Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług, w kwestii ustalenia czy organizacja przez Państwa nieodpłatnego transportu umożliwiającego pracownikom dojazd do i z zakładu produkcyjnego, stanowi nieodpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT i z którym przepisy wiążą konieczność rozliczenia podatku VAT należnego.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 maja 2025 r. (wpływ 21 maja 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(...) sp. z o.o. z siedzibą w Polsce (dalej: Spółka, Wnioskodawca) należy do międzynarodowej grupy podmiotów będących światowym liderem w (…). Główne pozycje w asortymencie Spółki znajdują (…) i (…), (…) i inne elementy pomiarowe. Swoje rozwiązania Spółka dostarcza przedsiębiorstwom użyteczności publicznej, gminom i podmiotom przemysłowym zlokalizowanym w Polsce, innych niż Polska krajów należących do Unii Europejskiej oraz do podmiotów z siedzibą w krajach trzecich (poza UE).

Spółka planuje zapewniać swoim pracownikom bezpłatny transport do i z zakładu produkcyjnego zlokalizowanego w (…) - wsi sołeckiej leżącej w gminie (…).

Transport dokonywany będzie za pomocą autobusów kursujących po stałych liniach i przystankach oraz według określonego rozkładu jazdy umożliwiającego dojazd pracowników do zakładu Spółki w godzinach pozwalających na rozpoczęcie pracy zgodnie z ustalonymi godzinami pracy dla poszczególnych zmian. Po zakończeniu zmiany zostaną oni również odebrani i odwiezieni po tej samej trasie (z przystankami w tym samym miejscu). Usługa transportowa realizowana będzie przez określony podmiot zewnętrzny i niezależny (niepowiązany z Wnioskodawcą), który otrzymywać będzie stałe zryczałtowane wynagrodzenie za każdy zrealizowany przejazd (kurs tam i z powrotem) w danym miesiącu, niezależne od liczby przewiezionych osób (pracowników). Jednocześnie, każdy z pracowników chętnych do skorzystania z takiego przejazdu otrzyma kartę uprawniającą do wstępu do autobusu (identyfikator). Ma to na celu wyeliminowanie przypadków skorzystania z usługi przez osoby do tego nieuprawnione. Ww. usługa transportowa dokumentowana będzie przez przewoźnika fakturą miesięczną z naliczonym podatkiem VAT. Spółka odlicza VAT z ww. faktury traktując nabywaną usługę jako pośrednio związaną z realizowanymi przez nią czynnościami opodatkowanymi VAT.

Wpływ na podjęcie decyzji o organizacji transportu do i z zakładu produkcyjnego przez Spółkę ma kilka okoliczności faktycznych, do których zaliczyć należy przede wszystkim:

1)lokalizację zakładu i ograniczone możliwości dojazdu z wykorzystaniem komunikacji publicznej. Jak wskazano powyżej, zakład Wnioskodawcy położony jest na obszarze wiejskim. Obszar ten nie posiada stałej, regularnej i niezawodnej komunikacji umożliwiającej codzienny sprawny i punktualny dojazd na teren zakładu. Często niezbędne jest dokonywanie dodatkowych przesiadek (transport kombinowany) co zwiększa ryzyko braku dojazdu na czas, utrudnia komfort jazdy oraz może negatywnie oddziaływać na jakość wykonywanych przez nich działań w czasie pracy. Dodatkowo zauważyć należy, że praca w zakładzie Spółki realizowana jest w trybie zmianowym, a dojazd z wykorzystaniem komunikacji publicznej w godzinach nocnych (zmiana nocna) jest praktycznie niemożliwy;

2)ograniczoną podaż pracowników na rynku lokalnym i chęć zachowania konkurencyjności na rynku pracy. Spółka zatrudnia w większości pracowników fizycznych odpowiedzialnych za wykonywanie czynności manualnych. Biorąc pod uwagę lokalizację zakładu i specyfikę wykonywanej przez nich pracy, Wnioskodawca musi poszukiwać pracowników w coraz bardziej oddalonych lokalizacjach znajdujących się niejednokrotnie kilkadziesiąt kilometrów od zakładu. Takie dojazdy generują dla nich istotne koszty, co obniża atrakcyjność oferty Spółki. Tym samym, organizacja transportu przez Wnioskodawcę umożliwia mu zachowanie konkurencyjności na lokalnym rynku. Oferta pracy uwzględniająca tę okoliczność pozwala więc zachować odpowiednią pozycję umożliwiając jednocześnie aktywizację zawodową osób z obszarów dotkniętych wykluczeniem komunikacyjnym na okolicznych terenach wiejskich. Stanowi też odpowiedź na brak dostępności pracowników na rynku lokalnym znajdującym się najbliżej Spółki. Jak wynika z obserwacji dokonywanych w dłuższym okresie czasu, jedyną możliwością dotarcia do nowych pracowników jest otwarcie możliwości zatrudnienia z nieco bardziej oddalonych lokalizacji;

3)dynamiczny wzrost zatrudniania obserwowany w ostatnich latach (zatrudnienie na koniec (…) 2025 r. wyniosło (…) osób plus (…) osoby zapewnianie przez agencję pracy tymczasowej w porównaniu do (…) osób plus (…) osób z agencji pracy tymczasowej na koniec (…) 2024 r.) i związaną z tym ograniczoną przestrzeń parkingową. Liczba miejsc parkingowych znajdujących się w okolicach zakładu produkcyjnego Spółki jest niższa niż ogólna liczba pracowników (obecnie Spółka dysponuje ok. (…) miejsc parkingowych dostępnych do wykorzystania). W związku z tym, w przypadku chęci dojazdu przez wszystkich pracowników własnym (prywatnym) środkiem transportu, ilość miejsc parkingowych, którymi dysponuje Wnioskodawca mogłaby okazać się niewystarczająca.

Uzupełnienie

Pismem z 15 maja 2025 r. uzupełnili Państwo opis zdarzenia przyszłego odpowiadając na poniższe pytania:

1.Czy są Państwo czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?

Tak, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2.Czy usługa bezpłatnego transportu do i z zakładu produkcyjnego zlokalizowanego w (...) będzie służyć wyłącznie do celów prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej?

Z punktu widzenia Wnioskodawcy, zapewnienie pracownikom bezpłatnego dojazdu do zakładu produkcyjnego z okolicznych miejscowości służy wyłącznie jego celom gospodarczym. Jak bowiem wskazano w treści wniosku, taki transport nakierowany jest bowiem m.in. na usprawnienie pracy, utrzymanie konkurencyjności na rynku pracy oraz otwarcie na pracowników z dalszych regionów geograficznych, gdzie nie są dostępne możliwości dojazdu do zakładu pracy Wnioskodawcy alternatywnymi środkami komunikacji publicznej.

3.Czy usługa bezpłatnego transportu do i z zakładu produkcyjnego zlokalizowanego w (...) będzie świadczona wyłącznie na rzecz Państwa pracowników?

Tak, transport zapewniany będzie tylko pracownikom Wnioskodawcy. Jak wskazano w treści wniosku, skorzystanie z transportu możliwe będzie po wcześniejszym okazaniu karty przejazdu (identyfikatora) przy wejściu do pojazdu. Karty te (identyfikatory) wydawane będą tylko pracownikom.

4.Czy będą Państwo pobierać opłaty od pracowników korzystających ze zorganizowanego bezpłatnego transportu do i z zakładu produkcyjnego zlokalizowanego w (...)?

Jak wskazano w treści wniosku, transport będzie pracownikom zapewniany bezpłatnie. Wnioskodawca nie będzie pobierał z tego tytułu dodatkowych opłat od pracowników.

5.Czy będą Państwo potrącać z wynagrodzenia pracowników korzystających ze zorganizowanego bezpłatnego transportu do i z zakładu produkcyjnego zlokalizowanego w (...) jakiekolwiek opłaty związane ze świadczeniem ww. usługi?

Tak jak wskazano w treści wniosku oraz odpowiedzi na pytanie nr 4 w Wezwaniu, transport objęty wnioskiem będzie realizowany nieodpłatnie. Wnioskodawca nie będzie w związku z tym pobierał od pracowników opłat z tytułu korzystania z transportu - bezpośrednio lub pośrednio w formie potrącenia z wynagrodzenia za pracę.

6.Czy transport będzie realizowany wyłącznie w ramach wyznaczonych przystanków?

Tak, transport realizowany będzie wyłącznie w ramach określonej i ustalonej z przewoźnikiem trasy oraz wyznaczonych przystanków, na których umożliwione będzie wsiadanie wyłącznie przez pracowników oraz z uwzględnieniem korzystnych lokalizacji pod względem możliwości pozyskania nowych pracowników dla wskazanych wcześniej potrzeb rekrutacyjnych związanych stricte z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

7.Kto będzie ustalać linie, przystanki oraz rozkład jazdy?

Linie, przystanki i rozkład jazdy ustalane będą przez Wnioskodawcę wspólnie z przewoźnikiem - w zależności od potrzeb Wnioskodawcy i możliwości przewoźnika.

8.Czy rozkład jazdy będzie ulegał zmianom? Jeżeli tak to z jakich powodów i jak często?

Ustalony rozkład jazdy będzie miał charakter stały w takim sensie, że ustalona umowne trasa ani godziny przyjazdów/odjazdów nie będą modyfikowane w toku poszczególnych kursów. Uzgodniony rozkład będzie obowiązujący zarówno dla kierowcy jak i pracowników.

Wnioskodawca będzie dążył do tego, żeby ustalony rozkład jazdy był biznesowo optymalny pod względem długości trasy, ilości przystanków oraz miejsc docelowych. Jeśli pojawi się uzasadniona potrzeba zmiany trasy w przyszłości - np. zwiększone zapotrzebowanie na pracowników i możliwość pozyskania ich z obszaru nieobjętego ustaloną pierwotnie trasą, Wnioskodawca nie wyklucza modyfikacji w tym zakresie celem dostosowania do zmian wynikających z uwarunkowań zewnętrznych (otwarcie na nowe rynki pracy). Takie ewentualne działania będą jednak miały charakter incydentalny.

Wnioskodawca potwierdza przy tym poprawność przedstawionego przez siebie opisu zdarzenia przyszłego. Ww. wyjaśnienia nie modyfikują go, a jedynie stanowią doprecyzowania i odniesienia do kwestii poruszonych w Wezwaniu.

Pytanie

Czy biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, organizacja przez Spółkę nieodpłatnego transportu umożliwiającego pracownikom dojazd do i z zakładu produkcyjnego, stanowi w okolicznościach powyżej opisanych nieodpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT i z którym przepisy wiążą konieczność rozliczenia podatku VAT należnego?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zapewnienie przez Spółkę dojazdu do i z zakładu pracy bez dodatkowej odpłatności po stronie pracowników, nie stanowi nieodpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Czynność ta, biorąc pod uwagę okoliczności przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, jest bowiem realizowana przede wszystkim w interesie Wnioskodawcy, a osobista korzyść pracowników korzystających ze zorganizowanego transportu ma w tym przypadku znaczenie drugorzędne.

Dominujące znaczenie ma w tym zakresie cel gospodarczy związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wyklucza to konieczność opodatkowania VAT takich usług po stronie Wnioskodawcy (rozliczenia podatku VAT należnego). Szczegółowa argumentacja w tym zakresie zaprezentowana została poniżej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Kluczowym elementem do objęcia VAT powstającego między stronami stosunku zobowiązaniowego jest więc jego odpłatność (ekwiwalentność).

W drodze wyjątku od ww. zasady, ustawodawca w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT wymienił sytuacje w których usługi świadczone nieodpłatnie (bez wynagrodzenia ze strony usługobiorcy) zrównane zostały z usługami realizowanymi za wynagrodzeniem dla celów VAT i jako takie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Z przepisu tego wynika, że za odpłatne świadczenie usług podlegające VAT uważa się również:

1)użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2)nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Regulacja ta odpowiada treści art. 26 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT).

W przypadku analizowanym w ramach niniejszego wniosku, kluczowe znaczenie dla ustalenia prawidłowych zasad opodatkowania VAT usług dojazdu zapewnianych przez Wnioskodawcę ma art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT wskazany powyżej (art. 26 ust. 1 pkt 2 Dyrektywy VAT). Z jego treści wynika, że warunkami niezbędnymi do zaistnienia nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem jest zaistnienie prywatnej konsumpcji (wykorzystania na cele prywatne) po stronie beneficjenta danego świadczenia oraz brak związku pomiędzy nieodpłatnym świadczeniem a działalnością gospodarczą (prowadzeniem przedsiębiorstwa) realizowaną przez usługodawcę. Oba te warunki muszą być spełnione łącznie.

Brak jednego z nich wyklucza zaistnienie nieodpłatnie realizowanej usługi opodatkowanej VAT. W związku z tym, kluczowe znaczenie dla ustalenia prawidłowych zasad opodatkowania takich usług ma ustalenie czy dana czynność realizowana jest na potrzeby prywatne danej jednostki (osoby) czy też jej realizacja pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W tym pierwszym przypadku wystąpi konieczność opodatkowania VAT. Przypadek drugi nie jest natomiast objęty VAT w ogóle.

Zarówno przepisy krajowe jak i unijne nie zawierają wytycznych pozwalających na jednoznaczne ustalenie ww. okoliczności. Każdorazowo konieczne jest więc dokonywanie odrębnej analizy zakresu obu ww. pojęć oraz podjęcie próby ustalenia czy dane świadczenie realizowane jest celem spełnienia prywatnych (osobistych) potrzeb usługobiorcy czy też związane jest z celem biznesowym (gospodarczym) usługodawcy. Często w ramach jednego i tego samego świadczenia realizowane są oba ww. cele. W takich przypadkach konieczne jest ważenie interesów stron i próba ustalenia który z nich jest w danym przypadku istotniejszy, a który z nich ma charakter wyłącznie uboczny wobec drugiego (ale z nim powiązany).

Przekładając powyższe na opis zdarzenia przyszłego przedstawionego w niniejszym wniosku, kluczowe znaczenie będzie miało ustalenie czy planowane przez Spółkę podjęcie działań zmierzających do zapewnienia nieodpłatnego transportu z i do zakładu stanowić będzie w przeważającej mierze korzyść biznesową (istniejącą po stronie Wnioskodawcy) czy też będzie to przede wszystkim tzw. benefit pracowniczy spełniający w pierwszej kolejności ich prywatne (osobiste) cele.

Kwestia dowozu pracowników do miejsca wykonywania pracy w kontekście zasad nieodpłatnego świadczenia usług była przedmiotem analizy Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dokonanej w wyroku z 16 października 1997 r. w sprawie C-258/95 Julius Fillibeck Sóhne GmbH & Co. KG v. Finanzamt Neustadt. W jego treści TSUE stwierdził, że art. 6 ust. 2 VI dyrektywy (obecnie art. 26 Dyrektywy VAT i odpowiadający mu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT) powinien być interpretowany w ten sposób, że transport pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem pracy, zapewniony pracownikom nieodpłatnie, służy, co do zasady, prywatnym potrzebom pracowników, innym niż związanym z przedsiębiorstwem.

Jednakże, jak wskazał TSUE w ww. wyroku, przepis ten nie ma zastosowania w sytuacji zaistnienia pewnych okoliczności, takich jak trudność w znalezieniu innych odpowiednich środków transportu, jak również zmiany miejsca wykonywania pracy, gdzie wymagania biznesowe powodują, iż konieczne jest z punktu widzenia pracodawcy zapewnienie transportu pracownikom. W takim przypadku usługa transportowa nie jest świadczona na cele inne niż związane z przedsiębiorstwem i nie podlega opodatkowaniu VAT. Korzyść istniejąca po stronie pracownika ma bowiem w takich przypadkach charakter uboczny a interes pracodawcy wysuwa się w takich przypadkach na pierwszy plan. Podobne wnioski TSUE zaprezentował również w wyroku z 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07, Danfoss A/S, AstraZeneca.

Przypadki zapewnienia nieodpłatnych dojazdów pracownikom przez pracodawcę i zasady opodatkowania takich zdarzeń na gruncie VAT były również przedmiotem krajowego orzecznictwa. Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z 8 października 2014 r. I FSK 1513-4/13 wskazał, że takie czynności nie stanowią nieodpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu VAT w przypadkach gdy dojazd do zakładu pracy jest utrudniony z uwagi na jego usytuowanie, konieczność pokonywania znacznych odległości przez pracowników oraz występujące problemy z punktualnością. Jak wskazał NSA, takie działania podejmowane przez podatnika (pracodawcę) stanowią odpowiedź na „(...) realne gospodarcze potrzeby podatnika (...). Skarżąca organizując transport do miejsca prowadzenia działalności, w tym również dla pracowników firm zewnętrznych, kieruje się w pierwszej kolejności koniecznością zapewnienia sprawnego dojazdu tych osób do swojej siedziby. Jest to ważne z punktu widzenia jej interesów, jako przedsiębiorcy. Osobiste korzyści z tego tytułu po stronie odbiorców świadczonej usługi mają znaczenie drugorzędne".

Przenosząc powyższe rozważania na realia przedmiotowej sprawy, Spółka uważa że organizowany przez nią transport pracowników do i z zakładu pracy nie spełnia przesłanek do uznania go za nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, decyzja o realizacji tego przedsięwzięcia wynika przede wszystkim z lokalizacji zakładu, realiów biznesowych i specyfiki lokalnego rynku pracy, na którym funkcjonuje. W szczególności, stanowi ona wyjście naprzeciw ograniczeniom o charakterze komunikacyjno- infrastrukturalnym związanym z lokalizacją zakładu w (...) i utrudnionym dojazdem na miejsce.

Zbiorczy transport pracowniczy ma również na celu usprawnienie pracy. Dzięki niemu istniał będzie szybki i niezawodny środek komunikacji zapewniający dojazd pracowników do zakładu w określonym czasie i na określoną godzinę. Kursy realizowane będą bowiem wg określonych harmonogramów, a podmiot realizujący transport posiada odpowiednie doświadczenie, uprawnienia w zakresie przewozu osób oraz aktywa (flotę transportową) niezbędną do prawidłowej realizacji usług, w tym gwarantującą podstawienie zastępczego pojazdu w razie awarii w ciągu maksymalnie 30 minut.

Skorzystanie z transportu zapewnianego przez Spółkę pozwoli również na utrzymanie konkurencyjności, otwarcie Wnioskodawcy na potencjalnych nowych pracowników z dalszych miejscowości co z kolei potencjalnie przełoży się na dalsze zwiększanie zatrudnienia i rozwój działalności, a w szerszej perspektywie stanowić może o pozytywnym odbiorze Spółki jak obecnego i potencjalnego pracodawcy na danym rynku pracy obejmującym określony obszar geograficzny. Czynności te mają więc w pierwszej kolejności związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i realizowane są w celach z nią związanych. Korzyść występująca po stronie pracowników ma natomiast względem tego charakter wtórny, uboczny i drugorzędny.

Tym samym, nie są spełnione warunki niezbędne do uznania nieodpłatnie świadczonej przez Spółki usługi w postaci organizacji transportu pracowników za świadczenie podlegające opodatkowaniu VAT. Czynność ta powinna więc pozostać poza zakresem opodatkowania VAT co oznacza, że Spółka nie będzie miała obowiązku naliczenia podatku należnego z tytułu jej realizacji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast zgodne art. 8 ust. 1 ustawy:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest  w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Należy również wskazać, że w świetle art. 8 ust. 2 ustawy w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl bowiem art. 8 ust. 2 ustawy:

Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

-w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),

-w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w  tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, podatnik nie  powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Zauważenia wymaga, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu, nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że należą Państwo do międzynarodowej grupy podmiotów będących światowym liderem w (…). Planują Państwo zapewniać swoim pracownikom bezpłatny transport do i z zakładu produkcyjnego zlokalizowanego w (...). Transport dokonywany będzie za pomocą autobusów kursujących po stałych liniach i przystankach oraz według określonego rozkładu jazdy umożliwiającego dojazd pracowników do zakładu Państwa Spółki w godzinach pozwalających na rozpoczęcie pracy zgodnie z ustalonymi godzinami pracy dla poszczególnych zmian. Usługa transportowa realizowana będzie przez określony podmiot zewnętrzny i niezależny (niepowiązany z Państwem), który otrzymywać będzie stałe zryczałtowane wynagrodzenie za każdy zrealizowany przejazd (kurs tam i z powrotem) w danym miesiącu, niezależne od liczby przewiezionych osób (pracowników). Każdy z pracowników chętnych do skorzystania z takiego przejazdu otrzyma kartę uprawniającą do wstępu do autobusu (identyfikator) w celu wyeliminowanie przypadków skorzystania z usługi przez osoby do tego nieuprawnione.

Wpływ na podjęcie przez Państwa decyzji o organizacji transportu do i z zakładu produkcyjnego ma kilka okoliczności faktycznych, do których zaliczyć należy przede wszystkim:

1)lokalizację zakładu i ograniczone możliwości dojazdu z wykorzystaniem komunikacji publicznej. Państwa zakład położony jest na obszarze wiejskim. Obszar ten nie posiada stałej, regularnej i niezawodnej komunikacji umożliwiającej codzienny sprawny i punktualny dojazd na teren zakładu. Często niezbędne jest dokonywanie dodatkowych przesiadek (transport kombinowany) co zwiększa ryzyko braku dojazdu na czas, utrudnia komfort jazdy. Praca w Państwa zakładzie realizowana jest w trybie zmianowym, a dojazd z wykorzystaniem komunikacji publicznej w godzinach nocnych (zmiana nocna) jest praktycznie niemożliwy;

2)ograniczoną podaż pracowników na rynku lokalnym i chęć zachowania konkurencyjności na rynku pracy. Zatrudniają Państwo w większości pracowników fizycznych odpowiedzialnych za wykonywanie czynności manualnych. Biorąc pod uwagę lokalizację zakładu i specyfikę wykonywanej przez nich pracy, muszą Państwo poszukiwać pracowników w coraz bardziej oddalonych lokalizacjach znajdujących się niejednokrotnie kilkadziesiąt kilometrów od zakładu. Takie dojazdy generują dla pracowników istotne koszty, co obniża atrakcyjność Państwa oferty. Organizacja transportu umożliwia zachowanie konkurencyjności na lokalnym rynku. Oferta pracy uwzględniająca tę okoliczność pozwala więc zachować odpowiednią pozycję umożliwiając jednocześnie aktywizację zawodową osób z obszarów dotkniętych wykluczeniem komunikacyjnym na okolicznych terenach wiejskich. Stanowi też odpowiedź na brak dostępności pracowników na rynku lokalnym znajdującym się najbliżej Państwa zakładu;

3)dynamiczny wzrost zatrudniania obserwowany w ostatnich latach i związaną z tym ograniczoną przestrzeń parkingową. Liczba miejsc parkingowych znajdujących się w okolicach Państwa zakładu produkcyjnego jest niższa niż ogólna liczba pracowników.

Z Państwa punktu widzenia, zapewnienie pracownikom bezpłatnego dojazdu do zakładu produkcyjnego z okolicznych miejscowości służy wyłącznie jego celom gospodarczym. Transport nakierowany jest m.in. na usprawnienie pracy, utrzymanie konkurencyjności na rynku pracy oraz otwarcie na pracowników z dalszych regionów geograficznych, gdzie nie są dostępne możliwości dojazdu do Państwa zakładu pracy alternatywnymi środkami komunikacji publicznej.

Usługa bezpłatnego transportu do i z zakładu produkcyjnego zlokalizowanego w (...) będzie świadczona wyłącznie na rzecz Państwa pracowników.

Transport objęty wnioskiem będzie realizowany nieodpłatnie. Nie będą Państwo pobierać od pracowników opłat z tytułu korzystania z transportu - bezpośrednio lub pośrednio w formie potrącenia z wynagrodzenia za pracę.

Transport realizowany będzie wyłącznie w ramach określonej i ustalonej z przewoźnikiem trasy oraz wyznaczonych przystanków, na których umożliwione będzie wsiadanie wyłącznie przez pracowników oraz z uwzględnieniem korzystnych lokalizacji pod względem możliwości pozyskania nowych pracowników dla wskazanych wcześniej potrzeb rekrutacyjnych związanych stricte z Państwa działalnością gospodarczą.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy organizacja przez Państwa nieodpłatnego transportu umożliwiającego pracownikom dojazd do i z zakładu produkcyjnego, stanowi nieodpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT i z którym przepisy wiążą konieczność rozliczenia podatku VAT należnego.

W tym miejscu należy przywołać orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 16 października 1997 r., wydane w sprawie C-258/95 pomiędzy Juliusz Fillibeck Söhne GmbH & CO.KG a Finanzamt Neustadt (Niemcy). Wyrok ten dotyczy opodatkowania nieodpłatnego świadczenia na rzecz pracowników dowozu do pracy jednakże, został w nim poruszony także temat, kiedy przekazana usługa jest świadczeniem dla celów osobistych pracowników, a kiedy jest świadczeniem na potrzeby działalności gospodarczej pracodawcy.

Trybunał rozważał, czy bezpłatny dowóz pracowników na teren przedsiębiorstwa stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem w rozumieniu artykułu 6 (2) (b) Szóstej Dyrektywy. Trybunał wskazał, że w większości sytuacji usługi transportowe świadczone nieodpłatnie na rzecz pracowników podlegają regulacjom artykułu 6 (2) (b). Decyzja wyboru środka transportu (lub lokalizacji zamieszkania) leży bowiem w gestii pracowników, a udostępnienie im dodatkowej możliwości dojazdu do pracy służy jedynie ich potrzebom osobistym. Istnieją jednak sytuacje, w których usługi transportowe świadczone przez pracodawcę są jedyną możliwością dowozu pracowników do miejsca pracy (co miało miejsce w przedmiotowej sprawie). Wówczas, takie usługi służą celom prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej, a osobiste korzyści uzyskiwane przez pracowników mają znaczenie drugorzędne w stosunku do korzyści gospodarczych. Innymi słowy, w przypadku gdy charakter prowadzonej działalności wymusza na pracodawcy zapewnienie transportu jego pracownikom do lub z miejsca pracy, uważa się, że usługi przewozu wykonywane są jedynie na potrzeby związane z prowadzoną działalnością.

Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, tzn. nieodpłatne świadczenie usług będzie wykonane w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona.

W świetle powyższego, oceniając, czy dana usługa służy działalności przedsiębiorstwa podatnika, należy zbadać, czy jest ona dla tego celu niezbędna, jak również zważyć, czyja korzyść jest dominująca. Jeżeli korzyść podatnika przeważa nad korzyścią pracownika, wówczas świadczenie to zachowuje swój nieodpłatny charakter i nie podlega opodatkowaniu.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w tej konkretnej sprawie nieodpłatne świadczenie usług dowozu pracowników wykonywane jest do celów związanych z Państwa działalnością gospodarczą. Państwa zakład położony jest na obszarze wiejskim. Obszar ten nie posiada stałej, regularnej i niezawodnej komunikacji umożliwiającej codzienny sprawny i punktualny dojazd na teren zakładu. Praca w Państwa zakładzie realizowana jest w trybie zmianowym, a dojazd z wykorzystaniem komunikacji publicznej w godzinach nocnych (zmiana nocna) jest praktycznie niemożliwy. Są Państwo zmuszeni poszukiwać pracowników w coraz bardziej oddalonych lokalizacjach znajdujących się niejednokrotnie kilkadziesiąt kilometrów od Państwa zakładu. Dojazdy generują dla pracowników istotne koszty, natomiast organizacja transportu umożliwia zachowanie Państwu konkurencyjności na lokalnym rynku. Zatem mając na uwadze treść orzecznictwa TSUE powołaną powyżej należy stwierdzić, że w tej konkretnej sprawie, z uwagi na lokalizację Państwa zakładu i utrudniony dojazd pracowników pracujących w systemie 3 zmianowym, dominująca korzyść ze świadczenia nieodpłatnego transportu pozostaje po Państwa (pracodawcy) stronie, a nie po stronie pracownika.

W konsekwencji przesłanki, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy nie zostaną spełnione.

Tym samym, organizacja przez Państwa nieodpłatnego transportu umożliwiającego pracownikom dojazd do i z zakładu produkcyjnego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem, nie są Państwo zobowiązani do naliczania podatku należnego z tyt. świadczenia ww. usług.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym albo opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.