Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

-czy gdy w danym okresie rozliczeniowym łączna kwota udzielonych bonusów/dopłat do usługi przewozu przez Platformy jest wyższa niż należna podstawa prowizji za zrealizowane usługi przez Platformy, wówczas nadwyżka podatku od towarów i usług, który powinien być należny od tych usług platformy, może stanowić podstawę do odliczenia podatku naliczonego dla celów podatku VAT i zostać przez Państwa wykazana w JPK-VAT z deklaracją za dany okres rozliczeniowy na podstawie dokumentu wewnętrznego;

-czy dopłata do przewozu dla pasażera, której kwota nie znajduje się bezpośrednio na paragonie wydanym temu pasażerowi, nie powinna być wykazywana w dokumencie sprzedaży od Platformy przekazywanym dla Państwa i Państwo w związku z tym powinni wystawiać paragon na całą wartość przejazdu, w tym wartość części zapłaty otrzymaną od Platformy udzielającej dopłaty pasażerowi;

-czy prawidłowym jest ewidencjonowanie przez Państwa rozbieżności na wartość dopłaty do usługi przewozu osób za pomocą dokumentu wewnętrznego sprzedaży, w przypadku braku możliwości ujmowania całości opłaty za usługę na paragonie.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 lipca 2025 r. (wpływ 9 lipca 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka X. sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”) jest spółką kapitałową prowadzącą działalność m.in. w obszarze przewozów pasażerskich. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym oraz zarejestrowany jest jako czynny podatnik VAT. Wniosek dotyczy dwóch zaistniałych stanów faktycznych.

Stan faktyczny pierwszy:

Większość przejazdów świadczonych dla pasażerów przez kierowców współpracujących z Wnioskodawcą jest realizowana za pomocą popularnych platform udostępniających aplikację takich jak (…) itp. (dalej: „Platformy”). Kierowcy współpracujący z Wnioskodawcą wykonują kursy za pośrednictwem aplikacji firm wskazanych powyżej. Większość przejazdów realizowana przez kierowców Wnioskodawcy odbywa się poprzez skojarzenie danego kierowcy z pasażerem za pośrednictwem aplikacji obsługiwanej przez platformę.

Kierowcy świadczący usługi przewozu osób wykonują kursy i rejestrują przejazdy na urządzeniu mobilnym połączonym z wirtualną e-kasą, na której pojawia się paragon za przejazd. Dokument taki zawiera opodatkowanie podstawy opodatkowania za przejazd w stawce 8% VAT. Dotychczas wystawiane są dokumenty na część wartości przewozu bez uwzględniania dopłat przyznawanych przez platformę.

Platformy świadczą na rzecz Wnioskodawcy usługi pośrednictwa w organizacji usługi przewozu osób (52.21.Z wg PKD 2007), za które przyjmuje należność prowizyjną. Za usługi pośrednictwa platformy te naliczają prowizję, która jest potrącana bezpośrednio z wpłat dokonywanych przez pasażerów.

Należność pomniejszoną o tę prowizję Platformy wypłacają Wnioskodawcy (zwykle w transzach tygodniowych). Do należności wliczane są także dopłaty ze strony platformy w imieniu pasażera oraz dopłacane są wszelkie bonusy z kampanii promocyjnych oraz napiwki i inne rekompensaty należne kierowcom. Prowizja pomniejszana jest o wartość przyznawanych bonusów np. za zwiększenie floty pojazdów oraz dopłat udzielanych pasażerom. Uznanie zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez wszystkich przyznawanych Wnioskodawcy bonusów za rabaty od prowizji powoduje pomniejszenie kwoty prowizji, czyli podstawy opodatkowania podatkiem VAT od strony sprzedawcy, a co za tym idzie zmniejszenie kwoty możliwej do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów oraz zmniejszenie podatku VAT możliwego do odliczenia przez Wnioskodawcę, który od prowizji wynosi 23%.

Zdarzają się sytuacje, że łączna kwota wszystkich kategorii bonusów przekracza wartość prowizji w danym okresie rozliczeniowym. Platformy twierdzą wówczas, że nie są zobowiązane do wystawienia faktury prowizyjno-bonusowej.

W praktyce Platformy nie wystawiają za ten okres rozliczeniowy żadnego dokumentu twierdząc, że gdy prowizja nie przewyższy kwoty bonusów (w tym nadwyżki za poprzedni okres/okresy) nie musi wystawiać ani faktury VAT korygującej ani też faktury bonusowej, która stanowiłaby sprzedaż opodatkowaną VAT w stawce 23%. Wskazać w tym miejscu należy, że istotny wpływ na taki stan rzeczy (chroniczne nadwyżki bonusów nad prowizją w kolejnych okresach rozliczeniowych) ma traktowanie dopłat do głównej usługi przewozu osób czynionych przez platformy w imieniu i zamiast pasażera jako rabatu od prowizji naliczanej przez platformę, czyli jako rodzaju bonusu. Gdyby jednak przyjąć za Wnioskodawcą, że wspomniane wyżej dopłaty stanowią część płatności za usługę przewozu osób stanowiąc przy tym omawiana wyżej sytuacja braku faktury prowizyjno-bonusowej byłaby występowała bardzo rzadko.

W takiej sytuacji u Wnioskodawcy powstaje konieczność posługiwania się dowodami wewnętrznymi w postaci not księgowych celem prawidłowego udokumentowania i rozliczenia wykonywanych zdarzeń gospodarczych. Dlatego nadrzędnym celem wystąpienia o interpretację prawa podatkowego jest dochowanie należytej staranności w zakresie wykazania prawidłowej podstawy opodatkowania podatkiem VAT należnym.

Wartość sprzedaży Wnioskodawcy rozliczana według raportów z wirtualnej e-Kasy jest niższa o dopłaty czynione przez platformę w imieniu i na rzecz Pasażera za główną usługę przewozu osób. Dlatego Wnioskodawca, aby uniknąć zaniżenia podstawy opodatkowania chciałby rozliczać i dokumentować niewykazaną część sprzedaży usług przewozu osób na podstawie szczegółowej ewidencji, która stanowiłaby swoistą korektę podwyższającą wartość sprzedaży wykazaną na raporcie fiskalnym. Ewidencja zawierałaby kwotę korekty (dopłaty) przypadającą na usługi świadczone przez poszczególnych kierowców w danym miesiącu. Taka szczegółowa ewidencja byłaby wykazywana w pliku JPK VAT ze oznaczeniem „WEW”.

W opisywanym stanie faktycznym Wnioskodawcy często zdarzają się sytuacje braku fakturowania przez dłuższy okres. Niewykluczona jest również sytuacja hipotetycznego zakończenia współpracy z daną Platformą. To powoduje, że poza raportem fiskalnym z e-Kasy Wnioskodawca nie dysponuje żadnym innym dokumentem w szczególności fakturą prowizyjno-bonusową.

Zgodnie z podejściem prezentowanym przez Platformy nie są one obowiązane do wystawienia dokumentu rozliczeniowego, który służyłby do prawidłowego rozliczenia podatku VAT u Wnioskodawcy.

W przypadku zaś zakończenia współpracy, dopłaty, bonusy oraz prowizje z miesięcy nadwyżkowych w takiej sytuacji nigdy nie zostaną zafakturowane lub zaewidencjonowane w inny sposób, a Wnioskodawca posiadał będzie właściwie nieudokumentowaną sprzedaż w postaci kwot faktycznie mu wypłaconych.

Niejednokrotnie zdarza się, że płatności od przekazywane przez platformę uzgadniały się do wartości wynikających z danych dostępnych na platformie, ale występowały istotne rozbieżności między tymi danymi i płatnościami a wystawianą przez platformę fakturą prowizyjno-bonusową.

Stan faktyczny drugi:

W odniesieniu do rozliczanych bonusów, na zasadach opisanych przy stanie faktycznym pierwszym należy zauważyć, że dodatkowo bonusy są przyznawane za udzielone rabaty dla pasażerów. Bonus ten materializuje się w chwili udzielenia rabatu przez Wnioskodawcę na przejazd pasażerowi wskazanemu przez platformę A na przejazd ze stawką 8% VAT. Następnie bonus w tej samej kwocie jest odliczany od prowizji Platformy ze stawką podstawową 23% VAT.

Wnioskodawca, który powierzył wystawianie paragonu za usługi przejazdu Platformie nie wystawia paragonu na całą wartość przejazdu, a jedynie na kwotę częściową, bez wykazania kwoty, którą platforma jest mu winna, z uwagi na przyznanie dopłaty pasażerowi. Promocja dla pasażera jest organizowana i realizowana przez Platformę, a kierowcy Wnioskodawcy ani sam Wnioskodawca nie mają żadnego wpływu na przyznanie bonusów pasażerom, którzy korzystają z tańszych przejazdów. Część dopłaty do przewozu pasażera jest wykazywana co najwyżej na fakturze otrzymanej od kontrahenta – Platformy jako pomniejszenie jej podstawy opodatkowania z tytułu usługi pośrednictwa świadczonej dla Wnioskodawcy.

Dla przykładu przejazd kosztuje 25 zł, a klient w związku z przyznanym przez Platformę pośredniczącą w przejazdach płaci 20 zł. Wnioskodawca wystawia paragon na 20 zł i nie zawiera on kwoty 5 zł stanowiącej dopłatę przyznaną przez platformę. Dodać w tym miejscu należy, że za wystawienie paragonu w imieniu Wnioskodawcy odpowiada platforma.

Wnioskodawca od wielu miesięcy nie otrzymuje faktur ze względu na nadwyżkę bonusów nad prowizjami.

Dopłaty, bonusy oraz prowizje z miesięcy nadwyżkowych w takiej sytuacji nie zostają wykazane w miesiącach, w których powstał względem tych transakcji obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym obowiązek ich ujęcia w ewidencjach JPK VAT.

Podsumowując kwestie wątpliwe są dwie, pierwsza czy mając na względzie wystawianie i dostarczanie przez platformę A faktury prowizyjno-bonusowej praktycznie raz na kilka okresów rozliczeniowych, stosowne jest posługiwanie się dokumentami wewnętrznymi przygotowanymi na podstawie szczegółowych danych z platformy udostępnionych Wnioskodawcy oraz druga czy zniżki dla pasażerów można potraktować jako rodzaj dopłaty do głównej usługi świadczonej przez klienta a nie bonusu będącego rabatem od prowizji A.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo następujące informacje:

Na pytanie „Jakie rodzaje bonusów są Państwu przyznawane przez Platformy? W jakich sytuacjach i na jakich zasadach Platformy je przyznają? Prosimy szczegółowo odnieść się do każdego rodzaju bonusu.”, wskazali Państwo, że „Bonus Wolumenowy – przyznawany w sytuacji, gdy Wnioskodawca w danym okresie dokona nabycia od Platformy określonej liczby zleceń przewozów pasażerskich.

Bonus Flotowy – przyznawany w sytuacji, gdy Wnioskodawca powiększa posiadaną przez siebie flotę o nowych kierowców lub nowe lokalizacje (miasta).

Bonusy Zdarzeniowe – przyznawane w sytuacji, gdy pasażerowie dokonają czynności skutkujących niedogodnościami dla Wnioskodawcy (lub współpracującym z nim kierowcy) czy też koniecznością poniesienia kosztów naprawy pojazdu.

Bonusy Rezygnacyjne – przyznawane w sytuacji, kiedy pasażer wybierze płatność gotówkową, lecz w trakcie realizowania usługi odwoła swoje zamówienie.

Dopłata do usługi przewozu (Bonus za udzielenie rabatu pasażerowi) – dotyczy sytuacji, w której Platforma w trakcie kojarzenia kierowcy z pasażerem oferuje pasażerowi cenę przejazdu pomniejszoną o określoną przez Platformę kwotę. Pasażer w trakcie zamawiania usługi zostaje poinformowany o wartości przejazdu, kwocie rabatu oraz kwocie, którą będzie musiał zapłacić.

Natomiast kierowca, przyjmując zlecenie, akceptuje nominalną wartość przejazdu, która nie jest pomniejszona o zaoferowany pasażerowi rabat. Na etapie akceptowania przejazdu ani Wnioskodawca, ani kierowcy współpracujący z Wnioskodawcą nie otrzymują informacji o tym, czy rabat zostanie pasażerowi udzielony, a jeśli tak, to w jakiej kwocie.

W związku z powyższym część wynagrodzenia zaakceptowanego przez Wnioskodawcę lub współpracującego z nim kierowcę, która nie jest płacona przez pasażera, jest ponoszona przez Platformę.”

Na pytanie „Czy wskazane we wniosku w stanie faktycznym pierwszym sformułowanie „dopłaty do usługi przewozu” oznaczają to samo co wskazanie w stanie faktycznym drugim sformułowanie „bonusy za udzielone rabaty dla pasażerów”? Jeżeli nie, to proszę wyjaśnić na czym polega różnica, w jakich sytuacjach następuje „dopłata do usługi przewozu”, a w jakich są przyznawane „bonusy za udzielone rabaty dla pasażerów”.”, odpowiedzieli Państwo, że „Tak, obydwa sformułowania dotyczą tego samego przypadku.”

Na pytanie „W opisie sprawy wskazali Państwo najpierw, że „Promocja dla pasażera jest organizowana i realizowana przez Platformę, a kierowcy Wnioskodawcy ani sam Wnioskodawca nie mają żadnego wpływu na przyznanie bonusów pasażerom, którzy korzystają z tańszych przejazdów.”, natomiast w dalszej części opisu sprawy wskazali Państwo, że „Bonus ten materializuje się w chwili udzielenia rabatu przez Wnioskodawcę na przejazd pasażerowi wskazanemu przez platformę (...).” Proszę zatem o wyjaśnienie na jakich zasadach są udzielane przez Państwa rabaty dla pasażerów.”, wskazali Państwo, że „Mechanizm udzielenia rabatu w stosunku do pasażera funkcjonuje w następujący sposób:

1.Platforma w trakcie kojarzenia kierowcy z pasażerem oferuje pasażerowi cenę przejazdu pomniejszoną o określoną przez Platformę kwotę. Pasażer w trakcie zamawiania usługi zostaje poinformowany o wartości przejazdu, kwocie rabatu oraz kwocie, którą będzie musiał zapłacić.

2.Po akceptacji przejazdu przez pasażera Platforma przekazuje zlecenie do kierowcy. Na tym etapie ani Wnioskodawca, ani kierowcy współpracujący z Wnioskodawcą nie otrzymują informacji o tym, czy rabat zostanie pasażerowi udzielony, a jeśli tak, to w jakiej kwocie. Jak zaznaczono w treści wniosku, promocja jest organizowana i realizowana przez Platformę bez wpływu Wnioskodawcy lub któregoś z kierowców współpracujących z Wnioskodawcą.

3.Kierowca, przyjmując zlecenie, akceptuje nominalną wartość przejazdu, która nie jest pomniejszona o zaoferowany pasażerowi rabat, jeśli Platforma taki rabat pasażerowi zaoferuje.

W związku z tym Wnioskodawca oraz jego kierowcy oczekują otrzymania od Platformy takiej kwoty, jaka została przez kierowcę zaakceptowana. Tym samym część wynagrodzenia zaakceptowanego przez Wnioskodawcę lub współpracującego z nim kierowcę, która nie jest płacona przez pasażera, jest ponoszona przez Platformę.

W zakresie wskazanego przez Organ fragmentu:

Bonus ten materializuje się w chwili udzielenia rabatu przez Wnioskodawcę na przejazd pasażerowi wskazanemu przez platformę (...).

Wnioskodawca chciałby wskazać, że doszło w nim do omyłki pisarskiej. Fragment ten powinien brzmieć:

Bonus ten materializuje się w chwili udzielenia rabatu przez Platformę na przejazd pasażerowi wskazanemu przez Platformę (...).”

W pytaniu oznaczonym nr 1 sformułowanie „nadwyżka podatku od towarów i usług, który powinien być należny od tych usług Platformy”, oznacza, że:

„Wnioskodawca na podstawie otrzymanych raportów od Platformy, chciałby brać pod uwagę do odliczenia w deklaracji VAT podatek VAT naliczony, który jego zdaniem powinien być podatkiem należnym wykazywanym przez sprzedawcę usług (Platformę) w okresie rozliczeniowym, kiedy usługa była świadczona.

Jednakże aktualnie, z uwagi na przyznawane bonusy wartość usługi sprzedawcy jest obniżana nawet do 0 zł, przez co nie jest wystawiana faktura z podatkiem VAT, który mógłby być odliczony przez Wnioskodawcę, co zaburza rozliczenia Wnioskodawcy. Stąd pytanie Wnioskodawcy w zakresie rozliczania podatku VAT naliczonego na podstawie wewnętrznego dokumentu z uwagi, że Wnioskodawca nie uważa za prawidłowe postępowania Platformy zerującej mu wartość usług i nie wystawiającej faktury z podatkiem VAT mimo świadczenia usługi w danym okresie rozliczeniowym.

Dlatego Wnioskodawca, ten podatek, który zgodnie z jego obliczeniami powinien być należny u sprzedawcy, uznaje za podatek naliczony, który chciałby uwzględnić w rozliczeniu i w razie jego nadwyżki starać się o jej zwrot lub przenieść ją na kolejny okres rozliczeniowy.

W przeciwnym wypadku Wnioskodawca z tytułu własnej sprzedaży niejednokrotnie może mieć podatek VAT do zapłaty w kolejnych okresach rozliczeniowych mimo regularnego kupowania usług od Platformy, która nie wystawia faktury prowizyjnej w związku z naliczeniem bonusów i udzieleniu dopłat.”

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku, gdy w danym okresie rozliczeniowym łączna kwota udzielonych bonusów/dopłat do usługi przewozu przez Platformy jest wyższa niż należna podstawa prowizji za zrealizowane usługi przez Platformy, wówczas nadwyżka podatku od towarów i usług, który powinien być należny od tych usług platformy, może stanowić podstawę do odliczenia podatku naliczonego dla celów podatku VAT i zostać przez Wnioskodawcę wykazana w JPK-VAT z deklaracją za dany okres rozliczeniowy na podstawie dokumentu wewnętrznego? W konsekwencji Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanej na zbiorczej fakturze prowizyjno-bonusowej. (stan faktyczny pierwszy)

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że dopłata do przewozu dla pasażera, której kwota nie znajduje się bezpośrednio na paragonie wydanym temu pasażerowi, nie powinna być wykazywana w dokumencie sprzedaży od platformy przekazywanym dla Wnioskodawcy i Wnioskodawca w związku z tym powinien wystawiać paragon na całą wartość przejazdu, w tym wartość części zapłaty otrzymaną od Platformy udzielającej dopłaty pasażerowi? (stan faktyczny pierwszy)

3.W przypadku zaś braku możliwości ujmowania całości opłaty za usługę na paragonie czy prawidłowym jest ewidencjonowanie przez Wnioskodawcę rozbieżności na wartość dopłaty do usługi przewozu osób za pomocą dokumentu wewnętrznego sprzedaży? (stan faktyczny drugi)

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko 1.

W przypadku, w którym w danym okresie rozliczeniowym łączna kwota udzielonych bonusów/dopłat przez Platformy jest wyższa niż podstawa prowizji, wówczas nadwyżka podatku naliczonego może pomniejszyć dla celów podatku VAT podstawę prowizji i zostać przez Wnioskodawcę wykazana w JPK-VAT za dany okres rozliczeniowy. Dlatego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na podstawie dokumentu wewnętrznego Wnioskodawca może odliczyć podatek naliczony w opisanej sytuacji, jest w tym zakresie prawidłowe.

Stanowisko 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, stoi on na prawidłowym stanowisku, że dopłata do przewozu dla pasażera, która nie znajduje się bezpośrednio na paragonie wydanym temu pasażerowi, nie powinna być wykazywana w dokumencie sprzedaży od platformy przekazywanym dla Wnioskodawcy i Wnioskodawca w związku z tym powinien wystawiać paragon na całą wartość przejazdu, w tym wartość części zapłaty otrzymaną od Platformy udzielającej bonusu pasażerowi i ewidencjonować dopłaty otrzymane od Platformy.

Stanowisko 3.

W związku z tym, że Wnioskodawca decydując się na współpracę z platformą powierzył odpowiedzialność generowanie paragonów platformie nie jest możliwa ewidencja kwot stanowiących dopłatę na kasie rejestrującej. Nie zmienia to charakteru tych dopłat, że kwoty inkasowane za usługę przewozu osób stanowią, zdaniem Wnioskodawcy, część podstawy do obliczenia podatku VAT należnego. Wnioskodawca zatem uważa, że jeśli nie jest możliwe wykazywanie kwot dopłat na raporcie z kasy rejestrującej powinien ujmować wartość dopłat dokumentem wewnętrznym.

Uzasadnienie prawne:

Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego jest elementem konstrukcyjnym podatku VAT pozwalającym na realizację zasady neutralności tego podatku dla podatników formalnych. Idąc dalej prawo do odliczenia przysługuje podatnikowi po spełnieniu szeregu przesłanek o charakterze formalnym oraz materialnym.

Do przesłanek formalnych zalicza się w szczególności udokumentowanie transakcji fakturą VAT, na której wykazany jest naliczony podatek VAT. Wynika to z art. 178, a w szczególności art. 220-236 i z art. 238, 239 i 240 dyrektywy o VAT.

Przesłanką materialną stanowiącą o prawie do odliczenia VAT jak wynika z art. 168 lit. a) dyrektywy VAT, usługi, które mają być podstawą tego prawa, powinny być wykorzystywane przez podatnika na późniejszym etapie obrotu na potrzeby jego własnych opodatkowanych transakcji, a owe usługi powinny być dostarczone przez innego podatnika znajdującego się na wcześniejszym etapie obrotu.

W wyroku w sprawie C-516/14 Trybunał stwierdził, że zasada neutralności VAT wymaga, by prawo do odliczenia naliczonego VAT zostało przyznane w razie spełnienia przesłanek materialnych, nawet jeśli podatnicy nie spełnili niektórych przesłanek formalnych. Tak więc w sytuacji, w której organy podatkowe posiadają informacje niezbędne do ustalenia, że spełnione są przesłanki materialne, to nie mogą one wprowadzać dodatkowych warunków w zakresie przysługującego podatnikowi prawa do odliczenia tego podatku, które to warunki mogłyby w efekcie praktycznie uniemożliwić wykonanie tego prawa. Wyjątkiem jest sytuacja, w której naruszenie takich wymogów formalnych skutkuje uniemożliwieniem dostarczenia niezbitych dowodów na spełnienie wymogów materialnych.

Ciężar dowodu spoczywa na podatniku, który jest zobowiązany do przedstawienia obiektywnych dowodów, że towary lub usługi zostały mu faktycznie dostarczone lub wyświadczone przez innego podatnika, na potrzeby własnych transakcji opodatkowanych VAT, w odniesieniu do których faktycznie zapłacił on VAT.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe, ewentualny brak faktury może być sanowany przez przedstawienie przez podatnika innej dokumentacji potwierdzającej spełnienie materialnoprawnych przesłanek prawa do odliczenia. Dokumentację Wnioskodawcy w zakresie ewidencji usług świadczonych przez platformę stanowią dane pozyskane z tejże platformy przedstawione z rozbiciem na poszczególne odziały floty (tj. miasta). Z danych tych wynika jednoznacznie kwota potrąconej prowizji, co pokrywa się z płatnościami wpływającymi na konto Wnioskodawcy.

Zauważyć należy, że brak faktury wynika z winy platformy, gdyż ta przyjęła odmienny sposób fakturowania odsuwający w czasie moment wystawienia faktury, co jest w istocie zdaniem Wnioskodawcy sprzeczne z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT. W sytuacji znacznego czasowego przesunięcia w otrzymaniu formalnego dokumentu rozliczeniowego, na którym na dodatek wykazane są zarówno transakcje sprzedażowe (bonusy i dopłaty) oraz zakupowe (naliczona prowizja), zasadne jest rozliczanie bonusów, dopłat oraz prowizji na bieżąco, co stanowi logiczną konsekwencję uznania prymatu badania przesłanek materialnoprawnych prawa do odliczenia (substance over form). Zdaniem Wnioskodawcy, wykazywanie dopłat oraz bonusów przyznanych przez platformę jest rzetelne i adekwatnie prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT nie powinno być ograniczane brakiem dysponowania fakturą prowizyjno-bonusową w sytuacji, gdy kwota prowizji stanowiąca podstawę do prawa do odliczenia jest możliwa do precyzyjnego wskazania na podstawie innej niż faktura dokumentacji.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT):

Podstawą opodatkowania dla celów podatku VAT, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 ustawy VAT podstawa opodatkowania obejmuje:

1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Zgodnie z art. 29a ust. 7 ww. ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1)stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

2)udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

3)otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Na mocy art. 29a ust. 10 ustawy VAT, podstawę opodatkowania obniża się o:

1)kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;

2)wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;

3)zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;

4)wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Z ww. przepisów jednoznacznie wynika, że podstawę opodatkowania o wartość udzielonych opustów, obniżek (rabatów) obniża sprzedawca danej usługi lub towaru.

Udzielenie rabatu konsumentowi przez producenta z pominięciem pośrednika oznacza, że producent bezpośrednio oferuje konsumentowi zniżkę lub obniżkę ceny zakupu, mimo że konsument kupuje produkt od innego sprzedawcy (pośrednika). Takie działanie ma na celu zachęcenie klientów do wyboru produktów danego producenta bez konieczności angażowania pośrednika w proces udzielania rabatu. Powyższe więc wyklucza traktowanie dopłaty do usługi przewozu osób jako rabatu udzielonego pasażerowi przez sprzedawcę, gdyż realizacja dopłaty odbywa się bez wiedzy, zgody Wnioskodawcy i jest inicjatywą własną platformy. Mając to na uwadze należy przyjąć zgodnie z art. 19a, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi. Dla usług transportowych jest to moment zakończenia przewozu. Oznacza to, że dopłaty tytułem stanowiące część opłaty za usługę przewozu osób, powinny być rozliczane w deklaracji VAT za miesiąc, za który należna jest dopłata.

Art. 29a ust. 1 ustawy VAT wskazuje, że za część zapłaty za dostawę lub wykonanie usługi uznaje się także otrzymane przez podatnika dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, mające bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Również Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w art. 73 wskazuje, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Analiza ww. przepisu art. 29a ust. 1 ustawy VAT wskazuje, iż włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem VAT dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to celowa dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – np. na pokrycie kosztów działalności – nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

W omawianej sytuacji mamy jednoznaczny związek świadczonej usługi od Kierowców na rzecz pasażera za usługą pośrednictwa świadczoną przez Platformy na rzecz Kierowców. A co za tym idzie kwota dopłat platformy w imieniu i na rzecz pasażera stanowi również część opłaty za usługę przewozu osób. Obniżenie należności, którą musi uiścić pasażer ma charakter autonomicznego działania platformy i działanie to nie wpływa na ustaloną uprzednio cenę przejazdu zaakceptowaną przez Wnioskodawcę.

Przepisy ustawy o VAT, jak również cytowana wcześniej interpretacja ogólna przepisów prawa podatkowego wydana przez Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 2012 r. nr PT3/033/10/423/ AEW/12/PT-618 oraz uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego o sygn. I FPS 2/12 nie odnoszą się wprost do kwestii, w jaki sposób kwalifikować na potrzeby podatku VAT udzielenie nabywcy towarów lub usług – w związku z nabywaniem przez niego towarów/usług – świadczenia pieniężnego (bonusu) pod warunkiem, że kontrahent również udzieli rabat/opust cenowy swojemu odbiorcy.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, z uwagi na okoliczność, że zasadnicza podstawa prowizji kalkulowana jest jako procent od wartości przejazdów zrealizowanych przez Kierowców, natomiast opisane powyżej bonusy/dopłaty są z reguły wartościami kwotowymi, może zdarzyć się tak, że łączna suma bonusów/dopłat (które zostaną w niniejszej interpretacji uznane za opusty/obniżki ceny w rozumieniu art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT) należnych Wnioskodawcy, będzie w danym okresie wyższa niż podstawa prowizji. Sytuacja taka w praktyce może wystąpić najczęściej w przypadku nowych Kierowców albo Kierowców, którzy w danym tygodniu/miesiącu wykonali wiele przejazdów na mniejsze (wartościowo) kwoty, ale jednocześnie spełnili warunki do otrzymania bonusu/zniżki kwotowego.

W takim przypadku:

-W tygodniu/miesiącu, w którym wartość bonusów/zniżek przekroczy podstawę prowizji (a więc procent od przejazdów), prowizja (wynagrodzenie za świadczenie usług) nie będzie należna Platformom;

-Niewykorzystana nadwyżka bonusu/zniżki zostanie przeniesiona do następnego okresu rozliczeniowego i pomniejszy Podstawę Prowizji w kolejnym okresie rozliczeniowym.

W tym zakresie, przepisy ustawy o VAT (cytowany wcześniej art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT) przewidują jedynie, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży.

Przepisy nie wykluczają więc, ani nie zabraniają, aby – w sytuacji, w której wysokość rabatu przyznanego w danym (przyjętym pomiędzy stronami) okresie rozliczeniowym okaże się (z uwagi na przyjętą metodologię kalkulacji rabatu) wyższa niż potencjalne wynagrodzenie w tym okresie rozliczeniowym, aby (a) rabat ten obniżył wynagrodzenie za świadczenie usług w danym okresie „do zera” i jednocześnie aby (b) niewykorzystana nadwyżka pomniejszyła wynagrodzenie w kolejnym przyjętym pomiędzy stronami okresie rozliczeniowym. Jest to kwestia cywilnoprawna/biznesowa, nie zaś kwestia podatkowa.

Podejście platformy w zakresie wystawiania jednego zbiorczego dokumentu jest zrozumiałe ze względu na to, że bonusy kompensują się z prowizją. Dodanie dopłat dla pasażerów jako jednego z elementów faktury wypacza jednak idee redukcji rozliczenia między platformą a Wnioskodawcą do jednego dokumentu powodując chroniczne nadwyżki sumy dopłat i bonusów nad wartością prowizji. Nadwyżka sumy dopłat i bonusów powoduje, że nie ma podstawy do wystawienia faktury zbiorczej. Powyżej opisano szczegółowy sposób wykazywania dopłat mający zapobiec uchybieniu obowiązku podatkowemu ciążącemu na Wnioskodawcy w zakresie sprzedaży objętej VAT. Wnioskodawca chciałby być konsekwentny w sposobie działania, dlatego wykazaniu na dokumentach wewnętrznych w tym samym reżimie (tzn. z podziałem na miasta oraz kierowców) podlegałyby również bonusy kampanijne, za poszerzanie floty itd. jak i wartość naliczonej przez platformę prowizji.

W zakresie obydwu wartości kwotowych (tj. zarówno rabat udzielony w odniesieniu od usług świadczonych w danym okresie rozliczeniowym, jak również rabat udzielony w odniesieniu do przyszłych usług, który ma pomniejszyć wynagrodzenie z tytułu tych przyszłych usług), będzie to opust lub obniżka ceny „uwzględniona w momencie sprzedaży”, która jednak może w rzeczywistości nie nastąpić z uwagi na przyjęty model biznesowy.

Ponieważ ustawa o VAT nie przewiduje żadnych szczególnych regulacji w tym zakresie, należy przyjąć, że kwestia objęta pytaniem jest w istocie pozostawiona w gestii stron i w sytuacji, w której kwota rabatu w przyjętym pomiędzy stronami okresie rozliczeniowym „X” jest wyższa niż potencjalne wynagrodzenie należne, aby niewykorzystana nadwyżka efektywnie pomniejszyła wynagrodzenie należne (a tym samym podstawę opodatkowania dla celów VAT) w okresie rozliczeniowym „X+1”.

Tym samym należy uznać, że w przypadku, w którym w danym okresie rozliczeniowym łączna kwota udzielonych bonusów/obniżek przez Platformy jest wyższa niż podstawa prowizji, wówczas nadwyżka może pomniejszyć dla celów podatku VAT podstawę prowizji w danym okresie rozliczeniowym i może zostać wykazana w JPK-VAT.

Natomiast w zakresie ewidencjonowania bonusów przyznawanych przez Platformy na rzecz Pasażerów, Wnioskodawca powinien ewidencjonować całą wartość za przejazd na paragonie wystawianym dla pasażera. Zgodnie z art. 111 podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących. W sytuacji sprzedaży dokumentowanej paragonem na rzecz takiego klienta, przepisy podatkowe nie przewidują wyjątku w zakresie dokumentowania ceny przejazdu, która jest z góry określona i powinna być wykazana w wartości obejmującej również dopłatę.

Poprzestając więc na podejściu prezentowanym przez platformę, Wnioskodawca naraża się na niewykazywanie wartości sprzedaży w prawidłowej wysokości i w odpowiednim okresie rozliczeniowym. Posługiwanie się dowodami wewnętrznymi takimi jak opisana wyżej ewidencja dopłat za usługę przewozu osób z rozbiciem na kwotę dopłaconą przypadającą na usługi wyświadczone przez pojedynczego kierowcę jest koniecznością, którą wymaga zasada należytej staranności.

W przypadku faktur wystawianych tylko i wyłącznie w sytuacji nadwyżki prowizji Platformy nad sumą bonusów oraz dopłat za ciągłą współpracę nie jest możliwe prawidłowe rozliczenie się dla celów podatkowych Wnioskodawcy, zwłaszcza że faktura zawiera transakcje zaliczane zarówno do zakupów Wnioskodawcy jak i różne kategorie bonusów, a także wartość odpowiadającą dopłacie za usługę przewozu osób.

Dokonując zaś ewidencjonowania na podstawie rozliczeń cząstkowych w obrębie każdego miesiąca jest to dla Wnioskodawcy czytelniejsze i łatwiejsze, a przede wszystkim rzetelne z punktu widzenia prowadzenia ewidencji księgowych dla celów podatkowych. Takie podejście wymaga od Wnioskodawcy wykazywania w ewidencjach zakupu oraz sprzedaży dokumentów ze znacznikiem WEW, których zgodność z przepisami ustawy o VAT zapytano w niniejszym wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 8 ustawy:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Wobec tego, każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

-w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

-świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przy czym z treści powołanego przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Co istotne, na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

-istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

-wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

-istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,

-odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

-istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Z powołanych przepisów wynika, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy, w myśl którego:

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy:

Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy:

Z przytoczonych wyżej regulacji ustawy wynika, że udzielenie bonifikaty, rabatu, o ile nie sprzeciwiają się temu inne niż podatkowe przepisy prawa, jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług, wpływa na zmniejszenie obrotu, a tym samym podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „bonifikata” czy „rabat”. W związku z powyższym pojęcia te należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Bonifikata to zniżka, ustępstwo od ustalonej ceny towaru na rzecz nabywcy („Słownik języka polskiego PWN”, wydawnictwo Naukowe PWN, rok wydania 2005, str. 62). Natomiast przez rabat, w myśl Słownika Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996 r., należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić zatem następujące rodzaje rabatów:

-rabaty przyznane i uwzględnione w momencie sprzedaży – niemające wpływu na podstawę opodatkowania, w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, ponieważ zapłatą z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy pomniejszona już o udzielony rabat uwzględniany w momencie sprzedaży (art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy);

-rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży – opusty i obniżki cen – wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej zapłaty; do tych rabatów ma zastosowanie art. 29a ust. 10 ustawy, a udzielenie takiego rabatu wymaga odpowiedniego udokumentowania (w przypadku sprzedaży dokumentowanej fakturą VAT – fakturą korygującą).

W tym miejscu zauważyć należy, że rabat, o którym mowa w art. 29a ust. 10 ustawy, rozumieć należy jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Zatem rabat ma niewątpliwie bezpośredni wpływ na wartość konkretnej transakcji (dostawy lub usługi) i w efekcie prowadzi do obniżenia jej wartości (ceny). Tak rozumiany rabat powinien obniżyć podstawę opodatkowania.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Na podstawie art. 106e ust. 1 ustawy:

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Faktura jest prawidłowa w znaczeniu materialno-prawnym, jeżeli odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy zauważyć, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że prowadzącą Państwo działalność m.in w obszarze przewozów pasażerskich. Większość przejazdów świadczonych dla pasażerów przez kierowców współpracujących z Państwem jest realizowana za pomocą popularnych platform udostępniających aplikację takich jak (…) itp. Kierowcy świadczący usługi przewozu osób wykonują kursy i rejestrują przejazdy na urządzeniu mobilnym połączonym z wirtualną e-kasą, na której pojawia się paragon za przejazd. Dokument taki zawiera opodatkowanie podstawy opodatkowania za przejazd w stawce 8% VAT. Platformy świadczą na Państwa rzecz usługi pośrednictwa w organizacji usługi przewozu osób, za które przyjmują należność prowizyjną. Za usługi pośrednictwa Platformy te naliczają prowizję, która jest potrącana bezpośrednio z wpłat dokonywanych przez pasażerów. Należność pomniejszoną o tę prowizję Platformy wypłacają Państwu (zwykle w transzach tygodniowych). Do należności wliczane są także dopłaty ze strony Platformy w imieniu pasażera oraz dopłacane są wszelkie bonusy z kampanii promocyjnych oraz napiwki i inne rekompensaty należne kierowcom. Prowizja pomniejszana jest o wartość przyznawanych bonusów. Bonusy przyznawane Państwu przez Platformy to Bonus Wolumenowy (przyznawany w sytuacji, gdy w danym okresie dokonają Państwo nabycia od Platformy określonej liczby zleceń przewozów pasażerskich), Bonus Flotowy (przyznawany w sytuacji, gdy powiększą Państwo posiadaną przez siebie flotę o nowych kierowców lub nowe lokalizacje), Bonusy Zdarzeniowe (przyznawane w sytuacji, gdy pasażerowie dokonają czynności skutkujących niedogodnościami dla Państwa (lub współpracującym z Państwem kierowcy) czy też koniecznością poniesienia kosztów naprawy pojazdu), Bonusy Rezygnacyjne (przyznawane w sytuacji, kiedy pasażer wybierze płatność gotówkową, lecz w trakcie realizowania usługi odwoła swoje zamówienie) oraz Bonus za udzielenie rabatu pasażerowi – Dopłata do usługi przewozu (dotyczy sytuacji, w której Platforma w trakcie kojarzenia kierowcy z pasażerem oferuje pasażerowi cenę przejazdu pomniejszoną o określoną przez Platformę kwotę). Uznanie wszystkich przyznawanych Państwu bonusów za rabaty od prowizji powoduje pomniejszenie kwoty prowizji, czyli podstawy opodatkowania podatkiem VAT od strony sprzedawcy, a co za tym idzie zmniejszenie podatku VAT możliwego do odliczenia przez Państwa, który od prowizji wynosi 23%. Zdarzają się sytuacje, że łączna kwota wszystkich kategorii bonusów przekracza wartość prowizji w danym okresie rozliczeniowym. Platformy twierdzą wówczas, że nie są zobowiązane do wystawienia faktury prowizyjno-bonusowej.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia czy gdy w danym okresie rozliczeniowym łączna kwota udzielonych bonusów/dopłat do usługi przewozu przez Platformy jest wyższa niż należna podstawa prowizji za zrealizowane usługi przez Platformy, wówczas nadwyżka podatku od towarów i usług, który powinien być należny od tych usług Platformy, może stanowić podstawę do odliczenia podatku naliczonego dla celów podatku VAT i zostać przez Państwa wykazana w JPK-VAT z deklaracją za dany okres rozliczeniowy na podstawie dokumentu wewnętrznego.

Jak wynika z opisu sprawy, za usługi pośrednictwa Platformy naliczają prowizję, która jest potrącana bezpośrednio z wpłat dokonywanych przez pasażerów. Udzielone Państwu przez Platformy Bonusy Wolumenowe, Bonusy Flotowe, Bonusy Zdarzeniowe, Bonusy Rezygnacyjne oraz Bonusy za udzielenie rabatu pasażerowi (Dopłata do usługi przewozu pasażera) pomniejszoną prowizję należną Platformom.

W świetle powołanych wyżej definicji „bonifikaty” i „rabatu” uznać należy, że zarówno w przypadku Bonusu Wolumenowego, Bonusu Flotowego, Bonusów Zdarzeniowych, Bonusów Rezygnacyjnych, jak i Bonusów za udzielenie rabatu pasażerowi (Dopłaty do usługi przewozu pasażera), mamy do czynienia z pomniejszeniem, czyli odstępstwem od ustalonej ceny usług pośrednictwa świadczonych przez Platformę na Państwa rzecz.

W analizowanej sprawie nie dochodzi – jak Państwo twierdzą – do dokonania przez Platformy dopłat do usług przewozu pasażera świadczonych przez Państwa, a jedynie do przyznania Państwu bonusu za udzielenie rabatów dla pasażerów. Wskazali Państwo, że bonus ten materializuje się w chwili udzielenia rabatu przez Platformę na przejazd pasażerowi wskazanemu przez Platformę. Następnie bonus w tej samej kwocie jest odliczany od prowizji Platformy.

Nie można zgodzić się zatem z Państwem, że udzielenie Państwu bonusu w tej samej kwocie w jakiej udzielono rabatu na przejazd pasażerowi stanowi dopłatę do świadczonych przez Państwa usług przewozu.

Opisany w stanie faktycznym Bonus za udzielenie rabatu pasażerowi, podobnie jak Bonus Wolumenowy, Bonus Flotowy, Bonus Zdarzeniowy, Bonus Rezygnacyjny, stanowi opust lub zniżkę ceny w rozumieniu art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT, który będzie obniżał podstawę opodatkowania z tytułu świadczenia usług pośrednictwa przez Platformę na Państwa rzecz, a nie dotację lub subwencję udzielaną Państwu.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie podstawą opodatkowania za świadczone przez Platformę usługi pośrednictwa – zgodnie z art. 29a ust 1 ustawy w zw. z art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy – będzie wartość należna od Państwa po udzielonym rabacie, pomniejszona o kwotę podatku VAT.

Zatem w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym łączna kwota udzielonych bonusów/rabatów będzie wyższa niż należna podstawa prowizji za zrealizowane usługi przez Platformy, nie wystąpi podatek naliczony, który mógłby podlegać odliczeniu przez Państwa.

Nie mają Państwo zatem również możliwości wykazania w JPK_VAT z deklaracją VAT „nadwyżki podatku od towarów i usług, który powinien być należny od tych usług platformy” na podstawie dokumentu wewnętrznego.

Podsumowując, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również ustalenia czy dopłata do przewozu dla pasażera, której kwota nie znajduje się bezpośrednio na paragonie wydanym temu pasażerowi, nie powinna być wykazywana w dokumencie sprzedaży od platformy przekazywanym dla Państwa i Państwo w związku z tym powinni wystawiać paragon na całą wartość przejazdu, w tym wartość części zapłaty otrzymaną od Platformy udzielającej dopłaty pasażerowi, w przypadku zaś braku możliwości ujmowania całości opłaty za usługę na paragonie czy prawidłowym jest ewidencjonowanie przez Państwa rozbieżności na wartość dopłaty do usługi przewozu osób za pomocą dokumentu wewnętrznego sprzedaży.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy:

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1 ustawy, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

Na podstawie art. 111 ust. 3a pkt 7 ustawy:

W myśl art. 111 ust. 3b ustawy:

Rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących w sposób szczególny reguluje kwestie obowiązku prowadzenia ewidencji w przypadku sprzedaży w imieniu i na rzecz innego podmiotu.

Stosownie do § 2 pkt 5, 7, 8 i 16 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1625 ze zm.):

Stosownie do § 5 ust. 1-3 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących:

Z powołanego wyżej przepisu § 5 rozporządzenia w sprawie kas wynika, że podatnik, który dokonuje sprzedaży na rzecz innego podmiotu, może ewidencjonować tę sprzedaż na kasie rejestrującej powierzonej przez podmiot zlecający taką sprzedaż bądź na kasie własnej, przy czym powyższe kwestie powinny być uregulowane w stosownej umowie zawartej między tymi podmiotami. Zatem przepis ten dotyczy podatników wykonujących czynności w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że promocja dla pasażera jest organizowana i realizowana przez Platformę, a Państwa kierowcy ani Państwo nie mają żadnego wpływu na przyznanie bonusów pasażerom, którzy korzystają z tańszych przejazdów.

Należy jednak zauważyć, że Platforma wystawia paragony w Państwa imieniu. Powierzyli Państwo wystawianie paragonu za usługi przejazdu Platformie.

Jednocześnie wskazali Państwo, że za udzielone rabaty dla pasażerów przyznawane są Państwu bonusy. Bonus ten materializuje się w chwili udzielenia rabatu przez Platformę na przejazd pasażerowi wskazanemu przez platformę. Następnie bonus w tej samej kwocie jest odliczany od prowizji Platformy.

W analizowanej sprawie, udzielenia Państwu bonusu w tej samej kwocie w jakiej udzielono rabatu na przejazd pasażerowi, nie można uznać – jak zostało wskazane już wyżej – za dopłatę do świadczonych przez Państwa usług przewozu. W przypadku świadczenia usług przejazdu na rzecz pasażera, za które udzielany jest rabat pasażerowi, za podstawę opodatkowania należy uznać całość należności pobieranej od pasażera z tytułu świadczenia usług przejazdu wykonywanej przez Państwa. Wobec powyższego, podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług za świadczone przez Państwa usługi przejazdu jest kwota rzeczywista należna od pasażera za przejazd pomniejszona o należny podatek VAT.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że skoro pasażerowi zostaje udzielony rabat na przejazd, to powinni Państwo wystawiać paragon na wartość należną od pasażera za przejazd, tj. wartość przejazdu pomniejszoną o kwotę udzielonego pasażerowi rabatu.

Ponadto, z uwagi na fakt, że udzielenie Państwu bonusu przez Platformę w tej samej kwocie w jakiej udzielono rabatu na przejazd pasażerowi, nie można uznać za dopłatę do świadczonych przez Państwa usług przewozu, nie powinni Państwo również wykazywać w ewidencjach zakupu oraz sprzedaży ww. wartości na podstawie dokumentu wewnętrznego. Wbrew Państwa twierdzeniu kwota ta nie stanowi części podstawy do obliczenia podatku należnego za usługę przewozu.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 i 3 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytań). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.