Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

·opodatkowania podatkiem VAT usług odpłatnego udostępniania Budynku w celach noclegowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz

·pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu Wydatków ponoszonych na realizację Inwestycji (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Uzupełnili go Państwo pismem z 5 września 2025 r. (wpływ 5 września 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Gmina (dalej: „Gmina” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Działalność Gminy obejmuje m.in. realizację zadań z zakresu kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2024 r. poz. 1445 ze zm., dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”).

Wykonując swoje zadania własne, o których mowa powyżej, Gmina realizuje inwestycję pn. „(…)” (dalej: „Inwestycja” lub „Budynek”), a jej zakończenie planuje w roku 2025.

Przedmiotem Inwestycji, zgodnie z umową zawartą pomiędzy Gminą a wykonawcą, jest zaprojektowanie, uzyskanie wymaganych prawem decyzji i zezwoleń oraz wykonanie robót budowlanych. Planowane prace budowlane obejmą wnętrze obiektu, wraz ze zmianą zagospodarowania otoczenia obiektu oraz termomodernizację obiektu, w tym docieplenie ścian zewnętrznych, wykonanie izolacji, wymianę stolarki okiennej i drzwiowej zewnętrznej wraz z wymianą parapetów wewnątrz i na zewnątrz oraz wymianę dachu, orynnowania, docieplenie, wykonanie izolacji, opasek, wykonanie przyłącza ciepłowniczego oraz zaprojektowanie i wykonanie kompletnego systemu ppoż.

Inwestycja obejmuje także niezbędne do realizacji przedmiotowego zadania wydatki w zakresie prac projektowych, prac przygotowawczych, nadzoru inwestorskiego oraz promocji.

Po zakończeniu przedmiotowej Inwestycji, administrowaniem Budynku będzie zajmowała się jednostka budżetowa Gminy, tj. (...) (dalej: „Jednostka”) – w konsekwencji, gdy w dalszej części wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego będzie mowa o Gminie, należy przyjąć, iż chodzi o działania realizowane przez Gminę, jak również o działania, które będą realizowane przez Gminę za pośrednictwem Jednostki.

Zgodnie z zamiarem Gminy, utworzona w ramach Inwestycji baza turystyczno-noclegowa będzie przeznaczona wyłącznie do odpłatnego udostępniania, tj. jest wyłącznie do działalności komercyjnej. Pomieszczenia Budynku będą udostępniane w celach noclegowych na rzecz zainteresowanych osób – odwiedzających Gminę turystów, grup zorganizowanych, jak również na rzecz innych podmiotów zewnętrznych, itp. Przy czym, Gmina pragnie wskazać, że świadczone przez nią czynności będą polegały na krótkoterminowym udostępnieniu pomieszczeń Budynku, charakterystycznym dla obiektów turystycznych, bez możliwości stałego zamieszkania.

Gmina zamierza pobierać opłaty za korzystanie z Budynku na podstawie stosownego cennika opłat, który zgodnie z udzielonym pełnomocnictwem z art. 47 ustawy o samorządzie gminnym zostanie wprowadzony przez Dyrektora Jednostki w drodze zarządzenia, w zakresie udostępniania pomieszczeń Budynku na rzecz korzystających.

Zgodnie z założeniami, Gmina wyklucza nieodpłatne udostępnianie Inwestycji (w tym zwolnienia z opłat), w szczególności Gmina nie będzie wykorzystywać go nieodpłatnie na cele stricte publiczne, a zatem nie będzie on wykorzystywany przez Gminę na potrzeby własne, w tym na rzecz jej jednostek organizacyjnych.

W związku z realizacją Inwestycji Gmina ponosi liczne wydatki inwestycyjne (dalej „Wydatki inwestycyjne”). Wydatki te były/są/będą każdorazowo dokumentowane otrzymanymi od dostawców/wykonawców fakturami VAT, na których Gmina widnieje jako nabywca przedmiotowych towarów/usług.

Wszystkie informacje o dokonanej sprzedaży z tytułu udostępniania pomieszczeń Budynku w celach noclegowych Gmina będzie ewidencjonowała w swoich rozliczeniach i rejestrach VAT.

Pytania

1.Czy świadczenie usług z tytułu odpłatnego udostępniania Budynku przez Gminę w celach noclegowych będzie stanowiło działalność gospodarczą oraz czynności podlegające opodatkowaniu VAT, niekorzystające ze zwolnienia od tego podatku?

2.Czy Gmina ma/będzie miała pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu ponoszonych Wydatków inwestycyjnych poniesionych przez Gminę na realizację Inwestycji, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Świadczenie usług z tytułu odpłatnego udostępniania Budynku przez Gminę w celach noclegowych będzie stanowiło działalność gospodarczą oraz czynności podlegające opodatkowaniu VAT, niekorzystające ze zwolnienia z tego podatku.

2.Gmina ma/będzie miała pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu ponoszonych Wydatków inwestycyjnych poniesionych przez Gminę na realizację Inwestycji, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad 1

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z powyższym, podatnik VAT to podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą, niekoniecznie zaś wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu, w związku z czym podlegałby obowiązkowi podatkowemu.

Przywołana wyżej definicja działalności gospodarczej pozwala na uznanie za podatników wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym i to niezależnie od celu takiej działalności ani od jej rezultatu, bowiem działalność gospodarcza nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku. To pozwala na uznanie za podatników VAT także tych podmiotów, które nie działają w celu osiągnięcia zysku. Należy przyjąć, że działalnością gospodarczą jest aktywność wykonywana zawodowo, w sposób profesjonalny. Wykonywanie czynności okazjonalnie – poza sferą prowadzonej przez dany podmiot działalności gospodarczej – uniemożliwia uznanie podmiotu za podatnika, oczywiście w zakresie przedmiotowych czynności.

Jako że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, pomieszczenia Budynku będą udostępniane na rzecz korzystających w celach turystyczno-noclegowych wyłącznie za odpłatnością.

Gmina niewątpliwie działać będzie w sposób profesjonalny, wykonując działalność gospodarczą w sposób zorganizowany i ciągły. Gmina prowadzić będzie działalność będącą przedmiotem wniosku w celach zarobkowych, gdyż jej efektem będzie powstanie przychodów z tytułu pobierania opłat za korzystanie z Inwestycji.

Podsumowując, Gmina w ramach wykonywania czynności będących przedmiotem wniosku, będzie działać w sposób profesjonalny, zorganizowany oraz w celach zarobkowych. Wszystkie działania Gminy będą stanowić działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w za kresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Oznacza to, iż w zakresie w jakim jednostki samorządu terytorialnego działają na podstawie umów cywilnoprawnych działają one w charakterze podatnika VAT, a nie organu władzy publicznej.

Zatem w przypadku, gdy jednostka samorządu terytorialnego wykonuje we własnym imieniu i na własny rachunek czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – jest traktowana jako podatnik podatku od towarów i usług, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Pogląd taki w odniesieniu do czynności wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie umów cywilnoprawnych wyrażał wielokrotnie Naczelny Sąd Administracyjny, m.in. w wyroku z 26 sierpnia 2010 r. sygn. akt I FSK 1303/09, w którym wskazano, iż: „(...) w efekcie unormowania zawartego w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT gmina jest podatnikiem podatku VAT w zakresie, w jakim dokonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych”.

Podobnie także w orzeczeniu z 23 marca 2010 r. sygn. akt I FSK 273/09 NSA uznał, iż: „(...) podatnikiem VAT w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy) jest z racji posiadanych cech podatnika (art. 15 ust. 1 ustawy) – gmina”.

Zawierane przez Gminę umowy z korzystającymi z Budynku, będą klasycznymi umowami adhezyjnymi zawieranymi poprzez przystąpienie, która została uregulowana w art. 384 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem ustalony przez jedną ze stron wzorzec umowy, w szczególności ogólne warunki umów, wzór umowy, regulamin, wiąże drugą stronę, gdy druga strona mogła się z łatwością dowiedzieć o jego treści (jeżeli posługiwanie się wzorcem jest w stosunkach danego rodzaju zwyczajowo przyjęte). Przepis ten obejmuje konsumentów w zakresie umów powszechnie zawieranych w drobnych, bieżących sprawach życia codziennego.

Zatem w przypadku, gdy Gmina realizuje należące do niej zadania na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – powinna być ona traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa ona w sposób analogiczny do tych podmiotów. Gmina pragnie wskazać, iż zainteresowani, którzy będą korzystali z Budynku, będą zawierać umowę cywilnoprawną z Gminą w zakresie usług noclegowych. Jednocześnie, za korzystanie z pomieszczeń Budynku Gmina otrzymywać będzie stosowne wynagrodzenie. W konsekwencji, w ocenie Gminy, w analizowanej sytuacji, udostępniając odpłatnie Budynek na rzecz zainteresowanych podmiotów, Gmina działać będzie w charakterze podatnika VAT.

Z tego względu Gmina stoi na stanowisku, iż świadczenie odpłatnych usług udostępniania Budynku w celach noclegowych stanowić będzie podstawę do uznania Gminy za podatnika VAT działającego w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Z brzmienia powołanych przepisów wynika, iż pojęcia dostawy towarów i świadczenia usług na gruncie ustawy o VAT uzupełniają się w tym sensie, iż co do zasady, czynności podejmowane przez podatników na leży uznać za świadczenie usług, o ile nie stanowią one dostawy towarów.

W konsekwencji, w związku z faktem, iż czynność udostępniania pomieszczeń Budynku w celach noclegowych nie stanowi dostawy towaru, stanowi ona usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej z 4 września 2024 r. sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.435.2024.2.AKA, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż: „(...) stwierdzenia wymaga, że w zakresie świadczenia usług noclegowych za pośrednictwem Szkolnego Schroniska Młodzieżowego na rzecz uczniów i ich opiekunów ze szkół niepublicznych, za które pobierane są opłaty, działają Państwo jako podatnik, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, a czynności te stanowią świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, które zgodnie z art. 5 ustawy podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Nie można również uznać, że działają Państwo w tym zakresie w reżimie publicznoprawnym, co oznacza, że nie znajdzie zastosowania do świadczonych usług wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy”.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione m.in. w interpretacji indywidualnej z 7 października 2021 r. sygn. 0114-KDIP4-3.2012.479.2021.2.DS.

Jednocześnie, w ocenie Gminy, odpłatne udostępnianie pomieszczeń Budynku w celach noclegowych na rzecz korzystających nie będzie korzystać ze zwolnienia z VAT z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT z uwagi na udostępnianie Budynku w celach noclegowych, a nie mieszkalnych. Zgodnie bowiem z brzmieniem tego przepisu zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 790, 1114, 1463 i 1693).

Jak Gmina wskazywała w stanie faktycznym niniejszego wniosku, nie będzie udostępniać Budynku na cele mieszkaniowe, a świadczone przez nią usługi będą miały charakter krótkoterminowy, bez możliwości stałego zamieszkania.

W konsekwencji, należy uznać, iż świadczenie na rzecz zainteresowanych odpłatnych usług w zakresie udostępniania Budynku stanowić będzie czynności podlegające opodatkowaniu VAT wykonywane w ramach prowadzonej przez Gminę działalności gospodarczej. Zważywszy natomiast, że ani ustawa VAT, ani też wydane na jej podstawie rozporządzenia nie przewidują zwolnienia z VAT dla tych czynności, powyższe nie będą podlegać takiemu zwolnieniu.

Tożsame stanowisko DKIS potwierdził w m.in. w interpretacji indywidualnej z 7 lutego 2022 r. sygn. 0114- KDIP1-1.4012.870.2021.2.RR wskazując, iż: „Z treści wniosku wynika, że przedmiotem najmu będzie nieruchomość mieszkalna, jednakże planowany przez Państwa najem nie będzie miał znamion najmu mieszkalnego gdyż – zgodnie z Państwa wskazaniem – świadczone usługi najmu będą miały charakter krótkoterminowy (usługi za kwaterowania) albo będą miały inne niż mieszkaniowe przeznaczenie np. w celach prowadzenia działalności gospodarczej. W rezultacie zatem, w sprawie będącej przedmiotem wniosku, świadczone przez Państwa usługi nie będą spełniały przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Podsumowując zatem stwierdzić należy, że nie będziecie mogli Państwo skorzystać z prawa do zwolnienia od podatku VAT wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, w przypadku świadczenia usług wynajmu nieruchomości mieszkalnych w charakterze krótkoterminowym w ramach usługi zakwaterowania oraz wynajmu nieruchomości mieszkalnych w charakterze innym niż mieszkaniowym, np. prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem wskazane powyżej usługi będą podlegały opodatkowaniu według właściwej stawki podatku VAT”.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Gminy świadczenie usług odpłatnego udostępniania Budynku przez Gminę w celach noclegowych, będzie stanowiło działalność gospodarczą oraz czynności podlegające opodatkowaniu VAT, niekorzystające ze zwolnienia od tego podatku.

Ad 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z treści powyższego przepisy wynika, iż prawo do odliczenia przysługuje podatnikowi VAT, w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został na liczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z uwagi na brzmienie przepisów ustawy o VAT należy zauważyć, że w celu określenia przysługującego podatnikowi prawa do odliczenia VAT, konieczne jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju działalności, z którymi wydatki te są związane. Jeśli ponoszone wydatki służą podatnikowi wyłącznie do celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT z ww. wydatków.

W przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym oraz uzasadnieniu stanowiska Gmina wskazała, iż jej zdaniem Wydatki inwestycyjne będą bezpośrednio związane z wykonywaniem działalności gospodarczej. Gmina poniosła/ponosi Wydatki inwestycyjne w celu wykonywania działalności polegającej na odpłatnym udostępnianiu pomieszczeń Budynku co stanowić będzie czynności opodatkowane VAT wykonywane przez Gminę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Gmina pragnie wskazać, iż jej stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, przykładowo w interpretacji indywidualnej z 31 marca 2021 r. sygn. 0111-KDIB3-2.4012.61.2021.1.AR, w której DKIS stwierdził, iż „Z opisu sprawy wynika, że wstęp i korzystanie z infrastruktury na terenie Ośrodka będzie wyłącznie odpłatne. Jak wskazał Wnioskodawca po zakończeniu opisanego zadania Gmina planuje wprowadzić opłaty od osób za każdorazowy wstęp na teren Ośrodka (w odniesieniu do właścicieli domków letniskowych Gmina planuje wprowadzić ryczałtową opłatę za wstęp). Wniesienie opłaty umożliw i osobom przebywającym na terenie Ośrodka korzystanie z pomostu, plaży, placów zabaw , placu fitness, boisk do siatkówki, dróg wewnętrznych. Dodatkowo Gmina (za pośrednictwem Zakładu) w dalszym ciągu będzie pobierała opłaty za pobyt w pokojach hotelowych, wynajem domków letniskowych, usługi świadczone przez pola namiotowe, korzystanie z pryszniców i toalet, parking. Ponadto Zakład jako administrator Ośrodka będzie odpłatnie wynajmował kajaki, łodzie, rowery wodne, gokarty, udostępnianie budynku wypożyczalni z zapleczem, z uwzględnieniem dostępnego wyposażenia i sprzętu. Wymienione czynności, za które Gmina, w tym za pośrednictwem Zakładu, będzie pobierała opłatę, będą stanowiły świadczenie usług wykonywane w ramach działalności gospodarczej opodatkowanej VAT W tej sytuacji infrastruktura powstała na terenie Ośrodka będzie wykorzystywana przez Gminę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesienie wydatków na nabycie towarów i usług związanych z realizacją ww. zadania należy wskazać, że analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że w omawianej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, będą spełnione. Gmina bowiem jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, a wydatki poniesione w związku z realizacją zadania będą miały związek – jak wskazano wyżej – z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług”.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w:

·interpretacji indywidualnej z 12 czerwca 2023 r. sygn. 0114-KDIP1-1.4012.290.2023.1.IZ oraz

·interpretacji indywidualnej z 19 grudnia 2023 r. sygn. 0112-KDIL1-1.4012.514.2023.2.MG.

Ponadto Gmina pragnie podkreślić, że stanowisko odmienne od przestawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, Gmina pragnie przytoczyć orzeczenie TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym Trybunał stwierdził, iż: „Prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT za płaconego lub podlegającego za płacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny”.

Zatem, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gmina ma/będzie miała prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT od Wydatków związanych z Inwestycją. Wynika to z faktu, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a Wydatki mają/będą miały związek z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i wykonywanymi w ramach tej działalności czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT i jednocześnie nie występują negatywne przesłanki wymienione w art. 88 ustawy o VAT.

Reasumując, w opinii Gminy, biorąc pod uwagę, że otrzymane przez nią faktury VAT dokumentują/będą dokumentować Wydatki inwestycyjne poniesione przez Gminę, które związane będą z czynnościami związanymi z odpłatnym udostępnianiem Inwestycji, tj. czynnościami opodatkowanymi VAT, niekorzystającymi ze zwolnienia od tego podatku, Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego z ww. faktur.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie usług za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę, a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Podkreślenia wymaga, że na gruncie podatku od towarów i usług dana czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Nie każda jednak czynność stanowiąca usługę, w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy:

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 ust. 1 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą, zgodnie z którym:

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wyłączenie z grona podatników podatku od towarów i usług organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji.

Organy władzy publicznej są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że jednostka samorządu terytorialnego, w tym gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Ponadto wskazania wymaga, że wyłączenie podmiotów wskazanych w art. 13 Dyrektywy z grona podatników podatku VAT dotyczy sfery działań o charakterze władczym.

Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE):

Ponadto:

Podobnie stwierdził TSUE w orzeczeniu w sprawie C-4/89 – Comune di Carpaneto Piascentino i inni a Ufficio provinciale imposta sul valore aggiunto di Piacenza:

Wyłączenie przewidziane w art. 15 ust. 6 ustawy ma zastosowanie, gdy podmiot mający status organu władzy publicznej (urzędu obsługującego ten organ) wykonuje czynności o charakterze władczym, które związane są z realizacją zadań nałożonych na ten organ przepisami prawa, do których realizacji został on powołany (działanie w określonym reżimie publicznoprawnym). Natomiast w odniesieniu do pozostałych czynności, mających cywilnoprawny charakter, organ władzy publicznej, co do zasady, będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Innymi słowy organ (urząd obsługujący ten organ) będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach – gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań (co wynika z pierwszej części art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług) oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Stąd też aby uznać, że organ działa w zakresie swoich funkcji ustawowych i jednocześnie nie korzysta z formy cywilistycznej musi zaistnieć sytuacja tego rodzaju, że przy realizacji danego zadania – określonej prawem czynności wykonywanej w interesie publicznym, organ ten wyposażony jest we władztwo publiczne, tj. występuje w pozycji nadrzędnej w stosunku do innych podmiotów uczestniczących w danej czynności.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1465 ze zm.):

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Katalog zadań własnych gminy został określony w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Skoro – jak wskazują powołane przepisy – jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, że spełniają zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy definicję podatnika podatku od towarów i usług. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one ich zadań własnych, podmioty te powinny być uznawane za podatników tego podatku.

Zatem w przypadku, gdy jednostka samorządu terytorialnego wykonuje we własnym imieniu i na własny rachunek czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – jest traktowana jako podatnik podatku od towarów i usług, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Realizują Państwo Inwestycję polegającą na utworzeniu bazy turystyczno-noclegowej w byłym budynku szkoły. Inwestycja obejmuje wykonanie prac budowlanych oraz niezbędne do wykonania zadania wydatki w zakresie prac projektowych, przygotowawczych, nadzoru inwestorskiego i promocji. Po zakończeniu Inwestycji administrowaniem Budynku będzie zajmowała się jednostka budżetowa Gminy (Jednostka). Utworzona baza będzie przeznaczona wyłącznie do odpłatnego udostępniania, tj. wyłącznie do działalności komercyjnej. Świadczone przez Państwa czynności będą polegały na krótkoterminowym udostępnianiu pomieszczeń Budynku, charakterystycznym dla obiektów turystycznych, bez możliwości stałego zamieszkania. Pomieszczenia te będą udostępniane w celach noclegowych na rzecz zainteresowanych osób – odwiedzających gminę turystów, grup zorganizowanych, jak również na rzecz innych podmiotów zewnętrznych itp. Zamierzają Państwo pobierać opłaty za korzystanie z Budynku na podstawie stosownego cennika opłat. Wykluczają Państwo nieodpłatne udostępnianie Inwestycji, w szczególności nie będzie on wykorzystywany przez Państwa na potrzeby własne. Ponoszone Wydatki są/będą dokumentowane fakturami wystawianymi na Państwa.

Państwa wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności kwestii opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług odpłatnego udostępniania Budynku w celach noclegowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1 ).

W tym miejscu należy zauważyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawa z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071):

Okoliczności tej sprawy wskazują, że świadcząc usługi noclegowe zobowiązują się Państwo wykonać określone czynności na rzecz konkretnej osoby, za które dokonywane są opłaty w określonej wysokości. Skoro jest możliwe zidentyfikowanie konkretnego świadczenia wykonywanego przez Państwa na rzecz określonego podmiotu (nabywcy), należy uznać je za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Nie można uznać w przedmiotowej sprawie, że Państwa działania w tym zakresie podporządkowane są ścisłemu reżimowi publicznoprawnemu. Oznacza to, że nie działają Państwo w zakresie świadczenia ww. usług celem realizacji zadania własnego nałożonego na jednostki samorządu terytorialnego. Ponadto w przypadku ww. usług zachodzi związek pomiędzy otrzymywanym wynagrodzeniem, a zobowiązaniem się Państwa do wykonania określonych czynności.

Tym samym, uiszczane opłaty są niczym innym jak wynagrodzeniem wnoszonym na poczet świadczenia usług dokonywanych przez Państwa. Jednocześnie podobne lub takie same czynności mogą być wykonywane przez inne podmioty, tzw. podmioty konkurencyjne (np. osoby fizyczne, prawne). Zatem, wyłączenie z zakresu opodatkowania usług noclegowych stanowiłoby zakłócenie konkurencji i nierówne traktowanie podmiotów wykonujących te same usługi w stosunku do innych niż Państwo podmiotów.

A zatem stwierdzenia wymaga, że w zakresie świadczenia usług noclegowych, za które pobierane są opłaty, działają Państwo jako podatnik, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, a czynności te stanowią świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, które zgodnie z art. 5 ustawy podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Nie można również uznać, że działają Państwo w tym zakresie w reżimie publicznoprawnym, co oznacza, że nie znajdzie zastosowania do świadczonych usług wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca uregulował opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy:

W oparciu o powołany wyżej przepis, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek:

• obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanych nieruchomości oraz
• subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanych nieruchomości (cel mieszkaniowy).

Ponadto, zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, stanowi implementację z art. 135 ust. 1 lit. l Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 ze zm.). Przepis powyższy stanowi, że Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: „(…) dzierżawę i wynajem nieruchomości”.

Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy:

Jak wynika z wyżej powołanych przepisów, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanej nieruchomości (mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanej nieruchomości (cel mieszkaniowy). Przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze innym niż mieszkalny oraz nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

·świadczenie usługi na własny rachunek,

·charakter mieszkalny nieruchomości,

·mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Skoro – jak wynika z opisu sprawy – wykonywane przez Państwa czynności będą polegały na krótkoterminowym udostępnianiu pomieszczeń Budynku, charakterystycznym dla obiektów turystycznych, bez możliwości stałego zamieszkania, nie zostaną spełnione łącznie przesłanki zwolnienia od podatku VAT, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Podsumowując, stwierdzam, że świadczenie przez Państwa usług odpłatnego udostępniania Budynku w celach noclegowych będzie stanowiło działalność gospodarczą oraz czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystające ze zwolnienia od tego podatku.

Zatem Państwa stanowisko w ww. zakresie uznałem jako prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również kwestii prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od Wydatków ponoszonych na realizację Inwestycji (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Podstawowe kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego zostały zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Ponadto, jak stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany w fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona od podatku.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy:

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni (wydatek na nabycie towaru, który następnie zostanie przez podatnika sprzedany), bądź pośredni. Niezależnie od tego, czy dokonany zakup stanowi kompletny i zdatny do użytkowania towar czy środek trwały, czy też dokonywane są dopiero nakłady (inwestycja w toku) – podatnikowi, co do zasady, przysługuje prawo do odliczenia podatku, jeśli zakup dokonywany jest w związku z obecnie prowadzoną lub planowaną działalnością opodatkowaną, generującą podatek należny.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynikało, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Jak wskazali Państwo w opisie sprawy, zamierzają Państwo utworzyć bazę turystyczno-noclegową w budynku dawnej szkoły. W ramach Inwestycji ponosili będą Państwo szereg Wydatków w celu jej realizacji. Faktury będą wystawiane na Państwa jako nabywcę. Baza zostanie przeznaczona wyłącznie do odpłatnego udostępniania w celach komercyjnych.

Jak zostało rozstrzygnięte powyżej, odpłatne udostępnianie będzie stanowiło usługi opodatkowane podatkiem VAT oraz nie wystąpią inne czynności, które pozbawiają podatnika prawa do odliczenia podatku VAT. Zatem, będzie Państwu – zarejestrowanemu, czynnemu podatnikowi podatku VAT – przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od Wydatków ponoszonych w ramach Inwestycji. Prawo to przysługiwało będzie Państwu pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Podsumowując, stwierdzam, że mają/będą mieli Państwo – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy – pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu ponoszonych Wydatków inwestycyjnych poniesionych na realizację Inwestycji.

Zatem Państwa stanowisko w kwestii dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 2 uznałem jako prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

·zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.