Powstanie przychodu z działalności gospodarczej w związku z refakturowaniem mediów i opłat.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lipca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 11 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy powstania przychodu z działalności gospodarczej w związku z refakturowaniem mediów i opłat. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą A. , opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz podatnikiem podatku VAT. Działalność polega na wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami własnymi (PKD 68.20.Z).

Jest także udziałowcem w spółce cywilnej B. S.C. (…), której przedmiot działalności jest tożsamy z prowadzoną działalnością gospodarczą i są to:

‒usługi pośrednictwa turystycznego (PKD 79.11.B),

‒wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi (PKD 68.20.Z).

Ponadto jest udziałowcem w spółkach jawnych:

a)C. S.J., (…), która zajmuje się:

‒wytwarzaniem energii elektrycznej (PKD 35.11.Z),

‒wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi (PKD 68.20.Z)

b)D. S.J., (…), która zajmuje się wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi (PKD 68.20.Z).

Wnioskodawca jest posiadaczem lokali mieszkalnych i użytkowych, które w ramach prowadzonej działalności wynajmuje osobom fizycznym oraz firmom. Jest współwłaścicielem lokalu użytkowego wynajmowanego przez spółkę cywilną. Spółki jawne są właścicielami lokali użytkowych, które również są wynajmowane w ramach ich działalności gospodarczej.

Najemcy zobowiązani są płacić Wynajmującym czynsz w terminie do 20-ego każdego miesiąca gotówką lub przelewem. Ponadto najemców obciążają inne opłaty związane z eksploatacją przedmiotu najmu, w szczególności koszty: wywozu nieczystości, ogrzewania, wody, energii według wskazań liczników, podgrzania wody w okresie letnim, koszty wentylacji i energii administracyjnej proporcjonalnie do wynajmowanej powierzchni. Zawarte między stronami umowy stanowią, że ciężar tych zobowiązań leży po stronie najemców, którzy dokonują wpłat za te zobowiązania wynajmującym, a następnie wynajmujący przekazują opłaty operatorom mediów lub wspólnotom mieszkaniowym.

Co miesiąc wystawiane są faktury za czynsz i refaktury za media oraz inne opłaty. Wszystkie kwoty wynikające z faktur za czynsze i refaktury za media są traktowane jako przychód z najmu i są obciążone podatkiem zryczałtowanym w wysokości 8,5%/12,5%.

Pytanie

Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo uznając refaktury za media oraz inne opłaty za przychód podatkowy i opodatkowuje je podatkiem zryczałtowanym w wysokości 8,5% /12,5%?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wątpliwości budzi fakt uznania refakturowanych kosztów dotyczących mediów za przychód podatkowy. Czynność refakturowania sprowadza się do odsprzedaży kosztów usług zakupionych przez podatnika we własnym imieniu, ale na rzecz ich faktycznego odbiorcy (najemcy). Podatnik faktycznie nie wykonuje odsprzedawanej usługi tylko pośredniczy w rozliczeniu między faktycznym dostawcą a końcowym odbiorcą usługi. Odsprzedaż kosztów usług na warunkach refaktury oznacza ich odsprzedaż bez doliczania dodatkowych kosztów i marży.

Podatnik, który refakturuje koszty usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej osiąga przychód z tej działalności w rozumieniu art. 14 ust. 1 updof. W myśl tego przepisu za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont oraz należnego VAT.

Dodatkowo z art. 15 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wynika, że podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w formie ryczałtu są zobowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przychodów.

Szczegółowe warunki, jakie powinna spełniać ewidencja określa Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2021 r. w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie z paragrafem 3 tego rozporządzenia zapisy w ewidencji są dokonywane na podstawie m.in. wystawionych faktur VAT.

Jeżeli podatnik opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w ramach tej działalności refakturuje koszty usługi na rzecz podmiotu będącego końcowym odbiorcą tej usługi, to kwotę należną z odsprzedaży powinien wykazać jako przychód podatkowy.

W przypadku najmu prywatnego organy podatkowe prezentują stanowisko, zgodnie z którym zwrot kosztów mediów przez najemcę bez doliczania marży nie stanowi przychodu u wynajmującego, jeśli z umowy wynika, że opłaty za media zobowiązany jest ponosić najemca. Zarówno w przypadku podatnika - ryczałtowca funkcjonującego jako osoba prywatna osiągającego przychody z tytułu najmu, jak i ryczałtowca prowadzącego działalność gospodarczą polegającą na wynajmie brak jest przysporzenia majątkowego w przypadku refakturowania mediów – obaj pełnią tylko rolę pośrednika w dokonywaniu opłat.

Podatnik - ryczałtowiec prowadzący działalność nie może pomniejszać przychodów o koszty ich uzyskania. W związku z tym, czy może zastosować art. 14 ust. 3 pkt 3a updof, który przewiduje, że nie uważa się za przychody z działalności gospodarczej zwróconych wydatków niezaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów. Otrzymane od końcowego odbiorcy kwoty stanowiące zwrot kosztów usługi (media) nie powinny być uważane za uzyskanie przychodu do opodatkowania.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że postępuje nieprawidłowo uznając odsprzedaż mediów i innych opłat (kosztów eksploatacyjnych) za przychód podatkowy i powinien opodatkować ryczałtem tylko samą kwotę czynszu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 pkt 1 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 1993 z ze zm.):

Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.

Przy czym w myśl art. 6 ust. 1 tej ustawy:

Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką". Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Użyte w ustawie określenie pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

Według art. 14 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

„Kwoty należne” to te przychody, które wynikają ze źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza i które w następstwie prowadzenia tej działalności stają się wymagalną wierzytelnością, choćby faktycznie środków z tego tytułu jeszcze nie uzyskano. Termin „kwota należna” jest w tym ujęciu tożsamy z pojęciem „wymagalne świadczenie (wierzytelność)”.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższy przepis wyłącza z przychodów z działalności gospodarczej kwoty zwrócone podatnikowi na pokrycie wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności.

Odnosząc się szczegółowo do tego unormowania należy wskazać, że „zwrot” w języku powszechnym oznacza oddanie, zwrócenie czegoś.

Użyte w art. 14 ust. 3 pkt 3a omawianej ustawy określenie „inne wydatki” koresponduje natomiast z poprzedzającym go punktem 3 art. 14 ust. 3, dotyczącym zwrotu określonego rodzaju wydatków. Przez inne wydatki należy zatem rozumieć wydatki inne niż wymienione w art. 14 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym.

Takie rozwiązanie wynika literalnie z omawianego art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, posługując się zasadami wnioskowania a contrario, z treści art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mając na względzie art. 14 ust. 1, można wyprowadzić zasadę, że zwrócone wydatki zaliczone do kosztów uzyskania przychodów stanowią przychody podatnika.

Tym samym skutki podatkowe związane ze zwrotem wydatków są generalnie uzależnione od tego, czy wydatki, które będą zwracane mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami, czy też nie. Jeżeli zwracane wydatki zgodnie z przepisami podatkowymi będą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu powinna podlegać zaliczeniu do przychodów. Natomiast jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym.

Powyższa zasada ma zastosowanie również do podatników, którzy jako formę opodatkowania wybrali ryczałt. W takim przypadku opodatkowaniu podlega przychód, a koszty uzyskania przychodu są tylko hipotetyczne, gdyby podatnik wybrał inną formę opodatkowania.

Ocena skutków podatkowych Pana sytuacji

Odnosząc powyższe do tej sprawy, refaktura kosztów mediów oraz innych opłat poniesionych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłącza takich wydatków z katalogu kosztów uzyskania przychodów. Zatem powinny stanowić u Pana przychód podatkowy.

W omawianej sprawie opodatkowaniu podlegają wszelkie wpływy majątkowe powstałe przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Zgodnie z tą zasadą również otrzymany przez Pana zwrot kosztów w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowi dla Pana przychód podlegający opodatkowaniu. Wobec tego Pan jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, otrzymująca ww. należności jest zobowiązany uznać ten wpływ za przychód podatkowy.

Podsumowując, otrzymane przez Pana środki pieniężne z tytułu refakturowania kosztów mediów oraz innych opłat od Najemców wynajmowanych nieruchomości, przy najmie prowadzonym w ramach działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym, stanowią przychód z działalności gospodarczej, od którego powinien Pan odprowadzić ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).