Interpretacja indywidualna – w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych w podatku dochodowym od osób fizycznych/zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest:

-nieprawidłowe – w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zasłony, lampkę biurkową, elementy wygłuszenia drzwi, oświetlenie, oczyszczacz powietrza,

-nieprawidłowe – w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat leasingowych (w tym opłaty wstępnej) w części dotyczącej spłaty wartości samochodu osobowego, części odsetkowej raty leasingu oraz składek na ubezpieczenie tego samochodu,

-nieprawidłowe – w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na prace wykończeniowe lokalu mieszkalnego,

-nieprawidłowe – w zakresie podstawy prawnej zastosowanej stawki ryczałtu,

-prawidłowe – w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 11 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 1 września 2025 r. (wpływ 1 września 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych

Opis stanu faktycznego.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą jednoosobową działalność gospodarczą od dnia (…) maja 2025 r., zarejestrowaną w CEIDG pod kodem PKD 64.99.Z („Pozostałe formy udzielania kredytów, pośrednictwa pieniężnego, działalność finansowa nieujęta gdzie indziej”), opodatkowaną podatkiem liniowym 19%. Nie jest podatnikiem VAT. Działalność polega na uczestnictwie w zagranicznych programach proptradingowych, oferowanych przez podmioty m.in.: (…). Możliwa jest w przyszłości współpraca z innymi, niewymienionymi firmami. Działalność ma charakter zdalny i polega na dokonywaniu transakcji na wirtualnych rachunkach inwestycyjnych („demo”) zgodnie z zasadami i parametrami określonymi przez daną firmę proptradingową. W ramach tzw. „challenge’y” (płatnych symulacji tradingowych) Wnioskodawca realizuje określone cele i limity ryzyka. Po ich spełnieniu otrzymuje dostęp do rachunku inwestycyjnego, z którego może wypłacać część wygenerowanego zysku („payout”). Środki te wypłacane są w walutach obcych (głównie USD lub EUR) na rachunek walutowy Wnioskodawcy i stanowią jedyne źródło przychodów z tej działalności.

Współpraca z firmami opiera się na akceptacji regulaminów platform oraz (w części przypadków) zawarciu umowy w formie elektronicznej. W pozostałych przypadkach dokumentem potwierdzającym współpracę jest certyfikat zdania konta, potwierdzenie wypłaty lub korespondencja e-mailowa. W każdym przypadku Wnioskodawca posiada dokument potwierdzający zawarcie umowy lub jej równoważnik w formie elektronicznej, przechowywany w dokumentacji księgowej.

Działalność prowadzona jest w sposób ciągły, zorganizowany, przy wykorzystaniu dedykowanego sprzętu komputerowego, telefonu oraz wydzielonego pomieszczenia w miejscu zamieszkania.

Wniosek dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT) w zakresie zasad rozliczania przychodów i kosztów działalności gospodarczej (pozarolniczej) prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT. Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o PIT Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, zamieszkałym w Polsce, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości dochodów. Aktualnie, w ramach prowadzonej działalności:

1.Wyposażenie biura domowego – Wnioskodawca ponosi wydatki na zakup elementów wyposażenia miejsca pracy w domu, takich jak: zasłony, lampka biurkowa, elementy wygłuszenia drzwi, oświetlenie, oczyszczacz powietrza (ze względów zdrowotnych).

Sprzęty te są wykorzystywane zarówno w działalności gospodarczej, jak i prywatnie. Proporcja wykorzystania firmowego została ustalona na poziomie 50%, w oparciu o realny czas użytkowania w godzinach pracy.

Przykładowo, oczyszczacz powietrza działa średnio 16 godzin dziennie, z czego ok. 8 godzin w czasie wykonywania czynności w ramach działalności. Podobnie pozostałe elementy wyposażenia służą zarówno podczas pracy (np. poprawa akustyki, oświetlenia stanowiska, komfortu pracy), jak i w codziennym użytkowaniu domowym. Wnioskodawca ujmuje w kosztach uzyskania przychodu 50% wartości takich wydatków.

2.Wykorzystanie prywatnego samochodu osobowego – Wnioskodawca używa samochodu osobowego stanowiącego majątek prywatny (spalinowego, o wartości poniżej 150 000 zł brutto) w ograniczonym zakresie do celów działalności gospodarczej. Zakres ten obejmuje m.in. przewóz sprzętu komputerowego, dojazdy na konferencje branżowe, wizyty u doradcy podatkowego, księgowego, w banku, a także zakupy wyposażenia biura.

Samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, a Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu. Aktualnie ujmuje w kosztach uzyskania przychodu 20% poniesionych wydatków eksploatacyjnych (paliwo, myjnia, przeglądy, naprawy) zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 lit. b ustawy o PIT.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o PIT, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce i nie posiada zakładu w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w krajach siedzib firm proptradingowych.

Opis zdarzeń przyszłych.

1.Leasing operacyjny samochodu osobowego – planowane jest zawarcie umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego spalinowego o wartości do 150 000 zł brutto. Samochód będzie wykorzystywany w sposób mieszany – głównie prywatnie, ale także w działalności gospodarczej (np. dojazdy na konferencje branżowe, analizy rynków w terenie, wizyty u doradcy podatkowego, księgowego, w banku, zakupy sprzętu i materiałów do biura). Wnioskodawca nie zamierza prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu ani zgłaszać go na druku VAT-26.

2.Wykończenie lokalu mieszkalnego – planowane jest wykończenie lokalu mieszkalnego w stanie deweloperskim, w tym jednego z pokoi przeznaczonego częściowo na cele działalności gospodarczej (biuro do tradingu). Pomieszczenie to będzie wyposażone w biurko, sprzęt komputerowy i inne elementy niezbędne do pracy. Szacowany udział w wykorzystaniu firmowym wynosi 30%, ustalony na podstawie faktycznego czasu użytkowania.

3.Zmiana formy opodatkowania – od stycznia 2026 r. planowana jest zmiana formy opodatkowania działalności z podatku liniowego na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Uzupełnienie

Jak są sklasyfikowane – na podstawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – faktycznie wykonywane przez Pana usługi (proszę podać podstawowy symbol grupowania, który jest siedmiocyfrowy, zapisywany w blokach po dwa znaki oddzielone kropką – dla każdego rodzaju usług mających być przedmiotem interpretacji indywidualnej)?

Klasyfikacja PKWiU faktycznie wykonywanych usług.

Wnioskodawca osiąga przychody z uczestnictwa w programach „prop trading” (udział w wypłatach z tytułu wyników wypracowanych na rachunkach powierzonych przez podmioty zagraniczne). Nie świadczy usług maklerskich, doradczych ani zarządzania cudzym portfelem w rozumieniu przepisów o obrocie instrumentami finansowymi – działa wyłącznie na własny rachunek gospodarczy w ramach JDG, zgodnie z regulaminami platform.

Na potrzeby przepisów o ryczałcie Wnioskodawca klasyfikuje swoją działalność jako: PKWiU 64.99.19.0 – „Pozostałe usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane”. (Jeżeli Organ uzna inne, bardziej właściwe grupowanie w dziale 64–66, Wnioskodawca prosi o jego wskazanie; działalność nie obejmuje doradztwa, maklerstwa ani zarządzania cudzym portfelem).

Czy w odniesieniu do prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej będą występować negatywne przesłanki wynikające z art. 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

Negatywne przesłanki z art. 8 ustawy o ryczałcie.

W odniesieniu do prowadzonej działalności nie występują przesłanki negatywne z art. 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym:

·Wnioskodawca nie korzysta z karty podatkowej ani ze zwolnienia z PIT,

·nie prowadzi apteki, obrotu wartościami dewizowymi, handlu częściami i akcesoriami do pojazdów, nie wytwarza wyrobów akcyzowych,

·nie świadczy usług na rzecz byłego/obecnego pracodawcy odpowiadających czynnościom wykonywanym w ramach stosunku pracy (art. 8 ust. 2) – przychody z proptradingu nie są uzyskiwane od pracodawcy ani byłego pracodawcy.

Czy w roku 2025 r. uzyska Pan przychody z działalności w wysokości nieprzekraczającej 2 000 000 euro?

Limit przychodów 2 000 000 euro w 2025 r.

Tak – w 2025 r. przychody z działalności nie przekroczą równowartości 2 000 000 euro.

Czy prywatny samochód oraz samochód, na który zamierza Pan zawrzeć umowę leasingu, są samochodami osobowymi, zgodnie z art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Definicja samochodu osobowego (art. 5a pkt 19a ustawy o PIT).

Zarówno samochód prywatny, jak i planowany do leasingu są/mają być samochodami osobowymi w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy o PIT.

Jakie konkretnie wydatki eksploatacyjne związane leasingowanym samochodem chce Pan zaliczać do kosztów uzyskania przychodów?

Jakie wydatki eksploatacyjne związane z leasingowanym autem będą ujmowane w kosztach.

W szczególności:

·opłata wstępna, raty leasingowe, wykup (jeżeli nastąpi),

·ubezpieczenia: OC/AC/NNW/GAP,

·paliwo, ładowanie hybrydy/akcesoria eksploatacyjne (jeśli dotyczy), płyny eksploatacyjne,

·serwis, przeglądy, naprawy, opony, wymiana/wyważanie, myjnie,

·opłaty drogowe (autostrady, parkingi),

·drobne materiały eksploatacyjne niebędące wyposażeniem reprezentacyjnym.

Wszystkie powyższe – z zastosowaniem limitu 75% dla używania mieszanego, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o PIT.

Czy umowa leasingu samochodu osobowego będzie spełniać warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Czy umowa leasingu będzie spełniać warunki z art. 23b ust. 1 ustawy o PIT.

Tak. Planowana umowa leasingu operacyjnego będzie spełniać warunki art. 23b ust. 1 PIT:

·zawarta na czas oznaczony,

·przedmiotem będzie samochód osobowy stanowiący środek trwały finansującego,

·amortyzowany przez finansującego,

·suma ustalonych opłat (pomniejszona o VAT) będzie co najmniej równa wartości początkowej przedmiotu,

·finansujący nie korzysta ze zwolnień, o których mowa w art. 23b ust. 2.

Czy umowa leasingu zostanie zawarta jeszcze w 2025 r.?

Plan zakłada zawarcie umowy jeszcze w 2025 r. (wartość ok. 140 –150 tys. zł brutto). Jeżeli z przyczyn obiektywnych nastąpi przesunięcie na 2026 r., Wnioskodawca wnosi o potraktowanie pytania jako dotyczącego zasad ogólnych w dacie zawarcia.

Czy wydatki, o które Pan pyta w pytaniu nr 3 i nr 4, zostaną poniesione do końca 2025 r.?

Czy wydatki z pyt. 3 i 4 zostaną poniesione do końca 2025 r.

·Ad 3 (leasing) – opłata wstępna/raty mogą zostać poniesione w 2025 r. (jeżeli umowa zostanie podpisana w 2025 r.).

·Ad 4 (wykończenie pokoju) – zasadnicza część wydatków jest przewidywana w 2026 r.; jeśli drobne pozycje wystąpią w 2025 r., Wnioskodawca zastosuje tę samą zasadę proporcji (30%).

Czy wydatki opisane we wniosku dotyczące elementów wyposażenia oraz obejmujące samochód osobowy zostały/zostaną udokumentowane; jakie dokumenty Pan posiada/będzie posiadać?

Dokumentowanie wydatków (pyt. 3 i 4 oraz wyposażenie i samochód)

Wydatki zostały/zostaną udokumentowane dowodami księgowymi właściwymi dla KPiR, w szczególności:

·faktury/faktury uproszczone (paragony z NIP do 450 zł) na dane JDG – dla paliwa, materiałów, usług serwisowych, zakupów wyposażenia biura,

·umowa leasingu, harmonogram opłat, faktury leasingodawcy,

·polisy ubezpieczeniowe (OC/AC/NNW/GAP) oraz dowody zapłaty,

·faktury/umowy z wykonawcami prac wykończeniowych (tynki, malowanie, podłogi, robocizna),

·potwierdzenia przelewów.

Dla wydatków mieszanych Wnioskodawca prowadzi wewnętrzną ewidencję czasu wykorzystania (proporcje 50% dla wyposażenia biura, 30% dla pomieszczenia biurowego) i stosuje odpowiednie klucze proporcji przy ujęciu w kosztach.

Dodatkowe doprecyzowania (dla kompletności akt)

·Samochód prywatny (ad 2) nie jest środkiem trwałym, nie jest prowadzona ewidencja przebiegu; koszty eksploatacyjne są ujmowane w wysokości 20% (art. 23 ust. 1 pkt 46 lit. b PIT).

·Leasingowany samochód (ad 3) będzie używany mieszanie, bez ewidencji przebiegu i bez VAT-26; stąd limit 75% (art. 23 ust. 1 pkt 47 PIT).

·Wydatki na wyposażenie biura (ad 1) dotyczą rzeczy niebędących środkami trwałymi (wartości jednostkowe < 10 000 zł) i są ujmowane proporcjonalnie 50%.

Pytania

1.Czy wydatki na zakup elementów wyposażenia biura domowego, wykorzystywanego częściowo w działalności gospodarczej (np. zasłony, lampka, elementy wygłuszenia drzwi, oświetlenie, oczyszczacz powietrza), mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu w proporcji 50% odpowiadającej stopniowi wykorzystania w działalności, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o PIT?

2.Czy w przypadku wykorzystywania prywatnego samochodu osobowego do celów działalności gospodarczej Wnioskodawca prawidłowo ujmuje w kosztach uzyskania przychodu 20% wydatków eksploatacyjnych, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 lit. b ustawy o PIT, bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu?

3.Czy w przypadku zawarcia umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego spalinowego o wartości do 150 000 zł brutto, wykorzystywanego w sposób mieszany, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu 75% rat leasingowych i wydatków eksploatacyjnych, zgodnie z art. 23b ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o PIT, bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu?

4.Czy w przypadku wykończenia lokalu mieszkalnego i przeznaczenia części jednego z pokoi na cele działalności gospodarczej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu proporcjonalną część wydatków (30%) poniesionych na wykończenie tego pomieszczenia, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o PIT?

5.Czy od stycznia 2026 r. Wnioskodawca będzie mógł zmienić formę opodatkowania na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i jaka stawka ryczałtu będzie właściwa dla działalności proptradingowej (PKD 64.99.Z)?

Pana stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 (stan faktyczny): Tak. Wydatek ma związek z działalnością gospodarczą, służy zapewnieniu odpowiednich warunków pracy, nie ma charakteru reprezentacyjnego, a proporcja jest ustalana na podstawie faktycznego czasu użytkowania w godzinach pracy.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2 (stan faktyczny): Tak. Samochód jest wykorzystywany głównie prywatnie, a w ograniczonym zakresie w działalności, co uzasadnia stosowanie limitu 20% kosztów eksploatacyjnych bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 3 (zdarzenie przyszłe): Tak. Brak ewidencji przebiegu pojazdu i brak zgłoszenia VAT-26 w przypadku używania mieszanego pozwala stosować limit 75% kosztów zarówno w odniesieniu do rat leasingowych, jak i wydatków eksploatacyjnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 4 (zdarzenie przyszłe): Tak. Wydatki na wykończenie pomieszczenia przeznaczonego do działalności gospodarczej stanowią koszt uzyskania przychodu w części odpowiadającej faktycznemu wykorzystaniu w działalności (30%), ustalonej na podstawie czasu używania.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 5 (zdarzenie przyszłe): Tak. Po złożeniu oświadczenia do 20 stycznia 2026 r. możliwa będzie zmiana formy opodatkowania na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Dla działalności sklasyfikowanej pod PKD 64.99.Z właściwa stawka to 15% przychodu zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy o ryczałcie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest:

-nieprawidłowe – w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zasłony, lampkę biurkową, elementy wygłuszenia drzwi, oświetlenie, oczyszczacz powietrza,

-nieprawidłowe – w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat leasingowych (w tym opłaty wstępnej) w części dotyczącej spłaty wartości samochodu osobowego, części odsetkowej raty leasingu oraz składek na ubezpieczenie tego samochodu,

-nieprawidłowe – w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na prace wykończeniowe lokalu mieszkalnego,

-nieprawidłowe – w zakresie podstawy prawnej zastosowanej stawki ryczałtu,

-prawidłowe – w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Z opisu sprawy wynika, że od maja 2025 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowana podatkiem linowym. Aktualnie w ramach prowadzonej działalności ponosi Pan wydatki na zakup elementów wyposażenia miejsca pracy w domu, takich jak zasłony, lampka biurkowa, elementy wygłuszenia drzwi, oświetlenie, oczyszczacz powietrza. Sprzęty będzie Pan wykorzystywać zarówno w działalności, jak i prywatnie. W ramach działalności wykorzystuje Pan również prywatny samochód osobowy, w związku z używaniem którego ponosi wydatki takie, jak paliwo, myjnia, przeglądy, naprawy. Planuje Pan również zawrzeć umowę leasingu operacyjnego na kolejny samochód osobowy, który również będzie wykorzystywany w sposób mieszany w działalności gospodarczej oraz prywatnie. Ponadto planuje Pan wykończyć lokal mieszkalny w stanie deweloperskim, w tym jeden z pokoi przeznaczony częściowo na cele działalności gospodarczej (biuro).

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny – nie wskazuje enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodów istnieje związek przyczynowy. Zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane ze źródłem przychodów, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów) nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Generalnie zatem należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została zatem od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, polegającego na tym, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów bądź funkcjonowanie źródła tych przychodów. Przy czym, związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważam przy tym, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Innymi słowy podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodami (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów). Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony.

Bliżej zasadę tę opisuje wyrok NSA z 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono:

Zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest, by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-był definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostawał w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie znajdował się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 omawianej ustawy podatkowej, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z tym stwierdzam, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodów musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tych przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważam, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodów), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych przez Pana wydatków na wyposażenie biura domowego (zasłony, lampkę biurkową, elementy wygłuszenia drzwi, oświetlenie, oczyszczacz powietrza), należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodów, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodów.

Zauważam, że istnieje grupa wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej, gdyż są to wydatki, które ponoszą osoby fizyczne niezależnie od tego, czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą. Są to typowe wydatki osobiste, konsumpcyjne, np. wydatki dotyczące zapewnienia sobie, na własne potrzeby odpowiednich warunków mieszkaniowych. Wydatki o charakterze osobistym w szczególności mogą dotyczyć funkcjonowania, eksploatacji i utrzymania własnego lub użyczanego mieszkania (lub jednego z jego pomieszczeń) na cele prywatne.

Prywatnego charakteru tego rodzaju wydatków nie zmienia również fakt, że podatnik może korzystać z pomieszczenia (lub znajdujących się w nim rzeczy) przeznaczonego na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, prowadząc równocześnie w tym pomieszczeniu działalność gospodarczą. Dlatego też do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej nie można zaliczyć wydatków, które dotyczą pomieszczeń w lokalu wykorzystywanym w głównej mierze na własne cele mieszkaniowe.

Są to typowe wydatki o charakterze osobistym. Są one bowiem ponoszone przede wszystkim w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, a nie wyłącznie w celu osiągnięcia przychodów, czy też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te nie mają ścisłego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie występuje więc ścisłe i niebudzące wątpliwości powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jeżeli jednak ponoszone przez podatnika wydatki, choć związane z lokalem mieszkalnym, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza, zostaną racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz właściwie udokumentowane i nie są ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, to mogą być uwzględnione w kosztach podatkowych, o ile istnieje związek tych wydatków, chociażby pośredni, z możliwością uzyskania przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

W związku z tym, aby dany wydatek można zaliczyć do kosztów, musi zostać poniesiony w związku z potrzebami działalności (firmy), a nie potrzebami prywatnymi przedsiębiorcy, którego działalność gospodarcza jest prowadzona w lokalu mieszkalnym (domu).

Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik, uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów, odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztów uzyskania przychodów jest uzależniona od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów.

Zatem w przypadku prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w miejscu zamieszkania podatnika, przy określaniu wysokości kosztów uzyskania przychodów z tej działalności, należy uwzględniać fakt ewentualnego wykorzystywania jego wyposażenia także do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością (do celów prywatnych). Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie można bowiem zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Ważny jest związek przyczynowo-skutkowy, który w sposób jednoznaczny powinien dowodzić, że dany wydatek został poniesiony w celu realizacji potrzeb wynikających z prowadzonej działalności gospodarczej, a nie w celu realizacji potrzeb osobistych podatnika.

W odniesieniu do wydatków poniesionych na nabycie przedmiotów wykorzystywanych w działalności gospodarczej podkreślam, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dlatego wydatki poniesione na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tej działalności, pod warunkiem, że są wykorzystywane jedynie w prowadzonej działalności gospodarczej.

Podkreślam, że zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków na przedmioty, które służą celom prywatnym podatnika, byłoby sprzeczne z zasadą równości wobec prawa, gdyż stawiałoby w uprzywilejowanej sytuacji podmioty prowadzące działalność gospodarczą wobec podatników, którzy takiej działalności nie prowadzą, a którzy również ponoszą wydatki na cele osobiste (np. mieszkaniowe) i nie mogą ich zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Wskazał Pan, że ponosi wydatki na zakup elementów wyposażenia miejsca pracy w domu, takich jak: zasłony, lampka biurkowa, elementy wygłuszenia drzwi, oświetlenie, oczyszczacz powietrza (ze względów zdrowotnych). Sprzęty te są wykorzystywane zarówno w działalności gospodarczej, jak i prywatnie.

Na podstawie przedstawionego przez Pana opisu sprawy, zgodnie z którym wskazane elementy wyposażenia zostały nabyte na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, jak i potrzeby prywatne, stwierdzam, że wydatki związane z ich nabyciem nie zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie można zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Podsumowanie: wydatki na zakup elementów wyposażenia biura domowego, wykorzystywanego częściowo w działalności gospodarczej (np. zasłony, lampka biurkowa, elementy wygłuszenia drzwi, oświetlenie, oczyszczacz powietrza), nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 20% wydatków eksploatacyjnych prywatnego samochodu osobowego wykorzystywanego do celów działalności gospodarczej stwierdzam, że w kwestii użytkowania dla celów prowadzonej działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących środków trwałych w tej działalności ustawodawca przewidział ograniczenie w możliwości pełnego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ich używaniem.

Jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z kolei na podstawie art. 23 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jednocześnie zgodnie z art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z uzasadnienia do ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) wynika, że podatnicy, którzy dla potrzeb działalności gospodarczej wykorzystują samochód stanowiący ich własność, do kosztów uzyskania przychodów mogą zaliczyć 20% poniesionych wydatków (80% wydatków wyłączono z kosztów podatkowych). Dla ustalenia limitu wydatków zaliczanych do kosztów podatkowych podatnicy mogą uwzględniać wszystkie wydatki związane z eksploatacją stanowiącego ich własność, prywatnego samochodu osobowego, tj. niebędącego składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, faktycznie wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu wskazuję na art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Zatem w celu ustalenia limitu wydatków zaliczanych do kosztów podatkowych podatnik uwzględnia wszystkie wydatki związane z używaniem prywatnego samochodu osobowego, w tym również składki na ubezpieczenie takiego samochodu.

Podkreślam, że w ramach limitu w wysokości 20% poniesionych wydatków uwzględnia się również podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że używa Pan samochód osobowy (spalinowy o wartości poniżej 150 000 zł brutto) stanowiący Pana majątek prywatny w ograniczonym zakresie do celów działalności gospodarczej. Zakres ten obejmuje m.in. przewóz sprzętu komputerowego, dojazdy na konferencje branżowe, wizyty u doradcy podatkowego, księgowego, w banku, a także zakupy wyposażenia biura. Samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i nie prowadzi Pan ewidencji przebiegu tego pojazdu. Ponosi Pan wydatki eksploatacyjne związane z użytkowaniem tego samochodu (paliwo, myjnia, przeglądy, naprawy). Samochód ten jest samochodem osobowym w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na opis sprawy oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego stwierdzam, że skoro samochód osobowy, który stanowi Pana własność, nie jest składnikiem majątku w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz będzie wykorzystywany również do celów związanych z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą – to wydatki eksploatacyjne na ten samochód osobowy będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 20%, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym ma Pan prawo do zaliczenia 20% poniesionych wydatków z tytułu użytkowania samochodu osobowego niebędącego środkiem trwałym w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Podkreślam jednak, że musi Pan faktycznie ponosić wskazane we wniosku wydatki związane z samochodem osobowym, który nie tylko służy Pana celom osobistym, ale także celom związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wykazanie związku przyczynowo-skutkowego między wykorzystaniem tego samochodu a osiągniętymi przychodami spoczywa zatem na Panu.

Podsumowanie: w przypadku wykorzystywania prywatnego samochodu osobowego do celów działalności gospodarczej prawidłowo ujmuje Pan w kosztach uzyskania przychodów 20% wydatków eksploatacyjnych bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (a nie – jak Pan wskazał – art. 23 ust. 1 pkt 46 lit. b tej ustawy, co pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie).

W odniesieniu do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 75% rat leasingowych i wydatków eksploatacyjnych w przypadku zawarcia umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego spalinowego o wartości do 150 000 zł brutto, wykorzystywanego w sposób mieszany, wyjaśniam, że – jak już wskazałem powyżej – decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodów. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodów, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ograniczają możliwości wykorzystywania na potrzeby działalności gospodarczej różnych środków transportu, w tym także samochodów osobowych oraz ilości zakupionych środków transportu. Warunkiem koniecznym dla uznania wydatków poniesionych na określony składnik majątku, w tym przypadku samochód osobowy, za koszt uzyskania przychodów jest jego wykorzystywanie na potrzeby i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Podkreślam, że wykazanie związku przyczynowo-skutkowego między wykorzystywaniem samochodu a osiągniętymi przychodami spoczywa na Panu. To Pan będzie osiągać korzyści polegające na możliwości zaliczenia wydatków poniesionych w związku z leasingiem drugiego samochodu osobowego i jego eksploatacją do kosztów uzyskania przychodów i tym samym obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Brak jest przeszkód prawnych, aby w prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywał Pan kilka samochodów osobowych, o ile jest to uzasadnione rodzajem prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Jeżeli zatem charakter prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej (np. jej rozmiar, sposób wykonywania usług) uzasadnia wykorzystywanie w tej działalności gospodarczej dwóch środków transportu (samochodów), to (co do zasady) wydatki związane z tymi pojazdami – w ustawowych granicach – mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Z opisu sprawy wynika, że planuje Pan zawarcie umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego spalinowego o wartości do 150 000 zł brutto. Samochód będzie wykorzystywany w sposób mieszany – głównie prywatnie, ale także w działalności gospodarczej (np. dojazdy na konferencje branżowe, analizy rynków w terenie, wizyty u doradcy podatkowego, księgowego, w banku, zakupy sprzętu i materiałów do biura). Nie zamierza Pan prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu. Samochód ten będzie samochodem osobowym w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zamierza Pan zaliczać do kosztów uzyskania przychodów następujące wydatki (w tym eksploatacyjne) związane leasingowanym samochodem: opłata wstępna, raty leasingowe, wykup (jeżeli nastąpi), ubezpieczenia: OC/AC/NNW/GAP, paliwo, ładowanie hybrydy/akcesoria eksploatacyjne (jeśli dotyczy), płyny eksploatacyjne, serwis, przeglądy, naprawy, opony, wymiana/wyważanie, myjnie, opłaty drogowe (autostrady, parkingi), drobne materiały eksploatacyjne niebędące wyposażeniem reprezentacyjnym. Planowana umowa leasingu operacyjnego będzie spełniać warunki art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasady opodatkowania stron leasingu reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z tego przepisu wynika zatem, że – co do zasady – jeżeli umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki, to wówczas ponoszone przez leasingobiorcę (korzystającego – prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą) w związku z tą umową wydatki w podstawowym okresie, z tytułu używania przedmiotu leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem wszelkie wydatki związane z korzystaniem z samochodu osobowego służącego podatnikowi także do innych celów niż działalność gospodarcza będą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 75% tych wydatków.

Jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ograniczenie to odnosi się wyłącznie do składek na dobrowolne ubezpieczenie komunikacyjne. Oznacza to, że w przypadku opłacania składek na ubezpieczenie samochodu osobowego składki te stanowią koszt uzyskania przychodów tylko w części ustalonej od wartości samochodu nieprzekraczającej równowartości 150 000 zł z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Ponadto zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 23 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis ten rozciąga limit rozliczania wydatków na korzystanie z samochodu osobowego na umowy leasingu operacyjnego, umowy najmu, dzierżawy lub inne umowy o podobnym charakterze. Limit ten koresponduje z (podwyższanym) limitem stosowanym przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od nabytego samochodu i ustalany jest proporcją wartości samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu, najmu (itp.) i kwoty 150 000 zł.

Z przepisu tego wynika zatem, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów dotyczące samochodu osobowego opłaty wynikające z umów leasingu w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Limit ten ma zastosowanie do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego – części kapitałowej raty leasingowej (w tym opłaty wstępnej).

Zgodnie z art. 23 ust. 5f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 23 ust. 5g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 100% wydatków z tytułu używania samochodu osobowego dotyczy zatem wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik jest zobowiązany prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, potwierdzającą wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej. W przypadku nieprowadzenia przez podatnika tej ewidencji, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. Zasady tej jednak nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest zobowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, gdy samochód osobowy będący przedmiotem leasingu jest wykorzystywany do celów mieszanych, to ponoszone wydatki na opłaty leasingowe będą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy jednak mieć na uwadze ograniczenia, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 46a-47a oraz art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zawarcie umowy leasingu operacyjnego skutkuje tym, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tę część opłat leasingowych (w części dotyczącej spłaty wartości samochodu), która proporcjonalnie do ceny samochodu nie przekracza 150 000 zł. Wobec tego, jeżeli wartość samochodu będącego przedmiotem leasingu nie przekroczy 150 000 zł (jak wskazał Pan we wniosku), to wydatki te będą kosztem w pełnej wysokości. W odniesieniu do części odsetkowej raty leasingu operacyjnego podkreślam, że jest to koszt, jaki Pan ponosi w związku z użytkowaniem przedmiotu leasingu. Raty odsetkowe nie mają związku z wartością pojazdu ani nie są kosztem związanym z jego eksploatacją. Oznacza to, że część odsetkowa też będzie stanowić w całości dla Pana koszt uzyskania przychodów.

Natomiast odnośnie do kosztów eksploatacyjnych (paliwo, ładowanie hybrydy/akcesoria eksploatacyjne (jeśli dotyczy), płyny eksploatacyjne, serwis, przeglądy, naprawy, opony, wymiana/wyważanie, myjnie, opłaty drogowe (autostrady, parkingi), drobne materiały eksploatacyjne), na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie Pan mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 75% wydatków poniesionych z tytułu używania tego samochodu osobowego. Skoro samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą, nie może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 25% wydatków poniesionych w związku z jego używaniem.

W przypadku opłacania składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, składki te stanowią koszt uzyskania przychodów tylko w części ustalonej od wartości samochodu nieprzekraczającej równowartości 150 000 zł z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Z tym że przewidziane ograniczenie wysokości składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, które mogą zostać zaliczone go kosztów uzyskania przychodów, dotyczy wyłącznie składek, których wysokość jest uzależniona od wartości samochodu. Zatem wydatki na ubezpieczenie AC i GAP samochodu osobowego, który używany jest na podstawie umowy leasingu operacyjnego, stanowią koszt uzyskania przychodów w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego przyjętej dla celów ubezpieczenia. Natomiast koszty ubezpieczenia OC i NNW mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 100% poniesionych wydatków. Dla ubezpieczenia OC i NNW wartość samochodu nie jest istotna.

W Pana sprawie składki na ubezpieczenie samochodu osobowego, którego wartość przyjęta dla celów ubezpieczenia nie przekracza 150 000 zł, stanowią w całości koszt uzyskania przychodów.

Podsumowanie: w przypadku zawarcia umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego spalinowego o wartości do 150 000 zł brutto, wykorzystywanego w sposób mieszany bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, będzie Pan uprawniony do zaliczenia w całości w koszty uzyskania przychodów opłat leasingowych w części dotyczącej spłaty wartości samochodu (w tym opłaty wstępnej), części odsetkowej raty leasingu oraz składek na ubezpieczenie tego samochodu, natomiast opłat eksploatacyjnych w wysokości 75% – zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46a-47a oraz art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów części wydatków poniesionych na wykończenia lokalu mieszkalnego i przeznaczenia części jednego z pokoi na cele działalności gospodarczej (wykończenia tego pomieszczenia) wskazuję, że zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Definicja środków trwałych wynika z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że:

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

-stanowić własność lub współwłasność podatnika,

-zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

-być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

-przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,

-być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślam, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, którą:

·powiększa się o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz

·pomniejsza się o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powyższych uregulowań wynika, że podatnik jest zobowiązany ustalić wartość początkową posiadanego środka trwałego, która to wartość stanowi podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Sposób jej ustalenia zależy przy tym od sposobu nabycia danego składnika majątku. Na prawidłowe ustalenie wartości początkowej środka trwałego będą miały wpływ wszelkie wydatki mające związek z jego przystosowaniem do stanu kompletności i zdatności do użytku w dniu przyjęcia do używania. W związku z tym do wartości początkowej środka trwałego należy zaliczyć zarówno wydatki poniesione na jego zakup, przystosowanie do działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika, jak również wydatki poniesione na odsetki od kredytu naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Nie budzi więc wątpliwości, że przytoczona wyżej definicja: „ceny nabycia” określa przykładowe rodzaje kosztów poniesionych do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, które powinny zostać zaliczone do wartości początkowej. Katalog kosztów, wymieniony we wskazanym przepisie, nie ma charakteru zamkniętego, na co wskazuje zwrot „w szczególności”. W konsekwencji może on obejmować również inne koszty, niewymienione w tym przepisie, które będą miały wpływ na wartość początkową środka trwałego, jeżeli koszty te będą związane z jego nabyciem, przystosowaniem do działalności oraz zostaną poniesione do dnia jego przekazania do używania.

Stosownie do art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22n ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z tych przepisów wynika, że lokale mieszkalne nie podlegają amortyzacji podatkowej i ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z opisu sprawy wynika, że planuje Pan wykończenie lokalu mieszkalnego w stanie deweloperskim, w tym jednego z pokoi przeznaczonego częściowo na cele działalności gospodarczej (biuro do tradingu). Pomieszczenie to będzie wyposażone w biurko, sprzęt komputerowy i inne elementy niezbędne do pracy. Zatem poniesie Pan wydatki na wykończenie pomieszczenia w lokalu mieszkalnym przeznaczonego do działalności gospodarczej.

Odnosząc się do powyższego, stwierdzam, że w momencie, gdy lokal mieszkalny, przeznaczony do działalności gospodarczej, zostanie przekazany do użytkowania w tej działalności jako kompletny i zdatny do użytku, będzie on stanowił środek trwały w tej działalności. Warunek kompletności i zdatności do użytku musi zostać spełniony najpóźniej w dniu przyjęcia lokalu mieszkalnego do używania. Składnik majątku spełnia natomiast kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjnie umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Przez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

W Pana sprawie mamy zatem do czynienia z przystosowaniem pomieszczenia w lokalu mieszkalnym do celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Stwierdzam więc, że poniesienie wydatków na wykończenie pomieszczenia w lokalu mieszkalnym warunkuje możliwość wykorzystywania lokalu mieszkalnego do prowadzonej działalności gospodarczej, tj. są niezbędne, aby lokal ten był kompletny i zdatny do użytku. Po poniesieniu przez Pana tych wydatków uzyska Pan zamierzoną przez Pana funkcję lokalu mieszkalnego przeznaczonego w części na prowadzenie działalności gospodarczej.

Dlatego też wydatków, które poniesie Pan na przystosowanie lokalu mieszkalnego w części do używania w działalności gospodarczej, nie może Pan zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów tej działalności. Nie ma również możliwości zaliczenia tych wydatków przez odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ od 1 stycznia 2023 r. nie można zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych będących lokalami mieszkalnymi (art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zatem planowane wydatki na wykończenie pomieszczenia w lokalu mieszkalnym przeznaczonego do działalności gospodarczej nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

Podsumowanie: w przypadku wykończenia lokalu mieszkalnego i przeznaczenia części jednego z pokoi na cele działalności gospodarczej nie może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wykończenie tego pomieszczenia.

W odniesieniu do kwestii możliwości zmiany od stycznia 2026 r. formy opodatkowania prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i jaka stawka ryczałtu będzie właściwa dla tej działalności wskazuję, że zgodnie z art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 843):

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 11 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Zauważam, że wyliczenie wolnych zawodów zawarte w art. 4 ust. 1 pkt 11 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne ma charakter wyczerpujący. Wskazuje na to samo brzmienie przepisu definiującego „wolny zawód”, który nie zawiera żadnego zwrotu wskazującego na przykładowy charakter tego wyliczenia (np. w szczególności). Taka konstrukcja przepisów powoduje, że żaden inny zawód, uznawany za wolny, czy to na podstawie przepisów odrębnych ustaw, czy w języku powszechnym, nie jest wolnym zawodem w rozumieniu ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

W myśl art. 6 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Zwracam uwagę, że u osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą możliwość opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych uzależniona jest od niewystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 8 ww. ustawy.

W artykule tym zawarto wyłączenia z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, jednak – zgodnie z opisem Pana sprawy – w odniesieniu do prowadzonej przez Pana działalności nie wystąpią negatywne przesłanki do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Jednocześnie wskazuję, że warunkiem skorzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania jest złożenie oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Natomiast w myśl art. 9 ust. 1c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Wysokość stawek ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych została przez ustawodawcę ustalona w art. 12 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zwracam również uwagę, że możliwość opłacania oraz wysokość stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zależy wyłącznie od faktycznego rodzaju świadczonych w ramach tej działalności usług.

Kwalifikacji poszczególnych przychodów ze świadczonych usług do określonego symbolu PKWiU dokonuje sam podatnik. Kwestii tej nie regulują przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług pod pojęciem usług rozumie:

-wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym, nietworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych – usługi na rzecz produkcji;

-wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności, przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.

Zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług każdą usługę należy zaliczyć do odpowiedniego grupowania, zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu, pod którym został zakwalifikowany wykonujący usługę podmiot gospodarczy w Krajowym Rejestrze Urzędowym Podmiotów Gospodarki Narodowej.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. j ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Stosownie natomiast do art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność, która polega na uczestnictwie w zagranicznych programach proptradingowych oferowanych przez różne zagraniczne podmioty. Możliwa jest w przyszłości współpraca z innymi, niewymienionymi firmami. Działalność ma charakter zdalny i polega na dokonywaniu transakcji na wirtualnych rachunkach inwestycyjnych („demo”) zgodnie z zasadami i parametrami określonymi przez daną firmę proptradingową. Osiąga Pan przychody z uczestnictwa w programach „prop trading” (udział w wypłatach z tytułu wyników wypracowanych na rachunkach powierzonych przez podmioty zagraniczne). Nie świadczy Pan usług maklerskich, doradczych ani zarządzania cudzym portfelem w rozumieniu przepisów o obrocie instrumentami finansowymi – działa Pan wyłącznie na własny rachunek gospodarczy w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej zgodnie z regulaminami platform. Klasyfikuje Pan tę działalność jako: PKWiU 64.99.19.0 – Pozostałe usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane. W 2025 r. przychody z Pana działalności nie przekroczą równowartości 2 000 000 euro. Od stycznia 2026 r. planuje Pan zmianę formy opodatkowania działalności z podatku liniowego na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, stwierdzam, że będzie Pan mógł opodatkować uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przychody zryczałtowanym podatkiem dochodowym po złożeniu przez Pana oświadczenia o wyborze opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, ponieważ – jak wynika z opisu sprawy – w Pana sprawie nie mają zastosowania wyłączenia, o których mowa w art. 6 i 8 ustawy o zryczałtowanych podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zaznaczam, że w Sekcji K Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawarty jest m.in. Dział 64 – Usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych, natomiast grupowanie 64.99.19.0 obejmuje usługi finansowe (z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych), gdzie indziej niesklasyfikowane (a nie – jak Pan wskazał – Pozostałe usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane). Zatem świadczone przez Pana usługi należą wg PKWiU do sekcji K, dlatego do usług tych zastosowanie znajduje stawka, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. j ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, tj. stawka 15%.

Podsumowanie: przyszłe przychody z tytułu świadczenia usług opisanych we wniosku uzyskiwane od stycznia 2026 r. przez Pana będą mogły być opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych przy zastosowaniu stawki 15%, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. j ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanów faktycznych, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

-zdarzeń przyszłych, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.