Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 23 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług. Uzupełnił Pan wniosek – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 maja 2025 r. (wpływ 16 maja 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca uzyskał uprawnienia do wykonywania zawodu lekarza akupunktury po zdaniu międzynarodowego egzaminu organizowanego przez A w (…), współpracującą ze B. Na podstawie zdanych egzaminów otrzymał dyplom lekarza akupunktury – poziom zaawansowany.

Usługi, które zamierza świadczyć, mają na celu profilaktykę, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawę zdrowia.

Wnioskodawca planuje prowadzenie działalności gospodarczej, której celem jest świadczenie usług medycznych (leczniczych) w zakresie akupunktury oraz elektroakupunktury, realizowanych zgodnie z międzynarodowymi standardami medycyny opartej na dowodach (evidence-based medicine EBM).

Z uwagi na medyczny charakter świadczonych usług oraz najwyższe kwalifikacje medyczne Wnioskodawcy w zakresie akupunktury, wnosi on o interpretację dotyczącą zwolnienia tych usług z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT, który dotyczy usług medycznych świadczonych przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje w celu leczenia i poprawy zdrowia pacjentów.

Zasady wykonywania niektórych zawodów medycznych zostały uregulowane w odrębnych aktach prawnych, np. zawód lekarza, dentysty, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, farmaceuty, felczera, diagnosty laboratoryjnego. Poza wymienionymi istnieje jeszcze spora grupa innych zawodów medycznych, dla których jednak nie zostały określone zasady wykonywania w odrębnych przepisach. Należy zatem przyjąć, że pojęcie „osoba wykonująca zawód medyczny” obejmuje osoby wykonujące zawody, których status jest określony ustawowo, jak i zawody, które nie mają na gruncie obowiązującego prawa takiego uregulowania.

Pojęcie „wykonywanie zawodu medycznego” należy odnieść do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych. Wnioskodawca dokładnie takie umiejętności posiada co świadczy o uzyskaniu tytułu lekarskiego.

Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że będące przedmiotem wniosku usługi w zakresie akupunktury i elektroakupunktury będą świadczone osobiście i w tym zakresie wykonuje zawód, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj. inny zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 618).

Akupunktura: zabiegi akupunktury polegają na precyzyjnym umieszczaniu cienkich igieł w określonych punktach ciała, co stymuluje naturalne mechanizmy obronne organizmu oraz przywraca równowagę energetyczną. Usługi te mają charakter leczniczy, a nie kosmetyczny – służą wyłącznie celom zachowania, ratowania, przywracania i poprawy zdrowia. Zabiegi akupunktury wykonywane będą osobiście przez Wnioskodawcę, który wykonuje zawód medyczny w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 618).

Usługi będą wykonywane wobec pacjentów, dla których istnieją medyczne wskazania do ich przeprowadzania, a ich działanie ma bezpośredni wpływ na leczenie bólu, na podłoże, ustrój i formacje obronne organizmu wywierając działanie stymulacyjne na układ RES (ang. reticuloendothelial system), właściwości żerne fagocytów i aktywność przeciwciał. Jest to bardzo istotne działanie medyczne przy leczeniu przewlekłych stanów zapalnych, alergii i detoksykacji organizmu.

Zabiegi elektroakupunktury wykonywane będą przy użyciu certyfikowanych urządzeń medycznych klasy IIa, co gwarantuje bezpieczeństwo i wysoką jakość świadczonych usług. Metoda ta stanowi uzupełnienie tradycyjnej akupunktury, polegając na dodatkowej stymulacji punktów akupunkturowych przy użyciu impulsów elektromagnetycznych. Obie kategorie usług realizowane będą zgodnie z zasadami medycyny opartej na dowodach (evidence‑based medicine) i mają na celu wyłącznie poprawę stanu zdrowia pacjentów.

B - sformułowała listę dolegliwości, które mogą być leczone za pomocą opisanej terapii. Są to m.in.:

• choroby kości, mięśni i stawów (np. rwa kulszowa, stany zapalne, bóle pleców),
• choroby układu krążenia (choroba wieńcowa, nadciśnienie, zakrzepica),
• choroby układu oddechowego (astma, zapalenia zatok, oskrzeli, przewlekły kaszel),
• zaburzenia żołądkowo-jelitowe (zapalenie żołądka, biegunka, zaparcia, skurcze przełyku, owrzodzenia),
• problemy ginekologiczne i położnicze (zaburzenia menstruacji, bolesne miesiączki, zespół klimakteryczny, wymioty ciężarnych, obniżenie narządu rodnego),
• zaburzenia wątroby i pęcherzyka żółciowego,
• choroby urologiczne (nietrzymanie moczu, zapalenia pęcherza, kamica nerkowa),
• choroby oczu (zapalenie spojówek, jaskra, zaćma),
• problemy skórne (trądzik, łuszczyca),
• zaburzenia na tle seksualnym (impotencja, oziębłość),
• choroby neurologiczne (bóle głowy, niedowłady po udarach, zawroty głowy, szum w uszach),
• zaburzenia psychiczne i emocjonalne (uzależnienia, depresja, nerwice, bezsenność).

Akupunktura jako świadczenie medyczne w zakresie leczenia bólu jest również refundowana przez Narodowy Fundusz Zdrowia – NFZ. Terapia jest powszechnie uznawaną metodą leczenia pacjentów, uznaną przez B, która opracowała listę ponad kilkudziesięciu wskazań do leczenia akupunkturą, gdzie z reguły osiąga się dobre lub bardzo dobre wyniki. W raporcie podsumowującym wyniki badań i testów klinicznych B potwierdza akupunkturę jako efektywną metodę leczenia wielu chorób.

Elektroakupunktura: zabiegi elektroakupunktury, wykonywane przy użyciu certyfikowanych urządzeń medycznych klasy IIa, stanowią uzupełnienie tradycyjnej akupunktury medycznej. Metoda ta polega na zastosowaniu kontrolowanych impulsów elektromagnetycznych, które zwiększają intensywność stymulacji punktów akupunkturowych, co może przyspieszyć efekty terapeutyczne i przedłużyć ich trwałość. Dzięki zaawansowanej technologii elektroakupunktury możliwe jest precyzyjne dostosowanie intensywności impulsów do indywidualnych potrzeb pacjenta, co jest szczególnie ważne w przypadkach, gdy tradycyjna akupunktura wykazuje ograniczoną skuteczność lub wymaga dodatkowego wsparcia. Zabiegi te mają, podobnie jak tradycyjna akupunktura, na celu poprawę funkcji organizmu, redukcję bólu, zmniejszenie stanów zapalnych oraz wsparcie odpowiedzi immunologicznej.

Elektroakupunktura to uznana metoda leczenia, która jest często stosowana w praktyce medycznej w krajach, gdzie akupunktura jest powszechnie akceptowana. Istnieją liczne badania kliniczne, które dokumentują skuteczność elektroakupunktury w leczeniu różnych dolegliwości, potwierdzając jej podstawy zgodne z zasadami medycyny opartej na dowodach (evidence-based medicine). Zgodnie z konceptem evidence-based medicine, tylko metody, które mają udowodnioną skuteczność na podstawie rzetelnych badań klinicznych, są uznawane za zasadne do stosowania. Badania dostarczają dowodów na to, że elektroakupunktura może pomóc w leczeniu bólu, stanów zapalnych, problemów z układem mięśniowo-szkieletowym, a także wspomagać leczenie innych schorzeń neurologicznych, skórnych i emocjonalnych.

Niektóre źródła, takie jak przeglądy systematyczne i metaanalizy ze źródeł takich jak (...), podkreślają skuteczność elektroakupunktury w kontekście niektórych wskazań, w tym zarządzania bólem, co stanowi podstawę jej klasyfikacji jako metody evidence-based.

Aby poprawić wiarygodność, w wielu dokumentach medycznych na temat elektroakupunktury wskazuje się na wyniki badań kontrolowanych, które analizują tę metodę w kontekście dostępnych norm skuteczności w leczeniu danej jednostki chorobowej.

Zatem, pisząc o elektroakupunkturze jako metodzie evidence-based należy odwołać się do takich wyników badań oraz opinii takich organizacji jak B i inne ciała medyczne uznające elektroakupunkturę za wartościową metodę leczenia, pod warunkiem zapewnienia odpowiedniego nadzoru i stosowania zgodnych z normami procedur.

Informacje na temat elektroakupunktury jako metody leczenia opartej na dowodach (evidence‑based medicine) można znaleźć w literaturze naukowej oraz w wytycznych medycznych, jak systematyczne przeglądy badań i meta-analizy, publikowane w czasopismach takich jak (...) oraz dokumenty B.

Przykładowe linki do źródeł, które potwierdzają, że elektroakupunktura jest metodą leczenia opartą na dowodach (evidence‑based medicine) to:

(...)

Przedstawione źródła dostarczają niezbitych dowodów naukowych potwierdzających, że zarówno sama akupunktura, jak i jej nowożytny wzorzec w postaci elektroakupunktury stanowiący swoisty mariaż tradycji z nowoczesnością spełniają kryteria medycyny opartej na dowodach.

Definicja akupunktury została także sklasyfikowana wg słownika języka polskiego PWN jako metoda leczenia, polegająca na nakłuwaniu igłami ściśle określonych punktów ciała. (https://sjp.pwn.pl/szukaj/akupunktura.html).

W Pana ocenie, opierając się na treści interpretacji o sygnaturze ILPP3/4512-1-14/16-4/TK VAT (dostępnej pod adresem: https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/pisma-urzedowe/ilpp3-4512-1-14-16-4-tk-vat-w-zakresie- zwolnienia-od-184858169?utm_source=chatgpt.com) oraz interpretacji o sygnaturze 0114-KDIP1-1.4012.773.2018.2.MMA VAT (dostępnej pod adresem: https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/pisma- urzedowe/0114-kdip1-1-4012-773-2018-2-mma-vat-w-zakresie-zwolnienia-od-185037058 ) – wynika, że aby usługi medyczne mogły korzystać ze zwolnienia od VAT, muszą być świadczone przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje (przesłanka podmiotowa) oraz mieć na celu poprawę zdrowia pacjentów (przesłanka przedmiotowa). Pana kwalifikacje medyczne, sposób realizacji usług oraz stosowanie certyfikowanych urządzeń medycznych klasy IIa potwierdzają spełnienie obu kryteriów.

Świadczenie powyższych usług medycznych planuje Pan realizować w ramach działalności gospodarczej prowadzonej pod następującymi kodami: 86.99.Z – Pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana oraz 86.96.Z – Działalność w zakresie medycyny tradycyjnej, uzupełniającej i alternatywnej.

Nie zamierza Pan prowadzić działalności jako typowy podmiot leczniczy w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 799 ze zm.).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Na pytanie 1: „Czy będzie prowadził Pan działalność na terenie podmiotu leczniczego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT”, odpowiedział Pan: „Nie, moja działalność nie jest zarejestrowana jako podmiot leczniczy w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej. Aktualnie nie prowadzę usług na terenie podmiotu leczniczego.

Jednak przewiduję dwa możliwe warianty wykonywania usług:

- Sytuacja 1 – na terenie podmiotu leczniczego: w przypadku, gdy podpiszę umowę współpracy z przychodnią lub innym podmiotem leczniczym i będę prowadził zabiegi w ich lokalu – wtedy usługi będą wykonywane na terenie podmiotu leczniczego.

- Sytuacja 2 – poza terenem podmiotu leczniczego: gdy zabiegi wykonuję we własnym gabinecie lub w innym wynajętym lokalu, który nie należy do podmiotu leczniczego – wówczas usługi nie są świadczone na terenie podmiotu leczniczego.

Na pytanie 2: „Czy usługi będą świadczone na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich zakładów”, odpowiedział Pan: „Nie – obecnie usługi nie są świadczone na rzecz podmiotów leczniczych. Są wykonywane osobiście na rzecz pacjentów indywidualnych”.

Na pytanie 3: „Czy akupunktura i elektroakupunktura to zaakceptowana metoda medyczna”, odpowiedział Pan: „Tak. Akupunktura oraz elektroakupunktura są uznanymi metodami terapeutycznymi, które zostały oficjalnie zaakceptowane przez B jako część medycyny tradycyjnej i komplementarnej”.

Na pytanie 4: „Czy wykonuje Pan zawód medyczny w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT oraz art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej”, odpowiedział Pan: „Tak. Wykonuję zawód medyczny w zakresie terapii akupunkturą, na podstawie odrębnych przepisów. Prowadzę działalność w zakresie świadczenia usług zdrowotnych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o działalności leczniczej”.

Na pytanie 5: „Czy posiada Pan kwalifikacje do przeprowadzania zabiegów akupunktury oraz elektroakupunktury”, odpowiedział Pan: „Tak. Posiadam kwalifikacje potwierdzone dyplomem i certyfikatami ukończenia specjalistycznych szkoleń z zakresu akupunktury i elektroakupunktury, zgodnych z wytycznymi A oraz B”.

Na pytanie 6: „Czy posiada Pan zaświadczenie z Ministerstwa Zdrowia potwierdzające równorzędność kwalifikacji z dyplomem wyższej uczelni w Polsce”, odpowiedział Pan: „Nie posiadam takiego zaświadczenia. Moje kwalifikacje zostały nadane przez – A– i mają charakter międzynarodowy. Tytuł „Doctor of Acupuncture” potwierdza moje kompetencje zawodowe w zakresie medycyny tradycyjnej, ale nie jest równoważny z tytułem lekarza medycyny uzyskanym w Polsce”.

Pytania

1.Czy wykonywane przez Wnioskodawcę usługi medyczne z zakresu akupunktury i elektroakupunktury realizowane osobiście jako usługi opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług?

2.Czy wykonywane przez Wnioskodawcę usługi medyczne z zakresu akupunktury i elektroakupunktury, realizowane osobiście jako usługi opieki medycznej w zakresie prowadzonej działalności na terenie podmiotu leczniczego i na jego zlecenie, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1

W świetle przywołanej regulacji należy zauważyć, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek podmiotowej i przedmiotowej.

Według Pana oceny, spełnia Pan wszystkie warunki niezbędne do zastosowania zwolnienia z VAT.

Przesłanka podmiotowa: Wnioskodawca jest lekarzem akupunktury – poziom zaawansowany, który uzyskał międzynarodowe kwalifikacje do leczenia przy wykorzystaniu rozległej wiedzy medycznej według zasad Tradycyjnej Medycyny Chińskiej. Jest to najwyższy poziom certyfikacji w zawodzie lekarza akupunktury, przyznawany przez A, uznawaną przez B. Taki dyplom stanowi dowód na najwyższe kwalifikacje zawodowe, które umożliwiają wykonywanie zawodu lekarza akupunktury na poziomie międzynarodowym, w tym również na terenie Unii Europejskiej w tym Polski. Uzyskany dyplom jednoznacznie wskazuje na posiadanie odpowiednich kwalifikacji do wykonywania zawodu lekarza akupunkturzysty.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, osoba, która posiada kwalifikacje do świadczenia usług zdrowotnych w określonej dziedzinie, a także posiada międzynarodowy dyplom w tej dziedzinie, ma prawo świadczyć usługi medyczne na terenie Polski.

Wnioskodawca spełnia te warunki, co daje podstawy do zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT.

Przesłanka przedmiotowa: świadczone przez Wnioskodawcę usługi akupunktury oraz elektroakupunktury mają charakter medyczny związany z rodzajem świadczonych usług, tj. usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia i spełniają definicję usług zdrowotnych, określoną w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT.

Terapia jest powszechnie uznawaną metodą leczenia pacjentów, uznaną przez B, która opracowała listę ponad kilkudziesięciu wskazań do leczenia akupunkturą, gdzie z reguły osiąga się dobre lub bardzo dobre wyniki. W raporcie podsumowującym wyniki badań i testów klinicznych B potwierdza akupunkturę jako efektywną metodę leczenia wielu chorób.

Ad. 2

Uważa Pan, że świadczone przez Pana osobiście usługi akupunktury oraz elektroakupunktury stanowią świadczenia zdrowotne w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT – jako usługi w zakresie opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia, wykonywane przez osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje zawodowe.

W związku z powyższym, usługi te – wykonywane osobiście w ramach prowadzonej działalności – powinny korzystać ze zwolnienia z podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 18a ustawy:

Zgodnie z art. 43 ust. 17a ustawy:

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy:

Należy jednak zauważyć, że ww. przepisy zwalniają od podatku wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, nie zwalniają zatem wszystkich świadczeń, które można wykonać w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze bądź w ramach zawodów medycznych, ale tylko te, które służą określonemu celowi. Zauważyć zatem należy, że wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem – nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od podatku.

Przytoczone powyżej przepisy krajowe w zakresie opieki medycznej stanowią implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. b i c Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym:

Z powołanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że zwolnieniu od podatku VAT podlegają usługi w zakresie opieki medycznej, które spełniają określone warunki: służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, a także świadczone są przez konkretne, wymienione przez ustawodawcę wprost podmioty. Powyższe zwolnienie ma zatem charakter podmiotowo-przedmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Precyzując czynności, których celem jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie lub poprawa zdrowia, należy zastosować wykładnię językową.

„Profilaktyka” to wszelkie działania i środki stosowane w celu zapobiegania czemuś niepożądanemu, likwidowanie przyczyn niekorzystnych zjawisk, to działania i środki stosowane w celu zapobiegania chorobom. Zatem profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, poprzez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby.

„Zachowywanie” rozumiane jest zaś jako dochowanie czegoś w stanie niezmienionym, nienaruszonym lub niezniszczonym mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności, utrzymywanie.

Interpretując słowo „ratowanie” należy odwołać się do słów „ratować” i „ratownictwo”. Ratować to starać się ocalić, zachować coś, natomiast ratownictwo jest rozumiane jako ogół środków i metod ratowania życia ludzkiego i niesienia pomocy w warunkach zagrożenia.

Pojęcie „przywracać” oznacza doprowadzić coś do poprzedniego stanu, wprowadzić coś na nowo, odtworzyć coś w pierwotnej postaci, wznowić, odnowić, sprawić, że ktoś się znajdzie w takiej sytuacji, w takim stanie, w jakim był poprzednio. Pojęcie „przywracanie zdrowia” oznacza doprowadzenie zdrowia do poprzedniego stanu, sprawienie, że znajdzie się ono w takim stanie, w jakim był poprzednio.

„Poprawa” to zmiana stanu czegoś na lepsze, poprawienie czegoś, poprawianie się, polepszanie. Z kolei termin „poprawa zdrowia”, którym posługuje się ustawodawca określając zakres zwolnień, zgodnie z wykładnią literalną, oznacza zmianę stanu zdrowia na lepsze, poprawienie zdrowia, jego polepszanie.

Zatem dokonując ustalenia, czy dana usługa medyczna korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług należy ustalić, czy będzie spełniała wyżej określone warunki.

Z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, że zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich i które należy postrzegać w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT (wyrok C-473/08 w sprawie Eulitz, pkt 25). Jak również wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości UE w swym orzecznictwie: pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 VI Dyrektywy (obecnie art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Definicja opieki medycznej nie została zawarta ani w krajowych, ani wspólnotowych przepisach podatkowych. W tym zakresie należy szukać wyjaśnienia tych pojęć w bogatym dorobku orzecznictwa wspólnotowego.

W wyroku w sprawie L.u.P. GmbH (C-106/05, pkt 27) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że pojęcia „opieki medycznej” oraz „świadczeń opieki medycznej” (…) odnoszą się do świadczeń, które służą diagnozie, opiece oraz w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Pojęcie to zdefiniowano również w wyroku w sprawie d´Ambrumenil (C- 307/01, pkt 57), gdzie podkreślono, że pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych.

Ww. pojęcie „usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia” odpowiada określeniom używanym przez Trybunał „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”. W pojęciu tym zawierają się również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie Unterpertinger, C-212/01, pkt 40).

Ani przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, ani orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE nie dają podstaw do tego, aby zakresem opieki medycznej podlegającej zwolnieniu objąć wszystkie działania medyczne wynikające z procesu leczenia. Zatem czynności, których celem nie jest ochrona zdrowia, nie mogą być uznane za świadczenia opieki medycznej i nie mogą podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Stanowisko takie wynika z wyroku w sprawie C-212/01.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie Margarete Unterpringer s Pensionsversicherungsanstalt der Arbiter C-212/01 stwierdził, że „(…) to cel usługi medycznej decyduje o tym, czy powinna ona być zwolniona z podatku VAT. Dlatego też, jeśli kontekst, w jakim taka usługa jest wykonywana, pozwala ustalić, że jej głównym celem nie jest ochrona zdrowia, włączając w to utrzymanie lub przywrócenie zdrowia, lecz udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących skutki prawne, zwolnienie nie ma zastosowania do takiej usługi”.

Również z orzeczenia C-384/98 wynika, że preferencji podlegać mogą jedynie te usługi, które mają cel terapeutyczny bądź profilaktyczny, a nie podlegają mu takie, które mają charakter czysto ekspercki i doradczy (np. orzekanie o stanie zdrowia dla potrzeb przyznania renty, bądź dla instytucji ubezpieczeniowych dla ustalenia wysokości składki ubezpieczenia na życie).

Ponadto jak zauważył Rzecznik Generalny w sprawie C-262/08:

Rzecznik zauważa również, że:

Dokonując oceny przedstawionych okoliczności sprawy należy mieć na względzie zasadę wykładni zwolnień, stanowiących w istocie odstępstwo od generalnej zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT. Tym samym, wszelkie zwolnienia należy interpretować możliwie ściśle i wąsko tak, aby nie doprowadzić do rozszerzenia zwolnień.

Zatem w pierwszej kolejności należy wskazać przesłanki dotyczące podmiotów, które muszą być spełnione, aby można było zastosować zwolnienie od podatku VAT dla świadczonych usług medycznych.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia podmiotu leczniczego czy działalności leczniczej. Wobec powyższego, przy definiowaniu powyższych pojęć należy posiłkować się przepisami ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 450 ze zm.).

Na mocy art. 2 ust. 1 pkt 5 cyt. wyżej ustawy o działalności leczniczej:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o działalności leczniczej:

Według art. 11 ww. ustawy o działalności leczniczej:

Stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej:

Zgodnie z art. 106 ust. 1 w zw. z art. 100 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej:

Wskazał Pan, że nie jest Pan podmiotem leczniczym, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. Aktualnie nie prowadzi Pan usług na terenie podmiotu leczniczego. Przewiduje Pan dwa możliwe warianty wykonywania usług: na terenie podmiotu leczniczego: w przypadku, gdy podpisze Pan umowę współpracy z przychodnią lub innym podmiotem leczniczym i będzie Pan prowadził zabiegi w ich lokalu lub poza terenem podmiotu leczniczego gdy zabiegi wykonuje Pan we własnym gabinecie lub w innym wynajętym lokalu, który nie należy do podmiotu leczniczego. Obecnie usługi nie są świadczone na rzecz podmiotów leczniczych. Są wykonywane osobiście na rzecz pacjentów indywidualnych.

Wskazać należy, że warunek świadczenia czynności na terenie podmiotu leczniczego sprowadza się w istocie do tego, że są one faktycznie wykorzystywane (w ramach świadczenia usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia) na terenie tych podmiotów

W związku z powyższym – świadcząc usługi objęte zakresem wniosku – nie może Pan korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 i 18a ustawy, z uwagi na niespełnienie przesłanki podmiotowej, tj. brak statusu podmiotu leczniczego usługodawcy. Ww. przepis wprost wskazuje, że zwolnieniu na jego podstawie podlegają usługi w zakresie opieki medycznej wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze. W świetle wskazanych okoliczności i ww. przepisów ustawy o działalności leczniczej nie spełnia Pan tych warunków.

Zatem zbadać należy, czy w analizowanej sprawie zostaną spełnione warunki do zastosowania dla świadczonych usług zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy.

Warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

1)przesłanki o charakterze podmiotowym, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być osobą wykonującą zawód lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, psychologa lub inny zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej;

2)przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy, odsyła do art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej, który jednakże nie wymienia wprost zawodów medycznych odsyłając do kolejnych uregulowań.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o działalności leczniczej:

Przewidziany w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy warunek, zgodnie z którym zwolnione od podatku VAT są usługi opieki medycznej wykonywane w ramach zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej, tj. przez osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoby legitymujące się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących.

Zasady wykonywania niektórych zawodów medycznych zostały uregulowane w odrębnych aktach prawnych, np. zawód lekarza, dentysty, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, farmaceuty, felczera, diagnosty laboratoryjnego. Poza wymienionymi istnieje jeszcze spora grupa innych zawodów medycznych, dla których jednak nie zostały określone zasady wykonywania w odrębnych przepisach. Należy zatem przyjąć, iż pojęcie „osoba wykonująca zawód medyczny” obejmuje osoby wykonujące zawody, których status jest określony ustawowo, jak i zawody, które nie mają na gruncie obowiązującego prawa takiego uregulowania. Pojęcie „wykonywanie zawodu medycznego” należy odnieść do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących.

Z powołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy jednoznacznie wynika, że dla zastosowania zwolnienia od podatku istotny jest cel wykonywanych świadczeń. Ze zwolnienia będą korzystać tylko te czynności, które mają charakter diagnostyczny lub terapeutyczny (leczniczy). Jeśli świadczenie nie będzie służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, to wówczas nie będzie objęte zwolnieniem podatkowym. W związku z tym każdorazowo należy poddawać analizie, jaki cel przyświeca danej usłudze świadczonej na rzecz pacjenta. Należy mieć zatem na uwadze to, że na podstawie ww. przepisu zwalnia się od podatku wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Zauważyć zatem należy, że wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem – nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od podatku. Świadczenie usług, dokonywane w ramach wykonywania zawodu medycznego, jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług, jeśli nie odpowiada ono koncepcji opieki medycznej. Jeśli głównym celem usług medycznych nie jest ochrona, w tym zachowanie lub odtworzenie zdrowia, ale raczej udzielanie pewnych porad, nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku.

Wskazał Pan, że świadczone usługi będą wykonywane wobec pacjentów, dla których istnieją medyczne wskazania do ich przeprowadzania, a ich działanie ma bezpośredni wpływ na leczenie bólu, na podłoże, ustrój i formacje obronne organizmu wywierając działanie stymulacyjne na układ RES (ang. reticuloendothelial system), właściwości żerne fagocytów i aktywność przeciwciał. Jest to bardzo istotne działanie medyczne przy leczeniu przewlekłych stanów zapalnych, alergii i detoksykacji organizmu. Usługi, które zamierza Pan świadczyć, mają na celu profilaktykę, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawę zdrowia.

Tym samym należy stwierdzić, że świadcząc powyższe usługi w zakresie akupunktury i elektroakupunktury wypełni Pan przesłankę przedmiotową, wynikającą z art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy, gdyż jak wynika z opisu sprawy, celem świadczonych usług jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracaniu i poprawa zdrowia.

Wobec tego, należy dokonać oceny, czy w niniejszej sprawie spełniony zostanie także warunek podmiotowy określony w ww. przepisie, tzn. czy ww. usługi będą świadczone w ramach wykonywania zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

Pomocniczo przy ustalaniu kręgu osób wykonujących zawód medyczny posiłkować się można rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 10 lipca 2023 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1515), które w załączniku zawiera taryfikator kwalifikacyjny pracowników działalności podstawowej. Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, przez wykształcenie wyższe medyczne należy rozumieć posiadanie tytułu zawodowego nadawanego absolwentom studiów prowadzonych w uczelniach medycznych albo innych uczelniach, które prowadzą działalność dydaktyczną w dziedzinie nauk medycznych i nauk o zdrowiu, na kierunku przyporządkowanym do dyscypliny nauki medyczne, nauki farmaceutyczne lub nauki o zdrowiu. Przy czym, przy stosowaniu wspomnianego taryfikatora jednak zaliczenie każdego wyodrębnionego stanowiska do grupy osób wykonujących zawód medyczny podlegać musi weryfikacji pod kątem zarówno posiadania kwalifikacji, jak i udzielania świadczeń zdrowotnych.

W tym miejscu należy zauważyć, że w załączniku do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 227 ze zm.), zawód akupunkturzysty znajduje się w grupie:

• 32 Średni personel do spraw zdrowia;
• 323 Praktykujący niekonwencjonalne lub komplementarne metody terapii;
• 3230 Praktykujący niekonwencjonalne lub komplementarne metody terapii;
• 323001 Akupunkturzysta.

Wskazać należy, że zawód akupunkturzysty nie jest zawodem medycznym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej. Nie zmienia tego fakt, że zawód ten wymieniony został w klasyfikacji zawodów i specjalności w grupie praktykujących niekonwencjonalne lub komplementarne metody terapii (323). Dokonując analizy ww. rozporządzenia zauważyć należy ponadto, że zawód ten nie został wymieniony w grupie specjalistów do spraw zdrowia (22) obejmującej lekarzy, pielęgniarki, położne, specjalistów do spraw ratownictwa medycznego, lekarzy weterynarii, lekarzy dentystów, diagnostów laboratoryjnych, farmaceutów oraz innych specjalistów ochrony zdrowia.

Zgodnie z opisem sprawy uzyskał Pan uprawnienia do wykonywania zawodu lekarza akupunktury po zdaniu międzynarodowego egzaminu organizowanego przez A w (…), współpracującą ze B. Na podstawie zdanych egzaminów otrzymał Pan dyplom lekarza akupunktury – poziom zaawansowany. Nie posiada Pan zaświadczenia z Ministerstwa Zdrowia potwierdzającego równorzędność kwalifikacji z dyplomem wyższej uczelni w Polsce. Pana kwalifikacje zostały nadane przez A – i mają charakter międzynarodowy. Tytuł „Doctor of Acupuncture” potwierdza Pana kompetencje zawodowe w zakresie medycyny tradycyjnej, ale nie jest równoważny z tytułem lekarza medycyny uzyskanym w Polsce”.

Mając na uwadze charakterystykę zawodu akupunkturzysty, należy stwierdzić, że osoba posiadająca kwalifikacje do wykonywania ww. zawodu – nie spełnia przesłanki podmiotowej do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy.

Osoba wykonująca zawód akupunkturzysty nie posiada wykształcenia w dziedzinie nauk medycznych oraz nie posiada uprawnień do leczenia farmakologicznego. W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu zdarzenia przyszłego, nie można uznać, iż usługi te są wykonywane przez osobę wykonującą zawód medyczny. Świadczenie usług wykonywanych przez osobę posiadającą kwalifikacje akupunkturzysty i nieposiadającą uprawnień do leczenia farmakologicznego nie jest świadczeniem w ramach wykonywania zawodów medycznych i paramedycznych określonych przez ustawodawstwo krajowe przez osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w dziedzinie medycyny.

Przewidziany ustawą o podatku od towarów i usług warunek, zgodnie z którym świadczenie zdrowotne musi być dokonywane przez osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do ich udzielania oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej, wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących. Osoby wykonujące zawody medyczne to osoby, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje natomiast należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują, że nie posiada Pan zaświadczenia Ministerstwa Zdrowia potwierdzającego równorzędność uzyskanych przez Pana kwalifikacji z dyplomem wyższej uczelni w Polsce. Uzyskany przez Pana tytuł potwierdza Pana kompetencje zawodowe w zakresie medycyny tradycyjnej, ale nie jest równoważny z tytułem lekarza medycyny uzyskanym w Polsce.

Zatem, mimo iż posiada Pan fachowe kwalifikacje do udzielania świadczeń zdrowotnych w zakresie wskazanym we wniosku, tj. w zakresie świadczenia usług z zakresu akupunktury i elektroakupunktury, to jak wynika ze wskazanych powyżej przepisów ustawy o działalności leczniczej oraz w załączniku do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania, nie jest Pan osobą wykonującą zawód medyczny. Ponadto nie jest Pan podmiotem leczniczym w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej i nie jest Pan wpisany do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą.

W świetle powyższego nie została spełniona przesłanka przedmiotowa wynikająca z art. 43 ust. 1 pkt 18, 18a i 19 ustawy o VAT w zakresie zwolnienia od podatku dla świadczonych usług.

Podsumowując, świadczone przez Pana zabiegi akupunktury i elektroakupunktury nie są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust.1 pkt 19 ustawy o VAT, gdyż wbrew Pana twierdzeniom – posiadane przez Pana kwalifikacje nie wypełniają warunków pozwalających na zwolnienie od podatku VAT świadczonych przez Pana usług akupunktury i elektroakupunktury. Usługi objęte zakresem wniosku, nie będą świadczone przez Pana w ramach wykonywania zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. Tym samym, nie spełniają one podstawowej przesłanki umożliwiającej zastosowanie zwolnienia, tj. nie są świadczone przez określony ustawą podmiot (nie są świadczone w ramach wykonywania zawodu medycznego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej).

W konsekwencji, wykonywane przez Pana usługi z zakresu akupunktury i elektroakupunktury realizowane osobiście jako usługi opieki medycznej oraz w zakresie prowadzonej działalności na terenie podmiotu leczniczego i na jego zlecenie służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, nie korzystają ze zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług.

A zatem Pana stanowisko w zakresie pytania 1 i 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.