Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
13 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy jeżeli w trakcie prowadzonego postępowania egzekucyjnego pomiędzy pobraniem od nabywcy nieruchomości podatku VAT, a otrzymaniem z sądu zapłaty tego podatku przez komornika, dojdzie do śmierci dłużnika, dopuszczalne jest wystawienie faktury VAT w imieniu zmarłego dłużnika na rzecz nabywców nieruchomości.
Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 lipca 2025 r. (data wpływu).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w … … w dniu ….03.2023 dokonał licytacyjnej sprzedaży nieruchomości oznaczonych nr … (działka nr …) oraz nr … (działka nr …). Nieruchomości były własnością … nr NIP …, który na dzień licytacji nie był czynnym płatnikiem VAT. Na dzień licytacji dłużnik był rozwiedziony, a nieruchomości stanowiły jego wyłączną własność.
Przed licytacją podjęto działania, które nie pozwoliły skutecznie wskazać, że sprzedaż ww. nieruchomości jest zwolniona z podatku VAT zgodnie z art. 43 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym sprzedaż nieruchomości została opodatkowana podatkiem VAT.
Po licytacji nabywca nieruchomości dokonał wpłaty kwoty za zakupioną nieruchomości wraz z podatkiem VAT. Po uprawomocnieniu się postanowienia o przysądzeniu własności, komornik sporządził plan podziału kwoty uzyskanej z nieruchomości dłużnika. Plan podziału kwoty uzyskanej z nieruchomości dłużnika uprawomocnił się w dniu ….07.2024. Kwotę podatku VAT sąd przekazał na konto komornika w dniu ….12.2024.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami komornik wystawia fakturę zakupu w imieniu dłużnika z chwilą otrzymania zapłaty dokonanej w trybie egzekucji dostawy towarów.
Jak ustalono w trakcie czynności dłużnik zmarł w dniu ….11.2024 tj. przed otrzymaniem przez komornika kwoty podatku VAT ze sądu.
W związku ze śmiercią dłużnika komornik nie mógł przekazać pobranego podatku VAT do urzędu skarbowego oraz wystawić faktury w imieniu dłużnika. Kwota podatku VAT została przekazana do depozytu sądowego.
Na pytania Organu:
1.Czy zostali ustanowieni spadkobiercy po zmarłym …?
2.Czy dłużnik … prowadził działalność gospodarczą?
3.Jeśli odpowiedź na pytanie nr 2 jest twierdząca, to proszę wskazać czy został ustanowiony zarząd sukcesyjny po zmarłym …na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej (Dz. U. z 2021 r. poz. 170)?
4.Jeżeli został ustanowiony zarząd sukcesyjny prosimy ponadto o wskazanie kto został ustanowionym zarządcą sukcesyjnym po zmarłym …?
5.Czy nabywca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?
Odpowiedział Pan:
1.Spadkobiercy zmarłego dłużnika zostali ustanowieni postanowieniem Sądu Rejonowego w … z dnia ….01.2025 sygn. akt …, spadkobiercami zostały córki dłużnika: …, … i ….
2.Dłużnik na dzień licytacji oraz na dzień śmierci nie prowadził działalności gospodarczej.
3.Nabywcy nieruchomości są zarejestrowanymi płatnikami podatku VAT.
Pytanie
(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku) Czy jeżeli w trakcie prowadzonego postępowania egzekucyjnego pomiędzy pobraniem od nabywcy nieruchomości podatku VAT, a otrzymaniem ze sądu zapłaty tego podatku przez komornika, dojdzie do śmierci dłużnika to czy dopuszczalne jest wystawienie faktury VAT w imieniu zmarłego dłużnika na rzecz nabywców nieruchomości?
Pana stanowisko w sprawie
(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku) Stanowisko komornika jest takie, że może wystawić fakturę VAT w imieniu zmarłego dłużnika na rzecz nabywców nieruchomości.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2025 r. poz. 132 i 620) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.
Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 111 ze zm.):
Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.
W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.
Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.
Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.
Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W odniesieniu do art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Jak wynika z zapisu art. 106b ust. 1 ustawy:
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2) wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;
3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:
a) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
b) czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,
c) dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.
Art. 106c ustawy stanowi, że:
Faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:
1) organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
2) komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
Stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 1-20 ustawy:
Faktura powinna zawierać:
1) datę wystawienia;
2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a oraz pkt 25;
5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12) stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;
13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15) kwotę należności ogółem;
16) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
a) obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
b) w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
- wyrazy „metoda kasowa”;
17) w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 - wyraz „samofakturowanie”;
18) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”;
18a) w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”, przy czym do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania;
19) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9, art. 113a ust. 1 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 - wskazanie:
a) przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
b) przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
c) innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;
20) w przypadku, o którym mowa w art. 106c - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;
(…)
W myśl zaś art. 106g ust. 2 ustawy:
W przypadku, o którym mowa w art. 106c, faktura jest wystawiana w trzech egzemplarzach, z których jeden jest wydawany nabywcy, drugi podmiot ją wystawiający pozostawia w swojej dokumentacji, a trzeci przekazuje dłużnikowi.
Art. 106i ust. 1 i ust. 2 ustawy, wskazuje następujące terminy wystawienia faktury:
1.Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.
2.Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.
Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 13.10.1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 237 ze zm.):
NIP nadany podatnikowi nie przechodzi na następcę prawnego, z wyjątkiem:
1) przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa lub przedsiębiorstwa komunalnego w jednoosobową spółkę gminy;
2) przekształcenia spółki cywilnej w spółkę handlową lub spółki handlowej w inną spółkę handlową;
3) przekształcenia stowarzyszenia zwykłego w stowarzyszenie.
1a. Do celów identyfikacji podatkowej za przekształcenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, uznaje się również wpis spółki cywilnej do rejestru na podstawie art. 26 § 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2024 r. poz. 18 i 96).
1b. NIP nadany przedsiębiorcy przechodzi na przedsiębiorstwo w spadku i wygasa wraz z wygaśnięciem zarządu sukcesyjnego, a jeżeli zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony - wraz z wygaśnięciem uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego.
1c. W przypadku gdy zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony, przedsiębiorstwo w spadku może do dnia wygaśnięcia uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego podawać NIP przedsiębiorcy, jeżeli osoba, o której mowa w art. 14 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw, kontynuuje prowadzenie przedsiębiorstwa pod firmą przedsiębiorcy i w terminie wskazanym w art. 12 ust. 10 tej ustawy dokona zgłoszenia do naczelnika urzędu skarbowego o kontynuowaniu prowadzenia tego przedsiębiorstwa.
1d. Jeżeli zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i nie dokonano zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1c, podawanie NIP lub firmy przedsiębiorcy nie wywołuje skutków podatkowych dla przedsiębiorstwa w spadku.
2. W przypadku zgonu lub ustania bytu prawnego podatnika nadany NIP wygasa, z wyjątkiem przypadków wymienionych w ust. 1-1b.
3. (uchylony)
3a. (uchylony)
Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego. Zatem wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu przez podatnika (lub komornika sądowego wykonującego czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego), zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz jej przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy).
Jak wynika z opisu sprawy, jako komornik Sądowy w dniu ….03.2023 dokonał licytacyjnej sprzedaży nieruchomości będących własnością …, który na dzień licytacji nie był czynnym płatnikiem VAT oraz nie prowadził działalności gospodarczej. Na dzień licytacji nieruchomości stanowiły jego wyłączną własność. Przed licytacją podjęto działania, które nie pozwoliły skutecznie wskazać, że sprzedaż ww. nieruchomości jest zwolniona z podatku VAT zgodnie z art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym sprzedaż nieruchomości została opodatkowana podatkiem VAT. Po licytacji nabywca nieruchomości dokonał wpłaty kwoty za zakupioną nieruchomości wraz z podatkiem VAT. Po uprawomocnieniu się postanowienia o przysądzeniu własności, komornik sporządził plan podziału kwoty uzyskanej z nieruchomości dłużnika. Plan podziału kwoty uzyskanej z nieruchomości dłużnika uprawomocnił się w dniu ….07.2024. Kwotę podatku VAT sąd przekazał na konto komornika w dniu ….12.2024. Zgodnie z obowiązującymi przepisami komornik wystawia fakturę zakupu w imieniu dłużnika z chwilą otrzymania zapłaty dokonanej w trybie egzekucji dostawy towarów. Jak ustalono w trakcie czynności dłużnik zmarł w dniu ….11.2024, tj. przed otrzymaniem przez komornika kwoty podatku VAT ze sądu. W związku ze śmiercią dłużnika komornik nie mógł przekazać pobranego podatku VAT do urzędu skarbowego oraz wystawić faktury w imieniu dłużnika. Kwota podatku VAT została przekazana do depozytu sądowego.
Zakresem pytania objęta jest kwestia dotycząca ustalenia możliwości wystawienia faktury VAT przez komornika w imieniu zmarłego dłużnika, na rzecz nabywców nieruchomości w sytuacji, gdy w trakcie prowadzonego postępowania egzekucyjnego, pomiędzy pobraniem od nabywcy nieruchomości podatku VAT a otrzymaniem z sądu zapłaty tego podatku przez komornika, dojdzie do śmierci dłużnika.
Zgodnie z art. 7 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa:
Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.
Byt prawny podatnika będącego osobą fizyczną ustaje z chwilą jego śmierci.
W sytuacji, kiedy w chwili śmierci ww. nie prowadził działalności gospodarczej nie mogło dojść do ewentualnego powstania przedsiębiorstwa w spadku.
W konsekwencji w niniejszej sprawie ma miejsce sytuacja, kiedy ustał byt prawny osoby fizycznej. Tym samym nie istnieje podatnik. Doszło ponadto do wygaśnięcia numeru NIP.
W związku z powyższym nie istnieje podmiot, w imieniu którego komornik mógłby wystawić fakturę VAT na rzecz nabywców nieruchomości.
Jak wskazano wyżej, faktura jest dokumentem sformalizowanym, który musi zawierać określone elementy, wynikające z ww. art. 106e ust. 1 ustawy. W okolicznościach niniejszej sprawy faktura wystawiona w imieniu i na rzecz zmarłego dłużnika nie spełniałaby wymogów formalnych, wymienionych w art. 106e ust. 1 pkt 3 i pkt 20 ustawy.
Należy wskazać, że na skutek wyjątkowych i specyficznych okoliczności występujących w niniejszej sprawie (śmierć dłużnika w trakcie postępowania egzekucyjnego), wystawienie przez Pana jako Komornika faktury dokumentującej egzekucyjną dostawę nieruchomości w imieniu i na rzecz zmarłego dłużnika, nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach prawa.
W konsekwencji nie jest możliwe wystawienie przez Pana - jako komornika - faktury w imieniu zmarłego w trakcie prowadzonego postępowania egzekucyjnego dłużnika na rzecz nabywców nieruchomości.
Jednocześnie przepisy prawa nie przewidują wystawienia faktury przez komornika w imieniu i na rzecz spadkobierców zmarłego dłużnika w przypadku jego śmierci.
W myśl art. 97 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa:
Spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 1a, 2 i 2a, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.
W przypadku śmierci podatnika przepisy nie zawierają regulacji dotyczących rozliczeń przez spadkobierców podatku VAT za zmarłego podatnika (w tym przypadku dłużnika). Kwestia natomiast rozliczenia zobowiązań podatkowych za okresy, których zmarły podatnik nie rozliczył uregulowana została w przepisach Ordynacji podatkowej.
Art. 100 ww. ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, że:
§ 1. Organ podatkowy orzeka w jednej decyzji o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień poszczególnych spadkobierców na podstawie decyzji ostatecznych wydanych wobec spadkodawcy oraz jego zobowiązań wynikających z prawidłowych deklaracji.
§ 2. Jeżeli deklaracja złożona przez spadkodawcę jest nieprawidłowa lub deklaracji nie złożono, orzekając o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień spadkobierców, organ podatkowy jednocześnie ustala lub określa kwoty, o których mowa w art. 21 § 3 i 3a, art. 24 lub art. 74a.
§ 3. Termin płatności przez spadkobiercę zobowiązań wynikających z decyzji o zakresie jego odpowiedzialności wynosi 14 dni od dnia jej doręczenia.
Mając na uwadze zacytowane powyżej przepisy Ordynacji podatkowej należy uznać, że to organ podatkowy we właściwym postępowaniu, orzekając o odpowiedzialności następców prawnych, może określić właściwą kwotę zobowiązania podatkowego.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Pana opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. Interpretacja została wydana na podstawie wskazania przez Pana, że „Przed licytacją podjęto działania, które nie pozwoliły skutecznie wskazać, że sprzedaż ww. nieruchomości jest zwolniona z podatku VAT zgodnie z art. 43 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym sprzedaż nieruchomości została opodatkowana podatkiem VAT.” Powyższe zostało przyjęte jako element opisu sprawy i nie było przedmiotem oceny. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.