Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 23 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

-zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży lokalu mieszkalnego, nabytego na rynku wtórnym i ujętego w działalności jako towar handlowy (niebędący środkiem trwałym) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy,

-prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na remont ww. lokalu mieszkalnego.

Uzupełnił go Pan pismem z 20 sierpnia 2025 r. (wpływ 20 sierpnia 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która planuje rozpocząć działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, w szczególności zakupu, remontu i dalszej odsprzedaży lokali mieszkalnych nabywanych na rynku wtórnym.

Po rozpoczęciu działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza zarejestrować się jako czynny podatnik VAT.

Działalność ta będzie polegać na nabywaniu lokali mieszkalnych w celu ich późniejszej odsprzedaży, lokale te będą ujmowane w ewidencji księgowej jako towary handlowe, a nie jako środki trwałe. Nie będą zatem wprowadzane do ewidencji środków trwałych i nie będą podlegały amortyzacji.

W ramach planowanych działań Wnioskodawca zamierza nabyć lokal mieszkalny na rynku wtórnym od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Lokal ten był wcześniej wykorzystywany do celów mieszkaniowych i jego pierwsze zasiedlenie miało miejsce ponad 2 lata przed planowanym zakupem przez Wnioskodawcę.

Po zakupie lokalu, Wnioskodawca planuje przeprowadzenie remontu, który obejmie m.in. wymianę instalacji elektrycznej i hydraulicznej, wymianę drzwi, odnowienie ścian, podłóg oraz inne prace mające na celu przywrócenie lokalu do pełnej funkcjonalności. Szacowana wartość nakładów remontowych przekroczy 30% wartości zakupu lokalu. Wydatki będą dokumentowane fakturami VAT. Po zakończeniu remontu lokal zostanie sprzedany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Pytania

1.Czy sprzedaż lokalu mieszkalnego, nabytego na rynku wtórnym i ujętego w działalności jako towar handlowy (niebędący środkiem trwałym), będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, jeżeli pierwsze zasiedlenie lokalu nastąpiło ponad 2 lata przed planowaną sprzedażą, a poniesione nakłady remontowe przekroczą 30% wartości nabycia?

2.Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na remont lokalu mieszkalnego stanowiącego towar handlowy, przeznaczonego do dalszej odsprzedaży, w sytuacji gdy sprzedaż tego lokalu będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, planowana sprzedaż lokalu mieszkalnego, nabytego na rynku wtórnym i zaklasyfikowanego jako towar handlowy, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361, dalej: „ustawa o VAT”).

Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem sytuacji, gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, lub

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie upłynął okres co najmniej dwóch lat.

Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynku, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub po ich ulepszeniu, jeżeli wydatki na ulepszenie przekroczyły 30% wartości początkowej.

Ustawa o VAT w art. 2 pkt 14a wyjaśnia, że przez „ulepszenie” należy rozumieć ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Odwołanie to kieruje nas do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226, dalej: „ustawa o PIT”), w szczególności do art. 22g ust. 17, zgodnie z którym ulepszenie dotyczy wyłącznie środków trwałych i polega na przebudowie, rozbudowie, adaptacji, modernizacji lub rekonstrukcji, pod warunkiem przekroczenia progu 10.000 zł i wzrostu wartości użytkowej.

Zatem kluczowym elementem uznania nakładów za „ulepszenie” jest to, że muszą one dotyczyć środka trwałego. Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o PIT, środkiem trwałym może być wyłącznie składnik majątkowy:

-stanowiący własność lub współwłasność podatnika,

-kompletny i zdatny do użytku,

-wykorzystywany w działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok,

-wprowadzony do ewidencji środków trwałych i amortyzowany.

W analizowanym przypadku lokal nie będzie ujmowany w ewidencji środków trwałych ani amortyzowany. Będzie przeznaczony wyłącznie do dalszej odsprzedaży, a zatem zaklasyfikowany jako towar handlowy, a nie jako środek trwały. Tym samym, nie może podlegać „ulepszeniu” w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym – co przesądza również o braku możliwości uznania takich nakładów za „ulepszenie” na gruncie VAT.

Na marginesie warto podkreślić, że instytucja towaru została uregulowana w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.). Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 19, przez towary rozumie się rzeczowe aktywa obrotowe nabyte w celu odprzedaży w stanie nieprzetworzonym lub po przetworzeniu.

Ustawy podatkowe – zarówno ustawa o PIT, jak i ustawa o VAT – nie przewidują odrębnej definicji towaru na potrzeby oceny, czy możliwe jest jego „ulepszenie”. Co więcej, w żadnym przepisie prawa podatkowego nie przewidziano możliwości, aby towar mógł być traktowany jako przedmiot „ulepszenia”. Takie podejście byłoby nie tylko nieuprawnione, ale prowadziłoby do rozszerzającej wykładni prawa podatkowego na niekorzyść podatnika, co jest niedopuszczalne.

W rezultacie, skoro lokal nie jest środkiem trwałym, nie może być przedmiotem ulepszenia w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy o PIT, a zatem także w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT. To oznacza, że poniesienie nakładów – nawet przekraczających 30% wartości początkowej – nie skutkuje powstaniem nowego pierwszego zasiedlenia. Jeśli zatem od pierwszego zasiedlenia minęły ponad dwa lata, sprzedaż korzysta ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W konsekwencji, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od nakładów remontowych, ponieważ będą one służyć czynnościom zwolnionym od VAT. Zasada ta wynika także z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, który wyklucza możliwość odliczenia VAT od zakupów związanych z czynnościami zwolnionymi od podatku.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 11 lipca 2025 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.207.2025.2.BS, gdzie organ uznał, że sprzedaż lokalu niebędącego środkiem trwałym – nawet po poniesieniu nakładów przekraczających 30% – nadal korzysta ze zwolnienia od VAT, ponieważ nie dochodzi do „ulepszenia” w rozumieniu przepisów.

Podsumowując, lokal mieszkalny nabyty przez Wnioskodawcę z zamiarem odsprzedaży, nieujęty w ewidencji środków trwałych i przeznaczony do dalszej sprzedaży, stanowi towar handlowy. Wydatki poniesione na jego remont, niezależnie od wysokości, nie mogą być kwalifikowane jako „ulepszenie” w rozumieniu przepisów podatkowych, ponieważ dotyczą towaru, a nie środka trwałego.

W związku z tym nie dojdzie do nowego pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, a sprzedaż lokalu – jako mająca miejsce po upływie ponad dwóch lat od pierwszego zasiedlenia – będzie korzystać ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 tej ustawy. Tym samym, poniesione wydatki – jako związane z czynnością zwolnioną – nie będą uprawniały do odliczenia podatku naliczonego. Stanowisko to znajduje pełne oparcie w treści przepisów oraz w aktualnym orzecznictwie i interpretacjach organów podatkowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 2 ust. 22 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, lokale spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy:

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług, odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. lokale), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków lub budowli, jeżeli w stosunku do nich miało miejsce pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem dostawy, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Tak więc, aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule.

W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

·towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

·przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie może przysługiwać dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stanie się bezzasadne.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy również zauważyć, że jak wynika z art. 43 ust. 10 ustawy:

Natomiast z przepisu art. 43 ust. 11 ustawy wynika, że:

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy:

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisu sprawy wynika, że planuje Pan rozpocząć działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, w szczególności zakupu, remontu i dalszej odsprzedaży lokali mieszkalnych nabywanych na rynku wtórnym. Po rozpoczęciu działalności gospodarczej zamierza Pan zarejestrować się jako czynny podatnik VAT. Działalność ta będzie polegać na nabywaniu lokali mieszkalnych w celu ich późniejszej odsprzedaży, lokale te będą ujmowane w ewidencji księgowej jako towary handlowe, a nie jako środki trwałe. Nie będą zatem wprowadzane do ewidencji środków trwałych i nie będą podlegały amortyzacji. W ramach planowanych działań zamierza Pan nabyć lokal mieszkalny na rynku wtórnym od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Lokal ten był wcześniej wykorzystywany do celów mieszkaniowych i jego pierwsze zasiedlenie miało miejsce ponad 2 lata przed planowanym zakupem przez Pana. Po zakupie lokalu, planuje Pan przeprowadzenie remontu, który obejmie m.in. wymianę instalacji elektrycznej i hydraulicznej, wymianę drzwi, odnowienie ścian, podłóg oraz inne prace mające na celu przywrócenie lokalu do pełnej funkcjonalności. Szacowana wartość nakładów remontowych przekroczy 30% wartości zakupu lokalu. Wydatki będą dokumentowane fakturami VAT. Po zakończeniu remontu lokal zostanie sprzedany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Pana wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą wskazania, czy sprzedaż lokalu mieszkalnego nabytego na rynku wtórnym i ujętego w działalności jako towar handlowy, będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla sprzedaży lokalu mieszkalnego zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług należy przede wszystkim rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do ww. lokalu miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

We wniosku wskazał Pan, że w odniesieniu do lokalu mieszkalnego pierwsze zasiedlenie miało miejsce ponad 2 lata przed planowanym przez Pana zakupem. Po zakupie planuje Pan przeprowadzenie remontu, mającego na celu przywrócenie lokalu do pełnej funkcjonalności. Szacowana wartość nakładów remontowych przekroczy 30% wartości zakupu lokalu.

Należy jednak zauważyć, że ponoszone przez Pana nakłady nie będą miały wpływu na kwestię pierwszego zasiedlenia przedmiotowego lokalu, gdyż ten lokal stanowić będzie towar handlowy, co oznacza, że nie może on ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. Jak wcześniej wskazano pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Zatem, skoro dostawa lokalu nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy i od pierwszego zasiedlenia do dnia przyszłej transakcji upłynie okres co najmniej 2 lat, spełnione będą przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż lokalu mieszkalnego nabytego na rynku wtórnym i ujętego w działalności jako towar handlowy (niebędący środkiem trwałym), będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem, Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego w wniosku nr 1 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy będzie przysługiwać Panu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na remont lokalu mieszkalnego stanowiącego towar handlowy, przeznaczonego do dalszej odsprzedaży.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu:

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak rozstrzygnięto powyżej, sprzedaż ww. lokalu mieszkalnego będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji, nie zostanie spełniony podstawowy warunek uprawniający Pana do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na remont lokalu mieszkalnego, stanowiącego towar handlowy, przeznaczonego do dalszej odsprzedaży, gdyż sprzedaż tego lokalu mieszkalnego nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

Podsumowując stwierdzić należy, że nie będzie Panu przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na remont lokalu mieszkalnego stanowiącego towar handlowy, przeznaczonego do dalszej odsprzedaży, w sytuacji gdy sprzedaż tego lokalu będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym, Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t .j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.