Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 14 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości. Uzupełnił go Pan pismem z 29 sierpnia 2025 r. (wpływ 29 sierpnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą i czynnym podatnikiem VAT. Prowadzona przez Pana działalność gospodarcza nie obejmuje obrotu nieruchomościami, ani inwestycji gruntowych .

Wraz z żoną jest Pan współwłaścicielem dwóch niezabudowanych działek gruntu o numerach 1 i 2 położonych w miejscowości (…). Działki zostały zakupione z zamiarem budowy domu jednorodzinnego, lecz inwestycja ta nie została zrealizowana.

Działki stanowią majątek prywatny – nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych firmy, ani nie były wykorzystywane do celów firmowych.

Na jednej z działek znajduje się drewniano-murowany budynek gospodarczy. Budynek ten już w chwili zakupu nadawał się wyłącznie do rozbiórki i do tej pory nie został rozebrany. Nie pełni żadnych funkcji użytkowych i nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej.

Zamierza Pan dokonać jednorazowej sprzedaży powyższych działek na rzecz Spółki prawa handlowego. Działki nie są uzbrojone, nie zostały ogrodzone, nie dokonano ich podziału geodezyjnego, a sprzedaż nie jest i nie będzie poprzedzona działaniami marketingowymi lub inwestycyjnymi.

W przeszłości wystąpił Pan o pozwolenie na wykonanie ogrodzenia jednej z działek, jednak ogrodzenie to nie zostało zrealizowane, a pozwolenie wygasło. Obecnie działki nie są w żaden sposób przygotowywane do sprzedaży w sposób zorganizowany, zawodowy ani profesjonalny.

W przeszłości zawarł Pan z obecnym nabywcą działek umowę dzierżawy gruntu, przewidującą miesięczny czynsz w wysokości (…) zł. Dzierżawa ma charakter tymczasowy i służy wyłącznie umożliwieniu dzierżawcy poniesienia kosztów uzyskania dokumentów planistycznych i projektowych na własny koszt.

Czynsz ma charakter symboliczny i nie stanowi istotnego źródła przychodu. Dzierżawa nie miała cech działalności inwestycyjnej z Pana strony – nie prowadził Pan żadnych działań marketingowych, nie uzbrajał Pan działek, nie dzielił Pan ich, nie korzystał Pan z pomocy pośredników. Działki nie były w ewidencji środków trwałych ani wykorzystywane w działalności gospodarczej.

Z wypisu z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że działki znajdują się w obszarze przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i zagrodową, a w niewielkiej części także pod drogi publiczne. Działki nie są objęte obszarem rewitalizacji, ani zdegradowanym, a Gmina nie korzysta z prawa pierwokupu.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu sprawy

1.Na działce nr 1 znajduje się budynek drewniano-murowany, który w chwili nabycia nadawał się do rozbiórki i do chwili obecnej nie został rozebrany. Na moment sprzedaży budynek ten nie będzie spełniał definicji budynku z art. 3 ust. 2 ustawy Prawo budowlane. Nie będzie przedmiotem sprzedaży.

2.Budynek nie był i nie będzie przedmiotem pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Nie ponosił Pan i nie będzie ponosił Pan nakładów na ulepszenie budynku w wysokości co najmniej 30% jego wartości początkowej, nie było żadnego i nie będzie ulepszenia, budynek jest przeznaczony do rozbiórki. Budynek nie był wykorzystywany do działalności zwolnionej od VAT. Budynek nie był udostępniany osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych (najem, dzierżawa, użyczenie). Oprócz umowy, o której była mowa we wniosku, osobą nabywającym nieruchomość na okres 3 miesięcy.

3.Przed sprzedażą zostanie wydana decyzja o pozwoleniu na rozbiórkę budynku – decyzja zostanie wydana na kupującego.

4.Działki będą w momencie sprzedaży niezabudowane – będą stanowić teren pod zabudowę powstanie sklep na obu działkach nr 1 i 2.

5.Działki nr 1 i 2 zostały nabyte dnia (…) stycznia 2019 r.

6.Nabycie działek nastąpiło w celu prywatnym (cele własne, mieszkaniowe). Na działce nr 2 miał powstać, dom działka nr 1 miała być niezabudowana.

7.Nabycie działek nie nastąpiło w ramach działalności gospodarczej. Zakup nie był czynnością opodatkowaną VAT. Działka nr 1 – nie został naliczony VAT, ponieważ nabycie nastąpiło od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności, czyli zwolnioną, tak samo dla działki nr 2 nie był naliczony VAT, czynność była zwolniona ponieważ nabycie nastąpiło od osoby fizycznej.

8.Z tytułu nabycia działki nr 1 nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku VAT. Z tytułu nabycia działki nr 2 nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku VAT.

9.Działka nr 1 od momentu nabycia do chwili obecnej wykorzystywana była wyłącznie w celach prywatnych, nie były wykorzystywana gospodarczo. Działka nr 2 pod budowę domu mieszkalnego.

10.Działka nr 1 była wykorzystywana na cele prywatne, działka nr 2 również na cele prywatne osobiste. Rekreacyjne.

11.Nie ponosił Pan nakładów na uzbrojenie działek (media, droga, infrastruktura). Zostało wydane pozwolenie dla działki nr 1, jak i dla działki nr 2 na wykonanie ogrodzenia z Powiatu (…) lipca 2020 r., jak i z Urzędu miasta (…) lipca 2020 r. Ogrodzenie nie powstało pozwolenie przedawniło się.

12.Nie jest Pan rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o VAT.

13.Z działek nie były dokonywane zbiory, ani sprzedaż produktów rolnych.

14.Dnia (…) marca 2025 r. zawarł Pan wraz z żoną umowę dzierżawy dotyczącą przedmiotowych działek.

·Umowa zawarta została na okres 3 miesięcy.

·Umowa została zawarta wspólnie przez Pana i żonę.

·Czynsz z tytułu dzierżawy nie był dokumentowany fakturami VAT.

·Podatek z tytułu dzierżawy nie był rozliczany przez Pana ani żonę, gdyż czynność miała charakter incydentalny i prywatny.

15.Nie oddawał Pan wcześniej działek będących przedmiotem sprzedaży w najem dzierżawę, ani do używania na podstawie innych umów.

16.Nie dokonywał Pan wcześniej sprzedaży nieruchomości – działek budowlanych, rolnych lub leśnych.

17.Poza działkami będącymi przedmiotem wniosku, nie posiada Pan innych nieruchomości przeznaczonych na sprzedaż. Ani też nie zamierza Pan nabyć innych nieruchomości w celu dalszej odsprzedaży.

18.Nie posiada Pan innych nieruchomości na wynajem czy dzierżawę. Nie wynajmuje Pan.

19.Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich ani podobnych.

Pytanie

Czy sprzedaż niezabudowanych działek gruntu nr 1 i 2 stanowiących majątek prywatny, przez osobę fizyczną będącą czynnym podatnikiem VAT, ale działającą poza zakresem prowadzonej działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, planowana sprzedaż działek nr 1 i 2 nie podlega opodatkowaniu VAT, ponieważ transakcja ta dotyczy majątku osobistego, nabytego i utrzymywanego poza prowadzoną działalnością gospodarczą, a sama sprzedaż nie ma charakteru działalności gospodarczej.

Sprzedaż nie nosi cech działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2024 r. poz. 361), ponieważ:

•działki nie zostały nabyte w celu odsprzedaży ani nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej,

•nie są ujęte w ewidencji środków trwałych firmy,

•nie były uzbrajane, dzielone ani reklamowane w celach inwestycyjnych,

•sprzedaż ma charakter jednorazowy i okazjonalny,

•nieruchomości nie były przedmiotem obrotu w ramach działalności gospodarczej, ani nie były przedmiotem profesjonalnych działań inwestycyjnych.

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności w sprawach C-180/10 i C-181/10 (Slaby), osoba fizyczna może sprzedać majątek prywatny bez statusu podatnika VAT, jeżeli nie podejmuje działań aktywnych związanych z obrotem gospodarczym. Dodatkowo, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 lipca 2024 r. (sygn. I FSK 20/22) potwierdził, że sama sprzedaż działki prywatnej, nawet po podziale, nie skutkuje automatycznie uznaniem sprzedającego za podatnika VAT, jeżeli nie podejmował on innych działań inwestycyjnych. W związku z powyższym:

•mimo że jest Pan czynnym podatnikiem VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej,

•sprzedaż działek dotyczy wyłącznie majątku prywatnego,

•a sprzedaż nie ma charakteru działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, uważa Pan, że transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

W świetle powołanych powyżej przepisów grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Tym samym, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług zbycie nieruchomości stanowi dostawę towarów.

Należy wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym”.

Na mocy art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Na podstawie art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Jak stanowi art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Jak wynika z art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W myśl art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Stwarza to dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.

Jeżeli zatem przedmiotem dostawy jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (oraz udziałów we współwłasności nieruchomości), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży działki istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu, podjął Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje poza działalnością gospodarczą nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Trybunał nie uznał za podatnika VAT w rozumieniu prawa UE osoby fizycznej dokonującej sprzedaży gruntu, która prowadziła działalność rolniczą na tym gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, jeżeli nie wykonywała ona dodatkowych czynności (oprócz podziału) w związku z tą sprzedażą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze wskazanych powyżej orzeczeń wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku prywatnego.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że:

-Wraz z żoną jest Pan współwłaścicielem dwóch niezabudowanych działek gruntu nr 1 i 2.

-Działki nr 1 i 2 zostały nabyte dnia (…) stycznia 2019 r.

-Działki zostały zakupione z zamiarem budowy domu jednorodzinnego, lecz inwestycja ta nie została zrealizowana.

-W przeszłości zawarł Pan z obecnym nabywcą działek umowę dzierżawy gruntu, przewidującą miesięczny czynsz w wysokości (…) zł. Dzierżawa ta służy wyłącznie umożliwieniu dzierżawcy poniesienia kosztów uzyskania dokumentów planistycznych i projektowych na własny koszt. Czynsz miał charakter symboliczny i nie stanowi istotnego źródła przychodu.

-Nie prowadził Pan żadnych działań marketingowych, nie uzbrajał Pan działek, nie dzielił Pan ich, nie korzystał Pan z pomocy pośredników. Działki nie były w ewidencji środków trwałych ani wykorzystywane w działalności gospodarczej.

-Z wypisu z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że działki znajdują się w obszarze przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i zagrodową, a w niewielkiej części także pod drogi publiczne.

-Na działce nr 1 znajduje się budynek drewniano-murowany, który w chwili nabycia nadawał się do rozbiórki i do chwili obecnej nie został rozebrany. Na moment sprzedaży budynek ten nie będzie spełniał definicji budynku. Nie będzie przedmiotem sprzedaży.

-Przed sprzedażą zostanie wydana decyzja o pozwoleniu na rozbiórkę budynku – decyzja zostanie wydana na kupującego.

-Działki będą w momencie sprzedaży niezabudowane – będą stanowić teren pod zabudowę powstanie sklep na obu działkach nr 1 i 2.

-Nabycie działek nie nastąpiło w ramach działalności gospodarczej nie był naliczony VAT, czynność była zwolniona.

-Z tytułu nabycia działek nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku VAT.

-Działki były wykorzystywane na cele prywatne, osobiste.

-Nie ponosił Pan nakładów na uzbrojenie działek (media, droga, infrastruktura).

-Nie jest Pan rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o VAT.

-Z działek nie były dokonywane zbiory ani sprzedaż produktów rolnych.

-Nie oddawał Pan wcześniej działek będących przedmiotem sprzedaży w najem dzierżawę (oprócz dzierżawy zawartej z kupującym), ani do używania na podstawie innych umów.

Wątpliwości Pana dotyczą ustalenia, czy sprzedaż działek nr 1 i 2 będących przedmiotem zbycia będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem należy przeanalizować całokształt działań, jakie podjął/podejmie Pan w odniesieniu do działek nr 1 i 2, aby ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności, będzie Pan spełniał przesłanki do uznania Pana za podatnika podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w odniesieniu do działek nr 1 i 2, będących Pana współwłasnością. Nie prowadził Pan żadnych działań marketingowych, nie uzbrajał Pan działek (media, droga, infrastruktura) nie dzielił Pan ich, nie korzystał Pan z pomocy pośredników. Działki nie były w ewidencji środków trwałych ani wykorzystywane w działalności gospodarczej. Zatem nie podejmie Pan ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Ponadto z opisu sprawy wynika, że działki zostały udostępnione na rzecz obecnego nabywcy na mocy umowy dzierżawy gruntu. Jednakże dzierżawa ta służyła wyłącznie umożliwieniu dzierżawcy poniesienia kosztów uzyskania dokumentów planistycznych i projektowych na własny koszt. Czynsz miał charakter symboliczny.

W związku z powyższymi okolicznościami stwierdzić należy, że w odniesieniu do sprzedaży przez Pana działek nr 1 i 2 nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż ta wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął Pan takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Całokształt powyższych okoliczności wskazuje, że Pana aktywność w pełni mieści się w granicach zarządu majątkiem prywatnym, a stanowisko to pozostaje w zgodzie z przywołanym wyrokiem TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Dokonując sprzedaży działek nr 1 i 2 będzie Pan korzystać z przysługującego Panu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Pana cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. działek, a ich dostawę – cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W związku z tym, dokonując sprzedaży przedmiotowych działek będzie Pan korzystać z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, sprzedaż przez Pana działek nr 1 i 2 będących we współwłasności małżeńskiej nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślam, że przedmiotowa interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko Pana i nie wywołuje skutków podatkowych dla Pana żony.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.