Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w części dotyczącej braku opodatkowania wniesienia Nieruchomości nr 1 do Fundacji jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej m.in. w zakresie podatku od towarów i usług.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. 2025 r. poz. 163 ze zm., dalej: „Ustawa o PIT”). Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej zwanym „VAT”) na podstawie przepisów ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. 2024 r. poz. 361 ze zm.).

Wnioskodawca zamierza ustanowić Fundację rodzinną (dalej: „Fundacja”) na podstawie ustawy z dnia 26 stycznia 2023 r. o fundacji rodzinnej (t.j. Dz.U. 2023 r. poz. 326 ze zm., dalej: „Ustawa o fundacji”). Podstawowymi celami założenia Fundacji będzie akumulacja i ochrona majątku, zarządzanie zgromadzonym mieniem oraz spełnianie świadczeń na rzecz beneficjentów.

Jedynym fundatorem oraz beneficjentem Fundacji na pewno będzie Wnioskodawca. Beneficjentami mogą również zostać osoby pozostające z Wnioskodawcą w stosunku, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2024 r. poz. 1837), dalej łącznie zwani „Beneficjentami”. Szczegółowe cele Fundacji określone zostaną w statucie. Fundacja zostanie powołana na czas nieokreślony. Fundacja zostanie zgłoszona do rejestru fundacji rodzinnych w terminie wynikającym z Ustawy o fundacji.

Działając w roli fundatora, Wnioskodawca planuje nieodpłatnie wnieść do Fundacji następujące mienie:

1. Nieruchomość nr 1

Nieruchomość stanowi nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym oraz budyniem garażowo-gospodarczym. Wnioskodawca dwoma aktami poświadczenia dziedziczenia z 16 sierpnia 2023 r. nabył po zmarłym ojcu oraz zmarłej matce 1/3 udziału w tej nieruchomości. Pozostałe udziały nabyli siostra (1/3 udziału) oraz brat (1/3 udziału) Wnioskodawcy. Umową częściowego działu spadków i zniesienia współwłasności z 28 września 2023 r. zawartej z rodzeństwem, dokonano zniesienia współwłasności nieruchomości w ten sposób, że Wnioskodawca nabył, bez jakichkolwiek spłat, pełne prawo własności do Nieruchomości nr 1.

Nieruchomość nr 1 obecnie jest zamieszkała przez Wnioskodawcę. Nieruchomość nr 1 nie była przedmiotem najmu oraz nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy od momentu jej nabycia do dnia złożenia niniejszego wniosku.

W stosunku do Nieruchomość nr 1 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie ponosił w stosunku do Nieruchomości nr 1 wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

2. Nieruchomość nr 2

Nieruchomość stanowi nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym. Nieruchomość została nabyta 16 lipca 2015 r. przez Wnioskodawcę poprzez zakup do wspólności małżeńskiej Wnioskodawcy. Nieruchomość została następnie przydzielona Wnioskodawcy umową podziału majątku wspólnego z małżonką z 8 października 2024 r.

Nieruchomość aktualnie nie jest wykorzystywana, nie była także przedmiotem najmu oraz nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy od momentu jej nabycia do dnia złożenia niniejszego wniosku.

W stosunku do Nieruchomość nr 2 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie ponosił w stosunku do Nieruchomości nr 2 wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

3. Nieruchomość nr 3

Nieruchomość stanowi nieruchomość gruntową zabudowaną magazynem oraz kontenerem mieszkalnym. Wnioskodawca dwoma aktami poświadczenia dziedziczenia z 16 sierpnia 2023 r. nabył po zmarłym ojcu oraz zmarłej matce 1/3 udziału w tej nieruchomości. Pozostałe udziały nabyli siostra (1/3 udziału) oraz brat (1/3 udziału) Wnioskodawcy. Umową częściowego działu spadków i zniesienia współwłasności z 22 lutego 2024 r. zawartej z rodzeństwem, dokonano zniesienia współwłasności nieruchomości w ten sposób, że Wnioskodawca nabył, bez jakichkolwiek spłat, pełne prawo własności do Nieruchomości nr 3.

W stosunku do Nieruchomość nr 3 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie ponosił w stosunku do Nieruchomości nr 3 wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Nieruchomość nr 3 jest wynajmowana przez Wnioskodawcę w ramach tzw. najmu prywatnego na rzecz podmiotu powiązanego (spółki z o.o.) z Wnioskodawcą do celów prowadzenia działalności przez ten podmiot.

Nieruchomości nr 1, nr 2 oraz nr 3 w dalszej część i wniosku będą nazwane łącznie „Nieruchomościami”.

Nieruchomości od momentu ich nabycia / otrzymania nieprzerwanie znajdują się w majątku prywatnym Wnioskodawcy. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu Nieruchomości lub wytworzeniu ich części składowych. Wnioskodawca nie dokonywał nakładów w postaci przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji czy modernizacji Nieruchomości, od których przysługiwałoby prawo do odliczenia VAT naliczonego. Nieruchomości nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wnioskodawca nie zaliczył wartości opisywanych Nieruchomości w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów.

Wniesienie Nieruchomości do Fundacji zostanie dokonane umową darowizny. Wnioskodawca nie otrzyma w zamian od Fundacji Rodzinnej żadnego świadczenia ekwiwalentnego. W związku z wniesieniem Nieruchomości Fundacja nie przejmie żadnych długów lub ciężarów albo zobowiązań Wnioskodawcy.

Nieruchomości wniesione do Fundacji zostaną wykorzystane w następujący sposób:

   - Nieruchomość nr 1 - będzie nieodpłatnie udostępniona na rzecz Beneficjentów Fundacji;

   - Nieruchomość nr 2 - nie będzie wykorzystywana lub zostanie nieodpłatnie udostępniona dla Beneficjentów Fundacji;

   - Nieruchomość nr 3 - zostanie wynajęta na rzecz podmiotu powiązanego z Wnioskodawcą (spółki z o.o.), do celów prowadzenia działalności przez ten podmiot - analogicznie jak przed wniesieniem nieruchomości do fundacji rodzinnej.

Nieruchomości nr 1 i nr 2 udostępnione Beneficjentom nie będą wykorzystywane do prowadzenia działalności przez, beneficjentów, fundatora lub podmiot powiązany z Fundacją, beneficjentami lub fundatorem.

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług w części dotyczącej Nieruchomości nr 1

Czy wniesienie Nieruchomości do Fundacji będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług w części dotyczącej Nieruchomości nr 1

Wniesienie Nieruchomości nr 1 do Fundacji nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. 2024 r. poz. 361, dalej także „ustawa o VAT”), opodatkowaniu ww. podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Aby dana czynność była opodatkowana podatkiem VAT, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa w charakterze podatnika w rozumieniu ustawy o VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał w roli podatnika.

2.        

W przedmiocie dotyczącym definicji podatnika VAT wypowiedział się m.in. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawie C-180/10, wskazując, że pojęcie działalności gospodarczej jest zdefiniowane w art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT jako obejmujące wszelką działalność producentów, handlowców i usługodawców, w tym wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Zdaniem Trybunału, zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Takie transakcje nie stanowią zaś same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu dyrektywy.

Zdaniem TSUE w wypadku, gdy podmiot podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT, to działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W wyroku NSA z 24 marca 2023 r., sygn. akt I FSK 2068/22, Sąd stwierdził, ze uznanie, czy dana osoba fizyczna będzie działała w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Na podstawie przytoczonego orzecznictwa, należy uznać, że kryterium decydującym o prowadzeniu działalności na gruncie podatku VAT przez osobę fizyczną nie będącą przedsiębiorcą jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców lub usługodawców. W konsekwencji, osoba działa w charakterze podatnika VAT wyłącznie, gdy wykonuje czynność nie będące zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się podobną działalnością profesjonalnie - czynność nie stanowi działalności gospodarczej podatnika VAT, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

3.        

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na względzie opis zdarzenia przyszłego, orzecznictwo unijne oraz krajowe w przedmiocie, niniejszego pytania, nie wystąpią przesłanki, aby uznać planowane wniesienie Nieruchomości nr 1 do Fundacji za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w konsekwencji nie sposób uznać Wnioskodawcy za podatnika w tym zakresie, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku wniesienia Nieruchomości nr 1 do Fundacji, nie wystąpi on w charakterze podatnika VAT, gdyż darowizna będzie stanowić czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Za uznaniem wniesienia Nieruchomości nr 1 do Fundacji za czynność pozostającą poza opodatkowaniem VAT przemawia także okoliczność, iż Nieruchomości te stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy oraz nigdy nie stanowiły majątku związanego z działalnością gospodarczą. Nieruchomość nr 1 została odziedziczona przez Wnioskodawcę.

Nieruchomości nr 1 od dnia nabycia przez Wnioskodawcę nie była wynajmowana ani w ramach działalności gospodarczej ani poprzez tzw. najem prywatny. W stosunku do tej nieruchomości Wnioskodawca nie dokonywał żadnych czynności, które przybierałyby formę zbliżoną do czynności wykonywanych przez profesjonalne podmioty.

Wniesienie Nieruchomości nr 1 do Fundacji będzie miało charakter incydentalny, okazjonalny. Wnioskodawca nie dokonuje obrotu nieruchomościami w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W konsekwencji, potencjalna darowizna Nieruchomości nr 1 na rzecz Fundacji będzie stanowić zarządzanie majątkiem prywatnym, niespełniające przesłanek do uznania jej za działalność gospodarczą Wnioskodawcy, w związku z czym Wnioskodawca nie będzie nabędzie w stosunku do tych transakcji statusu podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, wniesienie Nieruchomości nr 1 do Fundacji opisane w zdarzeniu przyszłym nie będzie stanowić czynności opodatkowanej VAT.

4.        

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają wydawane interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej m.in.:

   - Interpretacja indywidualna DKIS z 29 września 2023 r., nr 0114-KDIP1-3.4012.371.2023.3.PRM, w której stwierdzono:

„Nieodpłatne przekazanie przez Pana na rzecz Fundacji rodzinnej lokalu mieszkalnego nabytego w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem, względem którego nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, nie będzie spełniało definicji odpłatnej dostawy towarów, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy. Czynność nieodpłatnego wniesienia ww. lokalu do Fundacji rodzinnej nie podlega zatem opodatkowaniu podatkiem VAT. Dostawa pozostałej części domu jednorodzinnego, wybudowanego przez Pana na działce nr 1, która nie jest/nie była wynajmowana, znajdująca się w Pana majątku osobistym, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W tej konkretnej sytuacji należy uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik Pana majątku osobistego, a nieodpłatna dostawa tej części budynku stanowić będzie realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym. Nie będzie Pan zatem działał jako podatnik podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy”.

   - Interpretacja indywidualna DKIS z 19 kwietnia 2024 r., nr 0114-KDIP4-3.4012.110.2024.1.RK, w której wskazano:

„Dostawa Mieszkania nr 2, które nie jest wynajmowane, a więc znajduje się w Pana majątku osobistym, również nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W tej konkretnej sytuacji należy uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik Pana majątku osobistego. Przekazując nieodpłatnie Mieszkanie nr 2 będzie Pan korzystał z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym. Nie będzie Pan zatem działał jako podatnik podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem, w sprawie nie znajdzie zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy. Tym samym, nieodpłatne wniesienie przez Pana Mienia (tj. Mieszkania nr 1, Mieszkania nr 2, Mieszkania nr 3, Mieszkania nr 4) do Fundacji rodzinnej (także w formie darowizny) nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług w części dotyczącej Nieruchomości nr 1 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT bądź świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosowanie do ust. 2 powołanego artykułu:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W tym miejscu należy również wskazać, że na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Analiza powyższych przepisów prawa wspólnotowego wskazuje, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Jak wskazał Pan w opisie sprawy, działając w roli fundatora, planuje Pan nieodpłatnie wnieść do Fundacji mienie w postaci Nieruchomość nr 1. Nieruchomość stanowi nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym oraz budyniem garażowo-gospodarczym. Dwoma aktami poświadczenia dziedziczenia z 16 sierpnia 2023 r. nabył Pan po zmarłym ojcu oraz zmarłej matce 1/3 udziału w tej nieruchomości. Pozostałe udziały nabyli Pana siostra (1/3 udziału) oraz Pana brat (1/3 udziału). Umową częściowego działu spadków i zniesienia współwłasności z 28 września 2023 r. zawartej z rodzeństwem, dokonano zniesienia współwłasności nieruchomości w ten sposób, że nabył Pan, bez jakichkolwiek spłat, pełne prawo własności do Nieruchomości nr 1. Nieruchomość nr 1 obecnie jest zamieszkała przez Pana. Nieruchomość nr 1 nie była przedmiotem najmu oraz nie była wykorzystywana w Pana działalności gospodarczej od momentu jej nabycia do dnia złożenia niniejszego wniosku. W stosunku do Nieruchomość nr 1 nie przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nie ponosił Pan w stosunku do Nieruchomości nr 1 wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższymi okolicznościami stwierdzić należy, że w związku z wniesieniem przez Pana Nieruchomości nr 1 do Fundacji nie wystąpi ciąg zdarzeń, które przesądzałyby, że wniesienie nieruchomości nr 1 wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Przedmiotową Nieruchomość nr 1 obecnie Pan zamieszkuje. Nieruchomości nr 1 nie wykorzystywał Pan w ramach prowadzonej działalności oraz nie była przedmiotem umów najmu.

Całokształt powyższych okoliczności wskazuje, że Pana aktywność (planowane nieodpłatne wniesienie Nieruchomości nr 1  do Fundacji) w pełni mieści się w granicach zarządu majątkiem prywatnym.

Dokonując wniesienia Nieruchomości nr 1 do Fundacji, będzie Pan korzystał z przysługującego Panu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym. Nie będzie Pan w tym przypadku działał jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a planowana czynność nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Podsumowując, dokonując wniesienia Nieruchomości nr 1 do Fundacji będzie Pan korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem Pana stanowisko w części dotyczącej braku opodatkowania wniesienia Nieruchomości nr 1 do Fundacji należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Kwestia dotycząca podatku od towarów i usług w zakresie wniesienia do Fundacji Nieruchomości nr 2 i nr 3 została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Ponadto kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych zostały zawarte w odrębnych rozstrzygnięciach.

Zauważam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.