Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT od ponoszonych w ramach Projektów wydatków na infrastrukturę autobusową.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – 21 lipca 2025 r. (data wpływu) oraz 5 sierpnia 2025 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Miasto … (dalej: Miasto lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Miasto realizuje zadania własne, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym w zakresie w szczególności lokalnego transportu zbiorowego.

Miasto zamierza zrealizować inwestycje pn. „…” oraz „…” (dalej: Projekty). W ramach Projektów Wnioskodawca nabędzie m.in. następujące towary/usługi:

·… (etap II),

·… (etap III),

·… (etap II),

·… (etap III),

·… (etap III)

(dalej łącznie: wydatki na infrastrukturę autobusową).

Przedmiotem Projektów będzie również m.in. przebudowa torowisk tramwajowych oraz budowa budynku Centrum Zarządzania Ruchem w zajezdni wraz z zagospodarowaniem otoczenia, przy czym wydatki w tym zakresie nie są przedmiotem niniejszego wniosku (wydatki te będą przedmiotem odrębnego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej).

Wydatki na infrastrukturę autobusową zostaną sfinansowane ze środków własnych Miasta, jak i przyznanego Wnioskodawcy dofinansowania (do kwoty netto) w ramach programu regionalnego Fundusze Europejskie dla … 2021-2027.

Celem Projektów jest (...). Celem szczegółowym jest przełamanie tendencji spadkowej popytu na komunikację miejską, poprzez osiągnięcie wzrostu liczby przewożonych pasażerów, co wpisuje się w cel szczegółowy priorytetu inwestycyjnego.

Projekt jest zgodny ze Strategią … - Cel strategiczny 2 - … . Potrzeba realizacji Projektów wynika ze zdiagnozowanych problemów/potrzeb/wyzwań … takich jak w szczególności: wysoki poziom zużycia technicznego taboru transportu zbiorowego; wzrost konkurencyjności oferty systemu transportu zbiorowego i poprawy jakości jego funkcjonowania. Wspierane inwestycje infrastrukturalne będą uwzględniały potrzeby dotyczące dostosowania do zmian klimatu, zgodnie z postanowieniami Strategicznego Planu Adaptacji dla sektorów i obszarów wrażliwych na zmiany klimatu od roku 2020 z perspektywą do roku 2030.

Wydatki na infrastrukturę autobusową przyczynią się również jak przewiduje Miasto do zwiększenia wpływów Miasta ze świadczenia usług transportu publicznego.

Wydatki Miasta zostaną udokumentowane fakturami VAT wystawianymi na Miasto z NIP Miasta.

Zarówno autobusy elektryczne, ładowarki jak i miejsca postojowe dla autobusów będą wykorzystywane wyłącznie do świadczenia przez Miasto usług transportu publicznego. Przedmiotowe wydatki nie będą wykorzystywane do żadnych innych czynności, w tym np. do odpłatnego czy nieodpłatnego udostępnienia mieszkańcom Miasta. Ładowarki będą służyły wyłącznie do zasilania autobusów elektrycznych zakupionych przez Wnioskodawcę. Również miejsca postojowe będą przeznaczone wyłącznie do parkowania autobusów elektrycznych Miasta.

W celu świadczenia usług w zakresie lokalnego transportu zbiorowego Miasto zawarło z Miejskim Zakładem Komunikacyjnym Spółka z o.o. w … (dalej Spółka lub MZK) umowę wykonawczą o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego (dalej: Umowa). Miasto posiada 100% udziałów w Spółce.

Zgodnie z ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, Miasto wykonuje funkcje organizatora publicznego transportu zbiorowego, natomiast Spółka jest operatorem publicznego transportu zbiorowego na terenie Miasta.

Zgodnie z Umową, Spółka jako operator zobowiązana m.in. do:

·wykonywania przewozów pasażerskich według rozkładów jazdy,

·sprzedaży biletów (w imieniu i na rzecz Miasta), w tym sprzedaży biletów w pojazdach,

·stosowania cen biletów ustalonych przez Miasto,

·wykonywania innych czynności, które są niezbędne do należytego świadczenia usług transportowych.

Sprzedawcą usług transportowych jest Miasto, a MZK działa w imieniu i na rzecz Miasta jako operator usług transportowych.

Miasto traktuje usługi transportu publicznego jako opodatkowane VAT zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) i rozlicza w tym zakresie VAT należny.

Jednocześnie, Spółka otrzymuje od Miasta wynagrodzenie za świadczenie w jego imieniu usług jako operator.

Wnioskodawca świadczy usługi lokalnego transportu zbiorowego zasadniczo odpłatnie, sprzedając bilety uprawniające do korzystania z transportu autobusowego. Niemniej jednak Wnioskodawca zobowiązany jest do wykonywania w określonym zakresie przejazdów nieodpłatnych. Taki obowiązek wynika z powszechnie obowiązujących aktów prawnych (w szczególności reguluje to ustawa z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym oraz ustawa z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego), w tym z aktów prawa miejscowego.

Zgodnie z art. 50a ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, rada gminy może ustalać ceny za usługi przewozowe w publicznym transporcie zbiorowym w zakresie zadania o charakterze użyteczności publicznej w gminnych przewozach pasażerskich. Równocześnie, w świetle art. 50b cyt. ustawy, ceny te mają charakter cen maksymalnych.

W związku z powyższym, Rada Miejska w … w dniu 27 kwietnia 2022 r. przyjęła uchwałę nr … w sprawie opłat za usługi lokalnej komunikacji autobusowej (dalej: Uchwała).

W świetle Uchwały, do korzystania z bezpłatnych przejazdów na wszystkich liniach w lokalnej komunikacji autobusowej uprawnieni są:

·posłowie i senatorowie RP,

·inwalidzi wojenni i wojskowi oraz przewodnicy towarzyszący inwalidzie wojennemu i wojskowemu zaliczonemu do I grupy inwalidzkiej,

·osoby represjonowane,

·kombatanci i wdowy po kombatantach,

·osoby zaliczane do znacznego stopnia niepełnosprawności (lub posiadające I grupę inwalidztwa wydaną przed dniem 1 stycznia 1998 r.) oraz ich opiekunowie w czasie podróży,

·dzieci i młodzież niepełnosprawne uczęszczające do przedszkoli i szkół specjalnych, integracyjnych, z oddziałami integracyjnymi lub ogólnodostępnych, nie dłużej niż do ukończenia 24. roku życia, wraz z opiekunem,

·opiekunowie osób, o których mowa w pkt powyżej podczas podróży po te osoby do placówki oświatowej lub rehabilitacyjnej i podczas podróży powrotnej, na najkrótszej trasie: miejsce zamieszkania – placówka oświatowa lub rehabilitacyjna,

·osoby niewidome, niedowidzące i ociemniałe oraz ich przewodnicy,

·honorowi dawcy krwi, którzy oddali nie mniej niż 15 litrów krwi w przypadku kobiet i 18 litrów krwi w przypadku mężczyzn,

·młodzież ucząca się w szkołach ponadpodstawowych od 18. roku życia najpóźniej do 30 września roku ukończenia szkoły ponadpodstawowej znajdującej się w obszarze obsługiwanym przez … lokalną komunikację autobusową, oddająca systematycznie krew, tj. mężczyźni na okres 2 miesięcy od momentu oddania krwi, kobiety na okres 3 miesięcy od momentu oddania krwi,

·dzieci przed ukończeniem 4 lat,

·osoby, które ukończyły 70 lat,

·podróżujący w umundurowaniu: funkcjonariusze Policji, Straży Miejskiej i żołnierze wojskowych organów porządkowych,

·pracownicy MZK … Sp. z o.o., kontrolerzy biletów oraz upoważnieni pracownicy organizatora komunikacji miejskiej podczas wykonywania obowiązków służbowych.

Podmiot, który korzysta z przewozów bezpłatnie na podstawie Uchwały, zobowiązany jest do okazania stosownego dokumentu uprawniającego do skorzystania ze 100% ulgi na przejazd komunikacją publiczną. W Uchwale uregulowano, jaki rodzaj dokumentu powinien zostać przedstawiony przez taki podmiot.

Celem Miasta jest potwierdzenie możliwości odliczenia VAT od ponoszonych w ramach Projektów wydatków na infrastrukturę autobusową.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo:

Miasto będzie przekazywać na rzecz operatora komunikacji miejskiej, tj. Miejskiego Zakładu Komunikacji Sp. z o.o. rekompensatę stanowiącą środki pieniężne, mającą na celu pokrycie kosztów wykonywania powierzonego spółce zadania.

Wysokość rekompensaty wyliczana jest na zasadach określonych w Załączniku Nr 1 do Rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23.10.2007 r. dotyczącym usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającym rozporządzenie Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70. Przy wyliczeniu wielkości należnej rekompensaty uwzględnione zostają wszystkie koszty związane ze świadczeniem usług przewozowych, a ponoszone przez Spółkę. Ze względu na fakt prowadzenia przez Spółkę innych rodzajów działalności, oprócz powierzonych usług przewozowych, w celu zwiększenia przejrzystości oraz uniknięcia tzw. subsydiowania skrośnego, Spółka zobowiązana jest w taki sposób prowadzić księgi rachunkowe, aby rozdzielić odpowiednio te działalności. Roczna wysokość rekompensaty nie może przekroczyć kwoty odpowiadającej wynikowi finansowemu netto i stanowi:

·sumę kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem usług przewozowych;

·minus wszystkie dodatnie wpływy finansowe wygenerowane na sieci obsługiwanej przez Spółkę w ramach powierzonych usług przewozowych;

·plus „rozsądny zysk” rozumiany jako stopa zwrotu z kapitału;

·plus podatek dochodowy w obligatoryjnym wymiarze.

Rozliczenie rekompensaty za świadczone usługi podwykonawstwa w zakresie usług transportowych następuje w cyklach miesięcznych na podstawie faktur VAT, wystawianych przez Spółkę. Rekompensata nie stanowi dopłaty do usług, lecz stanowi wynagrodzenie Operatora za wykonywanie usług transportowych świadczonych w imieniu i na rzecz Miasta.

Operator w zakresie lokalnego transportu zbiorowego będzie działać w imieniu i na rzecz Miasta, co oznacza, że przychody ze sprzedaży biletów komunikacji miejskiej będą przychodami Miasta. Miasto będzie rozliczać VAT należny z tytułu świadczenia odpłatnych usług publicznej komunikacji zbiorowej.

Infrastruktura będąca przedmiotem Wniosku zostanie udostępniona MZK na podstawie umowy nieodpłatnego użyczenia. Infrastruktura będzie służyła Spółce wyłącznie do realizacji zawartej z Miastem umowy wykonawczej o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Miasto jednak pragnie jeszcze raz podkreślić, że infrastruktura autobusowa będzie służyła do wykonywania odpłatnych usług transportu publicznego, a przychody ze sprzedaży biletów uprawniających do korzystania z komunikacji będą stanowiły przychody Miasta. Infrastruktura autobusowa nie będzie służyła Spółce do innych celów, które nie byłyby związane z wykonywaniem odpłatnych usług transportu publicznego w imieniu i na rzecz Miasta.

Pytanie

Czy Miastu będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT od ponoszonych w ramach Projektów wydatków na infrastrukturę autobusową?

Państwa stanowisko w sprawie

Miastu będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT od ponoszonych w ramach Projektów wydatków na infrastrukturę autobusową.

Uzasadnienie stanowiska Miasta

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie, w świetle art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ponadto, jak stanowi art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie, w świetle art. 15 ust. 6 cyt. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest podatnikiem, gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jej zadań własnych oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jej zadań, ale czyni to na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych.

W analizowanej sytuacji, Miasto wykonuje zadania własne, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym w zakresie w szczególności lokalnego transportu zbiorowego. Jednocześnie jednak, Wnioskodawca wykonuje te zadania na podstawie zawieranych z mieszkańcami umów cywilnoprawnych. Czynności Miasta w zakresie organizowania transportu publicznego są dokonywane w sposób ciągły, zorganizowany, a Miasto otrzymuje w tym zakresie wynagrodzenie w postaci wpływów ze sprzedaży biletów uprawniających do korzystania z komunikacji autobusowej. Czynności te Miasto wykonuje za pośrednictwem MZK, tj. spółki w której Miasto ma 100%. Spółka działa w imieniu i na rzecz Miasta jako operator, otrzymując za swoje usługi stosowne wynagrodzenie.

Tym samym, Miasto wykonuje jako podatnik VAT odpłatne usługi podlegające opodatkowaniu VAT.

Ani ustawa o VAT ani rozporządzenia wykonawcze do niej nie przewidują zwolnienia z VAT dla usług transportu publicznego.

W konsekwencji, Miasto wykonuje czynności podlegające VAT, niekorzystające ze zwolnienia z podatku.

Jak stanowi art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami.

Dla oceny przysługującego prawa do odliczenia VAT konieczne jest zatem ustalenie, czy nabywane towary i usługi zostały nabyte przez podatnika VAT oraz czy są związane z dokonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi VAT.

W przedmiotowej sprawie, Miasto jako podatnik VAT, ponosi w ramach Projektów wydatki na infrastrukturę autobusową. Dodatkowo wydatki te będą związane z wykonywanymi przez Miasto czynnościami opodatkowanymi VAT, w postaci usług transportu publicznego. Jak wskazano w opisie sprawy, zarówno autobusy elektryczne, ładowarki jak i miejsca postojowe dla autobusów będą wykorzystywane wyłącznie do świadczenia przez Miasto usług transportu publicznego.

Przedmiotowe wydatki nie będą wykorzystywane do żadnych innych czynności, w tym np. do odpłatnego czy nieodpłatnego udostępnienia mieszkańcom Miasta. Ładowarki będą służyły wyłącznie do zasilania autobusów elektrycznych zakupionych przez Wnioskodawcę. Również miejsca postojowe będą przeznaczone wyłącznie do parkowania autobusów elektrycznych Miasta.

Tym samym, przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT zostaną spełnione. Miastu powinno przysługiwać prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT od wydatków na infrastrukturę autobusową (ponoszonych w ramach realizacji Projektów). Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał opisanej infrastruktury do czynności niepodlegających ustawie o VAT czy zwolnionych z VAT.

Na powyższe nie powinien mieć wpływu fakt, że część przewozów jest dokonywana przez Miasto nieodpłatnie. Obowiązek zapewnienia 100% ulgi dla określonych grup podmiotów wynika z powszechnie obowiązujących aktów prawnych, w tym aktów prawa miejscowego – podjętej przez Miasto Uchwały. Przewozy nieodpłatne zostały przewidziane tylko dla określonej grupy podmiotów i wpisują się w ogólną działalność gospodarczą w zakresie transportu zbiorowego prowadzoną przez Miasto.

Jak czytamy w broszurze informacyjnej Ministra Finansów „Zasady odliczania podatku od towarów i usług przez podatników prowadzących działalność o charakterze mieszanym, z uwzględnieniem zmian wprowadzonych od dnia 1 stycznia 2016 r.” z dnia 17 lutego 2016 r.: „W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą”.

W przedmiotowej sytuacji, zapewnienie niektórym grupom podmiotów 100% ulgi na przewóz komunikacją publiczną pod warunkiem okazania stosownych dokumentów uprawniających do takiej ulgi, „towarzyszy” działalności gospodarczej wykonywanej przez Miasto i nie oznacza, że Miasto dokonuje czynności poza działalnością gospodarczą.

Miasto pragnie zwrócić także uwagę na interpretację indywidualną z dnia 6 listopada 2024 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.889.2024.1.MSU, w której uznano w podobnej sprawie, iż „Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów wprawa prowadzi do wniosku, że usługi bezpłatnych przewozów środkami lokalnego transportu zbiorowego realizowane na podstawie uchwały Rady Miasta mieszczą się w celu prowadzonej przez Państwa Miasto działalności gospodarczej, tj. w zakresie zbiorowego transportu lokalnego. Do celów związanych z działalnością gospodarczą Państwa Miasta należy zaliczyć realizację obowiązków wynikających z wymienionych we wniosku uchwał polegających na zapewnieniu bezpłatnych przejazdów pojazdami komunikacji miejskiej na rzecz mieszkańców Gminy. Taki bowiem obowiązek na Państwa został nałożony przepisami uchwały, co w żadnym razie nie świadczy o tym, że takie nieodpłatne świadczenie usług przejazdów na rzecz mieszkańców Gminy odbywa się poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Nieodpłatne przejazdy dla mieszkańców Gminy podyktowane uregulowaniami uchwały wpisują się więc w ogólną działalność gospodarczą prowadzoną przez Miasto. Zatem, w przypadku realizowanych ww. usług bezpłatnych przewozów środkami lokalnego transportu zbiorowego, pomimo planowanego rozszerzenia zakresu osób uprawnionych do przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego na mieszkańców Gminy przesłanka wynikająca z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy nie zostanie spełniona, co wyklucza uznanie tej czynności za odpłatne świadczenie usług w świetle ww. przepisu. Zatem usługi bezpłatnych przewozów środkami lokalnego transportu zbiorowego realizowane na rzecz mieszkańców Gminy wykonywane nieodpłatnie nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z uwagi na niewypełnienie przesłanek zawartych w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, ponieważ nieodpłatne świadczenie ww. usług będzie się odbywało w związku z prowadzoną przez Miasto działalnością w ramach wykonywanych zadań własnych”.

Takie podejście znajduje również poparcie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 października 2020 r., sygn. I FSK 2038/17, w którym Sąd orzekł, że „Prawidłowo więc Sąd pierwszej instancji uznał, że świadczenie usługi komunikacji miejskiej w zakresie przewozów nieodpłatnych, wynikających z uchwał Rady Gminy nie jest odrębnym przedmiotem działalności Gminy i nie można przyjąć, by świadczenie tych usług odbywało się poza działalnością gospodarczą Gminy. Wbrew temu co zarzuca organ oceny tej nie podważa w żaden sposób to, że ulgi przysługują w oparciu o uchwałę Rady Gminy. To, że radzie miejskiej przysługują kompetencje do określenia zasad korzystania z urządzeń użyteczności publicznej samo przez się nie oznacza, że w każdym takim przypadku działa ona w ramach władztwa publicznego. Istotne jest bowiem to, jakiej materii dotyczy taka uchwała. Czy odnosi się ona do działań władczych tego organu, czy też nie. Słusznie Sąd pierwszej instancji zwrócił uwagę na to, że gdyby fakt określania ulg w drodze uchwały miał przesądzać o tym, czy materia, której dotyczy uchwała jest zadaniem władczym gminy, czy też nie, to należałoby uznać, że określenie cen biletów za przejazdy, które następuje w drodze uchwały tego organu, jest także działaniem władczym gminy”.

Skoro zatem, wydatki na infrastrukturę autobusową będą związane wyłącznie z prowadzoną przez Miasto działalnością gospodarczą i dokonywanymi czynnościami opodatkowanymi VAT, Miastu powinno przysługiwać w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT od przedmiotowych wydatków.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 26 września 2022 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.617.2022.1.AK, wskazano, że „Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego będzie spełniony. W analizowanym przypadku wydatki ponoszone na nabycie usług organizacji transportu od Spółek będą związane - jak rozstrzygnięto wyżej - z wykonywaniem przez Państwa Gminę odpłatnych usług transportu zbiorowego, niekorzystających ze zwolnienia od podatku VAT. Tym samym stosownie do uregulowań art. 86 ust. 1 ustawy, Państwa Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnych kwot podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług organizacji przewozów pasażerskich świadczonych przez Spółki na rzecz Gminy. Prawo to będzie przysługiwać pod warunkiem niezaistnienia okoliczności wskazanych w art. 88 ustawy”.

Podobne podejście zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 3 lutego 2017 r., sygn. 1061-IPTPP2.4512.487.2016.3.KK, zgodnie z którą „w przypadku zakupów, które Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować wyłącznie do działalności gospodarczej, nie jest zobowiązany do obliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy”.

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 8 maja 2017 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4012.39.2017.2.AP, w której czytamy, że „Jednakże, w tym miejscu należy wskazać, że Miasto będzie miało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości z faktur dokumentujących zakup biletomatów, gdyż jak wynika z okoliczności sprawy wydatki te będą służyły działalności opodatkowanej podatkiem VAT (sprzedaż biletów komunikacji miejskiej)”.

Ponadto, Wnioskodawca w odniesieniu do innej realizowanej przez siebie inwestycji uzyskał interpretację indywidualną z dnia 22 marca 2018 r. sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.905.2017.2.JM, w której potwierdzono, że „Wobec powyższego, podatek naliczony związany z wydatkami na nabycie autobusów niskoemisyjnych, doposażenie stacji obsługi pojazdów w zajezdni autobusowej, budowę budynku technicznego oraz doprowadzenie przyłączy z kotłowni do budynku administracyjnego, budowę budynku/kontenera zlokalizowanego przy końcowym przystanku autobusowym będzie podlegał odliczeniu w całości”.

W odniesieniu do związku nieodpłatnych świadczeń z działalności gospodarczą, Miasto pragnie również zwrócić uwagę, że także w innych niż transport publiczny obszarach działalności jednostek samorządu terytorialnego, organy potwierdzają, że zwolnienie z opłat niektórych usługobiorców wpisuje się w działalność gospodarczą prowadzoną przez te jednostki. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 23 maja 2024 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.111.2024.1.DK, dotyczącej funkcjonowania basenu, uznano, iż „W związku z powyższym, nie są Państwo zobowiązani do odliczania podatku naliczonego z tytułu Wydatków poniesionych w ramach Inwestycji, zgodnie ze sposobem określenia proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, ze względu na nieodpłatne świadczenie usług wstępu i korzystania z Obiektu dla dzieci do lat 3 oraz chętnych osób w dniu otwarcia Obiektu.

Zatem, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, mają Państwo prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego z tytułu Wydatków poniesionych w ramach Inwestycji. Wynika to z faktu, że są Państwo zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a Wydatki mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i wykonywanymi w ramach tej działalności czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Prawo to przysługuje pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy o VAT”.

Takie podejście zostało także zaprezentowane w interpretacji indywidualnej z dnia 15 września 2023 r., sygn. 0114-KDIP4-1.4012.343.2023.3.DP, w świetle której „Biorąc pod uwagę przywołane przepisy ustawy oraz okoliczności rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że nieodpłatne usługi, polegające na zwolnieniu od wnoszenia opłat dla wskazanych podmiotów, będą świadczone przez Państwa wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Wskazali Państwo, że dzieci zwolnione z opłat nie mogą samodzielnie korzystać z basenu, a ich opiekunowie będą musieli uiścić opłatę za bilet, oraz że opiekunowie profesjonalni będą zwolnieni z opłat, ale i ich klienci zapłacą za bilet. Oznacza to, że wejścia nieodpłatne będą dopuszczone wyłącznie w przypadkach, gdy będą konieczne do realizacji wejść odpłatnych. W tym przypadku brak jest podstaw, by dzielić aktywność Gminy w zakresie odpłatnej sprzedaży biletów na basen na opodatkowane usługi świadczone w sferze działalności gospodarczej oraz w zakresie zwolnionych od opłat wejść na basen dla określonych grup osób na usługi spoza systemu VAT”.

Podsumowując, Wnioskodawca jest zdania, że Miastu będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT od ponoszonych w ramach Projektów wydatków na infrastrukturę autobusową.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Pod pojęciem usługi należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1.w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2.świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Taka definicja świadczenia usług jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni. Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary i usługi służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego, obsługi prawnej.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy:

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym:

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

‒podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

‒podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że zamierzają zrealizować inwestycje pn. „…” oraz „…” (dalej: Projekty). W ramach Projektów nabędą Państwo m.in. następujące towary/usługi:

·… (etap II),

·… (etap III),

·… (etap II),

·…(etap III),

·… (etap III).

W celu świadczenia usług w zakresie lokalnego transportu zbiorowego Miasto zawarło z Miejskim Zakładem Komunikacyjnym Spółka z o.o. umowę wykonawczą o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Infrastruktura będąca przedmiotem wniosku zostanie udostępniona MZK na podstawie umowy nieodpłatnego użyczenia. Infrastruktura będzie służyła Spółce wyłącznie do realizacji zawartej z Miastem umowy wykonawczej o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Operator w zakresie lokalnego transportu zbiorowego będzie działać w imieniu i na rzecz Miasta. Przychody ze sprzedaży biletów komunikacji miejskiej będą przychodami Miasta. Miasto będzie rozliczać VAT należny z tytułu świadczenia odpłatnych usług publicznej komunikacji zbiorowej.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Wskazali Państwo, że Infrastruktura będąca przedmiotem wniosku zostanie udostępniona MZK na podstawie umowy nieodpłatnego użyczenia.

Zatem w celu dokonania oceny czynności nieodpłatnych pod względem skutków, jakie mogą wywoływać w świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług punktem wyjścia powinna być ocena, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te „towarzyszą” działalności gospodarczej.

W przypadku stwierdzenia, że czynności nieodpłatne stanowią odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności danego podatnika, wówczas nie będą one podlegać opodatkowaniu ww. podatkiem, jak również nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi czynnościami. W takim przypadku będziemy mieli do czynienia z podatnikiem prowadzącym działalność o charakterze mieszanym (tj. działalność gospodarczą oraz działalność inną niż działalność gospodarcza).

W związku z tym, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy czynności wskazane w opisie sprawy będą wykonywane przez Państwa w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, uwzględniając cele prowadzonej przez Państwa działalności.

Zatem w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować czy wszystkie ww. działania pozostają w związku z działalnością gospodarczą Państwa Miasta, związaną z odpłatną usługą publicznej komunikacji zbiorowej.

Zaznaczenia w tym miejscu wymaga, że na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1153):

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym:

Zgodnie z art. 9 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym:

Realizacja zadań własnych następować może także w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy (w zakresie dostaw i usług co do zasady odpłatnych). Dodać jednocześnie należy, że wykonywanie wskazanych wyżej zadań może odbywać się w dwojakim charakterze, tj. wykonywanej władzy publicznej lub w warunkach działalności gospodarczej.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że z uwagi na swą specyfikę jednostki samorządu terytorialnego nie są podmiotami zrównanymi z komercyjnymi przedsiębiorcami. Powyższe wynika chociażby z racji uprzywilejowania tych jednostek poprzez treść art. 15 ust. 6 ustawy i nieuznawania ich za podatnika w określonych okolicznościach, tj. w przypadku działania w charakterze organu władzy publicznej, którego przymiotu komercyjny przedsiębiorca nie posiada i którego działalność, co do zasady, jest opodatkowana w całości. Z tego też względu rozpatrując w zakresie podatku VAT kwestie uprawnień i obowiązków podmiotów takich jak jednostki samorządu terytorialnego należy mieć na względzie okoliczność, że podmioty te – co do zasady – w odniesieniu do niektórych czynności występują jako organ władzy publicznej i nie są uznawane za podatników stosownie do ww. art. 15 ust. 6 ustawy.

Przedmiot działalności Państwa Miasta stanowi m.in. zapewnienie lokalnego transportu zbiorowego. Wykonywane w tym zakresie czynności, za które pobierana jest opłata (w formie biletów) stanowią niewątpliwie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Do celów związanych z działalnością gospodarczą należy zaliczyć również realizację obowiązków wynikających z ustaw oraz aktów prawa miejscowego (uchwał), polegających na zapewnieniu bezpłatnych przejazdów pojazdami komunikacji miejskiej na rzecz określonych grup społecznych.

Takie bowiem obowiązki, polegające na zapewnieniu bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską na rzecz określonych grup pasażerów, wynikają z przepisów konkretnych ustaw oraz Uchwał Rady Miejskiej, co w żadnym razie nie świadczy o tym, że te nieodpłatne świadczenia usług przejazdów odbywają się poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Nieodpłatne przejazdy dla określonych grup społecznych podyktowane uregulowaniami ustaw oraz aktów prawa miejscowego wpisują się więc w ogólną działalność gospodarczą prowadzoną przez Państwa Miasto.

Z analizy przedstawionych okoliczności oraz przytoczonych powyżej przepisów prawa wynika zatem, że infrastrukturę autobusową objętą zakresem pytania będą Państwo wykorzystywać do działalności gospodarczej opodatkowanej VAT (świadczenie odpłatnych usług publicznej komunikacji zbiorowej oraz nieodpłatnych usług przewozowych dla grup wskazanych w ustawach i uchwałach Rady Miejskiej).

Wobec powyższego, będzie Państwu przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT od ponoszonych w ramach Projektów wydatków na infrastrukturę autobusową objętą zakresem pytania. Prawo to przysługuje Państwu pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych z art. 88 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie powołanych interpretacji indywidualnych zauważam, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Odnośnie natomiast powołanych wyroków sądów administracyjnych zaznaczam, iż wyroki sądów administracyjnych, są to rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady, wiążą one strony postępowania w tych konkretnych, indywidualnych sprawach nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.