Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 24 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży lokalu użytkowego oraz braku obowiązku instalacji kasy rejestrującej w związku z płatnością gotówkową. Uzupełnił go Pan w odpowiedzi na wezwanie pismem z 2 czerwca 2025 r. (wpływ 5 czerwca 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Aktem notarialnym rep. A numer (…) z 4 lipca 1995 r. Wnioskodawca kupił z żoną od Gminy Miasto (…) lokal użytkowy. Na podstawie faktury wystawionej przez sprzedającego, Wnioskodawca i Jego żona zobowiązani byli do uiszczenia 22% podatku VAT. Nie skorzystali z odliczenia tego podatku, ponieważ w 1995 r. oboje nie byli płatnikami podatku VAT.

Budynek, w którym znajduje się ten lokal sklasyfikowany został zgodnie z PKOB pod nr 1122 jako „Budynek o trzech i więcej mieszkaniach”. W okresie: 14 listopada 1996 r. – 31 stycznia 1999 r. żona Wnioskodawcy prowadziła w nim jednoosobową działalność gospodarczą. Natomiast od maja 1999 r. do końca służył jej jako przedmiot najmu prywatnego (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o pdof). Przychody z najmu opodatkowane były tylko przez żonę. Wydatki poniesione na jego ulepszenie były niewielkie (malowanie, uzupełnienie ubytków w ścianach, itp.), nie przekroczyły 30% wartości początkowej tego lokalu. Lokal użytkowy nigdy nie był przez Wnioskodawcę wykorzystywany w Jego działalności gospodarczej, nie był wprowadzony do środków trwałych i nie stanowi podstawy do obliczenia kosztów uzyskania przychodu.

Od 27 września 1995 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Do 30 listopada 2020 r. Wnioskodawca był podatnikiem VAT zwolnionym. Od grudnia 2000 r. do października 2017 r. był Pan czynnym podatnikiem VAT. Natomiast od 1 listopada 2017 r. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy. W całym okresie prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca nie wykonywał czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Aktem notarialnym Rep. A (…) z 31 stycznia 2025 r. Wnioskodawca i Jego żona dokonali sprzedaży przedmiotowej nieruchomości za kwotę 70 000 zł. Płatność za nieruchomość nabywcy dokonali gotówką. Sprzedaż została dokonana prywatnie poza działalnością gospodarczą. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wystawił faktury na sprzedaż zwolnioną.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Celem nabycia wraz z żoną lokalu użytkowego był zamiar prowadzenia przez żonę działalności gospodarczej – sklepu.

Lokal użytkowy, o którym mowa nigdy, w całym okresie posiadania nie był przez Wnioskodawcę wykorzystywany w jakikolwiek sposób. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług geodezyjnych.

Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie jest ani nie był obrót nieruchomościami.

Stroną umowy najmu lokalu użytkowego w latach 1999 - 2006 była żona Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie dokonywał w przeszłości sprzedaży innych nieruchomości - oprócz wskazanej we wniosku, nie zamierza w przyszłości sprzedawać innych nieruchomości, niż wskazane we wniosku.

Wnioskodawca nigdy nie był zobowiązany do ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej ani nie przestał spełniać warunków do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania.

Nabywcami lokalu było małżeństwo. Małżonka Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą (usługi fryzjerskie).

Pytania

1.Czy uzyskany przez Pana przychód ze sprzedaży wskazanego we wniosku lokalu, będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

2.Czy uzyskany przez Pana przychód wlicza się do limitu sprzedaży zwolnionej w 2025 r., tj. do kwoty 200 000 zł?

3.Czy uzyskany przez Pana przychód opodatkuje się po przekroczeniu limitu uprawniającego Pana do zwolnienia w 2025 r.?

4.Czy ma Pan obowiązek instalacji kasy rejestrującej w związku z płatnością gotówkową?

  Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem uzyskany przez Pana przychód będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług - art. 43 ust. 1 pkt 10a.

Pana zdaniem uzyskany przez Pana przychód nie wlicza się do kwoty limitu zwolnienia podmiotowego - art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Pana zdaniem uzyskany przychód ze sprzedaży opodatkuje Pan w momencie przekroczenia limitu zwolnienia podmiotowego w 2025 r. - art. 113 ust. 5 ustawy o podatku VAT.

Pana zdaniem w związku z zaistniałą sprzedażą gotówkową nie ma Pan obowiązku instalacji kasy rejestrującej - Rozporządzenie Min. Fin. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (załącznik do rozporządzenia - poz. 40).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, zarówno grunty, jak i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie zarówno gruntu jak też udziału w prawie własności gruntu traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 195 wyżej powołanej ustawy Kodeks cywilny:

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Zgodnie z art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Na podstawie art. 196 § 2 ustawy Kodeks cywilny:

Przepis art. 198 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:

Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa dnia z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym”.

Na mocy art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Na podstawie art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Jak stanowi art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Jak wynika z art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W myśl art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Stwarza to dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.

Jeżeli zatem przedmiotem dostawy jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy:

Jeżeli, przedmiotem dostawy jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy:

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj.  majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan wraz z żoną właścicielem lokalu użytkowego. Celem nabycia wraz z żoną lokalu użytkowego był zamiar prowadzenia przez żonę działalności gospodarczej – sklepu. Od maja 1999 r. lokal był przedmiot najmu. Przychody z najmu opodatkowane były tylko przez żonę. Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług geodezyjnych. Przedmiotowego lokalu nie wykorzystywał Pan do prowadzenia swojej działalności gospodarczej. Sprzedał Pan wraz z żoną lokal użytkowy, płatność za nieruchomość nabywcy dokonali gotówką. Sprzedaż została dokonana prywatnie poza działalnością gospodarczą.

Pana wątpliwością dotyczą m.in. tego, czy uzyskany przez Pana przychód ze sprzedaży wskazanego we wniosku lokalu, będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, dostawa towarów (w tym lokali) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano.

W kontekście powyższych rozważań, istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmował Pan działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że z przedstawionych okoliczności sprawy nie wynika taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w stosunku do sprzedanego lokalu. Wskazał Pan, że zbywany lokal był wykorzystywany w działalności gospodarczej Pana żony (handel oraz najem lokalu). W rozpatrywanej sprawie, pomimo że lokal stanowił majątek wspólny małżonków, to jednak lokal był wykorzystywany wyłącznie przez Pana żonę na cele prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nabyli Państwo lokal z zamiarem wykorzystywania go przez żonę. Pan nie wykorzystywał lokalu w związku z prowadzoną przez siebie działalnością – usługi geodezyjne.

Wobec powyższego, dla sprzedaży lokalu użytkowego za zbywcę (stronę transakcji sprzedaży) należy uznać wyłącznie Pana żonę. W związku z faktem, że lokal był wykorzystywany wyłącznie przez Pana żonę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – to sprzedaż lokalu w całości podlega po stronie Pana żony opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Po Pana stronie brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Sprzedając ww. lokal będący we współwłasności majątkowej małżeńskiej nie wypełnia Pan przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą.

Zatem Pana stanowisko w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży lokalu uznaję za nieprawidłowe.

Pana stanowisko uznałem za nieprawidłowe z uwagi na fakt, że wskazał Pan, że uzyskany przez Pana przychód ze sprzedaży lokalu będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, natomiast w niniejszej interpretacji zostało wywiedzione, że z tytułu transakcji sprzedaży lokalu użytkowego nie będzie Pan podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Z uwagi na fakt, że w odniesieniu do transakcji sprzedaży lokalu użytkowego nie będzie Pan występował w roli podatnika podatku VAT, rozpatrzenie zwolnienia z tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, jak również rozpatrzenie obowiązku instalacji kasy rejestrującej w związku z płatnością gotówkową jest bezzasadne.

Jednocześnie bezzasadna stała się odpowiedź w zakresie pytania nr 2 ponieważ, jak wyżej wskazano, z tytułu transakcji sprzedaży lokalu użytkowego nie będzie Pan traktowany jako podatnik podatku VAT. Oznacza to, że dokonywana przez Pana czynność nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wskazuję, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.