Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży działek nr 1 i 2. Uzupełnili go Państwo 28 maja 2025 r. (wpływ 28 maja 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”) jest podmiotem zarejestrowanym w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości niezabudowanej nabytej na podstawie umowy zamiany z 22 grudnia 2014 r. rep. (…), stanowiące działki gruntów o numerach 1 i 2 położone w miejscowości (…), działki nr 1 i 2 oznaczono jako „R- grunty orne”. Analiza wizualizacyjna nieruchomości oznaczonych jako 1 i 2 dostępnej pod adresem: (...) potwierdza, że nieruchomości te pozostają niezabudowane.

Wyjaśnić w tym miejscu należy, że przedmiotem niniejszego wniosku są wyłącznie działki o numerach 1 i 2, natomiast sprzedaż działek nr 1 i 2 planowana jest podczas jednej transakcji wraz z nieruchomościami sąsiednimi położonymi (…), stanowiącymi tereny niezabudowane o numerach 3, 4, 5, 6, 7, 8, objętymi księgami wieczystymi (…), co do których Podatnik nie ma wątpliwości, że dostawa powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23 %. Cena sprzedaży będzie obejmowała wartość wszystkich działek łącznie (tj. 3, 4, 5, 6, 7, 8, 1 i 2). Wnioskodawca nie posiada i nie będzie posiadał określenia wartości poszczególnych działek.

Jak wynika z treści operatu szacunkowego sporządzonego 25 listopada 2024 r. przez Kancelarię Rzeczoznawcy (…) określającego wartość rynkową nieruchomości dla potrzeb sprzedaży dla m.in. działek nr 1 i 2 położonych w (…), działki o numerach 1 i 2 zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego to odpowiednio:

• w przypadku działki nr 1 - teren zieleni urządzonej P-1;
• w przypadku działki nr 2 - teren zieleni urządzonej P-1 (ok. 38 % pow. działki) i teren zieleni urządzonej P-2 (ok. 40 % pow. działki) oraz w części teren dróg publicznych klasy drogi zbiorczej Z-2 (ok. 22% pow. działki).

W uchwale nr (…) Rady Miasta (dalej jako „MPZP”), wskazano że:

„§ 36.1. Na terenach oznaczonych symbolami P-1, P-2 i P-3 ustala się przeznaczenie podstawowe: tereny zieleni urządzonej.

Na terenach oznaczonych symbolami P-1 i P-2 ustala się przeznaczenie uzupełniające: zabudowa nieuciążliwych usług kultury, sportu i rekreacji z uwzględnieniem (…).

Na terenach oznaczonych symbolami P-1, P-2 i P-3 dopuszcza się realizację infrastruktury towarzyszącej, w szczególności: miejsc wypoczynku, placów zabaw, niekubaturowych urządzeń sportowo-rekreacyjnych, obiektów małej architektury, mebli ulicznych, infrastruktury technicznej i zbiorników retencyjno-rozsączających.

Na terenach oznaczonych symbolami P-1 i P-2 dopuszcza się: lokalizację obiektów tymczasowych towarzyszących przeznaczeniu podstawowemu, w szczególności: przekryć namiotowych i powłok pneumatycznych służących realizacji funkcji sportu i rekreacji, pawilonów wystawienniczych, usług gastronomii; realizację stałych wystaw i ekspozycji plenerowych.”

§ 37. Ustala się zakaz:

1) na terenie oznaczonym symbolem P-3 realizacji budynków;

2) na terenach oznaczonych symbolami P-1, P-2 i P-3 realizacji zabudowy usługowej i lokali usługowych dla prowadzenia działalności, która zgodnie z przepisami odrębnymi z zakresu ochrony środowiska, aktualnymi na dzień uchwalenia planu, należy do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko.”

— § 40. Na terenach oznaczonych symbolami P-1, P-2, P-3 ustala się następujące wskaźniki liczbowe dotyczące warunków, zasad i standardów kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu:

• (…)

W powyższym zakresie trzeba wskazać, że z MPZP wynika również, że przez pojęcie przeznaczenie podstawowe należy rozumieć „takie przeznaczenie, które musi przeważać na danej działce budowlanej; to znaczy co najmniej 60% powierzchni użytkowej budynków na tym terenie, zlokalizowanych na jednej działce budowlanej, musi pełnić tę funkcję, a w odniesieniu do przeznaczenia o charakterze niekubaturowym - co najmniej 60% powierzchni terenu musi pełnić funkcję przeznaczenia podstawowego”. Z kolei przeznaczenie uzupełniające oznacza „rodzaje przeznaczenia inne niż podstawowe, które uzupełniają lub wzbogacają przeznaczenie podstawowe zgodnie z ustaleniami szczegółowymi planu”.

Nieuciążliwe usługi w MPZP oznaczają zaś „usługi, które zgodnie z przepisami odrębnymi nie są zaliczane do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko”, a samo słowo uciążliwy oznacza „emisje będące skutkiem działalności człowieka, przekraczające standardy emisyjne i standardy jakości środowiska, a w szczególności wprowadzane do powietrza, wody, gleby lub ziemi: substancje i energie takie jak: ciepło, hałas, wibracje, pola elektromagnetyczne, jak również zanieczyszczenie ściekami i odpadami, przekraczające obowiązujące normy zawarte w przepisach odrębnych z zakresu ochrony środowiska”.

Z punku widzenia przedmiotowej sprawy wskazać również należy, że z MPZP wynika, że (…)

Na terenach oznaczonych symbolami Z-1, Z-2 ustala się przeznaczenie podstawowe: droga publiczna klasy drogi zbiorczej.”

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Nabycie działek nr 1 i 2 zostało udokumentowane fakturą VAT z wykazaną kwotą podatku. Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 50%, gdyż w roku otrzymania faktury (tj. 2015 r.) w Spółce obowiązywała taka proporcja. Na działkach nr 1 i 2 nie była prowadzona działalność gospodarcza.

Pytania

1)Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że dostawa nieruchomości niezabudowanej nr 1 oznaczonej w MPZP symbolem „P-1” - tereny zieleni urządzonej, będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania VAT, jako dostawa terenu niezabudowanego innego niż teren budowlany, o którym mowa w art. 43 ust. 9 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, nawet jeżeli zapisy tego planu dopuszczają możliwość zabudowy nieuciążliwych usług kultury, sportu i rekreacji?

2)Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że dostawa nieruchomości niezabudowanej nr 2 w części oznaczonej w MPZP symbolem „P-1” oraz „P-2” - tereny zieleni urządzonej, będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania VAT, jako dostawa terenu niezabudowanego innego niż teren budowlany, o którym mowa w art. 43 ust. 9 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, nawet jeżeli zapisy tego planu dopuszczają możliwość zabudowy nieuciążliwych usług kultury, sportu i rekreacji?

3)Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku dostawy niezabudowanej działki nr 2 leżącej częściowo w obszarze objętym MPZP, który przewiduje dla tego obszaru w niewielkiej części przeznaczenie w części oznaczonej w MPZP symbolem „Z-2” - teren dróg publicznych klasy drogi zbiorczej, a w pozostałym zakresie leżącej na obszarze objętym MPZP, którego podstawowym przeznaczeniem są tereny zieleni urządzonej, dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania wyodrębnienie obszaru tej działki, którego dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz obszaru, którego dostawa na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT winna korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, a wyodrębnienie to powinno nastąpić poprzez posłużenie się tzw. kluczem powierzchniowym?

4)W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1), 2) i 3), Wnioskodawca prosi dodatkowo o wskazanie, czy prawidłowe jest stanowisko, że w przypadku dostawy niezabudowanych działek nr 1 i 2 wraz z niezabudowanymi działkami sąsiednimi oznaczonymi numerami 3, 4, 5, 6, 7, 8 (które to działki nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT), dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania należy wyodrębnić obszar działek nr 3, 4, 5, 6, 7, 8, których dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz obszar działek 1 i (w części) 2, których dostawa na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT winna korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, poprzez posłużenie się tzw. kluczem powierzchniowym?

Państwa stanowisko w sprawie

— w odniesieniu do pytania nr 1 i 2:

W ocenie Wnioskodawcy, planowana sprzedaż działki nr 1 oznaczonej symbolem „P-1” będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ponieważ podstawowym przeznaczeniem zgodnie z zapisami MPZP są tereny zieleni urządzonej.

W ocenie Wnioskodawcy, planowana sprzedaż działki nr 2 w części oznaczonej symbolem „P-1” oraz „P-2” będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

— w odniesieniu do pytania nr 3:

Część działki nr 19 oznaczonej symbolem „Z-2” nie będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ jak wskazano w MPZP, przeznaczeniem tego terenu jest (…) Na terenach oznaczonych symbolami Z-1, Z-2 ustala się przeznaczenie podstawowe: droga publiczna klasy drogi zbiorczej.” W ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest dla potrzeb opodatkowania podatkiem VAT wyodrębnienie obszaru tej działki, którego dostawa podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT oraz obszaru, którego dostawa na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, a wyodrębnienie wskazanej części działki powinno nastąpić poprzez posłużenie się tzw. kluczem powierzchniowym.

— w odniesieniu do pytania nr 4:

W ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest dla potrzeb opodatkowania podatkiem VAT wyodrębnienie obszaru działek nr 1 i 2 w części oznaczonej w MPZP jako „P-1” oraz „P-2”, których dostawa na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, oraz obszaru działek nr 3, 4, 5, 6, 7, 8, których dostawa podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a wyodrębnienie powinno nastąpić poprzez posłużenie się tzw. kluczem powierzchniowym, ponieważ cena sprzedaży będzie obejmowała wartość wszystkich działek łącznie (tj. 3, 4, 5, 6, 7, 8, 1 i 2), a Wnioskodawca nie posiada i nie będzie posiadał określenia wartości poszczególnych działek.

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

— uzasadnienie stanowiska w przypadku pytania nr 1 i 2:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się natomiast przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Tak więc grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przez tereny budowlane rozumie się, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zestawienie tych przepisów prowadzi do wniosku, że zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT ma zastosowanie, jeżeli:

1) z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że działka nie jest przeznaczona pod zabudowę,

2) dla działki nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a z decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wynika, że działka nie jest przeznaczona pod zabudowę,

3) dla działki nie istnieje ani miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ani decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 18 czerwca 2013 r., PT10/033/12/207/WLI/13/RD).

Z powyższego wynika, że zwolnienie od VAT to obejmować może wyłącznie dostawy niektórych terenów niezabudowanych. Dostawy terenów (działek), na których znajdują się zabudowania (budynki lub budowle) nie korzystają z tego zwolnienia (nawet jeżeli nabywca planuje wyburzyć te zabudowania, np. wyrok NSA z 7 listopada 2013 r., I FSK 1436/13).

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów art. 4 ust. 2 powołanej ustawy - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1)lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2)sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Z powyższego wynika, że ustawa o VAT nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że przeznaczeniem podstawowym działek nr 1 i 2 są tereny zieleni urządzonej. Co więcej, jak wynika z MPZP, przeznaczenie podstawowe obejmuje co najmniej 60 % powierzchni działki, a uzupełniające ma wzbogacać przeznaczenie podstawowe zgodnie z ustaleniami szczegółowymi planu. Wyłącznie niewielka część działki nr 2 oznaczona została symbolem „Z-2”, której przeznaczenie zostało oznaczone jako teren dróg publicznych klasy drogi zbiorczej.

Jak wynika z orzecznictwa, do oceny czy mamy do czynienia z terenem budowlanym, czy też terenem niebudowlanym, w świetle możliwości zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, należy brać pod uwagę dominujący charakter danego terenu, jakim jest w tym przypadku teren zieleni urządzonej np. w wyroku NSA w sprawie I FSK 1992/16, NSA stwierdził, że: „(...) wykładnia prezentowana przez Ministra Finansów (...) umożliwiałaby uznanie za tereny budowlane wszelkich terenów, na których w ramach dopuszczalnego (nie zaś podstawowego) przeznaczenia, przewidziano umieszczenie jakiegokolwiek obiektu budowlanego. Uprawniony jest wniosek, że definiując pojęcie terenów budowlanych ustawodawca odwołał się do zapisów planów zagospodarowania przestrzennego, ponieważ przede wszystkim wskazują one podstawowe przeznaczenie danego terenu, które należy zatem uznać za istotne dla oceny prawa do skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.”. W orzeczeniu NSA z 1 marca 2022 r. w sprawie I FSK 2325/19 wskazano również, że: „przedmiotowy teren przeznaczony jest pod ogólnodostępny park miejski, zaś dopuszczone obiekty i urządzenia w ramach przeznaczenia uzupełniającego, które nie zmienia jego podstawowego charakteru, mają umożliwić właściwą realizację celu podstawowego, wyznaczonego przez główne przeznaczenie terenu. Zatem nietrafne jest stanowisko Organu, że nieruchomości te nie spełniają warunku działek nie przeznaczonych pod zabudowę i nie zasługuje na uwzględnienie zarzut naruszenia prawa materialnego w postaci błędnej wykładni i art. 43 ust. 1 pkt 9 i art. 2 pkt 33 u.p.t.u. Zasadnie Sąd pierwszej instancji wskazał, że przyjęta przez Organ wykładnia przyjmująca, że wszelkie formy zagospodarowania terenu, bez względu na jego przeznaczenie w planach zagospodarowania przestrzennego, skutkowałyby potraktowaniem ich za tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę), co kłóciłoby się z ideą wyodrębnienia takiej kategorii gruntów”.

Skoro zatem podstawowe przeznaczenie ww. części działki zgodnie z MPZP jest inne niż budowlane, to Wnioskodawcy przysługuje prawo skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w odniesieniu do działki nr 1 oraz nr 2 w części oznaczonej jako „P-1” oraz „P-2”.

— uzasadnienie stanowiska w przypadku pytania nr 3:

Zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, ma zastosowanie, jeżeli z MPZP wynika, że działka nie jest przeznaczona pod zabudowę. Z powyższego opisu wynika natomiast, że przeznaczeniem części przedmiotowej działki nr 2 oznaczonej jako Z-2 - jest droga publiczna klasy drogi zbiorczej. Według bowiem definicji art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, dla potrzeb VAT za tereny budowlane uznaje się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Z powyższego będzie wynikało zatem, że dostawa części działki oznaczonej symbolem „Z-2” nie będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, będzie traktowana jako „grunt zabudowany”, tak więc powinna podlegać opodatkowaniu według stawki 23%.

Wskazać bowiem należy, że przepisy prawa nie wskazują, czy w takim przypadku należy stosować jednolitą klasyfikację całej działki dla potrzeb opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a jeżeli tak - to czy tę właściwą dla terenów budowlanych, czy też tę właściwą dla terenów niebudowlanych, czy też należy dokonać odrębnego ustalenia kwalifikacji podatkowej tej części działki, która leży na obszarze przeznaczonym pod zabudowę oraz tej części działki, która leży na obszarze nieprzeznaczonym pod zabudowę. Powyższa kwestia była przedmiotem interpretacji podatkowych wydanych przez organy podatkowe. Warto w tym miejscu w szczególności wskazać na stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, który w interpretacji indywidualnej z 8 lutego 2012 r., znak IPTPP2/443-725/11-4/IR odpowiadając na pytanie, czy z uwagi na to, że przedmiotem sprzedaży jest wyodrębniona geodezyjnie jedna działka, podatnik sprzedając powyższą nieruchomość powinien zastosować, w części stanowiącej teren rolniczy i zielony zwolnienie w podatku od towarów i usług, natomiast w pozostałej części stanowiącej teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej opodatkowanie według stawki 23%, wyjaśnił: "sprzedaż wyodrębnionej geodezyjnie działki niezabudowanej, w części stanowiącej teren przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, podlegać będzie opodatkowaniu według stawki 23%, natomiast w pozostałej części stanowiącej tereny zielone, rolnicze i lasów korzystać będzie ze zwolnienia w podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy." Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w Interpretacji indywidualnej z 2 marca 2012 r., znak: IPTPP1/443-1006/11-4/MW przyjął, że "pomimo braku geodezyjnego wydzielenia poszczególnych części nieruchomości, Gmina obowiązana jest do zastosowania prawidłowej stawki VAT przy sprzedaży terenów o różnym przeznaczeniu. Dla ustalenia prawidłowej podstawy opodatkowania należy odnieść się do ustaleń zawartych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Zastosowanie właściwej stawki VAT/zwolnienia z VAT powinno nastąpić proporcjonalnie do powierzchni poszczególnych części nieruchomości w zależności od ich przeznaczenia. W oparciu o przedstawione okoliczności sprawy stwierdzić należy, że czynność zbycia przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu w części odpowiadającej terenowi przeznaczonemu pod zabudowę stawką podstawową, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy, tj. 23%, natomiast w części obejmującej tereny bez prawa do zabudowy będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.”

Z kolei z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 października 2011 r., znak: IPPP1-443-1240/11-2/MP wynika, iż: "Przepisy ustawy o VAT, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku, gdy transakcja sprzedaży nieruchomości częściowo podlega opodatkowaniu a częściowo korzysta ze zwolnienia od podatku. Do wyliczenia podstawy opodatkowania można przyjąć różne rozwiązania, np. wg klucza powierzchniowego lub wg klucza wartościowego. Każda metoda - czy to oparta na kluczu wartościowym, czy też kluczu powierzchniowym, o ile odzwierciedla stan faktyczny i jest w konkretnym przypadku miarodajna, jest właściwa. Wskazać należy, że wyboru tego klucza powinien dokonać sam Wnioskodawca, uwzględniając specyfikę i indywidualne cechy swojej działalności. Treść wniosku wskazuje, iż Wnioskodawca rozważa możliwość ustalenia podstawy opodatkowania w oparciu o klucz powierzchniowy. Podstawę opodatkowania stanowiłaby proporcjonalnie taka część kwoty należnej z tytułu sprzedaży Nieruchomości (pomniejszona o kwotę należnego podatku), w jakiej powierzchnia działek stanowiących według Studium tereny pod zabudowę pozostaje do powierzchni całej Nieruchomości." (podobnie: Pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 maja 2019 r. w sprawie IBPP2/4512-942/15-2/KO).

Reasumując, z przytoczonych powyżej interpretacji podatkowych wynika, iż w przypadku, gdy dana działka położona jest na obszarach objętych różnym przeznaczeniem w planie zagospodarowania przestrzennego, skutkującym tym, że część działki leży na obszarze terenów budowlanych, zaś część na obszarze terenów niebudowlanych, kwalifikacja podatkowa transakcji dotyczącej takiej działki powinna uwzględniać te okoliczności i dla celów opodatkowania transakcji podatkiem od towarów i usług powinno nastąpić wyodrębnienie takiej części działki, która będzie traktowana jako część przeznaczona pod zabudowę oraz takiej części działki, która będzie traktowana jako nie przeznaczona pod zabudowę. W konsekwencji w odniesieniu do tej części działki, która będzie traktowana jako nieprzeznaczona pod zabudowę, powinno zostać zastosowane zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT.

Dlatego też Wnioskodawca uważa, że prawidłowe jest zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT do dostawy działki w odniesieniu do tych części, którą zgodnie z treścią MPZP stanowią tereny nie przeznaczone pod zabudowę.

— uzasadnienie stanowiska w przypadku pytania nr 4:

Przepisy ustawy o VAT, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku, gdy transakcja sprzedaży nieruchomości częściowo podlega opodatkowaniu a częściowo korzysta ze zwolnienia od podatku. Jak wynika z wyżej przytoczonej interpretacji indywidualnej z 11 października 2011 r., znak: IPPP1-443-1240/11-2/MP, do wyliczenia podstawy opodatkowania można przyjąć różne rozwiązania, np. wg klucza powierzchniowego lub wg klucza wartościowego i każda metoda - czy to oparta na kluczu wartościowym, czy też kluczu powierzchniowym, o ile odzwierciedla stan faktyczny i jest w konkretnym przypadku miarodajna, jest właściwa. W interpretacji tej wskazano również, że wyboru tego klucza powinien dokonać sam Wnioskodawca, uwzględniając specyfikę i indywidualne cechy swojej działalności. Na podstawie przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca rozważa wyłącznie możliwość ustalenia podstawy opodatkowania w oparciu o klucz powierzchniowy, ponieważ cena sprzedaży będzie obejmowała wartość wszystkich działek łącznie (tj. 3, 4, 5, 6, 7, 8, 1 i 2), a Wnioskodawca nie posiada i nie będzie posiadał określenia wartości poszczególnych działek. Tym samym, w przypadku dostawy niezabudowanych ww. działek leżących częściowo na obszarze objętym MPZP, który przewiduje dla tego obszaru przeznaczenie pod zabudowę, a w pozostałym zakresie leżącej na obszarze przeznaczonym pod tereny zieleni urządzonej prawidłowe jest dla potrzeby ustalenia podstawy opodatkowania wyodrębnienie wskazanych działek poprzez posłużenie się tzw. kluczem powierzchniowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zatem w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku VAT. Są Państwo właścicielem niezabudowanych działek nr 1 i 2. Uwzględniając okoliczność, że ww. działki zostały nabyte przez Spółkę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu 15 ust. 2 ustawy uznać należy, że stanowią składnik majątku Spółki.

Tym samym, w opisanej sytuacji planowana sprzedaż działek nr 1 i 2 będzie dostawą dokonywaną w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, przez podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji powyższego, sprzedaż przez Państwa ww. działek będzie stanowić dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy:

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę.

W przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130 ze zm.):

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy, wskazując czy teren jest budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę.

Ponadto należy podkreślić, że przy dokonywaniu oceny, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę nie można kierować się wyłącznie jego podstawowym przeznaczeniem określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, lecz należy również wziąć pod uwagę jego przeznaczenie uzupełniające, wynikające z tego planu. Ustawodawca bowiem definiując w art. 2 pkt 33 ustawy teren budowlany wskazuje, że decydujące znaczenie mają m.in. zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zawężając przy tym, że chodzi wyłącznie o podstawowe przeznaczenie określone w tym planie.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen,

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższego należy wywieść, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że planują Państwo sprzedaż nieruchomości niezabudowanej stanowiącej działki gruntów o numerach 1 i 2.

Działki o numerach 1 i 2 zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego to odpowiednio:

• w przypadku działki nr 1 - teren zieleni urządzonej P-1;
• w przypadku działki nr 2 - teren zieleni urządzonej P-1 (ok. 38 % pow. działki) i teren zieleni urządzonej P-2 (ok. 40 % pow. działki) oraz w części teren dróg publicznych klasy drogi zbiorczej Z-2 (ok. 22% pow. działki).

W uchwale Rady Miasta w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wskazano że na terenach oznaczonych symbolami P-1, P-2 i P-3 ustala się przeznaczenie podstawowe: tereny zieleni urządzonej. Na terenach oznaczonych symbolami P-1 i P-2 ustala się przeznaczenie uzupełniające: zabudowa nieuciążliwych usług kultury, sportu i rekreacji. Na terenach oznaczonych symbolami P-1, P-2 i P-3 dopuszcza się realizację infrastruktury towarzyszącej, w szczególności: miejsc wypoczynku, placów zabaw, niekubaturowych urządzeń sportowo-rekreacyjnych, obiektów małej architektury, mebli ulicznych, infrastruktury technicznej i zbiorników retencyjno-rozsączających.

Na terenach oznaczonych symbolami P-1 i P-2 dopuszcza się: lokalizację obiektów tymczasowych towarzyszących przeznaczeniu podstawowemu, w szczególności: przekryć namiotowych i powłok pneumatycznych służących realizacji funkcji sportu i rekreacji, pawilonów wystawienniczych, usług gastronomii; realizację stałych wystaw i ekspozycji plenerowych.

Na terenach oznaczonych symbolami Z-1, Z-2 ustala się przeznaczenie podstawowe: droga publiczna klasy drogi zbiorczej.

Wskazali Państwo, że nabycie działek nr 1 i 2 zostało udokumentowane fakturą VAT z wykazaną kwotą podatku. Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 50%, gdyż w roku otrzymania faktury (tj. 2015 r.) w Spółce obowiązywała taka proporcja. Na działkach nr 1 i 2 nie była prowadzona działalność gospodarcza.

Państwa wątpliwości dotyczą zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dla dostawy niezabudowanych działek nr 1 i 2, które są oznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem: P-1 w przypadku działki nr 1, i P-1 oraz P-2 w przypadku działki nr 2, tj. jako tereny zieleni urządzonej.

W związku z tym, że ustawa o VAT nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie „tereny przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy.

Rozpatrując pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” – do którego odnosi się przepis art. 2 pkt 33 ustawy – należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 418). Zgodnie bowiem z zapisem art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane:

Na mocy art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:

Zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane:

Na podstawie art. 3 pkt 4 ustawy Prawo budowlane:

Jak wcześniej wskazano, elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy ocenie czy przedmiotowy teren stanowi teren budowlany nie wystarczy analiza jego podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Co istotne, w treści art. 2 pkt 33 ustawy, który definiuje pojęcie terenu budowlanego, ustawodawca odwołał się do przeznaczenia terenu, które są zawarte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w odniesieniu do konkretnej nieruchomości (działki), a nie do funkcji podstawowych przeznaczenia terenu, które są zawarte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w odniesieniu do konkretnej nieruchomości (działki).

Ustawodawca nie uzależnił więc charakteru terenu od głównego celu, który teren będący przedmiotem opodatkowania VAT ma spełniać, lecz zwolnienie od opodatkowania VAT zależy od możliwości dokonania zabudowy wskazanego terenu. Zatem, uwzględnić należy również zapisy dotyczące przeznaczenia uzupełniającego tych terenów, według których, w odniesieniu do działek:

• nr 1 - teren zieleni urządzonej P-1;
• nr 2 - teren zieleni urządzonej P-1 (ok. 38 % pow. działki) i teren zieleni urządzonej P-2 (ok. 40 % pow. działki) oraz w części teren dróg publicznych klasy drogi zbiorczej Z-2 (ok. 22% pow. działki),

na terenach oznaczonych symbolami P-1 i P-2 ustala się przeznaczenie uzupełniające: zabudowa nieuciążliwych usług kultury, sportu i rekreacji. Na terenach oznaczonych symbolami P-1, P-2 i P-3 dopuszcza się realizację infrastruktury towarzyszącej, w szczególności: miejsc wypoczynku, placów zabaw, niekubaturowych urządzeń sportowo-rekreacyjnych, obiektów małej architektury, mebli ulicznych, infrastruktury technicznej i zbiorników retencyjno-rozsączających. Na terenach oznaczonych symbolami P-1 i P-2 dopuszcza się: lokalizację obiektów tymczasowych towarzyszących przeznaczeniu podstawowemu, w szczególności: przekryć namiotowych i powłok pneumatycznych służących realizacji funkcji sportu i rekreacji, pawilonów wystawienniczych, usług gastronomii; realizację stałych wystaw i ekspozycji plenerowych.

Zatem możliwość wybudowania na gruncie ww. obiektów, wynikająca z zapisów dotyczących przeznaczenia uzupełniającego terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz zapisów dotyczących zasad zabudowy i zagospodarowania w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oznacza, że grunt ten w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy stanowi teren budowlany.

Tym samym, planowana sprzedaż:

• działki nr 1 oznaczonej w całości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem P-1, jako teren zieleni urządzonej, i
• działki nr 2 oznaczonej w części w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem P-1 i P-2 jako teren zieleni urządzonej,

z uwagi na fakt, że dla wskazanych terenów obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który klasyfikuje te tereny, jako przeznaczone pod zabudowę, a więc tereny te spełniają definicję terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy – nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, zakup działek nr 1 i 2 został udokumentowany fakturą VAT z wykazaną kwotą podatku. Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 50%, gdyż w roku otrzymania faktury (tj. 2015 r.) w Spółce obowiązywała taka proporcja. Na działkach nr 1 i 2 nie była prowadzona działalność gospodarcza. W odniesieniu do wskazanej transakcji nie zostały zatem spełnione warunki umożliwiające zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji, Państwa stanowisko zgodnie z którym, planowana sprzedaż:

• działki nr 1 oznaczonej symbolem „P-1”,
• działki nr 2 w części oznaczonej symbolem „P-1” oraz „P-2”,

będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy, ponieważ podstawowym przeznaczeniem zgodnie z zapisami MPZP są tereny zieleni urządzonej, jest nieprawidłowe.

Sprzedaż działek nr 1 i 2 będzie w całości opodatkowana podatkiem VAT, według właściwej stawki podatku od towarów i usług z uwagi na niespełnienie warunków, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 i 2 ustawy umożliwiających zwolnienie od podatku.

Państwa stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2 jest zatem nieprawidłowe.

Mają Państwo również wątpliwości dotyczące określenia, czy w przypadku dostawy niezabudowanej działki nr 2 leżącej częściowo w obszarze objętym MPZP, który przewiduje dla tego obszaru w niewielkiej części przeznaczenie w części oznaczonej w MPZP symbolem „Z-2” - teren dróg publicznych klasy drogi zbiorczej, a w pozostałym zakresie leżącej na obszarze objętym MPZP, którego podstawowym przeznaczeniem są tereny zieleni urządzonej, dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania wyodrębnienie obszaru tej działki, którego dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz obszaru, którego dostawa na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT winna korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, wyodrębnienie to powinno nastąpić poprzez posłużenie się tzw. kluczem powierzchniowym.

Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 2, dostawa działki nr 2 w całości będzie podlega opodatkowaniu z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT, w konsekwencji w przedstawionej sprawie nie ma konieczności wyodrębniania powierzchni z zastosowaniem tzw. klucza powierzchniowego dla zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dla części gruntu, bowiem nie są spełnione warunki dla zastosowania tego przepisu.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest zatem nieprawidłowe.

W związku z uznaniem Państwa stanowiska w odniesieniu do pytań nr 1,2 i 3 za nieprawidłowe, rozpoznanie wniosku w zakresie pytania nr 4 stało się bezzasadne, gdyż oczekiwali Państwo odpowiedzi na pytanie nr 4 w przypadku uznania Państwa stanowiska w zakresie pytania nr 1, 2 i 3 za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez danego podatnika. Interpretacje nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, więc zawartego w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Wskazane przez Państwa interpretacje są rozstrzygnięciami odnoszącymi się do indywidualnych spraw przedstawionych przez wnioskodawców i nie rozciągają swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Każdą sprawę jestem zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa wyroków sądów administracyjnych wskazuje, że wyroki sądów administracyjnych są rozstrzygnięciami odnoszącymi się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w tych konkretnych, indywidualnych sprawach, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane przez Państwa orzecznictwo potraktowałem jako element argumentacji strony, nie miały one natomiast mocy wiążącej w analizowanej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.