Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku uznania Pana za podatnika w związku ze sprzedażą nieruchomości gruntowej. Uzupełnił Pan wniosek pismem z 4 lipca 2025 r. (wpływ 4 lipca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

5 grudnia 2024 roku, nabył Pan niezabudowaną nieruchomość gruntową w miejscowości (…) od A. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji (dalej: „Spółka”), jako składnik majątkowy regulujący zobowiązanie Spółki wobec Pana z tytułu umorzenia jej udziałów za wynagrodzeniem. Był Pan wspólnikiem Spółki, której przedmiotem działalności było zarządzanie nieruchomościami, w tym: wynajem, zakup, sprzedaż, jednakże nie był w składzie zarządu tej spółki, pozostając w niej inwestorem.

Przedmiotowa działka wraz z sąsiednią działką została nabyta przez Spółkę w 2006 roku, wówczas obie działki stanowiły jedną nieruchomość. Spółka w toku likwidacji dokonała podziału przedmiotowej działki, w skutek czego w ewidencji gruntów i budynków wyodrębniono trzy mniejsze działki. Opisywana nieruchomość gruntowa stanowi Pana majątek prywatny.

Nieruchomość nie jest uzbrojona, nie była oddana w dzierżawę/najem. Wcześniej w latach dziewięćdziesiątych prowadził Pan działalność gospodarczą, w zakresie sprzedaży detalicznej bielizny w sklepie. Poza tym, nie działał i nie działa Pan jako aktywny przedsiębiorca.

Aktem notarialnym z 30 sierpnia 2024 roku zobowiązał się Pan sprzedać na rzecz nabywcy - osoby prawnej, przedmiotową nieruchomość. Nie prowadził Pan działań reklamowych związanych ze zbyciem gruntu. Przedstawiciel nabywcy jest osobą znajomą likwidatora Spółki, w której był Pan udziałowcem. Na przedmiotową działkę składają się: grunty orne, grunt rolny zadrzewiony i zakrzewiony oraz grunt pod rowem. Zgodnie z Postanowieniem Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, na przedmiotowej nieruchomości nie ma możliwości prowadzenia racjonalnej gospodarki rolnej, wobec czego nie stanowi ona - zdaniem tego organu, nieruchomości rolnej, w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego. W przedwstępnej umowie sprzedaży działki, umocował Pan Prezesa Zarządu nabywcy oraz drugą wskazaną osobę do występowania w Pana imieniu w postępowaniu administracyjnym dotyczącym nieruchomości, w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy, decyzji środowiskowych oraz pozyskiwania i składania wszelkich dokumentów niezbędnych w toku postępowań przed (...), (...) oraz (...), KOWR, a także do występowania przed właściwym urzędem w sprawie uzyskania pozwolenia na wycinkę drzew. Umocowanie to wynikało z oczekiwań strony kupującej. Jednakże zgodnie z Pana wiedzą, do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży, nabywca nie uzyska decyzji o warunkach zabudowy. Jest Pan skłonny zastrzec w umowie przyrzeczonej, że prawo własności do działki przejdzie na nabywcę po całkowitym uregulowaniu płatności na poczet ceny, jednak samo wydanie działki i możliwość korzystania z niej przez nabywcę będzie możliwe już po podpisaniu umowy w formie aktu notarialnego. Chciałby się Pan upewnić, że z tytułu dokonania zbycia działki o charakterze rolnym, nie będzie traktowany jako podatnik VAT oraz, że transakcja sprzedaży gruntu nie stanowi dostawy terenu budowlanego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Przedmiotem umowy przedwstępnej sprzedaży była działka o numerze ewidencyjnym 4, położona w miejscowości (…). Obecnie, w wyniku podziału administracyjnego, działka ta figuruje w ewidencji jako działki o numerach: 1, 2, 3. Podział tej działki został zainicjowany przez poprzedniego właściciela, czyli przez likwidatora Spółki A. To on wystąpił o podział zarówno działki nr 4, jak i sąsiedniej działki nr 5 w ramach prowadzonego procesu likwidacji spółki. Kupił Pan działkę nr 4 w trakcie prowadzenia postępowania administracyjnego, którego celem było zapewnienie dostępu do drogi publicznej.

2 lipca 2025 r. otrzymał Pan zaświadczenie z (…) Urzędu Skarbowego (…), iż począwszy od 1 stycznia 1994 roku do dnia wydania niniejszego zaświadczenia nigdy nie był Pan zarejestrowany jako podatnik VAT.

W zawartej 30 sierpnia 2024 roku umowie przedwstępnej oświadczył Pan, że przysługuje mu roszczenie wobec ówczesnego właściciela gruntu o przeniesienie własności przedmiotowej nieruchomości i zobowiązał się zbyć tę nieruchomość. 5 grudnia 2024 roku, nabył Pan własność nieruchomości zaś Spółka doprowadziła do zwolnienia się z ciążącego na niej zobowiązania względem byłego wspólnika.

Nie otrzymał Pan faktury, w związku z nabyciem własności działki. W akcie notarialnym przenoszącym własność działki na Pana brak jest wyszczególnionego podatku od towarów i usług od transakcji przeniesienia własności działki rolnej w zamian za zwolnienie z zobowiązania pieniężnego. Nie dokonał Pan zatem odliczenia ewentualnego podatku w związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości.

Działka stanowi Pana składnik majątku. Nie użytkował Pan gruntu ani nie przeprowadzał żadnych robót. Nie prowadził Pan działalności rolniczej. Działka jest zarośnięta krzewami i w tym stanie nie nadaje się pod uprawę. Nie wykonywał Pan czynności zarobkowych z wykorzystaniem przedmiotowej nieruchomości, w tym korzystających ze zwolnienia z podatku VAT. Pełnomocnictwo zostało udzielone dla potrzeb realizowanej przez nabywcę działalności, było warunkiem koniecznym zawarcia transakcji, stawianym przez potencjalnego nabywcę. Zdarzyło się Panu wraz z żoną sprzedać wcześniej wspólną działkę rolną, której właścicielami byli Państwo przez 14 lat. Nie prowadził Pan żadnych działań zmierzających do zwiększenia wartość nieruchomości: nie urządzał sieci wodociągowej, kanalizacji sanitarnej, energetycznej, nie karczował krzewów. Nie prowadził też żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działki, nie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży działki. Potencjalny nabywca dowiedział się o zbyciu działki nr 4 od likwidatora Spółki, następnie zgłosił się on do Pana i złożył propozycję nabycia przedmiotowej działki - argumentując, że jak będzie właścicielem działek 4 i 5 to będzie mógł lepiej wykorzystać przestrzeń w swoim procesie inwestycyjnym. Niezabudowana nieruchomość nie jest objęta Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego.

Pytania

Czy prawidłowe jest Pana stanowisko, iż w opisywanym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) realizując sprzedaż gruntu nie będzie Pan działał w charakterze podatnika podatku VAT?

Z ostrożności chciałby Pan zadać dodatkowe pytanie, na wypadek gdyby jednak Dyrektor KIS uznał, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w rozumieniu VAT: czy prawidłowym jest zastosowanie dla opisywanego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) zwolnienia z VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, zdefiniowaną w kolejnym ustępie art. 15, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W niniejszym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) niewątpliwie osoba prawna, która zobowiązała się nabyć nieruchomość gruntową, jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą związaną z obrotem nieruchomościami i podlegającym pod regulacje prawne w zakresie VAT. Jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach o sygn. C-180/10 i C-181/10: czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej.

Mając na względzie odrębność podmiotową Spółki, w której był Pan udziałowcem, należy uznać, że planowana transakcja zbycia nieruchomości gruntowej przez Pana (osobę fizyczną) nie wykazuje znamion zawodowego, stałego i zorganizowanego charakteru działalności w zakresie handlu nieruchomościami. Nie prowadził Pan bowiem we własnym imieniu i na własną rzecz działań zmierzających do zwiększenia wartości nieruchomości oraz akcji reklamowych. Sprzedaż gruntu jest dla Pana zdarzeniem o charakterze incydentalnym, a jej przedmiotem jest Pana majątek prywatny. Wszelkie czynności rozpoczęte przed nabyciem gruntu przez kupującego, są działaniami w jego własnym interesie i w celu realizacji planowanego przedsięwzięcia gospodarczego na zarezerwowanej działce. Podobnie sytuację ocenił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 23 kwietnia 2025 roku sygn. I FSK 2150/21 w zbliżonych okolicznościach faktycznych.

Wobec czego stoi Pan na stanowisku, że podczas transakcji zbycia nieruchomości, nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Gdyby jednak Dyrektor KIS był odmiennego zdania, zasadna stanie się interpretacja art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, dla opisywanego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W niniejszym stanie faktycznym przedmiotem dostawy będzie niewątpliwie teren niezabudowany.

Art. 2 pkt 33 precyzuje, że przez tereny budowlane należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Co istotne dla sprawy, przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co jest pojęciem szerszym od cywilnoprawnego przeniesienia własności.

W interpretacji indywidualnej z 14 sierpnia 2018 roku, o sygn. 0111-KDIB3-1.4012.484.2018.1.BW, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej argumentował iż: „W orzecznictwie i doktrynie podkreśla się przy tym, że z punktu widzenia opodatkowania czynności podatkiem VAT istotne jest nie tyle przeniesienie prawa własności, lecz przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Zatem, chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Użycie określenia „jak właściciel” oznacza, że moment powstania obowiązku podatkowego nie jest uzależniony od przeniesienia prawa własności rzeczy, ale uzyskania możliwości ekonomicznego dysponowania rzeczą przez nabywcę. Definicję „dysponowania rzeczą jak właściciel”, należy rozumieć szeroko.

Wydanie rzeczy rozumieć należy zatem w znaczeniu potocznym, tj. jako fizyczne umożliwienie dysponowania towarem. Niemniej jednak wydanie musi nastąpić w związku z dostawą towarów”.

Także pkt 2 art. 7 ust. 1 konstytuuje, iż dostawą towarów jest wydanie towarów na podstawie umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. W analizowanym przypadku, podpisanie umowy przyrzeczonej wraz z wydaniem gruntu nastąpi, wcześniej niż ewentualne uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla nieruchomości. Późniejsze przeniesienie cywilnoprawnego prawa własności ma zabezpieczać płatność na rzecz sprzedającego. Powyższe rozważania związane z momentem dokonania dostawy na gruncie VAT, skorelowane z definicją terenów budowlanych prowadzą do wniosku, że nie dokona Pan dostawy terenu budowlanego. Co za tym idzie, w razie uznania, że działa Pan w charakterze podatnika VAT, dostawa ta będzie zwolniona z podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775) – zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zatem, na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości (gruntów) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem tego podatku.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C‑180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie, nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie więc, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości, istotne jest zatem, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy w celu dokonania sprzedaży podjął lub podejmie Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowałoby koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że nabył Pan niezabudowaną nieruchomość gruntową jako składnik majątkowy regulujący zobowiązanie Spółki wobec Pana z tytułu umorzenia jej udziałów za wynagrodzeniem. Przedmiotem umowy przedwstępnej sprzedaży była działka o numerze ewidencyjnym 4. Obecnie, w wyniku podziału administracyjnego, działka ta figuruje w ewidencji jako działki o numerach: 1, 2, 3. Nieruchomość gruntowa stanowi Pana majątek prywatny. Nieruchomość nie jest uzbrojona, nie była oddana w dzierżawę/najem. Aktem notarialnym z 30 sierpnia 2024 roku zobowiązał się Pan sprzedać na rzecz nabywcy - osoby prawnej, przedmiotową nieruchomość. Nie prowadził Pan działań reklamowych związanych ze zbyciem gruntu. Przedstawiciel nabywcy jest osobą znajomą likwidatora Spółki, w której był Pan udziałowcem. W przedwstępnej umowie sprzedaży działki, umocował Pan Prezesa Zarządu nabywcy oraz drugą wskazaną osobę do występowania w Pana imieniu w postępowaniu administracyjnym dotyczącym nieruchomości, w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy, decyzji środowiskowych oraz pozyskiwania i składania wszelkich dokumentów niezbędnych w toku postępowań przed (...), (...) oraz (...), KOWR, a także do występowania przed właściwym urzędem w sprawie uzyskania pozwolenia na wycinkę drzew. Umocowanie to wynikało z oczekiwań strony kupującej. Jednakże zgodnie z Pana wiedzą, do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży, nabywca nie uzyska decyzji o warunkach zabudowy. Działka stanowi Pana składnik majątku. Nie użytkował Pan gruntu ani nie przeprowadzał żadnych robót. Nie prowadził Pan działalności rolniczej. Działka jest zarośnięta krzewami i w tym stanie nie nadaje się pod uprawę. Nie wykonywał Pan czynności zarobkowych z wykorzystaniem przedmiotowej nieruchomości, w tym korzystających ze zwolnienia z podatku VAT. Pełnomocnictwo zostało udzielone dla potrzeb realizowanej przez nabywcę działalności, było warunkiem koniecznym zawarcia transakcji, stawianym przez potencjalnego nabywcę.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w związku ze sprzedażą gruntu, będzie Pan występował jako podatnik podatku od towarów i usług, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym czy sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym celu należy ustalić, czy dla opisanej transakcji wystąpi Pan w roli podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Istotnym dla określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga zatem oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że skala Pana zaangażowania w odniesieniu do sprzedaży gruntu nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie sprzedaży ww. działki, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem taki ciąg zdarzeń, który jednoznacznie przesądziłby, że sprzedaż przez Pana działki gruntu wypełni przesłanki prowadzenia działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że nie wykorzystywał Pan nieruchomości w żaden sposób, zarówno na cele prywatne, jak i na cele działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była przedmiotem najmu lub dzierżawy. Nie użytkował Pan gruntu ani nie przeprowadzał żadnych robót. Nie prowadził Pan działalności rolniczej. Działka jest zarośnięta krzewami i w tym stanie nie nadaje się pod uprawę. Nie wykonywał Pan czynności zarobkowych z wykorzystaniem przedmiotowej nieruchomości, w tym korzystających ze zwolnienia z podatku VAT.

Wskazał Pan, że w przedwstępnej umowie sprzedaży działki, umocował Pan Prezesa Zarządu nabywcy oraz drugą wskazaną osobę do występowania w Pana imieniu w postępowaniu administracyjnym dotyczącym nieruchomości, w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy, decyzji środowiskowych oraz pozyskiwania i składania wszelkich dokumentów niezbędnych w toku postępowań przed (...), (...) oraz (...), KOWR, a także do występowania przed właściwym urzędem w sprawie uzyskania pozwolenia na wycinkę drzew. Umocowanie to wynikało z oczekiwań strony kupującej. Pełnomocnictwo zostało udzielone dla potrzeb realizowanej przez nabywcę działalności, było warunkiem koniecznym zawarcia transakcji, stawianym przez potencjalnego nabywcę.

Ponadto nie prowadził Pan żadnych działań zmierzających do zwiększenia wartość nieruchomości: nie urządzał sieci wodociągowej, kanalizacji sanitarnej, energetycznej, nie karczował krzewów. Nie prowadził też żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działki, nie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży działki. Potencjalny nabywca dowiedział się o zbyciu działki od likwidatora Spółki, następnie zgłosił się on do Pana i złożył propozycję nabycia przedmiotowej działki - argumentując, że jak będzie właścicielem działek 4 i 5 to będzie mógł lepiej wykorzystać przestrzeń w swoim procesie inwestycyjnym.

A zatem należy stwierdzić, że w tym konkretnym przypadku nie podejmował i nie zamierza Pan podjąć aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podjęte przez Pana należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zakres podjętych czynności w odniesieniu do posiadanej nieruchomości w żadnym wypadku nie pozwala na uznanie, że Pana działalność w zakresie zbycia opisanej nieruchomości ma charakter profesjonalny.

Ponadto należy w tym miejscu podkreślić, że wszelkie czynności podjęte przez nabywcę nieruchomości na mocy udzielonego przez Pana pełnomocnictwa, zostały podjęte w interesie przyszłego, skonkretyzowanego nabywcy.

Zatem mając powyższe na uwadze, w świetle całokształtu okoliczności sprawy, samo udzielenie pełnomocnictwa Prezesowi Zarządu nabywcy oraz wskazanej osobie do wykonania określonych czynności w celu dostosowania gruntu do potrzeb nabywcy po zawarciu umowy przedwstępnej nie powoduje, że zostanie Pan z tego powodu uznany za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą.

W konsekwencji analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że planowana przez Pana sprzedaż nieruchomości gruntowej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Pana za podatnika tego podatku. Przy sprzedaży nieruchomości gruntowej skorzysta więc Pan z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W związku z powyższym, z tytułu planowanej sprzedaży nieruchomości gruntowej nie będzie Pan podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącym działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż nieruchomości gruntowej nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na uznanie, że sprzedaż nieruchomości gruntowej nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy odstępuję od udzielenia odpowiedzi na pytanie nr 2.

Dodatkowe informacje

Zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

W związku z powyższym, nienależną opłatę w kwocie 40 zł, uiszczoną 3 lipca 2025 r., zwrócę - stosownie do art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej – na rachunek, z którego dokonano opłaty za wniosek, zgodnie z dyspozycją zawartą we wniosku.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.