Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
4 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy sprzedaż napojów (w tym kawy) oraz wyrobów cukierniczych na wynos, dokonywana w opakowaniach jednorazowych, bez możliwości konsumpcji na miejscu i bez korzystania z infrastruktury kawiarni ani obsługi kelnerskiej, stanowi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.
Uzupełnili go Państwo pismem z 1 września 2025 r. (wpływ 1 września 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Prowadzą Państwo działalność gospodarczą w formie kawiarni, w której sprzedają kawę, napoje bezalkoholowe oraz wyroby cukiernicze.
Sprzedaż odbywa się w dwóch formach:
Sprzedaż na miejscu – polega na przygotowaniu i podaniu produktów w lokalu do spożycia na miejscu, przy stolikach, z możliwością korzystania z infrastruktury kawiarni (stoły, krzesła, toaleta) oraz z obsługi kelnerskiej.
Sprzedaż na wynos – polega na przygotowaniu gotowych produktów i ich wydaniu klientowi w opakowaniach jednorazowych (kubki papierowe, pudełka kartonowe).
W przypadku sprzedaży na wynos: klient nie korzysta z infrastruktury kawiarni, nie spożywa produktów w lokalu, transakcja ogranicza się wyłącznie do przygotowania i zapakowania napoju lub wyrobu cukierniczego, nie jest świadczona obsługa kelnerska ani inne usługi gastronomiczne. W praktyce klient składa zamówienie przy ladzie i odbiera produkt w opakowaniu jednorazowym, opuszczając lokal w celu jego spożycia.
Celem niniejszego wniosku jest uzyskanie potwierdzenia prawidłowości stosowania stawki VAT 8% w odniesieniu do sprzedaży produktów na wynos opisanych powyżej.
W uzupełnieniu wniosku doprecyzowali Państwo opis stanu faktycznego poprzez wskazanie:
Wnioskodawca prowadzi kawiarnię, w której dokonuje sprzedaży:
napojów (w szczególności kawy, herbaty, napojów zimnych), wyrobów cukierniczych.
Część sprzedaży prowadzona jest wyłącznie w formie na wynos, w opakowanych jednorazowych.
W takich przypadkach:
-klient odbiera towar zapakowany;
-nie korzysta z infrastruktury lokalu (stolików, krzeseł, naczyń);
-nie świadczona jest żadna dodatkowa obsługa kelnerska ani gastronomiczna.
Sprzedaż na wynos ogranicza się zatem wyłącznie do przekazania klientowi gotowego produktu w opakowaniu.
Pytanie
(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku) Czy sprzedaż napojów (w tym kawy) oraz wyrobów cukierniczych na wynos, dokonywana w opakowaniach jednorazowych, bez możliwości konsumpcji na miejscu i bez korzystania z infrastruktury kawiarni ani obsługi kelnerskiej, stanowi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, a nie świadczenie usług gastronomicznych?
Państwa stanowisko w sprawie
(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku) W Państwa ocenie, sprzedaż napojów i wyrobów cukierniczych na wynos, w warunkach opisanych powyżej, powinna być kwalifikowana jako dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, a nie jako świadczenie usług gastronomicznych.
Uzasadnienie:
Zgodnie z art. 7 ustawy o VAT, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W opisanym modelu sprzedaży nie występują elementy typowe dla usług gastronomicznych, tj. konsumpcja na miejscu, obsługa kelnerska, udostępnienie infrastruktury lokalu.
Transakcja ogranicza się do wydania gotowego produktu w opakowaniu jednorazowym, co odpowiada definicji dostawy towaru.
Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w orzecznictwie TSUE (m.in. C-497/09, C-502/09, C-499/09), gdzie wskazano, że sprzedaż gotowych produktów do spożycia poza lokalem nie jest usługą gastronomiczną, lecz dostawą towarów.
W konsekwencji, w zakresie sprzedaży na wynos, prawidłowe jest traktowanie transakcji jako dostawy towarów.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”:
„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.
„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Zakresem pytania objęta jest kwestia dotycząca ustalenia czy sprzedaż napojów (w tym kawy) oraz wyrobów cukierniczych na wynos, dokonywana w opakowaniach jednorazowych, bez możliwości konsumpcji na miejscu i bez korzystania z infrastruktury kawiarni ani obsługi kelnerskiej, stanowi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, a nie świadczenie usług gastronomicznych.
W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii należy posiłkować się orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), który w licznych wyrokach odniósł się do kwestii klasyfikacji czynności jako świadczenia usług, czy dostawy towarów.
Jak wskazał TSUE w wyroku z 27 października 2005 r., nr C-41/04, w sprawie Levob Verzekeringen i OV Bank (pkt 19) (ECLI:EU:C:2005:649) oraz wyroku z 29 marca 2007 r., nr C-111/05 w sprawie Aktiebolaget NN (pkt 21) (ECLI:EU:C:2007:195), w przypadku gdy transakcja składa się z szeregu świadczeń i czynności, należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, w celu określenia, po pierwsze czy chodzi o dwa, czy więcej świadczeń odrębnych, czy też o świadczenie jednolite, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku owo jednolite świadczenie należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług.
Natomiast w wyroku z 10 marca 2005 r., nr C-491/03 w sprawie Ottmar Hermann (pkt 22) (ECLI:EU:C:2005:157), TSUE wskazał, że: „Ponieważ sprzedaży jakiegoś towaru zawsze towarzyszy świadczenie jakiejś minimalnej usługi (takiej jak wyłożenie towarów na stoiskach, wydanie faktury, itd.), jedynie usługi inne niż te, które towarzyszą nieodłącznie sprzedaży jakiegoś towaru, mogą być wzięte pod uwagę przy ocenie udziału świadczenia usług w odniesieniu do całości złożonej czynności, obejmującej również dostawę jakiegoś towaru”.
Zatem, tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów.
W wyroku z 2 maja 1996 r., nr C-231/94 w sprawie Faaborg-Gelting Linien (ECLI:EU:C:1996:184) w pkt 14 TSUE orzekł, że działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. Świadczenie takie należy zatem uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach. Stąd w odniesieniu do działalności restauracyjnej prowadzonej na promie TSUE podkreślił, że sprzedaż gotowych artykułów żywnościowych i napojów do spożycia na miejscu jest wynikiem świadczenia szeregu usług, od przygotowania posiłku do jego podania, i że wiąże się z zapewnieniem klientom infrastruktury obejmującej salę jadalną z pomieszczeniami przyległymi (szatnia itd.) oraz meble i nakrycia. W niektórych przypadkach osoby fizyczne, które zawodowo realizują świadczenia wchodzące w skład działalności restauracyjnej, nakrywają do stołu, służą poradą klientom i udzielają im wyjaśnień w przedmiocie oferowanych artykułów żywnościowych i napojów, podają te produkty do stołu i wreszcie sprzątają stoły po konsumpcji (pkt 13 tego wyroku).
Zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.3.2011 str. 1 ze zm.) – usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie.
Dostarczanie żywności lub napojów, lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.
Ustalenie, czy świadczenie należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących. Element dominujący określa się z punktu widzenia przeciętnego konsumenta oraz z uwzględnieniem – w ramach całościowej oceny – wagi jakościowej (a nie tylko ilościowej) elementów świadczenia usług w stosunku do elementów dostawy towarów.
Sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, takich jak umieszczenie towaru na półkach sklepowych czy wystawienie rachunku, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów.
Z kolei działalność restauracyjną charakteryzuje wiele elementów i czynności, wśród których dostawa gotowej żywności i napojów przeznaczonych do spożycia przez ludzi jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi.
Ustalenie, z jaką kategorią świadczenia gastronomicznego mamy do czynienia, zależy od wielu zmiennych. Nie jest nią jedynie wola konsumenta skorzystania z infrastruktury lokalu, ale całokształt „otoczenia”, okoliczności towarzyszących danemu świadczeniu.
Z przedstawionych przez Państwa informacji wynika, że Prowadzą Państwo działalność gospodarczą w formie kawiarni, w której sprzedają Państwo kawę, napoje bezalkoholowe oraz wyroby cukiernicze. Sprzedaż odbywa się w dwóch formach: Sprzedaż na miejscu i sprzedaż na wynos, która polega na przygotowaniu gotowych produktów i ich wydaniu klientowi w opakowaniach jednorazowych (kubki papierowe, pudełka kartonowe). W przypadku sprzedaży na wynos: klient nie korzysta z infrastruktury kawiarni, nie spożywa produktów w lokalu, transakcja ogranicza się wyłącznie do przygotowania i zapakowania napoju lub wyrobu cukierniczego, nie jest świadczona obsługa kelnerska ani inne usługi gastronomiczne. W praktyce klient składa zamówienie przy ladzie i odbiera produkt w opakowaniu jednorazowym, opuszczając lokal w celu jego spożycia. W takich przypadkach: klient odbiera towar zapakowany, nie korzysta z infrastruktury lokalu (stolików, krzeseł, naczyń), nie jest świadczona żadna dodatkowa obsługa kelnerska ani gastronomiczna. Sprzedaż na wynos ogranicza się wyłącznie do przekazania klientowi gotowego produktu w opakowaniu.
Z przedstawionych przez Państwa informacji wynika, że sprzedaży na wynos napojów (w tym kawy) oraz wyrobów cukierniczych nie towarzyszą usługi przesądzające, że mamy do czynienia z usługą restauracyjną. W analizowanym przypadku nie występują bowiem usługi charakterystyczne dla działalności restauracyjnej, takie jak: udostępnianie odpowiedniej infrastruktury (np. stolików, krzeseł), zamawianie posiłku przy stoliku u kelnera, nakrywanie do stołu, podawanie produktów do stołu, czy też sprzątanie po posiłku, które w takiej sytuacji miałyby przeważające znaczenie.
Mając na uwadze powyższą analizę oraz opis podany przez Państwa należy stwierdzić, że – dla celów stosowania podatku od towarów i usług – sprzedaż napojów (w tym kawy) oraz wyrobów cukierniczych na wynos, dokonywana w opakowaniach jednorazowych bez korzystania z infrastruktury kawiarni oraz obsługi kelnerskiej w celu konsumpcji na miejscu, należy uznać za dostawę towaru.
Skoro ww. czynności dokonywane są w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, sprzedaż napojów (w tym kawy) oraz wyrobów cukierniczych na wynos, dokonywana w opakowaniach jednorazowych bez korzystania z infrastruktury kawiarni oraz obsługi kelnerskiej, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Podsumowując, sprzedaż przez Państwa napojów (w tym kawy) oraz wyrobów cukierniczych na wynos, w opakowaniach jednorazowych, bez korzystania z infrastruktury kawiarni oraz obsługi kelnerskiej, w przedstawionym stanie faktycznym jest dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.
Zatem, Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.