Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 8 sierpnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.543.2025.1.AMA

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 1 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług dotyczącej obowiązku ujęcia Faktury Korekty oraz Nowej Faktury w rozliczeniu za okres, w którym została ujęta Faktura Pierwotna (tj. w miesiącu, w którym pierwotnie powstał obowiązek podatkowy z tytułu wykonanej naprawy) w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

(…) spółka komandytowa (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką mającą siedzibę na terytorium Polski, zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT.

Spółka jest autoryzowanym dealerem samochodów osobowych i ciężarowych.

Przedmiot działalność Spółki, poza handlem nowymi, jak i używanymi samochodami osobowymi, obejmuje również kompleksowy serwis mechaniczny i blacharsko-lakierniczy, w tym likwidacje szkód w samochodach klientów.

Klienci, którzy doznali awarii, czy też szkody komunikacyjnej, zgłaszają się do Spółki w celu dokonania kompleksowej naprawy ich samochodów.

Spółka dokumentuje wykonane usługi naprawy fakturami VAT, co do zasady wystawiając je na podmiot, który został wskazany przez klienta na moment przyjęcia zlecenia usługi naprawy.

Niejednokrotnie, osoby zlecające naprawę nie mają jednak pełnej wiedzy w zakresie podmiotu, który ma być finalnym odbiorcą usługi naprawy. Klienci mogą bowiem przykładowo nie znać pełnej treści umowy leasingowej, czy też ustaleń z firmą leasingową w zakresie podmiotu ponoszącego koszty naprawy. Często również w wyniku innych ustaleń, już po wykonaniu naprawy, następuje zmiana odbiorcy usługi naprawy, przykładowo w następstwie ustaleń z firmami ubezpieczeniowymi.

W praktyce zdarzają się więc przypadki, w których po wystawieniu faktury i po jej doręczeniu do kontrahenta, okazuje się, że faktura została wystawiona na błędnego nabywcę i konieczna jest zmiana strony transakcji poprzez korektę faktury (faktura jest bowiem przekazana podmiotowi, który nie był faktycznym nabywcą usługi).

W takich przypadkach błędne są wszystkie dane nabywcy usługi wskazane na fakturze.

Wówczas Spółka koryguje „do zera” fakturę pierwotną wystawioną na błędnego nabywcę i wprowadzoną już do obrotu poprzez jej wydanie błędnemu podmiotowi (dalej: „Faktura Pierwotna”), za pomocą faktury korygującej (dalej: „Faktura Korekta”), oraz wystawia jednocześnie nową fakturę już na właściwego nabywcę (dalej: „Nowa Faktura”).

Nowa Faktura jest wystawiana najczęściej w kolejnych miesiącach, następujących już po miesiącu, w którym została rozliczona w ewidencji VAT Faktura Pierwotna.

Przykładowo, np. 4 lutego 2025 r. Spółka w związku z wykonaną np. 31 stycznia 2025 r. usługą naprawy, wystawiła Fakturę Pierwotną na podmiot „A”. Np. 17 marca 2025 r. podmiot „A” poinformował Spółkę, że faktura powinna być wystawiona na podmiot „B”. Wnioskodawca wystawił wówczas Fakturę Korektę na podmiot „A”, np. 20 marca 2025 r., jednocześnie wystawiając Nową Fakturę na podmiot „B” dokumentującą wykonaną naprawę.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka powinna ująć Fakturę Korektę oraz Nową Fakturę w rozliczeniu za okres, w którym została ujęta Faktura Pierwotna (tj. w miesiącu, w którym pierwotnie powstał obowiązek podatkowy z tytułu wykonanej naprawy)?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko w sprawie

W przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka powinna ująć Fakturę Korektę oraz Nową Fakturę w rozliczeniu za okres, w którym została ujęta Faktura Pierwotna (tj. w miesiącu, w którym pierwotnie powstał obowiązek podatkowy z tytułu wykonanej naprawy).

Uzasadnienie stanowiska

Jak wynika z art. 2 pkt 31 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Kwestie dotyczące zasad wystawiania faktur i faktur korygujących zawarte zostały w art. 106a-106q ustawy.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2)sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

3)wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4)otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy o VAT, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8 (art. 106i ust. 1 ustawy).

W praktyce zdarzają się również sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji, ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania tej faktury przez wystawienie faktury korygującej.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1)udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,

2)udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,

3)dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4)dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5)podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Jak wynika z powyższych regulacji, fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, obniżek cen, zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, a także zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu (zwrotu całości lub części należności) oraz w sytuacji, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem, jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Z powołanych przepisów dotyczących korygowania faktur wynika, że dopuszczalne jest korygowanie „pomyłek w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury”, przy czym nie uczyniono żadnych zastrzeżeń co do charakteru tych pomyłek, mogą to być więc - co do zasady - wszelkie możliwe pomyłki.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że z treści powołanych przepisów wynika, że konieczne jest, aby faktury VAT, jako dokumenty potwierdzające rzeczywiste transakcje gospodarcze, zawierały nazwy określające strony transakcji, ich adresy, a także numery identyfikacji podatkowej. Podkreślić należy, że prawidłowe oznaczenie tych treści faktury VAT jest bardzo istotne, bowiem posługiwanie się błędnie wystawioną fakturą rodzi określone konsekwencje prawno-podatkowe.

O prawidłowości faktur VAT wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe. Pojedyncze błędne dane np. imię i nazwisko nabywcy, dane adresowe, bądź kilka cyfr numeru identyfikacji podatkowej nabywcy, przy jednoczesnej prawidłowości pozostałych danych są jedynie wadą techniczną, niewyłączającą możliwości prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego. A zatem, jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur VAT wyłącznie z powodu wspomnianych błędów w nazwie nabywcy lub danych adresowych bądź numeru identyfikacji podatkowej, mających charakter wadliwości mniejszej wagi.

W związku z tym, że chociaż faktury VAT, w których nabywca figuruje z błędnym imieniem i nazwiskiem lub adresem bądź numerem NIP, nie spełniają wymogów określonych przepisami prawa, nie można uznać, że faktury te zawierają błędy, które nie pozwalają na rzeczywiste odzwierciedlenie przebiegu zdarzeń gospodarczych.

Jednocześnie należy stwierdzić, że nie można poprzez wystawienie faktury korygującej, zmieniać podmiotu umowy sprzedaży. W przypadku bowiem, gdy błędne są wszystkie dane nabywcy towaru lub usługi wskazane na fakturze, wówczas faktura taka dokumentuje czynności, które faktycznie nie zostały wykonane.

W takim przypadku, gdy wystawioną przez upoważniony do tego podmiot fakturę otrzymał podmiot, który w rzeczywistości nie był stroną transakcji - nie nabył faktycznie towaru/usługi od wystawcy faktury, podmiot, który błędnie wystawił fakturę na rzecz podmiotu, który w rzeczywistości nie był stroną transakcji, zobowiązany jest do skorygowania błędnie wystawionej faktury „do zera”, a następnie wystawienia nowej faktury na właściwego odbiorcę towaru/usługi. Faktura w tym przypadku dokumentuje bowiem transakcję, która nie miała miejsca. Podmiot, który ją otrzymał, pomimo, że figurują na dokumencie jego dane jako nabywcy, nie był stroną transakcji.

W przedstawionym przykładzie w opisie stanu faktycznego, skorygowanie błędu polegającego na nieprawidłowym wskazaniu na Fakturze Pierwotnej nabywcy (który w rzeczywistości nie był nabywcą usług udokumentowanych ww. fakturą) powinno nastąpić poprzez wystawienie na rzecz podmiotu „A” Faktury Korekty „do zera”, a następnie wystawienie Nowej Faktury - z poprawnymi danymi - na rzecz rzeczywistego odbiorcy wyświadczonych usług, tj. podmiotu „B”. Wystawiona na rzecz podmiotu „A” Faktura Korekta powinna zawierać dane wymienione w art. 106j ust. 2 ustawy o VAT. W tej sytuacji podmiot „A” powinien być w posiadaniu ww. Faktury Korekty. Natomiast podmiot „B” - faktyczny odbiorca usługi - będzie w posiadaniu Nowej Faktury odzwierciedlającej rzeczywistą transakcję pomiędzy ww. stronami. W tym przypadku brak jest uzasadnienia, by Wnioskodawca przekazywał podmiotowi „B” kopię błędnie wystawionej Faktury Pierwotnej i egzemplarz Faktury Korekty.

Natomiast odnosząc się do ustalenia okresu rozliczeniowego, w którym Spółka powinna ująć Fakturę Korektę i Nową Fakturę, należy wskazać, że zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Cytowany przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Przy czym, zgodnie z zasadą ogólną, generalnie brak jest powiązania momentu powstania obowiązku podatkowego z datą wystawienia faktury. Dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności dostawy towarów/świadczenia usług następuje z chwilą faktycznego ich dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania obniża się o:

1.kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;

2.wartość zwróconych towarów i opakowań;

3.zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;

4.wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Na mocy art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.

Według art. 29a ust. 14 ustawy o VAT, przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że art. 29a ust. 13 ustawy odnosi się do sytuacji, w której w wyniku korekty faktury zmniejsza się podstawa opodatkowania lub w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze.

W przedmiotowej sprawie w wyniku łącznego wystawienia Faktury Korekty i Nowej Faktury nie dojdzie do obniżenia podstawy opodatkowania, a jedynie zamianie ulegną dane nabywcy usługi świadczonej przez Wnioskodawcę. W sensie ekonomicznym, celem wystawienia Faktury Korekty i Nowej Faktury nie jest zmiana wysokości zadeklarowanego przez Wnioskodawcę podatku należnego z tytułu wykonanej usługi. Wraz z wystawieniem Faktury Korekty, Wnioskodawca wystawia jednocześnie Nową Fakturę. Obie faktury wystawiane są łącznie nie w celu zmniejszenia podstawy opodatkowania czy też zmiany kwoty podatku, ale jedynie w celu zmiany danych nabywcy. W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania cyt. wyżej przepis art. 29a ust. 13 ustawy o VAT.

W konsekwencji, w opisanej sytuacji, Wnioskodawca powinien uwzględnić skutki wystawienia Faktury Korekty oraz Nowej Faktury w okresie rozliczeniowym, w którym został rozpoznany obowiązek podatkowy od transakcji udokumentowanej Fakturą Pierwotną.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…)

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Natomiast na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 10 ustawy:

Podstawę opodatkowania obniża się o:

1)kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;

2)wartość zwróconych towarów i opakowań;

3)zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;

4)wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

W myśl art. 29a ust. 13 ustawy:

W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.

Jak stanowi art. 29a ust. 14 ustawy:

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Na podstawie art. 29a ust. 15 ustawy:

Warunku posiadania dokumentacji, o którym mowa w ust. 13, nie stosuje się w przypadku:

1)eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;

2)dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;

3)sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, usług dystrybucji gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 24-37, 50 i 51 załącznika nr 3 do ustawy;

4)(uchylony)

5)wystawienia faktury korygującej w postaci faktury ustrukturyzowanej.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że art. 29a ust. 13 ustawy odnosi się do sytuacji, w której w wyniku korekty faktury zmniejsza się podstawa opodatkowania.

Zgodnie natomiast z art. 29a ust. 17 ustawy:

W przypadku gdy podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu, korekty tej podstawy dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania.

Dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności np. świadczenia usług następuje więc z chwilą faktycznego ich dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment.

Zgodnie z zasadą ogólną określoną art. 19a ust. 1 ustawy generalnie brak jest powiązania momentu powstania obowiązku podatkowego z datą wystawienia faktury.

Jak stanowi art. 2 pkt 31 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zasady dotyczące wystawiania faktur oraz faktur korygujących zostały określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (np. potwierdzeniem nabycia określonych usług). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy.

Jak stanowi art. 106e ust. 1 pkt 1 - 15 ustawy:

Faktura powinna zawierać:

1)datę wystawienia;

2)kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3)imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4)numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a oraz pkt 25;

5)numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6)datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8)miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9)cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10)kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11)wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12)stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

13)sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14)kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15)kwotę należności ogółem.

Zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy:

Faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Stosownie do art. 106i ust. 1 ustawy:

Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy:

W przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1)podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,

2)(uchylony)

3)dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4)dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5)stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

W myśl art. 106j ust. 2 ustawy:

Faktura korygująca powinna zawierać:

1)(uchylony)

2)numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

2a) numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur fakturę, której dotyczy faktura korygująca, z wyjątkiem faktur korygujących wystawianych do faktur, dla których nie został nadany numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur;

3)dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a)określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-5,

b)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

4)(uchylony)

5)jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;

6)w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, również, gdy dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, udzielono rabatu, bądź upustów i obniżek cen. Wystawiana jest ona w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Istotą faktur korygujących jest więc korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Jednocześnie należy wskazać, że obowiązek składania deklaracji podatkowych reguluje art. 99 ust. 1 ustawy, według którego:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.

Zgodnie z art. 99 ust. 7c ustawy:

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.

Na podstawie art. 99 ust. 11b ustawy:

Deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Z kolei art. 99 ust. 11c ustawy wskazuje, że:

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Stosownie do art. 99 ust. 13a ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi i udostępni na elektronicznej platformie usług administracji publicznej wzór dokumentu, o którym mowa w ust. 11c.

Natomiast w świetle z art. 99 ust. 13b ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy.

Stosownie do art. 99 ust. 12 ustawy:

Zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że organ podatkowy określi je w innej wysokości.

Na podstawie treści art. 109 ust. 3 ustawy:

Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 albo art. 113a ust. 1, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1)rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2)kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3)kontrahentów;

4)dowodów sprzedaży i zakupów.

Przytoczona regulacja wskazuje zatem, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu JPK_VAT z deklaracją.

Zgodnie z art. 109 ust. 3b ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.

Według art. 109 ust. 14 ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji.

Ponadto, zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), zwanej dalej „Ordynacją podatkową”:

Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Stosownie do art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej:

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Wskazane wyżej przepisy statuują ogólną zasadę, prawo podatnika do korygowania uprzednio złożonych plików JPK_VAT z deklaracją podatkową. Złożony przez podatnika korygujący plik JPK_VAT z deklaracją podatkową zastępuje pierwotny (korygowany) plik JPK_VAT z deklaracją podatkową i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiając jednocześnie pierwotny pliku JPK_VAT z deklaracją podatkową mocy prawnej.

Korekta JPK_VAT z deklaracją podatkową ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jego sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści tego pliku. Należy zauważyć, że skorygowanie pliku JPK_VAT z deklaracją podatkową polega na ponownym, poprawnym jego wypełnieniu.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że są Państwo spółką komandytową mającą siedzibę na terytorium Polski, zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT. Są Państwo również autoryzowanym dealerem samochodów osobowych i ciężarowych. Przedmiotem Państwa działalności jest m.in. likwidacja szkód w samochodach klientów.

Klienci, którzy doznali awarii, czy też szkody komunikacyjnej, zgłaszają się do Państwa w celu dokonania kompleksowej naprawy ich samochodów. Dokumentują Państwo wykonane usługi naprawy fakturami, co do zasady wystawiając je na podmiot, który został wskazany przez klienta na moment przyjęcia zlecenia usługi naprawy.

W Państwa praktyce zdarzają się więc przypadki, w których po wystawieniu faktury i po jej doręczeniu do kontrahenta, okazuje się, że faktura została wystawiona na błędnego nabywcę i konieczna jest zmiana strony transakcji poprzez korektę faktury (faktura jest bowiem przekazana podmiotowi, który nie był faktycznym nabywcą usługi).

W takich przypadkach błędne są wszystkie dane nabywcy usługi wskazane na fakturze.

Wówczas korygują Państwo „do zera” fakturę pierwotną wystawioną na błędnego nabywcę i wprowadzoną już do obrotu poprzez jej wydanie błędnemu podmiotowi (dalej: „Faktura Pierwotna”), za pomocą faktury korygującej (dalej: „Faktura Korekta”), oraz wystawiają Państwo jednocześnie nową fakturę już na właściwego nabywcę (dalej: „Nowa Faktura”).

Nowa Faktura jest wystawiana najczęściej w kolejnych miesiącach, następujących już po miesiącu, w którym została rozliczona w ewidencji VAT Faktura Pierwotna.

Przykładowo, np. 4 lutego 2025 r. w związku z wykonaną np. 31 stycznia 2025 r. usługą naprawy, wystawili Państwo Fakturę Pierwotną na podmiot „A”. Np. 17 marca 2025 r. podmiot „A” poinformował Państwa, że faktura powinna być wystawiona na podmiot „B”. Wystawili Państwo wówczas Fakturę Korektę na podmiot „A”, np. 20 marca 2025 r., jednocześnie wystawiając Nową Fakturę na podmiot „B” dokumentującą wykonaną naprawę.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym powinni Państwo ująć Fakturę Korektę oraz Nową Fakturę w rozliczeniu za okres, w którym została ujęta Faktura Pierwotna (tj. w miesiącu, w którym pierwotnie powstał obowiązek podatkowy z tytułu wykonanej naprawy).

Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego. Celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami.

Konieczne jest więc, aby faktury zawierały nazwy określające strony transakcji, ich adresy, a także numery identyfikacji podatkowej. Prawidłowe oznaczenie tych treści faktury jest bardzo istotne, bowiem posługiwanie się błędnie wystawioną fakturą rodzi określone konsekwencje prawno-podatkowe.

Z powołanych przepisów dotyczących korygowania faktur wynika, że dopuszczalne jest korygowanie „pomyłek w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury”, przy czym nie uczyniono żadnych zastrzeżeń co do charakteru tych pomyłek, mogą to być więc - co do zasady - wszelkie możliwe pomyłki.

Jednocześnie należy stwierdzić, że nie można poprzez wystawienie faktury korygującej zmieniać podmiotu umowy sprzedaży. W przypadku, gdy błędne są wszystkie dane nabywcy towaru lub usługi wskazane na fakturze, faktura taka dokumentuje czynności, które faktycznie nie zostały wykonane.

W analizowanej sprawie mamy do czynienia z przypadkami, w których w związku z wykonaną przez Państwa usługą naprawy samochodu, zleconą przez klienta likwidującego szkodę, awarię:

wystawiają Państwo Faktury Pierwotne dokumentujące wykonanie ww. usługi, w których jako nabywcę wskazują Państwo podmiot, podany przez ww. klienta (np. firma leasingowa);
doręczają Państwo tak wystawione Faktury Pierwotne do ww. podmiotu wskazanego przez klienta;
podmiot ten następnie informuje Państwa (najczęściej w kolejnym miesiącu), że Faktura Pierwotna powinna być wystawiona na inny podmiot;
stwierdzone zostaje mylne wystawienie Faktury Pierwotnej na niewłaściwego nabywcę (wszystkie dane dotyczące nabywcy są błędne);
wystawiają więc Państwo dla podmiotu wskazanego przez klienta Fakturę Korektę, która koryguje „do zera” Fakturę Pierwotną i dostarczają ją Państwo temu podmiotowi;
kolejno wystawiają Państwo (jednocześnie z Fakturą Korektą) Nową Fakturę na właściwego nabywcę (faktycznego odbiorcę wyświadczonej przez Państwa usługi), któremu ją Państwo wydają/dostarczają.

Odnosząc się więc do Państwa wątpliwości stwierdzić należy, że w tych konkretnych przypadkach nie doszło/nie dojdzie do świadczenia usługi naprawy samochodu (w ramach likwidacji szkody, awarii), w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, pomiędzy Państwem a podmiotem błędnie wskazanym przez klienta. Pomiędzy Państwem a tymi podmiotami nie wystąpiła/nie wystąpi czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Natomiast do świadczenia ww. usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, doszło/dojdzie bezpośrednio pomiędzy Państwem a właściwie ustalonym podmiotem.

Podmiot, który otrzymał/otrzyma od Państwa Fakturę Pierwotną, pomimo że figurują na dokumencie jego dane jako nabywcy, nie był/nie będzie bowiem stroną transakcji. Wystawiona przez Państwa błędna Faktura Pierwotna została/będzie wprowadzona do obrotu i była/będzie w posiadaniu podmiotu, który nie jest/nie będzie nabywcą usługi.

Natomiast właściwy podmiot - faktyczny odbiorca usługi - jest/będzie w posiadaniu faktury odzwierciedlającej rzeczywistą transakcję pomiędzy ww. stronami (Nowej Faktury).

Stwierdzić więc należy, że prawidłowo korygują Państwo błąd polegający na nieprawidłowym wskazaniu na Fakturze Pierwotnej nabywcy poprzez wystawienie na rzecz niewłaściwego podmiotu Faktury Korygującej „do zera” i jednoczesne wystawienie Nowej Faktury - z poprawnymi danymi - na rzecz rzeczywistego odbiorcy wyświadczonej przez Państwa usługi. W przedstawionych okolicznościach sprawy wystawione przez Państwa Faktury Pierwotne za wykonane usługi otrzymał/otrzyma podmiot, który w rzeczywistości nie był/nie będzie stroną transakcji - nabywcą usługi udokumentowanej ww. Fakturą.

Zaznaczyć przy tym należy, że wystawiona na rzecz niewłaściwego podmiotu Faktura Korygująca powinna zawierać dane wymieniona w art. 106j ust. 2 ustawy. W tej sytuacji podmiot ten powinien być każdorazowo w posiadaniu ww. Faktury Korygującej.

Faktury Pierwotne w tych konkretnych przypadkach dokumentują bowiem transakcje, które nie miały/nie będą miały miejsca. Błędnie wskazany na Fakturze Pierwotnej kontrahent nie nabył/nie nabędzie usługi.

W tej sprawie, przyczyna zaistnienia korekty wystawionych Faktur Pierwotnych miała/będzie miała miejsce w momencie wystawienia Faktur Pierwotnych i wynikała/będzie wynikała z nieprawidłowej oceny zaistniałych zdarzeń gospodarczych. Wystawienie Faktury Korekty i Nowej Faktury wynika/będzie wynikać z błędu popełnionego przez Państwa jako sprzedawcę przy dokumentowaniu sprzedaży.

W wyniku korekty Faktury Pierwotnej, poprzez łączne wystawienie Faktury Korekty i Nowej Faktury, nie doszło/nie dojdzie w tych sytuacjach do obniżenia podstawy opodatkowania, a zamianie ulegną jedynie dane nabywcy usługi świadczonej przez Państwa. W związku z powyższym, nie znajdzie tu zastosowania art. 29a ust. 13 ustawy.

W sytuacji, gdy korekta spowodowana jest przyczynami istniejącymi już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, to powinna ona zostać rozliczona w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna. Sprzedawca powinien rozliczyć dokonaną sprzedaż zgodnie z momentem powstania obowiązku podatkowego dla danej sprzedaży.

Tym samym, wystawione przez Państwa faktury korygujące (łącznie Faktura Korekta i Nowa Faktura) powinny zostać wykazane w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła przyczyna korekty, tj. w okresach rozliczeniowych, w których były/będą wystawiane Faktury Pierwotne.

W konsekwencji, w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że byli/będą Państwo zobowiązani do uwzględnienia faktur korygujących (łącznie Faktur Korekt oraz Nowych Faktur) w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy i skorygowania uprzednio złożonych plików JPK_VAT z deklaracją podatkową za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła/wystąpi przyczyna korekty, tj. za okres, w którym została ujęta Faktura Pierwotna (tj. w miesiącu, w którym pierwotnie powstał obowiązek podatkowy z tytułu wykonanej naprawy).

Państwa stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuję, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie