazd bez silnika, o przedniej części pozbawionej kół, spoczywającej na ciągniku;

‒przyczepa – pojazd bez własnego napędu przystosowany do ciągnięcia go przez inny pojazd.

Na podstawie znaczeń przypisywanych w „Słowniku Języka Polskiego PWN” pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka, wydanie I, Warszawa 1996 r., poniżej podane słowa oznaczają:

‒„pojazd” – urządzenie do transportu lądowego, przystosowane do poruszania się na kołach, gąsienicach, płozach, po szynach, po drodze, bezpośrednio po gruncie;

‒„mechaniczny” – będący mechanizmem, związany z mechanizmem, powstały na zasadzie prawa mechaniki;

‒„mechanizm” – zespół współpracujących ze sobą części składowych maszyny lub przyrządu spełniających określone zadania, np. przenoszenie ruchu.

Zgodnie z treścią Współczesnego słownika języka polskiego pod redakcją Bogusława Dunaja, Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007:

‒część - to element jakiejś całości, fragment czegoś dający się wydzielić lub wydzielony, jakaś ilość spośród takich samych elementów tworzących całość, odcinek, kawałek czegoś, ułamek, cząstka, samodzielny przedmiot mogący (wraz z innymi) wejść w skład większej całości (tom I, str. 236);

‒akcesoria - to dodatkowe, uzupełniające, mniej ważne części czegoś, dodatkowe składniki, wyposażenie potrzebne do wykorzystania czegoś (tom I str. 9);

Słownik Języka Polskiego PWN pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka tłumaczy, iż pojęcie "część", oznacza przedmiot stanowiący jakiś dający się samodzielnie wyodrębnić element większej całości; część zapasowa, zamienna, element, którym można w maszynie zastąpić element zepsuty, zużyty.

Natomiast Uniwersalny Słownik Wyrazów Obcych i Trudnych pod redakcją prof. dr hab. Andrzeja Markowskiego Wydawnictwo WILGA, Warszawa 2003 r. definiuje, iż pojęcie "akcesoria" oznacza dodatkowe składniki wyposażenia czegoś; rzeczy albo szczegóły czegoś niepodstawowe, choć ważne; dodatki do czegoś.

Zatem, zgodnie z przytoczonymi powyżej definicjami słownikowymi, pojazd mechaniczny to pojazd wyposażony w silnik, zdolny do samodzielnego poruszania się po trasach lądowych, zatem ciągniki rolnicze spełniają definicję pojazdu mechanicznego.

W przedmiotowej sprawie istotnym jest stwierdzenie, czy ładowacze czołowe wraz z osprzętem (czyli z wymiennymi zakończeniami wysięgnika, pozwalającymi na dostosowanie ładowaczy do różnych zastosowań np. łyżki, widły, chwytaki) mieszczą się w kategorii wyrobów określonych przez ustawodawcę jako „części i akcesoria do pojazdów mechanicznych”. Wbrew temu co Pan twierdzi nie ma tu znaczenia czy wskazane ładowacze czołowe wraz z osprzętem są maszynami, czy też maszynami rolniczymi.

Zgodnie z przytoczonymi definicjami słownikowymi, wymienione we wniosku ładowacze czołowe wraz z osprzętem nie są częściami do pojazdów mechanicznych, bowiem nie są to elementy pojazdu mechanicznego, które są w nim niezbędne, nie są to części zamienne, czy też zapasowe, nie są to elementy, którymi można zastąpić niezbędny w pojeździe element zepsuty albo zużyty. Zatem należy się z Panem zgodzić że nie stanowią one części do pojazdów mechanicznych.

Nie ulega jednak wątpliwości, że przedmiotowe ładowacze czołowe wraz z osprzętem przeznaczone są do montażu lub wykorzystania – zgodnie ze swym przeznaczeniem – w pojazdach mechanicznych (ciągnikach rolniczych). Przeznaczone są one bowiem wyłącznie lub głównie do pojazdów mechanicznych (ciągników rolniczych).

Z treści wniosku wynika, że:

1.Ładowacze czołowe są opcjonalnym wyposażeniem ciągnika rolniczego, montowanym do jego ramy. Służą one do załadunku, wyładunku i przemieszczania różnych materiałów w obrębie gospodarstwa rolnego.

2.Osprzęt pozwala na dostosowanie ładowacza do przenoszenia i ładowania materiałów różnych rodzajów.

3.Połączony zestaw ciągnik-ładowacz ma większą funkcjonalność niż sam ciągnik.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że ładowacze czołowe wraz z osprzętem stanowią rodzaj dodatkowego wyposażenia pojazdu mechanicznego (ciągnika rolniczego), co prawda niepodstawowego, ale niewątpliwie zdecydowanie zwiększającego uniwersalność i wykorzystanie ciągnika rolniczego w gospodarstwach rolnych. Ciągnik rolniczy z ładowaczem czołowym spełnia dodatkowo funkcję ładowarki/ładowacza. Zatem ładowacze czołowe wraz z osprzętem to przydatne dodatkowe wyposażenie ciągnika rolniczego.

W ocenie tut. organu, ładowacze czołowe wraz z osprzętem wymienione we wniosku, mieszczą się w zakresie użytego w ustawie pojęcia „akcesoria do pojazdów mechanicznych”, bowiem jak wskazano, akcesoria są to jedynie dodatkowe, uzupełniające, części czegoś, dodatkowe składniki, wyposażenie potrzebne do wykorzystania czegoś, dodatkowe składniki wyposażenia czegoś, niepodstawowe, choć ważne dodatki do czegoś. Akcesoriami do pojazdów mechanicznych będą zatem takie rzeczy, urządzenia, które przeznaczone są do wykorzystania w takich pojazdach. Takimi właśnie elementami dodatkowymi, przeznaczonymi do wykorzystania w pojazdach mechanicznych zdaniem organu są ładowacze czołowe wraz z osprzętem.

Zatem, planowany przez Pana handel urządzeniami wymienionymi we wniosku, będącymi akcesoriami ciągników rolniczych, zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, podlega wyłączeniu z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, ładowacze czołowe wraz z osprzętem (czyli z wymiennymi zakończeniami wysięgnika, pozwalającymi na dostosowanie ładowaczy do różnych zastosowań np. łyżki, widły, chwytaki), których głównym zadaniem jest zwiększenie funkcjonalności/uniwersalności wykorzystania ciągnika rolniczego stanowią akcesoria do pojazdów mechanicznych w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f ustawy zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Oznacza to, że sprzedaż ładowaczy wyłącza prawo do rozliczania podatku na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, gdyż sprzedaż ta stanowi działalność w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f) ustawy zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (a nie jak Pan wskazał w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy).

Reasumując, nie będzie Pan mógł prowadzić sprzedaży opisanych wyżej ładowaczy czołowych wraz z osprzętem – biorąc pod uwagę ich wykorzystywanie do ciągników rolniczych – z jednoczesną możliwością rozliczania podatku dochodowego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia możliwości opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych przychodów ze sprzedaży ładowaczy czołowych wraz z osprzętem (oznaczone we wniosku jako pytanie 2). W zakresie możliwości opodatkowania uzyskiwanych przychodów z tytułu sprzedaży inwestycji dotyczących budowy farm fotowoltaicznych 3% stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (oznaczone we wniosku jako pytanie 1) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

‒Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

‒Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).