
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
16 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 12 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku VAT – na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy – świadczonych usług najmu.
Uzupełnił go Pan pismem z 17 lipca 2025 r. (wpływ 23 lipca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca jest osobą fizyczną, będącą czynnym podatnikiem VAT.
Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości (dalej: Nieruchomość), na której znajduje się wielorodzinny budynek mieszkalny (dalej: Budynek). Prawo własności Nieruchomości podzielone jest łącznie na (...) udziały, które przysługują łącznie (...) podmiotom.
Zgodnie z uchwałą Rady Miasta w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta – obszary przestrzeni publicznych – (…) Nieruchomość w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego została zaklasyfikowana jako tereny usług nauki (akademickie domy studenckie). Budynek sklasyfikowany jest pod symbolem PKOB 1130 – Budynki zbiorowego zamieszkania.
W Budynku znajdują się wyposażone lokale (dalej: Lokale), które nie są przedmiotem odrębnego prawa własności. Jednakże układ funkcjonalny Budynku pozwala na potencjalne wyodrębnienie własności poszczególnych Lokali, ponieważ każdy Lokal, w którym znajduje się kilka pokoi posiada co najmniej jedną łazienkę i kuchnie i jest wyodrębniony od części wspólnych.
Lokale są samodzielnymi lokalami mieszkalnymi w świetle art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048), przy czym Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia starosty potwierdzającego spełnienie wymagań, o których mowa w ww. przepisie. W Budynku funkcjonuje biuro, które otwarte jest w określonych godzinach w ciągu dnia i zajmuje się obsługą administracyjną obiektu.
Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami zamierzają wynajmować Lokale lub ich części w Budynku osobom fizycznym, z przeznaczeniem na cele mieszkalne, przy czym umowy najmu zawierane będą przez podmiot trzeci działający w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy i pozostałych współwłaścicieli. Umowy najmu dotyczyć będą całych Lokali lub ich części (tj. pokoi).
Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami zawarli umowę o administrowanie Budynkiem z osobą fizyczną, posiadającą licencję zawodową w zakresie zarządzania nieruchomościami (dalej: Administrator). Zgodnie z ww. umową, Administrator w zamian za wypłacane miesięcznie wynagrodzenie zobowiązuje się do wykonywania m.in. następujących czynności:
· poszukiwanie najemców na lokale mieszkalne, zawierania i rozwiązywania z nimi w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy i pozostałych współwłaścicieli umów najmu Lokali lub ich części;
· zabezpieczania w umowie najmu systematycznej płatności czynszu przez najemców;
· bieżącego zawiadamiania Wnioskodawcy i pozostałych współwłaścicieli o Lokalach lub ich częściach zwolnionych w wyniku rozwiązania umowy z najemcą;
· zawierania w imieniu Wnioskodawcy i pozostałych współwłaścicieli umów na dostawę mediów (energii elektrycznej, wody, c.o.), na wywóz nieczystości oraz konserwację wind z podmiotami świadczącymi tego typu usługi.
Ponadto, zgodnie z treścią ww. umowy:
· Administrator jest zobowiązany do posiadania odrębnego rachunku bankowego, za pomocą którego ma dokonywać wszelkich rozliczeń związanych z realizacją celu umowy;
· miesięczny dochód z najmu nieruchomości Administrator zobowiązany jest, w terminie do dnia 10 następnego miesiąca, przekazywać na rachunek każdego współwłaściciela budynku, według przypadającego na niego udziału w nieruchomości;
· Administrator uprawniony jest do potrącania sobie z dołu wynagrodzenia, w terminie do 15 każdego następnego miesiąca, z czynszów płaconych przez najemców na rachunek bankowy wskazany w umowie; podstawą do potrącenia jest faktura wystawiona przez Administratora.
Administrator, działając w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy i pozostałych współwłaścicieli zawierać będzie umowy najmu Lokali lub ich części z wykorzystaniem ustandaryzowanego wzorca umownego (dalej: Wzorzec umowny). Zgodnie z treścią Wzorca umownego, Lokale lub ich części oddawane będą najemcom z przeznaczeniem wyłącznie na cele mieszkalne, w zmian za miesięczny czynsz najmu. Najemcy będący studentami nie będą zobowiązani do wyprowadzenia się z Lokali w okresie wakacji lub przerwy międzysemestralnej, przy czym Wzorzec umowny przewiduje możliwość obniżenia czynszu w okresach wakacyjnych, w przypadku dłuższej nieobecności najemcy. Zgodnie z treścią Wzorca umownego, koszty mediów pokrywane będą przez najemców.
Umowy najmu zawierane będą z reguły na jeden rok, przy czym możliwe będzie zawarcie umowy na okres dłuższy bądź krótszy niż rok. Krąg potencjalnych najemców nie został zdefiniowany przez Wnioskodawcę i pozostałych współwłaścicieli, ani nie będzie on ograniczony jedynie do studentów i doktorantów – najemcami lokali będą mogły być również pracujące osoby fizyczne, nieposiadające statusu studenta ani doktoranta.
Wnioskodawca oraz pozostali współwłaściciele w ramach umów najmu nie będą oferować najemcom żadnych dodatkowych usług właściwych dla domów studenckich, internatów, burs szkolnych, hoteli czy pensjonatów, takich jak np. stołówka, części wspólne przeznaczone do wypoczynku, świetlica czy też pokoje do cichej nauki.
Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego
Dla Lokali nie zostało wydane zaświadczenie starosty, o którym mowa w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048 ze zm.), potwierdzające spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1a-2 tego przepisu.
Z zapisów Wzorca umownego wynikać będzie, że wynajmowane Lokale lub ich części będą wykorzystywane wyłącznie w celach mieszkaniowych najemców. Osoby wynajmujące Lokale lub ich części będą w nich realizować wyłącznie własne cele mieszkaniowe.
Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wnioskuje, że najem Lokali lub ich części wiązać będzie się z przeniesieniem ośrodka życia najemcy.
Usługi w zakresie wynajmu Lokali i ich części, o którym mowa we Wniosku, sklasyfikowane są pod symbolem PKWiU 68.20.11.0 – Wynajem i obsługa nieruchomości mieszkalnych własnych lub dzierżawionych.
Pytanie
Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie wynajmowania Lokali lub ich części stanowić będą usługi zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 nr 54 poz. 535 ze zm.; dalej: ustawa o VAT)?
Pana stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie wynajmowania Lokali lub ich części stanowić będą usługi zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 790, 1114, 1463 i 1693).
W oparciu o powołany wyżej przepis, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).
W oparciu o powołany wyżej przepis, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne.
Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:
·świadczenie usługi na własny rachunek,
·charakter mieszkalny nieruchomości,
·mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi. W przypadku usług świadczonych przez Wnioskodawcę, wszystkie ww. przesłanki zostaną spełnione.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że Wnioskodawca świadczyć będzie usługi na własny rachunek. Jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, Administrator nie będzie najemcą Lokali lub ich części i nie będzie świadczył usług podnajmu Lokali lub ich części. Jak wynika z umowy zawartej z Administratorem, Administrator będzie zawierał umowy najmu Lokali lub ich części w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy i pozostałych współwłaścicieli. Stronami umów najmu będą więc Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele oraz najemca. Rola Administratora przy zawieraniu umów najmu ma jedynie charakter techniczny i uzasadniona jest względami logistycznymi.
W dalszej kolejności należy wskazać, że przedmiotem umów najmu będą nieruchomości o charakterze mieszkalnym. Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. 1999 nr 112 poz. 1316 ze zm.), budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Mając na uwadze powyższe przepisy i sposób faktycznego użytkowania Budynku, powinien on być sklasyfikowany w świetle PKOB jako budynek mieszkalny.
Jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, Lokale są natomiast samodzielnymi lokalami mieszkalnymi w świetle art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048).
Odnosząc się natomiast do ostatniej z przesłanek zastosowania zwolnienia należy wskazać, że zgodnie z treścią Wzorca umownego Lokale lub ich części oddawane będą najemcom z przeznaczeniem wyłącznie na cele mieszkalne.
Mając na uwadze powyższe, usługi w zakresie wynajmowania Lokali lub ich części stanowić będą usługi zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumnie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do
rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.
Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze, w odniesieniu do tej czynności.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Z powołanego przepisu wynika, że w rozumieniu ustawy podatnikami mogą być osoby prawne, osoby fizyczne jak również jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Jak wynika z art. 659 § 1 ustawa z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071):
Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.
Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca uregulował opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy:
Zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz.U. z 2024 r. poz. 1440 i 1635).
W oparciu o powołany wyżej przepis, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek:
- obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanych nieruchomości oraz
- subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanych nieruchomości (cel mieszkaniowy).
Ponadto, zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, stanowi implementację z art. 135 ust. 1 lit. l Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 ze zm.). Przepis powyższy stanowi, że Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: „(…) dzierżawę i wynajem nieruchomości”.
Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.
Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy:
Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.
Jak wynika z wyżej powołanych przepisów, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanej nieruchomości (mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanej nieruchomości (cel mieszkaniowy). Przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.
W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze innym niż mieszkalny oraz nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.
Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:
·świadczenie usługi na własny rachunek,
·charakter mieszkalny nieruchomości,
·mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.
Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048).
Stosownie do art. 2 ust. 1 ww. ustawy o własności lokali:
Samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.
Jak stanowi art. 2 ust. 1a cyt. ustawy o własności lokali:
Ustanowienie odrębnej własności samodzielnego lokalu następuje zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo treścią decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu albo uchwały o ustaleniu lokalizacji inwestycji mieszkaniowej oraz zgodnie z pozwoleniem na budowę albo skutecznie dokonanym zgłoszeniem, i zgodnie z pozwoleniem na użytkowanie albo skutecznie dokonanym zawiadomieniem o zakończeniu budowy.
W myśl art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali:
Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.
Zgodnie z art. 2 ust. 3 ww. ustawy:
Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1a-2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia.
W tym miejscu należy zwrócić również uwagę, że zwolnienie od podatku od towarów i usług, w tym zwolnienie od podatku uregulowane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów (vide np. wyrok NSA z 12 czerwca 1992 r., sygn. SA/Po 596/92). W żadnym razie nie powinno ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.
Ponadto, zgodnie natomiast z § 3 pkt 2, pkt 4 , pkt 9, pkt 10, pkt 11, pkt 13, pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1225), ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
2) zabudowie jednorodzinnej – należy przez to rozumieć jeden budynek mieszkalny jednorodzinny lub zespół takich budynków, wraz z budynkami garażowymi i gospodarczymi;
4) budynku mieszkalnym – należy przez to rozumieć:
a) budynek mieszkalny wielorodzinny,
b) budynek mieszkalny jednorodzinny;
9) mieszkaniu – należy przez to rozumieć zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego;
10) pomieszczeniu mieszkalnym – należy przez to rozumieć pokoje w mieszkaniu, a także sypialnie i pomieszczenia do dziennego pobytu ludzi w budynku zamieszkania zbiorowego;
11) pomieszczeniu pomocniczym – należy przez to rozumieć pomieszczenie znajdujące się w obrębie mieszkania lub lokalu użytkowego służące do celów komunikacji wewnętrznej, higieniczno-sanitarnych, przygotowywania posiłków, z wyjątkiem kuchni zakładów żywienia zbiorowego, a także do przechowywania ubrań, przedmiotów oraz żywności;
13) pomieszczeniu gospodarczym – należy przez to rozumieć pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych;
14) lokalu użytkowym – należy przez to rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.
Jak wynika z opisu sprawy jest Pan zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Jest Pan współwłaścicielem nieruchomości, na której posadowiony jest Budynek. Budynek sklasyfikowany jest pod symbolem PKOB 1130 – Budynki zbiorowego zamieszkania. W Budynku znajdują się wyposażone Lokale, które nie są przedmiotem odrębnego prawa własności. Układ funkcjonalny Budynku pozwala na potencjalne wyodrębnienie własności poszczególnych Lokali. Do Lokali nie zostało wydane zaświadczenie starosty, o którym mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o własności lokali. Zamierza Pan wynajmować Lokale lub ich części osobom fizycznym na podstawie umów, z których będzie wynikało, że będą one wykorzystywane wyłącznie w celach mieszkaniowych. Najem Lokali lub ich części będzie wiązał się z przeniesieniem ośrodka życia najemcy. Świadczone przez Pana usługi najmu sklasyfikowane są pod symbolem PKWiU 68.20.11.0 – Wynajem i obsługa nieruchomości mieszkalnych własnych lub dzierżawionych.
Pana wątpliwości dotyczą kwestii zwolnienia od podatku VAT – na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy – świadczonych usług wynajmowania Lokali lub ich części.
W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy raz jeszcze należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w przypadku spełnienia łącznie warunków wskazanych w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Zatem zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy, nieruchomości – co istotne – o charakterze mieszkalnym, na cele mieszkaniowe.
Zwolnienie od podatku uregulowane w ww. przepisie dotyczy wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części takich nieruchomości.
Jak wynika z opisu sprawy, Budynek, w którym znajdują się Lokale sklasyfikowany jest pod symbolem PKOB 1130 – Budynki zbiorowego zamieszkania. Zatem Budynek ten spełnia definicję nieruchomości mieszkalnej.
Jak wynika z powyższego, przy wynajmie Lokali bądź ich części, które stanowią część Budynku (nieruchomości mieszkalnej), zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
Usługa stanowić będzie wynajmowanie części nieruchomości o charakterze mieszkaniowym na własny rachunek wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Podsumowując, stwierdzam, że świadczone przez Pana usługi w zakresie wynajmowania Lokali lub ich części będą zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
Zatem – oceniając całościowo – uznałem Pana stanowisko jako prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:
Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
