Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 28 maja 2020 r. (data wpływu 30 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu sygn. akt I SA/Wr 681/20 z 13 kwietnia 2021 r. (data wpływu prawomocnego wyroku 28 maja 2025 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 lutego 2025 r. sygn. akt I FSK 1687/21 (data wpływu wyroku 9 maja 2025 r.)

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 maja 2020 r. wpłynął Pana wniosek z 28 maja 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działek oraz niepodlegania opodatkowaniu czynności zbycia działek.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismami z 31 lipca 2020 r. (data wpływu), z 3 sierpnia 2020 r. (według daty wpływu) oraz z 3 września 2020 r. (data wpływu).

Ww. wniosek wraz z uzupełnieniami nadal nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym pismem z 21 sierpnia 2020 r., nr 0113-KDIPT1-1.4012.402.2020.4.MG, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 oraz art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Przedmiotowe wezwanie dotyczyło uzupełnienia wniosku o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej odnośnie pytania przeformułowanego w uzupełnieniu wniosku z 31 lipca 2020 r.

3 września 2020 r. do tut. Organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na wezwanie z  21 sierpnia 2020 r., nr 0113-KDIPT1-1.4012.402.2020.4.MG. w wyniku analizy pisma z 3 września 2020 r., Organ uznał, że wniosek został uzupełniony tylko częściowo, tj. Pełnomocnik Zainteresowanego przedstawił stanowisko do pytania w zakresie podatku od towarów i usług sformułowanego w uzupełnieniu wniosku z 31 lipca 2020 r., natomiast przedstawiony w piśmie z 3 września 2020 r. opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego nie zawiera odpowiedzi na pytania dotyczące podatku od towarów i usług zawarte w wezwaniu z  21 sierpnia 2020 r. 0113-KDIPT1-1.4012.402.2020.4.MG.

Z uwagi na powyższe Organ postanowieniem z 10 września 2020 r. nr 0113-KDIPT1-1.4012.402.2020.5.MG pozostawił wniosek z 28 maja 2020 r. (data wpływu 30 maja 2020 r.), uzupełniony pismami z 31 lipca 2020 r. (data wpływu) oraz z 3 sierpnia 2020 r. (według daty wpływu) bez rozparzenia.

Postanowienie z 10 września 2020 r., nr 0113-KDIPT1-1.4012.402.2020.5.MG zostało skutecznie doręczone Pełnomocnikowi Strony 10 września 2020 r.

Na ww. postanowienie, 10 września 2020 r. (data wpływu), do tut. Organu wpłynęło zażalenie z 10 września 2020 r. wraz z uzupełnieniem wniosku z 28 maja 2020 r. (data wpływu 30 maja 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z 21 sierpnia 2020 r., nr 0113-KDIPT1-1.4012.402.2020.4.MG.

W wyniku rozpatrzenia zażalenia Wnioskodawcy z 10 września 2020 r., po ponownej analizie sprawy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, działający jako Organ drugiej instancji, postanowieniem z 19 października 2020 r., nr 0113-KDIPT1-1.4012.402.2020.6.WL uchylił w całości zaskarżone postanowienie z 10 września 2020 r., nr 0113-KDIPT1-1.4012.402.2020.5.MG oraz przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku z 3 września 2020 r. ).

Podatnik – A.A. dnia 9 grudnia 2004 roku nabył drogą darowizny nieruchomość niezabudowaną oraz zabudowaną od swojego ojca B.B.. Umowa darowizny sporządzona została aktem notarialnym. Przedmiotem darowizny była niezabudowana działka rolna o powierzchni (w przybliżeniu) 1,00 ha położona w … oraz dom jednorodzinny mieszkalny o powierzchni użytkowej 109 m² stojący na działce o powierzchni 0,071 ha położonej w … przy ul. … również w …. Obdarowany A.A. zadeklarował przyjęcie darowizny w postaci nieruchomości.

W listopadzie 2014 roku uchwałą Rady Miejskiej w ... zmieniono plan zagospodarowania przestrzennego dla osiedla .... Mocą tej uchwały (uchwała powstała bez inicjatywy i udziału Wnioskującego) działki rolne, które wcześniej nabył Pan A.A. zostały przekształcone na działki o przeznaczeniu zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej wolnostojącej - bliźniaczej oraz ulic klasy dojazdowej, która decyzją uchwały o miejskim zagospodarowaniu przestrzennym została zagospodarowana z drogą dojazdową, która była koniecznym warunkiem zabudowy. Zatem droga na działce została ujęta w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z 2014 r.

22 sierpnia 2019 roku Pan A.A. (zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego) wystąpił z wnioskiem o dokonanie podziału geodezyjnego działki - dotychczas rolnej niezabudowanej na 9 działek budowlanych z przeznaczeniem zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej oraz 3 ulice dojazdowe - ujęte w MPZP. W odpowiedzi na wniosek Pan A.A. otrzymał postanowienie Burmistrza Miasta ... o pozytywnym zaopiniowaniu wstępnego projektu podziału nieruchomości stanowiącego własność Pana A.A.. Dnia 23 marca 2020 r. dokonano podziału działek w taki sposób że wyodrębniono 12 działek, z czego 9 budowlanych a 3 przeznaczono na ulice dojazdowe i tym samym stały się one własnością Gminy. Poza wystąpieniem o podział Pan A.A. w żaden sposób nie wykorzystywał działek ani nie poczynił na nich żadnych inwestycji - działki nie zostały ogrodzone, uzbrojone, nie wystąpiono o podłączenie do kanalizacji, energii, gazu, itd. Samo wystąpienie o wstępny podział nieruchomości poczyniony został w celu realizacji sprzedaży nieruchomości.

Jedyny sposób użytkowania działki to posadzenie tam paru krzewów odmiany wierzby (0,18 ha) – na własne potrzeby - a następnie jej ścinka i ogrzewanie nią domu, w którym mieszka oraz część pola było oddane w dzierżawę do użytku rolnego w celu zapobiegnięcia wyjałowieniu ziemi. Przy czym podkreślić należy, że ustalono z osobą, dla której wydzierżawiono kawałek ziemi (0,787 ha, 2004-2018 r., a w roku 2018 był zebrany ostatni plon z tej dzierżawy), że opłata za dzierżawę będzie symboliczna i w skali roku wyniesie równowartość podatku rolnego do jakiego Pan A.A. jest zobowiązany płacić. Wnioskujący chciał tym samym podtrzymać walory uprawne ziemi i zminimalizować koszty jej posiadania - sama dzierżawa nie miała zaś charakteru zawodowego lecz wyłącznie prywatny.

Dodać należy, że w darowanym przez ojca domu oraz nieruchomości leżącej bezpośrednio pod domem (na stałe z nim związanej) Pan A.A. mieszka wraz z rodziną do dziś.

W związku z osobistą sytuacją Wnioskodawcy (pracą na pełnym etacie oraz opieka nad ojcem) Pan A.A. nie zamierza w przyszłości na darowanych gruntach prowadzić działalności rolniczej ani pozarolniczej działalności gospodarczej. Zmiana przeznaczenia tych gruntów (Uchwała Rady Miejskiej w spr. uchwalenia miejskiego zagospodarowania przestrzennego terenów z dnia 30 października 2014 r.) spowodowała, że w chwili obecnej Pan A.A. może sprzedać nieruchomości, których nie ma zamiaru więcej wykorzystywać ani jako grunty rolne ani jako działki z przeznaczeniem pod zabudowę.

W chwili obecnej Pan A.A. już sprzedał dwie działki budowlane nr 1 ... - sprzedaż nastąpiła 6 maja 2020 r. oraz działka nr 2 ... - sprzedaż nastąpiła 1 czerwca 2020 r. W chwili obecnej Wnioskujący przewiduje ewentualność sprzedaży co najwyżej już tylko jednej działki budowlanej w okresie najbliższych 5 lat. Zmiana planów, która nastąpiła w okresie między wysłaniem wniosku ORD-IN a odpowiedzią na wezwanie spowodowana jest stanem nadzwyczajnym w naszym kraju i na świecie (pandemia wirusem) oraz niepewność ekonomiczna. Pozostałe działki będą zatem stanowić lokatę zabezpieczającą lub ewentualnie majątek pozostawiony dzieciom. Spieniężony majątek prywatny wykorzystany zostanie na bieżące osobiste wydatki – generalny remont domu, studia syna, itp. Wobec powyższego w chwili obecnej sytuacja wygląda tak, że Pan A.A. sprzedał dwie działki budowlane w odstępie około dwóch miesięcy a trzecią działkę nie wyklucza sprzedać w bieżącym lub kolejnych latach ale maksymalnie do 5 lat. W tej chwili Wnioskujący nie jest w stanie wskazać konkretną datę ewentualnej sprzedaży oraz nie może też podać, która konkretnie działka może zostać sprzedana – to zależy od ewentualnego zainteresowania/preferencji kupującego. Dodać jednak należy, że wszystkie działki są mniej więcej takie same pod względem wielkości i położenia (są to sąsiednie działki) a dodatkowo żadna z pozostałych wyodrębnionych działek nie jest i nie będzie uzbrojona, ani ogrodzona ani nie będzie podłączone do niej żadne przyłącze kanalizacyjne, wodne, energetyczne lub gazowe.

Dodać należy, że w obecnej sytuacji rynkowej, łatwiej znaleźć nabywców na podzielone tańsze działki budowlane niż sprzedać większą działkę rolną czy budowlaną.

Zdaniem Wnioskodawcy owa sprzedaż gruntów/działek z przeznaczeniem pod domy jednorodzinne stanowi i będzie stanowić wykonywanie prywatnego prawa własności w stosunku do tych gruntów a nie wykonywanie zorganizowanej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy PIT i VAT.

Pan A.A. dokonał już sprzedaży 2 działek budowlanych opisanych we wniosku są to działki nr 1 KW ..., sprzedaż nastąpiła 6 maja 2020 r. oraz działka nr 2 KW ... - sprzedaż nastąpiła 1 czerwca 2020 r. Zatem niniejszą odpowiedzią na wezwanie Wnioskodawca koryguje wniosek ORD-IN w takim zakresie, że dotyczy zdarzenia przyszłego oraz już zaistniałych. Ze względu na nadzwyczajny stan panujący w kraju oraz na świecie (pandemia wirusem) Pan A.A. w chwili obecnej jest zdania, że w najbliższych latach (minimum 5 latach) zdecyduje się na sprzedaż co najwyżej tylko jednej działki budowlanej a pozostałe będą jego lokatą zabezpieczającą lub ewentualnie majątkiem pozostawionym dzieciom. Wobec powyższego w chwili obecnej sytuacja wygląda tak, że Pan A.A. sprzedał dwie działki budowlane w odstępie około dwóch miesięcy a trzecią działkę nie wyklucza sprzedać w bieżącym lub kolejnym roku. W chwili obecnej nie jest w stanie wskazać konkretną działkę, którą sprzeda - to zależy od ewentualnego zainteresowania/preferencji kupującego. Dodać jednak należy, że wszystkie działki są mniej więcej takie same pod względem wielkości i położenia (są to sąsiednie działki) a dodatkowo żadna z pozostałych wyodrębnionych działek nie jest i nie będzie uzbrojona, ani ogrodzona ani nie będzie podłączone do niej żadne przyłącze kanalizacyjne, wodne, energetyczne lub gazowe.

Na pytanie Organu „ Kiedy nastąpi sprzedaż działek (należy wskazać miesiąc i rok)?” Wnioskodawca wskazał, że „Nastąpiła już sprzedaż 2 działek - działka nr 1 KW ... sprzedana 6 maja 2020 r. a druga nr 2 KW ... sprzedana 1 czerwca 2020 r. W najbliższych 5 latach Wnioskujący przewiduje również sprzedaż jeszcze tylko jednej (w sumie będą to 3 działki) działki - reszta ma stanowić kapitał zabezpieczający rodzinne wydatki lub w przyszłości majątek dzieci. W chwili obecnej Wnioskujący nie wie, która konkretnie działka może będzie sprzedana w najbliższej przyszłości”.

Na pytanie Organu „Należy wskazać numery ewidencyjne działek, które będą przedmiotem sprzedaży”. Wnioskodawca wskazał, że „działki sprzedane to są działki o numerze 1 KW ... oraz działka nr 2 .... Co do planów sprzedaży jeszcze jednej działki w okresie najbliższych 5 lat tu należy napisać że w zależności od potrzeby rynku (popytu) zostanie wybrany do sprzedaży działka. Podkreślić należy że w zasadzie działki te niewiele się różnią między sobą wielkością, położeniem i ceną”.

Na pytanie Organu „Czy Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?” Wnioskodawca wskazał, że „Nie, Pan A.A. nigdy nie był zarejestrowany jako podatnik VAT oraz nie ma zamiaru/potrzeby rejestrować się do tego podatku. Informacja w tym przedmiocie podana została we wniosku ORD-IN na stronie 4: „W przedmiotowej sprawie Wnioskujący jest osobą fizyczną jednak nie spełnia przesłanek do uznania go za osobę prowadzącą działalność gospodarczą (patrz ust. 2), do której odsyła ustęp 1 art. 15 u.p.t.u. Zgodnie, bowiem z ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, do których Wnioskujący nie należy - nie prowadzi on, bowiem żadnej działalności gospodarczej, jego jedynym źródłem dochodu jest umowa o pracę”.

Na pytanie Organu „W jaki sposób był wykorzystywany przez Wnioskodawcę grunt (działka przed podziałem oraz działki powstałe w wyniku podziału)? Czy był wykorzystywany w działalności gospodarczej?” Wnioskodawca wskazał, że „Odpowiedź na to pytanie znajduje się we wniosku ORD-IN na stronie 3 przy opisie stanu faktycznego: „Poza wystąpieniem o podział Pan A.A. w żaden sposób nie wykorzystywał działek ani nie poczynił na nich żadnych inwestycji - działki nie zostały ogrodzone, uzbrojone, nie wystąpiono o podłączenie do kanalizacji, energii, gazu, itd. Samo wystąpienie o wstępny podział nieruchomości poczyniony został w celu realizacji sprzedaży nieruchomości. Jedyny sposób użytkowania działki to posadzenie tam paru krzewów odmiany wierzby (0,18ha) - na własne potrzeby - a następnie jej ścinka i ogrzewanie nią domu, w którym mieszka oraz część pola było oddane w dzierżawę do użytku rolnego w celu zapobiegnięcia wyjałowieniu ziemi. Przy czym podkreślić należy, że ustalono z osobą dla której wydzierżawiono kawałek ziemi (0,787 ha, 2004-2018 r., a w roku 2018 był zebrany ostatni plon z tej dzierżawy), że opłata za dzierżawę będzie symboliczna i w skali roku wyniesie równowartość podatku rolnego do jakiego Pan A.A. jest zobowiązany płacić. Wnioskujący chciał tym samym podtrzymać walory uprawne ziemi i zminimalizować koszty jej posiadania - sama dzierżawa nie miała zaś charakteru zawodowego lecz wyłącznie prywatnie”. Kolejne informacje w przedmiocie pytania nr 4 są na stronie 4 wniosku ORD-IN: „Sytuacja Wnioskującego jest dosyć prosta po otrzymaniu darowizny od ojca P. A.A. nie miał czasu wykorzystywać gruntu do uprawy roli, nie miał też ochoty prowadzić gospodarstwa rolnego, w związku z tym celem zabezpieczenia majątku prywatnego wydzierżawił go na cele rolne jedynie po to aby ziemia nie straciła walorów rolnych - nie stała się jałowa”. Kolejna informacja w tym temacie jest na stronie 8 wniosku ORD-IN: „więc w chwili nabycia działki nic nie świadczyło o zamiarze wykorzystania jej do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, a sam fakt nabycia związany był z uwarunkowaniami rodzinnymi. Pierwsze działania zmierzające do zbycia działki podjęte zostały wiele lat po jej nabyciu - po 15 latach. Nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, nigdy nie było takiego zamiaru”. Podsumowując informacje wymienione we wniosku ORD-IN stwierdzić należy że po nabyciu drogą darowizny działki rolnej w 2004 r. Wnioskujący był jej właścicielem przez ponad 15 lat. W trakcie posiadania działki - jeszcze przed jej podziałem Pan A.A. nie wykorzystywał przedmiotowej działki do pozarolniczej działalności gospodarczej ani do działalności rolniczej. Wnioskujący nigdy nie wykonywał żadnych czynności, które świadczyłyby o prowadzeniu rolniczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej. Jeszcze przed podziałem działki Pan A.A. wydzierżawił działkę jedynie za symboliczną opłatę tak aby ziemia nie straciła swoich uprawnych walorów - dzierżawa części ziemi miała miejsce w latach 2004-2018. Jedyny sposób w jaki Pan A.A. osobiście użytkował ziemię jeszcze przed podziałem to posadzenie na niej paru krzewów odmiany wierzby na własne potrzeby, a następnie jej ścinka i ogrzewanie tym swojego prywatnego domu. W roku 2019 Wnioskujący wystąpił o podział działki a w marcu 2020 r. dokonano formalnego (pisemnego) jej podzielenia. Zatem od zakończenia wydzierżawiania działki ziemia leżała odłogiem i nie była w żaden sposób fizycznie ani prawnie wykorzystywana - ani do celów prywatnych (do momentu sprzedaży 2 działek) ani do celów prowadzenia jakiejkolwiek działalności czy to rolniczej czy pozarolniczej, ponieważ Wnioskujący nigdy nie podejmował żadnych działań, przedsięwzięć ani planów, które uznać by można za prowadzenie rolniczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej. Po dokonaniu podziału - działki stały cały czas puste wżadny sposób nie wykorzystywane”.

Na pytanie Organu „Czy Wnioskodawca wykorzystywał działkę przed podziałem lub działki powstałe w wyniku podziału w działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.)?” Wnioskodawca wskazał, że „Nie. Tak jak powielono informacje z wniosku ORD-IN w pkt 4 (punkt wyżej) stwierdzić należy że Wnioskujący nigdy nie wykorzystywał (zarówno przed jak i po podziale działki) gruntu/gruntów do działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 u.p.o.t.u.”.

Na pytanie Organu „Czy z działki przed podziałem lub działek powstałych w wyniku podziału Wnioskodawca dokonywał/będzie dokonywał zbiorów i dostaw (sprzedaż) produktów rolnych w rozumieniu art. 2 pkt 20 ww. ustawy? Jeżeli tak, to czy dostawa była/będzie opodatkowana czy zwolniona?” Wnioskodawca wskazał, że „Podsumowując odpowiedź na pytanie nr 4 w zakresie podatku VAT stwierdzić należy że Wnioskujący nigdy nie dokonywał zbiorów i dostaw (sprzedaży) produktów rolnych i nigdy też nie miał takiego zamiaru i nadal nie ma takiego zamiaru. Jak podkreślono we wniosku ORD-IN jedynym źródłem utrzymania P. A.A. była, jest i będzie praca na pełnym etacie w oparciu o umowę o prace. Z tego też powodu oraz dodatkowo opieki nad ojcem w podeszłym wieku Wnioskujący nie ma czasu ani zamiaru trudnić się dodatkowym zajęciem czy to w postaci prowadzenia pozarolniczej czy też rolniczej działalności gospodarczej. We wniosku ORD-IN na stronie trzeciej jest następująca informacja: „Jedyny sposób użytkowania działki to posadzenie tam paru krzewów odmiany wierzby (0,18 ha) - na własne potrzeby - a następnie jej ścinka i ogrzewanie nią domu, w którym mieszka oraz część pola było oddane w dzierżawę do użytku rolnego w celu zapobiegnięcia wyjałowieniu ziemi. Przy czym podkreślić należy, że ustalono z osobą, dla której wydzierżawiono kawałek ziemi (0,787 ha, 2004-2018 r., a w roku 2018 był zebrany ostatni plon z tej dzierżawy), że opłata za dzierżawę będzie symboliczna i w skali roku wyniesie równowartość podatku rolnego do jakiego Pan A.A. jest zobowiązany płacić. Wnioskujący chciał tym samym podtrzymać walory uprawne ziemi i zminimalizować koszty jej posiadania - sama dzierżawa nie miała zaś charakteru zawodowego lecz wyłącznie prywatnie”. Zatem podsumowując stwierdzić należy że P. A.A. nigdy na działce zarówno przed jak i po podziale nie dokonywał i nie ma zamiaru dokonywać zbiorów i dostaw (sprzedaży) produktów rolnych w rozumieniu art. 2 pkt 20 ww. ustawy”.

Na pytanie Organu „Czy Zainteresowany jest/był rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ww. ustawy, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy?” Wnioskodawca wskazał, że „Jak już wyjaśniono w pkt 4 (powyżej), w którym przytoczono wyjaśnienia z wniosku ORD-IN Pan A.A. nigdy nie był, nie jest ani nie ma zamiaru być rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 u.p.t.u. Dodatkowo Wnioskodawca dodał, że nigdy nie był, nie jest ani nie zamierza być zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług ponieważ nigdy nie prowadził, nie prowadzi i nie ma zamiaru prowadzić pozarolniczej lub rolniczej działalności gospodarczej”.

Na pytanie Organu „Czy działki, mające być przedmiotem sprzedaży, były/są wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną od podatku, do której były wykorzystywane działki, wykonywał/wykonuje Wnioskodawca?” Wnioskodawca wskazał, że „Działki były wykorzystywane tak jak opisano to we wniosku ORD-IN oraz ponownie przytoczono i podsumowano w odpowiedzi na pytanie nr 4 w zakresie podatku VAT - działki nie były, nie są i nie będą wykorzystywane na cele działalności rolniczej ani pozarolniczej. Działki wykorzystywane były wyłącznie do celów prywatnych zatem do ich wykorzystywania ustawa o podatku od towarów i usług w ogóle się nie stosuje. Podsumowując informacje wymienione we wniosku ORD-IN stwierdzić należy że po nabyciu drogą darowizny działki rolnej w 2004 r. Wnioskujący był jej właścicielem przez ponad 15 lat. W trakcie posiadania działki - jeszcze przed jej podziałem Pan A.A. nie wykorzystywał przedmiotowej działki do pozarolniczej działalności gospodarczej ani do działalności rolniczej bowiem Wnioskujący nigdy nie wykonywał żadnych czynności, które świadczyłyby o prowadzeniu rolniczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej. Jeszcze przed podziałem działki Pan A.A. wydzierżawił działkę jedynie za symboliczną opłatę tak aby ziemia nie straciła swoich uprawnych walorów - dzierżawa części ziemie miała miejsce w latach 2004-2018. Jedyny sposób w jakich Pan A.A. osobiście użytkował ziemię jeszcze przed podziałem to posadzenie na niej paru krzewów odmiany wierzby na własne potrzeby, a następnie jej ścinka i ogrzewanie tym swojego prywatnego domu. W roku 2019 Wnioskujący wystąpił o podział działki a w marcu 2020 r. dokonano formalnego (pisemnego) jej podzielenia. Zatem od zakończenia wydzierżawiania działki ziemia leżała odłogiem i nie była w żaden sposób fizycznie ani prawnie wykorzystywana - ani do celów prywatnych (do momentu sprzedaży 2 działek) ani do celów prowadzenia jakiejkolwiek działalności czy to rolniczej czy pozarolniczej. Wnioskujący nigdy nie podejmował żadnych działań, przedsięwzięć ani planów, które uznać by można za prowadzenie rolniczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej”.

Na pytanie Organu (oznaczone nr 9) „Czy działki, powstałe w wyniku podziału były lub do dnia sprzedaży będą udostępniane osobom trzecim na podstawie umów najmu, dzierżawy, innych (jakich)?” Wnioskodawca wskazał, że „To zagadnienie omówione jest we wniosku ORD-IN oraz w podsumowaniu w odpowiedzi na pytanie 4 z zakresu podatku VAT: „Poza wystąpieniem o podział Pan A.A. w żaden sposób nie wykorzystywał działek ani nie poczynił na nich żadnych inwestycji - działki nie zostały ogrodzone, uzbrojone, nie wystąpiono o podłączenie do kanalizacji, energii, gazu, itd. Samo wystąpienie o wstępny podział nieruchomości poczyniony został w celu realizacji sprzedaży nieruchomości. Jedyny sposób użytkowania działki to posadzenie tam paru krzewów odmiany wierzby (0,18 ha) - na własne potrzeby - a następnie jej ścinka i ogrzewanie nią domu, w którym mieszka oraz część pola było oddane w dzierżawę do użytku rolnego w celu zapobiegnięcia wyjałowieniu ziemi. Przy czym podkreślić należy, że ustalono z osobą dla której wydzierżawiono kawałek ziemi (0,787 ha, 2004-2018 r., a w roku 2018 był zebrany ostatni plon z tej dzierżawy), że opłata za dzierżawę będzie symboliczna i w skali roku wyniesie równowartość podatku rolnego do jakiego Pan A.A. jest zobowiązany płacić. Wnioskujący chciał tym samym podtrzymać walory uprawne ziemi i zminimalizować koszty jej posiadania - sama dzierżawa nie miała zaś charakteru zawodowego lecz wyłącznie prywatnie”.

Kolejne informacje w przedmiocie pytania nr 9 są na stronie 4 wniosku ORD-IN: „Sytuacja Wnioskującego jest dosyć prosta po otrzymaniu darowizny od ojca P. A.A. nie miał czasu wykorzystywać gruntu do uprawy roli, nie miał też ochoty prowadzić gospodarstwa rolnego, w związku z tym celem zabezpieczenia majątku prywatnego wydzierżawił go na cele rolne jedynie po to aby ziemia nie straciła walorów rolnych - nie stała się jałowa”.

Kolejna informacja w tym temacie jest na stronie 8 wniosku ORD-IN: „więc w chwili nabycia działki nic nie świadczyło o zamiarze wykorzystania jej do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, a sam fakt nabycia związany był z uwarunkowaniami rodzinnymi. Pierwsze działania zmierzające do zbycia działki podjęte zostały wiele lat po jej nabyciu – po 15 latach. Nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, nigdy nie było takiego zamiaru”.

Podsumowując informacje wymienione we wniosku ORD-IN stwierdzić należy, że po nabyciu drogą darowizny działki rolnej w 2004 r. Wnioskujący był jej właścicielem przez ponad 15 lat. W trakcie posiadania działki - jeszcze przed jej podziałem Pan A.A. nie wykorzystywał przedmiotowej działki do pozarolniczej działalności gospodarczej ani do działalności rolniczej. Wnioskujący nigdy nie wykonywał żadnych czynności, które świadczyłyby o prowadzeniu rolniczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej. Jeszcze przed podziałem działki Pan A.A. wydzierżawił działkę jedynie za symboliczną opłatę tak aby ziemia nie straciła swoich uprawnych walorów - dzierżawa części ziemi miała miejsce w latach 2004-2018. Jedyny sposób w jakich Pan A.A. osobiście użytkował ziemię jeszcze przed podziałem to posadzenie na niej paru krzewów odmiany wierzby na własne potrzeby, a następnie jej ścinka i ogrzewanie tym swojego prywatnego domu. W roku 2019 Wnioskujący wystąpił o podział działki a w marcu 2020 r. dokonano formalnego (pisemnego) jej podzielenia. Zatem od zakończenia wydzierżawiania działki ziemia leżała odłogiem i nie była w żaden sposób fizycznie ani prawnie wykorzystywana - ani do celów prywatnych (do momentu sprzedaży 2 działek) ani do celów prowadzenia jakiejkolwiek działalności czy to rolniczej czy pozarolniczej ponieważ Wnioskujący nigdy nie podejmował żadnych działań, przedsięwzięć ani planów, które uznać by można za prowadzenie rolniczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej”.

Podsumowując ponownie stwierdzić należy że działki powstałe w wyniku podziału nie były i nie będą do dnia ich ewentualnej sprzedaży (lub sprzedaży, która już nastąpiła co do 2 działek) udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innych umów”.

Na pytanie Organu „Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 9 jest twierdząca, należy wskazać, czy to udostępnianie było/będzie odpłatne czy nieodpłatne?” Wnioskodawca wskazał, że „Odpowiedź na pytanie nr 9 jest przeczące zatem pytanie nr 10 nie dotyczy Wnioskującego”.

Na pytanie Organu „Czy przed sprzedażą zostały/zostaną podjęte kroki mające na celu podwyższenie wartości działek (jeśli tak – należy wskazać jakie i przez kogo)?” Wnioskodawca wskazał, że „Odpowiedź na te pytanie znajduje się we wniosku ORD-IN zarówno w opisie stanu faktycznego jak i w uzasadnieniu swoje stanowiska, poniżej cytuje Pan szeroko omówioną te kwestię: „Poza wystąpieniem o podział Pan A.A. w żaden sposób nie wykorzystywał działek ani nie poczynił na nich żadnych inwestycji - działki nie zostały ogrodzone, uzbrojone, nie wystąpiono o podłączenie do kanalizacji, energii, gazu, itd. Samo wystąpienie o wstępny podział nieruchomości poczyniony został w celu realizacji sprzedaży nieruchomości”.

Na stronie 7 wniosku ORD-IN jest następująca informacja: „Podkreślić należy, że Wnioskujący dokonał jedynie podziału działki oraz zlecił pośrednikowi nieruchomości ich sprzedaż”.

Na stronie 8 wniosku ORD-IN jest zapis: „Także i w niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podejmował kompleksu działań charakteryzujących profesjonalistę działającego na rynku obrotu nieruchomościami, bo przykładowo nie podejmował i nie zamierza podejmować działań mających na celu uzbrojenie gruntu, ogrodzenie działek, wyposażenie je w media, nie utwardzał drogi, a dopiero podjęcie takich działań wymagałoby zaangażowania większych środków, czasu, organizacji. Podjęte przez skarżącego działania były stosunkowo proste, nie wymagały nadzwyczajnej wiedzy ani umiejętności w zakresie oceny ryzyka, nie angażowały większych środków finansowych - sytuacja faktyczna jest dokładnie taka sama jak w orzeczeniu WSA w Łodzi (I SA/Łd 416/19) jest najnowsze, bo aż z listopad 2019 co potwierdza w całości kontynuację linii orzecznictwa Sądów. Podsumowując, zdaniem Wnioskującego, podjęte przeze niego czynności dotyczące sprzedaży działek mieszczą się w ramach zarządu majątkiem osobistym, pozbawionym cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Samo wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek (pozytywne zaopiniowanie wstępnego projektu podziału) nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi”.

Podsumowując przed sprzedażą nie zostały i nie zostaną podjęte kroki mające na celu podwyższenie wartości działek”.

Na pytanie Organu „Jakich czynności dokonał/dokona do dnia sprzedaży Wnioskodawca w odniesieniu do działek będących przedmiotem sprzedaży?” Wnioskodawca wskazał, że „Odpowiedź na to pytanie również znajduje się we wniosku ORD-IN - poniżej cytatu opisu: „Poza wystąpieniem o podział Pan A.A. w żaden sposób nie wykorzystywał działek ani nie poczynił na nich żadnych inwestycji - działki nie zostały ogrodzone, uzbrojone, nie wystąpiono o podłączenie do kanalizacji, energii, gazu, itd. Samo wystąpienie o wstępny podział nieruchomości poczyniony został w celu realizacji sprzedaży nieruchomości”.

Na stronie 7 wniosku ORD-IN jest następująca informacja: „Podkreślić należy, że Wnioskujący dokonał jedynie podziału działki oraz zlecił pośrednikowi nieruchomości ich sprzedaż”.

Na stronie 8 wniosku ORD-IN jest zapis: „Także i w niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podejmował kompleksu działań charakteryzujących profesjonalistę działającego na rynku obrotu nieruchomościami, bo przykładowo nie podejmował i nie zamierza podejmować działań mających na celu uzbrojenie gruntu, ogrodzenie działek, wyposażenie je w media, nie utwardzał drogi, a dopiero podjęcie takich działań wymagałoby zaangażowania większych środków, czasu, organizacji. Podjęte przez skarżącego działania były stosunkowo proste, nie wymagały nadzwyczajnej wiedzy ani umiejętności w zakresie oceny ryzyka, nie angażowały większych środków finansowych - sytuacja faktyczna jest dokładnie taka sama jak w orzeczeniu WSA w Łodzi (I SA/Łd 416/19) jest najnowsze, bo aż z listopad 2019 co potwierdza w całości kontynuację linii orzecznictwa Sądów. Podsumowując, zdaniem Wnioskującego, podjęte przeze niego czynności dotyczące sprzedaży działek mieszczą się w ramach zarządu majątkiem osobistym, pozbawionym cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Samo wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek (pozytywne zaopiniowanie wstępnego projektu podziału) nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi”.

Podsumowując stwierdzić należy że na działkach, które zostały już sprzedane (dwie działki) i ewentualnie jedna działka, która może zostanie sprzedana od chwili wydzielenia ich odrębności nie dzieje się nic poza zleceniem pośrednikowi nieruchomości ich sprzedaży. Na terenie tych działek fizycznie oraz formalnie nie są podejmowane żadne inne działania - działki nie są uprawiane rolnie, nie są dzierżawione, wynajmowane lub w żaden inny sposób udostępniane osobom trzecim. Działki nie są wykorzystywane do prowadzenia pozarolniczej lub rolniczej działalności gospodarczej - nic na nich się nie dzieje ale też w związku z nimi nie są podejmowane żadne prawne przedsięwzięcia”.

Na pytanie Organu „Czy do dnia sprzedaży Wnioskodawca wystąpi o przyłączenie działek, które będą przedmiotem sprzedaży do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, energetycznej i gazowej?” Wnioskodawca wskazał, że „Na to pytanie również jest odpowiedź we wniosku ORD-IN - poniżej cytaty: Na stronie 3 - opis stanu faktycznego: „Poza wystąpieniem o podział Pan A.A. w żaden sposób nie wykorzystywał działek ani nie poczynił na nich żadnych inwestycji - działki nie zostały ogrodzone, uzbrojone, nie wystąpiono o podłączenie do kanalizacji, energii, gazu, itd. Samo wystąpienie o wstępny podział nieruchomości poczyniony został w celu realizacji sprzedaży nieruchomości”.

Na stronie 7 wniosku ORD-IN jest następująca informacja: „Podkreślić należy, że Wnioskujący dokonał jedynie podziału działki oraz zlecił pośrednikowi nieruchomości ich sprzedaż”.

Na stronie 8 wniosku ORD-IN: „Także i w niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podejmował kompleksu działań charakteryzujących profesjonalistę działającego na rynku obrotu nieruchomościami, bo przykładowo nie podejmował i nie zamierza podejmować działań mających na celu uzbrojenie gruntu, ogrodzenie działek, wyposażenie je w media, nie utwardzał drogi, a dopiero podjęcie takich działań wymagałoby zaangażowania większych środków, czasu, organizacji. Podjęte przez skarżącego działania były stosunkowo proste, nie wymagały nadzwyczajnej wiedzy ani umiejętności w zakresie oceny ryzyka, nie angażowały większych środków finansowych”.

Podsumowując Wnioskujący do dnia sprzedaży dwóch działek oraz do dnia sprzedaży ewentualnej trzeciej działki nie wystąpił i nie ma zamiaru występować o przyłącze, sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, energetycznej, gazowej oraz wszelkiej innej jaka występuje na rynku obecnie lub dopiero będzie w przyszłości występować na rynku w odniesieniu do przedmiotowych działek”.

Na pytanie Organu „W związku ze wskazaniem, że przedmiotem dzierżawy była część działki (0,787 ha z 1,00 ha) należy wskazać w jaki sposób (do jakich celów) była wykorzystywana pozostała część działki, która nie była przedmiotem dzierżawy?” Wnioskodawca wskazał, że „Teren działki, który nie był przedmiotem dzierżawy był wykorzystywany jedynie do własnych i osobistych celów – przez pewien okres rosły tam wierzby energetyczne, które po wyrośnięciu były samodzielnie ścinane i służyły za materiał opałowy w piecu w prywatnym domu Wnioskującego przy ul. ... w .... Innymi słowy służyły Wnioskującemu do ogrzania prywatnego domu”.

Na pytanie Organu „Czy działki objęte zakresem pytania, obejmują swoim obszarem grunt, który był przedmiotem dzierżawy?” Wnioskodawca wskazał, że „Działki, które zostały już sprzedane były we wcześniejszych latach przedmiotem dzierżawy. Natomiast co do działki, która ewentualnie może zostać sprzedana w przyszłości, trudno się w tym temacie wypowiedzieć, ponieważ w chwili obecnej Wnioskujący nie jest w stanie wskazać konkretną działkę, która ewentualnie może będzie sprzedana. To zależy od ewentualnych preferencji oraz zainteresowania przyszłych nabywców”.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 3 września 2020 r. i oznaczone nr 1):

Czy w związku z powyższym na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaż (już dokonana) 2 nieruchomości/działek oraz planowana sprzedaż (w bieżącym lub kolejnym roku ale maksymalnie do 5 lat) jeszcze jednej działki budowlanej nie będzie wykonywana w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą i koniecznością opodatkowania tym podatkiem sprzedawanych działek?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku z 3 września 2020 r., oznaczone nr 1)

Zdaniem wnioskującego, sprzedaż nieruchomości nie jest i nie będzie wykonywana w charakterze podatnika w rozumienie art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. a jedynie będzie transakcją prywatną - to nieograniczone prawo wykonywania własności a zatem nie podlega ono opodatkowaniu podatkiem VAT.

UZASADNIENIE

Zgodnie z brzemieniem art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz.U.2018.2174 t.j. ze zm.) - dalej u.p.t.u.: „Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

W przedmiotowej sprawie Wnioskujący jest osobą fizyczną (patrz ust. 1) jednak nie spełnia przesłanek do uznania go za osobę prowadzącą działalność gospodarczą (patrz ust. 2), do której odsyła ustęp 1 art. 15 u.p.t.u. Zgodnie, bowiem z ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, do których Wnioskujący nie należy - nie prowadzi on, bowiem żadnej działalności gospodarczej, jego jedynym źródłem dochodu jest umowa o pracę. Nie można też powiedzieć, że wykorzystuje on towary lub wartości niematerialne i prawne w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęcie, że osoba fizyczna sprzedając działki przeznaczone pod zabudowę działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego w tym zakresie handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia czy działalność ta przybiera formę zawodową, zorganizowaną i ciągłą, przejawiającą się np. w nabyciu terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojeniu, wystąpienia o zgody do przyłączenia kanalizacji, wody, energii, prądu a także późniejsze podłączenie tych mediów, wydzieleniu dróg wewnętrznych, działaniu marketingowym podjętym w celu sprzedaży działek, wykraczającym poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy, wystąpieniu o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, czy prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju. Sytuacja Wnioskującego jest dosyć prosta po otrzymaniu darowizny od ojca P. A.A. nie miał czasu wykorzystywać gruntu do uprawy roli, nie miał też ochoty prowadzić gospodarstwa rolnego, w związku z tym celem zabezpieczenia majątku prywatnego wydzierżawił go na cele rolne jedynie po to aby ziemia nie straciła walorów rolnych - nie stała się jałowa. Aby znaleźć do tego celu stałego zainteresowanego postanowił pobierać za to opłatę symboliczną. Nie można zatem uznać, że celem dzierżawy było osiągnięcie zysków - celem dzierżawy było jedynie zminimalizowanie prywatnych kosztów posiadania oraz zachowanie walorów uprawnych ziemi.  Podczas okresu dzierżawy trudno też doszukiwać się cech zorganizowania – nie było żadnej organizacji dzierżawy, która mogłaby przypominać działalność podmiotów trudniących się tym w sposób profesjonalny. Dlatego też zdaniem Wnioskującego takie działania nie spełniają znamiona zorganizowanej działalności gospodarczej w rozumieniu u.p.t.u.

Taką interpretację działalności gospodarczej w przedmiocie sprzedaży nieruchomości przyjmują w zasadzie wszystkie Sądy - poniżej przykłady orzeczeń:

‒Wyrok z dnia 15 stycznia 2020 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, znak I SA/Bd 688/19, teza: „Nieprzekonujące jest stwierdzenie, iż za uznaniem podatnika za profesjonalny podmiot prowadzący działalność gospodarczą przemawia fakt, że działka przez okres około 4 lat przed sprzedażą była dzierżawiona”.

‒Wyrok z dnia 22 lipca 2020 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy znak: I SA/Bd 91/20, teza: „Skarżący otrzymał od ojca działkę o powierzchni 3,46 ha, którą początkowo wykorzystywano na cele rolnicze, kontynuując działalność ojca. Logiczne jest, że do zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, osobistych działka o powierzchni aż 3,46 ha była za duża, zatem racjonalna była decyzja o sprzedaży jej części w celu pozyskania środków na inne prywatne cele. Nie można tego utożsamiać z rozpoczęciem działalności gospodarczej. Żaden z argumentów przytaczanych przez organ na poparcie tezy, że skarżący sprzedając działki działał jako podatnik VAT, nie trafia do przekonania. Można postawić retoryczne pytanie, czego nie powinno się robić, aby zachowanie w oczach organu nie nabrało cech działalności gospodarczej: wieszać baneru, dawać ogłoszenia w Internecie, korzystać z pomocy ojca, czy też może nie dzielić działki na mniejsze w celu sprzedaży”.

‒Wyrok z dnia 30 czerwca 2020 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy znak I SA/Bd 77/20, teza: „Żaden z argumentów przytaczanych przez organ na poparcie tezy, że podatniczka sprzedając działki działała jako podatnik VAT, nie trafia do przekonania. Można postawić retoryczne pytanie: czego podatniczka nie powinna była robić, aby jej zachowanie w oczach organu nie nabrało cech działalności gospodarczej: wieszać baneru, dawać ogłoszenia w internecie, korzystać z pomocy ojca i brata - współwłaściciela, czy też może nie powinna dzielić działki na mniejsze w celu sprzedaży? Trudno oprzeć się wrażeniu, że to w gruncie rzeczy sama liczba działek (14) sprzedanych w okresie 2015-2017 skłoniła organ do przyjęcia tezy, że miała miejsce działalność gospodarcza. Liczba transakcji w świetle orzecznictwa TSUE i NSA nie jest natomiast okolicznością przesądzającą”.

‒Wyrok z dnia 28 października 2015 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, znak I SA/Gd 8, teza: „Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest, bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj., jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku to tego gruntu”.

‒Wyrok z dnia 13 stycznia 2016 Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, znak I SA/Ol 680/15, teza: „Przyjęcie, że osoba fizyczna, sprzedając działki budowlane działała w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), stałą (powtarzalną, z zamiarem jej kontynuowania) oraz zorganizowaną”.

‒Wyrok z dnia 18 kwietnia 2013 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, znak I SA/Sz 917/12, teza: „Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą”. Co do tego orzeczenia Sąd wyraził jasny pogląd w tezie (same tezy mają służyć wykładni rozumieniu przepisów prawa także i dla organów skarbowych – to ukierunkowanie drogi poglądów), że nabycie, które nie jest z zamiarem sprzedaży – a darowizna jest właśnie takim nabyciem - oraz liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może być jedynym kryterium pozwalającym zakwalifikować zbywanie majątku do prowadzenia zorganizowanej działalności gospodarczej. Przy zorganizowanej działalności gospodarczej konieczne jest wykorzystanie i zaangażowanie profesjonalnych działań, które tworzą strukturę przedsiębiorstwa”.

‒Wyrok z dnia 8 maja 2019 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego, znak: I FSK 987/17, teza: „Dla oceny, czy konkretny podmiot sprzedający działki funkcjonuje w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u., nie mają znaczenia same intencje, jakimi kieruje się ów podmiot nabywając i następnie sprzedając nieruchomość, ani jakie potrzeby są w ten sposób zaspokajane. Kluczowe znaczenie mają przede wszystkim obiektywne, a nie subiektywne przesłanki pozwalające odróżnić działania noszące cechy zawodowe, od tych, które mieszczą się w granicach zwykłego dysponowania majątkiem prywatnym”.

Kiedy zatem mamy do czynienia z angażowaniem środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowców? I tu linia orzecznictwa sądów jest bardzo jednoznaczna - sądy zgodnie stwierdzają, że za każdym razem należy porównać ogół działań do profesjonalnego charakteru, czyli do takich działań, które wykonują zwykle przedsiębiorcy trudniący się obrotem nieruchomości - przy czym pamiętać należy, że nie jest to wyłącznie parę przypadkowych działań, ale zorganizowane przedsięwzięcie zaplanowane i przeprowadzone w sposób profesjonalny i ciągły z zaangażowaniem środków, pracy oraz materiałów.

Poniżej przykłady orzeczeń:

‒Wyrok z dnia 16 listopada 2017 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu znak: I SA/Po 573/17: „Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym tego rodzaju aktywność "handlowa" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie jedynie stwierdzać fakt zaistnienia pojedynczych okoliczności”.

‒Wyrok z dnia 17 marca 2017 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego, znak: I FSK 1643/15, teza: „1. Przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności.

2. Czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru dominującego. Zakres transakcji nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą”.

‒Wyrok z dnia 27 września 2017 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu znak: I SA/Po 773/17, teza: „Przyjęcie, iż dana osoba fizyczna, sprzedając dziatki budowlane, działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności”.

‒Wyrok z dnia 13 października 2017 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, znak: I SA/Po 276/17, „Dokonując oceny przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy mieć na uwadze fakt, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Przyjmuje się przy tym, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać czynności podejmowane przez nią na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym”.

‒Wyrok z dnia 11 września 2019 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, znak I SA/OI 428/19, teza: „Przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając grunty działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze”.

‒Wyrok z dnia 27 listopada 2012 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, znak: I SA/Wr 1150/12, teza: „Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną; działalność gospodarcza musi być wykonywana w sposób niesporadyczny (stały). Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych”.

Tak też będzie w przedmiotowej sprawie - spieniężony majątek zostanie wydatkowany na osobiste cele - pomoc dzieciom oraz bieżące rodzinne wydatki.

‒Wyrok z dnia 25 maja 2012 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, znak: I SA/Wr 357/12, teza: „1. Osobę, która nabyła działki gruntu, a następnie dokonuje ich dostawy, można uznać za podatnika podatku od towarów i usług tylko wówczas, jeżeli osoba ta, w celu dokonania wspomnianej sprzedaży, podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

2. Przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając grunty działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze)”.

‒Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2013 r, znak I FSK 239/12, teza: „Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest, bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku to tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Istotna jest, więc ocena, czy z dokonanych w sprawie ustaleń wynika, że strona dokonując sprzedaży gruntów zachowywała się tak jak handlowiec”.

‒Wyrok z dnia 10 października 2012 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu znak: I SA/Po 333/12, teza: „Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarcza, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną”.

‒Wyrok z dnia 7 grudnia 2017 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego znak: I FSK 194/16, teza: „Okoliczności, takie jak: angażowanie swojego kapitału, częstotliwość, ilość nabytych i zbywanych gruntów, podział na odrębne działki, wydzielenie drogi dojazdowej, krótki okres pomiędzy zakupem, podziałem, zgłoszeniem do sprzedaży i zbyciem - niejednokrotnie, praktycznie niepozwalający na ich rolnicze wykorzystanie, a także fakt uatrakcyjnienia oferty poprzez zmianę przeznaczenia gruntów (oferowanie działek budowlanych) i zbycie osobom nieprowadzącym gospodarstw rolnych, świadczą o prowadzeniu działalności gospodarczej i wykluczają możliwość przyjęcia stanowiska, że jest to jedynie zarząd majątkiem osobistym”.

‒Wyrok z dna 24 listopada 2017 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego, znak: SK 172/16, teza: „1. Przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności.

2. Ocena, czy konkretne działania podejmowane przez podmioty dokonujące sprzedaży nieruchomości mieszczą się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym, czy też nie rozpatrywana musi być w oparciu o okoliczności danej sprawy i dotyczy wyłącznie ustalonego w niej stanu faktycznego, nie zaś wykładni art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u.”.

Wnioskujący jest również zdania, iż nie jest istotne (nie jest to kluczowe kryterium) jak ilość działek będzie sprzedawana, ponieważ on sam dokonał podziału jednej działki na 12, z czego 3 przeszły na własność miasta pod drogi dojazdowe, kierując się przede wszystkim dogodnością/łatwością potencjalnej sprzedaży - możliwości wykonania prawa własności. Podział jednej działki na dwie/cztery/sześć dużych nie ułatwiłby ich mu sprzedaży. Nie można, zatem ograniczać prawa własności w ten sposób, że ogranicza się faktyczne i realne wykonanie prawa własności na nieruchomości.

Jako poparcie poniżej przykład linii orzecznictwa w tym temacie:

‒Wyrok z dnia 29 kwietnia 2014 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego - wyrok z dnia 29 kwietnia 2014 r., znak: I FSK 621/13, teza: „1. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności.

2. Zbycie nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po urzędowej zmianie przeznaczenia tego gruntu (bez udziału zbywcy), nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego - charakteru takiej działalności)”.

Tu Sąd wyraźnie w drugiej tezie podkreślił, że nawet sprzedaż kilkunastu działek przy braku zaangażowania środków podobnych lub takich samych jak profesjonalne nie stanowi prowadzenia/wykonywania działalności gospodarczej.

Poniżej kolejne orzeczenia:

‒Wyrok z dnia 30 stycznia 2019 r. - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu znak: I SA/Op 377/18, teza: „W drodze wykładni art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. nie można pozbawiać osób, którym przysługuje prawo własności, podejmowania działań ukierunkowanych na korzystne z ich punktu widzenia zbycie należącego do nich majątku. Właściciel realizując swoje uprawnienie do korzystania oraz dysponowania przedmiotem tego prawa może podejmować działania zmierzające do podziału nieruchomości. Okoliczności te same w sobie, podejmowane nawet znaczną ilość razy nie mogą przemawiać za uznaniem, że późniejsza sprzedaż nieruchomości następuje w ramach działalności gospodarczej”.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy, która byłaby porównywalna do działań podmiotów, zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, zbycie działki/działek nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. W opinii Wnioskodawcy, podział i sprzedaż gruntów w ramach takiego zarządu nie świadczy o profesjonalnym i handlowym charakterze obrotu tymi nieruchomościami. Podkreślić należy, że Wnioskujący dokonał jedynie podziału działki oraz zlecił pośrednikowi nieruchomości ich sprzedaż. Powód podziału działek jest prozaiczny - łatwiejsze znalezienie nabywcy - łatwiej jest sprzedać tańsze nieruchomości, na które stać więcej ludzi niż znalezienie jednego nabywcy na znaczną wartość działki - jest to fakt powszechnie znany. Dodatkowo Wnioskujący zamierza pozostawić większą część działek z zamiarem przeznaczenia ich dla dzieci na cele mieszkaniowe, co czyni wiele rodziców a zamiar ten jest czysto osobistym i prywatnym aspektem życia.

Jeżeli w rezultacie tych działań kwota uzyskana ze sprzedaży pojedynczych działek będzie większa od sprzedaży niepodzielonej działki to jest to efekt jak najbardziej pozytywny dla Wnioskodawcy, z którym się godzi, ponieważ nie oznacza, że sprzedający nie może zbyć przedmiotu sprzedaży z chęcią uzyskania jak największej ceny, gdyż również w obrocie „prywatnym” dąży się do uzyskania jak najkorzystniejszych warunków sprzedaży. Nie jest to, więc kryterium przesądzające, czy choćby wskazujące na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie handlu nieruchomościami.

Na poparcie tych twierdzeń poniżej przykłady orzecznictwa:

‒Wyrok z dnia 25 września 2019 r. - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, znak: I SA/Kr 515/19, teza: „Fakt, że skarżący zmienił status 3 działek z rolnego na budowlany oraz doprowadził do wydania wobec każdej z nich decyzji o warunkach zabudowy nie jest w ocenie sądu wystarczającym argumentem przemawiającym za dokonaniem związanej z nimi transakcji w ramach ciągłej, zorganizowanej i profesjonalnej działalności handlowej. Nie stanowi o tym zapewne chęć uzyskania wyższego zysku ze sprzedaży niż w przypadku zbycia działek o charakterze rolnym. Zbywanie, bowiem nieruchomości czy innych dóbr materialnych nie jest z założenia działalnością charytatywną a każdy sprzedający dąży do maksymalizacji swojego zysku. Jest to okoliczność jak najbardziej naturalna zarówno dla czynności związanych jak i niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W odniesieniu do prywatnego majątku, skarżący ma, zatem także prawo do podjęcia działań prowadzących do uzyskania korzystnej ceny zbycia dóbr materialnych, w tym nieruchomości. Nie można łączyć tego rodzaju metodyki działania li tylko z działalnością, którą można przypisać wyłącznie profesjonalistom. W czasach powszechnego korzystania z internetu, lepszego wykształcenia obywateli i ogólnie rozumianego postępu we wszystkich dziedzinach życia, nie można wymagać by samodzielnie i w odniesieniu do własnego majątku podatnicy nie mogli zachowywać racjonalności ekonomicznej”.

‒Wyrok z dnia 21 grudnia 2012 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego, znak: I FSK 266/12, „Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa, jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest, bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie, jako osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów”.

‒Wyrok z dnia 23 lipca 2014 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu znak: I SA/Po 210/14, teza: „Zamiar uzyskania jak największej ceny sprzedaży gruntów w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie jest kryterium wskazującym na prowadzenie działalności gospodarczej, gdyż naturalne jest, że również w obrocie "prywatnym" dąży się do uzyskania jak najkorzystniejszych warunków sprzedaży. Nie jest takim kryterium również fakt niewykraczającego poza zwykłe ramy ogłoszeniowe informowania otoczenia o chęci zbycia takich gruntów, czy też skorzystanie z pomocy przy transakcji sprzedaży przedmiotowych gruntów z usług biura pośrednictwa nieruchomości”.

Fakt dokonania pojedynczych działań zmierzających do sprzedaży działek nie przesądza, bowiem o aktywności handlowca, gdyż ogłoszenia o sprzedaży mogą równie dobrze odnosić się do zarządu majątkiem prywatnym. Dodatkowo zlecenie znalezienia nabywcy działek profesjonalnemu podmiotowi jest typowym działaniem dla osób prywatnych, które nie występują w profesjonalnym charakterze i nie znają realów rynku - stosownej ceny rynkowej, sposobów ogłaszania oferty, rozmowy z potencjalnymi nabywcami, negocjacji ceny oraz załatwiania wszelkich spraw formalnych u notariusza. Tymi działaniami zajmują się profesjonalnie pośrednicy nieruchomości i swoje oferty w szczególności kierują do osób prywatnych, którzy wymagają właśnie profesjonalnego wsparcia przy zakupie lub sprzedaży nieruchomości.

Jako dowód prawidłowości poglądu poniżej orzeczenie:

‒Wyrok z dnia 14 czerwca 2018 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi , znak: I SA/Łd 175/18, teza: „Powierzenie sprzedaży nieruchomości pośrednikowi jest typową cechą sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej”.

Na końcu najnowsze i najszersze orzeczenie z tezą, które w sposób jednoznaczny przekonać ma organy skarbowe o konieczności każdorazowego badania, analizowania i orzekania na podstawie wyczerpującego i całościowej analizie wszystkich czynności i działań Wnioskującego odnoszących się do handlowego/ bądź nie charakterze sprzedaży działek budowlanych:

‒wyrok z dnia 6 listopada 2019 r. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, znak: I SA/Łd 416/19, teza: „Okoliczności świadczące o nieprofesjonalnym zbywaniu nieruchomości są następujące.

Po pierwsze, wnioskodawca wraz z żoną otrzymali w darowiźnie od rodziców w zamian za prawo rodziców do emerytury rolniczej gospodarstwo rolne obejmujące działkę gruntu rolniczego pow. 2 ha i było to ponad 30 lat temu. A więc w chwili nabycia działki nic nie świadczyło o zamiarze wykorzystania jej do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, a i sam fakt nabycia związany był z uwarunkowaniami rodzinnymi.

Po drugie, pierwsze działania zmierzające do zbycia działki podjęte zostały wiele lat po jej nabyciu. Nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Po trzecie, oczywistym i naturalnym jest dążenie właściciela prywatnego majątku do zbycia go w taki sposób, aby uzyskać jak największą korzyść. Faktem powszechnie znanym jest to, że zwykle podział gruntu o charakterze rolniczym na mniejsze działki, które już rolniczego charakteru nie będą miały, pozwoli na uzyskanie lepszych cen za zbywany grunt.

Po czwarte, wnioskodawca nie podejmował kompleksu działań charakteryzujących profesjonalistę działającego na rynku obrotu nieruchomościami, bo przykładowo nie podejmował i nie zamierza podejmować działań mających na celu uzbrojenie gruntu, ogrodzenie działek, wyposażenie je w media, nie utwardzał drogi, a dopiero podjęcie takich działań wymagałoby zaangażowania większych środków, czasu, organizacji. Podjęte przez skarżącego działania były stosunkowo proste, nie wymagały nadzwyczajnej wiedzy, umiejętności w zakresie oceny ryzyka, nie angażowały większych środków finansowych.

Po piąte, nawet wystąpienie o warunki zabudowy związane było z konkretną ofertą od konkretnego, potencjalnego nabywcy wszystkich działek, który chciał mieć pewność, że będzie mógł na nabytej nieruchomości realizować planowaną przez siebie inwestycję.

Po szóste, poszukiwanie nabywcy nieruchomości poprzez zamieszczenie zwykłych ogłoszeń na portalu ogłoszeniowym nie jest działaniem wyróżniającym podmioty prowadzące gospodarczą. Zwykłe ogłoszenia to nie reklama, która charakteryzuje profesjonalistów na rynku obrotu nieruchomościami”.

To orzeczenie w sposób wyczerpujący i precyzyjny obrazuje dokładny opis stanu faktycznego Pana A.A., który nabył darowizną nieruchomość od ojca, aby on mógł nabyć prawo do emerytury. A więc w chwili nabycia działki nic nie świadczyło o zamiarze wykorzystania jej do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, a sam fakt nabycia związany był z uwarunkowaniami rodzinnymi.

Pierwsze działania zmierzające do zbycia działki podjęte zostały wiele lat po jej nabyciu - po 15 latach. Nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, nigdy nie było takiego zamiaru. Wieloletnia dzierżawa gruntów rolnych również nie można kojarzyć ani utożsamiać z pozarolniczą działalnością gospodarczą - na tej samej zasadzie osoby prywatne latami wynajmują swoje prywatne mieszkania i jest to tzw. najem prywatny, który również może się skończyć w chwili sprzedaży prywatnego mieszkania. Co jest naturalne i najczęściej podyktowane zmianami osobistych planów życiowych. Zatem stosując zasadę proporcjonalności (podobne sprawy należy rozpatrywać podobnie z poszanowaniem równości społecznej) tę dzierżawę należy traktować wyłącznie w sferze prywatnej zwłaszcza że w okresie dzierżawy Wnioskujący nie miał jeszcze planów sprzedaży tej nieruchomości. Oczywistym jest, że podział jednej działki umożliwi mu skuteczne spieniężenie tego majątku i nie można tym czynnościom przypisać profesjonalnego i zorganizowanego charakteru, ponieważ jest to fakt powszechnie znany a sam podział to tytko jedna czynność - uzyskanie akceptacji odpowiednich organów.

Taki pogląd wyraża także Sąd:

‒Wyrok z dnia 17 września 2019 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, znak: I SA/Bd 195/19, „Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i ich podział przed sprzedażą nieruchomości nie przesądzają, iż działanie to było podejmowane w ramach działalności gospodarczej mającej na celu obrót nieruchomościami”.

Także i w niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podejmował kompleksu działań charakteryzujących profesjonalistę działającego na rynku obrotu nieruchomościami, bo przykładowo nie podejmował i nie zamierza podejmować działań mających na celu uzbrojenie gruntu, ogrodzenie działek, wyposażenie je w media, nie utwardzał drogi, a dopiero podjęcie takich działań wymagałoby zaangażowania większych środków, czasu, organizacji. Podjęte przez skarżącego działania były stosunkowo proste, nie wymagały nadzwyczajnej wiedzy ani umiejętności w zakresie oceny ryzyka, nie angażowały większych środków finansowych - sytuacja faktyczna jest dokładnie taka sama jak w orzeczeniu WSA w Łodzi (I SA/Łd 416/19) jest najnowsze, bo aż z listopad 2019 co potwierdza w całości kontynuację linii orzecznictwa Sądów.

Podsumowując, zdaniem Wnioskującego, podjęte przeze niego czynności dotyczące sprzedaży działek oraz już dokonana sprzedaż 2 działek budowlanych mieszczą się w ramach zarządu majątkiem osobistym, pozbawionym cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Sama dzierżawa gruntu a później decyzja o sprzedaży części osobistego majątku i wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek (pozytywne zaopiniowanie wstępnego projektu podziału) nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi. Wnioskodawca podkreśla, że nieruchomości nie nabył w celu jej dalszej odsprzedaży - nabył je aktem darowizny i pozostaje ona w jego majątku prywatnym od 15 lat, nie podejmuje aktywnych działań w zakresie zarządu lub obrotu nieruchomościami, nie angażuje środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców, czy też usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u., nie jest, zatem podatnikiem podatku od towarów i usług. Dodatkowo wskazał, że nieruchomość, jako całość oraz już po podziale nie była przez niego wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. ani rolniczej. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości powstałych w wyniku podziału można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, ponieważ nie jest i nie będzie on występował w związku z tą czynnością, jako podatnik podatku od towarów i usług w świetle art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u., nie zostanie, zatem wypełniona dyspozycja art. 7 u.p.t.u. w związku powyższym do przedmiotowej sprzedaży działek nie stosuje się przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - u.p.t.u.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pana wniosek – 22 października 2020 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0113-KDIPT1-1.4012.402.2020.8.MG, w której uznałem Pana stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Panu 22 października 2020 r.

Skarga na interpretację indywidualną

17 listopada 2020 r. wniósł Pan skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Skarga wpłynęła do mnie 17 listopada 2020 r.

Wniósł Pan o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej oraz zasądzenie kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 13 kwietnia 2021 r., sygn. akt I SA/Wr 681/20.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – wyrokiem z 26 lutego 2025 r. sygn. akt I FSK 1687/21 oddalił skargę kasacyjną Organu.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 26 lutego 2025 r. i wpłynął do mnie 28 maja 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

·uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu i Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

·ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym oraz w przypadku zdarzenia przyszłego w dacie pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 13 kwietnia 2021 r. sygn. akt I SA/Wr 681/20 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 lutego 2025 r. sygn. akt I FSK 1687/21.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek, udziałów w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

WSA we Wrocławiu w rozstrzygnięciu dotyczącym Pana sprawy wskazał, że spór w sprawie dotyczy oceny, czy w przedstawionych we wniosku o wdanie interpretacji indywidualnej okolicznościach faktycznych (zdarzeniach przyszłych), skarżący występuje jako podmiot profesjonalny, czyli prowadzący działalność w zakresie obrotu nieruchomościami, a zatem czy jest podatnikiem podatku VAT z tytułu dokonywanych czynności, czy też sprzedaż ta nie jest objęta zakresem opodatkowania jako zarząd posiadanym majątkiem prywatnym.

Rozstrzygając ten spór Sąd przyznał rację stronie, gdyż w opinii Sądu podjęte przez nią czynności dotyczące spornych działek nie mogą być kwalifikowane jako podjęte w warunkach działalności gospodarczej, a co za tym idzie dokonane przez podatnika podatku VAT. Nie zmienia tego fakt, że sporne grunty były przedmiotem dzierżawy, gdyż okoliczności sprzedaży nieruchomości, cel tej umowy dzierżawy, jej warunki oraz okres jaki minął od zakończenia dzierżawy przekonują, że mieści się ona w granicach zarządu majątkiem prywatnym, a nie profesjonalnym wykorzystywaniem gruntów, co wiązałoby je z majątkiem przedsiębiorcy.

Punktem wyjścia dla rozważenia tej sprawy jest przepis art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Z treści powołanego przepisu wynika więc, że stwierdzenie czy dana osoba fizyczna, sprzedając działki gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Powyższe potwierdza również wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych o sygn. akt C-180/10 i C-181/10 (…).

W ocenie Sądu, stwierdzenie czy sprzedaż terenu budowlanego jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług wymaga ustalenia czy zbywca w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a zatem za podatnika VAT, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym, wówczas czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu, gdyż nie dokonał jej podatnik VAT. Zdefiniowane w powoływanym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (odpowiednio art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112) pojęcie działalności gospodarczej obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i usługodawców, w tym wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu ww. przepisów, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. O tym, że dokonujący sprzedaży gruntu działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Konieczna jest zatem w każdym przypadku ocena okoliczności faktycznych, w niniejszej sprawie ocena przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Przyjęcie, że osoba fizyczna dokonując sprzedaży gruntów pod budowę działa jako podatnik prowadzący handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność ma charakter zawodowy (profesjonalny), czyli stały (charakteryzujący się powtarzalnością czynności), a w konsekwencji zorganizowany.

Zdaniem WSA, działalnością handlową nie jest sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), ale celach wykorzystania go na potrzeby prywatne. Kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą nie stanowi też liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów. Nie ma też decydującego znaczenia dokonanie przed sprzedażą podziału gruntu na działki, w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, i okres, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Tego rodzaju okoliczności mogą bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym sprzedającego.

Na dokonywanie sprzedaży gruntów w ramach działalności gospodarczej wskazują m.in. takie czynności jak: jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, deweloperskich, czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia.

Przenosząc te rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy WSA wskazał, że wskazane we wniosku o wydanie interpretacji czynności polegające wyłącznie na podziale nieruchomości na mniejsze działki nie mogą być, w opinii Sądu, uznane za działania wskazujące na profesjonalny charakter, podobne do tych jakie charakteryzują dewelopera czy podmiot zawodowo zajmujący się obrotem nieruchomościami.

Jak wynikało ze stanu faktycznego skarżący nie wystąpił z wnioskiem o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego, ten został zmieniony z urzędu. Po dokonaniu zmiany planów zagospodarowania przestrzennego strona długo nie podejmowała żadnych działań związanych ze sprzedażą nieruchomości. Korzystała z nich dokonując dzierżawy w celu utrzymania walorów rolnych ziemi oraz uprawniała tam dla własnych potrzeb wierzbę energetyczną. Dopiero po pięciu latach dokonała podziału nieruchomości na mniejsze działki. Sprzedaż dwóch z nich nastąpiła dużo później i była podyktowana potrzebami rodziny. Poza tym działki nie były przez stronę uzbrajane, a ich sprzedaż nie odbiegała od zwykłych warunków panujących na rynku nieruchomości. Zatem jedyne działania jakie podjęła strona w zakresie ww. nieruchomości to ich podział i oferta sprzedaży, która nie wykracza poza zwykłą okazjonalną informację daleką od działań marketingowych. Działania te mieszczą się w zakresie drugiej tezy powołanego orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, co wyklucza uznanie strony za podatnika podatku VAT.

Zdaniem Sądu, opisana we wniosku aktywność skarżącego nie wykraczała poza zwykły, racjonalny zarząd majątkiem prywatnym i nie nosiła cech aktywności wykonywanej zawodowo, w sposób profesjonalny.

Przechodząc do podnoszonej w zaskarżonym akcie argumentacji dotyczącej powiązania nieruchomości z działalnością gospodarczą, a to w związku z uprzednim jej wydzierżawianiem, Sąd wskazał, że w realiach tej sprawy argument ten nie jest trafny. (…) Otóż sam fakt uznania dzierżawy gruntu za działalność gospodarczą (co - zdaniem Sądu - nie miało w sprawie miejsca) nie ma automatycznego przeniesienia na późniejszą transakcję sprzedaży gruntu. Gdyby tak było to wyrok Trybunału w sprawie C-180/10 i C-181/10 byłby bezprzedmiotowy albowiem w wyroku tym wyraźnie odnoszono się do gruntu, który przed analizowaną transakcją jego sprzedaży, był przedmiotem działalności rolniczej, a zatem w myśl art. 9 ust. 1 dyrektywy 112, przedmiotem działalności gospodarczej. (…) Jednak sprzedaż przez podatnika terenu, który zaliczył on do swego majątku prywatnego, nie podlega VAT jedynie ze względu na ww. okoliczność. Jako że transakcje dokonane przez podatnika odpłatnie zasadniczo podlegają bowiem VAT, jeżeli podatnik działał w takim charakterze, toteż oprócz zaliczenia do prywatnego majątku konieczne jest jeszcze, aby sprzedaż taka została dokonana przez danego podatnika nie w ramach wykonywania jego działalności gospodarczej, lecz w ramach zarządzania i administrowania jego majątkiem prywatnym (…).

Okoliczności przedmiotowej sprawy wskazywane przez skarżącego we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej wprost wskazują, że skarżący przejawiał przez cały okres posiadania danego dobra zamiar zachowania tego dobra (jego części) w swym majątku prywatnym i nie podejmował żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Z opisu stanu faktycznego wynikało, że celem dzierżawy było zachowanie walorów użytkowych gruntu, zaś uzyskany czynsz pokrywał jedynie koszty podatku rolnego. Poza tym na ww. nieruchomościach skarżący nie dokonywał żadnych zmian w celu uatrakcyjnienia gruntów pod kątem sprzedaży.

Mając powyższe na uwadze WSA we Wrocławiu wskazał, że nie można tym samym uznać takiej sprzedaży nieruchomości (działek) przez skarżącego za działalność gospodarczą. W konsekwencji transakcje te nie podlegają VAT. Należy tym samym uznać, że organy podatkowe błędnie zastosowały art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT i przyjęły, że skarżący stał się z tego tytułu podatnikiem podatku VAT.

Również NSA w zapadłym w niniejszej sprawie wyroku wskazał, że Sąd pierwszej instancji uwzględniając skargę i uchylając zaskarżoną interpretację indywidualną prawidłowo przyjął, że w realiach rozpoznawanej sprawy nie było podstaw do przyjęcia, że sprzedaż przez skarżącego dwóch wydzielonych działek oraz planowana sprzedaż kolejnej działki nastąpi w ramach działalności gospodarczej, o której stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz wydanego w niniejszej sprawie orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 13 kwietnia 2021 r. sygn. akt I SA/Wr 681/20 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 lutego 2025 r. sygn. akt I FSK 1687/2 pozwala na stwierdzenie, że sprzedaż przez Pana działek objętych zakresem wniosku nie jest/nie będzie dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym, sprzedaż przez Pana przedmiotowych działek, nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwotnej interpretacji z 22 października 2020 r., znak 0113-KDIPT1-1.4012.402.2020.8.MG

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.