Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest:

   - nieprawidłowe w części dotyczącej niewliczania do limitu zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT wpłat w postaci donejtów przekazywanych przez osoby, których tożsamość jest znana oraz wpłat w postaci donejtów przekazywanych przez osoby, których tożsamość nie jest znana;

   - prawidłowe w części dotyczącej niewliczania do limitu zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT wpłat przekazywanych wyłącznie na cele charytatywne fundacji.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 13 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w zakresie niewliczania do limitu zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT:

  - wpłat w postaci donejtów przekazywanych przez osoby, których tożsamość jest znana;

  - wpłat w postaci donejtów przekazywanych przez osoby, których tożsamość nie jest znana;

  - wpłat przekazywanych wyłącznie na cele charytatywne fundacji.

Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 7 maja 2025 r. (wpływ 13 maja 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 25 sierpnia 2022 r. pod firmą X, adres do doręczeń (…), zarejestrowaną w CEIDG pod numerem NIP: (…) i numerem REGON: (…).

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2022 poz. 2647; dalej: ustawa o PIT) rozlicza się na podstawie ewidencji przychodów, a wybrana przez niego forma opodatkowania to ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zarządza własnym kanałem na platformie YouTube, z którego uzyskuje przychody. Oprócz regularnej aktywności na tej platformie okazjonalnie realizuje transmisje na żywo (tzw. streamy).

Transmisje te przyciągają określoną społeczność widzów, którzy mają możliwość dobrowolnego przekazywania wpłat, tzw. donejtów, za pośrednictwem systemów płatniczych, takich jak PayPal oraz T.

Wpłaty dokonywane przez widzów mają całkowicie dobrowolny charakter i nie wiążą się z uzyskaniem żadnego świadczenia wzajemnego. Wnioskodawca nie oferuje za nie żadnych dodatkowych usług ani korzyści, poza standardowym prowadzeniem transmisji oraz ewentualnym podziękowaniem w trakcie jej trwania. Widzowie wspierają twórcę, kierując się uznaniem dla jego działalności oraz sympatią, świadomi, że ich wpłaty nie skutkują otrzymaniem żadnych dodatkowych benefitów.

Zdarza się również, że podczas transmisji Wnioskodawca informuje, iż otrzymane tego dnia wpłaty zostaną przekazane na rzecz konkretnej fundacji. W takich przypadkach widzowie mają pełną świadomość, że przekazywane przez nich środki trafią na cel charytatywny. Udział Wnioskodawcy polega na zbieraniu datków na rzecz Fundacji. Mianowicie osoby uczestniczące w transmisji na żywo, mogą przekazać wpłaty w postaci donejtów i za pośrednictwem Wnioskodawcy dobrowolnie ofiarować dobrowolną kwotę pieniężną na cele określonej fundacji. Wnioskodawca w procesie dokonywania darowizny pełni wyłącznie rolę podmiotu pośredniczącego pomiędzy darczyńcą, a obdarowanym Fundacją. Wnioskodawca nie nabywa żadnych praw do środków darowanych Fundacji; jego rola sprowadza się wyłącznie do prowadzenia (pro bono) internetowej zbiórki podczas transmisji live oraz do przekazania Fundacji całej puli środków pieniężnych zebranych w ten sposób. Po każdej takiej transmisji Wnioskodawca przelicza wartość przekazanych środków pieniężnych, a następnie zebraną kwotę przekazuje na rzecz fundacji.

Wnioskodawca nie posiada informacji na temat prawdziwej tożsamości większości darczyńców, jednak może ich odróżniać na podstawie pseudonimów (nicków) używanych w środowisku internetowym.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan następujące informacje:

Na pytanie „W jaki sposób regulaminy systemów płatniczych PayPal i T. regulują wpłaty, które Pan otrzymuje - w szczególności, czy regulamin wskazuje w którymś miejscu, że pośredniczy w przekazywaniu darowizn, że wpłaty stanowią darowizny, lub podobne sformułowania - a jeśli nie, to czy otrzymywane wpłaty są w tym regulaminie określane/nazywane w jakiś sposób?”, odpowiedział Pan, że „Regulamin T. przewiduje, że Wnioskodawca ma udzielić pełnomocnictwa T. do zawierania umów z widzami w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy. Dodatkowo wskazuje, że Wnioskodawca zobowiązuje się przez cały okres obowiązywania umowy między Wnioskodawcą a T. do wykonywania działalności polegającej na prowadzeniu transmisji wideo, w ramach których umożliwi odpłatne udostępnianie komunikatów tekstowych przekazywanych na podstawie umowy między widzem a Wnioskodawcą. Wnioskodawca określa w serwisie wysokość opłat pobieranych na podstawie umowy między widzem a Wnioskodawcą. Wnioskodawca może również określić w serwisie szczegółowe zasady i warianty udostępniania komunikatu tekstowego na podstawie umowy między widzem a Wnioskodawcą. Regulamin T. nie posługuje się więc żadnym konkretnym sformułowaniem dotyczącym tych wpłat. Zdaniem Wnioskodawcy powyższe nie oznacza jednak, że nie mamy do czynienia z umową darowizny. Mimo, iż regulamin wskazuje, że wynagrodzenie jest za udostępnianie na streamie określonych komunikatów, to nie zmienia to faktu, że w rzeczywistości dane świadczenie ma charakter w pełni dobrowolny. Wyświetlane komunikaty mają w tym zakresie charakter pomocniczy. Przykładowo w sytuacji, gdy dana osoba przekazuje Wnioskodawcy 1000 zł, a na nagraniu prowadzonym w czasie rzeczywistym wyświetla się komunikat tekstowy trudno uznać, że osoba zapłaciła tak wysoką kwotę za sam fakt wyświetlenia jakiejś informacji przez kilka sekund. W rzeczywistości dane świadczenie zdaniem Wnioskodawcy spełnia wszystkie przesłanki do uznania jej za darowiznę. Wpłaty przekazywane na konto PayPal również są obsługiwane przez T. To T. udostępnia różne formy wpłat, gdzie jedna z nich jest przy użyciu PayPala. Co istotne w takim przypadku pieniądze są od razu bezpośrednio przekazywane na PayPala. Regulamin T. jest w tym przypadku taki sam. Jeżeli natomiast chodzi o regulamin PayPala to wskazuje on, że użytkownik może dokonywać płatności online i w sklepach, przekazywać darowizny oraz wysyłać i odbierać pieniądze elektroniczne, a także ich żądać. Wskazuje on więc na darowizny jako jedną z form wpłat.”

Na pytanie „Czy ma Pan możliwość uzyskania od PayPal i/lub T. informacji dotyczących danych osób wpłacających - takich ich danych, które pozwalają na identyfikację konkretnej osoby, czy też jedynie np. mail, login, imię, pseudonim, itp.?”, wskazał Pan, że „Widz przekazując środki za pośrednictwem T. wskazuje jedynie pseudonim, natomiast za pośrednictwem PayPal-a imię i nazwisko oraz maila. W odniesieniu do pytania 1 dotyczącego widzów, których tożsamość jest Wnioskodawcy znana, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż niezależnie od sposobu przelewu jest w stanie ustalić ich dane umożliwiające identyfikację ze względu na prywatną znajomość.”

Na pytanie „Czy prowadzone przez Pana streamy, w ramach których otrzymuje Pan środki od oglądających, są elementem wykonywanej przez Pana działalności gospodarczej?”, odpowiedział Pan, że „Wnioskodawca posiada kanał na YouTubie, gdzie udostępnia nagrania, które mogą być odtwarzane w dowolnym momencie. Wynagrodzenie z takich nagrań jest rozliczane w ramach działalności gospodarczej. Dodatkowo Wnioskodawca na tym kanale prowadzi nagrania na żywo (streamy), których dotyczy przedmiotowy wniosek. Powyższe oznacza więc, że streamy, w ramach których Wnioskodawca otrzymuje środki od oglądających są elementami wykonywanej działalności gospodarczej. Nie zmienia to jednak faktu, iż w trakcie tych streamów otrzymywane wpłaty mają charakter całkowicie dobrowolny. Wnioskodawca nie pobiera opłat za możliwość oglądania jego nagrań. To widzowie samodzielnie decydują czy chcą przekazać Wnioskodawcy daną kwotę. Tym samym pomimo, iż streamy są elementem działalności gospodarczej, to zdaniem Wnioskodawcy same wpłaty nie są z tym związane.”

Na pytanie „Czy założył Pan oddzielny rachunek bankowy/subkonto do istniejącego już rachunku bankowego dla wpłat przekazywanych na rzecz fundacji?”, podał Pan, że „Wnioskodawca nie założył oddzielnego rachunku bankowego/subkonta dla wpłat przekazywanych na rzecz fundacji. Wynika to z faktu, iż T. tworzy zestawienia pozwalające ustalić, które kwoty oraz w jakiej wysokości zostały przelane Wnioskodawcy w celu przekazania fundacji.”

Na pytanie „Czy od zgromadzonych środków na wyodrębnionym koncie są/będą naliczane odsetki, a jeżeli tak, to w jaki sposób będą wykorzystywane przez Pana, tzn. czy również są przekazywane na cele fundacji?”, wskazał Pan, że „Od zgromadzonych środków na wyodrębnionym koncie nie są i nie będą naliczane odsetki.”

Na pytanie „Czy zawarł Pan jakiekolwiek umowy z fundacjami? Jeżeli tak, proszę opisać jakie kwestie regulują?”, odpowiedział Pan, że „Wnioskodawca nie zawarł umowy z fundacją. Podczas transmisji na żywo wskazywane było na jaką fundację zbierane są datki. W ten sposób dana organizacja dowiadywała się o tym fakcie. Po zbiórce był ustalany sposób przekazania środków.”

Na pytanie „Czy fundacje są zobowiązane do wykonania jakichkolwiek czynności (reklamowych, promocyjnych, informacyjnych, itp.) na Pana rzecz, np. umieszczenie Pana logo w swojej siedzibie lub promowanie towarów sprzedawanych przez Pana, itp.?”, podał Pan, że „Fundacje nie są zobowiązane do wykonywania jakichkolwiek czynności opisanych w pytaniu.”

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług

 1. Czy wpłaty w postaci donejtów przekazywane przez osoby, których tożsamość jest Wnioskodawcy znana powinny zostać wyłączone z limitu zwolnienia podmiotowego z VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2024 poz. 361; dalej: ustawa o VAT)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

 2. Czy wpłaty w postaci donejtów przekazywane przez osoby, których tożsamość nie jest Wnioskodawcy znana (z uwagi na posługiwanie się pseudonimem/nickiem) powinny zostać wyłączone z limitu zwolnienia podmiotowego z VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

 3. Czy wpłaty przekazywane wyłącznie na cele charytatywne Fundacji, w których Wnioskodawca występuje jedynie jako pośrednik, powinny zostać wyłączone z limitu zwolnienia podmiotowego z VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 6)

Pana stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług

AD 1. (stanowisko oznaczone we wniosku AD 2).

W ocenie Wnioskodawcy, wpłaty w postaci donejtów przekazywane przez osoby, których tożsamość jest Wnioskodawcy znana, nie powinny być uwzględniane przy ustalaniu limitu zwolnienia podmiotowego z VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Nie dochodzi bowiem do realizacji czynności opodatkowanej w rozumieniu tej ustawy. Wnioskodawca nie świadczy żadnej usługi ani nie dokonuje dostawy towarów na rzecz wpłacających. Wobec tego przedmiotowe wpłaty nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług czy dostawę towarów, a tym samym nie mieszczą się w kategorii czynności opodatkowanych VAT.

Wnioskodawca podkreśla, że zasadniczą cechą tego rodzaju wpłat jest ich nieodpłatny i nieekwiwalentny charakter, co wyklucza możliwość uznania ich za obrót generujący przychód w rozumieniu przepisów o VAT. W konsekwencji, wspomniane wpłaty jako niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczaniu kwoty limitu zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

AD 2. (stanowisko oznaczone we wniosku AD 4).

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące wpłat w postaci donejtów przekazywane przez osoby, których tożsamość nie jest Wnioskodawcy znana (z uwagi na posługiwanie się pseudonimem/nickiem) jest analogiczne jak w AD 2. Wnioskodawca uważa, że wpłaty te powinny zostać wyłączone z limitu zwolnienia podmiotowego z VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

AD 3. (stanowisko oznaczone we wniosku AD 6).

W ocenie Wnioskodawcy wpłaty przekazywane wyłącznie na cele charytatywne, w których Wnioskodawca występuje jedynie jako pośrednik, nie powinny być brane pod uwagę przy ustalaniu limitu zwolnienia podmiotowego z VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, ponieważ Wnioskodawca nie świadczy usług ani nie dokonuje dostaw towarów w zamian za te środki, lecz pełni jedynie rolę pośrednika.

Wnioskodawca nie świadczy bowiem żadnych usług ani nie dokonuje dostaw towarów w zamian za te środki, lecz dobrowolnie pośredniczy w przekazywaniu ich na określony cel charytatywny. Charakter tych wpłat jest jednoznacznie nieodpłatny i pozbawiony elementu ekwiwalentności, co wyklucza możliwość ich traktowania jako obrotu gospodarczego. Tym samym zdaniem Wnioskodawcy takie wpłaty nie mogą być klasyfikowane jako czynności opodatkowane VAT, ani uwzględniane przy ustalaniu limitu zwolnienia podmiotowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest:

   - nieprawidłowe w części dotyczącej niewliczania do limitu zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT wpłat w postaci donejtów przekazywanych przez osoby, których tożsamość jest znana oraz wpłat w postaci donejtów przekazywanych przez osoby, których tożsamość nie jest znana;

   - prawidłowe w części dotyczącej niewliczania do limitu zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT wpłat przekazywanych wyłącznie na cele charytatywne fundacji.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).

Ponadto należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła w poprzednim ani bieżącym roku podatkowym kwoty 200 000 zł.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy:

Przy czym stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy:

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1) wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

   1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

   2) odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a) transakcji związanych z nieruchomościami,

b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c) usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

   3) odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Art. 113 ust. 5 ustawy stanowi, że:

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy:

Według art. 113 ust. 10 ustawy:

W myśl art. 113 ust. 13 ustawy:

Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1) dokonujących dostaw:

 a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

 b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

   - energii elektrycznej (CN 2716 00 00),

   - wyrobów tytoniowych,

   - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

 c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

 d) terenów budowlanych,

 e) nowych środków transportu,

  f) następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:

- preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),

- komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),

- urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),

- maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),

 g) hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:

- pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),

- motocykli (PKWiU ex 45.4);

2) świadczących usługi:

 a) prawnicze,

 b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

 c) jubilerskie,

 d) ściągania długów, w tym factoringu,

 e) (uchylony).

Analiza cytowanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że podatnik korzysta ze zwolnienia podatkowego do momentu przekroczenia kwoty sprzedaży 200.000 zł. Zwolnienie traci moc począwszy od czynności, której wartość przekroczyła tę kwotę. Przy czym podatnik rozpoczynający działalność ww. limit stosuje w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym.

Obliczając limit sprzedaży uprawniający podatnika do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, po przekroczeniu którego podatnik traci prawo do zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy, nie bierze się pod uwagę odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku m.in. na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że nie jest Pan czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zarządza Pan własnym kanałem na platformie YouTube, z którego uzyskuje Pan przychody. Oprócz regularnej aktywności na tej platformie okazjonalnie realizuje Pan transmisje na żywo (tzw. streamy). Nie pobiera Pan opłat za możliwość oglądania Pana nagrań. Transmisje te przyciągają określoną społeczność widzów, którzy mają możliwość dobrowolnego przekazywania wpłat, tzw. donejtów, za pośrednictwem systemów płatniczych, takich jak PayPal oraz T. Zdarza się również, że podczas transmisji informuje Pan, że otrzymane tego dnia wpłaty zostaną przekazane na rzecz konkretnej fundacji. W takich przypadkach widzowie mają pełną świadomość, że przekazywane przez nich środki trafią na cel charytatywny.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii wliczania do limitu zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT wpłat w postaci donejtów przekazywanych przez osoby, których tożsamość jest znana oraz przez osoby, których tożsamość nie jest znana, a także wpłat przekazywanych wyłącznie na cele charytatywne fundacji.

Odnosząc się do Pana wątpliwości, wskazać należy, że powołany wyżej przepis art. 2 pkt 22 ustawy zawiera zamknięty katalog czynności, które ustawa uznaje za sprzedaż. Sprzedaż stanowi odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przy ustalaniu wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ustawy, należy zatem brać pod uwagę m.in. wartość opodatkowanej sprzedaży towarów i usług na terytorium kraju.

Dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Świadczenie usług na gruncie podatku od towarów i usług ma szersze znaczenie niż świadczenie usług w rozumieniu potocznym. Stosownie do treści powołanych przepisów, każde świadczenie na rzecz osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, uznawane jest na gruncie ustawy za usługę. Zatem pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie.

Jak wynika z przytoczonych powyżej regulacji, w podatku od towarów i usług przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też należy przyjąć, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.) wskazuje, że:

Pojęcie świadczenia - składającego się na istotę usługi - należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem.

Jak wskazuje art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Zgodnie z artykułem 25 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Świadczenie usług może obejmować między innymi jedną z następujących czynności:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych, bez względu na to, czy są one przedmiotem dokumentu ustanawiającego tytuł prawny, czy nie;

2) zobowiązanie do zaniechania działania lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług na podstawie nakazu wydanego przez organ władzy publicznej lub w jego imieniu lub z mocy prawa.

Należy podkreślić, że nie każde zaniechanie działania lub tolerowanie czynności uważane jest za świadczenie usług. Dla stwierdzenia, czy dana czynność albo brak podejmowania czynności stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, należy ocenić przedmiotową transakcję w kontekście całego systemu podatku VAT, a w szczególności jego głównych założeń i celów, które zostały wyrażone w artykule 1 Dyrektywy VAT.

W myśl tego artykułu, podatek od wartości dodanej jest z założenia podatkiem nałożonym na konsumpcję towarów i usług. Chociaż płatnikiem podatku są wszystkie osoby zaangażowane w kolejne stadia transakcji gospodarczych, faktyczny i ostateczny ciężar podatku spoczywa jedynie na ostatecznym konsumencie. W świetle powyższych założeń opodatkowaniu podlegają tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów lub usług.

W związku z powyższym zaniechanie działania lub tolerowanie czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Natomiast w odniesieniu do odpłatności za ww. świadczenie należy wskazać, że ustawa o VAT nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną. Jednak dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika z ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie w sprawie C-89/81 Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council wskazał, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. C-154/80 Association coopérative „Coöperatieve Aardappelenbewaarplaats GA”, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu - jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje również orzeczenie ETS w sprawie R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (wyrok z dnia 3 marca 1994 r., sprawa C-16/93). Tolmsa był ulicznym grajkiem, który prezentował swoją twórczość. Grajek ustawiał przed sobą puszkę, do której przechodnie mogli wrzucać datki. ETS, wskazując na brak bezpośredniego związku między graniem muzyki a zapłatą oraz na dobrowolność datków, uznał, iż datki nie podlegają opodatkowaniu VAT, bowiem w tym wyroku TSUE stwierdził, że „czynność podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści na rzecz dostawcy towaru lub świadczącego usługę oraz gdy świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy:

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie więc z definicją słownikową (http://sjp.pwn.pl), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie. Zatem, zaliczkę oraz przedpłatę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata, jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy:

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy:

W opisie sprawy wskazał Pan, że regulamin T. przewiduje, że ma Pan udzielić pełnomocnictwa T. do zawierania umów z widzami w Pana imieniu i na Pana rzecz. Dodatkowo wskazuje, że zobowiązuje się Pan przez cały okres obowiązywania umowy między Panem a T. do wykonywania działalności polegającej na prowadzeniu transmisji wideo, w ramach których umożliwi Pan odpłatne udostępnianie komunikatów tekstowych przekazywanych na podstawie umowy między widzem a Panem. Określa Pan w serwisie wysokość opłat pobieranych na podstawie umowy między widzem a Panem. Może Pan również określić w serwisie szczegółowe zasady i warianty udostępniania komunikatu tekstowego na podstawie umowy między widzem a Panem.

Jak już wcześniej wskazano, aby możliwe było opodatkowanie na gruncie przepisów ustawy o VAT określonych czynności konieczne jest spełnienie poniższych warunków:

1. istnienie związku prawnego między świadczeniodawcą i świadczeniobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

2. wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

3. istnienie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści po stronie dostawcy towaru lub usługi oraz po stronie nabywcy towaru lub usługi,

4. istnienie bezpośredniego związku pomiędzy odpłatnością za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) a czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

5. istnienie możliwości wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

W niniejszej sprawie pomiędzy Panem a widzami wpłacającymi środki pieniężne za pośrednictwem systemów płatniczych, istnieje stosunek zobowiązaniowy, na podstawie którego strony zobowiązują się względem siebie do określonych świadczeń. Jak wynika bowiem z wniosku, Pan i widzowie wpłacający środki pieniężne za pośrednictwem systemów płatniczych zawierają ze sobą umowę, w oparciu o którą zobowiązują się wzajemnie do określonych zachowań, tj. Pan do udostępnienia określonego komunikatu tekstowego na streamie, a widz do wpłacenia opłaty w określonej w serwisie wysokości.

Z powyższego zatem wynika, że widzowie, przekazując środki pieniężne w konkretnych wartościach, otrzymują świadczenie zwrotne zapewniane przez Pana. Nie można więc uznać, że widzowie dokonując wpłat pieniężnych za pośrednictwem systemów płatniczych na Pana rzecz nie otrzymują nic w zamian. Jak Pan wskazał, wynagrodzenie jest przekazywane za udostępnianie na streamie określonych komunikatów.

Z powyższego zatem wynika, że widzowie w zamian za wpłacone środki pieniężne otrzymują ww. świadczenia, które nie są zasadniczo dostępne dla pozostałych widzów, którzy takich środków pieniężnych nie wpłacają.

Zatem istnieje bezpośredni związek pomiędzy środkami pieniężnymi przekazanymi przez widzów a świadczeniami zapewnianymi przez Pana. Dodatkowo istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości świadczeń otrzymanych przez widzów od Pana - określa Pan bowiem w serwisie wysokość opłat pobieranych na podstawie umowy między widzem a Panem. Tym samym wynagrodzenie otrzymane przez Pana stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za świadczenia zaoferowane przez Pana. Brak dokonania wpłaty na Pana rzecz za pośrednictwem systemów płatniczych nie daje możliwości uzyskania wyżej opisanych świadczeń.

Zatem widzowie decydują się dokonać ww. wpłat środków pieniężnych nie tylko w celu udzielenia wsparcia finansowego dla Pana twórczości, ale również dlatego, żeby uzyskać określone świadczenia w zamian.

Korzyść istnieje nie tylko po stronie Pana, który otrzymuje środki pieniężne na prowadzenie działalności, ale również po stronie widza (poprzez udostępnianie określonych komunikatów tekstowych na stramie).

Dochodzi więc do świadczenia wzajemnego pomiędzy Panem a widzami, którego nie sposób potraktować jedynie jako sposobu wyrażenia przez Pana wdzięczności/podziękowań dla dokonującego wpłat za pośrednictwem systemów płatniczych.

W konsekwencji spełnione są wszystkie przesłanki do uznania, że ww. środki pieniężne otrzymywane przez Pana za pośrednictwem systemów płatniczych podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, stanowiąc wynagrodzenie za usługi wykonywane na rzecz widzów.

Tym samym należy stwierdzić, że opisane we wniosku czynności wykonywane w ramach zawartych umów stanowią odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że zastosowanie zwolnienia od podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

Odpłatne świadczenie usług w zakresie udostępniania komunikatów tekstowych na streamie nie zostało przez ustawodawcę wymienione wśród usług zwolnionych od podatku, w konsekwencji świadczenia te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki VAT właściwej dla tych usług.

Zatem wartość świadczonych przez Pana usług, za które otrzymuje Pan wynagrodzenie, stanowiących odpłatne świadczenie usług w ramach prowadzonej w tym zakresie przez Pana działalności gospodarczej, każdorazowo będzie podlegała wliczeniu do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Nie ma przy tym znaczenia czy tożsamość osób przekazujących ww. kwoty pieniężne jest znana czy nie.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 (oznaczonego we wniosku nr 2) i pytania nr 2 (oznaczonego we wniosku nr 4) jest nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do wpłat przekazywanych na cele charytatywne fundacji, nie można uznać że kwoty te stanowią płatność z tytułu dostawy towarów czy świadczenia usług. W tym przypadku przekazuje Pan jedynie wpłacone środki pieniężne na rzecz konkretnej fundacji, pełniąc rolę podmiotu pośredniczącego pomiędzy darczyńcą a obdarowaną fundacją.

Podczas transmisji informuje Pan, że otrzymane tego dnia wpłaty zostaną przekazane na rzecz konkretnej fundacji i po każdej takiej transmisji przelicza Pan wartość przekazanych środków pieniężnych, a następnie zebraną kwotę przekazuje Pan na rzecz fundacji.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz brzmienie cytowanych przepisów, należy stwierdzić, że nie istnieje stosunek prawny pomiędzy Panem a osobami wpłacającymi środki pieniężne na cele charytatywne fundacji, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, ani też bezpośredni związek pomiędzy prowadzonym przez Pana kanałem na platformie YouTube a opisanymi dobrowolnymi wpłatami na cele charytatywne fundacji. W tym przypadku, Pan i osoby wpłacające środki pieniężne na cele charytatywne fundacji nie są związani żadnym stosunkiem umownym ani transakcją przewidującą zapłatę ceny za dostawę towarów czy też świadczenie usług, ani też zobowiązaniem prawnym przyjętym wobec siebie nawzajem.

Zatem w opisanej sytuacji otrzymywane przez Pana kwoty pieniężne wpłacane na cele charytatywne fundacji nie stanowią płatności z tytułu dostawy towarów czy świadczenia usług. W zamian za dokonane wpłaty, nie wykonuje Pan na rzecz wpłacających ww. środki pieniężne żadnych czynności stanowiących dostawy towarów czy świadczenie usług.

Zatem otrzymane wpłaty na cele charytatywne fundacji, zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, nie stanowią zaliczki, przedpłaty, ani zapłaty za świadczone usługi czy dostawy towarów.

Tym samym otrzymane kwoty pieniężne wpłacane na cele charytatywne fundacji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, nie powinien Pan wliczać do limitu zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT wpłat przekazywanych wyłącznie na cele charytatywne fundacji.

Zatem Pana stanowisko w zakresie pytania nr 3 (oznaczonego we wniosku nr 6) jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od spadków i darowizn zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. Biorąc pod uwagę powyższe, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W tym miejscu organ interpretacyjny zastrzega, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ….. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.