Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 6 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek.

Uzupełnił go Pan pismem z 18 czerwca 2025 r. (wpływ 18 czerwca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

W 2007 roku zakupił Pan do majątku prywatnego od osób prywatnych (małżeństwo) jednym aktem notarialnym (…) trzy działki położone w (...) (ale w dwóch osobnych obrębach). Dla jaśniejszego opisu można je określić jak poniżej:

−działka A o pow. (...) ha;

−działka B o pow. (...) ha;

−działka C o pow. (...) ha.

Teren, na którym były położone działki, nie miał wówczas utworzonego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego (dalej MPZP). Wystąpił Pan do gminy o warunki zabudowy (dalej WZ) na działce nr B. WZ i zgodnie z wnioskiem Pan otrzymał. W związku z tym, iż już na studiach zetknął się Pan z hipoterapią, a wcześniej również miał Pan styczność z końmi, miał Pan w planach zająć się hipoterapią profesjonalnie. Na jednej z zakupionych działek planował Pan postawić stajnie i siedlisko do zamieszkania. A dwie pozostałe użytkować jako łąki przeznaczone pod siano dla koni, padoki oraz mały kawałek pod niewielką uprawę ziół.

Niestety, w związku ze zmianą planów życiowych, nigdy tych planów Pan nie zrealizował i w związku z tym, z otrzymanych WZ Pan nie skorzystał. Obecnie, ze względu na wiek oraz posiadaną III grupę niepełnosprawności, a także nasilające się problemy ze zdrowiem, ostatecznie zarzucił Pan ww. plany i postanowił Pan wyzbywać się sukcesywnie tego majątku, a uzyskane zeń środki przeznaczyć na leczenie i bieżące utrzymanie.

Dodać też należy, że w 2013 r. gmina uchwaliła MPZP dla terenu, który obejmował powyższe trzy działki:

−działka nr A zgodnie z MPZP przeznaczono (...) ha pod zabudowę jednorodzinną z wyrysowanym planem podziału na 10 działek i drogą oraz ok. (...) ha to tereny zielone;

−działka nr B w MPZP (…) ha pod zabudowę jednorodzinną z wyrysowanym planem podziału na 17 działek i drogi, oraz (…) ha tereny zielone;

−C zgodnie z MPZP całość ok. (…) ha pod zabudowę jednorodzinną z wyrysowanym planem podziału na 6 działek i drogą.

W 2020 r. zlecił Pan geodecie podział działek zgodnie z MPZP, a następnie dokonał Pan sprzedaży

a)działka nr A:

−w roku 2020 dwie działki,

−w roku 2022 dwie działki,

−w roku 2025 jedna działka.

b)odziałka nr C:

−w roku 2020 całość działki.

Powyższe transakcje dokonane były z majątku osobistego, a ich sprzedaży dokonał Pan jako osoba prywatna bez związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Sprzedaż odbywała się za pośrednictwem agencji nieruchomości, która na podstawie Pana zlecenia, oferowała te nieruchomości do sprzedaży.

Poza podziałem geodezyjnym gruntów, nie dokonywał Pan żadnych innych działań wobec tych nieruchomości, w szczególności ich Pan nie grodził, nie uzbrajał, nie występował o promesy na doprowadzenie mediów itd. Nie prowadził Pan żadnych działań wspomagających ewentualną sprzedaż.

Ubocznie wskazać należy, iż od 1991 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą jako wspólnik spółek cywilnych i jawnych. Posiada Pan także udziały w spółce z o.o. Podmioty te na przestrzeni lat kupowały lub sprzedawały czasami nieruchomości komercyjne w związku ze swoją działalnością, które do tej działalności były przez te podmioty wykorzystywane, jednak nigdy nie było to związane z budownictwem mieszkaniowym wielo- lub jednorodzinnym.

Ponadto, jako osoba fizyczna, do majątku osobistego, przez ostatnie 25 lat, nabył Pan i zbył również kilka mieszkań, które były wykorzystywane pod wynajem. Aktualnie również posiada Pan i wynajmuje kilka mieszkań w ramach wynajmu prywatnego.

Obecnie zgłosił się, poprzez agencję nieruchomości, kolejny chętny (osoba prywatna) na zakup jednej z działek wydzielonych z działki (...) działka A.

Uzupełnił Pan opis sprawy odpowiadając na poniższe pytania:

1.Czy jest Pan czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT? Jeżeli tak, to w jakim zakresie.

Odp. Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

2.Czy prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze?

Odp. Wnioskodawca nie prowadzi działalności deweloperskiej ani zbliżonej do niej.

3.Ile działek jest przedmiotem Pana wniosku (zapytania)? Proszę podać numery ewidencyjne działek będących przedmiotem wniosku?

Odp. Przedmiotem zapytania jest planowana sprzedaż jednej z pozostałych działek wydzielonych z działki A, (pozostały działki a, b, c, d, e, f) a także dokonana dotychczas sprzedaż pięciu działek wydzielonych z działki A − w 2020 r. dz. g, h oraz udział w dz. i (droga), w roku 2022 − dz. j, k i udziału w działce i (droga) oraz w roku 2025 − dz. l oraz udział w dz. i (droga).

4.W jakim celu nabył Pan działki nr A, B i C? Proszę szczegółowo opisać.

Odp. Działki nr A, B i C, zgodnie z opisem we wniosku, zostały nabyte w celu zamieszkania siedliskowego, wybudowania budynków gospodarczych (stajni), wypasania koni, utworzenia padoków i uprawy łąkowej.

5.W jaki sposób wykorzystywał i wykorzystuje Pan przedmiotowe działki (pierwotne i po podziale)? W szczególności:

a)Czy korzystał Pan lub korzysta Pan z nich dla celów prowadzenia działalności gospodarczej? Jeśli tak, w jakim okresie lub okresach i w jaki sposób Pan z nich korzystał lub korzysta?

Odp. Wnioskodawca nigdy nie wykorzystywał żadnej z opisanych działek dla celów prowadzonej działalności gospodarczej ani w związku z taką działalnością.

b)Czy korzystał lub korzysta Pan z nich wyłącznie dla swoich celów osobistych (w jaki sposób)?

Odp. Działki stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy, który planował założyć tam siedlisko wiejskie i prowadzić gospodarstwo zajmujące się hodowlą koni. Grunty były przeznaczone na ten cel i nigdy nie były wykorzystywane inaczej. Wykorzystywanie do czasu rozpoczęcia realizacji planów zabudowy siedliskowej polegało na pobytach rekreacyjnych, lecz do docelowej realizacji tych planów nigdy nie doszło.

6.Czy nabycie przez Pana działek nr A, B, C nastąpiło w ramach transakcji opodatkowanych, zwolnionych czy niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT i czy transakcja ta została udokumentowana fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT?

Odp. Jak wskazano we wniosku, nabycie wszystkich działek nastąpiło od osób prywatnych (małżonkowie (...)) w ramach transakcji niepodlegającej opodatkowaniu VAT. Transakcja udokumentowana została wyłącznie aktem notarialnym Rep. A (…) (umowa sprzedaży) oraz Rep. A nr (…)(umowa przeniesienia własności nieruchomości).

7.Czy przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. działek? Jeżeli tak, to czy z tego prawa Pan skorzystał i odliczył podatek VAT?

Odp. Wnioskodawcy nie przysługiwało odliczenie podatku VAT od nabycia tych nieruchomości, a transakcja nie podlegała podatkowi VAT i w związku z tym nie wystąpił podatek naliczony, który mógłby podlegać ewentualnemu odliczeniu, gdyby zakup był związany z działalnością opodatkowaną. Zakup nieruchomości nie był związany z czynnościami opodatkowanymi ani zwolnionymi i Podatnik nie odliczał podatku VAT.

8.Czy działki nr A, B, C wykorzystywane były przez Pana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której wykorzystywane były ww. działki, wykonywał Pan − należy podać podstawę prawną zwolnienia? Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki, będącej przedmiotem sprzedaży.

Odp. Jak już wyjaśniono w odp. na pyt. 5, działki pozostawały i pozostają nadal w majątku osobistym Wnioskodawcy. Nie były i nie są przez niego wykorzystywane do żadnej działalności, ani zwolnionej, ani opodatkowanej. Dotyczy to wszystkich bez wyjątku działek pozostających własnością Wnioskodawcy opisanych we wniosku.

9.Czy kiedykolwiek udostępniał Pan pierwotne działki i działki powstałe po podziale na podstawie umowy najmu, dzierżawy itp. i czy umowa ta miała/ma charakter odpłatny, czy nieodpłatny? Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki, będącej przedmiotem sprzedaży.

Odp. Wnioskodawca nigdy nie udostępniał innym osobom i podmiotom żadnej z posiadanych działek na podstawie jakiegokolwiek tytułu prawnego zarówno odpłatnie jak i nieodpłatnie.

10.Czy jest Pan rolnikiem ryczałtowym w myśl art. 2 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.)?

Odp. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu ww. przepisów.

11.Czy wykorzystywał lub wykorzystuje Pan ww. działki do działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług? Jeśli tak − czy sprzedawał Pan płody rolne z działek, które pochodziły z Pana własnej działalności rolniczej (Jeśli tak, proszę wskazać: jakie to były płody rolne, kiedy je Pan sprzedawał, czy sprzedaż była opodatkowana podatkiem VAT)? Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki, będącej przedmiotem sprzedaży.

Odp. Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje żadnej z działek do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku VAT. Nie produkował i nie produkuje płodów rolnych, a tym samym nigdy ich nie sprzedawał i nie sprzedaje.

12.Czy dokonał/dokona Pan jakichkolwiek czynności (poniesie nakłady) w celu przygotowania działek do sprzedaży (np.: usunięcie starych drzew, uzbrojenie terenu w media, ogrodzenie, wytyczenie dróg wewnętrznych, wytyczenie i utwardzenie drogi dojazdowej do działki, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości, bądź atrakcyjności działki)? Jeśli tak, to jakie były/będą to czynności (nakłady)? Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki, będącej przedmiotem sprzedaży.

Odp. Jak wskazano we wniosku, poza geodezyjnym podziałem gruntów (dz. A), Wnioskodawca nie wykonywał żadnych innych działań zmierzających do zwiększenia atrakcyjności gruntów, a w szczególności nie usuwał drzew, nie uzbrajał terenu w media, nie grodził terenu, nie wytyczał dróg wewnętrznych, nie utwardzał drogi dojazdowej do działki, a także nie podejmował żadnych innych działań zmierzających do zwiększenia wartości nieruchomości. Nie ma zamiaru również wykonywać takich czynności w przyszłości.

13.Czy posiada Pan inne działki, które zamierza Pan w przyszłości sprzedawać? Jeśli tak, to ile i jakie?

Odp. Wnioskodawca posiada wraz z dwoma innymi osobami (obcymi sobie) wspólnie działkę nad Jeziorem Miedwie w województwie zachodniopomorskim, której nie opisano we wniosku. Działkę nabyto w roku 2005. Działkę wykorzystuje wspólnie z tymi osobami do rekreacji i ani Wnioskodawca, ani współwłaściciele tej działki nie mają planów sprzedaży posiadanych udziałów w nieruchomości, ani całej nieruchomości.

14.Czy dokonywał Pan już wcześniej sprzedaży działek? Jeśli tak, to prosimy podać informacje odrębnie dla każdej sprzedanej działki:

−kiedy i w jaki sposób wszedł Pan w ich posiadanie?

Odp. W 2007 roku Wnioskodawca zakupił do majątku prywatnego od osób prywatnych (małżeństwo) w ramach jednej transakcji m.in. działkę A o pow. (...) h oraz działkę C o pow. (...) ha. Działki te są m.in. opisywane we wniosku.

−w jakim celu działki te zostały przez Pana nabyte?

Odp. Działki nr A, B i C, zgodnie z opisem we wniosku, zostały nabyte w celu zamieszkania siedliskowego, wybudowania budynków gospodarczych (stajni), wypasania koni, utworzenia padoków i uprawy łąkowej. Do realizacji tego celu nigdy nie doszło.

−w jaki sposób działki te były wykorzystywane przez Pana od momentu wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży?

Odp. Na jednej zakupionych działek Podatnik planował wybudować stajnię i siedlisko do zamieszkania. A dwie pozostałe użytkować jako łąki przeznaczone pod siano dla koni, padoki oraz mały kawałek pod niewielką uprawę ziół. W związku z odłożeniem realizacji tych celów wykorzystywanie do czasu rozpoczęcia realizacji planów zabudowy siedliskowej polegało na pobytach rekreacyjnych, a do docelowej realizacji planów nigdy nie doszło.

−kiedy dokonał Pan ich sprzedaży i co było przyczyną ich sprzedaży?

Odp. Niestety w związku ze zmianą planów życiowych nigdy planów związanych z budową siedliska nie zrealizowano. Obecnie ze względu na wiek i posiadaną III grupę niepełnosprawności oraz nasilającymi się problemami ze zdrowiem Podatnik ostatecznie zarzucił ww. plany i postanowił pozbywać się sukcesywnie tego majątku, a uzyskane środki przeznaczyć na leczenie i bieżące utrzymanie. W ten sposób doszło do podjęcia decyzji o sprzedaży działki C oraz części działek powstałych z podziału działki A. Sprzedaży dokonano w roku 2020, 2022 i 2025.

−ile działek zostało przez Pana sprzedanych i jakich (niezabudowanych, czy zabudowanych, a jeśli zabudowanych − to czy były to nieruchomości mieszkalne, czy użytkowe)?

Odp. Wnioskodawca sprzedał 5 działek opisanych w odp. na pyt: 3, tj. działek wydzielonych z działki A − w 2020 r. dz. g, h oraz udział w dz. i (droga), w roku 2022 − dz. j, k i udziału w działce i (droga) oraz w roku 2025 − dz. l oraz udział w dz. i (droga), a także działkę C (w roku 2020). Były to działki niezabudowane o czym szczegółowo informowano we wniosku.

−czy z tytułu sprzedaży którejkolwiek działki (należy wskazać której) był Pan zobowiązany zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i wykazać należny podatek VAT od tej sprzedaży?

Odp. Nie. Sprzedaż odbywała się w ramach zarządu majątkiem osobistym.

Pytanie

Czy w świetle obowiązujących przepisów już dokonana sprzedaż części gruntów, a także planowana sprzedaż kolejnej działki wydzielonej z areału dz. A., podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, w tego typu sprawach, analizie należy poddać przede wszystkim to, czy zadysponowanie (podział, zbycie) nieruchomościami następuje w ramach zarządu majątkiem osobistym (prywatnym), czy też działanie to przybiera charakter działalności gospodarczej (nawet jeśli jej faktycznie nie zgłoszono). Rozdział tych dwóch typów postępowania nie jest w sposób jednoznacznych rozdzielony w przepisach w oparciu o konkretne parametry. Dlatego też, zdekodowanie charakteru działań podatnika i ich ocena opierać się musi przede wszystkim o istotne okoliczności towarzyszące zarówno nabyciu, jak też działania podejmowane przez podatnika w trakcie nabycia, posiadania nieruchomości oraz okoliczności poprzedzających i towarzyszących ich późniejszej sprzedaży.

W stanie faktycznym niniejszej sprawy, Sprzedający nabył nieruchomość na podstawie warunkowej umowy sprzedaży w dniu 4 stycznia 2007 r., na rynku wtórnym od osób prywatnych, a jej własność w wykonaniu tejże umowy, przeniesiona została ostatecznie w dniu 6 lutego 2007 r. Wspomniane nabycie ww. nieruchomości gruntowej, nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, a nabywca nie działał przy tej czynności jako czynny podatnik podatku VAT, lecz nabywał nieruchomość do majątku osobistego. W związku z tym nabywcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tej nieruchomości.

W okresie posiadania opisanej nieruchomości Podatnik nie oddawał jej w całości ani w części do użytkowania jako najem, dzierżawa ani użyczenie, w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podatnik nie dokonywał na gruntach ich zabudowy. Podatnik nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami.

W ciągu ostatnich 5 lat dokonał sześciu transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych poprzez sprzedaż pięciu działek wydzielonych z podziału gruntu (...) działka nr A (w roku 2020 dwie działki, w 2022 dwie działki i w 2025 1 działka) oraz całości gruntu (...) działka nr C (w roku 2020).

Procedowana w złożonym wniosku planowana kolejna sprzedaż części nieruchomości gruntowej (Obręb (...), Gmina (...) dz. nr A), znajduje się na terenie objętym obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy w (...) nr (…) w dniu (…) lutego 2013 r. Zgodnie z MPZP Gminy (...), działka gruntu o numerze ewidencyjnym A położona jest na obszarze mieszkaniowym oraz na obszarze komunikacji kołowej. W myśl MPZP nieruchomość jest niezabudowana, przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową. Podział zlecony przez Podatnika został opracowany w oparciu o pozytywną opinię stwierdzającą zgodność wstępnego projektu podziału z zapisami ww. planu zagospodarowania terenu.

W wyniku podziału powstało dwanaście działek, z czego działki oznaczone numerami g, h, j k, b, c, l i e niezabudowane, przeznaczone pod wolnostojącą zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, skomunikowane z publiczną drogą gminną − działką nr (…) poprzez nowo wydzieloną działkę numer i (droga wewnętrzna), działki oznaczone numerami a i d, niezabudowane, przeznaczone pod wolnostojącą zabudowę mieszkaniową jednorodzinną skomunikowane bezpośrednio z publiczną drogą gminną − działką nr (…), działka oznaczona numerem i, niezabudowana, przeznaczona pod drogę wewnętrzną, natomiast działka oznaczona numerem f niezabudowana, przeznaczona jest pod tereny rolnicze, skomunikowana z gminną drogą wewnętrzną − działka nr (…) − z tego powodu dokonano podziału warunkowo. Wydzielone działki spełniają warunki ustalone w ww. planie dotyczące przeznaczenia terenu, minimalnej powierzchni, szerokości i sposobu skomunikowania z drogą publiczną.

Sprzedający w okresie po zakupie gruntu, w trakcie jego posiadania ani w okresie przed sprzedażą lub w jej trakcie, nie podejmował żadnych działań zmierzających do sprzedaży nieruchomości, które nosiłyby charakter profesjonalnej działalności. W szczególności, Sprzedający nie zamieścił na nieruchomości billboardów o zamiarze sprzedaży. Sprzedający zawarł natomiast umowę z profesjonalnym podmiotem trzecim (dalej: „Agent”), któremu zlecił pośrednictwo w ewentualnej sprzedaży nieruchomości, a w myśl której Agent zobowiązał się do wykonywania czynności zmierzających do sprzedaży nieruchomości przez Sprzedającego, w szczególności do udziału w negocjacjach z potencjalnymi nabywcami, pomocy w przygotowaniu transakcji. Podkreślenia wymaga fakt, że Agent nie został upoważniony przez Sprzedającego do podejmowania kroków prawnych, tj. nie miał pełnomocnictwa do występowania w imieniu Sprzedającego. Agent działał w interesie, ale nie w imieniu Sprzedającego. Rezultatem i intencją zlecenia udzielonego Agentowi było doprowadzenie do kontaktu Sprzedającego z potencjalnymi Nabywcami. Wynagrodzenie Agenta wypłacane jest jedynie w sytuacji, gdy Sprzedający zawrze umowę sprzedaży nieruchomości z podmiotem wskazanym przez Agenta. Ani Sprzedający ani Agent nie występowali do właściwych organów władzy publicznej o wydanie zgody na wykonanie przyłączy mediów do oferowanych do sprzedaży nieruchomości. Sprzedający oraz Agent nie występowali również do odpowiedniego organu nadzoru o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla podlegających sprzedaży nieruchomości.

Dla nieruchomości dz. nr A nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Podatnik wcześniej występował jedynie o WZ dla nieruchomości dz. nr B, która nie została sprzedana i obecnie nie jest planowana jej sprzedaż. Sprzedający wykorzystywał działkę nr A dla potrzeb prywatnych − przez cały okres działka była wykorzystywana wyłącznie do celów niepodlegających opodatkowaniu. Nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Sprzedający nie dokonywał i nie zamierza dokonać inwestycji infrastrukturalnych, które zwiększą atrakcyjność działki będącej przedmiotem planowanej dostawy.

Tym samym, zdaniem Podatnika, zarówno już dokonana, jak i planowana sprzedaż opisanych nieruchomości, winna być uznana za zwykły zarząd majątkiem osobistym, niebędący działalnością gospodarczą w rozumieniu u.p.t.u., zatem zarówno planowana jak i już dokonane dostawy nie będą objęte podatkiem od towarów i usług. Wynika to z następujących uregulowań ustawowych:

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 22 u.p.t.u., ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży − rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 u.p.t.u., przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przepis art. 2 pkt 6 u.p.t.u. stanowi, że ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach − rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 u.p.t.u., przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przy czym na podstawie art. 2 pkt 6 u.p.t.u., ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach − rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L Nr.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

Dyrektywy 2006/ 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 z późn. zm.

1)określone udziały w nieruchomości,

2)prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3)udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 u.p.t.u., zbycie nieruchomości gruntowych (działek, udziałów w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. Nie każda jednakże czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem tej daniny.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 u.p.t.u.

Przepis art. 15 ust. 1 u.p.t.u. stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ustawa ta posiada własną definicję działalności gospodarczej, która jest niezależna od definicji zawartych w innych gałęziach prawa (np. w prawie przedsiębiorców). Mocą art. 15 ust. 2 u.p.t.u. działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT, jeśli prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów u.p.t.u. Definicja działalności gospodarczej zawarta w u.p.t.u. ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie − czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem, dostawa towarów, w tym gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź z zamiarem wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy tu mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny”, to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u., powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również udziałów w nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej. W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dla krajowego orzecznictwa w rozpatrywanym zakresie bardzo istotne było orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w (...) (C-181/10). Z orzeczenia TSUE w tych sprawach wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie − zdaniem Trybunału − okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast − jak wyjaśnił Trybunał − w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży nieruchomości angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Analiza powyższego prowadzi do wniosku, że dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej niezabudowanej) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar, z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań, jakie podejmował Sprzedający w odniesieniu do działki (działek) będących przedmiotem sprzedaży. Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej sprzedaży nieruchomości Sprzedający spełnia przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Sprzedający nie jest podatnikiem VAT czynnym, a jedynie jest uczestnikiem spółek, które są takimi podatnikami, a jednocześnie czytelnie oddziela czynności zawodowe dokonywane w tych spółkach od zarządu majątkiem prywatnym.

Sprzedający nabył nieruchomość w 2007 r. do swojego majątku prywatnego, nie w celach inwestycyjnych. Planował wykorzystanie nabywanej nieruchomości do działalności rekreacyjnej i hodowlanej. Nabycie nieruchomości gruntowej, będącej przedmiotem planowanej sprzedaży nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, w związku z tym, Sprzedającemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości. Następnie Sprzedający nie oddawał nieruchomości w całości ani w części do użytkowania jako najem, dzierżawa ani użyczenie w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, ani nie dokonywał zabudowy tej nieruchomości. Sprzedający nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami. W ciągu ostatnich 5 lat dokonał co prawda transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, będących jego własnością, lecz sprzedaż ta odbywała się na opisanych wyżej zasadach i stanowiła działanie związane z zarządem majątkiem osobistym, polegającym na wyzbyciu się części tegoż majątku ze względu m.in. na stan zdrowia Podatnika i zmianę wcześniejszych planów życiowych, a także czynniki zewnętrzne jak zmiana przeznaczenia gruntu poprzez uchwalenie przez gminę 6 lat po zakupie MPZP.

Zgodnie z tymże planem zagospodarowania przestrzennego Gminy (...), działka gruntu o numerze ewidencyjnym A położona jest na obszarze mieszkaniowym oraz na obszarze komunikacji kołowej. W myśl MPZP nieruchomość jest niezabudowana i jest przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową. Sprzedający nie występował o warunki zabudowy dla tej działki. Sprzedający wreszcie zawarł umowę z Agentem, w myśl której Agent zobowiązał się do wykonywania czynności zmierzających do sprzedaży nieruchomości przez Sprzedającego, w szczególności do udziału w negocjacjach z potencjalnymi nabywcami, a także pomocy w przygotowaniu transakcji. Podatnik nie umieszczał na nieruchomości billboardów o zamiarze sprzedaży i nie prowadził żadnych innych aktywnych form zmierzających do zbycia nieruchomości. Agent nie został upoważniony przez Sprzedającego do podejmowania kroków prawnych, tj. nie miał pełnomocnictwa do występowania w imieniu Sprzedającego. Agent działał w jego interesie, ale nie w jego imieniu. Rezultatem wynajęcia Agenta było skojarzenie Sprzedającego i nabywcy. Ani Sprzedający ani Agent nie występowali do właściwych organów władzy publicznej o wydanie zgody na wykonanie przyłączy mediów do nieruchomości. Sprzedający oraz Agent nie występowali również do odpowiedniego organu nadzoru o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla nieruchomości które podlegały sprzedaży. Dla nieruchomości planowanej do sprzedaży obecnie nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. W całym okresie Sprzedający wykorzystywał działkę A oraz pozostałe działki dla potrzeb prywatnych, przez cały okres działki były wykorzystywane wyłącznie do celów niepodlegających opodatkowaniu. Sprzedający nie dokonał i nie zamierza dokonywać inwestycji infrastrukturalnych, które zwiększą atrakcyjność działki będącej przedmiotem planowanej dostawy.

Aby ocenić charakter transakcji i uznać, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług bądź nie, wymaga to każdorazowo dokonania oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym (osobistym), wykluczone są z grona podatników VAT.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że w niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Sprzedającego w przedmiocie zbycia opisanej nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego − stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Sprzedający nabył nieruchomość do swojego majątku prywatnego w 2007 r., przy czym nie nabył jej w celach inwestycyjnych. Wykorzystywał działkę gruntu nr A dla potrzeb prywatnych i przez cały okres posiadania działka była wykorzystywana wyłącznie do celów niepodlegających opodatkowaniu, nie była też przedmiotem najmu ani dzierżawy. Sprzedający zawarł umowę z Agentem, który zobowiązał się do wykonywania czynności zmierzających do sprzedaży nieruchomości przez Sprzedającego w sposób wyżej opisany. Dla zbywanej nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Sprzedający nie występował o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej działki. Plan ten został uchwalony w wyniku działań Gminy w trakcie posiadania nieruchomości przez Podatnika. Ponadto, Sprzedający nie dokonywał i nie zamierza dokonywać inwestycji infrastrukturalnych, które zwiększą atrakcyjność działki będącej przedmiotem planowanej dostawy. Podatnik dokonał jedynie podziału nieruchomości gruntowej na mniejsze działki, co było zgodne z uchwalonym przez Gminę MPZP, jednak nie może to stanowić zgodnie z cytowanym orzeczeniem TSUE o podejmowaniu działań o charakterze zawodowego obrotu nieruchomościami, a podyktowane było jedynie planami wyzbycia się majątku osobistego i zmierzało do ułatwienia płynnego zbycia oraz uzyskania wyższej ceny. Należy dodać, iż w związku z dokonanym podziałem, zgodnie z przepisami Podatnik uiścił opłatę adiacencką na rzecz Gminy.

Analizując całokształt działań dokonanych przez Sprzedającego należy wskazać, że pojedyncze czynności, których dokonał lub dokona w związku z dokonaną oraz planowaną dostawą działek, w tym powstałych w wyniku podziału działki A, nie mogą przesądzać o tym, że Sprzedający będzie działać jako profesjonalny handlowiec. Działania podejmowane przez Sprzedającego należą bowiem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Dokonując sprzedaży opisanych działek, Sprzedający będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy u.p.t.u.

W konsekwencji stwierdzić należy, że w związku ze zbyciem niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działki oznaczone numerami g, h,a, j, k, b, c, d, l i e niezabudowane, przeznaczone pod wolnostojącą zabudowę mieszkaniową jednorodzinną oraz działki i i f (droga wewnętrzna), Sprzedający nie będzie występował jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.t.u., prowadzący działalność gospodarczą, zgodnie z art. 15 ust. 2 u.p.t.u.

Podobnie jest w przypadku dokonanego zbycia działki nr C. Zatem, sprzedaż tychże nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Reasumując:

Przestawiony przez Podatnika opis zdarzeń należy kwalifikować do obrotu w ramach zarządu majątkiem osobistym, a więc niepodlegający opodatkowaniu podatkiem VAT.

Argumenty:

−nieruchomości gruntowe nabyto przed wieloma laty bez zamiaru wykorzystania ich do działalności gospodarczej lub w związku z tą działalnością;

−co prawda dokonano podziału areału na mniejsze działki, ale przyczyniły się do tego po pierwsze zdarzenia niezależne od Podatnika (uchwalenie MPZP, a tym samym zmiana przeznaczenia gruntów, brak planów co do przeznaczenia gruntów do innych celów i decyzja o pozbyciu się gruntów), a po drugie oczywistym jest, że przy sprzedaży mniejszych działek można uzyskać w efekcie lepszą cenę sumaryczną, a działki łatwiej i szybciej się sprzedadzą. Nie można od Podatnika wymagać, aby wyzbywał się majątku osobistego taniej, jeśli może to uczynić po wyższej cenie. Jest to racjonalne zachowanie właściciela gruntu i jako takie nie może świadczyć o zawodowym obrocie nieruchomościami;

−jednocześnie nie czyniono działań cechujących zawodowy obrót ziemią tj. nie dokonano uzbrojenia działek, grodzenia ich, nie zlecano wykonania projektów domów na tych działkach i nie podejmowano innych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, do czego angażowano by środki podobne do takich, jakie są wykorzystywane przez osoby zajmujące się profesjonalne tego rodzaju obrotem, wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym (mienia służącego do celów prywatnych, zaspokajającego własne potrzeby, niewykorzystywanego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej);

−czynności związane z profesjonalnym zbyciem działek pozostających w majątku osobistym zlecono profesjonalnemu pośrednikowi, któremu nie udzielono pełnomocnictwa do działania w imieniu Podatnika;

−Podatnik czytelnie oddziela czynności zawodowe dokonywane w podmiotach w których uczestniczy jako wspólnik od zarządu majątkiem prywatnym.

W efekcie stwierdzić należy, iż zarówno już dokonane transakcje, jak i obecnie planowana transakcja sprzedaży, nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”:

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Na mocy art. 195 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

Na podstawie art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego:

W świetle art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przepis art. 198 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 z 11.12.2006 r., str. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu dostawy nieruchomości, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem, w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania dostawy ww. nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku prywatnego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Ponadto, Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie, nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W analizowanej sprawie Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy planowana sprzedaż jednej z pozostałych działek wydzielonych z działki nr A, a także dokonana dotychczas sprzedaż pięciu działek wydzielonych z działki A − działki nr g, h oraz udział w działce nr i (droga), działki nr j, k i udziału w działce nr i (droga) oraz działki l oraz udział w działce i (droga), podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania sprzedaży przedmiotowych działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy w celu dokonania sprzedaży tych nieruchomości podjął Pan lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowałoby koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Jak już wyżej wskazano, istotnym dla określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT − co do zasady − mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga zatem oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Należy więc ustalić, czy w odniesieniu do czynności sprzedaży opisanych we wniosku działek będzie Pan spełniać przesłanki do uznania Pana za podatnika podatku od towarów i usług, tj. czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, w celu dokonania opisanej sprzedaży podjął Pan lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkować będzie koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że skala Pana zaangażowania w odniesieniu do sprzedaży wskazanych działek, nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie sprzedaży przedmiotowych działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem taki ciąg zdarzeń, który jednoznacznie przesądziłby, że sprzedaż przez Pana opisanych działek niezabudowanych wypełni przesłanki działalności gospodarczej.

Wskazał Pan, że zakupił Pan do majątku prywatnego trzy działki. Działki nr A, B i C, zostały nabyte w celu zamieszkania siedliskowego, wybudowania budynków gospodarczych (stajni), wypasania koni, utworzenia padoków i uprawy łąkowej. Działki stanowią Pana majątek osobisty, który planował założyć tam siedlisko wiejskie i prowadzić gospodarstwo zajmujące się hodowlą koni.

Teren, na którym były położone działki, nie miał wówczas utworzonego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego (dalej MPZP). Wystąpił Pan do gminy o warunki zabudowy na działce nr B. Miał Pan w planach zająć się hipoterapią profesjonalnie. Na jednej z zakupionych działek planował Pan postawić stajnie i siedlisko do zamieszkania. A dwie pozostałe użytkować jako łąki przeznaczone pod siano dla koni, padoki oraz mały kawałek pod niewielką uprawę ziół. Niestety, w związku ze zmianą planów życiowych, nigdy tych planów Pan nie zrealizował. Nigdy nie wykorzystywał Pan żadnej z opisanych działek dla celów prowadzonej działalności gospodarczej ani w związku z taką działalnością. Wykorzystywanie do czasu rozpoczęcia realizacji planów zabudowy siedliskowej polegało na pobytach rekreacyjnych ale do docelowej realizacji tych planów nigdy nie doszło. Obecnie, ze względu na wiek oraz posiadaną III grupę niepełnosprawności, a także nasilające się problemy ze zdrowiem, postanowił Pan wyzbywać się sukcesywnie majątku, a uzyskane środki przeznaczyć na leczenie i bieżące utrzymanie.

Gdy Gmina uchwaliła Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, zlecił Pan geodecie podział działek zgodnie z MPZP, a następnie dokonał Pan sprzedaży:

a) (...) działka nr A:

− w roku 2020 dwie działki,

− w roku 2022 dwie działki,

− w roku 2025 jedna działka.

b) (...) − działka nr C:

− w roku 2020 całość działki.

Sprzedaż odbywała się za pośrednictwem agencji nieruchomości, która na podstawie Pana zlecenia, oferowała te nieruchomości do sprzedaży.

Poza podziałem geodezyjnym gruntów, nie dokonywał Pan żadnych innych działań wobec tych nieruchomości, a w szczególności nie usuwał drzew, nie uzbrajał terenu w media, nie grodził terenu, nie wytyczał dróg wewnętrznych, nie utwardzał drogi dojazdowej do działki, a także nie podejmował żadnych innych działań zmierzających do zwiększenia wartości nieruchomości. Nie prowadził Pan żadnych działań wspomagających ewentualną sprzedaż. Nie ma Pan zamiaru również wykonywać takich czynności w przyszłości. Nigdy nie udostępniał Pan innym osobom i podmiotom żadnej z posiadanych działek na podstawie jakiegokolwiek tytułu prawnego zarówno odpłatnie jak i nieodpłatnie.

Nie jest Pan czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nie prowadzi Pan działalności deweloperskiej ani zbliżonej do niej. Nigdy nie wykorzystywał Pan żadnej z opisanych działek dla celów prowadzonej działalności gospodarczej ani w związku z taką działalnością. Nie jest Pan rolnikiem ryczałtowym. Prowadzi Pan działalność gospodarczą jako wspólnik spółek cywilnych i jawnych. Posiada Pan także udziały w spółce z o.o. Podmioty te na przestrzeni lat kupowały lub sprzedawały czasami nieruchomości komercyjne w związku ze swoją działalnością, które do tej działalności były przez te podmioty wykorzystywane, jednak nigdy nie było to związane z budownictwem mieszkaniowym wielo- lub jednorodzinnym.

Ponadto, jako osoba fizyczna, do majątku osobistego, przez ostatnie 25 lat, nabył Pan i zbył również kilka mieszkań, które były wykorzystywane pod wynajem. Aktualnie również posiada Pan i wynajmuje kilka mieszkań w ramach wynajmu prywatnego.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że w tym konkretnym przypadku nie podejmował i nie zamierza podjąć Pan aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podjęte przez Pana należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zakres podjętych czynności w odniesieniu do sprzedaży wskazanych we wniosku działek w żadnym wypadku nie pozwala na uznanie, że Pana działalność będzie miała charakter profesjonalny.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że dokonana i planowana przez Pana sprzedaż wskazanych działek, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Pana za podatnika tego podatku.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, dokonując omawianych transakcji, korzysta Pan i będzie korzystać z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, co nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Pana cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie planowanej sprzedaży jednej z pozostałych działek wydzielonych z działki nr A, a także dokonanej dotychczas sprzedaży pięciu działek wydzielonych z działki A − działki nr g, h oraz udział w działce nr i (droga), działki nr j, k i udziału w działce nr i (droga) oraz działki l oraz udział w działce i (droga), a opisaną dostawę cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem, Pana stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

§stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

§zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem sprawy podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

W konsekwencji, w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.