Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lipca marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży przez Gminę działki nr ew. (A.) na której posadowiony jest budynek usługowo - handlowy, wybudowany ze środków własnych dzierżawcy bez uwzględnienia zwolnienia z opodatkowania.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina (…) jest jednostką samorządu terytorialnego, która działa na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2024 r, poz. 1465 ze zm.). Gmina posiada status czynnego podatnika podatku od towarów i usług.

Gminie przysługuje prawo własności nieruchomości gruntowej zabudowanej ozn. nr ewid. (A.) o pow. (…) ha (daw. dz. nr X) położonej w obrębie (…) m. (…), oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków symbolem „(…)” - inne tereny zabudowane dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział (…) Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer (…).

Teren ww. działki zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta (…) uchwalonym przez Radę Miejską w (…) uchwałą Nr (…) z dnia (…) (…) (…) r. ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym Województwa (…) (…), poz. (…) z dnia (…) r. znajduje się w strefie (…) - stanowiącej tereny zabudowy usługowej.

Gmina Decyzją Wojewody (…) z dnia (…) r., nabyła z mocy prawa nieodpłatnie własność nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów nr (…) o pow. (…) ha (aktualnie dz. nr (A.)) obręb (…) m. (…), na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 i Nr 43 poz. 253) w związku z art. 5 ust. 1 tej ustawy. W związku z powyższym nabycie działki nie zostało dokonane w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W dniu (…) r. dla terenu ww. działki na wniosek osoby fizycznej „X” wydana została decyzja przez Naczelnika Urzędu i Miasta w (…) ustalająca lokalizację inwestycji polegającej na realizacji pawilonu handlowego branży „(…)”.

Osoba fizyczna „X” za zgodą właściciela gruntu - Gminy (…) z własnych środków wybudowała przedmiotowy budynek.

W dniu (…) r. osoba fizyczna „X” stała się dzierżawcą przedmiotowego gruntu o pow. (…) m² z przeznaczeniem na cele handlowe. Do stawki czynszu doliczany był podatek VAT w wysokości 22%. Od dnia (…) r. stawka podatku wynosiła 23%. Dzierżawca ponosił również koszty podatku od nieruchomości.

Od dnia (…) r. dzierżawcą gruntu - działki nr (…) o pow. (…) m² jest „(…)” z przeznaczeniem pod obiekt usługowo-handlowy, dzierżawa opodatkowana jest podatkiem VAT w wysokości 23% oraz obciążona jest kosztami podatku od nieruchomości. Umowa dzierżawy zawarta jest na czas określony z terminem do dnia (…) r.

(…) umową sprzedaży sporządzoną w dniu (…) r. z osobą fizyczną „X” nabyła wierzytelność z tytułu nakładów poczynionych przez poprzedniego dzierżawcę „X” w postaci wzniesionego obiektu budowlanego - pawilonu handlowego, zlokalizowanego na części działki ozn. nr (…) o pow. (…) m² obr. (…) m. (…) stanowiący własność Gminy (…).

Burmistrz (…) Decyzją nr (…) z dnia (…) r. zatwierdził podział nieruchomości ozn. nr (…) o pow. (…) ha, położonej w obrębie (…) m. (…), na działki oznaczone numerem: (…) o pow. (…) ha i (A.)o pow. (…) ha.

Działka nr (…) od momentu jej podziału, jaki również działka nr (A.), od momentu jej wydzielenia z działki nr (…), nie były, nie są i nie będą wykorzystywane przez Gminę wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotowa działka była i jest przedmiotem umowy dzierżawy na cele handlowo-usługowe. Aktualnie z tytułu dzierżawy Gmina pobiera miesięczny czynsz dzierżawny, opodatkowany stawką 23%, dokumentowany fakturą VAT wystawianą co miesiąc. W związku z powyższym, nieruchomości ta jest wykorzystywana do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu do budynku usługowo-handlowego, doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt. 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775) i od tego momentu do momentu planowanej sprzedaży tego budynku upłynął okres co najmniej 2 lata.

Dzierżawca nie poniósł wydatków na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30 % wartości początkowej budynku.

Gmina nie korzystała z prawa do odliczeń, nigdy nie przeprowadzała żadnego remontu budynku ani ulepszeń. Budynek jest murowany trwale związany z gruntem.

Przed sprzedażą nie dojdzie do rozliczenia nakładów poniesionych na wybudowanie budynku usługowo - handlowego położonego na działce nr (A.). Gmina nie będzie zwracała kosztów poniesionych na budowę budynku. Przedmiotem sprzedaży będzie wyłącznie grunt, stanowiący własność Gminy, bez budynku na nim posadowionego.

Pytanie

Czy sprzedaż przez Gminę działki ozn. nr ew. (A.) na której posadowiony jest budynek usługowo - handlowy, wybudowany ze środków własnych dzierżawcy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT bez uwzględnienia zwolnienia z opodatkowania?

Państwa stanowisko w sprawie

Gmina, stoi na stanowisku, że sprzedaż przedmiotowej działki, zabudowanej budynkiem o funkcji handlowo-usługowej będzie stanowić czynność, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), Gmina (…) nie będzie mogła skorzystać z przedmiotowych zwolnień.

Opisana we wniosku transakcja dokonana zostanie na podstawie art. 231 Kodeksu cywilnego, a więc podstawa opodatkowania VAT z tytułu czynności dostawy nieruchomości na rzecz dzierżawcy powinna obejmować wyłącznie wartość zbywanego gruntu z pominięciem zabudowań wzniesionych na tym gruncie przez dzierżawcę. Nie znajduje tu zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt. 10 w związku z art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ponieważ ma on zastosowanie wówczas gdy w ramach jednej transakcji dokonuje się dostawy dwóch różnych towarów oraz gruntu, z którym budynek ten jest nierozerwalnie związany. W rozpatrywanej sprawie przedmiotem dostawy nie będzie budynek a jedynie grunt.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.Dz.U.z2025 r. poz. 775, ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z powołanymi przepisami, zbycie nieruchomości gruntowych (działek) spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana, musi być wykonana przez podmiot, który spełnia przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy:

Należy zauważyć, że stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy:

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj.:

- gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań, oraz

- gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wynika z tego, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wskazali Państwo, że Gmina zamierza sprzedać działkę ozn. nr ew. (A.) na której posadowiony jest budynek usługowo - handlowy, wybudowany ze środków własnych dzierżawcy.

Zatem w analizowanej sprawie Gmina jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, a sprzedaż nieruchomości składającej się z działki nr (A.) będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

W świetle art. 29a ust. 6 ustawy:

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

Oznacza to, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

W celu wyjaśnienia Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności należy ustalić, co będzie przedmiotem sprzedaży.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071):

Art. 47 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 48 Kodeksu cywilnego:

Powyższy przepis łączy się z art. 191 Kodeksu cywilnego, wyrażającym klasyczną zasadę superficies solo cedit:

Wzniesienie budynku w całości na cudzym gruncie ma miejsce z zachowaniem zasady superficies solo cedit.

Z punktu widzenia prawa cywilnego właściciel gruntu oddanego w najem, dzierżawę, użyczenie jest również właścicielem wzniesionych na nim budynków i budowli. Sposób rozliczenia się przez strony umowy najmu/dzierżawy/użyczenia w związku z ulepszeniami poczynionymi przez użytkownika na nieruchomość, pozostawiony jest, w ramach swobody zawierania umów, woli stron, chyba że ze względu na treść lub cel umów w tym przedmiocie sprzeciwiałyby się właściwości (naturze) stosunku umowy najmu/dzierżawy/użyczenia, ustawie lub zasadom współżycia społecznego, co wynika z brzmienia art. 353¹ Kodeksu cywilnego.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”.

Czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji, pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Powyższe tezy znajdują potwierdzenie zarówno w orzecznictwie krajowym (wyrok NSA z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt I FSK 310/12), jak również w orzecznictwie europejskim (orzeczenie C-320/88 Shipping and Forwarding Safe B.V. v. Staatsecretaris van Financien), w którym to orzeczeniu Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że:

jednak jednocześnie zastrzegł, że:

Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów wystarczy, że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną, tzn. będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem. Przykładowo dostawą towarów będzie faktyczne rozporządzanie nieruchomością nawet bez zachowania formy aktu notarialnego, sprzedaż rzeczy znalezionej, której własności znalazca jeszcze nie nabył.

Zatem rozważając skutki podatkowe transakcji polegającej na dostawie gruntu na rzecz właściciela nakładów posadowionych na tym gruncie należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług.

O ile jest oczywiste, że zbycie gruntu spowoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionych na nim budynków i/lub budowli, jako części składowych gruntu, to bynajmniej nie jest oczywiste, że tym samym dojdzie do dostawy towarów, jakimi są niewątpliwie budynki i/lub budowle w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

We wniosku wskazali Państwo, że (…) umową sprzedaży sporządzoną w dniu (…) r. z osobą fizyczną „X” nabyła wierzytelność z tytułu nakładów poczynionych przez poprzedniego dzierżawcę „X” w postaci wzniesionego obiektu budowlanego - pawilonu handlowego, zlokalizowanego na części działki ozn. nr (…) o pow. (…) m² obr. (…) m. (…) stanowiący własność Gminy (…). Burmistrz (…) Decyzją nr (…) z dnia (…) r. zatwierdził podział nieruchomości ozn. nr (…) o pow. (…) ha, położonej w obrębie (…) m. (…), na działki oznaczone numerem: (…) o pow. (…) ha i (…) o pow. (…) ha. Przed sprzedażą nie dojdzie do rozliczenia nakładów poniesionych na wybudowanie budynku usługowo - handlowego położonego na działce nr (A.). Gmina nie będzie zwracała kosztów poniesionych na budowę budynku a zatem nie można uznać, że w momencie transakcji ww. nakłady w aspekcie ekonomicznym będą stanowiły własność Gminy.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, w ramach planowanej dostawy, nie dojdzie więc do przeniesienia prawa do rozporządzania ww. nakładami jak właściciel. W rozpatrywanej sprawie nastąpi bowiem sprzedaż wyłącznie prawa własności gruntu działki nr (A.) a nie ww. nakładów, które stanowią odrębną ekonomiczną własność innego podmiotu, tj. dotychczasowego Dzierżawcy. Zatem w istocie ww. nakłady nie będą stanowiły przedmiotu dostawy, bowiem nakłady przed dniem sprzedaży nie będą w ekonomicznym posiadaniu Gminy. Pomimo, że z punktu widzenia prawa cywilnego na nabywcę formalnie przejdzie prawo własności gruntu wraz naniesieniami, to – biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o podatku od towarów i usług – w ramach planowanej transakcji nie wystąpi dostawa towarów w postaci naniesień posadowionych na gruncie, ponieważ to dzierżawca dysponuje nimi jak właściciel. W wyniku sprzedaży nieruchomości gruntowej, w odniesieniu do ww. nakładów, nie dojdzie więc do przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, co oznacza, że nie zostanie spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy.

W rezultacie przedmiotem opodatkowania planowanej sprzedaży nieruchomości gruntowej na rzecz nabywcy będzie – w rozumieniu art. 7 ustawy – wyłącznie prawo własności nieruchomości gruntowej.

Skoro więc ww. nakłady – jak wykazano powyżej, nie zostały poniesione przez Gminę a przez dotychczasowego Dzierżawcę, tym samym podstawą opodatkowania będzie kwota należna obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy. Podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 ustawy, będzie wyłącznie wartość nieruchomości gruntowej, bez uwzględniania wartości poniesionych przez dzierżawcę nakładów, pomniejszona o kwotę podatku należnego.

Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Definicję terenu budowlanego zawiera art. 2 pkt 33 ustawy:

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji, gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Powyższa regulacja – kluczowa dla sprawy – stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym:

Państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

Stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 – Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Na nieruchomości składająca się z działki nr (A.) znajduje się budynek usługowo-handlowego, wybudowany przez Dzierżawcę. Nieruchomość objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym ww. działka stanowi teren zabudowy usługowej, jest to więc teren budowlany zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy.

Nieruchomość ta nie stanowi więc gruntu niezabudowanego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Zatem dostawa ww. nieruchomości nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, albowiem grunt mający być przedmiotem planowanej dostawy już jest terenem zabudowanym, a ponadto stanowi teren budowlany.

Skoro nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy udziału w nieruchomości wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z Państwa wniosku wynika, że Działka nr (…) od momentu jej podziału, jaki również działka nr (A.), od momentu jej wydzielenia z działki nr (…), nie były, nie są i nie będą wykorzystywane przez Gminę wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowa działka była i jest przedmiotem umowy dzierżawy na cele handlowo-usługowe. Zatem dostawa tej nieruchomości nie może korzystać również ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy bowiem nieruchomość składająca się z działki nr (A.) nie była wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej.

Podsumowując, przy zbyciu nieruchomości gruntowej składającej się z działki nr (A.) na rzecz nabywcy sprzedaż będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT we właściwej stawce bez zastosowania zwolnienia z VAT.

Tym samym, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz.111, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 iart.54§ 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art.57aPPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.