Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek 9 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towarów własnych z Polski do Włoch w celu dokonania ich modernizacji, eksportu towarów z Polski lub Włoch do Brazylii oraz korekty deklaracji VAT z uwagi na powrotny przywóz towarów z Włoch do Polski.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podmiotem z siedzibą na terytorium Polski zarejestrowanym w Polsce dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług (dalej również: „VAT”) jako czynny podatnik VAT.

W związku z przeniesieniem części działalności Spółki w ramach grupy kapitałowej Spółki, podjęto decyzję o sprzedaży przez Spółkę części maszyn (linii produkcyjnej) podmiotowi powiązanemu z siedzibą w Brazylii (dalej: „Podmiot brazylijski”).

Sprzedaż maszyn do Podmiotu brazylijskiego zostanie poprzedzona wykonaniem prac na maszynach, tj. maszyny zostały przewiezione z Polski do podmiotu niepowiązanego we Włoszech (producenta maszyn) w celu dostosowania ich do wymagań zakładu w Brazylii. Innymi słowy, maszyny zostaną poddane we Włoszech usłudze modyfikacji. Proces ten (usługa modyfikacji) będzie trwał około 6-7 miesięcy.

Po wykonaniu ww. usługi, zmodyfikowane maszyny zostaną:

• wysyłane bezpośrednio z Włoch do Brazylii (do Podmiotu brazylijskiego) - dalej: „Scenariusz 1” albo
• wysyłane z powrotem do Polski, a następnie wysyłane z Polski do Brazylii (do Podmiotu brazylijskiego) - dalej: „Scenariusz 2”.

W momencie wysyłki maszyn do Włoch (w celu wykonania na nich prac) Spółka nie wiedziała, który z powyższych Scenariuszy zrealizuje się w rzeczywistości, gdyż decyzja w tym zakresie może zapaść dopiero w trakcie, gdy maszyny będą poddawane pracom we Włoszech.

Nie zdecydowano również czy opłata za usługę modyfikacji zostanie ostatecznie poniesiona przez Spółkę, czy przez Podmiot brazylijski. Niemniej jednak, to Spółka złożyła zamówienie wykonania usługi modyfikacji. Spółka pozostanie również właścicielką maszyn przez cały czas trwania usługi modyfikacji.

Zgodnie z założonymi ustaleniami, niezależnie od Scenariusza, Podmiot brazylijski będzie odpowiedzialny za całość transportu maszyn pomiędzy Polską, Włochami i Brazylią (ponieważ obecnie Spółka, w związku z likwidacją tej części działalności, nie posiada już personelu, który mógłby wykonać obowiązki związane z organizacją tego transportu). Nie zmienia to faktu, że - jak wskazano powyżej - Spółka pozostanie właścicielką maszyn nieprzerwanie w trakcie trwania usługi modernizacji i aż do momentu sprzedaży maszyn Podmiotowi brazylijskiemu. Innymi słowy, do sprzedaży maszyn dojdzie dopiero w związku z wysyłką towarów do Brazylii z terytorium Włoch (Scenariusz 1), lub w związku z ponowną wysyłką z Polski do Brazylii (Scenariusz 2).

Pytania

1.Czy w Scenariuszu 1 przewiezienie maszyn z Polski do Włoch stanowiło przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT? (stan faktyczny)

2.Czy w Scenariuszu 1 przewiezienie maszyn do Brazylii po wykonaniu na nich prac na terytorium Włoch będzie stanowiło eksport towarów (maszyn) z Polski do Brazylii? (zdarzenie przyszłe)

3.Czy w Scenariuszu 2, jako że przed wywozem maszyn nie została podjęta decyzja, że zmodyfikowane maszyny zostaną przewiezione z powrotem do Polski, Spółka powinna zdeklarować przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT (przemieszczenie z Polski do Włoch)? (stan faktyczny)

4.Czy w Scenariuszu 2, już po dokonaniu na maszynach usługi modyfikacji, kiedy w wyniku późniejszych ustaleń zmodyfikowane maszyny zostaną przewiezione z powrotem do Polski, zastosowanie znajdzie zwolnienie z art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy o VAT, zatem Spółka nie będzie miała obowiązku deklarowania przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT - a w konsekwencji Spółka powinna dokonać korekty odpowiedniej deklaracji VAT? (zdarzenie przyszłe)

5.W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 4 za prawidłowe - czy Spółka powinna dokonać korekty deklaracji VAT (JPK_VAT) za okres, w którym ujęła przedmiotowe przemieszczenie towarów? (zdarzenie przyszłe)

6.Czy w Scenariuszu 2 dostawa maszyn z Polski do Brazylii po wykonaniu na nich prac we Włoszech będzie stanowiła eksport towarów z Polski do Brazylii? (zdarzenie przyszłe)

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy:

1.W Scenariuszu 1 przewiezienie maszyn z Polski do Włoch stanowiło przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

2.W Scenariuszu 1 przewiezienie maszyn do Brazylii po dokonaniu na nich prac na terytorium Włoch nie będzie stanowiło eksportu towarów (maszyn) z Polski do Brazylii.

3.W Scenariuszu 2, jako że przed wywozem maszyn nie została podjęta decyzja, że zmodyfikowane maszyny zostaną przewiezione z powrotem do Polski, Spółka powinna zadeklarować przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT (przemieszczenie z Polski do Włoch).

4.W Scenariuszu 2, już po dokonaniu na maszynach usługi modyfikacji, kiedy w wyniku późniejszych ustaleń zmodyfikowane maszyny zostaną przewiezione z powrotem do Polski, zastosowanie znajdzie zwolnienie z art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy o VAT, zatem Spółka nie będzie miała obowiązku deklarowania przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT - a w konsekwencji Spółka będzie uprawniona do dokonania korekty odpowiedniej deklaracji VAT.

5.W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 4 za prawidłowe - Spółka powinna dokonać korekty deklaracji VAT (JPK_VAT) za okres, w którym zadeklarowała przedmiotowe przemieszczenie towarów - tzw. korekta „wstecz”.

6.W Scenariuszu 2, dostawa maszyn z Polski do Brazylii po wykonaniu na nich prac we Włoszech będzie stanowiła eksport towarów z Polski do Brazylii.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

I.Uwagi ogólne w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz eksportu towarów

i.Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów

a.Definicja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej: „WDT”), o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jak wskazano w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, za WDT uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika (dalej: „nietransakcyjne WDT”).

Nietransakcyjne WDT może mieć zatem miejsce niezależnie od tego, który podmiot dokonuje transportu towarów pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej (dalej: „UE”). Kluczowym jest, aby dany podatnik pozostał właścicielem towarów (np. inny podmiot może dokonywać transportu towarów w imieniu właściciela).

b.Nietransakcyjne WDT - wyłączenie

Ustawa o VAT przewiduje pewne wyjątki w zakresie nietransakcyjnego WDT. Jeden z takich wyjątków został uregulowany w art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy o VAT.

Zgodnie z ww. przepisem, przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium kraju.

ii.Eksport towarów

a.Definicja eksportu towarów

Jak wskazano w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a)dostawcę lub na jego rzecz, lub

b)nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

b.Miejsce dostawy towarów

Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

c.Przerwa w transporcie towarów

Kwestia wpływu przerw w transporcie na dostawy w świetle ustawy o VAT była wielokrotnie podnoszona w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych.

Jak wynika z uchwały 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2012 r. o sygn. I FPS 3/12:

• „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze.”
• „W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski.”

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 grudnia 2014 r. o sygn. I FSK 1756/13:

• „(…) skoro transport towarów zapoczątkowany w Polsce nie trwał nieprzerwanie do Rosji, a został skierowany do innego kraju członkowskiego Wspólnoty - Estonii, i tam towar został zmagazynowany, to brak było podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Słuszne zatem było stwierdzenie Sądu pierwszej instancji podzielające z kolei argumentację Ministra Finansów, że miejscem opodatkowania czynności eksportu nie była w niniejszej sprawie Polska.”
• „Właśnie ciągłość transportu, od chwili załadunku do przekroczenia granicy UE ma w pewnym sensie gwarantować, to że po drodze towar nie zostanie zbyty czy też ulepszony na terenie innego państwa UE bez zadeklarowania go jako WNT.”

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 lutego 2017 r. o sygn. I FSK 628/15, zwrócił uwagę, że:

• „W sytuacji, gdy tak, jak w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku transport zostanie przerwany, a towar zostanie rozładowany i poddany ulepszeniu na terenie innego kraju członkowskiego, to jak trafnie przyjęto w tej sprawie brak jest podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z Polski. Nie ma przy tym większego znaczenia wbrew temu co zarzuca się w skardze kasacyjnej to, że towar ten uległ tylko nieznacznej modyfikacji na terenie innego kraju członkowskiego. Samo bowiem rozładowanie towaru w tym celu już może skutkować uznaniem, że transport ten nie miał przymiotu nieprzerwanego.”

Zgodnie zatem z ww. linią orzeczniczą, nawet niewielka modyfikacja towaru może skutkować uznaniem, że transport nie był nieprzerwany, co potwierdzają ww. wyroki.

II.Odniesienie się do poszczególnych pytań objętych wnioskiem

SCENARIUSZ 1

Ad 1 -2

Mając na uwadze rozważania wskazane w części I. Uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy (w szczególność punkt I.ii.c - Przerwa w transporcie) oraz fakt, że w Scenariuszu 1:

• maszyny, które docelowo mają zostać sprzedane Podmiotowi brazylijskiemu, zostały przetransportowane do Włoch, na okres 6-7 miesięcy, który w ocenie Wnioskodawcy nie może być traktowany jako krótkotrwały postój oraz
• maszyny zostaną poddane pracom, które je zmodyfikują

transport maszyn zostanie przerywany, tj. nie będzie miała miejsca jedna ciągła transakcja dostawy towarów z Polski do Brazylii. Innymi słowy, błędne byłoby stwierdzenie, że towary będą przedmiotem eksportu towarów z Polski.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy Spółka powinna deklarować nietransakcyjne WDT maszyn z Polski do Włoch.

Spółka jednocześnie nie będzie miała obowiązku wykazania eksportu maszyn z Polski do Brazylii - gdyż zmodyfikowane maszyny będą podlegały osobnej dostawie (z Włoch do Brazylii), która nie jest objęta zakresem polskiej ustawy o VAT. Miejsce opodatkowania takiej transakcji będzie terytorium Włoch zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

SCENARIUSZ 2

Ad 3-4

Mając na uwadze rozważania wskazane w części I. Uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy w ocenie Wnioskodawcy, jako że w momencie wysyłki maszyn do Włoch Spółka nie podjęła decyzji, czy maszyny wrócą do Polski - Spółka powinna deklarować nietransakcyjne WDT, a dopiero po przywiezieniu zmodyfikowanych maszyn z powrotem do Polski dokonać odpowiedniej korekty deklaracji VAT. Korekta powinna zostać dokonana poprzez usunięcie (zmniejszenie) z deklaracji podstawy opodatkowania nietransakcyjnego WDT.

Ad 5

Zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania obniża się o:

1)kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;

2)wartość zwróconych towarów i opakowań;

3)zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;

4)wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Jak wskazano w art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.

Na podstawie art. 29a ust. 14 ustawy o VAT, przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna. W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym zastosowania nie znajduje jednak przepis art. 29a ust. 14 ustawy o VAT - w takiej sytuacji bowiem nie dochodzi do pomyłki w kwocie podatku.

W tym miejscu należy wskazać zatem, że ww. przepisy ustawy o VAT nie regulują kwestii właściwego momentu dokonania korekty deklaracji VAT (JPK_VAT) polegającej na zmniejszeniu podstawy opodatkowania nietransakcyjnego WDT w sytuacji, gdy wtórnie podatnik uprawniony jest do zastosowania stosownego wyłączenia (w tym przypadku wynikającego z art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy o VAT).

Przepisy ustawy o VAT regulują tylko w pewnym zakresie sytuację odwrotną. Zgodnie bowiem z art. 13 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w art. 13 ust. 4, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Natomiast na podstawie art. 20 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku, o którym mowa w art. 13 ust. 5, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustania okoliczności, o których mowa w art. 13 ust. 4.

Wskazane przepisy odnoszą się zatem jedynie do sytuacji, w których dane przemieszczenie towarów przestaje spełniać kryteria wskazane w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT.

Natomiast, w Scenariuszu 2 potencjalnie może mieć miejsce sytuacja, w której Spółka najpierw dokona (i rozpozna w deklaracji) WDT, a następnie dokona jej korekty - z uwagi na zakwalifikowanie przemieszczenia towarów jako przemieszczenie towarów wskazane w art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy o VAT - z uwagi na ich przemieszczenie z powrotem na terytorium Polski.

Zdaniem Wnioskodawcy w tym kontekście na uwagę zasługuje stanowisko dotyczące momentu dokonania korekty w przypadku tzw. anulowania faktur (które nie zostały wprowadzone do obrotu prawnego). W takich sytuacjach przyjmuje się, że podatnik ma prawo do skorygowania podstawy opodatkowania oraz należnego podatku VAT odpowiednio w miesiącu wystawienia takich faktur (por. m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 grudnia 2024 r. o sygn. 0111-KDIB3-1.4012.598.2024.4.KO, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 września 2020 r. o sygn. 0114-KDIP1-3.4012.394.2020.1.ISK).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w sytuacji opisanej w tym pytaniu należy przyjąć analogiczne założenie, tj. skoro nie doszło do nietransakcyjnego WDT (przemieszczenia o którym mowa art. 13 ust. 3 ustawy o VAT), ponieważ zastosowanie powinno znaleźć zwolnienie wynikające z odpowiedniego ww. artykułu ustawy o VAT, obowiązek podatkowy nie powstał, zatem transakcja powinna zostać usunięta (wystornowana) w odpowiedniej przeszłej deklaracji VAT (JPK_VAT), w której rozpoznano taką transakcję.

Ad 6

W tym Scenariuszu 2, mając na uwadze przedstawione wcześniej wyjaśnienia towary (maszyny) zostaną przemieszczone z Polski do Włoch na okres 6-7 miesięcy (gdzie zostaną poddane modyfikacji) i z powrotem do Polski. W tym zakresie Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie miało miejsce przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy o VAT. Natomiast dalszą wysyłkę maszyn do Podmiotu brazylijskiego należy uznać za kolejną, niezależną transakcję. Mając na względzie uzasadnienie przedstawione w punkcie I.ii. taka transakcja powinna być uznana na gruncie polskiej ustawy o VAT za eksport towarów. W związku z tym, Spółka powinna deklarować dostawę maszyn z Polski do Brazylii w Scenariuszu 2 jako eksport towarów w myśl przepisów ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej ustawą:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1, 4 i 5 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy:

Odnosząc się z kolei do art. 2 pkt 8 ustawy:

Każdorazowo jednak, aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

a)ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),

b)wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Zatem dla uznania danej czynności za eksport towarów niezbędne jest dokonanie dostawy towarów, czyli przeniesienie na nabywcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, oraz w wyniku tej dostawy wysłanie lub transport towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Niezaistnienie jednej z przesłanek wymienionych w art. 2 pkt 8 ustawy powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast odnosząc się do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów należy wskazać, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 13 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy:

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, co do zasady, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Ponadto, stosownie do art. 13 ust. 3 ustawy:

Powołany przepis rozszerza więc pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności niemające charakteru czynności dwustronnych (pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju Unii Europejskiej, które mają służyć działalności gospodarczej podatnika. W takim przypadku dostawca pełni jednocześnie rolę nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Natomiast zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy:

Jednocześnie należy mieć na uwadze terytorialny charakter podatku od towarów i usług, który oznacza, że opodatkowaniu podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane na terytorium kraju. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia (dostawy) determinuje miejsce opodatkowania.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej lub na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów lub wewnątrzwspólnotową dostawę towarów podlegające opodatkowaniu w Polsce.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 99 ust. 7c ustawy:

Jak stanowi art. 99 ust. 11c ustawy:

Stosownie do art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 101 ustawy:

Ponadto, art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że:

Jednocześnie na mocy art. 106j ust. 1 ustawy:

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy:

Zgodnie z art. 109 ust. 3b ustawy:

Powyższy przepis obliguje czynnych podatników podatku VAT do wykazywania określonych czynności w ewidencji oraz do przesyłania do urzędu skarbowego ewidencji prowadzonej na potrzeby podatku od towarów i usług, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji, za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Z uwagi na to, że podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia, dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe (plik JPK_VAT z deklaracją). Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowemu (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego. Deklaracja podatkowa (plik JPK_VAT z deklaracją) stanowi zatem opis zdarzeń, zaistniałych w określonym przedziale czasowym, który w efekcie ma doprowadzić do wykonania przez podatnika obowiązku zapłaty podatku lub zrealizowania swojego uprawnienia w postaci uzyskania zwrotu podatku od organu podatkowego.

Przy czym, na podstawie art. 109 ust. 3e ustawy:

Zgodnie z art. 81 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Korekta deklaracji ma więc na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej pozycji deklaracji np. wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorzystanie przez podatnika z instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej. Korekta deklaracji ma na celu skorygowanie błędu poprzez zastąpienie go właściwym zapisem.

Deklaracja podatkowa odzwierciedla zdarzenia/transakcje dokonane w danym okresie rozliczeniowym, które - na gruncie podatku VAT - co do zasady, są dokumentowane fakturami. Zatem, faktury wystawiane przez podatnika oraz składane deklaracje podatkowe powinny odzwierciedlać te same zdarzenia gospodarcze.

Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo spółką z siedzibą działalności na terytorium Polski. Jesteście Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W związku z przeniesieniem części Państwa działalności w ramach grupy kapitałowej, podjęto decyzję o sprzedaży przez Państwa części maszyn (linii produkcyjnej) podmiotowi powiązanemu z siedzibą w Brazylii. Sprzedaż maszyn do podmiotu z Brazylii zostanie poprzedzona wykonaniem prac na maszynach, tj. zostaną przewiezione z Polski do podmiotu niepowiązanego we Włoszech (producenta maszyn) w celu dostosowania ich do wymagań zakładu w Brazylii. Maszyny poddane będą we Włoszech usłudze modyfikacji. Proces ten będzie trwał od ok. 6-7 miesięcy. Po dokonaniu tej usługi, zmodyfikowane maszyny zostaną w ramach Scenariusza 1 - wysłane bezpośrednio z Włoch do Brazylii albo w ramach Scenariusza 2 - wysłane z powrotem do Polski, a następnie wysłane z Polski do Brazylii. W momencie wysyłki maszyn do Włoch (w celu wykonania na nich prac) nie wiecie Państwo, który z powyższych scenariuszy zrealizuje się w rzeczywistości, gdyż decyzja w tym zakresie może zapaść dopiero w trakcie, gdy maszyny będą poddawane pracom we Włoszech. Nie zdecydowano również czy opłata za usługę modyfikacji zostanie ostatecznie poniesiona przez Państwa, czy przez Podmiot brazylijski. Niemniej jednak, to Państwo złożyliście zamówienie wykonania usługi modyfikacji.

Zgodnie z założonymi ustaleniami, niezależnie od Scenariusza, Podmiot brazylijski będzie odpowiedzialny za całość transportu maszyn pomiędzy Polską, Włochami i Brazylią (ponieważ Państwo obecnie, w związku z likwidacją tej części działalności, nie posiadacie już personelu, który mógłby wykonać obowiązki związane z organizacją tego transportu). Pozostaną Państwo właścicielem maszyn nieprzerwanie w trakcie trwania usługi modernizacji aż do momentu sprzedaży maszyn Podmiotowi brazylijskiemu. Do sprzedaży maszyn dojdzie dopiero w związku z wysyłką towarów do Brazylii z terytorium Włoch (Scenariusz 1), lub w związku z ponowną wysyłką z Polski do Brazylii (Scenariusz 2).

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia czy w Scenariuszu 1 przewiezienie maszyn z Polski do Włoch stanowi przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy (pytanie nr 1) oraz czy w Scenariuszu 1 przewiezienie maszyn do Brazylii po wykonaniu na nich prac na terytorium Włoch będzie stanowiło eksport towarów z Polski do Brazylii (pytanie nr 2).

Jak Państwo wskazują, wysłaliście z Polski do podmiotu z Włoch maszyny w celu dokonania ich modyfikacji, która trwa ok. 6-7 miesięcy. W momencie wysyłki maszyn do Włoch (w celu wykonania na nich prac) Spółka nie wie, który z opisanych Scenariuszy zrealizuje się w rzeczywistości, gdyż decyzja w tym zakresie może zapaść dopiero w trakcie, gdy maszyny będą poddawane pracom we Włoszech. W związku z tym wskazują Państwo, że w Scenariuszu 1 po wykonaniu na nich usług zmodyfikowane maszyny zostaną wysłane do Brazylii z terytorium Włoch. Przy czym, przez cały okres trwania usługi modernizacji aż do momentu sprzedaży maszyn Podmiotowi brazylijskiemu towar jest Państwa własnością.

Mając na uwadze fakt, że w momencie przemieszczenia maszyn do Włoch nie wiedzą Państwo jaką podejmą decyzję uznać należy, że w Scenariuszu 1 wystąpią dwie odrębne transakcje, tj. przemieszczenie przez Państwa towarów własnych na terytorium Włoch w celu dokonania na nich usługi modyfikacji oraz dostawa towarów dokonana przez Państwa z terytorium Włoch do podmiotu z Brazylii.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na powołane również przez Państwa orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/12, w którym NSA wskazał, że: „(…) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje - stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. - w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. (…)”

W uchwale tej stwierdzono także, że: „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a u.p.t.u., stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) - po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej - nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%.”

Z powyższego wynika, że towar podlegający eksportowi nie musi opuścić terytorium UE za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz co istotne - aby ten transport miał nieprzerwany charakter.

Okoliczności sprawy opisane w Scenariuszu 1 wskazują, że Spółka wysłała do Włoch własny towar (maszyny) w celu wykonania na nich prac i dopiero po ich modyfikacji, kiedy towary znajdują się na terytorium Włoch podejmie decyzję o ich wysłaniu (przetransportowaniu) z terytorium Włoch do Podmiotu z Brazylii. A zatem miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy nie będzie Polska, lecz inny niż Polska kraj członkowski UE, tj. Włochy.

W konsekwencji uznać należy, że przemieszczenie własnych maszyn z Polski do Włoch (w celu wykonania na nich prac) w sytuacji kiedy Spółka nie wie, który z opisanych Scenariuszy zrealizuje się w rzeczywistości, gdyż decyzja w tym zakresie może zapaść dopiero w trakcie, gdy maszyny będą poddawane pracom we Włoszech, stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy.

Natomiast miejscem świadczenia dokonywanej przez Spółkę z terytorium Włoch do podmiotu z Brazylii dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie będzie Polska, lecz inny niż Polska kraj członkowski UE, tj. Włochy, w którym towary znajdują/będą znajdowały się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów. Tym samym, słusznie Państwo rozpoznajecie, że dostawa towarów dokonana przez Państwa na rzecz podmiotu z Brazylii według Scenariusza 1 nie stanowi/nie będzie stanowić eksportu towarów w Polsce, na podstawie art. 2 pkt 8 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2, należy uznać za prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również ustalenia czy w Scenariuszu nr 2,

• jako że przed wywozem maszyn nie została podjęta decyzja, że zmodyfikowane maszyny zostaną przewiezione z powrotem do Polski, powinniście Państwo rozpoznać przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy (pytanie nr 3);
• już po dokonaniu na maszynach usługi modyfikacji, kiedy w wyniku późniejszych ustaleń; zmodyfikowane maszyny zostaną przewiezione z powrotem do Polski, zastosowanie znajdzie zwolnienie z art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy o VAT, zatem Państwo nie mieliście obowiązku deklarowania przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, a w konsekwencji powinniście Państwo dokonać korekty odpowiedniej deklaracji VAT (pytanie nr 4);
• Spółka powinna dokonać korekty deklaracji (JPK_VAT) za okres, w którym ujęła przedmiotowe przemieszczenie towarów (pytanie nr 5).

W tym miejscu podkreślić należy, że stosownie do art. 13 ust. 3 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów ma miejsce również w sytuacji, gdy następuje przemieszczenie towarów należących do podatnika, mających służyć działalności gospodarczej podatnika, z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Przy czym, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku, gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy.

Warunkiem zastosowania art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy jest wykonanie, na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, usług na przemieszczanych towarach (polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac) oraz powrotne przemieszczenie towarów na terytorium kraju po wykonaniu usług. Jednocześnie wskazać należy, że istota usług świadczonych na ruchomym majątku rzeczowym opiera się na założeniu, że usługodawca otrzymuje od zleceniodawcy materiał i przetwarza go w taki sposób, aby otrzymać wyrób pożądany przez zleceniodawcę. Przepisy nie określają rodzaju, ani charakteru prac jakie mogą być wykonane w ramach usług na ruchomym majątku rzeczowym. Mogą to być zatem prace drobne, a także świadczenie złożone, wymagające zaangażowania wielu różnego rodzaju prac. W każdym przypadku otrzymuje się określony wyrób finalny spełniający wymagane kryteria.

Jak ustaliłem w odpowiedzi na pytanie nr 1 przemieszczenie maszyn z Polski do Włoch (w celu wykonania na nich prac) w sytuacji kiedy Spółka nie wie, który z opisanych Scenariuszy zrealizuje się w rzeczywistości, gdyż decyzja w tym zakresie może zapaść dopiero w trakcie, gdy maszyny będą poddawane pracom we Włoszech, stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy. Zatem jeżeli przed wywozem maszyn nie została podjęta decyzja, że zmodyfikowane maszyny zostaną przewiezione z powrotem do Polski, to powinniście Państwo rozpoznać przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy.

W sytuacji zaś, gdy okaże się, że towary przemieszczone przez Państwa zostaną po dokonaniu modyfikacji odesłane do Polski, tj. do kraju z którego zostały pierwotnie przetransportowane do Włoch, to w analizowanym przypadku zastosowanie znajdzie wyłączenie, o którym mowa w art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy. W konsekwencji przemieszczenie przez Państwa towarów z Polski do Włoch nie będzie stanowiło, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w Polsce, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, na podstawie wyłączenia przewidzianego w art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy. Zatem, jeżeli przedmiotową dostawę wykazaliście Państwo w deklaracji rozpoznając ją jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów to powinniście Państwo dokonać korekty tej deklaracji za okres w którym wykazano WDT, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3, 4 i 5 należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości wyrażone w pytaniu nr 6 dotyczą ustalenia czy w Scenariuszu nr 2 dostawa maszyny z Polski do Brazylii po wykonaniu na nich prac we Włoszech będzie stanowiła eksport towarów z Polski do Brazylii.

Mając na względzie powyższe okoliczności należy stwierdzić, że dostawa dokonywana przez Państwa z Polski na rzecz podmiotu z Brazylii spełnia warunek podstawowy, do uznania jej za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy. Z wniosku wynika, że zmodyfikowana maszyna wysyłana jest z powrotem z Włoch do Polski, skąd następnie sprzedawana jest podmiotowi z Brazylii. Zatem transport towarów na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy rozpoczynał się będzie na terytorium Polski. Przy czym to podmiot brazylijski jest/będzie odpowiedzialny za transport maszyn, co oznacza, że spełniony jest/będzie warunek, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, dokonania wywozu towaru poza terytorium Unii Europejskiej przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub przez podmiot działający na jego rzecz.

W konsekwencji dostawa maszyny opisana w Scenariuszu nr 2 z Polski do Brazylii po wykonaniu na nich prac we Włoszech będzie stanowiła eksport towarów, którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 6 należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem. Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.