Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia miejsca opodatkowania kompleksowej usługi organizacji Wydarzeń oraz wstawienia faktury z adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Wnioskodawca lub „Spółka”) jest podmiotem prawa polskiego, posiadającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT), zarejestrowanym dla celów tego podatku w Polsce.

Wnioskodawca jest również polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca nie posiada relacji handlowych, kapitałowych ani organizacyjnych z podmiotami mającymi siedzibę lub zarząd w krajach lub terytoriach stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w rozumieniu przepisów o cenach transferowych.

Wnioskodawca prowadzi działalności gospodarcza jako butikowa agencja edukacyjna, specjalizująca się w doradztwie w zakresie edukacji za granicą – w szczególności w wyborze szkół z internatem (tzw. boarding schools) oraz programów przygotowujących uczniów do aplikowania na najlepsze uczelnie na świecie. Wnioskodawca współpracuje z renomowanymi placówkami edukacyjnymi z Europy i Ameryki Północnej, a także wspiera uczniów i ich rodziny w całym procesie rekrutacyjnym i wyjazdowym.

Przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy wpisany w Krajowym Rejestrze Sądowym:

• 78.10.Z – Działalność związana z wyszukiwaniem miejsc pracy i pozyskiwaniem pracowników.

Przedmiot pozostałej działalności Wnioskodawcy obejmuje:

• 63.11.Z – Przetwarzanie danych; zarządzanie stronami internetowymi (hosting) i podobna działalność,
• 63.99.Z – Pozostała działalność usługowa w zakresie informacji, gdzie indziej niesklasyfikowana,
• 68.10.Z – Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,
• 68.20.Z – Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi,
• 85.59.B – Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane.

W ramach rozwinięcia działalności doradczej, Spółka organizuje wydarzenia targowo-konferencyjne pod nazwą „B” – będące międzynarodowymi konferencjami połączonymi z targami zagranicznych szkół z internatem. Wydarzenia te odbywają się na terytorium Polski i umożliwiają bezpośredni kontakt pomiędzy przedstawicielami szkół zagranicznych (m.in. z Wielkiej Brytanii i Szwajcarii) a polskimi rodzinami. Częścią wydarzenia są również prelekcje i panele prowadzone przez ekspertów z zakresu edukacji międzynarodowej.

Wnioskodawca jako wyłączny organizator wydarzenia, zawiera umowy z wystawcami – przedstawicielami szkół – na świadczenie usług umożliwiających uczestnictwo w wydarzeniu. W ramach opłaty wystawcy otrzymują kompleksowy pakiet usług obejmujący m.in.:

• wynajem powierzchni wystawienniczej,
• obsługę rejestracyjną i administracyjną,
• opłaty za media i dostęp do Wi-Fi,
• obsługę stoiska,
• wpis do katalogu wystawców (drukowanego i online),
• identyfikatory dla uczestników,
• karnet parkingowy.

Wszystkie te elementy składają się na kompleksową usługę organizacji udziału w targach, której zasadniczym celem jest umożliwienie wystawcom profesjonalnego zaprezentowania oferty edukacyjnej. Usługi dodatkowe nie stanowią celu samego w sobie, lecz służą prawidłowej realizacji głównej usługi.

Oprócz „B”, Wnioskodawca organizuje także inne wydarzenia takie jak „C” oraz mniejsze eventy („D”) kilka razy w roku (dalej jako: „Usługi” lub „Wydarzenia”).

„B” to coroczne wydarzenie edukacyjne, skierowane do rodziców i uczniów w wieku od 6 do 19 lat, zainteresowanych letnimi programami edukacyjnymi za granicą. Targi te stanowią wyjątkową okazję do zapoznania się z ofertą renomowanych szkół i organizatorów kursów letnich z Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, Francji, Belgii i Kanady.

Podczas wydarzenia uczestnicy mają możliwość bezpośredniego spotkania z przedstawicielami szkół co pozwala na uzyskanie szczegółowych informacji na temat programów, takich jak kursy językowe z native speakerami, intensywne treningi sportowe, warsztaty artystyczne czy specjalistyczne zajęcia z zakresu przywództwa, medycyny i zarządzania. Dodatkowo oferowane są indywidualne konsultacje, pomagając w wyborze odpowiedniego programu oraz wspierając w procesie aplikacyjnym i organizacji wyjazdu.

„C” odbywa się w prestiżowych lokalizacjach takich jak (…) i przyciąga zarówno rodziny planujące pierwszy wyjazd edukacyjny dziecka, jak i tych, którzy chcą poszerzyć dotychczasowe doświadczenia edukacyjne swoich pociech. Wydarzenie to łączy w sobie atmosferę profesjonalnych targów z indywidualnym podejściem do potrzeb każdej rodziny, oferując kompleksowe wsparcie w planowaniu letnich aktywności edukacyjnych.

Wydarzenie „D” stanowi kameralne wydarzenie, które ma na celu przybliżenie rodzinom z Polski możliwości edukacji dzieci w prestiżowych zagranicznych szkołach z internatem – w Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, Włoszech czy USA.

Spotkania odbywają się zazwyczaj w formie brunchów lub kolacji w eleganckich lokalizacjach w dużych miastach, takich jak (...), (...) czy (...). Ich kameralny charakter – zazwyczaj uczestniczy nie więcej niż 50 osób – sprawia, że uczestnicy mogą swobodnie rozmawiać z przedstawicielami renomowanych szkół, dzielić się swoimi wątpliwościami i uzyskać odpowiedzi dostosowane do indywidualnej sytuacji dziecka.

W wydarzeniu biorą udział zarówno rodzice, jak i uczniowie w wieku od około 11 do 16 lat, którzy rozważają edukację zagraniczną. Obecność dyrektorów i reprezentantów znanych szkół, takich jak (…) czy (…), pozwala na nawiązanie bezpośredniego kontaktu oraz uzyskanie szczegółowych informacji o programach nauczania takich jak (...), (…), czy (…).

Celem spotkania jest nie tylko prezentacja oferty edukacyjnej, ale również stworzenie przestrzeni do wymiany doświadczeń między rodzinami – zarówno tymi, które dopiero rozważają edukację za granicą, jak i tymi, które już mają takie doświadczenia.

„D” to wydarzenie wyróżniające się osobistym podejściem, spokojną atmosferą i wysokim poziomem merytorycznym, skierowane do tych, którzy szukają czegoś więcej niż masowe targi edukacyjne.

Wydarzenia organizowane przez Spółkę, opisane powyżej, mających na celu zapewnienie wystawcy skutecznej prezentacji jego oferty podczas danego wydarzenia, odbywają się wyłącznie w Polsce. Klientami Spółki są zarówno podmioty krajowe, jak i zagraniczne (dalej jako: „Kontrahenci” lub „Usługobiorcy”). Kontrahenci Spółki mają siedzibę m.in. w Wielkiej Brytanii, Szwajcarii czy w Stanach Zjednoczonych. Kontrahenci zagranicznie nie posiadają stałego miejsca oprowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Pytanie

Czy miejsce świadczenia kompleksowych usług, organizacji Wydarzeń, opisanych w zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, gdy Kontrahent (nabywca Usług) nie posiada siedziby ani stałego miejsca zamieszkania na terytorium Polski, należy określać zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym czy Spółka powinna wystawić fakturę z adnotacją „odwrotne obciążenie”?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, miejscem świadczenia Usług w świetle ustawy o VAT, w sytuacji, w której nabywca Usług (Kontrahent ) nie posiada siedziby ani miejsca zamieszkania na terytorium Polski, a także nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Polski, należy określić zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, tj. w kraju siedziby Usługobiorcy, a tym samym w takim przypadku Wnioskodawca powinien wystawić fakturę dokumentującą wyświadczenie Usług z adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Uzasadnienie stanowiska Podatnika

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 Ustawy o VAT, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W art. 28a ust. Ustawy o VAT, na potrzeby stosowania przepisów o miejscu świadczenia usług sformułowano definicje podatnika. Zgodnie z nią podatnik to:

a)podmiot, który samodzielnie wykonuje działalność gospodarczą na zasadach określonych w Ustawie o VAT, lub

b)osoba prawna niebędąca podatnikiem na podstawie pkt a) powyżej, ale która jest zobowiązana do identyfikacji do celów podatku VAT.

W doktrynie wskazuje się, że „podatnikiem (czyli przedsiębiorcą) dla potrzeb stosowania przepisów o miejscu świadczenia jest podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy, względnie podmiot prowadzący „działalność gospodarczą odpowiadającą działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy”, bez względu na cele i rezultaty takiej działalności. Z powyższej definicji wynika, że podatnikiem jest zarówno podatnik polski, jak i podatnik z innego państwa członkowskiego oraz podatnik z kraju trzeciego (będący podatnikiem podatku o podobnym charakterze do VAT)”. – A. Bartosiewicz (w:) VAT. Komentarz, wyd. XVIII, Warszawa 2024, art. 28(a).

Ponadto wyrażony jest także pogląd, że „pojęcie podatnika obejmuje nie tylko podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w ustawie o VAT, lecz również podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w innych systemach prawnych, której definicja odpowiada tej przyjętej w polskich przepisach. Definicja podatnika obejmuje zatem również podatników podatku od wartości dodanej czy podatku o podobnym charakterze, a w przypadku gdy w danym systemie prawnym brak jest tego rodzaju podatków, każdy podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą odpowiadającą działalności gospodarczej określonej w przepisach o podatku od towarów i usług. Podatnikiem może być przedsiębiorca z kraju trzeciego, w którym nie obowiązuje VAT. Usługa taka będzie opodatkowana w kraju siedziby odbiorcy z zastrzeżeniem, że nie jest ona świadczona na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej znajdującego się w Unii Europejskiej” – J. Matarewicz (w:) Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2024, art. 28(a).

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w Ustawie o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej (art. 28b ust. 1 Ustawy o VAT).

Jak natomiast stanowi ust. 2 art. 28b Ustawy o VAT:

„W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.”

Z niniejszych przepisów Ustawy o VAT wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a Ustawy o VAT inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ww. ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Od ogólnej zasady zawartej w przepisie art. 28b Ustawy o VAT, zgodnie z którą miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę działalności gospodarczej, ustawodawca przewidział szereg odstępstw, wprowadzających szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia określonych kategorii usług.

Na gruncie niniejszej sprawy, ewentualne wątpliwości co do właściwego miejsca opodatkowania mogłyby powstać wyłącznie w kontekście dwóch wyjątków, tj.:

• zgodnie z art. 28g ust. 1 Ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają oraz
• stosownie do art. 28e Ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym m.in. usług zakwaterowania, użytkowania nieruchomości czy usług architektów, jest miejsce położenia danej nieruchomości.

W myśl art. 28g ust. 1 ustawy (obowiązującego do 31 grudnia 2024 r.):

„Miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.”

Ustawą z 8 listopada 2024 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2024 r. poz. 1721), która weszła w życie 1 stycznia 2025 r. zmieniono treść art. 28g ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:

„Miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, w przypadku gdy obecność na nich nie jest wirtualna, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.”

W kontekście ustalenia miejsca świadczenia usług wstępu konieczne jest także odwołanie się do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z 15 marca 2011 r., dalej jako: „Rozporządzenie”, ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77, str. 1), dalej jako „Dyrektywa”.

W art. 32 Rozporządzenia zdefiniowało pojęcie usług wstępu poprzez m.in. wskazanie, jakie usługi wchodzą w zakres tego pojęcia:

„Usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.”

Z kolei w myśl art. 32 ust. 2 lit. c) Rozporządzenia:

„Ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności: do prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.”

Natomiast w zakresie usług pomocniczych do usług wstępu zastosowanie znajdzie art. 33 Rozporządzenia, zgodnie z którym:

„Usługi pomocnicze, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują usługi, które są bezpośrednio powiązane ze wstępem na wydarzenia kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, świadczone oddzielnie na rzecz osoby uczestniczącej w wydarzeniu za opłatą.”

Powyższe przepisy jednoznacznie wskazują, że usługą wstępu na targi w rozumieniu art. 28g Ustawy o VAT jest wyłącznie świadczenie polegające na umożliwieniu fizycznego uczestnictwa w wydarzeniu (np. poprzez zakup biletu). Odmienny charakter ma natomiast świadczenie kompleksowej usługi związanej z organizacją stoiska wystawienniczego, obejmującej szereg elementów mających na celu zapewnienie wystawcy skutecznej prezentacji jego oferty podczas danego wydarzenia – tak jak ma to miejsce w przypadku świadczenia przez Spółkę opisanych usług.

W konsekwencji, w odniesieniu do Wnioskodawcy, który organizuje kompleksowe wydarzenie targowe umożliwiające wystawcom prezentację ich oferty, nie znajduje zastosowania art. 28g Ustawy o VAT. Świadczenie to nie polega bowiem na udzieleniu prawa wstępu w zamian za opłatę za bilet, lecz na realizacji szeregu usług składających się na złożone świadczenie targowe. W związku z tym miejsce świadczenia należy ustalić zgodnie z art. 28b Ustawy o VAT.

Kolejnym z wyjątków od ogólnej zasady określania miejsca świadczenia usług jest sytuacja przewidziana w art. 28e Ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami – takich jak usługi pośrednictwa, rzeczoznawstwa, zakwaterowania, użytkowania lub używania nieruchomości oraz świadczenia architektów czy nadzoru budowlanego – jest miejsce położenia nieruchomości.

W praktyce interpretacyjnej organów podatkowych podkreśla się jednak, że aby usługę uznać za związaną z nieruchomością w rozumieniu art. 28e Ustawy o VAT, sama nieruchomość musi stanowić element centralny dla realizowanego świadczenia. Tymczasem, jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 stycznia 2023 r. (0114-KDIP1-2.4012.514.2022.2.JO), w przypadku usługi organizacji targów, na która składają się m.in. udostępnienie powierzchni wstawienniczej, wejściówki, katalogi oraz opłaty administracyjne, nieruchomość (czyli fizyczna przestrzeń wystawiennicza) nie jest świadczeniem dominującym. Usługi te mają charakter złożony i zorientowana jest na umożliwienie uczestnictwa w Wydarzeniach, a nie na samą możliwość korzystania z nieruchomości.

Analogiczne stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 stycznia 2013 r. (sygn. I SA/Wr 1419/12) podkreślono, że usługa najmu powierzchni wstawienniczej nie może być kwalifikowana jako usługa związana z nieruchomością, jeżeli stanowi ona jedynie element szerszego świadczenia – jakim jest kompleksowa organizacja udziału w wydarzeniu targowym. Sąd jednoznacznie stwierdził, że dla nabywców celem nie było nabycie samej powierzchni, lecz możliwość zaprezentowania się na targach.

Kolejno Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wyroku z dnia 9 marca 2006 r. w sprawie C-114/05 (Gillian Beach Ltd.) uznał, że organizacja targów i wystaw – jako kompleksowe świadczenie obejmujące różnorodne działania promocyjno-informacyjne – nie powinna być utożsamiana z usługami związanymi z nieruchomością, nawet jeśli jednym z elementów jest wynajem przestrzeni. TSUE wskazał, że usługa ta ma na celu umożliwienie odbiorcom przedstawienia produktów, usług lub informacji w ramach jednorazowej prezentacji – co przesądza o jej odrębnym, niemajątkowym charakterze.

Podobne stanowisko zajął również Wojewódzki Sądu Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 24 lipca 2012 r. (sygn. I SA/Po 372/12) uznając, że usługi obejmujące wynajem powierzchni wystawienniczej wraz ze świadczeniami dodatkowymi nie powinny być traktowane jako związane z nieruchomościami. Jak słusznie zauważono, celem świadczenia nie jest zapewnienie dostępu do nieruchomości w sensie prawnym lub fizycznym, lecz umożliwienie udziału w określonym wydarzeniu.

Na tle wskazanego przepisu należy zastrzec, że w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wywodzi się, że dla zastosowania wskazanej regulacji konieczne jest, aby świadczona usługa miała bezpośredni związek z daną, konkretną nieruchomością. I tak, w wyroku z 7 września 2006 r. w sprawie Heger Rudi GmbH v Finanzamt Graz-Stadt (sygn. C-166/05), Trybunał odniósł się do tej kwestii stwierdzając, że „sprzeczne z systematyką art. 9 ust. 2 lit. a Szóstej Dyrektywy byłoby dopuszczenie, aby w zakresie tej zasady szczególnej mieściło się każde świadczenie usług, które pozostaje w jakimkolwiek, nawet niewielkim związku z nieruchomością, ponieważ znaczna liczba usług jest mniej lub bardziej związana z nieruchomością”. Uznano tym samym, że tylko świadczenie usług, jakie pozostaje w bezpośrednim związku z nieruchomością, może zostać opodatkowane w miejscu położenia tej nieruchomości.

Podkreślić należy, że przedmiotem rzeczywistej działalności Spółki jest m.in. profesjonalna organizacja wydarzenia o nazwie „B” – specjalistycznych targów edukacyjnych połączonych z konferencją, dedykowanych zagranicznym szkołom z internatem (boarding schools). Wydarzenie to stanowi unikalną platformę umożliwiającą bezpośredni kontakt przedstawicieli renomowanych placówek edukacyjnych z Europy i Ameryki Północnej z polskimi rodzinami zainteresowanymi edukacją międzynarodową.

W ramach „B” uczestnicy mają możliwość uczestniczenia w prelekcjach oraz panelach dyskusyjnych prowadzonych przez ekspertów z dziedziny edukacji, jak również odbycia indywidualnych spotkań z reprezentantami szkół. Wydarzenie prezentuje ofertę programów edukacyjnych na poziomie szkoły średniej oraz programów przygotowujących do podjęcia studiów na prestiżowych uczelniach zagranicznych.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca świadczy kompleksową usługę organizacji wydarzenia targowego, w ramach której Kontrahenci (wystawcy) uzyskują możliwość zaprezentowania swojej oferty edukacyjnej. Usługi te obejmują nie tylko udostępnienie powierzchni wystawienniczej, ale również szereg świadczeń dodatkowych, takich jak: wpis do katalogu wystawców (zarówno w wersji papierowej, jak i elektronicznej), identyfikatory wystawców, karnet parkingowy oraz dostęp do sieci Wi-Fi na czas trwania wydarzenia. Wskazane elementy nie stanowią celu samego w sobie, lecz służą prawidłowej realizacji głównego świadczenia, jakim jest umożliwienie uczestnictwa i promocji wystawców podczas targów.

Z punktu widzenia Kontrahentów Wnioskodawcy, celem nabycia wskazanej usługi jest uzyskanie możliwości zaprezentowania swojej oferty edukacyjnej w ramach targów oraz dotarcia do potencjalnych odbiorców końcowych, w szczególności rodziców i uczniów. Wnioskodawca jest wyłącznym organizatorem wydarzenia i odpowiada za jego kompleksową realizację.

Podobna sytuacja dotyczy pozostałych wydarzeń organizowanych przez Spółkę: „C” oraz „D”.

Zgodnie z poglądami doktryny każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej.

Wskazać również należy, że ani Dyrektywa ani też przepisy krajowe nie zawierają definicji świadczenia złożonego. Brak również szczególnych uregulowań dotyczących przesłanek uznawania danego świadczenia za świadczenie złożone. Ocena, w jakich okolicznościach świadczenia powiązane należy traktować jako świadczenia jednolite, kształtowana jest na bazie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Orzecznictwo TSUE zawiera wskazówki dotyczące warunków jakie muszą być spełnione żeby uznać określony zespół świadczeń za świadczenie złożone.

Jedna transakcja występuje zatem wtedy, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Ponadto, jeżeli jedno świadczenie stanowi świadczenie główne, natomiast pozostałe świadczenia stanowią świadczenia dodatkowe/pomocnicze, to traktowane są one z punktu widzenia podatkowego tak jak świadczenie główne tj. dzielące los prawny świadczenia głównego. W szczególności świadczenie należy uznać za dodatkowe/pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samo w sobie, lecz służy skorzystaniu w jak najlepszy sposób ze świadczenia głównego tj. stanowi środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z tego świadczenia (np. wyrok TSUE z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd - pkt 29, wyrok z 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 - pkt 16; wyrok z 17 stycznia 2013 r., w sprawie C-224/11 - pkt 30; lub też wyrok TSUE z 27 czerwca 2013 r. w sprawie C-155/12 RR Donnelley Global Tumkey Solutions Poland sp. z o.o. - pkt 21).

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego należy jednoznacznie wskazać, że organizowane przez Spółkę wydarzenia mają charakter usługi złożonej, której zasadniczym celem jest umożliwienie Kontrahentom, tj. Usługobiorcom skutecznego zaprezentowania swojej oferty edukacyjnej. Udostępnienie powierzchni wystawienniczej stanowi jedynie element pomocniczy w ramach całościowego świadczenia i nie może być uznane za usługę dominującą. W rezultacie, brak jest podstaw do zastosowania art. 28e Ustawy o VAT, dotyczącego ustalanie miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami.

Analiza całokształtu okoliczności faktycznych prowadzi do wniosku, że świadczenie realizowane przez Spółkę nie polega wyłącznie na wynajmie określnej powierzchni, lecz obejmuje szereg wzajemnie powiązanych elementów, takich jak działania promocyjne, organizacyjne i logistyczne, które łącznie tworzą jednolite świadczenie związane z udziałem w wydarzeniu targowym. W ocenie Spółki fakt, że targi odbywają się w konkretnej lokalizacji, nie przesądza jeszcze o związku świadczonej usługi z nieruchomością w rozumieniu art. 28e Ustawy o VAT, ponieważ lokalizacja ta nie stanowi celu samego w sobie, a jedynie warunek techniczny dla realizacji usługi zasadniczej.

Jak wynika z przedstawionego opisu, Spółka świadczy przedmiotowego usługi m.in. na rzecz podmiotów z Wielkiej Brytanii oraz Szwajcarii. W takim przypadku – przy braku podstaw do zastosowania przepisów szczególnych, tj. art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n Ustawy o VAT – miejsce świadczenia Usług należy określić zgodnie z zasadą ogólną, tj. na podstawie art. 28b ust. 1 Ustawy o VAT. Oznacza to, że usługi te nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, lecz w państwie siedziby Usługobiorcy.

W myśl art. 106a pkt 2 Ustawy o VAT, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

a.państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,

b.państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 10, 12-14 oraz 18 Ustawy o VAT, faktura powinna zawierać m.in.:

• kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto; stawkę podatku;
• sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
• w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Natomiast zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 1 Ustawy o VAT, faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14. Tym samym, zgodnie z powyższymi przepisami faktury dokumentujące organizację Usług winne zawierać adnotację „odwrotne obciążenie”.

Reasumując, w ocenie Podatnika miejscem świadczenia Usług organizacji targów w świetle Ustawy o VAT, w sytuacji, w której nabywca usługi nie posiada siedziby ani miejsca zamieszkania na terytorium Polski, a także nie prowadzi działalności na terytorium Polski, należy określić zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 Ustawy o VAT, tj. w kraju siedziby Usługobiorcy, a tym samym w takim przypadku Wnioskodawca powinien wystawić faktury dokumentujące zorganizowanie Usług z adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Organy podatkowe stoją na podobnym stanowisku, a potwierdzają to następujące interpretacje indywidualne:

• pismo z dnia 11 lutego 2025 r. Dyrektora KIS, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.623.2024.1.JO;
• pismo z dnia 20 stycznia 2025 r. Dyrektora KIS, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.624.2024.1.JO;
• pismo z dnia 29 października 2024 r. Dyrektora KIS, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.439.2024.2.AP;
• pismo z dnia 12 czerwca 2018 r. Dyrektora KIS, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.274.2018.2.PC;
• pismo z dnia 3 października 2019 r. Dyrektora KIS, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.279.2019.2.ISK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego.

Dodatkowe informacje

Dodatkowo wskazuję, że obecny publikator prawny ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług to: t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 775.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym opisanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.