Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 kwietnia 2025 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozpoznania w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 oraz art. 11 ust. 1 ustawy oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ustawy oraz rejestracji dla celów VAT w związku z dostawą towarów z Belgii do Szwecji, gdzie w Polsce dokonywane jest przepakowywanie towarów. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 20 maja 2025 r. (data wpływu 20 maja 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka A. AB. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”), jest czynnym podatnikiem VAT w Szwecji zarejestrowanym do transakcji wewnątrzwspólnotowych, gdzie prowadzi działalność gospodarczą m.in w branży (…).

W ramach prowadzonej działalności Spółka zamierza dokonywać zakupu towarów w Belgii w celu sprzedaży ich swoim klientom w Szwecji.

W związku z tym, że towar dostarczany przez dostawcę Spółki (czynnego podatnika VAT w Belgii zarejestrowanego do transakcji wewnątrzwspólnotowych), dalej: „Dostawca”, jest sprzedawany w dużych opakowaniach tzw. „Big Bag”, musi on zostać z uwagi na dostosowanie do oczekiwań klientów Spółki w Szwecji przepakowany w mniejsze 10 kg opakowania.

W tym celu Spółka ze względów logistycznych, planuje zarządzać transportem tych towarów w taki sposób aby w trakcie ich transportu, towary te zostały przewiezione z Belgii do Szwecji przez Polskę, gdzie na zlecenie Spółki towary te zostaną przepakowane z tzw. Big Bag do mniejszych opakowań. Towar w Polsce może być przetrzymywany do około 2 tygodni.

W ramach tej transakcji na całym odcinku transportu z Belgii przez Polskę do Szwecji organizatorem transportu będzie Wnioskodawca. Spółka będzie:

• zawierała umowę o przewóz towarów,
• kontaktowała się z przewoźnikiem,
• zlecała transport,
• pokrywała koszty transportu.

Prawo do rozporządzania towarem jak właściciel z belgijskiego Dostawcy na Spółkę przejdzie na terytorium Belgii, natomiast ze Spółki na szwedzkiego odbiorcę, dalej „Klienta” (czynnego podatnika VAT zarejestrowanego do transakcji wewnątrzwspólnotowych) na terytorium Szwecji.

Spółka do transakcji pomiędzy Dostawcą i Spółką, oraz pomiędzy Spółką i Klientem, użyje szwedzkiego nr VAT UE.

Ostateczny Klient Spółki znany jest już w momencie zamawiania towaru u Dostawcy w Belgii.

Towar może być transportowany w ramach czterech scenariuszy:

Scenariusz nr 1.

Towar zostanie przetransportowany przez przewoźnika działającego na zlecenie Spółki od Dostawcy w Belgii do Polski, gdzie zostanie przepakowany na zlecenie Spółki przez usługodawcę i w terminie do dwóch tygodni przewieziony przez przewoźnika działającego na zlecenie Spółki do ostatecznego Klienta w Szwecji.

Scenariusz nr 2.

Towar zostanie przetransportowany przez przewoźnika działającego na zlecenie Spółki od Dostawcy w Belgii do Polski, gdzie zostanie przepakowany na zlecenie Spółki przez usługodawcę i w terminie do dwóch tygodni przewieziony przez przewoźnika działającego na zlecenie Spółki do magazynu Spółki w Szwecji skąd Spółka przetransportuje go do Klienta w Szwecji.

Scenariusz nr 3.

Towar zostanie przetransportowany przez przewoźnika działającego na zlecenie Spółki od Dostawcy w Belgii do Polski, gdzie zostanie przepakowany na zlecenie Spółki przez usługodawcę i w terminie do dwóch tygodni przewieziony przez przewoźnika działającego na zlecenie Spółki do magazynu Spółki w Szwecji skąd Klient odbierze samodzielnie towar i przetransportuje go do swojego magazynu na terytorium Szwecji.

Jeśli jednak, zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (DKIS), w ww. przypadkach Spółka miałaby obowiązek rejestracji do VAT w Polsce, Spółka nie wyklucza zmiany w przeprowadzeniu tej transakcji w taki sposób, że towar nie byłby transportowany z Belgii do Szwecji przez Polskę, a transportowany byłby z Belgii do Szwecji, i następnie w celu wykonania na nim usług transportowany ze Szwecji do Polski skąd wracałby do Szwecji jako ten sam towar tylko przepakowany w mniejsze opakowania, wg następującego scenariusza:

Scenariusz nr 4.

Towar zostanie przetransportowany przez przewoźnika działającego na zlecenie Spółki od Dostawcy w Belgii do magazynu Spółki w Szwecji, gdzie Spółka rozpozna wewnątrzwspólnotowe nabycie tego towaru. Następnie towar ten zostanie przetransportowany ze Szwecji do Polski w celu przepakowania i w terminie do dwóch tygodni zostanie wysłany z powrotem do magazynu Spółki w Szwecji lub bezpośrednio do Klienta w Szwecji.

W uzupełnieniu wniosku w ramach, udzielili Państwo następujących odpowiedzi:

1.Czy podczas przepakowywania towarów w magazynie w Polsce towar nie będzie w żaden sposób zmieniał swojej tożsamości, tj. czy towar nie będzie używany/modyfikowany/przetwarzany w Polsce zanim dotrze do miejsca docelowego (Szwecja)?

Odp.: Nie, towar nie będzie w żaden sposób zmieniał swojej tożsamości. Towar nie będzie używany/modyfikowany/przetwarzany w Polsce zanim dotrze do miejsca docelowego.

2.Czy w sytuacji magazynowania towaru na terytorium Polski nie będzie przenoszone prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na rzecz właściciela magazynu lub inny podmiot?

Odp.: Prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, w sytuacji magazynowania towaru na terytorium Polski, nie będzie przenoszone na rzecz właściciela magazynu lub inny podmiot.

3.Czy macie Państwo podpisaną umowę z docelowym kontrahentem (znanym nabywcą) ze Szwecji, na podstawie której już w momencie dokonywania wywozu z Belgii ten nabywca jest już znany. Jeśli nie macie Państwo zawartej umowy (nawet dorozumianej) to z czego to wynika i kiedy ta umowa będzie zawarta w kontekście dostawy towaru.

Odp.: Wnioskodawca w obecnej chwili nie posiada zawartych umów z docelowymi kontrahentami, ale w przyszłości po uzyskaniu przedmiotowej interpretacji indywidualnej, będzie zawierał takie umowy. Wnioskodawca może też działać w oparciu o jednorazowe zamówienia, jednak zawsze klient Wnioskodawcy, któremu będzie dostarczany towar znany będzie już w chwili dokonywania wywozu towaru z Belgii.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że okoliczności opisane w stanie faktycznym oraz sposób transportu towarów opisany w scenariuszu 1, nie stanowią na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tym samym nie obligują Spółki do rejestracji do celów VAT oraz transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Polski?

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że okoliczności opisane w stanie faktycznym oraz sposób transportu towarów opisany w scenariuszu 2, nie stanowią na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tym samym nie obligują Spółki do rejestracji do celów VAT oraz transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Polski?

3.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że okoliczności opisane w stanie faktycznym oraz sposób transportu towarów opisany w scenariuszu 3, nie stanowią na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tym samym nie obligują Spółki do rejestracji do celów VAT oraz transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Polski?

4.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że okoliczności opisane w stanie faktycznym oraz sposób transportu towarów opisany w scenariuszu 4, nie stanowią na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tym samym nie obligują Spółki do rejestracji do celów VAT oraz transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Polski?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2024. 361 t.j.), dalej „ustawy VAT”: Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1)nabywcą towarów jest:

a)podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,

b)osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a - z zastrzeżeniem art. 10;

‒dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Jednocześnie, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy VAT

1. Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Ponadto zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT - Przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy: (…) towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione.

Zgodnie natomiast z art. 13 ust. 1, 2, 3 i 4 ustawy o VAT - Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

2. Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

3. Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

4. Przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy (…).

Zgodnie natomiast z art. 96 ust. 1 ustawy VAT - Podmioty, o których mowa w art. 15 i art. 15a, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Ponadto, zgodnie z art. 97 ustawy VAT

1. Podatnicy, o których mowa w art. 15 i art. 15a, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz okoliczności towarzyszące całej transakcji wg wszystkich wcześniej wskazanych 4 scenariuszy, zdaniem Wnioskodawcy, nie wystąpi na terytorium Polski żadna z czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy VAT, która wymagałaby dokonania rejestracji Wnioskodawcy jako czynnego podatnika VAT jak również do transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnika VAT UE.

Wynika to z faktu, iż w ramach transakcji zakupu i dostawy towarów, czynności te mają miejsce pomiędzy podatnikami podatku od wartości dodanej, zarejestrowanymi do celów podatku VAT oraz transakcji wewnątrzwspólnotowych w krajach swoich siedzib tj. Dostawca w Belgii, a Wnioskodawca i jego klient w Szwecji. Towary zostaną przemieszczone pomiędzy dwoma różnymi krajami UE.

Klient tj. ostateczny nabywca towaru w Szwecji znany jest już w momencie zakupu, zamawiania towaru przez Wnioskodawcę w Belgii. Transport jest planowany w taki sposób aby został dostarczony w uzgodnionym terminie z klientem Wnioskodawcy do Szwecji. W terminie tym w zależności od scenariusza jest dostarczany przez Wnioskodawcę bezpośrednio do miejsca wskazanego przez jego klienta w Szwecji lub Wnioskodawca wprowadza przeznaczony dla konkretnego nabywcy towar do swojego magazynu zlokalizowanego w Szwecji, z którego to jego klient odbiera towar we własnym zakresie.

Z uwagi na to, że dostawca w Belgii nie jest w stanie zapewnić zgodnych z oczekiwaniami klientów Wnioskodawcy w Szwecji opakowań towarów będących przedmiotem transakcji, Wnioskodawca planuje te towary przepakować na terytorium Polski w trakcie transportu ich do Szwecji.

Towary te nie zostaną w żaden sposób przerobione, zmiana dotyczyć będzie tylko opakowania, co nie naruszy w żaden sposób samej substancji towaru. W ramach dokonanego przez Spółkę rozeznania, nie ma możliwości dokonania takiego przepakowania towaru w Szwecji. Względy logistyczne, którymi kieruje się w tym przypadku Spółka, związane są ze skróceniem dostawy do ostatecznego odbiorcy (Klienta) oraz zmniejszeniem kosztów transportu, a także z uwagi na racjonalność takiej decyzji. Transportowanie ich do Szwecji tylko po to, aby wysłać je z jej terytorium do Polski, w celu przepakowania, byłoby działaniem sztucznym, nieracjonalnym i nieekonomicznym. Od samego początku wiadome jest wszystkim stronom transakcji, że państwem konsumpcji tych towarów jest Szwecja.

Skoro więc już w momencie zamówienia towarów u dostawcy w Belgii, znany jest Wnioskodawcy ich nabywca w Szwecji, i Wnioskodawca nabywa te towary w celu dostawy ich swojemu klientowi w Szwecji, to nie można w takim przypadku mówić o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów na terytorium Polski, skutkującym koniecznością rejestracji do celów VAT oraz transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Polski.

W opinii Wnioskodawcy charakteru tej transakcji nie zmieni fakt przepakowania tych towarów na terytorium Polski. Taki model transportu ma zapewnić:

• płynność dostaw, jest to najszybsza opcja zapewnienia dostaw dla Państwa klientów,
• ułatwić organizację transportu, poprzez wyeliminowanie transportu z Belgii do Szwecji skąd towar musiałby zostać wysłany do Polski i ponownie wrócić do Szwecji,
• ograniczenie kosztów transportu,
• dochowanie uzgodnionych terminów z klientami.

Na charakter tych transakcji w Państwa opinii nie ma również wpływu fakt, iż towary te będą przebywać około 2 tygodni w Polsce, bez względu na scenariusz, który mógłby mieć zastosowanie w jednym z czterech scenariuszy, w każdym z nich ten termin byłby taki sam. W związku z tym przy wyborze scenariusza 4, do terminu dostawy do klienta końcowego należałoby dodać poza tymi 2 tygodniami jeszcze organizację transportu ze Szwecji do Polski, co ma oczywisty wpływ na możliwe zaburzenia w płynności dostaw dla ostatecznych klientów, w związku z czym scenariusz nr 4 jest najmniej efektywnym ze scenariuszy przedstawionych we wniosku.

W zakresie terminu dostawy oraz okoliczności, które decydują o miejscu wewnątrzwspólnotowej dostawy wypowiedział się Trybunału Sprawiedliwości w wyroku z dnia 18 listopada 2010 r. C-84/09, w którym wskazał (...) ani treść art. 20 akapit pierwszy, ani treść art. 138 ust. 1 dyrektywy 2006/112 nie przewiduje, aby dla zastosowania owych przepisów transport danych towarów do miejsca przeznaczenia u nabywcy powinien się rozpocząć lub zakończyć w jakimkolwiek terminie. Nałożenie określonego terminu na dokonanie tego transportu byłoby ponadto sprzeczne z systematyką tych przepisów, a także z kontekstem i celami przejściowego systemu podatku VAT stosowanego do handlu wewnątrzwspólnotowego (...)”. Ponadto, jak wskazał w ww. wyroku, dla identyfikacji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (któremu po stronie dostawcy odpowiada WDT) „(...) konieczne jest dokonanie globalnej oceny wszystkich obiektywnych okoliczności faktycznych, które mają znaczenie dla określenia, czy nabyty towar faktycznie opuścił terytorium państwa dostawy, a w przypadku odpowiedzi twierdzącej - które państwo członkowskie będzie miejscem jego ostatecznej konsumpcji.” W naszej opinii, okoliczności transakcji opisanej we wniosku wskazują, że w tym stanie faktycznym w scenariuszach 1-3, mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów z terytorium Belgii i korespondującym z nią wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów w Szwecji. Również w wyroku z 21 września 2018 r., sygn. I FSK 1500/16 Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) oceniał, czy w sytuacji, gdy przed wysyłką towarów do odbiorcy docelowego, towar jest magazynowany w innym kraju członkowskim UE przez okres, który mógł sięgać nawet 3 miesięcy, w trakcie których towar nie był jednak poddawany żadnej obróbce (poza co najwyżej opakowywaniem, oklejaniem czy etykietowaniem), mimo tak długiego okresu magazynowania towaru „w trakcie” jego przewozu do nabywcy, NSA wskazał: „Jakkolwiek dostawa ta ma nietypowy, wydłużony w czasie przebieg, jednak nie uzasadnia to stanowiska, że nie stanowi WDT w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Za istotną cechę dostawy opisanej w stanie faktycznym sprawy Naczelny Sąd Administracyjny uznał to, że już w momencie dokonywania wywozu towaru z terytorium Polski znany jest jego skonkretyzowany odbiorca z Wielkiej Brytanii. Specyfika opisanego we wniosku zdarzenia wiąże się z posiadaniem przez Spółkę umowy z kontrahentem brytyjskim, na podstawie której już wywóz towaru z Polski dokonywany jest w celu dostarczenia skonkretyzowanego towaru do tego właśnie kontrahenta. Ekonomicznie tak ułożona transakcja stanowi jedną, zorganizowaną całość z wykorzystaniem jedynie nowoczesnych form realizacji dostawy poprzez centrum logistyczne. Nie ma uzasadnienia dzielenie dostawy - która od początku ma adresata w kontrahencie brytyjskim, z którym skarżąca ma zawartą umową regulującą szczegółowy sposób przebiegu dostaw - w sposób proponowany w interpretacji. Nie uwzględnia on bowiem podstawowej okoliczności, że przemieszczenie towaru z Polski do Belgii odbywa się dla realizacji z góry zaplanowanego celu - WDT do odbiorcy z Wielkiej Brytanii, a nie bliżej nieokreślonych przyszłych dostaw do odbiorców zagranicą.”

Jest to bardzo podobna sytuacja jak ta, która została opisana w niniejszym wniosku. Również w niniejszym stanie faktycznym, znany jest ostateczny odbiorca, a klient oczekuje skonkretyzowanego towaru, dlatego jest on przepakowany. NSA ww. wyroku nie kwestionował faktu okresu pozostawania tych towarów w tzw. „przejściowym magazynie”, oraz prac wykonywanych na towarach tj. opakowywania, oklejania i etykietowania.

W związku z powyższym w Państwa opinii tak ułożona transakcja stanowi jedną, zorganizowaną całość. Nie ma uzasadnienia dzielenie dostawy - która od początku ma adresata w kontrahencie Szwedzkim. Nie ma też na charakter tej transakcji wpływu okoliczność przepakowania tych towarów, ponieważ żaden sposób nie zmienia właściwości towaru.

NSA w ww. wyroku podkreślił, że towar wyjeżdżając z kraju ma już ustalonego nabywcę, wiadomo co się z nim dzieje, jest zaplanowana cała dostawa na rzecz tego konkretnego nabywcy. W konsekwencji dzielenie tego na dwie oddzielne czynności byłoby podziałem sztucznym i tym samym niewłaściwym.

Jednocześnie gdyby, DKIS stwierdził, że jednak dochodzi do przerwania transportu i w przypadku pierwszych trzech scenariuszy miałoby miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru na terytorium Polski i w konsekwencji wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów z terytorium Polski, to tym bardziej przerwanie transportu nastąpiłoby w Szwecji w przypadku scenariuszu 4 po przewiezieniu towarów z Belgii. Wówczas po wysłaniu tych towarów tak jak opisano w scenariuszu 4, w celu przepakowania ich w mniejsze opakowania i powrotny wywóz własnych towarów z powrotem do Szwecji nie stanowiłby wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, ponieważ spełnione byłyby warunki, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy VAT. Jednocześnie wywóz tych towarów z powrotem do kraju, z którego zostały przywiezione w celu wykonania na nich usług, nie stanowiłoby WDT dla Wnioskodawcy nawet w sytuacji gdyby towary te zostały dostarczone bezpośrednio jego klientowi w Szwecji, art. 12 ust. 6 ustawy VAT nie określa przecież do kogo mają zostać wysłane tylko wskazuje, iż mają zostać wywiezione z powrotem do kraju z którego zostały wysłane tj. w analizowanym przypadku Szwecji. Ponadto, prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzić będzie w takim przypadku na klienta Wnioskodawcy na terytorium Szwecji.

Nie spełnione byłyby również warunki do uznania tego wywozu jako WDT własnych towarów, ponieważ jak wynika z art. 13 ust. 3 ustawy VAT - „Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.” Jednak jak wynika z opisu stanu faktycznego towary te nie zostałyby w Polsce wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów w związku z czym nie doszłoby do WDT tych towarów powrotnie przemieszczanych.

W związku z tym w żadnym z opisanych scenariuszy oraz zadanych pytań Wnioskodawca nie ma obowiązku rejestracji dla celów VAT jak i transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce, ponieważ w opisanym stanie faktycznym nie dojdzie do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski jak i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z terytorium Polski.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej ustawą:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1, 3 i 4 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Zatem pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

W art. 22 ust. 1-4 ustawy uregulowano zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 22 ust. 2b ustawy:

Natomiast art. 22 ust. 2c ustawy stanowi, że:

Definicja podmiotu pośredniczącego zawarta została w art. 22 ust. 2d ustawy:

Jednocześnie jak stanowi art. 22 ust. 3 ustawy:

W przypadku transakcji, do których odnosi się art. 22 ust. 2 ustawy, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport) więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy.

W myśl tego przepisu wszystkie transakcje realizowane przed dostawą ruchomą (do której przypisano wysyłkę lub transport towaru) będą opodatkowane w państwie, z którego towar jest wysyłany lub transportowany. Natomiast wszystkie dostawy mające miejsce po transakcji ruchomej będą opodatkowane w państwie przeznaczenia towaru. Sama transakcja ruchoma będzie generowała po stronie dostawcy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a po stronie nabywcy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez:

• podatnika pierwszego w kolejności, to transakcją „ruchomą”, której przypisany jest ten transport jest dostawa dokonana przez ten podmiot (a więc pierwsza z dwóch dostaw) - zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy,
• podatnika drugiego w kolejności (tzw. podmiot pośredniczący), to na zasadzie domniemania transakcją „ruchomą”, której przypisany jest ten transport jest dostawa dokonana do tego podmiotu (a więc pierwsza z dwóch dostaw) - zgodnie z art. 22 ust. 2b ustawy (za wyjątkiem sytuacji określonej w art. 22 ust. 2c ustawy),
• podatnika trzeciego w kolejności, to transakcją „ruchomą”, której przypisany jest ten transport jest dostawa dokonana do tego podmiotu - ostatniego w łańcuchu (a więc druga z dwóch dostaw) - zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 36a Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 2006 Nr 347, str. 1):

Odnosząc się do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy wskazać, że według art. 9 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy:

Zatem przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ma miejsce wówczas, gdy w wyniku dostawy w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki.

Ponadto, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy:

Przepis ten rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o przemieszczenie towarów własnych podatnika z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do Polski. W myśl powołanej regulacji, przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju. W takim przypadku w państwie, z którego przemieszczane są towary, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast w państwie, do którego przemieszczane są towary, następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie - dokonywane przez ten sam podmiot.

Przy czym należy zaznaczyć, że przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku, gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 12 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 6) ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 25 ust. 2 ustawy:

Odnosząc się zaś do wewnątrzwspólnotowego dostawy towarów należy wskazać, że według art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Natomiast w myśl art. 13 ust. 3 ustawy:

Powołany art. 13 ust. 3 ustawy rozszerza więc pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności niemające charakteru czynności dwustronnych (pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju Unii Europejskiej, które mają służyć działalności gospodarczej podatnika. W takim przypadku dostawca pełni jednocześnie rolę nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Na podstawie art. 13 ust. 4 pkt 6) ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Jednocześnie należy mieć na uwadze terytorialny charakter podatku od towarów i usług, który oznacza, że opodatkowaniu podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane na terytorium kraju. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia (dostawy) determinuje miejsce opodatkowania.

Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy:

Jednocześnie, stosownie do art. 97 ust. 1 ustawy:

Zatem obowiązek złożenia zgłoszenia rejestracyjnego powstaje przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu określonej w art. 5 ustawy.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT w Szwecji zarejestrowanym do transakcji wewnątrzwspólnotowych, gdzie prowadzi działalności gospodarczą m.in. branży (…). W ramach prowadzonej działalności Spółka zamierza dokonywać zakupu towarów w Belgii w celu sprzedaży ich klientom w Szwecji (dalej: Klient). Klienci to czynni podatnicy podatku VAT na terenie Szwecji. Dostarczony przez dostawcę Spółki (czynnego podatnika VAT w Belgii zarejestrowanego do transakcji wewnątrzwspólnotowych) jest sprzedawany w dużych opakowaniach tzw. „Big Bag”, i musi on zostać z uwagi na dostosowanie oczekiwań Klientów Spółki w Szwecji przepakowany w mniejsze 10kg opakowania. W tym celu Spółka ze względów logistycznych, planuje zarządzać transportem tych towarów w taki sposób aby w trakcie ich transportu, towary te zostały przewiezione z Belgii do Szwecji przez Polskę, gdzie na zlecenie Spółki towary te zostaną przepakowane z tzw. „Big Bag” do mniejszych opakowań. Towar w Polsce może być przetrzymywany do około 2 tygodni. W ramach tej transakcji na całym odcinku transportu z Belgii przez Polskę do Szwecji organizatorem transportu będzie Wnioskodawca. Spółka będzie: zawierała umowę o przewóz towarów, kontaktowała się z przewoźnikiem, zlecała transport, pokrywała koszty transportu. Prawo do rozporządzania towarem jak właściciel z belgijskiego Dostawcy na Spółkę przejdzie na terytorium Belgii, natomiast ze Spółki na szwedzkiego Klienta na terenie Szwecji. Spółka do transakcji pomiędzy Dostawcą i Spółką, oraz pomiędzy Spółką i Klientem, użyje szwedzkiego nr VAT UE. Ostateczny Klient Spółki znany jest już w momencie zamawiania towaru u Dostawcy w Belgii. W obecnej chwili Wnioskodawca nie posiada zawartych umów z docelowymi kontrahentami, ale w przyszłości po uzyskaniu przedmiotowej interpretacji indywidualnej, będzie zawierał takie umowy. Wnioskodawca może też działać w oparciu o jednorazowe zamówienia, jednak zawsze Klient Wnioskodawcy, któremu będzie dostarczany towar znany będzie już w chwili dokonywania wywozu towaru z Belgii. Towar może być transportowany w ramach czterech scenariuszy.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy Spółka jest zobowiązana do rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w Polsce w okolicznościach opisanych w Scenariuszach: 1, 2, 3 i 4.

Ze Scenariusza nr 1, 2 i 3 wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonywać zakupu towarów w Belgii, który to zostanie przetransportowany przez przewoźnika działającego na zlecenie Spółki od Dostawcy z Belgii do Polski, gdzie towar zostanie przepakowany na zlecenie Wnioskodawcy przez usługodawcę i w terminie dwóch tygodni zostanie przewieziony przez przewoźnika działającego na zlecenie Spółki do ostatecznego klienta, zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w Szwecji (Scenariusz nr 1) lub do magazynu Wnioskodawcy w Szwecji skąd następnie Wnioskodawca przetransportuje go do Klienta w Szwecji (Scenariusz 2), albo do magazynu Wnioskodawcy w Szwecji skąd następnie Klient odbierze towar samodzielnie i przetransportuje go do swojego magazynu na terytorium Szwecji (Scenariusz nr 3). Przez cały czas trwania transakcji towary te przeznaczone są do sprzedaży w Szwecji. Jak wynika z opisu sprawy w związku z dokonywanymi dostawami prawo własności towarów przejdzie bezpośrednio z Wnioskodawcy na rzecz Klienta. Przy czym, co istotne, już w momencie rozpoczęcia wysyłki towarów z Belgii określony będzie Klient ostateczny, do którego ostatecznie dotrą wysyłane do Szwecji towary (już w momencie opuszczenia terytorium Belgii towary będą przedmiotem konkretnych zamówień złożonych przez Klienta). Z uwagi na fakt, że dostawca przedmiotowe towary dostarcza w dużych opakowań tzw. „Big Bag” w tym celu ze względów logistycznych przemieszczacie je Państwo z Belgii do Polski gdzie następuje ich przepakowanie. Co ważne prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, w sytuacji przepakowywania towaru na terytorium Polski, nie będzie przenoszone na rzecz właściciela magazynu lub inny podmiot. Towar nie będzie również w żaden sposób zmieniał swojej tożsamości. Towar nie będzie używany/ modyfikowany/przetwarzany w Polsce zanim dotrze do miejsca docelowego.

Rozpatrując Scenariusz 1, 2 i 3 istotną kwestią do ustalenia jest czy postój towaru w Polsce celem jego przepakowania powinno się uznać za przerwanie transportu co oznaczałoby konieczność rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce. Jak z wniosku wynika zatrzymanie towarów w Polsce wyłącznie w celu ich przepakowania nie wpływa w na zmianę właściwości (tożsamości) towarów będących przedmiotem dostawy, bowiem, jak podkreślił Wnioskodawca, towary w magazynie nie są w żaden sposób przetwarzane, nie następuje ich modyfikacja, ani w żaden sposób nie zmieniają swojej tożsamości. Towary pozostają na terytorium Polski wyłącznie na krótki czas (dwa tygodnie) niezbędny do dokonania ich przepakowania w mniejsze opakowania. Miejscem przeznaczenia transportowanych przez Spółkę z Belgii towarów od początku jest terytorium Szwecji. W tym przypadku należy uznać, że transport towarów jest nieprzerwany.

Oznacza to, że w transakcji będą brały udział trzy podmioty, tj. dostawca z Belgii, Wnioskodawca ze Szwecji i Klient ze Szwecji, przy czym towar będzie transportowany od pierwszego dostawcy bezpośrednio do ostatecznego Klienta. Wnioskodawca będzie posługiwał się dla celów tej transakcji w odniesieniu do belgijskiego dostawcy szwedzkim numerem identyfikacji podatkowej. Przemieszczenie towarów w okolicznościach opisanych w Scenariuszu nr 1, 2 i 3 z terytorium Belgii do Polski celem przepakowania nie będzie przerywać transportu, co oznacza, że nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy. Jednocześnie analizowana transakcja nie będzie stanowić przemieszczenia towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. Tym samym brak jest podstaw do rozpoznania w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 oraz art. 11 ust. 1 ustawy. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów powinno więc mieć miejsce, zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy w miejscu zakończenia transportu. Ponadto w niniejszej sprawie nie znajdą również zastosowania regulacje dotyczące wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zawarte w art. 13 ustawy. Na terytorium Polski nie będziecie Państwo dokonywali czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy. Zatem Państwo nie wykonując na terytorium Polski czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy, nie będą zobowiązani do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 i art. 97 ust. 1 ustawy w związku z przemieszczeniami towarów do Polski w celu ich przepakowania w mniejsze opakowania

Z kolei z przedstawionego przez Państwa Scenariusza nr 4 wynika, że towar zostanie przetransportowany przez przewoźnika działającego na zlecenie Spółki od Dostawcy z Belgii bezpośrednio do magazynu Spółki w Szwecji, gdzie Spółka rozpozna wewnątrzwspólnotowe nabycie tego towaru. Następnie towar ten zostanie przetransportowany ze Szwecji do Polski w celu przepakowania i w terminie do dwóch tygodni zostanie wysłany z powrotem do magazynu Spółki w Szwecji lub bezpośrednio do Klienta w Szwecji. Co również ważne przez cały czas trwania transakcji towary te przeznaczone są do sprzedaży w Szwecji. Jak wynika z opisu sprawy w związku z dokonywanymi dostawami prawo własności towarów przejdzie bezpośrednio z Wnioskodawcy na rzecz Klienta na terenie Szwecji. Prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, w sytuacji przepakowywania towaru na terytorium Polski, nie będzie przenoszone na rzecz właściciela magazynu lub inny podmiot. Towar nie będzie również w żaden sposób zmieniał swojej tożsamości. Towar nie będzie używany/modyfikowany/przetwarzany w Polsce zanim dotrze do miejsca docelowego.

Odnosząc się do tak przedstawionego Scenariusza nr 4 należy w pierwszej kolejności wyjaśnić, że warunkiem zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy jest wywóz z terytorium kraju towaru z powrotem do państwa członkowskiego pochodzenia co oznacza, że towar nie może zostać „skonsumowany” w Polsce. Regulacja ta nie obejmuje więc swym zakresem sytuacji, w której przemieszczany z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium kraju towar jest w Polsce przedmiotem dostawy. Przemieszczenie towarów do kraju, co do zasady powinno wiązać się z zamiarem powrotnego przemieszczenia tych towarów z kraju do państwa, z którego zostały przywiezione, po wykonaniu usług, dla których dane towary zostały przywiezione na terytorium kraju.

Zatem, skoro w Scenariuszu nr 4 towary przemieszczone przez Spółkę ze Szwecji do Polski mają być przedmiotem przepakowania w mniejsze opakowania na terytorium kraju, a następnie po przepakowywaniu zostaną odesłane do kraju, z którego zostały pierwotnie przetransportowane do Polski, należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku zastosowanie znajdzie wyłączenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy. W konsekwencji, przemieszczenie przez Państwa towarów ze Szwecji na terytorium Polski w celu wykonania przepakowania towarów, nie będzie stanowiło, w momencie dokonania tego przemieszczenia, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, na podstawie wyłączenia przewidzianego w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy. Zatem, nie będą Państwo zobowiązani do rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce w momencie przemieszczenia tych towarów ze Szwecji do Polski. Ponadto w związku z powrotnym przemieszczeniem towarów z Polski do Szwecji nie będą Państwo zobowiązani do rozliczenia w Polsce podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ustawy. Zatem również i w tym przypadku Państwo nie wykonując na terytorium Polski czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy, nie będą Państwo zobowiązani do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 i art. 97 ust. 1 ustawy w związku z przemieszczeniami towarów do Polski w celu ich przepakowania w mniejsze opakowania.

Podsumowując przemieszczenie towarów z Belgii lub Szwecji do Polski opisanych w Scenariuszu nr 1, 2, 3 i 4 w celu przepakowania towarów w mniejsze opakowania na terytorium kraju nie będzie stanowiło wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Wnioskodawca w opisanych Scenariuszach nie będzie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium kraju wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy. Zatem Wnioskodawca nie wykonując czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium kraju nie będzie zobowiązany do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 i art. 97 ust. 1 ustawy

W związku z tym Państwa stanowisko, całościowo należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.