Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku do towarów i usług dotyczą uznania dostawy realizowanej przez Spółkę na rzecz Nabywcy z Niemiec jako odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, którą należy udokumentować fakturą z wykazanym podatkiem VAT według właściwej stawki. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. Sp. z o.o. (dalej jako „Spółka” lub „Wnioskodawczyni”) jest polskim rezydentem podatkowym. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Spółka zawarła z niemiecką firmą B. GmbH (dalej jako „Nabywca”) umowę sprzedaży towaru. Przedmiotem Umowy jest sprzedaż przez Spółkę na rzecz Nabywcy używanej linii do produkcji (...) zlokalizowanej w zakładzie produkcyjnym Spółki w Polsce, w (…) (dalej jako „Linia Produkcyjna”). W umowie wskazano w szczególności, iż:

• Linia Produkcyjna zostanie przez Nabywcę w częściach odebrana od Spółki.
• Nabywca odsprzeda Linię Produkcyjną klientowi będącemu spółką prowadzącą działalność na terytorium Libanu.
• Nabywca ponosi wyłączną odpowiedzialność za demontaż Linii Produkcyjnej i jej transport do klienta w Libanie, a także montaż i uruchomienie w siedzibie klienta. Nabywca zobowiązuje się do przedłożenia Spółce do akceptacji planu demontażu oraz sposobu przeprowadzenia prac demontażowych przed rozpoczęciem demontażu.
• Nabywca ponosi koszty związane z realizacją umowy we własnym zakresie, w szczególności koszty podróży, ekspertyz, planowania, koszty demontażu Linii Produkcyjnej i jej transportu, wszelkie podatki i cła związane z wywozem Linii Produkcyjnej z Polski.

Wnioskodawczyni nie posiada wiedzy o warunkach odsprzedaży Linii Produkcyjnej przez Nabywcę na rzecz libańskiego klienta. W szczególności Spółka nie zna postanowień umownych i nie wie, czy Nabywca będzie wykonywał na rzecz klienta jedno świadczenie złożone mające cechy dostawy wraz z montażem, czy też rozliczenia stron przyjmą inną postać (przykładowo dojdzie do wykonania dwóch odrębnych świadczeń w postaci dostawy towarów i świadczenia usług montażowych).

Pytanie

Czy dostawa realizowana przez Wnioskodawczynię na rzecz Nabywcy podlega opodatkowaniu w Polsce jako odpłatna dostawa na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i powinna w związku z tym zostać przez Wnioskodawczynię udokumentowana fakturą z wykazanym podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni realizowana przez nią dostawa na rzecz Nabywcy będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce jako odpłatna dostawa na terytorium kraju i powinna w związku z tym zostać przez Wnioskodawczynię udokumentowana fakturą z wykazanym podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki.

Należy tu po pierwsze podkreślić, iż, jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawczyni nie posiada wiedzy o warunkach odsprzedaży Linii Produkcyjnej przez Nabywcę na rzecz libańskiego klienta. Spółka jest jednak zdania, iż niezależnie od tego, czy świadczenie Nabywcy przyjmie postać dostawy wraz z montażem w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z późn. zm. – dalej jako „Ustawa o VAT”), czy też planowana dostawa będzie traktowana jako świadczenie odrębne od ewentualnie świadczonych usług montażowych, po stronie Wnioskodawczyni powstanie obowiązek do rozliczenia jej dostawy na rzecz Nabywcy na zasadach przewidzianych dla dostawy krajowej. Wniosek ten uzasadnia poniższe rozumowanie dotyczące implikacji obu ww. wariantów transakcji na gruncie podatku VAT.

Wariant 1. Dostawa realizowana przez Nabywcę nie będzie elementem świadczenia złożonego (z punktu widzenia VAT będzie podlegała odrębnemu rozliczeniu)

Przy założeniu, że dostawa realizowana przez Nabywcę na rzecz libańskiego kontrahenta będzie na gruncie VAT rozliczana jako samodzielne, odrębne świadczenie, należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sytuacji ten sam towar (Linia Produkcyjna) będzie przedmiotem dwóch kolejnych dostaw: dostawy dokonywanej przez Wnioskodawczynię na rzecz Nabywcy, a następnie dostawy Nabywcy na rzecz klienta w Libanie. Przedmiot obu dostaw będzie tożsamy i zostanie przetransportowany przez Nabywcę bezpośrednio z zakładu produkcyjnego Spółki do zakładu produkcyjnego klienta w Libanie.

Wobec powyższego w takim wariancie uwzględnienia będą wymagały przepisy dotyczące transakcji łańcuchowych. W przypadku transakcji łańcuchowych wiążących się z wywozem towaru z terytorium Polski zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie, co oznacza, że tylko jedna z dostaw – określana jako ruchoma - może korzystać ze stawki 0% jako eksport (lub wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów).

Określenie dostawy ruchomej następuję przy uwzględnieniu tzw. gestii transportowej. W tym kontekście wskazać należy na regulację art. 22 ust. 2a ustawy o VAT który stanowi, że „w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie”.

W przypadku będącym przedmiotem niniejszego wniosku transport zostanie zorganizowany przez Nabywcę – drugi podmiot w łańcuchu dostaw. Cytowany przepis przewiduje domniemanie, że w przypadku organizacji transportu przez drugi podmiot w łańcuchu transport przypisuje się dostawie dokonywanej przez pierwszy podmiot na rzecz drugiego (w przedmiotowym przypadku byłaby to dostawa Wnioskodawczyni na rzecz Nabywcy). Jednakże reguła ta nie znajduje zastosowania, jeżeli z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować dostawie drugiego podmiotu na rzecz trzeciego (tutaj: dostawie Nabywcy na rzecz libańskiego klienta).

Wnioskodawczyni jest świadoma, że interpretacja art. 22 ust. 2a ustawy o VAT w praktyce jest przedmiotem kontrowersji. Przy jego wykładni należy wobec tego, zdaniem Spółki uwzględnić aktualne stanowiska sądów administracyjnych, w tym w szczególności wyrażone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie o sygn. akt I FSK 1389/21 z 28 stycznia 2025 r. W uzasadnieniu tego orzeczenia wskazano w szczególności: „Za prawidłowy w tej sytuacji uznać należy pogląd organu, że gdy skarżąca (z siedzibą w Polsce) jest pierwszym podmiotem w łańcuchu dostaw, natomiast nabywca (z siedzibą w Polsce) jest drugim podmiotem w łańcuchu dostaw i jednocześnie to nabywca organizuje transport towarów z terytorium Polski na terytorium państwa trzeciego, a przeniesienie prawa do rozporządzania nabywanymi towarami jak właściciel ze skarżącej na nabywcę następuje na terytorium Polski to transport towarów należy przyporządkować dostawie realizowanej przez nabywcę, który jako nabywca również dokonuje dostawy towarów na rzecz swojego kontrahenta z kraju trzeciego. Jak bowiem wynika z warunków dostawy, do których odwołuje się art. 22 ust. 2a u.p.t.u., nabywca uzyskuje prawo do rozporządzania nabywanymi towarami jak właściciel na terytorium Polski, tj. w państwie rozpoczęcia transportu towarów, co oznacza, że wysyłkę lub transport towarów do kraju trzeciego przyporządkować należy jego dostawie na rzecz kontrahenta. Do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel pomiędzy nabywcą (drugim podmiotem w łańcuchu) a ostatnim podmiotem w łańcuchu (kontrahentem), dochodzi poza terytorium Polski i poza terytorium Unii Europejskiej, tj. w miejscu docelowym dostawy towarów.

Reasumując, zgodnie z art. 22 ust. 2a u.p.t.u. jeżeli z warunków dostawy wynika, że towar jest transportowany (wysyłany) przez krajowego nabywcę dokonującego następnie jego dostawy (pośrednika), gdy prawo do rozporządzania tym towarem przeszło na nabywcę na terytorium kraju, transport (wysyłkę) należy przyporządkować dostawie realizowanej przez tego nabywcę (dostawcę), co oznacza, że w przypadku gdy dostawa ta realizowana jest na rzecz kontrahenta z kraju trzeciego, ma ona jako dostawa ruchoma (dostawa transgraniczna) charakter transakcji eksportowej w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a) u.p.t.u. Poprzedzająca natomiast tę transakcję dostawa krajowego dostawcy na rzecz nabywcy (pośrednika), który na terytorium kraju uzyskuje prawo do rozporządzania towarem jak właściciel i organizuje transport nabytego towaru do kontrahenta z kraju trzeciego ma charakter nieruchomy i podlega opodatkowaniu jako dostawa krajowa.

Przyjęcie, że wysyłkę lub transport należy przyporządkować dostawie dokonanej przez skarżącą na rzecz nabywcy, wymagałoby ustalenia, że organizatorem transportu do kraju trzeciego, rozporządzającym towarem jak właściciel w momencie transportu jest skarżąca spółka (nabywca nie nabył prawa do dysponowania towaru na terenie kraju i nie mógł nim rozporządzać w trakcie transportu), nabywca winien co do zasady wykazać się rejestracją podatkową w kraju trzecim (posługiwać się w tej transakcji numerem identyfikacyjnym kraju trzeciego), w którym pomiędzy nim a kontrahentem nastąpiłaby transakcja nieruchoma dostawy przetransportowanego towaru. W takim przypadku strona skarżąca mogłaby do transakcji na rzecz krajowego nabywcy (z numerem identyfikacyjnym kraju trzeciego), jako mającej charakter ruchomy (eksport), zastosować stawkę 0% Takie okoliczności jednak, w świetle wniosku o interpretację, nie mają miejsca w tej sprawie”.

W wyroku tym uzależniono przypisanie transportu towaru – w sytuacji, której dotyczy art. 22 ust. 2a ustawy o VAT – od okoliczności, który z podmiotów będących uczestnikami transakcji łańcuchowej organizuje transport w tym znaczeniu, że posiada prawo do rozporządzania towarem jak właściciel w momencie rozpoczęcia transportu towarów z Polski na terytorium państwa trzeciego. Odnosząc powyższy sposób interpretacji do przedmiotowej sytuacji należy stwierdzić, iż zgodnie z umową zawartą pomiędzy Spółką a Nabywcą to Nabywca ponosi wyłączną odpowiedzialność za demontaż Linii Produkcyjnej, przeprowadzany w zakładzie produkcyjnym Spółki, i jej następujący w dalszej kolejności transport do klienta w Libanie (a także montaż i uruchomienie w siedzibie klienta). Biorąc pod uwagę tę okoliczność należy zdaniem Wnioskodawczyni przyjąć, że prawo do rozporządzania Linią Produkcyjną jak właściciel przejdzie na Nabywcę w Polsce, w momencie rozpoczęcia jej demontażu w zakładzie produkcyjnym Spółki. Wobec powyższego w świetle przytoczonego wyroku, który potwierdza aktualne stanowiska organów podatkowych, Spółka jest zdania, iż to dostawę Nabywcy na rzecz libańskiego klienta należy na podstawie art. 22 ust. 2a ustawy o VAT traktować jako dostawę ruchomą. Tym samym poprzedzająca ją dostawa Wnioskodawczyni na rzecz Nabywcy ma status dostawy nieruchomej. Na podstawie art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT należy ją uznać za dokonaną w miejscu rozpoczęcia transportu towarów, czyli w Polsce. Tym samym będzie to odpłatna dostawa na terytorium kraju, podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki.

Wariant 2. Dostawa realizowana przez Nabywcę będzie elementem świadczenia złożonego w postaci dostawy wraz z montażem

O ile Nabywca dokonywałby w zakładzie libańskiego odbiorcy faktycznego montażu linii produkcyjnej, a montaż ten wykraczałby poza proste czynności umożliwiające funkcjonowanie montowanej Linii Produkcyjnej zgodnie z jej przeznaczeniem, tj. składałby się z szeregu skomplikowanych czynności i wymagałby specjalistycznej wiedzy, wówczas świadczenie Nabywcy na rzecz libańskiego kontrahenta miałoby cechy dostawy wraz z montażem w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. W takim przypadku, z uwagi na brak tożsamości świadczeń Spółki na rzecz Nabywcy (dostawa towarów) oraz Nabywcy na rzecz libańskiego klienta (dostawa wraz z montażem), zdaniem Wnioskodawczyni nie wystąpiłaby transakcja łańcuchowa, do której odnosi się art. 22 ust. 2 ustawy o VAT. Dlatego skutki obu tych transakcji na gruncie VAT należałoby rozpatrywać osobno, tzn. nie znalazłyby zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca dostawy przewidziane dla dostaw łańcuchowych. W efekcie, z uwagi na fakt, iż zgodnie z umową prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przejdzie na Nabywcę na terytorium Polski, zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem miejscem dostawy towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. Wobec powyższego zdaniem Spółki miejscem jej dostawy na rzecz Nabywcy będzie terytorium Polski. Tym samym również w tym wariancie będzie to odpłatna dostawa na terytorium kraju, podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki.

Podsumowując, niezależnie od tego, jaką postać przybierze dostawa Linii Produkcyjnej dokonana przez Nabywcę na rzecz libańskiego klienta, zdaniem Spółki jej własna dostawa realizowana na rzecz Nabywcy będzie miała charakter odpłatnej dostawy na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 o VAT. Dostawa ta powinna w związku z tym zostać przez Wnioskodawczynię udokumentowana fakturą z wykazanym podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 1 i 5 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Według art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy:

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, czy przez nabywcę mającego siedzibę poza Polską, lub na jego rzecz. Sytuacja, kiedy dostawca lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Unii stanowi tzw. eksport bezpośredni (art. 2 pkt 8 lit. a ustawy). Natomiast eksport pośredni ma miejsce wówczas gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz (art. 2 pkt 8 lit. b ustawy).

Każdorazowo jednak, aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

a)ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),

b)wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Zatem dla uznania danej czynności za eksport towarów niezbędne jest dokonanie dostawy towarów, czyli przeniesienie na nabywcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, oraz w wyniku tej dostawy wysłanie lub transport towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Niezaistnienie jednej z przesłanek wymienionych w art. 2 pkt 8 ustawy powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy dodać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie odnoszą się do pojęcia eksportera i jego rozumienia czy definicji w prawie celnym. Istotnym z punktu widzenia przepisów art. 2 pkt 8 ustawy w aspekcie podmiotowym jest jedynie to, kto dokonuje wywozu – dostawca (lub podmiot działający na jego rzecz), czy też nabywca mający siedzibę poza terytorium kraju (lub podmiot działający na jego rzecz). Okoliczność, kto widnieje jako nadawca (zgłaszający) w dokumencie celnym, sama w sobie nie przesądza o uznaniu tego podmiotu za dokonującego eksportu w rozumieniu ustawy.

Jak stanowi art. 22 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 22 ust. 2a ustawy:

Na podstawie art. 22 ust. 2e ustawy:

Z kolei art. 22 ust. 3 ustawy wskazuje, że:

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest eksport towarów.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy:

Przy czym, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy:

W myśl art. 41 ust. 6a ustawy:

Ponadto, na podstawie art. 41 ust. 11 ustawy:

Aby możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego otrzymania przez podmiot potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie wystąpił eksport towarów w myśl art. 2 pkt 8 ustawy skutkujący wywozem towarów z terytorium Polski. Otrzymanie odpowiedniego dokumentu „urzędowego” zapobiegnie sprzedaży towarów, która to sprzedaż mogłaby być faktycznie nieopodatkowana w sytuacji braku wywozu towarów i zastosowania preferencyjnej stawki 0%.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, możliwość zastosowania stawki 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem, aby mogli Państwo opodatkować sprzedaż stanowiącą eksport towarów stawką podatku w wysokości 0% - muszą Państwo posiadać dokument, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów wymieniony został w art. 41 ust. 6a ustawy. Przy tym, zauważyć należy, że nie jest to katalog zamknięty, na co wskazuje użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności”.

Niemniej jednak, pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy ma charakter otwarty, nie można przyjąć, że mogą to być inne dowody niż dokumenty „urzędowe”, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE.

Dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium UE jest:

• elektroniczny komunikat IE 599 otrzymany w systemie AES,
• wydruk ww. komunikatu potwierdzony przez właściwy organ celny,
• elektroniczny komunikat IE 599 otrzymany poza systemem AES, jeżeli jego autentyczność jest zapewniona.

Nadmieniam także, że od dnia 31 października 2024 r. nastąpiło ogólnopolskie uruchomienie systemu AES/ECS2 PLUS, w którym nie funkcjonuje już komunikat IE-599. W związku z tym, na terytorium Polski nie jest już wydawany komunikat IE 599, gdyż został on zastąpiony komunikatem CC599C, który pełni jednak taką samą rolę jak jego poprzednik, tj. jest dokumentem celnym stanowiącym potwierdzenie wywozu towaru.

Dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy uprawniającym do zastosowania stawki 0% przy eksporcie będzie również zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym lub kopia takiego zgłoszenia potwierdzona przez właściwy urząd celny. We wszystkich ww. przypadkach są to dokumenty o charakterze „urzędowym” wygenerowane w systemie AES (AES/ECS2 PLUS) lub potwierdzone przez właściwy urząd celny.

Z powyższego wynika więc, że pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy jest katalogiem otwartym, nie można zastosować stawki VAT w wysokości 0% względem eksportu towarów na podstawie dowodów innych niż dokumenty „urzędowe”, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka - czynny podatnik VAT - zawarła z niemiecką firmą (Nabywcą) umowę sprzedaży używanej linii do produkcji płyt (...) zlokalizowanej w zakładzie produkcyjnym Spółki w Polsce, w Obornikach. Zgodnie z umową Nabywca odsprzeda linię produkcyjną klientowi będącemu spółką prowadzącą działalność na terytorium Libanu. Linia produkcyjna zostanie przez Nabywcę odebrana od Spółki w częściach i to Nabywca ponosi wyłączną odpowiedzialność z jej demontaż i transport do klienta w Libanie, a także montaż i uruchomienie w siedzibie klienta. Nabywca zobowiązuje się do przedłożenia Spółce do akceptacji plan demontażu oraz sposobu przeprowadzenia prac demontażowych przed rozpoczęciem demontażu. Ponadto to Nabywca ponosi koszty związane z realizacją umowy we własnym zakresie, w szczególności koszty podróży, ekspertyz, planowania, koszty demontażu linii produkcyjnej i jej transportu, wszelkie podatki i cła związane z jej wywozem z Polski. Nie posiadacie Państwo wiedzy o warunkach odsprzedaży linii produkcyjnej przez Nabywcę na rzecz libańskiego klienta. W szczególności Spółka nie zna postanowień umownych i nie wie, czy Nabywca będzie wykonywał na rzecz klienta jedno świadczenie złożone mające cechy dostawy wraz z montażem, czy też rozliczenia stron przyjmą inną postać (czy dojdzie do wykonania dwóch odrębnych świadczeń w postaci dostawy towarów i świadczenia usług montażowych).

Państwa wątpliwości dotyczą uznania dostawy realizowanej przez Spółkę na rzecz Nabywcy z Niemiec jako odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, którą należy udokumentować fakturą z wykazanym podatkiem VAT według właściwej stawki.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy wskazać, że zawarliście Państwo z firmą niemiecką umowę na sprzedaż używanej linii produkcyjnej, która przeznaczona jest do dalszej odsprzedaży na rzecz podmiotu z Libanu. Towar ma zostać odebrany przez Nabywcę z Niemiec bezpośrednio z Państwa zakładu produkcyjnego w Polsce, a następnie wywieziony do Libanu. Zatem w momencie przenoszenia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na rzecz niemieckiego Nabywcy posiadacie Państwo wiedzę, że zakup linii produkcyjnej następuje z zamiarem jej wywiezienia na terytorium państwa trzeciego do konkretnego znanego nabywcy, tj. podmiotu z Libanu. Ponadto, jak wynika z opisu sprawy, po dokonanej dostawie linii produkcyjnej na rzecz Nabywcy z Niemiec nie macie Państwo wpływu na warunki dalszego jej transportu do podmiotu z Libanu, gdyż to Nabywca z Niemiec ma podpisaną umowę z podmiotem z Libanu i odpowiada wobec tego podmiotu za dalszą dostawę linii produkcyjnej. Wskazujecie Państwo, że nie posiadacie wiedzy o warunkach odsprzedaży linii produkcyjnej przez Nabywcę z Niemiec. A zatem, dokonywana przez Państwa dostawa towarów na rzecz Nabywcy z Niemiec będzie stanowić odrębną dostawę od dostawy dokonywanej przez podmiot niemiecki.

Tym samym skoro posiadacie Państwo wiedzę już przed dostawą linii produkcyjnej na rzecz Nabywcy z Niemiec, że miejscem jej przeznaczenia jest terytorium Libanu i że będzie ona bezpośrednio transportowana z Państwa zakładu produkcyjnego, znajdującego się w Polsce, przez Nabywcę niemieckiego na terytorium państwa trzeciego, należy wskazać, że dokonana przez Państwa dostawa na rzecz Nabywcy niemieckiego będzie stanowić eksport towarów na gruncie podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy (eksport pośredni).

W sytuacji, gdy będziecie Państwo posiadali komunikat CC599C (wcześniej komunikat IE 599) przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, to będziecie mieli prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy. Zaś w sytuacji gdy nie będziecie Państwo dysponowali komunikatem CC599C, nie będziecie uprawnieni do zastosowania preferencyjnej 0% stawki VAT i będziecie Państwo zobowiązani opodatkować tą dostawę stawką podatku VAT właściwą dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Wobec powyższego Państwa stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Należy zauważyć, że na ocenę prawidłowości ww. kwestii będącej przedmiotem Państwa wątpliwości nie może wpłynąć powołany przez Państwa wyrok NSA z 28 stycznia 2025 r. sygn. akt I FSK 1389/21, bowiem zapadł on w odniesieniu do indywidualnego i właściwego tylko dla niego stanu faktycznego, odmiennego od zdarzenia przedstawionego w niniejszej sprawie.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k - 14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Macie Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.