Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 kwietnia 2025 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Państwa wniosek z 27 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce oraz zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia. Uzupełnili go Państwo pismem przesłanym za pośrednictwem ePUAP z 30 kwietnia 2025 r. oraz w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 czerwca 2025 przesłanym za pośrednictwem ePUAP. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (A. BV z siedzibą w Holandii) jest (...). W kraju siedziby Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

A. BV dostarcza (...).

Spółka obecnie nie jest podmiotem zarejestrowanym na potrzeby VAT w Polsce. Nie posiada również na terytorium Polski oddziału (filii).

Wnioskodawca został wybrany przez (...) (dalej: „Zleceniodawca”) do wsparcia przy budowie morskiej farmy wiatrowej B.1. na Morzu (...). B. 1. powstanie w (...) Morza (...), pomiędzy (...) a (...).

Zakres projektu realizowanego przez Spółkę na rzecz Zleceniodawcy (dalej: „Projekt”) będzie obejmował transport i instalację (...) kabli wewnętrznych oraz (...)h kabli eksportowych dla B. 1. Ponadto, A. BV przeprowadzi prace przygotowawcze dna morskiego, w tym wyrównywanie dna, wykopywanie rowów oraz relokacja głazów. Po zakończeniu prac związanych z instalacją kabli, Spółka wykona również prace związane z ochroną i stabilizacją systemu ochrony kabli (CPS) poprzez umieszczenie skał.

Obecnie zakłada się, że prace przygotowawcze rozpoczną się w lipcu 2025 roku, a działania związane z transportem i instalacją okablowania - w 2027 roku. Do wykonania wskazanego Projektu dla Zleceniodawcy, A. BV ma przeznaczyć kilka statków ze swojej floty. Wśród nich będą m.in. kablowiec (...) i jednostka wspomagająca (...).

Przedmiot i kluczowe warunki umowy

Prace związane z przygotowaniem dna morskiego oraz położeniem okablowania podzielono na wskazane poniżej etapy, tj.:

1.Etap prac przygotowawczych

Zakłada się, że etap prac przygotowawczych odbędzie się w okresie od lipca 2025 r. do listopada 2026 r. i obejmie poniżej wskazane etapy:

a.oczyszczanie dna morskiego z głazów przy użyciu specjalistycznego statku oraz równolegle badania wielowiązkowe w celu określenia trasy i konfiguracji dna morskiego (eng: boulder clearance and multi-beam survey);

b.wstępne wykopy przy użyciu specjalistycznego statku (eng: pre-trenching);

c.pogłębianie wykopów przy użyciu specjalistycznej pogłębiarki (eng: dredging);

d.przeszukiwanie dna przed ułożeniem okablowania (eng: pre-lay grapnel run);

e.badanie dna przed ułożeniem okablowania (eng: pre-lay survey).

Wraz z rozpoczęciem prac przygotowawczych (tj. zgodnie z obecnym planem od lipca 2025 r.) powołany zostanie zespół wspierający składający się z ok. 10 oddelegowanych pracowników Wnioskodawcy do pracy w biurze agenta portowego w porcie (...). Pracownicy Spółki będą oddelegowani do Polski (tj. do (...)) na okres trwania Projektu. Będą to pierwsi pracownicy Spółki oddelegowani do Polski, tj. żaden personel Spółki nie będzie pracował w Polsce przed rozpoczęciem tego etapu.

Kolejno, w czwartym kwartale 2026 roku powstanie również biuro budowy w (...) (dalej: „Biuro”), które będzie utrzymane planowo do końca listopada 2027 r. Do wskazanego biura w (...) Spółka zamierza oddelegować ok. 30 osób składających się z pracowników Spółki oraz pracowników podwykonawców Spółki biorących udział Projekcie.

W związku z przeprowadzaniem wskazanych prac przygotowawczych Spółka będzie angażować aktywa A. BV, które będą obecne na terytorium Polski podczas wykonywania prac (przykładowo - statek do usuwania głazów, statek do wstępnych wykopów czy specjalistyczna pogłębiarka). Spółka zaznacza jednak, że żadne aktywa A. BV nie będą obecne w Polsce przed rozpoczęciem prac przygotowawczych (tj. przed lipcem 2025 roku).

2.Etap prac instalacyjnych

Zakłada się, że etap prac instalacyjnych odbędzie się w okresie od grudnia 2026 r. do sierpnia 2027 r. i będzie obejmował poniżej wskazane etapy:

a.wykonanie wykopu i iniekcji lądu - etap ten obejmuje prace nadbrzeżne w miejscu, gdzie infrastruktura podmorska (tj. okablowanie) dociera do lądu (eng: landfall excavation and grouting);

b.pługowanie przybrzeżne z użyciem specjalistycznego statku (eng: nearshore ploughing);

c.układanie kabli w wykopie wstępnym (eng: cable laying in pre-trench);

d.instalacja skał (eng: rock installation).

Poszczególne prace realizowane zarówno w etapie prac przygotowawczych, jak i instalacyjnych mogą odbywać się równolegle z innymi pracami lub nachodzić na siebie w czasie. Każdy etap prac może trwać od kilku do kilkunastu miesięcy.

Ramy czasowe projektu

Przewiduje się, że realizacja przez Spółkę Projektu potrwa od lipca 2025 roku do końca 2027 roku.

Powyżej wskazane ramy czasowe Projektu opierają się na obecnych założeniach. A. BV podkreśla jednak, że w trakcie realizacji Projektu harmonogram prac może ulec zmianie w wyniku różnorodnych czynników, niezależnych od Spółki, takich jak warunki pogodowe, dostępność materiałów, czy nieprzewidziane wyzwania techniczne, które mogą wpływać na tempo i organizację prac.

Niezależnie od powyższego, Spółka pragnie podkreślić, że Projekt ma tymczasowy charakter, co oznacza, że nie planuje się zapewnienia stałego i nieograniczonego czasowo wsparcia dla B. 1.

Wynagrodzenie

Po ukończeniu każdego ustalonego etapu prac Spółka wystawi fakturę za część wykonanych usług. Przewidywane zakończenie pierwszego takiego etapu planowane jest na październik 2025 r., jednak termin ten może ulec zmianie w zależności od przebiegu procesu realizacji Projektu i jego poszczególnych etapów.

Zasoby ludzkie

Jak wskazano powyżej, wraz z rozpoczęciem prac przygotowawczych powołany zostanie zespół wspierający składający się z ok. 10 oddelegowanych pracowników Wnioskodawcy do pracy w biurze agenta portowego w porcie (...). Kolejno, w czwartym kwartale 2026 roku powstanie również Biuro w (...), do którego będzie oddelegowanych ok. 30 osób - w tym pracowników Spółki oraz pracowników podwykonawców Spółki biorących udział Projekcie. Pracownicy obecni we (...) lub w Biurze w (...) nie będą posiadali uprawnień do podejmowania niezależnych decyzji z ramienia Wnioskodawcy.

Osobami autoryzowanymi przez Spółkę do podejmowania decyzji w imieniu Wnioskodawcy w zakresie Projektu będą tzw. Kierownicy Projektu, którzy będą odpowiedzialni za przebieg prac na wybrzeżu Polski. Spółka jednak zaznacza, że Ci pracownicy nie będą oddelegowani do Polski - będą oni pracować zdalnie z (...), w Holandii. Planowane są w tym zakresie jedynie ewentualne, okazjonalne i krótkoterminowe podróże na spotkania lub wizyty w Polsce.

Zakłada się, że na terenie Polski nie będą przebywać żadni pracownicy ani pełnomocnicy Spółki uprawnieni do podejmowania samodzielnych decyzji w jej imieniu, w tym do negocjowania i zawierania umów. Projekt co do zasady będzie zarządzany z terytorium Holandii.

Zakłada się również, że po zakończeniu Projektu pracownicy Wnioskodawcy oddelegowani do prac przy Projekcie opuszczą terytorium Polski.

Pozostałe zasoby

Wykorzystane do realizacji Projektu statki, sprzęt czy narzędzia będą należały do Wnioskodawcy, jej podmiotów powiązanych (spółki z grupy A. BV) lub podwykonawców Spółki. Obecnie nie jest planowane wykorzystywanie na terytorium Polski innych niż wyżej wskazanych zasobów Spółki.

Spółka nie planuje nabywać nieruchomości na terenie Polski. W celu wykonywania codziennych obowiązków pracownicy Spółki zlokalizowani we (...) będą korzystać z biura agenta portowego w porcie (...), a lokal, w którym tymczasowo będzie funkcjonować Biuro w (...), zostanie wynajęty przez Wnioskodawcę.

Jak wskazano powyżej, przed rozpoczęciem Projektu, żadne aktywa Wnioskodawcy nie będą znajdowały się na terytorium Polski. Zakłada się również, że po zakończeniu Projektu Wnioskodawca nie będzie posiadał żadnych aktywów na terytorium Polski.

Zakres odpowiedzialności Spółki

Spółka będzie odpowiedzialna za przeprowadzenie kompleksowego zakresu Projektu, w tym m.in. zapewnienie zarządzania, wsparcia technicznego i kompetentnej siły roboczej, nadzoru, statków, sprzętu, narzędzi, materiałów, materiałów eksploatacyjnych, prac tymczasowych i wszelkich innych zasobów niezbędnych do realizacji Projektu. Szczegółowy zakres prac i wymagania wobec Wnioskodawcy zostały określone w umowie zawartej ze Zleceniodawcą.

Spółka wyjaśnia również, że - poza wyżej wskazanym Projektem - obecnie nie planuje realizować na terytorium Polski innych zleceń. Jednak z uwagi na możliwość ogłoszenia przetargów, w wyniku których Spółka potencjalnie mogłaby zostać wybrana jako partner do współpracy, Wnioskodawca nie może całkowicie wykluczyć pojawienia się nowych projektów realizowanych w Polsce w przyszłości.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

1.Jakie zadania/czynności związane z realizacją Projektu na terytorium Polski będą wykonywać:

a.oddelegowani pracownicy Spółki,

b.zaangażowani przez Spółkę podwykonawcy.

Spółka wskazała, że projekt realizowany przez A. BV jest złożonym i szczegółowym projektem, polegającym na wsparciu rozwoju morskiej farmy wiatrowej B. 1. Zadania wykonywane przez pracowników Spółki obecnych w Polsce będą dotyczyć bieżącej działalności związanej z niektórymi pracami przygotowawczymi, a także instalacją kabli wewnętrznych i eksportowych – jak szczegółowo opisano we wniosku. Czynności wykonywane przez pracowników będą również obejmować bieżące zarządzanie projektem. W szczególności będą one obejmować nadzorowanie i zarządzanie bieżącymi lokalnymi operacjami, statkami, załogami i zespołami instalacyjnymi (projekt obejmuje zarówno prace na morzu, jak i na lądzie związane z instalacją kabli elektrycznych), a także obsługę lokalnych spraw administracyjnych w porozumieniu z holenderską siedzibą Spółki.

Spółka jest zaangażowana w instalację kabli wewnętrznych i eksportowych w związku z morską farmą wiatrową B. 1. Wszelkie inne prace budowlane oraz inne pozostałe zakresy prac (np. instalacja fundamentów, instalacja turbin i łopat, itp.) nie są podzlecane Spółce (A. BV). Zakres umowy nie obejmuje takich prac. Prace te zostaną wykonane przez strony trzecie, z którymi klient (B. 1. sp. z o. o.,) będzie miała zawarte odrębne umowy.

W związku z realizacją prac zleconych Spółce, A. BV zatrudni kilku podwykonawców zewnętrznych, którzy wykonają bardzo ograniczony zakres prac związanych z instalacją kabli. Ponadto, w projekt będzie zaangażowanych kilku podwykonawców z grupy A. BV, ale będą to głównie dostawcy statków, którzy czarterują swoje statki Spółce na podstawie umowy czarteru na czas niezbędny, aby wykonywać prace instalacyjne i wspierające na morzu.

2.Czy Spółka będzie posiadała bezpośrednią kontrolę nad zasobami personalnymi oraztechnicznymi/rzeczowymi podwykonawców wykorzystywanymi do świadczenia usług w ramach realizacji Projektu, w tym należało wskazać/opisać na czym ta kontrola będzie polegała i w jaki sposób będzie realizowana oraz czy kontrola ta będzie porównywalna do kontroli jaką Spółka sprawuje nad własnym zapleczem personalnym oraz technicznym/rzeczowym.

Spółka nie będzie sprawować bezpośredniej kontroli nad personelem i zasobami technicznymi podwykonawców. W opinii Spółki, obecność jej własnego personelu będzie wystarczająca, aby utworzyć stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

3.Czy Spółka będzie wykonywać (rozpoznawać w zakresie podatku od towarów i usług) czynności opodatkowane na terytorium Polski, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.).

Odbiorcą usług będzie B. 1. sp. z o. o., która ma siedzibę działalności gospodarczej w Polsce. Prace wykonywane przez Spółkę będą obejmować czynności wykonywane na terytorium Polski, stanowiące usługi związane z nieruchomością położoną w Polsce. W konsekwencji, usługi świadczone przez Spółkę będą obejmować usługi podlegające opodatkowaniu VAT w Polsce. Obowiązek rozliczenia podatku VAT należnego (tj. czy wystąpi po stronie Spółki czy też odbiorcy usług) będzie zależał od stanowiska organu podatkowego w odniesieniu do utworzenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Pytania (w zakresie podatku od towarów i usług)

1.Czy w związku planowaną realizacją Projektu, Spółka będzie posiadać na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT?

2.W przypadku uznania stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe - czy w związku planowaną realizacją Projektu, Spółka będzie posiadać na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT od momentu rozpoczęcia prac przygotowawczych?

3.W przypadku uznania stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe - czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym usługi świadczone przez Wnioskodawcę w ramach Projektu nie mogą być objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia?

Państwa stanowisko w sprawie (w zakresie podatku od towarów i usług)

Ad 1 Zdaniem Spółki, w związku z realizacją Projektu, Spółka będzie posiadać na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT.

Ad 2 Jeśli stanowisko Spółki w zakresie pytania 1 zostanie uznane za prawidłowe, tj., jeśli tut. Organ uzna, że Spółka w związku z realizacją Projektu posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, wówczas Wnioskodawca jest zdania, że Spółka będzie posiadać na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej począwszy od momentu rozpoczęcia prac przygotowawczych.

Ad 3 Zdaniem Spółki, jeżeli stanowisko w zakresie pytania nr 1 zostanie uznane za prawidłowe, to usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie będą mogły być objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W zakresie pytania nr 1

Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT podatnikami tego podatku są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jednocześnie, na podstawie art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody; działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z konstrukcji ww. przepisów Ustawy o VAT wynika, że aby być objętym opodatkowaniem VAT w Polsce, nie ma znaczenia status prawny czy pochodzenie podmiotu, ale sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej charakteryzującej się odpowiednią ciągłością lub choćby zamiarem kontynuacji.

Z kolei zakres czynności objętych opodatkowaniem VAT w Polsce reguluje przepis art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT. Zgodnie z tymże przepisem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, import towarów na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Z powyższego wynika, że - co do zasady - opodatkowaniu VAT w Polsce podlegają jedynie czynności wymienione w treści Ustawy o VAT, które ponadto charakteryzują się tzw. zasadą terytorialności, tj. tylko, gdy miejsce ich wykonywania (ustalone zgodnie z treścią przepisów Ustawy o VAT) znajduje się na terenie kraju.

Chcąc ustalić miejsce opodatkowania VAT usług, w pierwszej kolejności należy odnieść się do treści przepisu art. 28a Ustawy o VAT, zgodnie z którym na potrzeby stosowania rozdziału 3 (miejsce świadczenia przy świadczeniu usług):

1.ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a.podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b.osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Jednocześnie, określając ramy prawne sprawy, przywołać należy treść art. 28b ust. 1 Ustawy o VAT, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem m.in. przepisu art. 28b ust. 2 Ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Ww. regulacje krajowe są spójne z przepisami prawa unijnego. Zgodnie bowiem z art. 44 Dyrektywy 2006/112 , miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z powyższego wynika, że - co do zasady - miejscem świadczenia usług w przypadku ich wykonywania na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Natomiast w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Kwestię rozumienia zwrotu stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej rozstrzygają przepisy prawa unijnego, mianowicie przepis art. 10 i art. 11 Rozporządzenia Rady  ustanawiającego środki wykonawcze do w/w Dyrektywy 2006/112, w tym do zawartych w niej przepisów art. 44 i art. 45.

I tak, zgodnie z art. 10 ust. 1 - 3 Rozporządzenia Rady, na użytek stosowania art. 44 i 45 Dyrektywy 2006/112 miejscem siedziby działalności gospodarczej podatnika jest miejsce, w którym wykonywane są funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa (ust. 1). W celu ustalenia miejsca, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem, adres zarejestrowanej siedziby przedsiębiorstwa, i miejsce posiedzeń zarządu przedsiębiorstwa. W przypadku gdy te kryteria nie pozwalają z całkowitą pewnością określić miejsca siedziby działalności gospodarczej podatnika, decydującym kryterium jest miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem (ust. 2). Sam adres pocztowy nie może być uznany za miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika (ust. 3).

W myśl art. 11 ust. 1 - 3 ww. Rozporządzenia Rady, na użytek stosowania art. 44 Dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 Rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (ust. 1).

Z kolei na użytek stosowania następujących artykułów:

• art. 45 Dyrektywy 2006/112;
• począwszy od 1.01.2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi Dyrektywy 2006/112;
• do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 Dyrektywy 2006/112;
• art. 192a Dyrektywy 2006/112 (ust. 2).

- stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 Rozporządzenia Rady - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje.

Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (ust. 3).

Wskazówek co do identyfikacji stałego miejsca prowadzenia działalności dostarcza ponadto orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”), w szczególności:

• wyrok z dnia 4 lipca 1984 r. w sprawie C-168/84 (Gunter Berkholz), w którym TSUE wskazał, że aby miejsce, w którym podatnik wykonuje działalność gospodarczą można było uznać za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, muszą być łącznie spełnione następujące warunki: (i) miejsce to musi się charakteryzować pewną minimalną skalą działalności, oraz (ii) muszą być w nim stale obecne zasoby ludzkie oraz techniczne konieczne do wykonywania działalności;
• wyrok z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie C-190/95 (ARO Lease BV), gdzie Trybunał stwierdził, że stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej musi mieć możliwość prowadzenia działalności w sposób niezależny. Oznacza to, zdaniem TSUE, że takie stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej musi mieć możliwość (i) sporządzania umów bądź (ii) podejmowania decyzji o charakterze zarządczym;
• wyrok z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie C-73/06 (Planzer Luxembourg Sarl), gdzie Trybunał podkreślił, że zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa w dziedzinie podatku VAT pojęcie stałego przedsiębiorstwa wymaga minimalnej trwałości, poprzez zgromadzenie stałych zasobów ludzkich i technicznych koniecznych dla świadczenia określonych usług (...). Owa minimalna trwałość oznacza zatem wystarczający stopień trwałości oraz strukturę, która z punktu widzenia zasobów ludzkich i technicznych jest w stanie umożliwić świadczenie danych usług w sposób niezależny;
• wyrok z dnia 7 maja 2020 r. w sprawie C‑547/18 (Dong Yang Electronics Sp. z o.o.), z którego wynika, iż nie można wywieść istnienia na terytorium państwa członkowskiego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej spółki mającej siedzibę w państwie trzecim, wyłącznie opierając się na fakcie, że spółka ta posiada w tym państwie członkowskim spółkę zależną;
• wyrok z dnia 3 czerwca 2021 r. w sprawie C-931/19 (Titanium Ltd.), gdzie Trybunał potwierdził dotychczas stosowaną wykładnię i podkreślił, iż stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej nie może zostać rozpoznane wyłącznie na podstawie wykorzystywanej infrastruktury technicznej (np. w postaci wynajmowanej nieruchomości) w sytuacji, gdy brakuje jej towarzyszących zasobów personalnych umożliwiających prowadzenie działalności;
• wyrok z dnia 7 kwietnia 2022 r. w sprawie C-333/20 (Berlin Chemie A. Menarini), w którym Trybunał stwierdził, iż art. 44 Dyrektywy 2006/112/WE oraz art. 11 Rozporządzenia (...) należy interpretować w ten sposób, że spółka mająca siedzibę w jednym państwie członkowskim nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w innym państwie członkowskim ze względu na to, iż posiada tam spółkę zależną, która na podstawie umów udostępnia jej zaplecze techniczne i personalne za pomocą których świadczy ona, na zasadach wyłączności, usługi marketingowe, regulacyjne, reklamowe i reprezentacji, mogące mieć bezpośredni wpływ na wielkość sprzedaży.

Stanowisko TSUE dotyczące określania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej uwzględniają również polskie sądy administracyjne. Jako przykłady można wskazać:

• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 października 2021 r., sygn. akt I FSK 1519/19, w którym sąd stwierdził, że dla ustalenia miejsca opodatkowania podstawowym punktem odniesienia jest siedziba działalności gospodarczej. Inne miejsca powinny być brane pod uwagę tylko wtedy, gdy odniesienie do siedziby prowadzi do nieracjonalnych rezultatów lub stwarza konflikt w odniesieniu do innego państwa członkowskiego. Jednocześnie to inne miejsce powinno zostać ustalone jedynie w wyjątkowych sytuacjach i nie może być domniemywane. Celem przepisów określających miejsce opodatkowania usług jest uniknięcie z jednej strony zbiegu właściwości mogącego prowadzić do podwójnego opodatkowania, a z drugiej strony do braku opodatkowania; oraz
• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 maja 2022 r., sygn. akt I FSK 968/20, gdzie sąd stwierdził, że „nie można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności gospodarczej” zagranicznego usługobiorcy w rozumieniu art. 11 ust. 1 Rozporządzenia, jeżeli to samo zaplecze personalne i techniczne, które ma zostać udostępnione spółce zagranicznej przez spółkę krajową, i które zdaniem organów podatkowych pozwala na wykazanie istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności spółki zagranicznej w kraju, stanowi również zaplecze, dzięki któremu spółka krajowa świadczy usługi na rzecz spółki zagranicznej (w tej sprawie spółki niemieckiej). To samo bowiem zaplecze personalne i techniczne nie może być wykorzystywane jednocześnie do świadczenia i odbioru tych samych usług; dodatkowo w tej sprawie Sąd, powołując się na opinię Rzecznika Generalnego z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie C-605/12, również stwierdził, że w razie korzystania z zasobów innych podmiotów, podatnik musi posiadać porównywalną do władania kontrolę nad tymi zasobami.

Biorąc pod uwagę definicję stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej z art. 11 Rozporządzenia oraz uwzględniając przytoczone orzecznictwo TSUE oraz stanowiska polskich sądów i organów podatkowych, należy wskazać, że przesłanki, których łączne zaistnienie powoduje, że można mówić o powstaniu stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w odniesieniu do danego podatnika obejmują:

1.obecność odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego i technicznego koniecznej do prowadzenia działalności gospodarczej - własnej lub zapewnionej przez podmiot zewnętrzny (w tym drugim przypadku konieczne jest jednak, aby podatnik możliwość dysponowania udostępnionymi mu w danym państwie zasobami jak zasobami własnymi);

2.określony poziom stałości prowadzenia działalności gospodarczej, wyrażony jako zamiar podatnika co do prowadzenia działalności z tego miejsca w sposób permanentny;

3.prowadzenie w ramach tej struktury działalności, pozwalającej na niezależne podejmowanie decyzji;

4.dodatkowo, zgodnie z najnowszym orzecznictwem TSUE należy wskazać również na istotność tego, gdzie następuje konsumpcja usług, czyli w którym kraju znajduje się ich beneficjent.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, A. BV będzie posiadać w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej do celów VAT.

Posiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej A. BV w Polsce

Przedstawione elementy w opisie zdarzenia przyszłego spełniają niezbędne warunki do uznania istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, szczególnie z uwagi na:

i. posiadanie odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza technicznego i personalnego,

ii. możliwości prowadzenia działalności w sposób niezależny i stały przy wykorzystaniu obecnej struktury,

iii. możliwości konsumpcji przedmiotowych usług, zgodnie z nadrzędną zasadą opodatkowania VAT.

Poniżej Spółka przedstawia szczegółową argumentację w tym zakresie.

(i) Posiadanie odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza technicznego i personalnego.

W ocenie Wnioskodawcy, przesłanka posiadania w Polsce odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza technicznego i personalnego niezbędnego do prowadzenia działalności zostanie w omawianym przypadku spełniona.

Jak wskazano w treści opisu zdarzenia przyszłego, Spółka na terytorium Polski oddeleguje w celu realizacji Projektu od 10 do około 40 pracowników, w zależności od etapu Projektu. Pracownicy obecni we (...) lub w Biurze w (...) nie będą posiadali uprawnień do podejmowania niezależnych decyzji z ramienia Wnioskodawcy. Jednakże, osobami autoryzowanymi przez Spółkę do podejmowania decyzji w imieniu Wnioskodawcy w zakresie Projektu będą tzw. Kierownicy Projektu, którzy będą odpowiedzialni za przebieg prac na wybrzeżu Polski. Pracownicy ci będą pracować zdalnie z Holandii, jednak zakłada się, że będą odbywać krótkoterminowe podróże do Polski.

Ponadto Spółka będzie posiadać na terytorium Polski specjalistyczny sprzęt oraz statki ze swojej floty - między innymi - statek do usuwania głazów, statek do wstępnych wykopów czy specjalistyczna pogłębiarka - tj. urządzenia niezbędne do realizacji Projektu.

Należy również zaznaczyć, że Spółka będzie dysponować prawem (na podstawie umowy najmu) do lokalu zlokalizowanego w (...), który będzie pełnić funkcję biura Spółki. Zdaniem Spółki, obecność zasobów Wnioskodawcy na terytorium Polski, w postaci delegowanych pracowników i maszyn, stanowi wystarczające 'conditio sine qua non' do prowadzenia działalności gospodarczej oraz dokonywania czynności opodatkowanych VAT. Pomimo braku kadry zarządzającej na miejscu, nadzór nad pracami realizowany będzie na bieżąco, a ogół zasobów Spółki przebywających w kraju będzie kompleksowy i zdolny do zrealizowania w całości przedmiotu umowy. W ocenie Spółki, zdalne zarządzanie działaniami Wnioskodawcy w Polsce nie skutkuje brakiem samodzielności i nie godzi w fundamentalne elementy osobowości podatnika.

Mając również na względzie czas trwania projektu – minimum 2,5 roku, zdaniem Wnioskodawcy, zasoby ludzkie i techniczne powinny być ocenianie jako mające charakter stały.

(ii) Możliwości prowadzenia działalności w sposób stały i niezależny przy wykorzystaniu obecnej struktury.

Jak wynika z przyjętej definicji oraz z samego znaczenia terminu stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej, analizowane określenie odnosi się do podmiotów, które prowadzą ciągłą działalność biznesową w danym rejonie. Dla powstania trwałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej niezbędna jest więc stała obecność w wybranym kraju. Istotne jest zatem zaistnienie takich warunków, które wskazują na długoterminową działalność podatnika. Nie jest konieczne, aby przedsiębiorca prowadził działalność w danym rejonie od długiego czasu. Wystarczający może być jednak zamysł dotyczący długoterminowego działania.

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy, należy wskazać, że Projekt realizowany przez Wnioskodawcę w Polsce posiada charakter długoterminowy i systematyczny. Pomimo braku innych przedsięwzięć podejmowanych w Polsce w przeszłości, Wnioskodawca dysponuje w Polsce istotnymi zasobami ludzkimi oraz infrastrukturą co świadczy o efektywnym zarządzaniu i prowadzeniu ciągłej działalności. Obecność Wnioskodawcy w Polsce, mimo że odnosi się do konkretnego przedsięwzięcia, opiera się na stałej i odpowiednio zorganizowanej infrastrukturze umożliwiającej prowadzenie działalności gospodarczej jak pozostali podatnicy VAT w kraju.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w tym m.in. w wyroku z dnia 4 lipca 1985 r. (sygn. C-168/84), w którym podkreślono, że dla powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, działalność w tym miejscu powinna być prowadzona w sposób stały, powtarzalny i nieprzemijający. W ocenie Spółki, w niniejszej sprawie, przesłanki te są spełnione. Co prawda działania Wnioskodawcy mają podlegać pod pojedynczy Projekt, jednak charakter, złożoność i długoterminowy okres realizacji prac nie powinny zostać w procesie analizy pominięte. Ponadto, Spółka nie wyklucza realizacji na terytorium Polski podobnych przedsięwzięć w przyszłości.

Warto również podkreślić, że struktura A. BV zorganizowana w Polsce, pod względem własnych pracowników, a także posiadanego prawa do przestrzeni biurowej jest wystarczająca do korzystania z usług nabywanych na potrzeby prowadzenia działalności w Polsce. Co więcej, opisana struktura będzie w stanie świadczyć usługi z terytorium Polski - usługi związane z realizacją Projektu nie będą w przeważającej mierze opierać się na zasobach technicznych znajdujących się w Holandii ani na pracy pracowników Wnioskodawcy wykonywanej wyłącznie z kraju siedziby firmy. Zdaniem Wnioskodawcy, opisane powyżej czynniki wskazują na niezależność struktury A. BV umieszczonej w Polsce, niezależnie od faktu, że członkowie zespołu odpowiedzialni za zarządzanie projektem będą działać poza tą strukturą.

(iii) Możliwość konsumpcji przedmiotowych usług, zgodnie z nadrzędną zasadą opodatkowania VAT.

Powyżej wskazane okoliczności potwierdzają jednocześnie, że A. BV posiada w Polsce infrastrukturę, która pozwala jej na odbiór usług, które mają być nabywane w Polsce, a zasadniczo taka obecność biznesowa jest w stanie odbierać i wykorzystywać dostarczane jej usługi dla własnych potrzeb. Na potrzeby realizacji Projektu, A. BV będzie nabywać usługi podwykonawców w Polsce we własnym imieniu. Podstawowym założeniem Projektu jest wsparcie przy budowie na Morzu (...) morskiej farmy wiatrowej B. 1. Należy podkreślić, że zdecydowana większość usług nabywanych na potrzeby realizacji Projektu będzie, ze swojej natury, ściśle związana z pracami wykonywanymi na konkretnej nieruchomości w Polsce (miejsce budowy farmy wiatrowej B. 1.). Oznacza to, że usługi nabywane przez stałe miejsce prowadzenia działalności A. BV od podwykonawców, wsparcie przy budowie B. 1., będą konsumowane w Polsce.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w omawianej sprawie zostały spełnione warunki określone w Rozporządzeniu, co skutkuje powstaniem po stronie A. BV stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

W zakresie pytania nr 2

Odnosząc się do momentu zaistnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT, należy zwrócić uwagę, że zgodnie z przedstawionym w opisie zdarzenia przyszłego planem realizacji Prac, kluczowe zasoby ludzkie i infrastruktura będą obecne na terytorium kraju już od pierwszych chwil, tj. od momentu rozpoczęcia prac przygotowawczych, bowiem od tego momentu na terytorium kraju znajdować się będą stosowne materiały, urządzenia oraz oddelegowani do biura agenta portowego we (...) pracownicy Spółki. Formuła funkcjonowania A. BV od tego momentu pozwoli bowiem na korzystanie z istniejącego zaplecza osobowego i technicznego, a sposób funkcjonowania tej przestrzeni (tego biura) będzie umożliwiał Wnioskodawcy odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności.

W zakresie pytania nr 3

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usług, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1.usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

2.usługobiorcą jest:

a.w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,

b.w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,

c.w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Natomiast, jak wskazano w art. 17 ust. 2 Ustawy o VAT, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1a Ustawy o VAT, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

B. 1. sp. z o. o. - odbiorca usług świadczonych przez A. BV, posiada siedzibę na terytorium Polski. Natomiast, jak wskazano w uzasadnieniu do pytania nr 1, Wnioskodawca będzie posiadać na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski, powinno być uznane za strukturę uczestniczącą w świadczeniu usług. Z tego powodu art. 17 ust. 1 pkt oraz art. 17 ust. 1a Ustawy o VAT, nie znajdą zastosowania, a usługi świadczone przez A. BV w ramach Projektu nie mogą być objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia. W konsekwencji, zgodnie z regułą ogólną, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego będzie usługodawca, tj. A. BV

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług  (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 775), zwanej dalej ustawą:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 1 i 3 ustawy:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Z treści wniosku wynika, że Spółka A. BV jest wiodącym globalnym wykonawcą usług pogłębiarskich i offshore oraz dostawcą usług morskich. A. BV dostarcza wszechstronne, innowacyjne i zrównoważone rozwiązania offshore dla portów oraz w regionach przybrzeżnych i deltowych na świecie. Spółka została wybrana przez Zleceniodawcę do wsparcia przy budowie morskiej farmy wiatrowej B. 1. na Morzu (...) B. 1. powstanie w (...) Morza (...), pomiędzy (...) a (...). Zakres Projektu realizowanego przez Spółkę na rzecz Zleceniodawcy będzie obejmował transport i instalację (...) kabli wewnętrznych oraz (...) kabli eksportowych dla B. 1. Ponadto, A. BV przeprowadzi prace przygotowawcze dna morskiego, w tym wyrównywanie dna, wykopywanie rowów oraz relokacja głazów. Po zakończeniu prac związanych z instalacją kabli, Spółka wykona również prace związane z ochroną i stabilizacją systemu ochrony kabli (CPS) poprzez umieszczenie skał. Przedmiot Umowy obejmuje Etap prac przygotowawczych oraz Etap prac instalacyjnych. Przewiduje się, że realizacja przez Spółkę Projektu potrwa od lipca 2025 roku do końca 2027 roku. Projekt ma tymczasowy charakter, co oznacza, że nie planuje się zapewnienia stałego i nieograniczonego czasowo wsparcia dla B. 1.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy w związku planowaną realizacją Projektu, Spółka będzie posiadać na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Odnosząc się do przedmiotowych kwestii należy wskazać, że definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w rozporządzeniu 282/2011.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że:

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia 282/2011:

Jak stanowi art. 11 ust. 3 rozporządzenia 282/2011:

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

Przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o.

Z uwagi na definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Z uwagi na kryteria wskazane w powołanym przepisie należy stwierdzić, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Zatem, zarówno infrastruktura techniczna jak i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Wobec tego, dla rozpoznania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej koniecznym jest, aby dane miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, ale także aby samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Przy czym, dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce nie jest konieczne, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne jest aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.

Jeżeli dany podmiot posiada w danym państwie personel oraz strukturę (w tym infrastrukturę techniczną) cechującą się odpowiednią stałością, to posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie. Co istotne, bez znaczenia dla powyższego rozstrzygnięcia pozostaje kwestia, czy są to pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przez ten podmiot, oraz czy jest to infrastruktura „własna”. W wydawanych wyrokach TSUE wskazywał bowiem, że w zależności od okoliczności, dla powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie członkowskim może nie być konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, o ile zaplecze udostępnione przez podmiot trzeci umożliwia odbiór świadczonych usług i ich wykorzystywanie w działalności gospodarczej usługobiorcy (np. w wyroku C-605/12 w sprawie Welmory Sp. z o.o.). Przy czym, dostępność zaplecza dostarczonego przez inny podmiot musi być porównywalna do dostępności zaplecza własnego.

Warto w tym miejscu przywołać także jeden z ostatnich wyroków TSUE w zakresie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W wyroku z 13 czerwca 2024 r. o sygn. C‑533/22 TSUE orzekł, że „(...) nie można uznać, iż spółka będąca podatnikiem VAT, mająca siedzibę działalności gospodarczej w jednym państwie członkowskim, która korzysta z usług świadczonych przez spółkę mającą siedzibę w innym państwie członkowskim, posiada dla celów określenia miejsca świadczenia tych usług stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w tym ostatnim państwie członkowskim, z tego tylko powodu, że obie spółki należą do tej samej grupy lub że spółki te są ze sobą związane umową o świadczenie usług (pkt 54).

(...) spółka będąca podatnikiem VAT, mająca siedzibę działalności gospodarczej w jednym państwie członkowskim, która korzysta z usług świadczonych przez spółkę z siedzibą w innym państwie członkowskim, nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w tym ostatnim państwie członkowskim, jeżeli zaplecze personalne i techniczne, którym dysponuje ona w rzeczonym państwie członkowskim, nie jest odrębne od zaplecza, za pomocą którego świadczone są na jej rzecz usługi, lub jeżeli to zaplecze personalne i techniczne zapewnia jedynie wykonywanie czynności przygotowawczych lub pomocniczych (pkt 81)”.

Ponadto należy wskazać, że orzeczenie NSA z 3 października 2019 r. (I FSK 980/17) porusza kwestię „samowystarczalności” stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej: „To, czy posiadane w danym miejscu siły i środki są odpowiednie, powinno być oceniane każdorazowo w kontekście konkretnych usług. Pamiętać bowiem należy, że owe siły i środki mają być odpowiednie do tego, aby umożliwić albo odbiór i wykorzystanie nabywanych usług, albo świadczenie usług. Innymi słowy, powinno być tak, że to ta właśnie struktura faktycznie konsumuje, zużywa usługi. Jeśli nie jest możliwe, aby dana struktura (z uwagi na swoje zaplecze personalne i techniczne) była w stanie skonsumować nabywane usługi, to należy ją uznać za niebędącą w tym przypadku stałym miejscem prowadzenia działalności. Odpowiednio - stałe miejsce prowadzenia działalności powinno mieć w dyspozycji takie siły i środki, aby było w stanie wyświadczyć usługi, które sprzedaje. Tylko wówczas w odniesieniu do sprzedawanych usług może być ono uznane za stałe miejsce prowadzenia działalności”.

Mając na uwadze orzecznictwo TSUE, przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że Spółka A. BV nie będzie posiadała w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka nie zorganizuje bowiem na terytorium kraju w sposób stały odpowiednich zasobów osobowych i technicznych umożliwiających samodzielne i niezależne prowadzenie działalności gospodarczej. Z treści wniosku wynika, że Spółka została wybrana przez Zleceniodawcę do wsparcia przy budowie morskiej farmy wiatrowej B. 1. na Morzu (...). Przedmiot Umowy obejmuje Etap prac przygotowawczych oraz Etap prac instalacyjnych. Zakres Projektu realizowanego przez Spółkę na rzecz Zleceniodawcy będzie obejmował transport i instalację (...) kabli wewnętrznych oraz (...) kabli eksportowych dla B. 1. Ponadto, A. BV przeprowadzi prace przygotowawcze dna morskiego, w tym wyrównywanie dna, wykopywanie rowów oraz relokacja głazów. Po zakończeniu prac związanych z instalacją kabli, Spółka wykona również prace związane z ochroną i stabilizacją systemu ochrony kabli (CPS) poprzez umieszczenie skał. Przewiduje się, że realizacja przez Spółkę Projektu potrwa od lipca 2025 roku do końca 2027 roku.

Należy wskazać, że za „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” należy uznać każde miejsce inne niż siedziba działalności gospodarczej podatnika, jeżeli łącznie zostaną spełnione warunki: posiadania w tym miejscu zaplecza personalnego i technicznego, ponadto zaplecze to musi posiadać strukturę, która umożliwia odbiór i wykorzystanie nabywanych usług dla własnych potrzeb oraz musi charakteryzować się stałością. Co jednak istotne wszystkie ww. przesłanki muszą być spełnione łącznie. Przy czym dla istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego oraz technicznego i kryterium to może być spełnione również w przypadku korzystania przez usługobiorcę z personelu i infrastruktury technicznej usługodawcy. Jednak w takim przypadku zaplecze to musi być dostępne dla usługobiorcy jak jego własne tj. usługobiorca musi sprawować nad nim kontrolę porównywalną do tej, jaką sprawuje nad zapleczem własnym.

Z wniosku wynika, że Projekt przy realizacji którego jest zaangażowana Spółka będzie się składał z dwóch etapów tj. Etapu prac przygotowawczych (od lipca 2025 r. do listopada 2026 r.) oraz Etapu prac instalacyjnych (od grudnia 2026 r. do sierpnia 2027 r.). Wraz z rozpoczęciem prac przygotowawczych Spółka powoła zespół wspierający składający się z ok. 10 oddelegowanych pracowników A. BV do pracy w biurze agenta portowego w porcie (...). Pracownicy Spółki będą oddelegowani do Polski (tj. do (...)) na okres trwania Projektu. Natomiast w czwartym kwartale 2026 roku powstanie również Biuro budowy w (...), które będzie utrzymane planowo do końca listopada 2027 r. Do wskazanego biura w (...) Spółka zamierza oddelegować ok. 30 osób składających się z pracowników Spółki oraz pracowników podwykonawców Spółki biorących udział Projekcie. W kontekście posiadania zasobów osobowych należy także dodać, że Spółka będzie angażować do wykonywania prac w ramach Projektu również Podwykonawców. Spółka nie będzie jednak sprawować bezpośredniej kontroli nad personelem i zasobami technicznymi podwykonawców. Dodatkowo w związku realizacją Projektu będą angażowane aktywa tj. statki, sprzęt czy narzędzia, które będą należały do Spółki, jej podmiotów powiązanych (spółki z grupy A. BV) lub podwykonawców Spółki. Spółka nie planuje nabywać nieruchomości na terenie Polski. W celu wykonywania codziennych obowiązków pracownicy Spółki zlokalizowani we (...) będą korzystać z biura agenta portowego w porcie (...), a lokal, w którym tymczasowo będzie funkcjonować Biuro w (...), zostanie wynajęty przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze opis sprawy nie można uznać, że działalność gospodarcza prowadzona przez Spółkę w Polsce ma charakter stały, wyrażony w szczególności jako zamiar podatnika co do prowadzenia działalności z tego miejsca w sposób permanentny/długofalowy. Stałość prowadzonej działalności musi być odnoszona do czynnika czasu, czyli do długości okresu działalności, do jej zamierzonej lub faktycznej powtarzalności i systematyczności. Zamysłem podejmującego działalność gospodarczą na danym terytorium musi towarzyszyć zamiar prowadzenia działalności w sposób stały i nieprzemijający (ciągły, nieprzerwany, regularny, cykliczny). Ponadto dla uznania czy dany podmiot ma na terenie danego państwa członkowskiego stałe miejsce prowadzenia działalności decydujący jest fakt, że placówka (struktura) funkcjonująca przez określony czas charakteryzuje się wystarczającą stałością, a nie zasłała założona dla potrzeb przemijających (np. wybudowanie konkretnego obiektu czy zrealizowanie jednorazowego projektu).

Analizując przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Spółka nie spełni kryterium wystarczającej stałości. Umowa zawarta ze Zleceniodawcą zakłada, ze realizacja przez Spółkę Projektu potrwa od lipca 2025 r. do końca 2027 r. Jak Spółka wskazała Projekt ma tymczasowy charakter, co oznacza, że nie planuje się zapewnienia stałego i nieograniczonego czasowo wsparcia dla B. 1. Zakłada się również, że po zakończeniu Projektu pracownicy Spółki oddelegowani do prac przy Projekcie opuszczą terytorium Polski. Przed rozpoczęciem Projektu, żadne aktywa Spółki nie będą znajdowały się na terytorium Polski. Zakłada się również, że po zakończeniu Projektu Spółka nie będzie posiadała żadnych aktywów na terytorium Polski. Zatem w analizowanej sprawie obecność pracowników Spółki będzie miała charakter czasowego pobytu. Należy jednak zauważyć, że fakt tymczasowego/okresowego utrzymywania zasobów personalnych/technicznych na terytorium kraju nie jest wystarczający do stwierdzenia istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Dodatkowo poza Projektem  Spółka obecnie nie planuje realizować na terytorium Polski innych zleceń. Jednak z uwagi na możliwość ogłoszenia przetargów, w wyniku których Spółka potencjalnie mogłaby zostać wybrana jako partner do współpracy, Spółka nie może całkowicie wykluczyć pojawienia się nowych projektów realizowanych w Polsce w przyszłości. Zatem na ten moment nie może w stu procentach przesądzić o tym, jak będzie wyglądała dalsza działalność Spółki na terytorium Polski. Tym samym nie jest pewne, czy dalsza działalność Spółki w Polsce będzie miała miejsce. W konsekwencji nie można zatem uznać, że działalność prowadzona przez Państwa Spółkę w Polsce ma charakter stały. Stałość prowadzonej działalności musi być odnoszona do czynnika czasu, czyli do długości okresu działalności, do jej zamierzonej lub faktycznej powtarzalności i systematyczności. Zatem nie można uznać, że w analizowanym przypadku zostanie spełnione kryterium stałości prowadzonej przez Spółkę działalności na terytorium kraju, bowiem działalność prowadzona przez Spółkę w Polsce ma charakter przemijający i okresowy.

Istotne jest również, że pracownicy obecni we (...) lub w Biurze w (...) nie będą posiadali uprawnień do podejmowania niezależnych decyzji z ramienia Spółki. Osobami autoryzowanymi przez Spółkę do podejmowania decyzji w imieniu A. BV w zakresie Projektu będą tzw. Kierownicy Projektu, którzy będą odpowiedzialni za przebieg prac na wybrzeżu Polski. Pracownicy Ci nie będą jednak oddelegowani do Polski - będą oni pracować zdalnie z Holandii. Ponadto na terenie Polski nie będą przebywać żadni pracownicy ani pełnomocnicy Spółki uprawnieni do podejmowania samodzielnych decyzji w jej imieniu, w tym do negocjowania i zawierania umów. Projekt co do zasady będzie zarządzany z terytorium Holandii. Zatem działalność, jaka będzie prowadzona w Polsce nie będzie cechowała się samodzielnością w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. Wobec tego środki, które angażowane będą w Polsce nie będą mogły być traktowane jako wystarczające do samodzielnego świadczenia usług. Nie można ponadto uznać, że na terytorium Polski Spółka będzie posiadać jakąś siedzibę, w której może realizować swoją działalność w sposób samoistny i długookresowy. Biuro budowy, które powstanie w (...) będzie utrzymywane planowo do końca listopada 2027 r. Zatem nie będzie ono tworzyć infrastruktury niezbędnej do tego, by prowadzić w Polsce działalność w sposób ciągły. Ponadto nawet w przypadku uzyskania kolejnych zleceń będzie ono znajdowało się w innym miejscu, prawdopodobniej w pobliżu kolejnego miejsca realizacji projektu.

Zatem mając na uwadze całokształt sprawy należy uznać, że Spółka nie będzie posiadała w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka nie będzie bowiem dysponować zapleczem personalnym czy technicznym, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą, aby zapewnić samodzielne i niezależne prowadzenie działalności gospodarczej na terytorium Polski.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Tym samym, skoro uznałem, że Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe, wskazać należy, że nie wydaje się interpretacji w zakresie pytania nr 2 i 3, gdyż interpretacji w tym zakresie oczekiwaliście Państwo w przypadku uznania, że Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium Polski.

Dodatkowe informacje

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.