Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w części dotyczącej prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów na podstawie posiadanych dokumentów;
• nieprawidłowe w części dotyczącej prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% w związku z nietransakcyjnym przemieszczaniem towarów do innych krajów UE na podstawie posiadanych dokumentów.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 czerwca 2025 r. za pośrednictwem e-PUAP wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów oraz wewnątrzwspólnotowym nietransakcyjnym przemieszczaniem własnych towarów Spółki na podstawie posiadanych dokumentów. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(...) Spółka (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką posiadającą siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Niemiec, której głównym przedmiotem działalności jest wielokanałowa sprzedaż detaliczna odzieży, w szczególności sprzedaż internetowa i katalogowa, na rzecz konsumentów w Europie. Wnioskodawca nie posiada tradycyjnych punktów sprzedaży (tj. sklepów stacjonarnych) w Polsce. Spółka skupia się na działalności e-commerce, co oznacza, że realizuje sprzedaż wyłącznie online, w tym za pośrednictwem platform sprzedażowych należących do podmiotów trzecich.

Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce, również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, i sprzedaje towary zarówno odbiorcom krajowym, jak i zagranicznym. Ponadto, Spółka jest zarejestrowana dla celów VAT (w tym transakcji wewnątrzwspólnotowych) w wielu krajach Unii Europejskiej, w tym m.in. w Niemczech oraz Słowacji.

Wnioskodawca korzysta z usług operatora platformy sprzedażowej (...) (dalej: „Wykonawca”) na podstawie zawartej umowy. Wykonawca oferuje sprzedaż produktów Wnioskodawcy za pośrednictwem swoich platform. Ponadto, Wykonawca świadczy dodatkowe usługi podmiotom dokonującym sprzedaży za pośrednictwem jego platform, tj. usługi logistyczne. W ramach tych usług, Wykonawca, działając w imieniu Spółki, zajmie się przechowywaniem towarów w magazynach. Do obowiązków Wykonawcy należy także organizacja transportu za pośrednictwem przewoźników (będących podmiotami trzecimi) w celu dostarczenia towarów do odpowiednich magazynów, a następnie klienta końcowego. Magazyny wykorzystywane przez Wykonawcę zlokalizowane są na terenie Polski, Niemiec i Słowacji (dalej: „kraje Unii Europejskiej”).

W ramach współpracy pomiędzy Spółką a Wykonawcą można wyróżnić, m.in. dwie sytuacje, w których dochodzi do wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towarów Spółki z magazynu Wykonawcy zlokalizowanego w Polsce, tj.:

1)wewnątrzwspólnotową dostawę z Polski do kraju Unii Europejskiej dokonaną przez Spółkę na rzecz Wykonawcy,

2)wewnątrzwspólnotowe nietransakcyjne przemieszczenie własnych towarów Spółki z Polski do magazynów w Niemczech i na Słowacji.

Ad 1) Wewnątrzwspólnotowa dostawa z Polski do kraju Unii Europejskiej dokonana przez Spółkę na rzecz Wykonawcy

W sytuacji, w której klient końcowy z innego niż Polska kraju Unii Europejskiej dokonuje zakupu produktu oferowanego przez Spółkę (zlokalizowanego w polskim magazynie wykorzystywanym przez Wykonawcę) za pośrednictwem portalu Wykonawcy, dochodzi do unijnej transakcji łańcuchowej, w ramach której:

1.Spółka sprzedaje towar na rzecz Wykonawcy;

2.Kolejno Wykonawca dokonuje jego odsprzedaży na rzecz klienta końcowego.

Towar przemieszczany jest bezpośrednio z magazynu w Polsce do innego niż Polska kraju Unii Europejskiej. Dla celów VAT Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy tego towaru na rzecz Wykonawcy wykorzystując do tej transakcji swój polski numer VAT-UE, natomiast Wykonawca posługuje się numerem VAT-UE nadanym mu w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej i opodatkowuje transakcje realizowane na rzecz klienta końcowego zgodnie z przepisami kraju, do którego towar jest wysyłany. Oferowane przez Spółkę produkty pozostają jej własnością do czasu złożenia zamówienia za pośrednictwem portalu Wykonawcy przez klienta końcowego i wysyłki towarów z magazynu w Polsce do innego kraju UE. W momencie złożenia zamówienia i wysyłki towarów z polskiego magazynu, prawo własności przechodzi najpierw ze Spółki na Wykonawcę, a następnie z Wykonawcy na klienta końcowego.

Transakcje pomiędzy Wnioskodawcą a Wykonawcą dokumentowane są fakturami wystawionymi przez Wykonawcę na podstawie porozumienia zawartego ze Spółką w przedmiocie samofakturowania. Faktury te zawierają załączniki, w których wskazane są m.in. nazwy poszczególnych towarów objętych fakturą oraz ich unikalne numery identyfikacyjne nadawane każdemu produktowi przez dostawcę („EAN”), jak również numery zamówień.

Ad 2) Wewnątrzwspólnotowe nietransakcyjne przemieszczenie własnych towarów Spółki z Polski do kraju Unii Europejskiej

Zdarzają się również sytuacje, że w związku z potrzebą zapewnienia szybszej dostawy do nabywców końcowych, towary Spółki są przewożone z magazynów zlokalizowanych w Polsce do magazynów w innych krajach Unii Europejskiej (Słowacji i Niemczech). Towary są transportowane między tymi magazynami wyłącznie w celu zarządzania zapasami. Spółka pragnie podkreślić, że jest właścicielem towarów, które są przemieszczane pomiędzy magazynami. W takim przypadku klient końcowy nie jest jeszcze znany. Sprzedaż na rzecz klienta końcowego zostanie zrealizowana dopiero po przesunięciu towarów do danego magazynu Wykonawcy, kiedy zostanie on zamówiony za pośrednictwem portalu Wykonawcy. W związku z powyższym Spółka dokonuje nietransakcyjnego przemieszczania własnych towarów między magazynami Wykonawcy znajdującymi się na terytorium różnych krajów Unii Europejskiej. Wskazane nietransakcyjne przemieszczenia własnych towarów są dokumentowane wewnętrznymi dokumentami wystawianymi przez Spółkę.

Po dokonaniu ww. przemieszczeń (1) i (2), Wykonawca planuje udostępniać Wnioskodawcy za pośrednictwem swojego portalu internetowego raport zawierający dane dotyczące przewozu produktów z magazynu wysyłającego do miejsca przeznaczenia (dalej: „Raport”). Udostępniony przez Wykonawcę Raport będzie wskazywać, że towar został wysłany z magazynu zlokalizowanego w Polsce i dostarczony do klienta końcowego/magazynu w innym kraju Unii Europejskiej. Zawarte w nim dane nie będą mogły być w żaden sposób modyfikowane, ponieważ Wykonawca będzie go udostępniał na swoim portalu internetowym w trybie nadzoru administratora, który wyklucza możliwość wprowadzania zmian do udostępnionego Raportu. Raport ten będzie zawierał szereg informacji istotnych dla ustalenia, że towar został wywieziony z terytorium kraju i przemieszczony na terytorium innego kraju Unii Europejskiej.

Raport będzie co do zasady generowany każdego 5 dnia następnego miesiąca i przechowywany na serwerach Wykonawcy skąd za pośrednictwem portalu internetowego Wykonawcy będzie udostępniany Spółce. Każdorazowo udostępniony Spółce Raport będzie dotyczył wszystkich wewnątrzwspólnotowych dostaw do Wykonawcy/nietransakcyjnych przemieszczeń jakie miały miejsce w danym miesiącu.

Raport będzie generowany automatycznie na określonym szablonie, w formie pliku „(...)” poprzez konsolidację szczegółowych danych dotyczących przewozu danego towaru uzyskanych z magazynów zlokalizowanych w Polsce, w Niemczech lub Słowacji oraz od przewoźnika towarów. Dokument ten nie będzie podpisywany przez Wykonawcę. Będzie zawierał szczegółowe dane obejmujące m.in. informację o wewnątrzwspólnotowych dostawach do Wykonawcy/przesunięciu towarów między magazynami. Rodzaj przemieszczenia wskazany będzie w kolumnie „process” (proces). Przemieszczenia realizowane w ramach dostaw na rzecz Wykonawcy oznaczone będą m.in. jako „b2c/b2b” oraz „item cross docking”/„item_cd” i „shipment cross docking”. Natomiast transakcje dotyczące przesunięcia między magazynami będą oznaczone jako „preuentiue reallocation” (prewencyjna realokacja). Kolumny oznaczone jako „origin country” (kraj pochodzenia) oraz „destination country” (kraj przeznaczenia) pozwolą na ustalenie kraju, odpowiednio, z którego towary będą wywożone oraz do którego będą przywożone. W przypadku dostaw/przemieszczeń z magazynu zlokalizowanego w Polsce kolumna „origin country” będzie wskazywać Polskę jako kraj wysyłki/pochodzenia. Z kolei kolumna „source transaction at” będzie oznaczać datę, w której towary opuściły magazyn pochodzenia (tj. stanowiącą dowód miejsca pochodzenia), a kolumna „destination transaction at” datę, w której towary dotarły do klienta końcowego/magazynu przeznaczenia (tj. stanowiącą dowód miejsca przeznaczenia). Dowód pochodzenia będzie tworzony przez magazyn, z którego jest wywożony dany towar w momencie opuszczenia magazynu przez ten towar natomiast dowód miejsca przeznaczenia będzie tworzony przez przewoźnika w momencie dostarczenia danego towaru do klienta końcowego/magazynu przeznaczenia.

Wszystkie wewnątrzwspólnotowe dostawy do Wykonawcy/przemieszczenia pomiędzy magazynami Wykonawcy będą wykazywane w Raporcie na poziomie towaru i będą mogły zostać zidentyfikowane na podstawie unikalnych numerów wskazanych w kolumnach „EAN” (unikalny numer identyfikacyjny nadawany każdemu produktowi przez dostawcę), „source uid” (unikalny wewnętrzny numer identyfikacyjny Wykonawcy nadawany każdemu produktowi) bądź „source_collins_id” (unikalny wewnętrzny numer identyfikacyjny Wykonawcy nadawany każdemu magazynowi). W przypadku sprzedaży na rzecz Wykonawcy Raport będzie zawierał również numery zamówień („source_order_item”).

Mając te dane Spółka będzie w stanie powiązać wewnątrzwspólnotową dostawę/nietransakcyjne przemieszczenie z konkretnym towarem i jego wartością z:

• fakturą wystawioną przez Wykonawcę w ramach samofakturowania; lub
• dokumentem wewnętrznym, na podstawie którego Spółka będzie raportować nietransakcyjne przemieszczenie na potrzeby VAT w Polsce.

Wszelka dokumentacja, która składa się na Raport z danego miesiąca będzie przechowywana na serwerach Wykonawcy przez okres 12 lat.

Z uwagi na specyfikę współpracy z Wykonawcą i na fakt, że organizatorem transportu będzie Wykonawca, Spółka nie będzie otrzymywać dokumentów przewozowych CMR lub analogicznych, dokumentujących przewóz towarów.

Podsumowując, dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy na rzecz Wykonawcy/przesunięcia między magazynami Wykonawcy będzie potwierdzał Raport oraz:

• ­w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy na rzecz Wykonawcy - faktura wystawiana przez Wykonawcę w ramach samofakturowania, która będzie zawierała szczegółowe dane pozwalające na powiązanie jej z Raportem,
• ­w przypadku przesunięć między magazynami Wykonawcy - dokument wewnętrzny wystawiany przez Spółkę, który będzie zawierał szczegółowe dane pozwalające na powiązanie go z Raportem.

W związku z wewnątrzwspólnotowymi dostawami do Wykonawcy/przesunięciami towarów między magazynami Wykonawcy Spółka będzie składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje podsumowujące VAT-UE. Na potrzeby wskazanych wewnątrzwspólnotowych dostaw/przemieszczeń Spółka będzie korzystać z ważnych numerów VAT-UE nadanych w kraju wysyłki i przeznaczenia (dostępnych w systemie VIES). Numery te będą również znane Wykonawcy.

Spółka nie jest zarejestrowana dla celów procedury VAT-OSS (One Stop Shop).

W odniesieniu do przemieszczeń towarów z Polski do państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, nie będą miały miejsca wyłączenia o których mowa w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT.

Zamiarem Spółki jest potwierdzenie, czy gromadzone dokumenty będą uprawniać ją do stosowania stawki 0% VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy do Wykonawcy/nietransakcyjnego przemieszczania towarów własnych z magazynu w Polsce do innych krajów Unii Europejskiej.

Pytanie

Czy opisane w stanie faktycznym wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (w tym nietransakcyjne przemieszczenia towarów do innych krajów UE), w świetle art. 42 ust. 1 w związku z przepisem art. 42 ust. 3 oraz art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, będą podlegać opodatkowaniu stawką 0% VAT na podstawie dokumentów gromadzonych przez Spółkę?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy:

1.Opisane w stanie faktycznym wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (w tym nietransakcyjne przemieszczenia towarów do innych krajów UE), w świetle art. 42 ust. 1 w związku z przepisem art. 42 ust. 3 oraz art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, będą podlegać opodatkowaniu stawką 0% VAT na podstawie dokumentów gromadzonych przez Spółkę.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W celu usprawnienia funkcjonowania wspólnego systemu VAT w zakresie transakcji transgranicznych, Unia Europejska (dalej jako: „UE”) opracowała pakiet zmian nazywanych łącznie „Quick Fixes”, na które składają się następujące akty prawne:

• ­Dyrektywa Rady (UE) 2018/1910 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do harmonizacji i uproszczenia niektórych przepisów w systemie podatku od wartości dodanej dotyczących opodatkowania handlu między państwami członkowskimi, Dz. U. z 2018 r. poz. 311.3 ze zm. (dalej: „Dyrektywa 2018”) - której termin implementacji to 1 stycznia 2020 r., jednakże w Polsce nastąpiło to dopiero z dniem 1 lipca 2020 r.;
• Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych transakcjami wewnątrzwspólnotowymi, Dz.U. z 2018 r. poz. 311.10 ze zm. (dalej: „Rozporządzenie 2018”) - które wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w polskim porządku prawnym od 1 stycznia 2020 r.

Powyższe przepisy Rozporządzenia UE obowiązują bezpośrednio w polskim porządku prawnym, ale nie zastępują przepisów ustawy o VAT dotyczących dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej: „WDT”). Rozporządzenie UE określa dokumenty, których posiadanie gwarantuje domniemanie dostarczenia towarów do innego państwa Unii Europejskiej i pozwala na zastosowanie preferencyjnego opodatkowania takich dostaw, bez względu na to, jakie wymogi dokumentacyjne są przewidziane w ustawodawstwie krajowym danego państwa członkowskiego. Przepisy te wyznaczają standard obowiązujący w całej Unii Europejskiej, kreując uprawnienie dla podatników dokonujących transakcji wewnątrzwspólnotowych. Nie należy ich jednak interpretować jako zaostrzenie warunków dokumentacyjnych dla zastosowania preferencyjnego opodatkowania WDT przewidzianych przepisami krajowymi państw członkowskich.

Taką interpretację relacji przepisów krajowych do przepisów Rozporządzenia UE potwierdzają Noty wyjaśniające (ang. Explanatory notes), opublikowane w grudniu 2019 r. przez służby Komisji Europejskiej w odniesieniu do przepisów określanych ogólnie jako „2020 Quick Fixes”, obejmujących także nowe przepisy Rozporządzenia UE dotyczące dokumentowania WDT. Noty wyjaśniające wskazują wprost, że państwa członkowskie mają również możliwość określenia w swoich krajowych przepisach w dziedzinie VAT innych domniemań dotyczących dowodu transportu, które mogą pozostawiać więcej swobody niż domniemanie przewidziane w przepisach Rozporządzenia UE. W tym względzie istniejące krajowe przepisy dotyczące VAT, w których określono warunki dotyczące dowodu transportu dające więcej swobody niż warunki przewidziane w Rozporządzeniu UE, mogą być nadal stosowane.

Potwierdziło to również Ministerstwo Finansów w „Komunikacie w sprawie implementacji dyrektywy 2018/1910, tzw. pakiet QuickFixes”, opublikowanym na oficjalnej rządowej stronie internetowej. Fragment tego komunikatu brzmi:

„Rozporządzenie wykonawcze 2018/1912 w art. 45a wprowadza domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione. Sytuacja taka nie ulegnie zmianie po wejściu w życie ustawy implementującej prawo unijne.”

Podejście takie potwierdzają również liczne interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”), np.:

• Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 19 lutego 2025 r. sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.7.2025.1.PRP,
• Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 13 lutego 2025 r. sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.1023.2024.1.KW,
• Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 12 lutego 2025 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.701.2024.1.GK,
• interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 29 kwietnia 2020 r. sygn. 0111-KDIB3- 3.4012.50.2020.1.PJ.

Tym samym, niezależnie od ww. pakietu Quick Fixes polscy podatnicy w zakresie dokumentowania WDT mają możliwość również opierać się na wymaganiach określonych przez polską ustawę o VAT.

Dlatego też w ocenie Spółki gromadzone przez nią dokumenty stanowiące dowody dokonanych dostaw w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (w tym nietransakcyjnego przemieszczenia towarów do innych krajów UE) i tym samym umożliwiające zastosowanie do tych transakcji stawki 0% VAT, nie naruszają regulacji wynikających z Rozporządzenia 2018/1912.

Zawarte bowiem w Rozporządzeniu regulacje dotyczące dokumentacji WDT ustanawiają jedynie domniemanie, zgodnie z którym w przypadku zgromadzenia określonej dokumentacji uważa się, że doszło do przemieszczenia towarów między państwami członkowskimi, co wiąże się z prawem do zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT. Wspomniane domniemanie nie wyłącza jednak możliwości zastosowania stawki 0% VAT dla transakcji WDT na podstawie dokumentów gromadzonych przez Spółkę, zgodnie z ustawą o VAT.

Dokumentowanie transakcyjnego WDT na podstawie przepisów ustawy o VAT - Raport otrzymywany przez Spółkę jako wystarczający dowód transportu do zastosowania stawki 0% VAT

Transakcje WDT zasadniczo podlegają opodatkowaniu według 0% stawki VAT. Niemniej jednak, art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje warunki, które muszą zostać spełnione, aby podatnik był uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku, tj.:

1.podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2.podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3.podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dodatkowo art. 42 ust. 1a ustawy o VAT określa przypadki, w których podatnik nie ma możliwości zastosowania stawki 0% VAT do transakcji WDT, tj.

1.jeśli podatnik nie dopełnił swoich obowiązków w zakresie składania informacji podsumowującej VAT-UE (art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT), lub

2.jeśli złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami określonymi w ustawie o VAT (art. 100 ust. 8 ustawy o VAT).

Jak zostało podniesione w opisie zdarzenia przyszłego, warunki określone w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT zostaną w ocenie Spółki spełnione. Spółka będzie korzystać z ważnych numerów VAT-UE nadanych w kraju wysyłki i przeznaczenia (dostępnych w systemie VIES), a także będzie ona zarejestrowana jako podatnik VAT UE. Ponadto, w związku z wewnątrzwspólnotowymi dostawami do Wykonawcy/przesunięciami towarów między magazynami Wykonawcy Spółka będzie składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje podsumowujące VAT-UE.

Tym samym, warunkiem jaki powinien podlegać analizie w celu stwierdzenia, czy Spółce przysługuje prawo do zastosowania 0% stawki VAT w przypadku realizowanych dostaw/nietransakcyjnych przemieszczeń jest warunek posiadania przez nią dokumentacji potwierdzającej, że towary zostały przez spółkę wywiezione z terytorium Polski i dostarczone na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Podstawowy katalog dokumentów niezbędnych dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, został określony w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT.

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, za dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT można uznać następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają one dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1.dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi)

2.specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotową, a w szczególności:

1.korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2.dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3.dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4.dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, że w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT zostały wymienione jedynie przykładowe dokumenty uzupełniające, co oznacza, że podatnik może posługiwać się także dokumentami innego rodzaju, przy czym istotne jest, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy w innym państwie członkowskim.

Spółka stoi na stanowisku, że dla zastosowania stawki 0% VAT w przypadku WDT, nie jest konieczne posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, a jedynie posiadanie jednego z dowodów wskazanych w tym przepisie razem z innymi dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, bądź też innymi dowodami, niewymienionymi wprost w tym przepisie, które łącznie i jednoznacznie potwierdzają dostawę towarów do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Zgodnie z Uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego 7 sędziów NSA Warszawa z dnia 11 października 2010 r., I FPS 1/10, w świetle której „jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem”. Co więcej, NSA wskazał wyraźnie, iż dowody określone w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych. Dlatego też w przypadku, gdy podatnik nie dysponuje kompletem dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, bądź posiadane dokumenty zawierają pewne braki formalne, może on posłużyć się innymi dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej. W tej samej uchwale stwierdzono także, że „dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Powyższe prowadzi do wniosku, że przepisy ustawy o VAT nie wykluczają formalnej możliwości uznania Raportu otrzymywanego przez Wnioskodawcę od Wykonawcy za dokument potwierdzający dokonanie WDT, o ile zawiera on dane wskazujące na to, że towar opuścił terytorium Polski. Kwestią zasadniczą pozostaje więc treść posiadanego dokumentu.

Otrzymywany przez Spółkę Raport będzie jednoznaczny i nie będzie wzbudzał wątpliwości co do swojej autentyczności, a zawarte w nim dane nie będą mogły być w żaden sposób modyfikowane. Raport ten będzie zawierał szereg informacji istotnych dla ustalenia, że dany towar został wywieziony z terytorium Polski i przemieszczony na rzecz Spółki na terytorium innego kraju UE.

Raport będzie zawierał m.in. informacje takie jak:

• dokładna data opuszczenia przez dany towar magazynu zlokalizowanego w Polsce,
• dokładna data dostarczenia/przemieszczenia danego towaru do innego kraju UE,
• kraj UE do którego dany towar został dostarczony/przemieszczony,
• „EAN” czyli unikalny numer identyfikacyjny nadawany każdemu produktowi przez dostawcę,
• „source uid” czyli unikalny wewnętrzny numer identyfikacyjny Wykonawcy nadawany każdemu produktowi,
• „source collins id” czyli unikalny wewnętrzny numer identyfikacyjny Wykonawcy nadawany każdemu magazynowi.

Z uwagi na szczegółowość ww. kluczowych informacji jakie zawiera Raport, w ocenie Spółki dokument ten powinien być traktowany jako dowód potwierdzający daną dostawę/przemieszczenie towarów należących do Spółki do innego kraju UE.

Fakt, że przepisy ustawy o VAT dopuszczają dowolną formę dokumentu, który potwierdzi wywóz i dostawę towarów dla celów zaraportowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów był wielokrotnie potwierdzany przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych wydawanych w tożsamych stanach faktycznych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 25 października 2023 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.420.2023.1.JŚ, DKIS potwierdził, że „(...) przepisy regulujące prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku nie określają formy dokumentów potwierdzających wywiezienie i dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy. Obowiązujące w tym zakresie przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, lub jako skan dokumentu załączony do wiadomości e-mail otrzymanej od przewoźnika lub kontrahenta, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy”.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza też przykładowo interpretacja indywidualna z dnia 14 listopada 2022 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.462.2022.1.GK, w której DKIS stwierdził, że „(...) wskazane zbiorcze potwierdzenie dostawy oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku umożliwiająca identyfikację towaru będącego przedmiotem dostaw znajdująca się na wystawionej fakturze stanowią dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej potwierdzające dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i tym samym (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) upoważniają Państwa do stosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów”. Wobec powyższego, organ podatkowy zgodził się z Wnioskodawcą, że dla potrzeb dokumentowania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy, może stosować system, w ramach którego potwierdzeniem dokonania dostawy będą wyłącznie zbiorcze potwierdzenia dostawy towarów.

DKIS uznał za prawidłowe takie podejście także w interpretacji indywidualnej z dnia 3 września 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.314.2021.2.RM, gdzie wskazano, że „(...) mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że wskazane zbiorcze potwierdzenie dostawy oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku umożliwiająca identyfikację towaru będącego przedmiotem dostaw znajdująca się na wystawionej fakturze stanowią dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej potwierdzające dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i tym samym (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) upoważniają Wnioskodawcę do stosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.”

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że analiza art. 42 ust. 3 oraz ust. 11 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, iż dla zastosowania stawki VAT 0% zasadniczo istotne jest, by podatnik posiadał jakiekolwiek dokumenty, niebudzące wątpliwości co do ich autentyczności, które łącznie potwierdzają fakt dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy. W analizowanej sprawie przedstawiona przez Wnioskodawcę dokumentacja w formie Raportu niewątpliwie spełnia ten warunek.

Tym samym, Spółka jest zdania, że Raport otrzymywany przez Spółkę stanowi wystarczający dowód dokonania dostawy do innego kraju UE wymagany przez przepisy ustawy o VAT w celu zastosowania stawki 0% VAT.

Dokumentowanie nietransakcyjnego WDT na podstawie ustawy o VAT - Raport otrzymywany przez Spółkę jako wystarczający dowód transportu do zastosowania stawki 0% VAT

Zgodnie z treścią art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego, o ile towary te zostały przez podatnika w Polsce w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika. Jest to tzw. nietransakcyjna wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Z art. 42 ust. 14 ustawy o VAT wynika, że dla dostawy tego typu przepisy art. 42 ust. 1-4, ust. 11 oraz 12 ustawy o VAT stosuje się odpowiednio. Odpowiednie stosowanie w takim wypadku oznacza, że wobec braku nabywcy przemieszczanych towarów, warunki, które przepisy ustawy o VAT odnoszą do nabywcy, powinny być spełnione przez podatnika, którego towary ulegają przemieszczeniu.

Odpowiednie stosowanie art. 42 ust. 1 i 3 oraz art. 42 ust. 11 ustawy o VAT oznacza, że przemieszczenie własnych towarów pomiędzy Polską a innym krajem UE powinno być potwierdzone w określonym terminie oraz w określonej formie.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka będzie dokonywać nietransakcyjnego przemieszczania towarów własnych z terytorium Polski do innych krajów Unii Europejskiej. Każdorazowo będzie posiadać Raport dokumentujący takie przemieszczenia oraz zawierający dane dotyczące przewozu produktów z magazynu wysyłającego do magazynu przeznaczenia. Szczegółowa charakterystyka Raportu oraz argumenty przemawiające w ocenie Spółki za tym, że Raport powinien być traktowany jako dokument spełniający wymogi dokumentów przewozowych, zostały szczegółowo opisane powyżej w punkcie dotyczących transakcyjnego WDT.

Spółka pragnie podkreślić, iż jej stanowisko znajduje potwierdzenie w pismach organów podatkowych, które zostały powołane poniżej:

• ­w interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 29 grudnia 2022 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.488.2022.2.JO, DKIS stwierdził, że raport udostępniony w formie elektronicznej (nawet jeśli nie jest niepodpisany), może stanowić dowód umożliwiający zastosowanie stawki 0% w przypadku nietransakcyjnego przemieszczenia towarów własnych, pod warunkiem, że nie budzi on wątpliwości co do swojej autentyczności.
• ­z kolei w interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 24 kwietnia 2024 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.35.2024.3.GK, potwierdzono, że informacje pochodzące z wewnętrznego systemu spedytora (przewoźnika), w którym można sprawdzić zarówno kierunek przesyłki, jak i jej status - w tym datę doręczenia - mogą spełniać wymogi dokumentów przewozowych, uprawniających do zastosowania stawki 0% w ramach WDT.

Warto również przywołać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z dnia 2 grudnia 2022 r., sygn. I FSK 1436/22. W uzasadnieniu tego wyroku NSA stwierdził, że dokumenty w formie plików Excel, wygenerowane przez system informatyczny, mogą być dowodem dla zastosowania stawki 0% VAT w ramach nietransakcyjnego przemieszczenia towarów. NSA zwrócił uwagę, że ustawa o VAT nie precyzuje, jaką konkretną formę powinien przybrać dokument przewozowy potwierdzający nietransakcyjny wywóz towarów.

W związku z tym, podatnik może stosować i przedstawiać różne formy dokumentów jako potwierdzenie nietransakcyjnych przemieszczeń towarów, o ile dokumenty te jednoznacznie wskazują, że towar rzeczywiście został wywieziony z terytorium Polski. W szczególności NSA podkreślił, iż w kontekście dokumentowania takich transakcji należy uwzględnić dynamicznie zmieniające się zasady oraz specyfikę handlu online. E-commerce obejmuje szeroki zakres transakcji, co może stwarzać trudności dla niektórych podatników w uzyskaniu standardowych dokumentów, takich jak np. list CMR, w sytuacji, w której jednocześnie przewożone są towary wielu dostawców przez podmioty zarządzające całym procesem obrotu towarami. 

Odnosząc powyższe do zdarzenia przyszłego objętego niniejszym wnioskiem, Spółka pragnie podkreślić, że jej zdaniem Raport otrzymywany od Wykonawcy stanowi wystarczający dowód wywozu towarów do innego kraju UE.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, Raport stanowi podstawę do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy do Wykonawcy/nietransakcyjnego przemieszczania towarów własnych Spółki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług  (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej ustawą:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 i 4 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Jednocześnie, w myśl art. 13 ust. 3 ustawy:

Ogólną definicję pojęcia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stanowi art. 13 ust. 1 ustawy. Zgodnie z jego treścią, wewnątrzwspólnotową dostawą towarów jest wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy, na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska. Elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Jednak podkreślić należy, że dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów. Wywóz ten musi bowiem nastąpić w wyniku dokonania dostawy. Jest to warunek konieczny, stanowiący odbicie warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy.

Szczególnym przypadkiem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju do innego państwa członkowskiego niż Polska. Art. 13 ust. 3 ustawy rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności, które nie mają charakteru czynności dwustronnych, polegających na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego państwa członkowskiego, w którym mają posłużyć do działalności gospodarczej podatnika. W przypadku tej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów polski dostawca pełni równocześnie rolę nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką posiadającą siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Niemiec, której głównym przedmiotem działalności jest wielokanałowa sprzedaż detaliczna odzieży, w szczególności sprzedaż internetowa i katalogowa, na rzecz konsumentów w Europie. Wnioskodawca nie posiada tradycyjnych punktów sprzedaży (tj. sklepów stacjonarnych) w Polsce. Spółka skupia się na działalności e-commerce, co oznacza, że realizuje sprzedaż wyłącznie online, w tym za pośrednictwem platform sprzedażowych należących do podmiotów trzecich. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce, również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych i sprzedaje towary zarówno odbiorcom krajowym, jak i zagranicznym. Ponadto, Spółka jest zarejestrowana dla celów VAT (w tym transakcji wewnątrzwspólnotowych) w wielu krajach Unii Europejskiej, w tym m.in. w Niemczech oraz Słowacji. Wnioskodawca korzysta z usług operatora platformy sprzedażowej (Wykonawca) na podstawie zawartej umowy. Wykonawca oferuje sprzedaż produktów Wnioskodawcy za pośrednictwem swoich platform. Ponadto, Wykonawca świadczy dodatkowe usługi podmiotom dokonującym sprzedaży za pośrednictwem jego platform, tj. usługi logistyczne. W ramach tych usług, Wykonawca, działając w imieniu Spółki, zajmie się przechowywaniem towarów w magazynach. Do obowiązków Wykonawcy należy także organizacja transportu za pośrednictwem przewoźników (będących podmiotami trzecimi) w celu dostarczenia towarów do odpowiednich magazynów, a następnie klienta końcowego. Magazyny wykorzystywane przez Wykonawcę zlokalizowane są na terenie Polski, Niemiec i Słowacji. W ramach współpracy pomiędzy Spółką a Wykonawcą można wyróżnić, m.in. dwie sytuacje, w których dochodzi do wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towarów Spółki z magazynu Wykonawcy zlokalizowanego w Polsce, tj.:

1)Wewnątrzwspólnotowa dostawa z Polski do kraju Unii Europejskiej dokonaną przez Spółkę na rzecz Wykonawcy:

W sytuacji, w której klient końcowy z innego niż Polska kraju Unii Europejskiej dokonuje zakupu produktu oferowanego przez Spółkę (zlokalizowanego w polskim magazynie wykorzystywanym przez Wykonawcę) za pośrednictwem portalu Wykonawcy, dochodzi do unijnej transakcji łańcuchowej, w ramach której:

1.  Spółka sprzedaje towar na rzecz Wykonawcy;

2.  Kolejno Wykonawca dokonuje jego odsprzedaży na rzecz klienta końcowego.

Towar przemieszczany jest bezpośrednio z magazynu w Polsce do innego niż Polska kraju Unii Europejskiej. Dla celów VAT Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy tego towaru na rzecz Wykonawcy wykorzystując do tej transakcji swój polski numer VAT-UE, natomiast Wykonawca posługuje się numerem VAT-UE nadanym mu w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej i opodatkowuje transakcje realizowane na rzecz klienta końcowego zgodnie z przepisami kraju, do którego towar jest wysyłany. Oferowane przez Spółkę produkty pozostają jej własnością do czasu złożenia zamówienia za pośrednictwem portalu Wykonawcy przez klienta końcowego i wysyłki towarów z magazynu w Polsce do innego kraju UE. W momencie złożenia zamówienia i wysyłki towarów z polskiego magazynu, prawo własności przechodzi najpierw ze Spółki na Wykonawcę, a następnie z Wykonawcy na klienta końcowego. Transakcje pomiędzy Wnioskodawcą a Wykonawcą dokumentowane są fakturami wystawionymi przez Wykonawcę na podstawie porozumienia zawartego ze Spółką w przedmiocie samofakturowania. Faktury te zawierają załączniki, w których wskazane są m.in. nazwy poszczególnych towarów objętych fakturą oraz ich unikalne numery identyfikacyjne nadawane każdemu produktowi przez dostawcę („EAN”), jak również numery zamówień.

2)Wewnątrzwspólnotowe nietransakcyjne przemieszczenie własnych towarów Spółki z Polski do magazynów w Niemczech i na Słowacji.

W związku z potrzebą zapewnienia szybszej dostawy do nabywców końcowych, towary Spółki są przewożone z magazynów zlokalizowanych w Polsce do magazynów w innych krajach Unii Europejskiej (Słowacji i Niemczech). Towary są transportowane między tymi magazynami wyłącznie w celu zarządzania zapasami. Spółka jest właścicielem towarów, które są przemieszczane pomiędzy magazynami. W takim przypadku klient końcowy nie jest jeszcze znany. Sprzedaż na rzecz klienta końcowego zostanie zrealizowana dopiero po przesunięciu towarów do danego magazynu Wykonawcy, kiedy zostanie on zamówiony za pośrednictwem portalu Wykonawcy. W związku z powyższym Spółka dokonuje nietransakcyjnego przemieszczania własnych towarów między magazynami Wykonawcy znajdującymi się na terytorium różnych krajów Unii Europejskiej. Wskazane nietransakcyjne przemieszczenia własnych towarów są dokumentowane wewnętrznymi dokumentami wystawianymi przez Spółkę.

Po dokonaniu ww. przemieszczeń (1) i (2), Wykonawca planuje udostępniać Wnioskodawcy za pośrednictwem swojego portalu internetowego raport zawierający dane dotyczące przewozu produktów z magazynu wysyłającego do miejsca przeznaczenia (Raport). Udostępniony przez Wykonawcę Raport będzie wskazywać, że towar został wysłany z magazynu zlokalizowanego w Polsce i dostarczony do klienta końcowego/magazynu w innym kraju Unii Europejskiej. Zawarte w nim dane nie będą mogły być w żaden sposób modyfikowane, ponieważ Wykonawca będzie go udostępniał na swoim portalu internetowym w trybie nadzoru administratora, który wyklucza możliwość wprowadzania zmian do udostępnionego Raportu. Raport ten będzie zawierał szereg informacji istotnych dla ustalenia, że towar został wywieziony z terytorium kraju i przemieszczony na terytorium innego kraju Unii Europejskiej. Raport będzie co do zasady generowany każdego 5 dnia następnego miesiąca i przechowywany na serwerach Wykonawcy skąd za pośrednictwem portalu internetowego Wykonawcy będzie udostępniany Spółce. Każdorazowo udostępniony Spółce Raport będzie dotyczył wszystkich wewnątrzwspólnotowych dostaw do Wykonawcy/nietransakcyjnych przemieszczeń jakie miały miejsce w danym miesiącu. Raport będzie generowany automatycznie na określonym szablonie, w formie pliku „(...)” poprzez konsolidację szczegółowych danych dotyczących przewozu danego towaru uzyskanych z magazynów zlokalizowanych w Polsce, w Niemczech lub Słowacji oraz od przewoźnika towarów. Dokument ten nie będzie podpisywany przez Wykonawcę. Będzie zawierał szczegółowe dane obejmujące m.in. informację o wewnątrzwspólnotowych dostawach do Wykonawcy/przesunięciu towarów między magazynami. Rodzaj przemieszczenia wskazany będzie w kolumnie „process” (proces). Przemieszczenia realizowane w ramach dostaw na rzecz Wykonawcy oznaczone będą m.in. jako „b2c/b2b” oraz „item cross docking”/„item_cd” i „shipment cross docking”. Natomiast transakcje dotyczące przesunięcia między magazynami będą oznaczone jako „preuentiue reallocation” (prewencyjna realokacja). Kolumny oznaczone jako „origin country” (kraj pochodzenia) oraz „destination country” (kraj przeznaczenia) pozwolą na ustalenie kraju, odpowiednio, z którego towary będą wywożone oraz do którego będą przywożone. W przypadku dostaw/przemieszczeń z magazynu zlokalizowanego w Polsce kolumna „origin country” będzie wskazywać Polskę jako kraj wysyłki/pochodzenia. Z kolei kolumna „source transaction at” będzie oznaczać datę, w której towary opuściły magazyn pochodzenia (tj. stanowiącą dowód miejsca pochodzenia), a kolumna „destination transaction at” datę, w której towary dotarły do klienta końcowego/magazynu przeznaczenia (tj. stanowiącą dowód miejsca przeznaczenia). Dowód pochodzenia będzie tworzony przez magazyn, z którego jest wywożony dany towar w momencie opuszczenia magazynu przez ten towar natomiast dowód miejsca przeznaczenia będzie tworzony przez przewoźnika w momencie dostarczenia danego towaru do klienta końcowego/magazynu przeznaczenia. Wszystkie wewnątrzwspólnotowe dostawy do Wykonawcy/przemieszczenia pomiędzy magazynami Wykonawcy będą wykazywane w Raporcie na poziomie towaru i będą mogły zostać zidentyfikowane na podstawie unikalnych numerów wskazanych w kolumnach „EAN” (unikalny numer identyfikacyjny nadawany każdemu produktowi przez dostawcę), „source uid” (unikalny wewnętrzny numer identyfikacyjny Wykonawcy nadawany każdemu produktowi) bądź „source_collins_id” (unikalny wewnętrzny numer identyfikacyjny Wykonawcy nadawany każdemu magazynowi). W przypadku sprzedaży na rzecz Wykonawcy Raport będzie zawierał również numery zamówień („source_order_item”). Mając te dane Spółka będzie w stanie powiązać wewnątrzwspólnotową dostawę/nietransakcyjne przemieszczenie z konkretnym towarem i jego wartością z:

• fakturą wystawioną przez Wykonawcę w ramach samofakturowania; lub
• dokumentem wewnętrznym, na podstawie którego Spółka będzie raportować nietransakcyjne przemieszczenie na potrzeby VAT w Polsce.

Z uwagi na specyfikę współpracy z Wykonawcą i na fakt, że organizatorem transportu będzie Wykonawca, Spółka nie będzie otrzymywać dokumentów przewozowych CMR lub analogicznych, dokumentujących przewóz towarów. Dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy na rzecz Wykonawcy/przesunięcia między magazynami Wykonawcy będzie potwierdzał Raport oraz:

• w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy na rzecz Wykonawcy - faktura wystawiana przez Wykonawcę w ramach samofakturowania, która będzie zawierała szczegółowe dane pozwalające na powiązanie jej z Raportem,
• w przypadku przesunięć między magazynami Wykonawcy - dokument wewnętrzny wystawiany przez Spółkę, który będzie zawierał szczegółowe dane pozwalające na powiązanie go z Raportem. W odniesieniu do przemieszczeń towarów z Polski do państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, nie będą miały miejsca wyłączenia o których mowa w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT.

Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia, czy gromadzone dokumenty będą uprawniać Spółkę do stosowania stawki 0% VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów do Wykonawcy oraz nietransakcyjnych przemieszczeń towarów własnych z magazynu w Polsce do magazynów w innych krajach Unii Europejskiej.

Wskazać należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7 grudnia 2018 r., s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

Jak stanowi art. 42 ust. 14 ustawy:

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto należy zauważyć, że ustawa nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny.

Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec powyższego dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Przy czym przepisy regulujące prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku nie określają formy dokumentów potwierdzających wywiezienie i dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy. Obowiązujące w tym zakresie przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, lub jako skan dokumentu załączony do wiadomości e-mail otrzymanej od przewoźnika lub kontrahenta, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy. Należy zatem przyjąć, że każda forma dokumentu jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność i integralność z dokumentami źródłowymi została wystarczająco uprawdopodobniona. Dokumenty powinny jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto wskazać należy, że faktura sprzedaży wypełnia znamiona specyfikacji, tj. zawiera dane dotyczące w szczególności nazwy i ilości towarów będącego przedmiotem dostawy, umożliwiając jego identyfikację.

Za możliwością uznania, iż faktura stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przemawia ugruntowana w tym zakresie praktyka organów podatkowych oraz sądów administracyjnych. Dla przykładu, w wyroku z 9 grudnia 2009 r. o sygn. I FSK 1388/08, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż: „(...) nie wydaje się, by podatnik był zmuszony do posiadania w swej dokumentacji odrębnej specyfikacji dostarczanych w ramach VAT towarów, jeśli specyfikacja taka została zawarta w fakturze VAT. (...). Jeżeli na fakturze wskazano dane, jakie powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (tj. m.in. nazwę i ilość towarów), faktura taka w istocie stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. (...) posiadanie w takim przypadku odrębnej od faktury specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku nie jest konieczne do zastosowania 0% VAT w przypadku WDT (...)”.

Jak wynika z opisu sprawy, w celu zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT dokonywanych przez Spółkę na rzecz Wykonawcy Spółka będzie składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje podsumowujące VAT-UE. Na potrzeby wskazanych wewnątrzwspólnotowych dostaw Spółka będzie korzystać z ważnych numerów VAT-UE nadanych w kraju wysyłki i przeznaczenia (dostępnych w systemie VIES). Numery te będą również znane Wykonawcy. Spółka nie jest zarejestrowana dla celów procedury VAT-OSS. Spółka będzie gromadzić dokumentację w postaci Raportu oraz faktury wystawianej przez Wykonawcę w ramach samofakturowania, która będzie zawierała szczegółowe dane pozwalające na powiązanie jej z Raportem. Faktury zawierają załączniki, w których wskazane są m.in. nazwy poszczególnych towarów objętych fakturą oraz ich unikalne numery identyfikacyjne nadawane każdemu produktowi przez dostawcę („EAN”), jak również numery zamówień. Udostępniony przez Wykonawcę Raport będzie wskazywać, że towar został wysłany z magazynu zlokalizowanego w Polsce i dostarczony do klienta końcowego. Raport będzie zawierał m.in. informacje takie jak:

• dokładna data opuszczenia przez dany towar magazynu zlokalizowanego w Polsce,
• dokładna data dostarczenia danego towaru do innego kraju UE,
• kraj UE do którego dany towar został dostarczony,
• „EAN” czyli unikalny numer identyfikacyjny nadawany każdemu produktowi przez dostawcę,
• „source uid” czyli unikalny wewnętrzny numer identyfikacyjny Wykonawcy nadawany każdemu produktowi,
• „source collins id” czyli unikalny wewnętrzny numer identyfikacyjny Wykonawcy nadawany każdemu magazynowi.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy uznać, że gromadzone przez Spółkę dokumenty w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz Wykonawcy będą stanowić dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie będą potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do Wykonawcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Tym samym, dokumenty wskazane przez Spółkę we wniosku gromadzone dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz Wykonawcy, przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy, będą upoważniały Spółkę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT).

Jak wynika z opisu sprawy Spółka dokonuje również przemieszczenia własnych towarów z terytorium Polski do magazynów Wykonawcy znajdujących się na terytorium innych krajów Unii Europejskiej. Przemieszczenie to stanowi dla Państwa wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy. W związku z tym, Spółka w celu potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowego nietransakcyjnego przemieszczenia własnych towarów będzie posiadać Raport oraz dokument wewnętrzny wystawiany przez Spółkę, który będzie zawierał szczegółowe dane pozwalające na powiązanie go z Raportem. Raport będzie zawierał m.in. informacje takie jak: dokładna data opuszczenia przez dany towar magazynu zlokalizowanego w Polsce; dokładna data przemieszczenia danego towaru do innego kraju UE; kraj UE do którego dany towar został przemieszczony; „EAN” czyli unikalny numer identyfikacyjny nadawany każdemu produktowi przez dostawcę; „source uid” czyli unikalny wewnętrzny numer identyfikacyjny Wykonawcy nadawany każdemu produktowi; „source collins id” czyli unikalny wewnętrzny numer identyfikacyjny Wykonawcy nadawany każdemu magazynowi.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że ustawa o VAT wyodrębnia wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) w klasycznej „transakcyjnej” postaci (art. 13 ust. 1 ustawy) oraz tzw. „nietransakcyjnej” (art. 13 ust. 3 ustawy), przez którą należy rozumieć transport składników majątkowych przedsiębiorstwa do innego państwa członkowskiego w celu prowadzenia tam działalności gospodarczej, mimo że w takim przypadku nie następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. „Nietransakcyjna” WDT jest konstrukcyjnie odmienna od jej klasycznej, „transakcyjnej” formy. Nie dochodzi bowiem do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, a jedynie do przemieszczenia towarów przez podatnika w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa. W czynności tej uczestniczy wyłącznie jeden podmiot.

Opisana w art. 13 ust. 3 ustawy czynność jest uznawana za WDT, a zatem ustawodawca zrównał ją z „transakcyjną” WDT.

Pomimo tego, że przemieszczenia towarów dokonuje jeden podmiot, to posiada on dwa odmienne statusy podatnika w różnych państwach członkowskich, co oznacza, że w istocie, w tym specyficznym przypadku, WDT dokonywana jest na rzecz innego podatnika.

O tym, że przy „nietransakcyjnej” WDT podatnik działa w podwójnej roli świadczy to, że do tej transakcji podatnik stosuje przepisy, które dotyczą „transakcyjnej” WDT – np. art. 13 ust. 6 ustawy, bądź regulacji warunkujących skorzystanie ze stawki 0%. Tym samym regulacje dotyczące „transakcyjnej” WDT powinny odpowiednio znaleźć zastosowanie do WDT w formie „nietransakcyjnej”, o czym stanowią również poruszane już przepisy art. 42 ust. 1 i ust. 14 ustawy, zgodnie z którymi:

Z powyższego wynika, że podatnik w przypadku „nietransakcyjnej” WDT występuje jednocześnie jako dokonujący dostawy i nabywca, i aby skorzystać ze stawki 0% musi posiadać właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w państwie nabywcy, posiadać dowody wywiezienia towarów z kraju oraz być podatnikiem VAT-UE. Tym samym mamy do czynienia z jednym podmiotem, ale dla celów VAT posiada on odrębny status na terenie różnych państw UE.

Charakter „nietransakcyjnej” WDT wyklucza istnienie sytuacji, w której podatnik - dostawca nie posiada statusu podatnika w państwie członkowskim, do którego dokonuje przemieszczenia towarów. To przemawia również za obowiązkiem wystawienia faktury na podstawie ww. art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy. Przyjąć bowiem należy, że „nietransakcyjna” WDT dokonywana jest na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze.

I tak w myśl art. 2 pkt 31 ustawy:

Zasady dotyczące wystawiania faktur zostały zawarte w rozdziale 1 Działu XI ustawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy:

A zatem, podatnik przemieszczający własne towary z Polski do innego kraju UE zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy ma obowiązek wystawić fakturę, ponieważ w transakcji podatnik ten będzie występować w podwójnej roli jako dostawca, w tym przypadku polski podatnik podatku VAT oraz jako nabywca towaru przemieszczanego z Polski do magazynu znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego UE, w którym Spółka posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w państwie nabywcy.

Spółka w celu potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowego nietransakcyjnego przemieszczenia własnych towarów z magazynu w Polsce do magazynów znajdujących się w innych krajach UE będzie posiadać Raport oraz dokument wewnętrzny wystawiany przez Spółkę, który będzie zawierał szczegółowe dane pozwalające na powiązanie go z Raportem. Jak już ustaliłem, Spółka przemieszczając własne towary z magazynu na terytorium Polski do magazynów znajdujących się na terytorium krajów Unii Europejskiej zgodnie z art. 106a w zw. z art. 106b ust. 1 ustawy zobowiązana będzie udokumentować te transakcje poprzez wystawienie faktury na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z ww. przepisami podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, przez którą w myśl art. 2 pkt 22 ustawy rozumie się między innymi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zatem Spółka dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, powinna udokumentować przedmiotową czynność poprzez wystawienie faktury.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa, Spółka w celu zastosowania stawki VAT w wysokości 0% dla nietransakcyjnych przemieszczeń towarów własnych Spółki z magazynu w Polsce do magazynów znajdujących się w innych krajach UE, powinna posiadać nie tylko Raport oraz dokument wewnętrzny Spółki, lecz również dokumentować ww. przemieszczenia towarów własnych fakturą. Spółka dokumentując wewnątrzwspólnotowe nietransakcyjne przemieszczenia towarów własnych za pomocą Raportu oraz jedynie dokumentu wewnętrznego (a nie faktury) nie będzie uprawniona w tym przypadku do zastosowania stawki VAT w wysokości 0%.

Zatem Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe w odniesieniu do dokumentów w postaci Raportu oraz faktury gromadzonych dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz Wykonawcy oraz za nieprawidłowe w przypadku przesunięć towarów własnych Spółki do magazynów Wykonawcy znajdujących się w innych krajach Unii Europejskiej dokumentowanych Raportem i jedynie dokumentem wewnętrznym Spółki.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Końcowo należy zauważyć, że we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Spółka zaznaczyła, że wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego. Sprecyzowane wątpliwości częściowo odnoszą się jednak do stanu faktycznego, choć dalsza część pytania sugeruje, iż przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe. Co również istotne, w swoim podsumowaniu stanowiska Spółka jednoznacznie wskazała na zdarzenie przyszłe. W konsekwencji należy stwierdzić, że interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem. Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Informuję, że wydając interpretację nie przeprowadzam postępowania dowodowego i opieram się wyłącznie na elementach stanu przedstawionych we wniosku. Wszystkie gromadzone dokumenty na okoliczność przemieszczania towarów z Polski do innego kraju mogą być przedmiotem postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzanej przez właściwy organ podatkowy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.