Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług, w kwestiach objętych pytaniami nr 3 i 4 jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej m.in. w zakresie podatku od towarów i usług.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

H. Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka), polski rezydent podatkowy, czynny i zarejestrowany podatnik VAT w Polsce, należy do grupy kapitałowej (dalej: Grupa P.) specjalizującej się w działalności z obszaru odnawialnych źródeł energii.

Wnioskodawca jest właścicielem instalacji odnawialnych źródeł energii (OZE), produkujących energię elektryczną z promieniowania słonecznego, wprowadzoną następnie do systemu elektroenergetycznego danego operatora, z którym Wnioskodawcę łączy umowa o dystrybucję energii elektrycznej.

Głównym przedmiotem działalności Spółki, zgodnie z wpisem do KRS, jest (…).

Zgodnie z treścią art. 9c ust. 7a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. prawo energetyczne, w zw. z art. 30 ust. 5 ustawy zmieniającej ww. ustawę. Wnioskodawca, na polecenie (dalej Polecenie) operatora systemu dystrybucji energii (dalej OSD), zobowiązany jest do wstrzymania wytwarzania energii elektrycznej w instalacji, w sytuacjach, gdy będzie to niezbędne do zapewnienia ciągłości pracy i bezpieczeństwa systemu elektroenergetycznego. Wnioskodawca nie ma możliwości kwestionowania zasadności nałożenia na niego żądania wskazanego w Poleceniu i dobrowolnego niewykonania Polecenia. Polecenia mogą być również wydawane przez OSD.

Wnioskodawca wykonał zobowiązania, o którym mowa powyżej i nabył uprawnienie do rekompensaty finansowej z tytułu utraconego przychodu ze sprzedaży energii elektrycznej, w ilości w jakiej energia ta zostałaby wyprodukowana przez instalację, w przypadku niewydania Polecenia przez OSD (dalej Rekompensata).

Zgodnie z art. 13 ust. 7 Rozporządzenia UE w zw. z art. 30 ust. 5 Prawa energetycznego, w przypadku zastosowania redysponowania=wstrzymania produkcji energii przez instalację, które nie opiera się na zasadach rynkowych, takie redysponowanie podlega rekompensacie finansowej wypłacanej przez OSD, który wydał Polecenie na rzecz OSD objętej redysponowaniem jednostki wytwarzania, magazynowania energii, z wyjątkiem wytwórców, którzy zaakceptowali umowę przyłączeniową niegwarantującą niezawodnych dostaw energii. Tak opisana Rekompensata finansowa musi być co najmniej równa wyższej z następujących kwot lub jest ich połączeniem, jeżeli zastosowanie jedynie wyższej kwoty prowadziłoby do nieuzasadnienie niskiej lub nieuzasadnienie wysokiej rekompensaty.

Żądanie wypłaty Rekompensaty wraz z danymi stanowiącymi podstawę ustalenia jej wysokości zgłasza się OSD, do którego sieci jest przyłączony wytwórca lub posiadacz magazynu energii elektrycznej, w terminie i zgodnie z warunkami określonymi w instrukcji, o której mowa we właściwych przepisach. Rekompensata jest konsekwencją przymusowego ograniczenia produkcji energii, a jej celem jest rekompensata przychodów netto ze sprzedaży energii, które wytwórca energii wygenerowałby, gdyby nie wydano Polecenia oraz kwoty dodatkowych kosztów operacyjnych poniesionych w wyniku redysponowania nierynkowego.

Zgodnie z art. 9c ust. 7g Prawa energetycznego oraz art. 30 ust. 6 ustawy o zmianie Prawa energetycznego Rekompensata nie przysługuje w zakresie, w jakim umowa o przyłączenie jednostki wytwórczej zawiera postanowienia uprawniające przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej do ograniczania gwarantowanej mocy przyłączeniowej lub wprowadzania ograniczeń operacyjnych, skutkujące brakiem gwarancji niezawodnych dostaw energii.

Zgodnie z art. 9c ust. 7j Prawa energetycznego Rekompensatę oblicza i wypłaca OSD, do którego sieci jest przyłączony wytwórca lub OSD, za pośrednictwem, którego przekazywane jest Polecenie. Rekompensata jest rozliczana w ramach umowy o świadczenie usług przesłania albo dystrybucji energii.

Zgodnie z art. 9c ust. 7l Prawa energetycznego, OSD, który wydał Polecenie zwraca środki finansowe z tytułu Rekompensaty, o której mowa w art. 13 ust. 7 rozporządzenia 2019/943 Rady UE, wypłacone przez OSD, o którym mowa w ust. 7j pkt 2 Prawa energetycznego.

Zgodnie z art. 9c ust. 7n Prawa energetycznego, OSD, do którego sieci przyłączony jest wytwórca lub posiadacz magazynu energii elektrycznej, którego dotyczyło Polecenie, przekazuje OSD, który wydał Polecenie, dane umożliwiające weryfikację obliczania Rekompensaty, w tym informacje, czy i w jakim zakresie umowa o przyłączenie jednostki wytwórczej lub magazynu energii elektrycznej zawiera postanowienia skutkujące brakiem gwarancji niezawodnych dostaw energii elektrycznej, o których mowa w art. 7 ust. 2e. Zakres oraz terminy przekazywania danych określa instrukcja, o której mowa w art. 9g ust. 1 Prawo energetyczne.

Aby otrzymać Rekompensatę, właściciel instalacji fotowoltaicznej musi złożyć do wydzielonego podmiotu, tj. spółki Polskie Sieci Elektroenergetyczne S A. (dalej PSE) wniosek o wypłatę Rekompensaty. Wzór wniosku opublikowany jest na stronie internetowej PSE. Wniosek ten, zgodnie z informacjami publikowanymi przez PSE, powinien zawierać informacje i dane niezbędne do wyznaczenia oraz wypłacenia Rekompensaty, w szczególności dane identyfikacyjne właściciela instalacji, parametry instalacji oraz dane służące do wyznaczenia ilości oraz wartości energii elektrycznej niewyprodukowanej w instalacji.

Wypłata Rekompensaty następuje na podstawie dokumentu księgowego, przelewem, na rachunek bankowy wnioskującego wytwórcy (Spółki).

W dacie wnioskowania o wypłatę Rekompensaty, Spółka nie zna wysokości ewentualnej Rekompensaty, ani nie ma pewności czy złożony wniosek zostanie rozpatrzony pozytywnie. Spółka nie oblicza kwot Rekompensaty, nie dysponuje bowiem danymi niezbędnymi do jej wyliczenia. O przyznanej Rekompensacie Spółka dowiaduje się dopiero poprzez otrzymanie informacji rozliczeniowej, co następuje zazwyczaj po upływie kilku miesięcy od dnia wykonania Polecenia, jak i złożenia przez Spółkę wniosku o wypłatę Rekompensaty.

Spółka ponadto korzysta z aukcyjnego systemu wsparcia (dalej System Aukcyjny), o którym mowa w art. 92 ust. 5 Ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1436 z późn. zm., dalej: ustawa o OZE). Korzystanie z Systemu Aukcyjnego w kontekście wydawanych Poleceń i otrzymywanych Rekompensat ma znaczenie z uwagi na wartość przyznawanej Rekompensaty. Przychody z Systemu Aukcyjnego, które Spółka mogłaby uzyskać, gdyby nie wydanie Polecenia, są wliczane w wartość Rekompensaty. System Aukcyjny, poza możliwym wpływem na wartość przyznawanych Rekompensat nie wpływa na prawo Spółki do otrzymania Rekompensaty ani na konieczność przymusowego zaniżenia wytwarzania energii elektrycznej.

Zgodnie z art. 93 ust. 18 ustawy o OZE, z zastrzeżeniem ust. 19, Spółka ma obowiązek w terminie 14 dni od daty wydania Polecenia poinformowania OSD, do którego sieci jest przyłączona, czy i jaka część zredukowanej energii powinna zostać rozliczona w Systemie Aukcyjnym.

Zgodnie z ww. przepisami, w przypadku nieprzekazania przez Spółkę powyższej informacji w terminie 14 dni od daty wydania Polecenia, zredukowana energia nie zostanie zaliczona do realizacji zobowiązania wynikającego z Aukcyjnego Systemu wsparcia. W związku z powyższym, brak przekazania ww. informacji w ustawowym terminie będzie skutkował tym, że zredukowana energia nie zostanie uwzględniona w wyliczeniu Rekompensaty w części dotyczącej utraconych przychodów z Aukcyjnego Systemu wsparcia.

Wnioskodawca wskazuje, że sytuacje związane z wykonaniem Poleceń, a co za tym idzie otrzymywaniem Rekompensat występowały już dotychczas (zaistniały stan faktyczny) oraz będą występowały w przyszłości (zdarzenie przyszłe).

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług - oznaczone jak we wniosku

 3) Czy Rekompensaty podlegają opodatkowaniu podatkiem od towar w i usług na gruncie Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z późn. zm., a jeżeli tak, to co jest podstawą opodatkowania?

 4) W przypadku uznania, że Rekompensatą jest usługą na gruncie ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, w jakiej dacie należy rozpoznać obowiązek podatkowy VAT powstały w związku z przyznaną Spółce Rekompensatą?

Państwa stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług

 3) Zdaniem Wnioskodawcy Rekompensata podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towar w i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z późn. zm., a podstawą opodatkowania jest faktyczna wartość przyznanej Spółce Rekompensaty.

 4) Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku VAT w zakresie Rekompensat powstaje w dacie otrzymania informacji rozliczeniowej.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, min. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

- z dnia 15 października 2024 r. nr 0111-KDIB3-1.4012.414.2024.1.IK;

- z dnia 8 stycznia 2025 r. sygn. 0112-KDIL1-1.4012.797.2024.1.AR.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy Rekompensata podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z póżn. zm., a podstawą opodatkowania jest faktyczna wartość przyznanej Spółce Rekompensaty.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z wyżej wskazanym artykułem, przez świadczenie usług należy rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Wobec powyższego, świadczenie usług należy rozumieć szeroko. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy) (zob. Wyrok WSA w Warszawie z 3 grudnia 2009 r., sygn. IIISA/Wa 1371/09 oraz komentarz A. Bartosiewicz, VAT, wyd. XVII, Warszawa 2023, art. 8 ).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie(zob. np. wyrok Trybunału Sprawiedliwości, sygn. C-16/93 z 3 marca 1994 r. pomiędzy R. J. Tolsma v. Inspecteurder Omzetbelasting Leeuwarden lub wyrok Trybunału Sprawiedliwości, sygn. C-90/20 z 20 stycznia 2022 r. ws. Apcoa Parking Danmark).

Świadczenie stanowi usługę, jeżeli spełnione są następujące warunki:

1) w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;

2) świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 22 listopada 2018 r w sprawie C-295/17 wskazano, „Nie ma jednak znaczenia, w jaki sposób prawo krajowe traktuje opłatę wyrównawczą. Jak podkreśliły również Komisja i Portugalia podczas rozprawy, z punktu widzenia przepisów o VAT nie ma znaczenia, czy jest to roszczenie o odszkodowanie z tytułu deliktu czy kara umowna, ani czy jest to określane jako odszkodowanie, rekompensata czy wynagrodzenie. Ocena czy płatność jest dokonywana w zamian za dostawę lub usługę, jest kwestią z zakresu prawa Unii, która musi być rozstrzygana odrębnie od oceny dokonywanej na mocy prawa krajowego (15)”.

W konsekwencji, aby uznać dane świadczenie za świadczenie odpłatne musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem i w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Tym samym, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku, którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zaniechanie działania lub tolerowanie czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

1) po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

2) po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy stanowią implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. L. z 2006 r. Nr 347, str. 1 z póżn. zm., dalej: Dyrektywa VAT). Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy VAT, "Podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT i zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce. Wnioskodawca produkuje i sprzedaje energię elektryczną z farmy fotowoltaicznej położonej na terenie Polski. Jak wcześniej wskazano, Polecenia zobowiązują Spółkę do zaniżenia wytwarzania energii elektrycznej. Spółka jako właściciel instalacji fotowoltaicznej musi stosować się do wydawanych Poleceń i nie ma możliwości dobrowolnego niewykonania Polecenia. W przypadku wydania Polecenia, Spółka musi odpowiednio zaniżyć wytwarzaną energię elektryczną, a następnie ma prawo do Rekompensaty finansowej z tytułu niewyprodukowania energii elektrycznej w ilości, w jakiej zostałaby ona wyprodukowana w przypadku niewydania Polecenia. Rekompensata jest więc konsekwencją przymusowego ograniczenia produkcji energii, a jej celem jest rekompensata przychodów netto ze sprzedaży energii, które wytwórca energii wygenerowałby, gdyby nie wydano Polecenia oraz kwoty dodatkowych kosztów operacyjnych poniesionych w wyniku Redysponowania nierynkowego.

Aby otrzymać rekompensatę, właściciel instalacji fotowoltaicznej musi złożyć do PSE wniosek o wypłatę Rekompensaty. Następnie Spółka otrzymuje Informację Rozliczeniową, która zawiera również wytyczne wskazują cena kolejne kroki, które należy wykonać, aby otrzymać Rekompensatę. Rekompensata wypłacana jest po wykonaniu Polecenia oraz po wystawieniu i dostarczeniu do PSE odpowiedniego oświadczenia oraz właściwego dokumentu księgowego, który wystawiany jest na podstawie Informacji Rozliczeniowej.

Rekompensaty wypłacana przez PSE pokrywane są z przychodów PSE uzyskiwanych z wykonywanej działalności przesyłania energii elektrycznej, objętych taryfą zatwierdzaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Środki te nie środkami publicznymi w rozumieniu przepisów Ustawy o finansach publicznych.

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka wykonuje usługę polegającą na zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonywania określonych czynności. Spółka zobowiązuje się do zaniżenia wytwarzania energii elektrycznej. Innymi słowy Spółka zobowiązuje się do powstrzymania produkcji energii na określonym poziomie, w zamian za co może oczekiwać Rekompensaty.

W ocenie Wnioskodawcy warunki niezbędne do uznania świadczenia polegającego na konieczności ograniczenia lub zatrzymania produkcji energii za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług są spełnione. Istnieje konsument świadczenia (PSE lub OSD), istnieje stosunek prawny między świadczącym usługę a usługobiorcą(Rekompensata wypłacana jest na podstawie wniosku Spółki), w ramach którego świadczenia stron uznawane są za ekwiwalentne oraz między świadczeniem usługodawcy a wzajemnym świadczeniem usługobiorcy (wynagrodzeniem- Rekompensatą) istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Tym samym świadczenie polegające na ograniczeniu lub zatrzymaniu produkcji energii stanowić będzie usługę podlegającą opodatkowaniu VAT.

Na skutek wydanego Polecenia, po stronie Spółki dochodzi do świadczenia usługi polegającej na ograniczeniu lub zatrzymaniu produkcji energii Za zaniżenie wytwarzania energii elektrycznej Spółka otrzymuje Rekompensatę. W ocenie Spółki Rekompensata stanowi odpłatność za wykonane świadczenie. Spełniona zatem jest przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą należności, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji wykonanie świadczenia polegającego na zaniżeniu wytwarzania energii elektrycznej należy uznać za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT.

Ponadto, w ocenie Spółki nie ma znaczenia, że art. 13 ust. 7 Rozporządzenia UE stanowiący podstawę dla wypłaty Rekompensaty, posługuje się pojęciem „rekompensaty finansowej” w odniesieniu do przedmiotowego wynagrodzenia. Jak już wskazano, o skutkach podatkowych na gruncie VAT decyduje nie nazwa transferu pieniężnego, lecz faktyczna charakterystyka danej płatności. Na opodatkowanie VAT opisanych świadczeń nie ma również wpływu fakt, że polecenia wydawane są podstawie przepisów prawa w celu równoważenia dostaw energii elektrycznej z zapotrzebowaniem na tą energię i zapewnienia bezpieczeństwa pracy sieci elektroenergetycznej, a Spółka nie ma możliwości odstąpienia od wykonania zobowiązania.

Jak wskazano wyżej dla zaistnienia czynności podlegającej opodatkowaniu VAT istotne znaczenie ma określone działanie w zamian za wynagrodzenie, jednoznacznie przypisane do tego działania.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT „Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32,art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika”.

Skoro Spółka w zamian za wykonanie świadczenia polegającego na zaniżeniu wytwarzania energii elektrycznej otrzymuje Rekompensatę, to według Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest faktyczna wartość przyznanej Spółce Rekompensaty. Jeżeli System Aukcyjny wpłynie na wartość Rekompensaty, to opodatkowaniu podlega wyłącznie kwota faktycznie przyznana Spółce.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, Rekompensata stanowi wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, opodatkowane VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zaś podstawą opodatkowania jest faktyczna wartość przyznanej Spółce Rekompensaty.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku VAT w zakresie Rekompensat powstaje w dacie otrzymania informacji rozliczeniowej.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f ustawy o VAT.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Powyższy przepis art. 19a ust. 1 formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Z brzmienia przepisów art. 19a ustawy nie wynika, by dla świadczenia polegającego na konieczności ograniczenia lub zatrzymania produkcji energii, można było zastosować inny, szczególny moment powstania obowiązku podatkowego, niż wykonanie usługi.

Ustawa o VAT przewiduje szereg wyjątków od zasady ogólnej dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego. Obowiązek podatkowy może powstawać także w dacie upływu okresu rozliczeniowego, w momencie otrzymania płatności czy w dacie wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT w przypadku dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ich otrzymania.

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. a i b ustawy o VAT, w przypadku dostawy lub dystrybucji energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

W ocenie Wnioskodawcy w niniejszej sprawie nie znajduje zastosowania przepis art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż otrzymana rekompensata stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT.

Nie stanowi więc dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy nie znajduje zastosowania także art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. a i b ustawy o VAT, gdyż nie dochodzi do dostawy lub dystrybucji energii elektrycznej, lecz do ograniczenia jej produkcji.

W konsekwencji dla świadczenia usług polegającego na zaniżeniu produkowanej energii elektrycznej, ustawa o VAT nie przewiduje żadnego szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego. Wobec powyższego należy przyjąć, że dla opisywanych czynności obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych, tj. z momentem wykonania usługi.

Zwrócić jednak należy uwagę na fakt, że ustawa VAT nie definiuje czym jest moment wykonania usługi oraz nie podaje wskazówek kiedy podatnik może przyjąć, że dana usługa została wykonana, szczególnie w bardzo nietypowej sytuacji, gdy usługa polega na zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, zaś ustalenie kwoty wynagrodzenia za nią zależne jest od wyniku procedury obowiązującej u podmiotu, wobec którego powstrzymywanie się od dokonywania czynności następuje. Bezsprzecznym jednak jest to, że o momencie wykonania usługi każdorazowo decydować będzie charakter wykonywanych czynności, warunki i otoczenie biznesowe i prawne towarzyszące świadczonej usłudze.

W ocenie Spółki nie bez znaczenia jest również fakt, że skoro moment wykonania usługi jest momentem powstania obowiązku podatkowego, moment wykonania usługi nie powinien być określany w oderwaniu od przepisów prawa podatkowego regulującego pojęcie obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 4 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm., dalej: Ordynacja) obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Z kolei zgodnie z art. 5 Ordynacji, zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Na gruncie podatku od towarów i usług egzemplifikacją tych dwóch pojęć jest faktura, która określa tytułem czego jest obowiązek podatkowy (nazwa towaru bądź usługi), datę jego powstania (data sprzedaży) oraz konkretyzuje zobowiązanie podatkowe (wskazując kwotę i stawkę podatku). Konkretyzacją ww. norm są przepisy ustawy o VAT, które stanowią, że opodatkowaniu podlega m.in. odpłatne świadczenie usług (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). W ocenie Wnioskodawcy odpłatność, o której mowa w tym przepisie, to nic innego, jak wynagrodzenie, zapłata, obowiązek świadczenia zwrotnego za wyświadczoną usługę. Wynagrodzenie to jest ustalane kwotowo w pieniądzu.

Konieczność precyzyjnego wyrażenia w sposób wymierny zapłaty jest konieczne z tego powodu, że - jak stanowi art. 29a ust. 1 ustawy VAT - podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy.

Uzupełnieniem powyższego są przepisy w zakresie wystawiania faktur, w treści których obligatoryjnie muszą znaleźć się takie elementy jak cena jednostkowa wartość dostarczanych towarów lub wykonanych usług, wartość sprzedaży netto, kwotę podatku czy kwotę należności ogółem (art. 106e ust. 1 ustawy o VAT).

Aby mówić o prawidłowym rozpoznaniu obowiązku podatkowego, wszystkie powyższe determinanty, określone w ustawie o VAT i Ordynacji podatkowej, muszą zajść kumulatywnie.

Samo tylko wykonanie czynności, które wynikają ze stosunku zobowiązaniowego na linii usługodawca - usługobiorca nie mogą być traktowane jako moment wykonania usługi, gdy brak narzędzi do tego, by określić wartość przysługującego usługodawcy wynagrodzenia, które jednocześnie stanowi podstawę opodatkowania.

Jak wskazano w opisie sprawy, Spółka jest wytwórcą energii elektrycznej i w wyniku wydawanych Poleceń musi ograniczać produkcję energii elektrycznej. Właściciele instalacji fotowoltaicznych, które zrealizowały Polecenia, mają prawo do Rekompensaty finansowej z tytułu niewyprodukowania energii elektrycznej w ilości, w jakiej zostałaby ona wyprodukowana w przypadku niewydania Polecenia.

Aby otrzymać Rekompensatę, właściciel instalacji fotowoltaicznej musi złożyć do PSE wniosek o wypłatę Rekompensaty. Wniosek ten, zgodnie z informacjami publikowanymi przez PSE, powinien zawierać informacje i dane niezbędne do wyznaczenia oraz wypłacenia rekompensaty, w szczególności dane identyfikacyjne właściciela instalacji, parametry instalacji oraz dane służące do wyznaczenia ilości oraz wartości energii elektrycznej niewyprodukowanej w instalacji.

Spółka w momencie ograniczenia produkcji energii oraz w momencie składania wniosku o Rekompensatę nie zna wysokości ewentualnej Rekompensaty. Ponadto. Spółka wskazuje, że w niektórych sytuacjach nie ma pewności czy wniosek zostanie rozpatrzony pozytywnie. Spółka nie oblicza kwot Rekompensaty i nie może tych kwot z dokładnością obliczyć z uwagi na fakt, że nie posiada wszystkich niezbędnych danych.

Kwestię przekazania niezbędnych danych do wyliczenia przez zobowiązany do tego podmiot kwoty Rekompensaty reguluje m.in. wyżej wskazany art. 9c ust. 7n Prawa energetycznego. W związku z tym, Spółka o przyznaniu Rekompensaty i o wysokości Rekompensaty dowiaduje się dopiero poprzez otrzymanie Informacji Rozliczeniowej w sprawie Redysponowania Nierynkowego instalacją fotowoltaiczną od PSE.

Informacja Rozliczeniowa zawiera również wytyczne wskazujące na kolejne kroki, które należy wykonać, aby otrzymać Rekompensatę w wysokości wskazanej w Informacji Rozliczeniowej. W celu otrzymania Rekompensaty Spółka powinna złożyć do Y. prawidłowo wystawiony dokument księgowy (rozliczeniowy) oraz oświadczenie o akceptacji wysokości Rekompensaty. Po akceptacji wysokości Rekompensaty poprzez złożenie odpowiedniego oświadczenia, Spółka powinna otrzymać Rekompensatę. W przypadku uzyskania decyzji odmownej od PSE. Spółce przysługuje reklamacja.

Ponadto, PSE na Informacji Rozliczeniowej informuje, że podstawą do wystawienia dokumentu księgowego jest otrzymana Informacja Rozliczeniowa. PSE dokonuje wypłaty Rekompensaty dopiero po otrzymaniu dokumentu księgowego wraz z oświadczeniem opisanym powyżej. Podsumowując, Rekompensata wypłacana jest po wykonaniu Polecenia, złożeniu wniosku o wypłatę Rekompensaty, otrzymaniu Informacji Rozliczeniowej (z której wynika kwota Rekompensaty) oraz po wystawieniu i dostarczeniu do PSE właściwego dokumentu księgowego, który wystawiany jest na podstawie Informacji Rozliczeniowej.

Wobec powyższego, dopóki PSE we współpracy z OSD nie wskaże Spółce kwoty Rekompensaty za ograniczenie produkcji energii, Wnioskodawca nie zna swojego wynagrodzenia. Spółka w momencie ograniczenia produkcji energii nie zna wartości Rekompensaty i nie jest w stanie tych kwot dokładnie obliczyć. Ponadto, w niektórych sytuacjach Spółka może nie mieć pewności czy Rekompensata w ogóle zostanie przyznana. W konsekwencji Spółka nie jest w stanie, nawet gdyby chciała, wystawić faktury za wykonanie usługi polegającej na zaniżeniu wytwarzania energii elektrycznej w momencie dokonania tego ograniczenia. W takim bowiem wypadku Wnioskodawca musiałby wystawić fakturę bez kwot, które stanowią nie tylko zapłatę wynagrodzenia, ale również podstawę opodatkowania.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki momentem faktycznego wykonania, a więc i momentem powstania obowiązku podatkowego, jest dzień, w którym Y. poinformuje Wnioskodawcę o przysługującej jej Rekompensacie, a więc dzień otrzymania Informacji Rozliczeniowej. Nie bez znaczenia jest fakt, że taki sposób świadczenia usługi i mechanizmy wynagradzania za nią wynika wprost z przepisów prawa. Wnioskodawca nie ma wiedzy o przyznanej kwocie Rekompensaty, a więc nie zna podstawy opodatkowania, wobec czego nie ma możliwości wystawienia faktury (brak wiedzy co do ceny, która jest obligatoryjnym elementem faktury).

W konsekwencji otrzymanie Informacji Rozliczeniowej jest zdarzeniem, którego zaistnienie, z perspektywy podatku od towarów i usług, stanowi moment wykonania usługi ograniczenia produkcji energii elektrycznej, ponieważ następuje po przejściu procedury obowiązującej w PSE, będącej jednym z kroków pozwalających na otrzymanie Rekompensaty. Rekompensata nie jest wypłacana po samym zastosowaniu się do Polecenia, ale dopiero po złożeniu wniosku o Rekompensatę i przejściu dalszych ww. etapów.

Przykładowo, zdaniem Spółki, jeżeli Spółka w wyniku Polecenia ograniczyła produkcję energii w czerwcu 2023 r. a Informację Rozliczeniową, która wskazuje wartość wyliczonej Rekompensaty otrzymała w kwietniu 2024 r., to obowiązek podatkowy powstanie w kwietniu 2024 r. Dopiero wtedy bowiem kumulatywnie zajdą wszystkie okoliczności pozwalające ustalić wynagrodzenie za wykonaną usługę, które to wynagrodzenie w konsekwencji stanowi podstawę opodatkowania.

Powyższa argumentacja została także uwzględniona w:

  - Interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 grudnia 2022 r., znak: 0111-KDIB3-1.4012.404.2022.3.IK, dotyczącej tzw. „zielonych certyfikatów”, w której organ uznał, że momentem powstania obowiązku podatkowego jest dzień poinformowania o przysługującym wynagrodzeniu i dopiero wtedy można uznać usługę za wykonaną.

  - Interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 listopada 2023 r., znak: 0111-KDIB3-1.4012.654.2023.1 IK, w której uznano, że dla wynagrodzenia z tytułu utrzymywania bloków energetycznych w gotowości obowiązek podatkowy powstaje dopiero w momencie akceptacji złożonego wniosku potwierdzonej wpisem do odpowiedniego rejestru.

  - Wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 maja 2017 r., sygn. I FSK 1386/15, gdzie wskazano: „W konsekwencji należy zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego stwierdzić, że wykładnia art. 19a u.p.t.u. powinna być dokonywana przy uwzględnieniu zasady zaufania obywatela do państwa z art. 2 Konstytucji RP, która nakazuje uznać, że ustawodawca nie może domagać się od podatnika zapłaty w ściśle określonym terminie zobowiązania podatkowego powstającego w sposób określony w art. 21 § 1 pkt 1 o.p., jeśli podatnik, z przyczyn od siebie niezależnych, nie może w tym terminie obliczyć należnego za wykonaną usługę wynagrodzenia, a tym samym nie może określić podstawy opodatkowania w sposób wskazany w art. 29a u.p.t.u., w konsekwencji nie znając wysokości zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy. Trudno bowiem mówić o skonkretyzowanym zobowiązaniu podatkowym, jeśli nie jest spełniony jeden z podstawowych, określonych w art. 5 o.p., warunków takiej konkretyzacji, tj. podatnik nie wie, jakiej wysokości jest ciążące na nim zobowiązanie”.

    - Wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 2 maja 2019 r., w sprawie C-224/18, gdzie uznano, że: „w tych okolicznościach i w zakresie, w jakim odbiór robót został uzgodniony w umowie o świadczenie usług - w sytuacji gdy tego rodzaju warunek odzwierciedla normy i standardy istniejące w dziedzinie, w której jest dokonywana usługa, co podlega zweryfikowaniu przez sąd odsyłający - należy uznać, że formalność ta jest jako taka objęta usługą i że w związku z tym jest ona decydująca dla uznania, że owa usługa została rzeczywiście wykonana”, co w konsekwencji oznacza, że w pewnych okolicznościach, formalny odbiór usługi może być uważany za moment, w którym usługa została wykonana.

Podsumowując, Spółka z przyczyn od siebie niezależnych nie jest w stanie określić należnego wynagrodzenia, na co wskazują następujące okoliczności:

   - Spółka nie oblicza wartości Rekompensaty na co wskazuje także art. 9c ust. 7j Prawa energetycznego: „Rekompensatę finansowa, o której mowa w art. 13 ust. 7 rozporządzenia 2019/943:

   1) oblicza i wypłaca operator systemu elektroenergetycznego, do którego sieci jest przyłączony wytwórca lub posiadacz magazynu energii elektrycznej, którego dotyczyło polecenie, o którym mowa w ust. 7a lub 7b,

   2) w przypadku, o którym mowa w ust. 7a pkt 2 lub ust. 7b pkt 2, oblicza i wypłaca operator systemu elektroenergetycznego, za pośrednictwem którego jest przekazywane polecenie, o którym mowa w ust. 7a Iub7b, działając w imieniu własnym, lecz na rzecz operatora systemu elektroenergetycznego wydającego polecenie; przy czym rekompensata finansowa, o której mowa w art. 13 ust. 7 tego rozporządzenia, jest rozliczana w ramach umowy o świadczenie usług przesyłania albo umowy o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej, zgodnie z warunkami określonymi w instrukcji, o której mowa w art. 9g ust. 1”.

Spółka nawet gdyby chciała to nie może samodzielnie obliczyć wartości Rekompensaty z uwagi na fakt, że nie posiada wszystkich niezbędnych danych, na co wskazuje art. 9c ust. 7n Prawa Energetycznego:

Operator systemu elektroenergetycznego, do którego sieci przyłączony jest wytwórca lub posiadacz magazynu energii elektrycznej, którego dotyczyło polecenie, przekazuje operatorowi systemu elektroenergetycznego, który wydał polecenie, dane umożliwiające weryfikację obliczania rekompensaty finansowej, o której mowa w art. 13 ust.7 rozporządzenia 2019/943, w tym informacje, czy i w jakim zakresie umowa o przyłączenie jednostki wytwórczej lub magazynu energii elektrycznej zawiera postanowienia skutkujące brakiem gwarancji niezawodnych dostaw energii elektrycznej, o których mowa w art. 7 ust. 2e. Zakres oraz terminy przekazywania danych określa instrukcja, o której mowa w art. 9g ust. 1.

    - Niekiedy z uwagi na niepewność co do Postanowień o braku gwarancji niezawodnych dostaw energii wytwórca energii nie ma pewności czy Rekompensata zostanie w ogóle przyznana (zob. art. 9c ust. 7g Prawa energetycznego oraz art. 30 ust. 6 ustawy o zmianie Prawa energetycznego).

    - Aby otrzymać Rekompensatę Spółka musi złożyć odpowiednio uzupełniony wniosek, a o przyznaniu Rekompensaty w odpowiedniej wysokości Spółka dowiaduje się dopiero w momencie otrzymania Informacji Rozliczeniowej. Informacja Rozliczeniowa zawiera również wytyczne wskazujące na kolejne kroki, które należy wykonać, aby otrzymać Rekompensatę w wysokości wskazanej w Informacji Rozliczeniowej (złożenie odpowiednio wystawionego dokumentu księgowego oraz oświadczenia).

    - W momencie ograniczenia produkcji energii usługa nie ma jeszcze charakteru odpłatnego w rozumieniu art. 5 ust. 1pkt 1 ustawy o VAT oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym na tym etapie nie można uznać tej usługi za wykonaną i podlegającą opodatkowaniu VAT.

    - Spółka w momencie ograniczenia produkcji energii nie mogłaby wystawić faktury VAT, ponieważ nie posiada wszystkich niezbędnych danych, które zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy o VAT powinny się na niej znaleźć.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy otrzymanie Informacji Rozliczeniowej jest:

    - po pierwsze elementem świadczenia usługi polegającej w tym przypadku na powstrzymywaniu się od działania (przejście tego etapu jest niezbędne, by doprowadzić do faktycznego otrzymania Rekompensaty, a więc odpłatności),

    - po drugie niezbędne dla określenia podstawy opodatkowania, a więc zaistnienia elementu konstrukcyjnego podatku.

    - W związku z tym na gruncie ustawy o VAT obowiązek podatkowy w zakresie Rekompensat powstaje w dacie otrzymania Informacji Rozliczeniowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług, w kwestii objętej pytaniami nr 3 i 4 - jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Zgodnie z art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Jednolity tekst ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług został opublikowany w Dz. U. z 2025 r. poz. 775.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena Państwa stanowiska w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (objęta pytaniami nr 1 i 2) oraz ocena Państwa stanowiska w zakresie wysokości stawki podatku z tytułu przyznanej Rekompensaty (objęta pytaniem nr 5) zostanie zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwo sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.