Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej nieruchomości nr 1. Uzupełnili go Państwo pismem z 10 czerwca 2025 r. (wpływ 12 czerwca 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. jest czynnym podatnikiem VAT, Gmina Miejska (…) widnieje w wykazie czynnych podatników VAT.

A. jest w posiadaniu działki w wieczystym użytkowaniu o nr 1. Na przestrzeni lat działka ta została wydzielona z większej ilości działek, na które była zawarta umowa użytkowania wieczystego. Na podstawie umowy użytkowania wieczystego zawartej 8 maja 1980 r. rep. (…) ówczesny miejski Zarząd Terenami oddał A. w (…) w użytkowanie wieczyste działki o numerach: 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15 i 16.

Na działkach tych znajdował się i nadal znajduje się budynek zbudowany w latach 1978-1979 i wtedy miało też miejsce pierwsze zasiedlenie w rozumieniu ustawy o VAT. Budynek ten stanowi jedną bryłę jednak administracyjnie podzielony jest na dwa budynki o nr 10 oraz 10a. Pod budynkiem 10 grunt został wykupiony na własność, pod budynkiem 10a grunt nadal znajduje się w wieczystym użytkowaniu. Działki ww. zostały oddane w wieczyste użytkowanie celem utrzymania wzniesionego budynku w należytym stanie. Na przestrzeni lat podziały i numeracja ww. działek uległy zmianie co przedstawiono poniżej.

1) dz. 6, 11, 10, 2, 3, 4, 5, 7, 9, 12, 13, 14, 15 i 16 - decyzją z 1 grudnia 2003 r. nr (…) wprowadzono zmiany polegające na zniesieniu ww. działek, które tak połączone otrzymały oznaczenie 17.

2) działka 17 decyzją z 1 grudnia 2003 r. (…) zostaje podzielona na działki 18, 19, 20, 21, 2 - zawiadomienie z ksiąg wieczystych o wpisaniu podziału 31 marca 2004 r.

3) zaświadczenia z 13 lutego 2004 r. (…) na działce 19 - budynek nr 10, (…) na działce 20- budynek o nr 10a, aktem not Rep. A nr (…) z 29 października 2007 r. nabyto na własność (z wieczystego użytkowania), działki 19 i 20 akt rep (…) z 19 lutego 2008 r.- ustanowienie służebności gruntowej na działce 21 dla każdoczesnych właścicieli nieruchomości składającej się z działki 19.

4) decyzja (…) z 21 października 2014 r. (…) zatwierdzająca podział działki 18 na 22 i 23.

5) zawiadomienie (…) z 14 listopada 2014 r. o zmianach w danych ewidencji gruntów i budynków zmiana (…) z 14 listopada 2014 r. - opis zmiany działka 18 podział na 22 i 23.

6) decyzja (…) z 6 grudnia 2018 r. (…) zatwierdzająca podział dz. 23 na 24 i 1.

Ostatecznie na przestrzeni lat powstały następujące działki:

18 - która znajduje się w osobnej księdze wieczystej, do której prawo wieczystego użytkowania zostało wykupione od Gminy Miejskiej (…) godnie z akrem notarialnym - z 29 października 2007 r. 21 która znajduje się w osobnej księdze wieczystej, do której prawo wieczystego użytkowania zostało wykupione od Gminy Miejskiej (…) zgodnie z aktem notarialnym - z 29 października 2007 r.

Oraz działki znajdujące się w jednej księdze wieczystej, do których A. posiada prawo użytkowania wieczystego.

Są to następujące działki 19, 20, 22, 23, 1.

Aktualnie przedmiotowa działka nr 1 do której A. posiada prawo wieczystego użytkowania gruntu, oznaczona jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 199.ZPz.1 - teren zieleni urządzonej o podstawowym przeznaczeniu pod parki, skwery, zieleńce.

Poniżej przedstawiamy informacje zawarte w otrzymanym piśmie z Urzędu Miasta (…) nr (…) z 23 kwietnia 2024 r:

„Jak wynika z uzyskanej opinii Wydziału Planowania Przestrzennego Urzędu Miasta (…), działka nr 1 obr. (…) podlega ustaleniom obowiązkowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru (…), zatwierdzonego Uchwałą nr (…) Rady Miasta (…) z 12 września 2018 r. i znajduje się w obszarze oznaczonym na rysunku planu symbolem 199.ZPz.1 - teren zieleni urządzonej o podstawowym przeznaczeniu pod parki, skwery, zieleńce.

Dodatkowo, tamt. Wydział zaznaczył, iż dla przedmiotowego terenu nie przystąpiono do sporządzenia nowego planu miejscowego.

Zarząd Zieleni miejskiej poinformował, że zgodnie z polityką Miasta (…) dotyczącą rozwoju systemu terenów zieleni wyrażoną w dokumencie pn.: Kierunki rozwoju i zarzadzania terenami zieleni na lata 2019-2030, przyjętym zarządzeniem nr (…) z 9 września 2019, na terenie wzdłuż ul. (...) w tym na przedmiotowej działce planowane jest utworzenia publicznie dostępnego terenu zieleni, tj. parku, który wraz z terenami zieleni przy ul. (...) połączy teren zieleni przy (...) z (…) tworząc rozległy kompleks zieleni.

Powyższe zdaniem ww. Jednostki miejskiej znajduje odzwierciedlenie również w zapisach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W dziale I Księgi wieczystej, w której wpisana jest przedmiotowa działka jako właściciel wpisana jest Gmina B., a jako użytkownik wieczysty A. Sprzedaż miałaby nastąpić na rzecz Gminy Miejskiej B.

Działka ta nie jest zabudowana budynkami mieszkalnymi, ani niemieszkalnymi, znajduję się na niej zieleń oraz drzewa, znajduje się też na tym terenie niedokończona konstrukcja betonowa w formie sadzawki (fontanny). Obiekt ten wykonany z betonu, pokryty płytkami ceramicznymi, nigdy nie został ukończony, nie był też użytkowany ani napełniony wodą.

Obiekt ten nie został ukończony i nie pełni żadnej funkcji użytkowej, nie posiada instalacji ani urządzeń niezbędnych do eksploatacji, nie jest używany i nie został formalnie oddany do użytku, nie posiada statusu samodzielnej inwestycji zakończonej zgodnie z przepisami prawa budowlanego. Według otrzymanej opinii z działu technicznego obiekt ten nie spełnia przesłanek do uznania go za budowlę, obiekt budowlany ani obiekt małej architektury zgodnie z wymogami prawa budowlanego.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

W piśmie otrzymanym z Urzędu Miasta (…) znajdujemy następujący zapis „Jak wynika z uzyskanej opinii (…), działka nr 1 obr. (…) podlega ustaleniom obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru (…) - etap „…” zatwierdzonego Uchwałą Nr (…) Rady miasta (…) z 12 września 2018 r. i znajduje się w obszarze oznaczonym na rysunku planu symbolem 199.ZPz.1 - teren zieleni urządzonej o podstawowym przeznaczeniu pod parki, skwery, zieleńce.

Dodatkowo, Wydział zaznaczył, iż dla przedmiotowego terenu nie przystąpiono do sporządzania nowego planu miejscowego.

Zarząd Zieleni Miejskiej w (…) poinformował, że zgodnie z polityką Miasta (…) dotyczącą rozwoju systemu terenów zieleni, wyrażoną w dokumencie pn. „Kierunki rozwoju i zarządzania terenami zieleni na lata 2019-2030”, przyjętym zarządzeniem Nr (…) z 9 września 2019 r., na terenie wzdłuż ul. (…), w tym na przedmiotowej działce planowane jest utworzenie publicznie dostępnego terenu, tj. parku, który wraz z terenami zieleni przy ul. (…) połączy teren zieleni przy (…) z (…), tworząc rozległy kompleks zieleni. Powyższe, zdaniem ww. jednostki miejskiej odnajduje odzwierciedlenie również w zapisach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Działka ta nie jest zabudowana budynkami, bądź budowlami w rozumieniu art. 3 pkt 2 i 3 prawa budowlanego.

A. kontaktowała się z Urzędem Miasta (…), od którego uzyskała informację, że jest zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, o tym, że ten teren jest terenem zielonym i będzie przeznaczony jako teren zielony pod parki, skwery, zieleńce.

Zarówno A. jak i Urząd nie posiada informacji, czy będzie na tym terenie dopuszczona jakakolwiek zabudowa.

W Uchwale Rady miasta (…) z 12 września 2018 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (…) działka ewidencyjna nr 1 znajduje się w terenach oznaczonych symbolem 199.ZpZ.1 - teren zieleni urządzonej o podstawowym przeznaczeniu pod parki, skwery, zieleńce. § 29.1 tej uchwały stanowi „wyznacza się Tereny zieleni urządzonej, oznaczone symbolami: 46.ZPz.1, 54.ZPz.1, 81.Zpz.1, 82.ZPz.2, 92.Zpz.1, 106.Zpz.1, 122.ZPz.1, 127.ZPZ.2, 140.ZPz.1, 147.ZPz.1, 149.ZPz.1, 149.ZPz.2, 171.ZPz.1, 194.ZPz.1 ,199.ZPz.1, 203.ZPz.1, o podstawowym przeznaczeniu pod skwery, zieleńce.

2. Zakaz lokalizacji budynków w terenach : 106.ZPz.1, 194.ZPz.1, 2O3.ZPz.1

3. W zakresie sposobu zagospodarowania terenów dopuszcza się lokalizację:

1)urządzeń sportu i rekreacji w szczególności takich jak: boiska, skateparki,

2)ogródków jordanowskich,

3)wybiegów dla psów,

4)placów zabaw,

5)amfiteatrów,

6)miejsc parkingowych,

7)urządzeń wodnych - stawów, oczek wodnych wraz z pomostami i mostkami,

8)placów z urządzeniami sportowo - rekreacyjnymi,

9)obiektów budowlanych obsługujących tereny zieleni, takich jak:

a)wypożyczalnie sprzętu sportowego,

b)kawiarnie,

c)cukiernie,

d)sanitariaty,

e)altany.

10)dla obiektów o których mowa w pkt 9 ustala się maksymalną powierzchnię zabudowy do 100 m².

4. Zakaz lokalizacji budynków za wyjątkiem obiektów określonych w ust. 3 pkt 9.

5. W zakresie kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu ustala się:

1) minimalny wskaźnik terenu biologicznego czynnego 90% za wyjątkiem:

a) terenów: 106.ZPz.1, 147.ZPz.1, 149.ZPz.1, 149.ZPz.2, 199.ZPz.1 - 80%,

b) terenów: 81.ZPz.1, 82.ZPz.1, 82.ZPz.2 - 80%, a w przypadku realizacji (…) 60%.

Te zapisy dotyczą planu w całym (…), natomiast informacji na temat szczegółów co do przyszłej zabudowy działki 1, A. nie posiada.

Pytanie

Czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działki 1 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług (VAT)?

Państwa stanowisko w sprawie

A. uważa, iż sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działki 1 - oznaczonej w Miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 199.ZPz.1 - teren zielni urządzonej o podstawowym przeznaczeniu pod parki, skwery, zieleńce, będzie korzystała ze zwolnienia z podatku towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, gdyż podstawowe przeznaczenie działki 1 wskazuje na niebudowlane ich przeznaczenie, zgodnie z zapisami w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Mając na uwadze dostępne interpretacje, a także stanowiska sądów administracyjnych A. uważa, iż dla potrzeb określenia charakteru niezabudowanej nieruchomości jako terenu budowlanego lub terenu niezabudowanego innego niż teren budowlany należy uwzględniać określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego podstawowe przeznaczenie danego gruntu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2025 r. poz. 775) - zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również:

6) oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7) zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy:

Przez tereny budowlane - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę.

W przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130 ze zm.):

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie gminnych aktów planowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych ustalonych przez organ inny niż minister właściwy do spraw transportu, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy, wskazując czy teren jest budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

Ponadto należy podkreślić, że przy dokonywaniu oceny, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę nie można kierować się wyłącznie jego podstawowym przeznaczeniem określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, lecz należy również wziąć pod uwagę jego przeznaczenie uzupełniające, wynikające z tego planu. Ustawodawca bowiem definiując w art. 2 pkt 33 ustawy teren budowlany wskazuje, że decydujące znaczenie mają m.in. zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zawężając przy tym, że chodzi wyłącznie o podstawowe przeznaczenie określone w tym planie.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen,

„teren budowlany” oznacza „każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższego należy wywieść, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem VAT, Gmina Miejska B. widnieje w wykazie czynnych podatników VAT.

Są Państwo w posiadaniu działki w wieczystym użytkowaniu o nr 1. Na przestrzeni lat działka ta została wydzielona z większej ilości działek, na które była zawarta umowa użytkowania wieczystego. Na podstawie umowy użytkowania wieczystego zawartej 8 maja 1980 r. ówczesny miejski Zarząd Terenami oddał Państwu w użytkowanie wieczyste działki o numerach: 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15 i 16.

Działki ww. zostały oddane w wieczyste użytkowanie celem utrzymania wzniesionego budynku w należytym stanie. Na przestrzeni lat podziały i numeracja ww. działek uległy zmianie.

Aktualnie przedmiotowa działka nr 1 do której Państwo posiadają prawo wieczystego użytkowania gruntu, oznaczona jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 199.ZPz.1 - teren zieleni urządzonej o podstawowym przeznaczeniu pod parki, skwery, zieleńce.

W dziale I Księgi wieczystej, w której wpisana jest przedmiotowa działka jako właściciel wpisana jest Gmina (…), a Państwo jako użytkownik wieczysty. Sprzedaż miałaby nastąpić na rzecz Gminy Miejskiej.

Działka ta nie jest zabudowana budynkami mieszkalnymi, ani niemieszkalnymi, znajduje się na niej zieleń oraz drzewa, znajduje się też na tym terenie niedokończona konstrukcja betonowa w formie sadzawki (fontanny). Obiekt ten wykonany z betonu, pokryty płytkami ceramicznymi, nigdy nie został ukończony, nie był też użytkowany ani napełniony wodą. Obiekt ten nie został ukończony i nie pełni żadnej funkcji użytkowej, nie posiada instalacji ani urządzeń niezbędnych do eksploatacji, nie jest używany i nie został formalnie oddany do użytku, nie posiada statusu samodzielnej inwestycji zakończonej zgodnie z przepisami prawa budowlanego. Według otrzymanej opinii z działu technicznego obiekt ten nie spełnia przesłanek do uznania go za budowlę, obiekt budowlany ani obiekt małej architektury zgodnie z wymogami prawa budowlanego.

W piśmie otrzymanym z Urzędu Miasta znajduje się następujący zapis „Jak wynika z uzyskanej opinii Wydziału Planowania Przestrzennego Urzędu Miasta (…), działka nr 1 obr. (…) podlega ustaleniom obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru (…) - etap „…” zatwierdzonego Uchwałą Rady miasta z 12 września 2018 r. i znajduje się w obszarze oznaczonym na rysunku planu symbolem 199.ZPz.1 - teren zieleni urządzonej o podstawowym przeznaczeniu pod parki, skwery, zieleńce.

Dodatkowo, Wydział zaznaczył, iż dla przedmiotowego terenu nie przystąpiono do sporządzania nowego planu miejscowego.

Zarząd Zieleni Miejskiej w (…) poinformował, że zgodnie z polityką Miasta (…) dotyczącą rozwoju systemu terenów zieleni, wyrażoną w dokumencie pn. „Kierunki rozwoju i zarządzania terenami zieleni na lata 2019-2030”, przyjętym zarządzeniem (...) Miasta z 9 września 2019 r., na terenie wzdłuż ul. (…), w tym na przedmiotowej działce planowane jest utworzenie publicznie dostępnego terenu, tj. parku, który wraz z terenami zieleni przy ul. (…) połączy teren zieleni przy (…) z (…), tworząc rozległy kompleks zieleni. Powyższe, zdaniem ww. jednostki miejskiej odnajduje odzwierciedlenie również w zapisach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Działka ta nie jest zabudowana budynkami, bądź budowlami w rozumieniu art. 3 pkt. 2 i 3 prawa budowlanego.

Uzyskali Państwo informację, że jest zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, o tym, że ten teren jest terenem zielonym i będzie przeznaczony jako teren zielony pod parki, skwery zieleńce.

W Uchwale Rady miasta z 12 września 2018 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (…) działka ewidencyjna nr 1 znajduje się w terenach oznaczonych symbolem 199. ZpZ.1 - teren zieleni urządzonej o podstawowym przeznaczeniu pod parki, skwery, zieleńce. § 29.1 tej uchwały stanowi „wyznacza się Tereny zieleni urządzonej, oznaczone symbolami: 46.ZPz.1, 54.ZPz.1, 81.Zpz.1, 82.ZPz.2, 92.Zpz.1, 106.Zpz.1, 122.ZPz.1, 127.ZPZ.2, 140.ZPz.1, 147.ZPz.1, 149.ZPz.1, 149.ZPz.2, 171.ZPz.1, 194.ZPz.1, 199.ZPz.1, 203.ZPz.1, o podstawowym przeznaczeniu pod skwery, zieleńce.

Państwa wątpliwości dotyczą określenia, czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działki 1 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług (VAT).

W odniesieniu do Państwa wątpliwości wskazać należy, że w związku z tym, że ustawa o VAT nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie „tereny przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy.

Rozpatrując pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” - do którego odnosi się przepis art. 2 pkt 33 ustawy - należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 418). Zgodnie bowiem z zapisem art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane:

Ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Na mocy art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:

Ilekroć w ustawie jest mowa o budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane:

Ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable zainstalowane w kanalizacji kablowej, kable zainstalowane w kanale technologicznym oraz kable telekomunikacyjne dowieszone do już istniejącej linii kablowej nadziemnej nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Na podstawie art. 3 pkt 4 ustawy Prawo budowlane:

Ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie małej architektury - należy przez to rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

a)kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,

b)posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,

c)użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.

Jak wcześniej wskazano, elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy ocenie czy przedmiotowy teren stanowi teren budowlany nie wystarczy analiza jego podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Co istotne, w treści art. 2 pkt 33 ustawy, który definiuje pojęcie terenu budowlanego, ustawodawca odwołał się do przeznaczenia terenu, które są zawarte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w odniesieniu do konkretnej nieruchomości (działki), a nie do funkcji podstawowych przeznaczenia terenu, które są zawarte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w odniesieniu do konkretnej nieruchomości (działki).

Ustawodawca nie uzależnił więc charakteru terenu od głównego celu, który teren będący przedmiotem opodatkowania VAT ma spełniać, lecz zwolnienie od opodatkowania VAT zależy od możliwości dokonania zabudowy wskazanego terenu. Zatem, uwzględnić należy również zapisy dotyczące przeznaczenia uzupełniającego tych terenów.

Z opisu sprawy wynika, że nieruchomość będąca przedmiotem transakcji podlega ustaleniom obowiązkowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i znajduje się w obszarze oznaczonym na rysunku planu symbolem 199.ZPz.1 - teren zieleni urządzonej o podstawowym przeznaczeniu pod parki, skwery, zieleńce.

W Uchwale Rady Miasta w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (…) działka ewidencyjna nr 1 znajduje się w terenach oznaczonych symbolem 199.ZpZ.1 - teren zieleni urządzonej o podstawowym przeznaczeniu pod parki, skwery, zieleńce. § 29.1 tej uchwały stanowi „wyznacza się Tereny zieleni urządzonej, oznaczone symbolami: 46.ZPz.1, 54.ZPz.1, 81.Zpz.1, 82.ZPz.2, 92.Zpz.1, 106.Zpz.1, 122.ZPz.1, 127.ZPZ.2, 140.ZPz.1, 147.ZPz.1, 149.ZPz.1, 149.ZPz.2, 171.ZPz.1, 194.ZPz.1 ,199.ZPz.1, 203.ZPz.1, o podstawowym przeznaczeniu pod skwery, zieleńce.

3. W zakresie sposobu zagospodarowania terenów dopuszcza się lokalizację:

1)urządzeń sportu i rekreacji w szczególności takich jak: boiska, skateparki,

2)ogródków jordanowskich,

3)wybiegów dla psów,

4)placów zabaw,

5)amfiteatrów,

6)miejsc parkingowych,

7)urządzeń wodnych - stawów, oczek wodnych wraz z pomostami i mostkami,

8)placów z urządzeniami sportowo - rekreacyjnymi,

9)obiektów budowlanych obsługujących tereny zieleni, takich jak:

a)wypożyczalnie sprzętu sportowego,

b)kawiarnie,

c)cukiernie,

d)sanitariaty,

e)altany.

Dla obiektów o których mowa w pkt 9 ustala się maksymalną powierzchnię zabudowy do 100 m2. Zakaz lokalizacji budynków za wyjątkiem obiektów określonych w ust. 3 pkt 9.

Z opisu sprawy wynika zatem, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza budowę na wskazanym terenie. Możliwość wybudowania na gruncie ww. obiektów, wynikająca z zapisów dotyczących miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oznacza, więc że grunt ten w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy stanowi teren budowlany. W konsekwencji, sprzedaż tej nieruchomości (prawa wieczystego użytkowania działki 1) nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy, gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok TSUE z 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Oznacza to, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy, prawo użytkowania wieczystego działki, z której na podstawie podziałów powstało prawo użytkowania wieczystego działki nr 1, zostało ustanowione na Państwa rzecz 8 maja 1980 r. Z uwagi na to, że nabyli Państwo tę nieruchomość, kiedy nie obowiązywała ustawa o podatku od towarów i usług, to transakcja nabycia tej nieruchomości nastąpiła w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Tym samym, nie można mówić, że przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu opisanej nieruchomości, lub że takie prawo nie przysługiwało, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem.

Wobec powyższego, w omawianej sytuacji, również zwolnienie od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie będzie miało miejsca, z uwagi na fakt, że nie został spełniony już jeden z warunków zawartych w tym przepisie.

W konsekwencji, transakcja zbycia prawa użytkowania wieczystego działki nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ani pkt 2 ustawy, powinna być zatem opodatkowana właściwą stawką podatku.

Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.