Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 czerwca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy sprzedaż udziału w niezabudowanej działce nr 1 nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni, (…), jest współwłaścicielką w udziale wynoszącym 1/2 nieruchomości położonej w (…), gmina (…), powiat (…), województwo (…). Nieruchomość ta stanowi działkę gruntu oznaczoną numerem 1, o powierzchni (…) ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (…).

Udział ten został nabyty przez Wnioskodawczynię w drodze umowy darowizny zawartej w 2019 roku. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z tą nieruchomością oraz nigdy nie podejmowała żadnych działań związanych z obrotem tą nieruchomością, w szczególności nie dokonywała podziału działki, uzbrojenia, reklamy, uzyskiwania warunków zabudowy.

W najbliższym czasie Wnioskodawczyni planuje sprzedaż swojego udziału (1/2) w opisanej nieruchomości osobie trzeciej.

1. Wnioskodawczyni nie wykorzystywała udziału w działce nr 1 w żaden sposób. Od momentu nabycia udziału w nieruchomości w 2019 r. do momentu planowanej sprzedaży nie podejmowała żadnych działań związanych z jej wykorzystaniem ani nie czerpała z niej żadnych korzyści. Nieruchomość nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, użyczenia ani innego udostępnienia. Nie była również wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej ani do celów prywatnych. Pozostawała w stanie niezmienionym, niewykorzystywana.

2. Przed zawarciem umowy przedwstępnej nieruchomość oznaczona numerem ewidencyjnym 1 nie była nigdy udostępniana osobom trzecim na podstawie żadnej umowy cywilnoprawnej, w tym umowy użyczenia, najmu ani dzierżawy.

W dniu zawarcia umowy przedwstępnej, tj. (…) 2025 roku, została podpisana umowa dzierżawy z przyszłym nabywcą nieruchomości w celu umożliwienia jej wykorzystania na potrzeby przygotowania inwestycji budowlanej. Umowa ma charakter odpłatny - przewidziano czynsz dzierżawny w wysokości 1 000 zł za cały okres trwania umowy.

Umowa została zawarta na czas określony: od (…) 2025 r. do (…) 2026 r., a Przedmiot dzierżawy został wydany Dzierżawcy (…) 2025 r.

Zgodnie z postanowieniami umowy:

• dzierżawca otrzymał prawo do swobodnego dysponowania gruntem na cele budowlane,
• uzyskał zgodę na składanie wniosków o wydanie decyzji administracyjnych niezbędnych do realizacji inwestycji (m.in. pozwolenie na budowę, przyłącza mediów, decyzje lokalizacyjne), nie ma prawa do poddzierżawiania nieruchomości ani czerpania z niej korzyści finansowych, umowa może wygasnąć automatycznie m.in. w przypadku odmowy wydania pozwolenia na budowę, odstąpienia od umowy sprzedaży lub podpisania umowy przyrzeczonej.

Wpłacony czynsz dzierżawny zostanie zaliczony na poczet przyszłej ceny zakupu gruntu.

3. Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia. Nabywca sam zainteresował się nieruchomością, poszukując działek w tej okolicy. Do sprzedaży doszło z jego inicjatywy, bez reklamy czy ogłoszeń zamieszczanych przez Wnioskodawczynię.

4. Nie.

5. Tak - w ślad za informacjami wskazanymi w odpowiedzi w punkcie 2.

W związku z planowaną transakcją sprzedaży udziału w działce nr 1 udzieliła Pani zgody (upoważnienia) na dokonanie przez przyszłego nabywcę określonych czynności, o których mowa w umowie dzierżawy zawartej (…) r. Umowa została podpisana na czas określony - od (…) 2025 r. do (…) 2026 r., a przedmiot dzierżawy został wydany (…) 2025 r.

Zakres upoważnienia obejmuje:

• prawo do swobodnego dysponowania gruntem na cele budowlane,
• zgodę na składanie wniosków w imieniu właściciela o wydanie decyzji administracyjnych niezbędnych do realizacji inwestycji, w tym:

-pozwolenie na budowę,

-decyzje o warunkach przyłączenia mediów,

-decyzje lokalizacyjne.

Upoważnienie nie obejmuje prawa do poddzierżawiania nieruchomości ani czerpania z niej korzyści finansowych.

Zgodnie z postanowieniami umowy dzierżawy, czynsz w wysokości 1 000 zł za cały okres trwania umowy zostanie zaliczony na poczet ceny zakupu nieruchomości.

Umowa może wygasnąć automatycznie m.in. w przypadku odmowy wydania pozwolenia na budowę, odstąpienia od umowy sprzedaży lub podpisania umowy przyrzeczonej.

W umowie Wydzierżawiający wyraża zgodę na procedowanie przez Najemcę wniosku o:

1.wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę dla w/w nieruchomości,

2.wydania warunków technicznych przyłączenia mediów takich jak prąd, woda, kanalizacja, światłowód oraz do podpisania w swoim imieniu umów na świadczenie usług lub umów przyłączeniowych,

3.wydanie decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolniczej,

4.wydania decyzji lokalizacyjnej na wjazd - uzgodnienie wjazdu w celu obsługi komunikacyjnej inwestycji,

5.wydania decyzji o braku sprzeciwu Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w sprawie stanowiska archeologicznego znajdującego się na Nieruchomości oraz Wydzierżawiający zgadzają się na posadowanie reklamy w formie bilbordu bądź posadowienia kontenerów z reklamą firmy.

Wydzierżawiający daje prawo Dzierżawcy do swobodnego nieograniczonego dysponowania gruntem na cele budowlane podczas trwania niniejszej umowy.

6. Tak, pomiędzy Wnioskodawczynią a nabywcą została zawarta umowa przedwstępna sprzedaży udziału w działce nr 1. W umowie tej określono termin zawarcia umowy przyrzeczonej, kwotę nabycia oraz warunki, które muszą zostać spełnione, aby umowa mogła zostać zrealizowana. Realizacja sprzedaży została uzależniona m.in. od uzyskania przez nabywcę pozwolenia na budowę.

7. NIE.

8. NIE.

9. TAK.

10. Tak, działka posiada miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego z którego wynika, że jest przeznaczona pod zabudowę.

Pytanie

Czy sprzedaż udziału w wysokości 1/2 nieruchomości opisanej powyżej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni, sprzedaż udziału w nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, ponieważ nie działa ona w charakterze podatnika VAT w odniesieniu do tej czynności.

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości UE oraz interpretacjami Krajowej Informacji Skarbowej, aby czynność podlegała opodatkowaniu VAT, musi być dokonana przez podatnika działającego w takim charakterze, a sprzedaż musi mieć związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wnioskodawczyni nabyła udział w nieruchomości w drodze darowizny, a zatem nie było to działanie ukierunkowane na prowadzenie działalności gospodarczej. Nie podejmowała żadnych działań charakterystycznych dla aktywnego zarządzania nieruchomością czy przygotowania jej do sprzedaży w ramach działalności gospodarczej. Sprzedaż udziału w nieruchomości ma charakter incydentalny i prywatny, a nie profesjonalny.

W związku z powyższym, sprzedaż udziału w nieruchomości stanowi czynność dokonaną poza zakresem działalności gospodarczej, a Wnioskodawczyni nie występuje jako podatnik VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Według art. 2 pkt 22 ustawy:

Zatem, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”:

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Potwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

W rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

• po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem, w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży udziału w niezabudowanej działce nr 1, istotne jest, czy w celu dokonania jej sprzedaży podjęła Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Skutkowałoby to koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze wskazanych powyżej orzeczeń wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Z treści złożonego wniosku wynika, że od 2019 r. w związku z umową darowizny jest Pani współwłaścicielem w udziale wynoszącym ½ działki nr 1. Nie wykorzystywała Pani działki w żaden sposób. Od momentu nabycia do momentu planowanej sprzedaży nie podejmowała Pani żadnych działań związanych z jej wykorzystaniem ani nie czerpała z niej żadnych korzyści. Działka nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, użyczenia ani innego udostępnienia. Posiadany udział nie był również wykorzystywany w ramach działalności gospodarczej ani do celów prywatnych. Nieruchomość pozostawała w stanie niezmienionym, niewykorzystywana. Nie podejmowała Pani żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomości, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

Udział w działce nr 1 zamierza Pani sprzedać Nabywcy, który nabędzie ją w celu realizacji inwestycji budowlanej. Podpisała Pani z Nabywcą, przedwstępną umowę sprzedaży i w ramach tej umowy zawarła Pani z Nabywcą umowę dzierżawy (na czas określony) w celu umożliwienia Nabywcy przygotowania jej do inwestycji budowlanej. Zgodnie z umową Dzierżawca (Nabywca) otrzymał prawo do swobodnego dysponowania gruntem na cele budowlane oraz uzyskał zgodę na składanie wniosków o wydanie decyzji administracyjnych niezbędnych do realizacji inwestycji m.in. pozwolenia na budowę, przyłącza mediów i decyzje lokalizacyjne. Realizacja przedmiotowej sprzedaży uzależniona jest od uzyskania przez Nabywcę m.in. pozwolenia na budowę.

Ponadto, w związku z planowaną transakcją sprzedaży udziału w działce nr 1 udzieliła Pani zgody (upoważnienia) na dokonanie przez przyszłego Nabywcę określonych czynności, o których mowa w zawartej umowie dzierżawy. Zakres upoważnienia obejmuje prawo do swobodnego dysponowania gruntem na cele budowlane oraz zgodę na składanie wniosków w imieniu właściciela o wydanie decyzji administracyjnych niezbędnych do realizacji inwestycji, w tym: pozwolenie na budowę, decyzję o warunkach przyłączenia mediów, decyzje lokalizacyjne.

Pani wątpliwości dotyczą rozstrzygnięcia kwestii czy sprzedaż udziału w działce nr 1 w wysokości ½ będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z analizy całokształtu okoliczności sprawy oraz informacji zawartych we wniosku wynika, że udział w działce został udostępniony na rzecz Nabywcy, na mocy umowy dzierżawy, zawartej w związku z przedwstępną umowy sprzedaży, wyłącznie w celu swobodnego dysponowania gruntem na cele budowlane oraz uzyskania przez Nabywcę niezbędnych zgód i pozwoleń, tj. umożliwienia Nabywcy zrealizowania warunków, od których uzależniono zawarcie definitywnej umowy sprzedaży. Ponadto czynsz dzierżawny zostanie zaliczony na poczet ceny zakupu gruntu. Doszło także do udzielenia Nabywcy upoważnienia w zakresie uzyskania niezbędnych zgód, pozwoleń w celu wykorzystania Nieruchomości przez Nabywcę na potrzeby przygotowania inwestycji budowlanej. Udzielone upoważnienie (pełnomocnictwo) umożliwia podjęcie czynności mających na celu dostosowanie gruntu do potrzeb Nabywcy (pozwolenia, przyłącza, itp.). Zakres upoważnienia obejmuje prawo do dysponowania gruntem na cele budowlane oraz zgodę na składanie wniosków w imieniu właściciela o wydanie decyzji administracyjnych niezbędnych do realizacji inwestycji, w tym: pozwolenia na budowę, decyzje o warunkach przyłączenia mediów i decyzje lokalizacyjne. Zatem na obie te umowy oraz udzielone pełnomocnictwo (upoważnienie) należy patrzeć jako na elementy tego samego przedsięwzięcia. Wszystkie wykonywane przez Nabywcę czynności nastąpią jeszcze przed zawarciem definitywnej umowy sprzedaży. Podjęcie czynności mających na celu dostosowanie gruntu do potrzeb Nabywcy na mocy umowy dzierżawy, zawartej w związku z przedwstępną umową sprzedaży oraz w związku z udzielonym upoważnieniem, nie jest staraniem Sprzedawcy, który przykładowo stara się uzyskać określone pozwolenia, aby przedmiot sprzedaży uczynić bardziej atrakcyjnym dla potencjalnych nabywców.

W przedmiotowej sprawie skutki prawne czynności wykonanych przez Nabywcę w sensie prawnym rzeczywiście dotyczą właściciela gruntu (uzyskanie decyzji, pozwoleń itd.). Jednak starania Nabywcy nie są staraniami właściciela podejmowanymi w tym celu, aby pozyskać kupującego, aby oferowany grunt uczynić atrakcyjniejszym dla potencjalnego nabywcy.

Z okoliczności sprawy wynika, że Nabywca wykona opisane czynności we własnym interesie, dla zrealizowania własnych potrzeb, w celu przystosowania działki do swoich określonych potrzeb (w celu realizacji inwestycji budowlanej). Z wniosku wynika, że nie podejmowała Pani żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomości, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia. Działka nie była również wcześniej przedmiotem najmu, dzierżawy, użyczenia ani innego udostępnienia. Wskazała Pani, że Nabywca sam zainteresował się nieruchomością, poszukując działek w tej okolicy, a do sprzedaży dojdzie z jego inicjatywy.

Zatem, samo udostępnienie udziału w działce Nabywcy na mocy umowy dzierżawy, zawartej w związku z przedwstępną umową sprzedaży do wykonania określonych czynności w celu dostosowania gruntu do jego potrzeb przed sprzedażą oraz udzielenie zgody (upoważnienia) do m.in. swobodnego dysponowania gruntem na cele budowlane nie są powodem do uznania Pani w tych okolicznościach za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z tym stwierdzić należy, że w odniesieniu do sprzedaży udziału w działce nie wystąpi taki ciąg zdarzeń, który jednoznacznie przesądzałby, że sprzedaż udziału w działce nr 1 wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjęła Pani takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Zatem całokształt okoliczności wskazuje, że Pani aktywność w pełni mieści się w granicach zarządu majątkiem prywatnym, a stanowisko to pozostaje w zgodzie z przywołanym wyrokiem TSUE C-180/10, C-181/10.

Dokonując sprzedaży udziału w niezabudowanej działce nr 1, będzie Pani korzystać z przysługującego Pani prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Panią cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży udziału w ww. działce, a dostawę - cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W związku z tym, dokonując sprzedaży udziału w przedmiotowej działce będzie Pani korzystaćz przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, sprzedaż udziału w niezabudowanej działce nr 1 nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym Pani stanowisko jest prawidłowe.

Niniejsze rozstrzygnięcie jest spójne z ugruntowaną linią orzeczniczą sądów administracyjnych (por. wyroki NSA z 6 listopada 2024 r. sygn. akt I FSK 1014/21, z 24 października 2024 r. sygn. akt I FSK 265/21, z 11 października 2024 r. sygn. akt I FSK 364/21, z 21 października 2024 r. sygn. akt I FSK 347/21, z 23 lipca 2024 r. sygn. akt I FSK 1677/20, z 10 września 2024 r. sygn. akt I FSK 1675/20).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.