Interpretacja indywidualna stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 4 czerwca 2025 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący możliwości zastosowania stawki VAT w wysokości 0% w związku z eksportem towarów, wpłynął 9 czerwca 2025 r. Wniosek – w odpowiedzi na wezwanie Organu – uzupełnili Państwo pismem z 14 lipca 2025 r., (data wpływu: 17 lipca 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (sformułowany ostatecznie w uzupełnieniu z 14 lipca 2025 r.)

(...), NIP: (...), wystawiła fakturę nr (...) z dnia (...) r. do (...) w kwocie (...) euro.

Faktura była wystawiona z zastosowaniem 0% stawki podatku od towarów i usług.

Spółka (...) zarejestrowana jest w Polsce jako czynny podatnik VAT.

Spółka jest firmą produkcyjną.

W sierpniu 2024 Spółka dokonała eksportu towarów na rzecz (...) Spółka posiada dokumenty potwierdzające eksport, w tym umowy, faktury, certyfikaty, pisma oraz potwierdzenie płatności.

Zgodnie z orzecznictwem, aby zastosować stawkę VAT 0% przy eksporcie towarów, konieczne jest posiadanie dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium UE, wystawionego przez właściwy organ celny, tj. na przykład komunikatu IE599.

Wnioskodawca nie posiada komunikatu IE599. Wnioskodawca przedstawił urzędowi skarbowemu:

1. Packing list,

2. CMR,

3. ATR,

4. MRN.

Dokumenty, które posiada Wnioskodawca, załączone są do uzupełnienia wniosku.

Pomimo tego, Urząd Skarbowy zobowiązał spółkę do dokonania korekty faktury poprzez naliczenie 23% VAT.

Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, podatnik może wykazać faktyczny wywóz towarów poza terytorium UE różnymi dowodami, które jednoznacznie i bez wątpliwości potwierdzają ten fakt. Nie jest wymagany komunikat IE599.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie (sygn. akt I SA/Rz 488/24) oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (sygn. akt I SA/GI 382/24) podkreślają, że dokumenty celne są jedynie przykładowymi dowodami, a każdy wiarygodny dokument, potwierdzający tożsamość i faktyczny wywóz towarów, jest wystarczający do zastosowania preferencyjnej stawki VAT.

Dodatkowo, zgodnie z wyrokiem TSUE z dnia 28 marca 2019 r. (C-275/18), brak spełnienia formalnych wymogów celnych nie może pozbawiać podatnika prawa do zwolnienia z VAT, jeśli nie ma wątpliwości co do faktycznego eksportu towarów i dostawa została faktycznie przeprowadzona i potwierdzona innymi dokumentami niż urzędowe. Wyrok stanowi kontynuację dotychczasowej linii orzeczniczej, potwierdzając tym, że Urząd Skarbowy nie powinien wymagać od podatników konkretnego dokumentu IE599.

Nie zważając jednak na powyższe, Wnioskodawca przedstawił liczne dokumenty potwierdzające wywóz towaru co zgodnie z orzecznictwem sądu i przepisami jest wystarczające do zastosowania 0% stawki VAT.

Dodatkowo Wnioskodawca zaznacza, że wywóz towarów odbywał się do (…). Dystrybutor Wnioskodawcy z (…) złożył zamówienie, towar wyprodukowano i udostępniono do odbioru. Całą procedurę transportu załatwiał agent z (…), który wynajął polskiego przewoźnika do odbioru towaru od Wnioskodawcy. Po odebraniu towar został odprawiony z tego co Wnioskodawca widział w (…) a potem trafił do (…) do klienta Wnioskodawcy.

Ostatecznie, Wnioskodawca wykazał wspomnianą fakturę ze stawką 23% VAT.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano:

Eksportu dokonano do (…).

Nie mają Państwo informacji czy wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium UE nastąpił w wyniku nieprzerwanego transportu i przez jaki podmiot jest dokonywany.

Wywóz towarów poza terytorium UE jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Dokumenty które są przez Państwa zgromadzone w odniesieniu do opisanej transakcji, które potwierdzają, że towary zostały wywiezione z kraju poza terytorium UE i dostarczone na terytorium kraju trzeciego załączyli Państwo do uzupełnienia wniosku.

Wnioskodawca oświadcza także, że nie posiada komunikatu IE-599 oraz CC599C – posiada inne dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium UE wystawione przez właściwy organ celny, tzn. umowy, faktury, packing list, CMR, ATR oraz MRN.

Pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu z 14 lipca 2025 r.)

Czy nieposiadanie komunikatu IE-599 pozbawia wnioskodawcę prawa do zastosowania zerowej stawki VAT, w sytuacji, gdy wnioskodawca posiada inne dokumenty potwierdzające faktyczny eksport towarów i sama dostawa faktycznie została przeprowadzona i potwierdzona innymi dokumentami załączonymi do wniosku?

Państwa stanowisko w sprawie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu z 14 lipca 2025 r.)

W sytuacji wysyłki towarów poza terytorium UE wysyłka potwierdzona przez urząd celny będzie stanowiła eksport towarów.

Dla celów opodatkowania eksportu towarów stawką VAT 0% musimy uzyskać od spedytora potwierdzeniem wywozu wystawione przez urząd celny wywozu w postaci:

• komunikatu elektroniczny IE 599 z systemu eksportu AES albo,

• innego dokumentu elektronicznego potwierdzający wywóz albo,

• dokumentu papierowego, z którego wynika, że sprzedany towar opuścił teren UE.

W art. 2 pkt 8 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r. poz. 2174) - dalej u.p.t.u. zdefiniowano pojęcie eksportu towarów jako dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a)dostawcę lub na jego rzecz, lub

b)nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

W związku z tym, każda wysyłka towarów poza terytorium UE potwierdzona przez urząd celny będzie stanowiła eksport towarów. Zgodnie z art. 41 ust. 6 u.p.t.u. stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

W myśl natomiast art.41 ust. 6a u.p.t.u. dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1)dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu,

2)dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność,

3)zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Wskazać należy, że katalog dokumentów zawarty w ww. przepisie ma charakter otwarty. Oznacza to, że wymienione w nim dokumenty są jedynie przykładowymi dokumentami stanowiącymi dowód potwierdzający wywóz towarów poza UE. W konsekwencji, podatnicy uprawnieni są udokumentować eksport towarów również za pomocą innych dowodów (dokumenty alternatywne), jeżeli zgromadzenie tych wskazanych w przepisach nie jest możliwe. Istotne jest jednak, aby z takiego dowodu wynikała tożsamość eksportowanego towaru. Zwracają na to uwagę zarówno organy podatkowe, jak i Sądy Administracyjne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 23.06.2016 r., I SA/Łd 437/16 uznał skargę spółki za uzasadnioną i uchylił interpretację MF. W uzasadnieniu wyroku wskazał m.in., iż z regulacji polskiej ustawy VAT wynika, że zastosowanie stawki preferencyjnej w eksporcie jest zależne przede wszystkim od rzeczywistego zaistnienia zdarzenia w postaci opuszczenia przez towar granic UE. W przedmiotowej sprawie MF nie kwestionował, że do wywozu takiego doszło, co potwierdza dokument wystawiony przez francuską administrację celną. Wskazał ponadto, iż nawet gdyby przyjąć, że podstawowym dokumentem potwierdzającym wywóz jest komunikat IE-599, to nie można odmówić tej samej cechy dokumentowi wystawionemu przez francuskie organy celne, który choć nie stanowi komunikatu IE-599, to posiada wszystkie jego elementy. Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że stosowanie preferencyjnej stawki w eksporcie nie powinno być uzależnione od spełnienia kwestii formalnych, lecz od dokonania faktycznej czynności wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty. W związku z tym potwierdzenie eksportu może być dokonane w każdy sposób, jeśli wiarygodnie i jednoznacznie potwierdza ono faktyczny wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.

W sytuacji Wnioskodawcy, wywozu towarów dokonuje firma spedycyjna jednak to nie spedytor wystawia dokument wywozu, ale urząd celny wywozu.

Potwierdzenie może wydać urząd celny:

-graniczny,

-wewnętrzny (przy wywozie na karnecie TIR lub kolejowym liście przewozowym CIM).

Potwierdzeniem wywozu może być:

-komunikat elektroniczny IE 599 z systemu eksportu AES,

-inny dokument elektroniczny potwierdzający wywóz,

-dokument papierowy, z którego wynika, że sprzedany towar opuścił teren UE.

W przypadku więc braku komunikatu IE-599, w celu zastosowania stawki VAT 0% powinni Państwo mieć od spedytora inny dokument celny potwierdzający wywóz towarów poza obszar Unii Europejskiej - takowy inny Państwo mają.

Sądy administracyjne w wyrokach (WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 14 maja 2024 r., I SA/Wr 739/23 lub WSA w Warszawie w wyroku z dnia 8 maja 2024r, II SA/Wa 555/24) uznały, iż przy stosowaniu stawki 0% dla eksportu kluczowy jest aspekt materialny (fakt wywozu towarów poza terytorium UE), a nie aspekt formalny (podmiot, który tworzy określony dokument). Dodatkowo sądy uznały, iż organy podatkowe nie powinny arbitralnie dyskwalifikować niektórych kategorii dowodów - np. dokumentów wystawianych przez firmy kurierskie.

Wnioskodawca nie posiada komunikatów IE599 oraz CC599C. Posiada inne dokumenty potwierdzające wywóz, które dołączone są do niniejszego wniosku.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zgodnie z przepisami oraz powołanymi wyrokami, posiada dokumenty potwierdzające wywóz co zdaniem Wnioskodawcy uprawnia go do stosowania stawki 0% VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775) – zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Przy czym, według art. 2 pkt 1 i 5 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. (pkt 1),

Przez terytorium państwa trzeciego - rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (pkt 5).

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:

Przez eksport towarów, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a) dostawcę lub na jego rzecz, lub

b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Aby uznać daną czynność za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

‒ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),

‒wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi zostać potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Natomiast, w myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest - w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy:

W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Przy czym, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy:

Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 41 ust. 6a ustawy:

Dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1) dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;

2) dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;

3) zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy:

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Na podstawie art. 41 ust. 8 ustawy:

Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Jednocześnie art. 41 ust. 9 ustawy, stanowi, że:

Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Ponadto, na podstawie art. 41 ust. 11 ustawy:

Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w sierpniu 2024 r. Państwa Spółka dokonała eksportu towarów na rzecz (...) Spółka posiada dokumenty potwierdzające eksport, w tym umowy, faktury, certyfikaty, pisma oraz potwierdzenie płatności.

Faktura była wystawiona z zastosowaniem 0% stawki podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie posiada komunikatu IE599 oraz komunikatu CC599C. Wnioskodawca przedstawił urzędowi skarbowemu:

1. Packing list,

2. CMR,

3. ATR,

4. MRN.

Wywóz towarów odbywał się do (...). Dystrybutor Wnioskodawcy z (...) złożył zamówienie, towar wyprodukowano i udostępniono do odbioru. Całą procedurę transportu załatwiał agent z (...), który wynajął polskiego przewoźnika do odbioru towaru od Wnioskodawcy. Po odebraniu towar został odprawiony z tego co Wnioskodawca widział w (...) a potem trafił do (...) do klienta Wnioskodawcy.

Wywóz towarów poza terytorium UE jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy ponownie odnieść się do art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, gdzie ustawodawca wyraźnie wskazał, iż o eksporcie towarów możemy mówić wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium UE zostanie potwierdzony przez „właściwy organ celny określony w przepisach celnych”. Zatem mogą to być dokumenty, które wskazane są w przepisach celnych. W konsekwencji mogą to być dokumenty potwierdzone przez polskie organy celne, ale również przez organy celne z innych państw członkowskich UE.

Co do zasady, zgłoszenia wywozowe towarów z obszaru celnego UE składane są w formie elektronicznej z wykorzystaniem sytemu AES (Automatyczny System Eksportu). Zgłoszenie celne (wywozowe) w postaci komunikatu IE-515 jest składane przez zgłaszającego do właściwego urzędu wywozu. Z kolei urząd wyprowadzenia (urząd celny graniczny, przez który towar opuszcza obszar celny Unii Europejskiej) niezwłocznie po tym, jak towar opuścił obszar celny UE przesyła do urzędu wywozu (urzędu, w którym zostało złożone zgłoszenie celne) komunikat IE-518 zawierający wyniki kontroli przeprowadzonej w urzędzie wyprowadzenia. Po otrzymaniu przez urząd wywozu komunikatu IE-518 System AES generuje automatycznie komunikat IE-599 i przesyła go zgłaszającemu. Komunikat IE-599 jest dokumentem celnym potwierdzającym, także dla celów podatkowych, wywóz towarów poza terytorium UE przez wskazanego w zgłoszeniu wywozowym eksportera. Przy czym, komunikat IE-599, może być wydany nie tylko przez krajową administrację celną, ale także przez inne unijne organy celne, jeśli odprawa celna wywozowa (eksportowa) miała miejsce na terenie innego państwa członkowskiego.

Z powyższego wynika zatem, że dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium UE jest:

-elektroniczny komunikat IE-599 otrzymany w systemie AES,

-wydruk ww. komunikatu potwierdzony przez właściwy organ celny,

-elektroniczny komunikat IE-599 otrzymany poza systemem AES, jeżeli jego autentyczność jest zapewniona.

Nadmieniam także, że od dnia 31 października 2024 r. nastąpiło ogólnopolskie uruchomienie systemu AES/ECS2 PLUS, w którym nie funkcjonuje już komunikat IE 599. W związku z tym, na terytorium Polski nie jest już wydawany komunikat IE 599, gdyż został on zastąpiony komunikatem CC599C, który pełni jednak taką samą rolę jak jego poprzednik, tj. jest dokumentem celnym stanowiącym potwierdzenie wywozu towaru.

Dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT uprawniającym do zastosowania stawki 0% przy eksporcie towarów będzie również zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym lub kopia takiego zgłoszenia potwierdzona przez właściwy urząd celny.

Podatnik powinien więc posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny, stanowiący urzędowe potwierdzenie faktycznego dokonania wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Oznacza to w konsekwencji, że nie każdy dokument lub zestaw dokumentów będzie mógł stanowić prawidłowe, upoważniające do zastosowania stawki 0%, potwierdzenie, że doszło do eksportu towarów.

Z powyższego wynika więc, że pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy jest katalogiem otwartym, nie można zastosować stawki VAT w wysokości 0% względem eksportu towarów na podstawie dowodów innych niż dokumenty „urzędowe”, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE.

W analizowanej sprawie, pomimo zrealizowanej dostawy eksportowej nie posiadają Państwo komunikatu IE-599 ani komunikatu CC599C.

Należy również odwołać się do powołanego przez Państwa wyroku z dnia 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18 TSUE stwierdził, że: „(…) art. 146 ust. 1 lit. a w związku z art. 131 dyrektywy VAT w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

Należy jednak podkreślić, że ww. wyrok zapadł w okolicznościach, w których podmiot wysyłał przedmioty kolekcjonerskie poza terytorium Unii Europejskiej pocztą i był w stanie wykazać ten fakt za pomocą dokumentów wydanych przez służby pocztowe. W takich okolicznościach TSUE stwierdził, że „(...) brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku).

Do powyższego orzeczenia TSUE odwołał się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lipca 2020 r. sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA także dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem Poczty Polskiej poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i w związku z tym nie posiadał dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Podkreślić należy, że w sprawie będącej przedmiotem ww. rozstrzygnięcia ani organy podatkowe, ani sąd I instancji nie zakwestionowały samego faktu wywozu towarów poza obszar UE. Jedynym powodem odmowy prawa do zastosowania stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a w konsekwencji braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny.

Jak wskazał NSA, w świetle wyżej cytowanego orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna). W konsekwencji - w ocenie NSA - „(…) nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana”.

Należy podkreślić, że zarówno wyrok TSUE C-275/18 jak również wyrok NSA sygn. akt I FSK 2005/17 zapadły w szczególnych okolicznościach związanych z wywozem towarów poza terytorium UE, który był wykonywany przez operatora pocztowego, tj. podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności pocztowej na podstawie odrębnych przepisów. Zinstytucjonalizowany charakter działalności ww. podmiotów pozwala na przyjęcie, że dokumenty wygenerowane przez operatora pocztowego, także w jego systemie elektronicznym, mają przymiot dokumentu „urzędowego”, a tym samym jeżeli potwierdzają wywóz towarów poza terytorium UE mogą stanowić dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT.

Przypomnieć należy, że posiadane przez Państwa dokumenty, które przedstawili Państwo urzędowi skarbowemu to packing list, CMR, ATR oraz MRN.

Należy zauważyć, że ww. dokumentów nie można uznać za dokumenty o charakterze urzędowym, nie są one więc dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium UE, o których mowa w art. 41 ust. 6 w zw. z ust. 6a ustawy o VAT. W konsekwencji na ich podstawie nie mogą Państwo zastosować stawki VAT w wysokości 0% przewidzianej dla eksportu towarów.

Informacyjnie, należy jednak nadmienić, że zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy o VAT, jeżeli warunek otrzymania dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony w pierwotnym okresie rozliczeniowym, podatnik ma możliwość wykazania tej dostawy w ewidencji za okres następny, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem że dokument ten zostanie otrzymany przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten kolejny okres.

Biorąc pod uwagę powyższe Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podkreślenia również wymaga, że postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających. Tym samym organ wydający interpretację indywidualną nie może zbadać w sensie merytorycznym sprawy podatkowej wynikającej z przytoczonego we wniosku zdarzenia. Do przeprowadzenia postępowania dowodowego uprawnione są wyłącznie organy prowadzące postępowanie wyjaśniające bądź kontrolne, a do przeprowadzenia których organ wydający interpretację – w ramach wydawania interpretacji indywidualnych – nie jest upoważniony. Tym samym dokumenty i załączniki dołączone do wniosku lub jego uzupełnienia nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach wydawanej interpretacji.

Podkreślić również należy, że uprawnienia Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej ograniczają się wyłącznie do interpretacji przepisów prawa podatkowego (wyjaśnienia ich znaczenia). Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej co do zasady nie może więc nałożyć na wnioskodawcę żadnych obowiązków ani przyznać mu żadnych praw, w tym prawa do zastosowania zerowej stawki podatku VAT.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Podkreślić również należy, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydając interpretację indywidualną nie przeprowadza postępowania dowodowego i opiera się wyłącznie na elementach zdarzenia przedstawionych we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.