Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
26 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług dotyczący braku obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu nabycia samochodu stanowiącego nowy środek transportu. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 17 lipca 2025 r. (wpływ 17 lipca 2025 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
W grudniu 2024 r. kupił Pan w Niemczech używany samochód (…). Opłacił Pan fakturę wraz z podatkiem VAT przelewem bankowym. Po sprowadzeniu do kraju opłacił Pan podatek akcyzowy, przetłumaczył Pan dokumenty, ubezpieczył i zarejestrował (…). W dowodzie rejestracyjnym jest zapis pochodzenie pojazdu: używany import indywidualny. W potwierdzeniu opłacenia akcyzy również widnieje zapis stan używany.
Po upływie (…) miesięcy Urząd Skarbowy (…) wezwał Pana do opłacenia podatku VAT twierdząc że pojazd jest nowy. Nadmienia Pan, że na przestrzeni (…) lat w identyczny sposób nabył Pan (…) samochodów z takim samym przebiegiem i terminem od pierwszej rejestracji. Poprzednio kupiony (…) przebieg 3 tys. rejestracja po 6 miesiącach. Żadnych kontrowersji nie było. W US nikt nie chciał Panu wyjaśnić dlaczego jeden pojazd opodatkowano a drugi nie. Nie chciano zdefiniować terminu pojazd używany. Twierdzono że pojazd z przebiegiem 100 000 km i czasem pierwszej rejestracji do 6 miesięcy lub 1000 km i czasem eksploatacji 10 lat to nowe samochody.
W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że:
W grudniu 2024 r. kupił Pan w (…) oddziale (...) używany samochód marki (…) model (…) (na fakturze zapis służbowy, demonstracyjny).
Uregulowanie faktury wraz z podatkiem VAT poprzez Bank (…). Po sprowadzeniu do kraju opłacił Pan podatek akcyzowy i zarejestrował w wydziale komunikacji (wpis w dowodzie rejestracyjnym pojazd używany import indywidualny). W (…) 2025 r. wezwano Pana do Urzędu Skarbowego gdzie zakomunikowano że jest Pan winny zapłacenia podatku VAT od zakupionego samochodu. Podatek VAT został opłacony przy zakupie używanego samochodu w Niemczech. Udokumentowane jest to na fakturze VAT.
W odpowiedzi zaś na zadane w wezwaniu pytania:
1)Czy prowadzi Pan działalność gospodarczą? Czy jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i zarejestrowanym do transakcji wewnątrzwspólnotowej (VAT UE)? Jeśli tak to od kiedy jest Pan zarejestrowany i w jakim państwie?
Odpowiedział Pan, że jest Pan (…) i prowadzi jeszcze (…) opodatkowany w formie karty podatkowej. Nie jest Pan i nigdy nie był płatnikiem VAT. Nie jest Pan nigdzie zarejestrowany.
2)Jaki dokładnie model, marka samochodu kryje się pod oznaczeniem (…)?
Odpowiedział Pan, że marka samochodu to (…), model (…).
3)W jakim celu nabył Pan samochód (…) w ramach transakcji będącej przedmiotem zapytania – w celu odsprzedaży, czy w innym (jakim)?
Odpowiedział Pan, że samochód został nabyty na użytek własny.
4)Czy samochód (…) był zakupiony od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej czy od pomiotu prowadzącego działalność gospodarczą?
Odpowiedział Pan, że samochód został nabyty od podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą tj. (…).
5)W jaki sposób udokumentowane było nabycie przez Pana samochodu (np. fakturą, rachunkiem, umową)?
Odpowiedział Pan, że nabycie udokumentowane było fakturą VAT.
6)W jaki sposób rozliczył Pan nabycie samochodu (…)?
Odpowiedział Pan, że nabycie samochodu rozliczone zostało przelewem bankowym z Polski (Bank (…)).
7)Czy samochód (…) jest napędzany silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata?
Odpowiedział Pan, że samochód ma pojemność silnika 1999 cm3 moc 190 kW.
8)Jaki przebieg miał nabyty samochód (…), będący przedmiotem wniosku?
Odpowiedział Pan, że nabyty samochód przebieg miał 3289 km.
9)Czy od momentu dopuszczenia do użytku - w rozumieniu art. 2 pkt 10 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775)- samochodu minęło nie więcej niż 6 miesięcy?
Odpowiedział Pan, że pierwsza rejestracja samochodu była (…) maja 2024. Natomiast Pan dokonał zakupu (…) grudnia 2024.
Pytanie
Z opisu sprawy oraz własnego stanowiska wynika, że Pana wątpliwości dotyczą ustalenia czy jest Pan zobowiązany w Polsce do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu zakupu na terytorium Niemiec samochodu marki (…).
Pana stanowisko w sprawie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku
Uważa Pan, że nie jest Pan zobowiązany do powtórnego opodatkowania VAT w Polsce, gdyż podatek został opłacony przy zakupie samochodu. Jest to wyszczególnione na fakturze.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:
1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2) eksport towarów;
3) import towarów na terytorium kraju;
4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
W myśl art. 2 pkt 1 i 3 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium Unii Europejskiej - rozumie się przez to terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).
Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Według art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy:
Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
W myśl art. 9 ust. 2 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:
1) nabywcą towarów jest:
a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
- z zastrzeżeniem art. 10;
2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:
1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2
- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.
Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik o którym mowa w art. 15 lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji gdy spełnione zostaną powyższe warunki transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.
Natomiast każde przemieszczenie nowego środka transportu pomiędzy krajami Unii Europejskiej, któremu towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania nim jak właściciel, stanowi - zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy w związku z art. 9 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowe nabycie, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Przy tym, z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy:
Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
Stosownie do art. 25 ust. 1 ustawy:
Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.
Zgodnie z art. 99 ust. 10 ustawy:
W przypadku gdy podatnicy, o których mowa w art. 15, oraz podmioty niebędące podatnikami wymienionymi w art. 15, niemające obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8, dokonują jedynie wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, deklarację podatkową w zakresie nabywanych nowych środków transportu składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.
W myśl art. 103 ust. 3 ustawy:
W przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.
Na podstawie art. 103 ust. 4 ustawy:
Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.
W myśl art. 103 ust. 5 ustawy:
W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika.
Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 103 ust. 7 ustawy, Minister Finansów w rozporządzeniu z 27 maja 2019 r. w sprawie wzoru informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu (Dz. U. z 2019 r., poz. 1007) określił wzór takiej informacji i jest to druk VAT-23, stanowiący załącznik do ww. rozporządzenia.
Wymienione przepisy ustawy zobowiązują podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu do przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o takim nabyciu oraz do zapłaty podatku z tego tytułu. Przy czym informacja i zapłata podatku dotyczy zarówno „nowych środków transportu”, jak i „innych środków transportu”.
Z opisu sprawy wynika, że w grudniu 2024 r. zakupił Pan w Niemczech samochód marki (…), model (…). Po sprowadzeniu do kraju opłacił Pan podatek akcyzowy, przetłumaczył dokumenty, ubezpieczył oraz zarejestrował pojazd. Pojazd ten zakupił Pan na użytek własny. Nie jest Pan, ani nie był płatnikiem VAT. Ponadto nie jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Samochód nabył Pan od podmiotu prowadzącego działalności gospodarczą na terytorium Niemiec. Nabycie zostało udokumentowane fakturą VAT. Przedmiotowy samochód ma pojemność silnika 1999 cm3 oraz moc 190 kw. Data pierwszej rejestracji ww. samochodu to (…) maja 2024 r., a jego przebieg wynosi 3289 km.
Z opisu sprawy oraz własnego stanowiska wynika, że Pana wątpliwości dotyczą ustalenia czy jest Pan zobowiązany w Polsce do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu zakupu na terytorium Niemiec samochodu marki (…).
Odnosząc się do Pana wątpliwości w pierwszej kolejności należy odnieść się do pojęcia nowego środka transportu, które zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, gdzie stwierdza się, że:
Przez nowe środki transportu rozumie się przeznaczone do transportu osób lub towarów: pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.
Powołując się na definicję zawartą w art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, za „nowe środki transportu” mogą być uznane pojazdy lądowe przeznaczone do transportu osób lub towarów, które spełniają określone warunki dotyczące mocy silnika bądź jego pojemności skokowej oraz dotyczące dotychczasowej długości ich używania (mierzonej czasem używania oraz przebiegiem). Natomiast przez „inne środki transportu”, o których mowa w art. 103 ust. 4 ustawy należy rozumieć środki transportu tożsame z nowymi, jednak nie spełniające warunku uznania ich za „nowe środki transportu” w postaci przebiegu lub okresu, który upłynął od dopuszczenia ich do użytku.
Aby można uznać jakąkolwiek maszynę, urządzenie czy pojazd za „nowy środek transportu” lub „inny środek transportu”, należy przede wszystkim ustalić, czy będzie się ona zawierała w zakresie pojęciowym „środka transportu”.
W tym miejscu należy wyjaśnić, że z chwilą przystąpienia do Unii Europejskiej, państwa członkowskie zobowiązały się do wykonywania i stosowania prawa wspólnotowego. Treść przepisu art. 249 Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90 poz. 864/2 ze zm.) stanowi, że:
W celu wykonania swych zadań oraz na warunkach przewidzianych w niniejszym Traktacie, Parlament Europejski wspólnie z Radą, Rada i Komisja uchwalają rozporządzenia i dyrektywy, podejmują decyzje, wydają zalecenia i opinie. Rozporządzenie ma zasięg ogólny. Wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich. Dyrektywa wiąże każde Państwo Członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków. Decyzja wiąże w całości adresatów, do których jest kierowana. Zalecenia i opinie nie mają mocy wiążącej.
I tak, zgodnie z art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1 ze zm.) – zwanego dalej „rozporządzeniem 282/2011”:
Środek transportu, o którym mowa w art. 56 oraz w art. 59 akapit pierwszy lit. g) dyrektywy 2006/112/WE, obejmuje pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu.
Przepis art. 38 ust. 2 rozporządzenia 282/2011 zawiera niewyłączną, przykładową listę środków transportu. Zgodnie z tym przepisem:
Środki transportu, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności następujące pojazdy:
a) pojazdy lądowe, takie jak samochody, motocykle, rowery, trójkołowce oraz pojazdy turystyczne;
b) przyczepy i naczepy;
c) wagony kolejowe;
d) statki;
e) statki powietrzne;
f) pojazdy dostosowane specjalnie do przewozu osób chorych lub rannych;
g) ciągniki i inne pojazdy rolnicze;
h) pojazdy o napędzie mechanicznym lub elektrycznym przeznaczone dla osób niepełnosprawnych.
Natomiast stosownie do art. 38 ust. 3 rozporządzenia 282/2011:
Środkami transportu, o których mowa w ust. 1, nie są pojazdy trwale unieruchomione ani kontenery.
Analiza art. 38 rozporządzenia 282/2011 wskazuje, że elementem przesądzającym o uznaniu danej maszyny, urządzenia czy pojazdu za środek transportu jest jej przeznaczenie, tzn. przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. Użyty w definicji „środka transportu” zwrot dotyczący przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, dotyczy zarówno pojazdów, jak i innego rodzaju wyposażenia i urządzeń.
Odnosząc się do Pana wątpliwości należy zauważyć, że jak wynika z opisu sprawy zakupiony przez Pana samochód (…) jest pojazdem lądowym, napędzanym silnikiem o pojemności skokowej 1999 centymetrów sześciennych oraz o mocy 190 kilowata, a jego przebieg wynosi 3289 km. Zatem, zgodnie z art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, samochód, o którym mowa w opisie sprawy, spełnia definicję nowego środka transportu. Ponadto, jak wynika z okoliczności sprawy, ww. samochód nabył Pan od podmiotu sprzedającego z terytorium Niemiec, który to samochód następnie został sprowadzony do Polski.
W świetle powyższego stwierdzić należy, że w sytuacji nabycia przez Pana ww. samochodu, który został przemieszczony z terytorium Niemiec na terytorium Polski, przedmiotowa transakcja zgodnie z art. 9 ust. 3 w związku z art. 9 ust. 1 ustawy stanowiła wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, tj. nowego środka transportu.
Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz okoliczności sprawy wskazać należy, że do czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia nowego środka transportu, tj. samochodu (…) zastosowanie ma art. 103 ust. 4 i 5 ustawy, co oznacza, że ma Pan obowiązek przedłożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu (VAT-23) oraz zapłaty podatku od towarów i usług w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.
Zatem Pana stanowisko uznaję za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.