Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 16 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku uznania Pana za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek niezabudowanych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest emerytem ZUS. Nie prowadzi działalności gospodarczej. 13 kwietnia 1988 roku nabył nieruchomość rolną objętą KW nr (…), jako kawaler do majątku prywatnego. Obszar nieruchomości to 2,94 ha, w postaci dwóch działek: 1 i 2, z których ta ostatnia zabudowana budynkiem mieszkalnym i dwoma gospodarczymi. Podatku VAT nie uwzględniono, bo wszedł do obrotu prawnego w roku 1993. Nieruchomość była wykorzystywana do wyjazdów z dziećmi, ze znajomymi na ryby, w celach rekreacyjnych. Pod nieobecność Wnioskodawcy w domu mieszkalnym pomieszkiwali ojciec, a po jego śmierci matka, w zasadzie aż do jej śmierci. Wnioskodawca prowadził wtedy jednoosobową działalność gospodarczą, niezwiązaną z działalnością handlową ani nieruchomościami.

Na koniec roku 2012, Wnioskodawca zamknął działalność gospodarczą z powodów zdrowotnych i finansowych, mając wówczas 30 lat stażu pracy + 4,5 roku studiów. Automatycznie Wnioskodawca został objęty ubezpieczeniem KRUS, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników - jako posiadacz ponad 1 ha przeliczeniowego. Wnioskodawca ograniczał się do koszenia pastwisk, łąk aby utrzymywać nieruchomość w niepogorszonym stanie, zachować różnorodność biologiczną, zapobiegając ich zarastaniu.

Wnioskodawca nie był rolnikiem ryczałtowym. Osoba w rozumieniu podatkowym, posiadająca ponad 1 hektar przeliczeniowy, nie musi prowadzić działalności rolniczej, ale musi podlegać obowiązkowi ubezpieczenia w KRUS. Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Taki stan rzeczy trwał do roku 2024, kiedy w wieku 65 lat, Wnioskodawca nabył prawa emerytalne ZUS i w związku z wieloletnimi dolegliwościami sercowo-naczyniowymi, Wnioskodawca postanowił rozporządzić posiadanym majątkiem prywatnym.

Ponieważ obie działki, jak i cała wieś, nie jest objęta Planem Zagospodarowania Przestrzennego, jedyną drogą podziału, wydzielenia działki z zabudowaniami jest droga administracyjna wystąpienia o warunki zagospodarowania terenu do gminy. Bez nich geodeta nie podzieli, a gmina nie zatwierdzi podziału.

W chwili obecnej z działki ewid. 2 zostały wydzielone 4 działki, a podział działki ewid. 1 jest w trakcie procesu administracyjnego w celu uzyskania 6 działek do zabudowy +7 rolnej, a 8 rolna ma stanowić drogę konieczną. Zamiarem Wnioskodawcy jest zatrzymanie dla siebie działki z zabudowaniami, obdarowanie jednego syna działką 0,5 ha i sprzedanie pozostałych części majątku osobistego w celu remontu domostwa, pokrycia kosztów własnego leczenia, oraz obdarowania pozostałych dwóch synów.

Działki nie są uzbrojone w wodociąg, ani energetykę. Wnioskodawca nie zamierza podejmować żadnych działań dotyczących uzbrojenia, ogrodzenia, ani też żadnych działań marketingowych czy reklamowych. Wnioskodawca nie będzie zawierał umów wstępnych, pełnomocnictw, pośredników czy deweloperów. Żadnych działań, które wykraczają poza zwykłe formy sprzedaży.

Pytanie

Czy dokonując okazjonalnej sprzedaży działek, opisanych jako zdarzenie przyszłe, niezabudowanych, wydzielonych z nieruchomości zakupionej w 1988 roku, nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji sprzedaż ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku dokonania transakcji, które rozważa, nie wystąpi w charakterze podatnika VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, nie będzie to stanowiło prowadzenia działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i w konsekwencji nie powinno być opodatkowane podatkiem VAT.

Zbycie nawet kilkunastu działek przeznaczonych pod zabudowę, powstałych z podziału większych działek rolnych, nie stanowi samo w sobie działalności handlowej podlegających opodatkowaniu VAT, gdyż brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku, mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym - niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu VAT - powyższe uwagi za tezą wyroku WSA w Kielcach z 27 czerwca 2024 r. I SA/Ke 219/24. Sprzedaż działek powstałych z nieruchomości rolnej nabytej kilkadziesiąt lat wcześniej (37), stanowi jedynie zarząd majątkiem prywatnym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przy czym stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

W świetle powołanych powyżej przepisów nieruchomości (np. grunty), spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich zbycie stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów bądź świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem).

Jednocześnie wskazać należy, iż nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ww. ustawy podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zdefiniowane zostały w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.):

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem, w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek, istotne jest, czy w celu dokonania sprzedaży działek, podjął Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Skutkowałoby to koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92, które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze wskazanych powyżej orzeczeń wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan emerytem. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej. 13 kwietnia 1988 roku nabył Pan nieruchomość rolną, jako kawaler do majątku prywatnego. Obszar nieruchomości to 2,94 ha, w postaci dwóch działek: 1 i 2, z których ta ostatnia zabudowana budynkiem mieszkalnym i dwoma gospodarczymi. Podatku VAT nie uwzględniono. Nieruchomość była wykorzystywana do wyjazdów z dziećmi, ze znajomymi na ryby, w celach rekreacyjnych. Pod Pana nieobecność w domu mieszkalnym pomieszkiwali ojciec, a po jego śmierci matka. Prowadził Pan wtedy jednoosobową działalność gospodarczą, niezwiązaną z działalnością handlową, ani nieruchomościami.

Na koniec roku 2012, zamknął Pan działalność gospodarczą. Ograniczał się Pan do koszenia pastwisk, łąk aby utrzymywać nieruchomość w niepogorszonym stanie, zachować różnorodność biologiczną, zapobiegając ich zarastaniu.

Nie był Pan rolnikiem ryczałtowym. Nie dokonywał i nie dokonuje Pan sprzedaży produktów rolnych. Taki stan rzeczy trwał do roku 2024 kiedy w wieku 65 lat, nabył Pan prawa emerytalne i postanowił Pan rozporządzić posiadanym majątkiem prywatnym.

Ponieważ obie działki, jak i cała wieś nie jest objęta Planem Zagospodarowania Przestrzennego, jedyną drogą podziału, wydzielenia działki z zabudowaniami jest droga administracyjna wystąpienia o warunki zagospodarowania terenu do gminy. Bez nich geodeta nie podzieli, a gmina nie zatwierdzi podziału. W chwili obecnej z działki ewid. 2 zostały wydzielone 4 działki, a podział działki ewid. 1 jest w trakcie procesu administracyjnego w celu uzyskania 6 działek do zabudowy +7 rolnej, a 8 rolna ma stanowić drogę konieczną. Pana zamiarem jest zatrzymanie dla siebie działki z zabudowaniami, obdarowanie jednego syna działką 0,5 ha i sprzedanie pozostałych części majątku osobistego w celu remontu domostwa, pokrycia kosztów własnego leczenia, oraz obdarowania pozostałych dwóch synów.

Działki nie są uzbrojone w wodociąg, ani energetykę. Nie zamierza Pan podejmować żadnych działań dotyczących uzbrojenia, ogrodzenia, ani też żadnych działań marketingowych czy reklamowych. Nie będzie Pan zawierał umów wstępnych, pełnomocnictw, pośredników czy deweloperów. Żadnych działań, które wykraczają poza zwykłe formy sprzedaży.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy dokonując okazjonalnej sprzedaży działek, niezabudowanych, wydzielonych z nieruchomości zakupionej w 1988 roku, nie wystąpi Pan w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji czy sprzedaż ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przedmiotowej sprawie należy ustalić, czy w odniesieniu do planowanej sprzedaży działek będzie Pan spełniać przesłanki do uznania Pana za podatnika podatku od towarów i usług, w zakresie ww. czynności.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Mając na uwadze powołany stan prawny oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji podejmowane przez Pana działania nie wskazują na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, a sprzedaż działek nie będzie wypełniała przesłanki działalności gospodarczej.

Działki, z których zostały wydzielone działki mające być przedmiotem sprzedaży, nabył Pan wiele latu temu, jako osoba fizyczna do majątku osobistego i od tej czynności nie płacił Pan podatku VAT, gdyż podatek ten jeszcze nie obowiązywał. Wystąpił Pan o warunki zagospodarowania terenu do gminy. Bez nich geodeta nie podzieli działek, a gmina nie zatwierdzi tego podziału. W chwili obecnej z działki ewid. 2 zostały wydzielone 4 działki, a podział działki ewid. 1 jest w trakcie procesu administracyjnego w celu uzyskania 6 działek do zabudowy +7 rolnej, a 8 rolna ma stanowić drogę konieczną. Pana zamiarem jest zatrzymanie dla siebie działki z zabudowaniami, obdarowanie jednego syna działką 0,5 ha i sprzedanie pozostałych części majątku osobistego w celu remontu domostwa, pokrycia kosztów własnego leczenia, oraz obdarowania pozostałych dwóch synów.

Działki nie są uzbrojone w wodociąg, ani energetykę. Nie zamierza Pan podejmować żadnych działań dotyczących uzbrojenia, ogrodzenia, ani też żadnych działań marketingowych czy reklamowych. Nie będzie Pan zawierał umów wstępnych, pełnomocnictw, pośredników czy deweloperów. Żadnych działań, które wykraczają poza zwykłe formy sprzedaży.

W związku z tak przedstawionymi okolicznościami, w tej konkretnej sytuacji stwierdzić należy, że planowana przez Pana transakcja sprzedaży opisanych działek, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Zakres wykonanych przez Pana czynności nie wskazuje bowiem na Pana aktywność w przedmiocie zbycia działek porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Podjęte przez Pana czynności nie wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym i nie stanowią działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie dokonywał i nie dokonuje Pan czynności typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, wykonywanych przez handlowców. Brak jest przesłanek zawodowego, tj. stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności, co przesądzałoby o tym, że zbycie przez Pana opisanych działek będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze podjęte przez Pana działania nie można uznać, że stanowią one ciąg zdarzeń przesądzających o uznaniu sprzedaży opisanych działek za prowadzenie działalności gospodarczej. W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Pana, w zakresie sprzedaży opisanych działek, za podatnika podatku od towarów i usług o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dokonując sprzedaży niezabudowanych działek będzie Pan korzystał z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym. Nie będzie Pan działał jako podatnik podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż niezabudowanych działek nie będzie więc czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji pokrywa się/będzie się pokrywało z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.