Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

- stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

  1. ponownie rozpatruję sprawę Pani wniosku z 8 kwietnia 2021 r. (data wpływu 19 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej - uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 23 lutego 2022 r., sygn. akt I SA/Gl 1325/21 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 marca 2025 r. sygn. akt I FSK 879/22.

  2. stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pani wniosek z 8 kwietnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wliczenia do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, wpłynął 19 kwietnia 2021 r. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 lipca 2021 r. (data wpływu - 19 lipca 2021 r.) które stanowiło odpowiedź na pismo Organu z 8 lipca 2021 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.208.2021.1.WR.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od (…) roku Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest (…) i sprzedaż wysyłkowa (…). Wnioskodawczyni posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dochód z prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności od (…) do końca (…) roku był opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości (…)%. W (…) roku Wnioskodawczyni rozliczała się na zasadach ogólnych (podatkowa księga przychodów i rozchodów), a od (…) r. Wnioskodawczyni ponownie wybrała ryczałt od przychodów ewidencjonowanych jako formę rozliczania podatku. Zaliczki na podatek płatne są miesięcznie.

Wyprodukowaną przez siebie (…) Wnioskodawczyni sprzedaje głównie konsumentom polskim (tj. mającym miejsce zamieszkania na terytorium Polski), ale również konsumentom zagranicznym. Sprzedaż konsumentom zagranicznym spełnia definicję sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Od początku prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT ze względu na niskie obroty, tj. na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że:

    - Wniosek dotyczy wyłącznie stanu faktycznego opisanego we wniosku.

    - Całkowita wartość towarów wysyłanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju była mniejsza w danym roku od kwoty odpowiadającej kwocie ustalonej przez dane państwo członkowskie przeznaczania dla wysyłanych towarów.

    - Całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty odpowiadającej kwocie ustalonej przez dane państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych towarów.

    - Wnioskodawczyni nie wybrała miejsca opodatkowania dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych towarów w sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Pytanie:

Czy do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT należy wliczać sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju?

Pani stanowisko w sprawie

Do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT nie należy wliczać sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Zgodnie z treścią art. 113 ust 1 ustawy o VAT: „Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku”. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu „do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się: 1) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju”.

Powyższy przepis oznacza, że w celu obliczenia obrotu kwalifikowanego, do wartości sprzedaży nie wlicza się (a więc wyłącza się ze sprzedaży) wartości „sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju”.

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju (SWZTK) została zdefiniowana w art. 2 pkt 23 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, „ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju - rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

  a) podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub

  b) innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej”.

Dział V ustawy o VAT w rozdziale 1. reguluje miejsce świadczenia dostawy towarów. Funkcją tych przepisów jest wyznaczenie miejsca świadczenia dla określonych czynności, a zatem, innymi słowy, wyznaczają miejsce opodatkowania określonych czynności, czyli wskazują państwo, które jest uprawnione do poboru podatku VAT z tytułu danej czynności.

Jednakże przepisy te nie mają żadnego znaczenia dla definicji danych czynności oraz nie zmieniają tych definicji. Tak też art. 23 zawarty w tym rozdziale przewiduje, że SWZTK jest co do zasady opodatkowana w kraju, do którego towar jest wysyłany (powyżej progu) oraz że SWZTK jest wyjątkowo opodatkowana w Polsce (poniżej progu). Jednak określenie miejsca opodatkowania nie ma znaczenia dla odpowiedzi na pytanie, czy wartość sprzedaży wynikająca z czynności uznanych za SWZTK wchodzi do obrotu kwalifikowanego, czy nie wchodzi. O tym decyduje literalnie niebudząca wątpliwości treść art. 113 ust. 2 ustawy o VAT

Sprzedaż części towarów w (…) roku spełniała definicję SWZTK. Były to bowiem dostawy towarów wysyłanych przez Wnioskodawczynię z terytorium Polski na terytorium innych krajów członkowskich UE, a dostawy te były dokonywane na rzecz podmiotów niebędących podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Powyższe podejście zostało potwierdzone w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Podobna sprawa została rozstrzygnięta przez NSA w wyroku z dnia 21 lipca 2020 r. (I FSK 2032/17).

NSA w powołanym wyroku stwierdził, że: „Jak słusznie wskazał skarżący, przepis art. 113 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) o podatku od towarów i usług nie stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w sytuacji, gdy opodatkowanie sprzedaży ma miejsce na terytorium innego kraju Unii Europejskiej. Nie różnicuje więc sprzedaży wysyłkowej, w której sprzedaż z terytorium kraju jest opodatkowana w kraju (art. 23 ust. 2 ustawy) od sprzedaży wysyłkowej, w której sprzedaż jest opodatkowana w innym kraju UE (art. 23 ust. 1 ustawy). Wobec tego, że ustawodawca w przepisie tym nie ustanowił żadnego dodatkowego odstępstwa (np. ze względu na miejsce dostawy), warunku ani wyjątku (np. odesłania ustawowego), jak ma to miejsce choćby w przypadku art. 113 ust. 2 pkt 2 cyt. ustawy, brak jest podstaw do tego, aby pojęciu sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju nadawać inne, węższe znaczenie, niż uczynił to prawodawca w art. 2 pkt 23 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej. W definicji tej mieści się więc zarówno sprzedaż z terytorium kraju opodatkowana w kraju z uwagi na brzmienie art. 23 ust. 2 ustawy od podatku od towarów i usług, jak i opodatkowana w innym kraju UE.

Wskazać przy tym należy, że ani organy, ani Sąd I instancji nie wyjaśniły podatnikowi z jakich przyczyn uznały, że przepisy dotyczące miejsca opodatkowania dostawy towarów mają istotne znaczenie dla wykładni art. 113 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Pomimo innego miejsca świadczenia, cały czas mamy przecież do czynienia ze sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju w rozumieniu art. 2 pkt 23 cyt. ustawy. Uregulowania dotyczące miejsca świadczenia przy dostawie towarów nie zmieniają definicji sprzedaży wysyłkowej zawartej w tym przepisie. Efekty zastosowania różnego rodzaju wykładni w celu zdekodowania normy prawnej zawartej w analizowanym przepisie nie mogą zmierzać do podważenia jego jednoznacznej treści. W tym kontekście uzasadniony był również zarzut naruszenia przez WSA w Rzeszowie art. 141 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Sąd bowiem, powielając jedynie stanowisko organów, nie ustosunkował się do istotnych z punktu widzenia rozstrzygnięcia zarzutów skargi w zakresie naruszenia art. 113 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług poprzez jego błędną wykładnię i szeroką argumentację skarżącego przytoczonej w tej materii”.

Identyczne stanowisko zajął WSA w Gliwicach (wyrok WSA w Gliwicach z 1 marca 2018 r., III SA/GI 1091/17): „Powyższe oznacza, że ustawodawca krajowy wprowadzając zwolnienie podmiotowe, o którym mowa w art. 113 ust. 1 VATU, skierował je do sprzedaży dokonywanej przez tych podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł, przy czym zastrzegł, że do wartości tej sprzedaży nie wlicza się m.in. sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. Zdaniem Sądu, mając na uwadze treść przywołanych wyżej przepisów, brak jest podstaw do tego, aby pojęciu sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju nadawać inne, węższe znaczenie, niż uczynił to prawodawca w art. 2 pkt 23 VATU, szczególnie, że nie ustanowił on w art. 113 ustawy żadnego dodatkowego odstępstwa (np. ze względu na miejsce dostawy), warunku ani wyjątku (np. odesłania ustawowego), jak ma to miejsce choćby w przypadku art. 113 ust. 2 pkt 2 VATU. Prowadzi to do wniosku, że do ww. limitu sprzedaży, gdy jest realizowana wysyłkowo w warunkach, o których mowa w art. 2 pkt 23 VATU, nie wlicza się tejże sprzedaży wysyłkowej. Zatem do ustalenia wartości sprzedaży przyjmuje się jedynie wartość transakcji podlegających opodatkowaniu, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w art. 113 ust. 2 pkt 2 i ust. 13 VATU, a nie sumę wartości sprzedaży towarów w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy”.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pani wniosek - z 8 kwietnia 2021 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0111-KDIB3-3.4012.208.2021.2.WR., w której uznałem Pani stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Pani 30 lipca 2021 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 27 sierpnia 2021 r. (data wpływu 31 sierpnia 2021 r.) wniosła Pani skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżoną interpretację - wyrokiem z 23 lutego 2022 r. sygn. akt I SA/Gl 1325/21.

Od tego wyroku wniosłem skargę kasacyjną pismem z 13 kwietnia 2022 r.

W wyniku rozpatrzenia kasacji Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 28 marca 2025 r. sygn. akt I FSK 879/22 oddalił skargę kasacyjną Organu.

Odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 23 lutego 2022 r., sygn. akt I SA/Gl 1325/21 wpłynął do Krajowej Informacji Skarbowej 23 czerwca 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku - wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

   - uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 23 lutego 2022 r. oraz Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 marca 2025 r.;

   - ponownie rozpatruję Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnego rozstrzygnięcia, tj. interpretacji indywidualnej z 29 lipca 2021 r., bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 23 lutego 2022 r., sygn. akt I SA/Gl 1325/21 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 marca 2025 r. sygn. akt I FSK 879/22.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy:

W oparciu o art. 2 pkt 2 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie art. 2 pkt 23 ustawy (obowiązującym do 30 czerwca 2021 r.):

Zatem sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju to dostawa, która rozpoczyna się na terytorium Polski, a więc odbywa się „z kraju” do innego państwa członkowskiego i stąd właśnie taka jej nazwa. Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju zachodzi wówczas, gdy polski podatnik od towarów i usług dokonuje dostawy towarów, które są przez niego lub na jego rachunek wysyłane (transportowane) z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego będącego miejscem przeznaczenia, dostawa zaś dokonywana jest na rzecz:

 a) podatnika podatku od wartości dodanej (czyli podatnika VAT obowiązującego w danym państwie członkowskim), który jednak nie rozlicza wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

 b) innego podmiotu, który nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju ma miejsce tylko wówczas, jeśli towary są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, a wysyłka lub transport kończą się w tym państwie (jest to państwo przeznaczenia).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy (obowiązującym do 30 czerwca 2021 r.):

Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy (obowiązującym do 30 czerwca 2021 r.):

Według art. 23 ust. 3 ustawy (obowiązującym do 30 czerwca 2021 r.):

W myśl art. 23 ust. 4 ustawy (obowiązującym do 30 czerwca 2021 r.)

Zgodnie z art. 23 ust. 5 ustawy (obowiązującym do 30 czerwca 2021 r.):

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju zasadą pozostaje opodatkowanie w państwie przeznaczenia wysyłki/transportu towarów, ponieważ dostawa ma miejsce w tym państwie.

Przyjęcie niniejszej zasady ma eliminować ewentualne zakłócenia konkurencji, które mogłyby mieć miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży z państw, w których obowiązują niższe stawki podatku, do państw, w których obowiązują stosunkowo wysokie stopy podatku. Sprzedaż wysyłkowa jest bowiem opodatkowana w państwie faktycznej konsumpcji (na terenie państwa, do którego dokonano dostawy w ramach sprzedaży wysyłkowej).

Powyższe warunki opodatkowania są regułą. Jednakże, co do zasady, mają one zastosowanie wówczas, gdy całkowita wartość sprzedaży wysyłkowej do danego państwa członkowskiego w ciągu roku podatkowego oraz w poprzednim roku podatkowym przekroczyła określone kwoty wyznaczone przez państwo członkowskie przeznaczenia towaru. Tym samym, w przypadku osiągania wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w wysokości nieprzekraczającej wyżej określonych kwot obowiązuje zasada opodatkowania takich transakcji w państwie wysyłki towarów.

Zgodnie z powyższym w przypadku sprzedaży wysyłkowej do danego państwa członkowskiego, w sytuacji gdy nie zostały przekroczone limity ustalone w państwie przeznaczenia, miejscem opodatkowania dostawy dokonanej w ramach tej sprzedaży jest państwo wysyłki, a więc - w przypadku sprzedaży wysyłkowej z kraju - Polska.

Niemniej jednak w sytuacji gdy nie zostały przekroczone limity ustalone w państwie przeznaczenia i miejscem opodatkowania dostawy dokonywanej w ramach sprzedaży wysyłkowej winno być państwo wysyłki, a więc - w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju - Polska, możliwe jest złożenie stosownego zawiadomienia o wyborze miejsca opodatkowania takiej sprzedaży na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia towaru. W takiej sytuacji - mimo że istnieją przesłanki opodatkowania dostawy w kraju, gdzie się ona rozpoczyna - miejscem opodatkowania jest jednak państwo przeznaczenia (zakończenia dostawy).

Wybór miejsca opodatkowania w państwie przeznaczenia towarów dotyczy tych dostaw, które, co do zasady, opodatkowane są w państwie wysyłki towaru, z uwagi na nie przekroczenie limitów ustalonych przez państwo członkowskie zakończenia dostawy. Jeśli podatnik składa polskiemu organowi podatkowemu zawiadomienie o wyborze opodatkowania w państwie przeznaczania, to tym samym rezygnuje z opodatkowania dostaw dokonywanych w ramach sprzedaży wysyłkowej w kraju (w Polsce).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 113 ust. 2 pkt 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2021 r.):

Przy ustalaniu prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy, należy brać pod uwagę wyłącznie wartość sprzedaży towarów i usług podlegającej opodatkowaniu na terytorium kraju. W konsekwencji, przy ustaleniu limitu wartości sprzedaży, po przekroczeniu której podatnik traci ww. zwolnienie, nie uwzględnia się m.in. dostawy towaru, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest (…) i sprzedaż wysyłkowa (…).

Wyprodukowaną (…) Wnioskodawczyni sprzedaje głównie konsumentom polskim (tj. mającym miejsce zamieszkania na terytorium Polski), ale również konsumentom zagranicznym. Sprzedaż konsumentom zagranicznym spełnia definicję sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Od początku prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT ze względu na niskie obroty, tj. na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT.

Wnioskodawczyni wskazała również, że:

    - Całkowita wartość towarów wysyłanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju była mniejsza w danym roku od kwoty odpowiadającej kwocie ustalonej przez dane państwo członkowskie przeznaczania dla wysyłanych towarów.

    - Całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty odpowiadającej kwocie ustalonej przez dane państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych towarów.

    - Wnioskodawczyni nie wybrała miejsca opodatkowania dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych towarów w sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Dokonując rozstrzygnięcia kwestii będącej przedmiotem Państwa wątpliwości trzeba mieć na uwadze stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wyrażone w zapadłym w niniejszej sprawie wyroku z 23 lutego 2022 r. sygn. akt I SA/GI 1325/21 oraz stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawione w wyroku z 28 marca 2025 r. sygn. akt I FSK 879/22.

W orzeczeniu sygn. akt I SA/GI 1325/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wskazał, że:

W związku z tym, prawidłowe jest Pani stanowisko, zgodnie z którym Prawidłowo Pani wskazała, że do limitu sprzedaży określonego w art. 113 ust. 1 u.p.t.u., gdy sprzedaż realizowana jest wysyłkowo w warunkach, o których mowa w art. 2 pkt 23 u.p.t.u., nie wlicza się wartości sprzedaży wysyłkowej.

Mając na uwadze związanie Organu oceną prawną przedstawioną przez WSA w orzeczeniu z 23 lutego 2022 r. sygn. akt I SA/GI 1325/21 oraz stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawione w wyroku z 28 marca 2025 r. sygn. akt I FSK 879/22, stwierdzić należy, że Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 iart.54§ 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.