Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

-    prawidłowe –w zakresie uznania opisanej transakcji za dostawę towarów,

-    prawidłowe – w zakresie nieuznania Pana za podmiot, o którym mowa w art. 7a ustawy,

-    prawidłowe – w zakresie określenia miejsca świadczenia – opodatkowania dostawy towarów,

-    prawidłowe – w zakresie braku obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż na zasadach określonych w polskich przepisach oraz braku obowiązku rejestrowania sprzedaży na kasie rejestrującej,

-    prawidłowe – w zakresie niewliczenia do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, wartości sprzedaży, której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju,

-    prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenie podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabicie towarów i usług na terytorium kraju.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 29 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie:

-    uznania opisanej transakcji za dostawę towarów,

-    nieuznania Pana za podmiot, o którym mowa w art. 7a ustawy,

-    określenia miejsca świadczenia – opodatkowania dostawy towarów,

-    braku obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż na zasadach określonych w polskich przepisach oraz braku obowiązku rejestrowania sprzedaży na kasie rejestrującej,

-    niewliczenia do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, wartości sprzedaży, której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju,

-    prawa do odliczenie podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług na terytorium kraju.

Uzupełnił go Pan pismem z 27 maja 2025 r. (wpływ 27 maja 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenie przyszłego (ostatecznie przedstawiony w piśmie z 27 maja 2025 r.)

„A”, jest osobą fizyczną posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce (polskim rezydentem podatkowym).

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą „B”, wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG), posługując się numerem NIP (…) (dalej: „JDG” lub „Wnioskodawca”).

Wnioskodawca korzysta obecnie ze zwolnienia podmiotowego z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.; dalej: „ustawa o VAT”). Wnioskodawca rozważa jednak dobrowolną rejestrację jako czynny podatnik VAT w przyszłości lub może przekroczyć limit sprzedaży określony w ww. przepisie z tytułu innych czynności podlegających opodatkowaniu w Polsce.

Wnioskodawca planuje rozszerzyć prowadzoną działalność gospodarczą o sprzedaż detaliczną towarów przez Internet w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem. Wnioskodawca będzie w tym celu wykorzystywał własną stronę internetową (dalej: „Strona internetowa”), która będzie służyła jako platforma do prezentacji oferty i zbierania zamówień.

Model działania Wnioskodawcy w ramach planowanej działalności dropshippingowej będzie wyglądał następująco:

1.  Wnioskodawca będzie wyszukiwał towary (np. odzież, akcesoria, elektronika użytkowa itp.) oferowane przez dostawców mających siedzibę w krajach trzecich (poza terytorium Unii Europejskiej), głównie w Chińskiej Republice Ludowej (dalej: „Sprzedawcy”). Wyszukiwanie będzie odbywać się m.in. na zagranicznych platformach sprzedażowych.

2.  Informacje o wybranych towarach (opisy, zdjęcia) będą przez Wnioskodawcę pobierane, modyfikowane (np. tłumaczone na język polski, uzupełniane o dodatkowe informacje, edytowane graficznie) i prezentowane jako oferta handlowa na Stronie internetowej Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie samodzielnie i autonomicznie decydował o asortymencie oferowanym na Stronie internetowej oraz ustalał ostateczną cenę sprzedaży towaru dla klienta końcowego, uwzględniając koszt zakupu towaru od Sprzedawcy oraz własną marżę/narzut.

3.  Klientami będą głównie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (konsumenci) posiadające miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz potencjalnie w innych krajach UE (dalej: „Klienci”).

4.  Klienci, zainteresowani ofertą, będą składali zamówienia na towary za pośrednictwem Strony internetowej Wnioskodawcy. Przed złożeniem zamówienia Klient będzie zobowiązany do zapoznania się i zaakceptowania regulaminu Strony internetowej.

5.  Regulamin Strony internetowej, udostępniony Klientom, będzie jednoznacznie określał zasady transakcji, wskazując m.in., że:

a.  Sprzedawcą towaru dla Klienta jest Wnioskodawca, prowadzący działalność gospodarczą pod firmą „B” (...).

b.  Towary będące przedmiotem sprzedaży są wysyłane bezpośrednio od Sprzedawcy (kontrahenta Wnioskodawcy) z kraju trzeciego (spoza UE).

c.  Klient, jako odbiorca towaru na terytorium UE, jest importerem towaru w rozumieniu przepisów celnych i podatkowych.

d.  Cena towaru wskazana na Stronie internetowej nie zawiera podatku VAT należnego z tytułu importu towarów do kraju przeznaczenia ani ewentualnych należności celnych.

e.  Klient może zostać zobowiązany przez odpowiednie organy (celne, pocztowe, kurierskie) do uiszczenia należnego podatku VAT oraz ewentualnych opłat celnych w momencie lub w związku z dostawą towaru w kraju przeznaczenia, zgodnie z przepisami obowiązującymi w tym kraju.

6.  Klient będzie dokonywał płatności za zamówiony towar (cena towaru plus koszty wysyłki wskazane przez Wnioskodawcę) na rachunek bankowy Wnioskodawcy (JDG), np. za pośrednictwem systemów płatności online.

7.  Po otrzymaniu zamówienia i zaksięgowaniu płatności od Klienta, Wnioskodawca będzie we własnym imieniu składał zamówienie na zamówiony przez Klienta towar u Sprzedawcy (np. poprzez platformę sprzedażową Sprzedawcy). Wnioskodawca będzie podawał dane adresowe Klienta jako finalnego odbiorcy i adresata przesyłki oraz dokonywał płatności ceny towaru na rzecz Sprzedawcy ze środków otrzymanych od Klienta (po potrąceniu swojej marży/prowizji). W ten sposób Wnioskodawca nabywa od Sprzedawcy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, które następnie przenosi na Klienta.

8.  Sprzedawca, po otrzymaniu zamówienia i płatności od Wnioskodawcy, będzie wysyłał towar bezpośrednio na adres Klienta wskazany przez Wnioskodawcę. Towar nie będzie w żadnym momencie fizycznie trafiał do Wnioskodawcy ani nie będzie przez niego magazynowany na terytorium Polski.

9.  Wnioskodawca nie będzie dokonywał zgłoszenia celnego towarów w imieniu własnym ani w imieniu Klienta, nie będzie występował jako przedstawiciel Klienta (bezpośredni lub pośredni) w procedurze importowej. Wszelkie formalności celne i obowiązki związane z importem towaru, zgodnie z Regulaminem, spoczywać będą na Kliencie jako importerze.

10. Wnioskodawca współpracuje i planuje współpracować z różnymi Sprzedawcami oraz za pośrednictwem różnych platform. Wnioskodawca nie posiada pełnej, zweryfikowanej wiedzy ani praktycznej możliwości kontroli, czy każdy z jego kontrahentów (Sprzedawców) jest prawidłowo zarejestrowany w procedurze IOSS i czy prawidłowo wypełnia ewentualne obowiązki z tym związane w odniesieniu do realizowanych wysyłek. Wnioskodawca dla potrzeb własnych rozliczeń podatkowych nie może polegać na potencjalnym statusie podatkowym Sprzedawców w zakresie IOSS.

11. Wnioskodawca nie jest i nie planuje dokonać rejestracji do szczególnej procedury dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych przewidzianej w Dziale XII, Rozdziale 9 ustawy o VAT (tzw. procedury IOSS), ani jako podatnik, ani jako ewentualny pośrednik.

12. Wartość rzeczywista towarów w pojedynczych przesyłkach realizowanych w ramach tej działalności zasadniczo nie będzie przekraczać równowartości 150 euro.

13. Wnioskodawca, jako sprzedawca działający na rzecz Klienta, będzie podmiotem odpowiedzialnym wobec Klienta z tytułu rękojmi za wady fizyczne sprzedanego towaru, zgodnie z przepisami Kodeksu Cywilnego, i będzie rozpatrywał ewentualne reklamacje zgłaszane przez Klientów.

Doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

1.  W odpowiedzi na pytanie: Czy Sprzedawcy będą działać poprzez portale internetowe takie jak np. (…)?

wskazał Pan:

Tak, Wnioskodawca przewiduje, że Sprzedawcy (głównie z Chin), od których Wnioskodawca będzie nabywał towary w celu ich dalszej odsprzedaży Klientom, mogą działać i oferować swoje produkty za pośrednictwem dużych międzynarodowych portali internetowych, takich jak np. (…) lub podobne platformy e-commerce.

Wnioskodawca będzie wyszukiwał towary na takich platformach.

2.  W odpowiedzi na pytanie:Jakie podmioty będą brały udział w opisanej we wniosku transakcji, czy będą to: Sprzedawcy, serwis aukcyjny np. (…), Pana firma oraz ostateczni klienci? Jeśli nie, to proszę wymienić podmioty biorące udział w transakcji i wskazać jaką rolę pełnią.

wskazał Pan:

W opisanej we wniosku transakcji (łańcuchu dostaw) będą brały udział następujące podmioty:

a.  Sprzedawcy z krajów trzecich (głównie z Chin) –pierwotni dostawcy towarów, od których Wnioskodawca nabywa prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

b.  Wnioskodawca „B” – podmiot prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, który nabywa towary od Sprzedawców i dokonuje ich odpłatnej dostawy na rzecz Klientów za pośrednictwem własnej Strony internetowej. Wnioskodawca jest sprzedawcą towaru dla Klienta.

c.  Ostateczni Klienci (konsumenci) –osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, zamieszkałe głównie w Polsce lub innych krajach UE, które nabywają towary od Wnioskodawcy za pośrednictwem jego Strony internetowej. Klienci, zgodnie z Regulaminem Strony internetowej, występują w roli importerów towarów,

d.  Platformy sprzedażowe/serwisy aukcyjne (…)–mogą być miejscem, gdzie Wnioskodawca wyszukuje towary i składa zamówienia u Sprzedawców. Platformy te pełnią rolę techniczną/pośredniczącą w kontakcie Wnioskodawcy ze Sprzedawcą, ale nie są stroną umowy sprzedaży pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem, ani pomiędzy Sprzedawcą a Wnioskodawcą w sensie przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na Wnioskodawcę w imieniu platformy. Sprzedawcą dla Wnioskodawcy jest podmiot oferujący towar na danej platformie.

3.  W odpowiedzi na pytanie:Czy składając zamówienie u Sprzedawcy będzie się Pan posługiwać swoimi danymi, a oprócz tego wskaże Pan dane adresowe klienta do wysyłki towaru?

wskazał Pan:

Tak, składając zamówienie u Sprzedawcy, Wnioskodawca będzie posługiwał się swoimi danymi (danymi swojej firmy „B”) jako nabywca towaru od Sprzedawcy.

Jednocześnie, Wnioskodawca wskaże Sprzedawcy dane adresowe ostatecznego Klienta wyłącznie jako adres do bezpośredniej wysyłki towaru.

4. W odpowiedzi na pytanie: Czy chińscy sprzedawcy będą mieli świadomość, że Pana firma nie jest ostatecznym nabywcą towarów?

wskazał Pan:

Nie, z perspektywy Sprzedawcy z kraju trzeciego (np. Chin), Wnioskodawca występuje jako nabywca towaru w ramach standardowej transakcji handlowej (B2B).

Wnioskodawca składa zamówienie na określone towary i dokonuje za nie płatności. Fakt, że Wnioskodawca jako nabywca instruuje Sprzedawcę, aby wysłał towar bezpośrednio na inny adres (adres Klienta Wnioskodawcy), jest częścią realizacji zamówienia przez Sprzedawcę na rzecz Wnioskodawcy.

Sprzedawca realizuje wysyłkę zgodnie z dyspozycją Wnioskodawcy, który nabył prawo do rozporządzania towarem.

Sprzedawca nie musi być szczegółowo informowany o statusie końcowego odbiorcy towaru dla Wnioskodawcy; dla Sprzedawcy istotne jest, że Wnioskodawca jest jego klientem biznesowym.

5.  W odpowiedzi na pytanie:Czy klienci będą zlecać Panu jakie konkretne towary chcieliby nabyć, czy też klienci mogą zakupić towar, który został już zamieszczony na Pana stronie internetowej?

wskazał Pan:

Klienci będą mogli zakupić wyłącznie towary, które zostały już zamieszczone i są oferowane przez Wnioskodawcę na jego Stronie internetowej.

Wnioskodawca nie przewiduje modelu, w którym Klienci zlecają mu wyszukanie i nabycie konkretnych towarów spoza oferty Strony internetowej.

6.  W odpowiedzi na pytanie: Czy Sprzedawcy będą mieli prawo dokonywania zmian w opisie towarów zamieszczonych na Pana stronie internetowej lub do jakiejkolwiek ingerencji po umieszczeniu towaru na stronie internetowej?

wskazał Pan:

Nie, Sprzedawcy nie będą mieli żadnego prawa do dokonywania zmian w opisach towarów zamieszczonych na Stronie internetowej Wnioskodawcy ani do jakiejkolwiek innej ingerencji w treść oferty po jej umieszczeniu. Za treść oferty, opisy, zdjęcia oraz sposób prezentacji towarów na Stronie internetowej Wnioskodawcy odpowiada wyłącznie Wnioskodawca.

7.  W odpowiedzi na pytanie:Kto będzie decydował jakie towary będą oferowane przez Pana na stronie internetowej?

wskazał Pan:

Wyłącznie Wnioskodawca będzie decydował, jakie towary będą wyszukiwane u Sprzedawców i oferowane do sprzedaży na jego Stronie internetowej. Wybór asortymentu będzie autonomiczną decyzją Wnioskodawcy.

8.  W odpowiedzi na pytanie: Czy wysokość wynagrodzenia dla Pana wynikać będzie z uzgodnień zawartych ze Sprzedawcami, czy Sprzedawcy mają jakiś wpływ na wysokość wynagrodzenia Pana firmy?

wskazał Pan:

Wysokość wynagrodzenia (marży/zysku) Wnioskodawcy nie będzie wynikać z bezpośrednich uzgodnień ze Sprzedawcami. Wnioskodawca samodzielnie ustala cenę sprzedaży towaru dla Klienta na swojej Stronie internetowej.

Wynagrodzeniem Wnioskodawcy jest różnica pomiędzy ceną sprzedaży ustaloną dla Klienta a ceną zakupu towaru u Sprzedawcy powiększoną o inne koszty.

Sprzedawcy nie mają wpływu na wysokość tej marży ani na cenę końcową oferowaną przez Wnioskodawcę Klientom. Wnioskodawca ponosi pełne ryzyko gospodarcze transakcji – w przypadku niewypłacalności Klienta czy problemów z towarem, to Wnioskodawca ponosi stratę.

9.  W odpowiedzi na pytanie: Kto będzie ustalał cenę oferowanych przez Pana towarów na stronie internetowej, jakie elementy cenotwórcze będą wchodziły w skład zapłaty za towar, którą Pan otrzymuje od klientów?

wskazał Pan:

Cenę oferowanych towarów na Stronie internetowej będzie ustalał wyłącznie Wnioskodawca. Elementami cenotwórczymi wchodzącymi w skład całkowitej zapłaty, którą Wnioskodawca otrzymuje od Klientów, będą: koszt nabycia towaru od Sprzedawcy, koszty wysyłki (jeśli są wyodrębnione), oraz marża Wnioskodawcy. Wnioskodawca, ustalając cenę dla Klienta, będzie brał pod uwagę te składowe.

10. W odpowiedzi na pytanie: W jaki sposób będzie dokumentował Pan sprzedaż dokonaną na rzecz klientów ostatecznych w Polsce, jaki rodzaj świadczenia wykazywany jest na dokumencie sprzedaży?

wskazał Pan:

Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję sprzedaży zgodnie z obowiązującymi przepisami. W przypadku żądania przez Klienta (osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej), Wnioskodawca wystawi fakturę. Na fakturze tej, jako rodzaj świadczenia, będzie wskazana „dostawa towarów”. Z uwagi na przewidywane miejsce opodatkowania dostawy poza terytorium Polski (jak wskazano we własnym stanowisku do pytań wniosku), faktura nie będzie zawierała polskiego podatku VAT (ewentualnie z adnotacją „NP” lub wskazaniem odpowiedniego artykułu ustawy o VAT dotyczącego miejsca świadczenia poza terytorium kraju).

11. W odpowiedzi na pytanie: Czy w związku ze sprzedażą towarów za pośrednictwem strony internetowej prowadzi/będzie prowadził Pan ewidencję otrzymanych zapłat oraz z ewidencji tej wynika/będzie wynikać jakiej dostawy dotyczyła konkretna zapłata i na czyją rzecz została dokonana dostawa?

wskazał Pan:

Tak, Wnioskodawca będzie prowadził szczegółową ewidencję otrzymanych zapłat od Klientów oraz realizowanych zamówień. Z ewidencji tej będzie wynikać, jakiego konkretnego towaru (dostawy) dotyczyła dana zapłata oraz na czyją rzecz (którego Klienta) została dokonana dostawa. Ewidencja ta będzie prowadzona m.in. na podstawie danych z systemu sprzedażowego Strony internetowej oraz wyciągów bankowych.

12. W odpowiedzi na pytanie: Czy w prowadzonej obecnie przez Pana działalności gospodarczej jest/będzie Pan zobowiązany do stosowania kasy rejestrującej, jeśli tak to proszę wskazać z jakiego tytułu?

wskazał Pan:

Wnioskodawca zdaje sobie sprawę z ogólnego obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej przy użyciu kasy rejestrującej, jeśli sprzedaż ta podlega opodatkowaniu VAT w Polsce. Jednakże, w odniesieniu do planowanej działalności dropshippingowej, której dotyczy niniejszy wniosek, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że miejsce opodatkowania tej sprzedaży będzie znajdowało się poza terytorium Polski. W takim przypadku, sprzedaż ta nie będzie podlegała obowiązkowi ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej w Polsce zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. Jeśli Wnioskodawca będzie prowadził inną działalność opodatkowaną w Polsce i spełniającą kryteria do obowiązku stosowania kasy, będzie ją stosował zgodnie z przepisami.

13. W odpowiedzi na pytanie: Kto będzie stroną odstąpienia w przypadku odstąpienia klienta od umowy zawartej na odległość, czy jest to Pana firma czy Sprzedawca? W przypadku odstąpienia od umowy zawartej na odległość, to czy zobowiązany będzie Pan do zwrotu ewentualnie zapłaconej kwoty przez klienta z tytułu zakupu towaru? Jeśli nie, to proszę wskazać kto dokonuje zwrotu tej kwoty i w jaki sposób się to odbywa.

wskazał Pan:

W przypadku odstąpienia od umowy zawartej na odległość, to czy zobowiązany będzie Pan do zwrotu ewentualnie zapłaconej kwoty przez klienta z tytułu zakupu towaru? Jeśli nie, to proszę wskazać kto dokonuje zwrotu tej kwoty i w jaki sposób się to odbywa. Stroną umowy sprzedaży zawieranej z Klientem za pośrednictwem Strony internetowej jest Wnioskodawca (Pana firma).

W związku z tym, w przypadku odstąpienia przez Klienta od umowy zawartej na odległość (zgodnie z prawami konsumenta), Klient będzie kierował oświadczenie o odstąpieniu do Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie zobowiązany do zwrotu Klientowi zapłaconej przez niego kwoty (ceny towaru oraz kosztów jego pierwotnej wysyłki do Klienta, jeśli były poniesione). Zwrot środków będzie dokonywany przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta. Następnie Wnioskodawca we własnym zakresie będzie mógł dochodzić ewentualnego zwrotu towaru lub środków od Sprzedawcy z Chin, zgodnie z warunkami współpracy z tym Sprzedawcą. Fakt, że to Wnioskodawca jest stroną odstąpienia i ponosi jego konsekwencje finansowe, dodatkowo potwierdza, że jest on rzeczywistym sprzedawcą, a nie pośrednikiem.

14. W odpowiedzi na pytanie: W którym państwie będzie odbywać się dopuszczenie towarów do obrotu w Unii Europejskiej, który kraj jest państwem importu i czy państwo importu będzie państwem przeznaczenia, tj. państwem w którym będzie dokonywał Pan dostawy towarów na rzecz ostatecznych klientów?

wskazał Pan:

Wnioskodawca nie będzie dokonywał zgłoszenia celnego ani nie będzie występował jako importer. Zgodnie z Regulaminem Strony internetowej oraz modelem działania, importerem towaru jest ostateczny Klient. Dopuszczenie towarów do obrotu w Unii Europejskiej będzie odbywać się w kraju członkowskim, do którego towar jest wysyłany i gdzie Klient (jako importer) lub działający w jego imieniu podmiot (np. operator pocztowy, firma kurierska) dokona zgłoszenia celnego. Zatem państwem importu będzie państwo członkowskie, na którego terytorium nastąpi dopuszczenie towaru do obrotu. W przypadku Klientów z Polski, państwem importu i państwem przeznaczenia (krajem, w którym Wnioskodawca dokonuje dostawy na rzecz ostatecznego Klienta w rozumieniu fizycznego odbioru) będzie Polska. W przypadku Klientów z innych krajów UE, państwem importu i państwem przeznaczenia będzie ten inny kraj UE.

15. W odpowiedzi na pytanie: Czy gdyby miejscem opodatkowania realizowanych przez Pana dostaw była Polska, to czy dostawy stanowiłyby czynności opodatkowane uprawniające do odliczenia podatku naliczonego, w związku z dokonywanymi w Polsce zakupami?

wskazał Pan:

Tak, gdyby miejscem opodatkowania realizowanych przez Wnioskodawcę dostaw towarów (np. odzieży, akcesoriów, elektroniki) była Polska, to dostawy te, jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, stanowiłyby czynności opodatkowane podatkiem VAT (co do zasady według stawki podstawowej). W takiej sytuacji, Wnioskodawca, będąc czynnym podatnikiem VAT, miałby prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów towarów i usług dokonywanych w Polsce, które byłyby związane z wykonywaniem tych czynności opodatkowanych, na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 27 maja 2025 r.)

1.  Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż czynności wykonywane przez niego w ramach opisanego modelu działalności dropshippingowej na rzecz Klientów, polegające na sprzedaży towarów wysyłanych przez Sprzedawcę z kraju trzeciego bezpośrednio do Klienta, należy na gruncie ustawy o VAT uznać za odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT?

2.  Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w przedstawionych okolicznościach zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca, realizując sprzedaż towarów za pośrednictwem własnej Strony internetowej w opisanym modelu, nie będzie uznany za podmiot ułatwiający dostawę w rozumieniu art. 7a ust. 1 ustawy o VAT?

3.  Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w opisanym zdarzeniu przyszłym, miejscem świadczenia (opodatkowania) dostawy towarów dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz Klientów (konsumentów z Polski lub innych krajów UE) będzie – zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT – terytorium państwa trzeciego (np. Chin), tj. miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do Klienta, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie będzie zarejestrowany do procedury IOSS?

4.  Czy w konsekwencji uznania stanowiska do pytania nr 3 za prawidłowe, sprzedaż towarów realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz Klientów w opisanym modelu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce?

5.  Czy w związku z uznaniem stanowiska do pytania nr 4 za prawidłowe, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawiania faktur dokumentujących opisaną sprzedaż na zasadach określonych w polskich przepisach ustawy o VAT oraz nie będzie miał obowiązku ewidencjonowania tej sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej zgodnie z art. 111 ustawy o VAT?

6.  Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że wartość sprzedaży towarów, której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju (zgodnie z odpowiedzią na pytanie nr 4), nie będzie wliczana do limitu sprzedaży uprawniającego do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT?

7.  Czy w przypadku podjęcia decyzji o dobrowolnej rejestracji jako czynny podatnik VAT w Polsce (lub w przypadku przekroczenia limitu zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT z tytułu innych czynności), prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że będzie on miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług na terytorium kraju (np. usług marketingowych, IT), które będą związane z realizowaną sprzedażą towarów opodatkowaną poza terytorium kraju, na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone w piśmie z 27 maja 2025 r.)

Ad 1. (Uznanie za dostawę towarów)

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane czynności wykonywane na rzecz Klientów stanowią odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Choć Wnioskodawca działa w modelu dropshipping bez fizycznego kontaktu z towarem, nabywa on od Sprzedawcy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel (władztwo ekonomiczne), a następnie przenosi to prawo na Klienta.

Świadczą o tym: samodzielne kształtowanie oferty i ceny sprzedaży, przyjmowanie płatności na własny rachunek, nabywanie towaru od Sprzedawcy we własnym imieniu oraz ponoszenie odpowiedzialności wobec Klienta z tytułu rękojmi.

Zgodnie z istotą „dostawy towarów” w VAT, kluczowe jest przeniesienie władztwa ekonomicznego, co ma miejsce w opisanej sytuacji.

Ad 2. (Brak statusu podmiotu ułatwiającego dostawę z art. 7a)

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym modelu nie będzie on podmiotem ułatwiającym dostawę w rozumieniu art. 7a ust. 1 ustawy o VAT.

Fikcja prawna z tego artykułu dotyczy podmiotów (interfejsów elektronicznych), które ułatwiają transakcję SOTI (do 150 euro) bezpośrednio pomiędzy dostawcą bazowym a konsumentem.

Wnioskodawca natomiast sam uczestniczy w łańcuchu dostaw jako podmiot nabywający (prawo do rozporządzania) towar od Sprzedawcy (B2B) i dokonujący następnie jego dostawy na rzecz Klienta (B2C). Nie jest więc jedynie platformą łączącą strony w rozumieniu art. 7a ust. 1 w zw. z art. 5b rozporządzenia 282/2011.

Ad 3. (Miejsce opodatkowania poza UE)

Zdaniem Wnioskodawcy, miejscem opodatkowania dostawy towarów realizowanej przez niego na rzecz Klientów będzie terytorium państwa trzeciego, gdzie rozpoczyna się wysyłka.

Skoro Wnioskodawca nie jest podmiotem ułatwiającym w rozumieniu art. 7a (jak wskazano w Ad 2.), a co najważniejsze, nie jest i nie będzie zarejestrowany w procedurze IOSS, nie są spełnione warunki do zastosowania szczególnych zasad ustalania miejsca opodatkowania dla SOTI określonych w art. 22 ust. 1 pkt 1b i 1c ustawy o VAT.

Wobec braku zastosowania tych przepisów szczególnych, należy odwołać się do zasady ogólnej z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, która stanowi, że miejscem dostawy towarów wysyłanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki do nabywcy, tj. terytorium państwa trzeciego (np. Chiny).

Przepis art. 22 ust. 4 ustawy o VAT, również nie ma zastosowania, gdyż Wnioskodawca nie jest jednocześnie importerem towarów (importerem jest Klient).

Ad 4. (Brak VAT w Polsce)

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro miejscem opodatkowania dostawy towarów jest terytorium państwa trzeciego (stanowisko Ad 3.), to zgodnie z zasadą terytorialności (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT), sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Ad 5. (Dokumentowanie i kasa rejestrująca)

Zdaniem Wnioskodawcy, w konsekwencji braku opodatkowania sprzedaży w Polsce (stanowisko Ad 4.), nie powstaje obowiązek wystawiania faktur zgodnie z polskimi przepisami ustawy o VAT (art. 106b) ani obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej (art. 111 ust. 1), gdyż przepisy te dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu na terytorium kraju.

Ad 6. (Limit zwolnienia z VAT)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 1a ustawy o VAT, do limitu sprzedaży uprawniającego do zwolnienia podmiotowego (art. 113 ust. 1) nie wlicza się wartości sprzedaży, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju.

Wartość opisanej sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę nie będzie zatem wliczana do tego limitu.

Ad 7. (Prawo do odliczenia VAT naliczonego)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dobrowolnej rejestracji jako czynny podatnik VAT w Polsce, będzie on uprawniony do odliczenia podatku naliczonego od nabytych w kraju towarów i usług (np. marketing, IT, księgowość), które są związane z realizowaną sprzedażą opodatkowaną poza terytorium kraju.

Prawo to wynika z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, ponieważ dostawa towarów będących przedmiotem sprzedaży, gdyby była realizowana w Polsce, podlegałaby opodatkowaniu VAT (i dawała prawo do odliczenia), a Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty potwierdzające związek poniesionych w kraju wydatków z tą działalnością.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest:

-    prawidłowe –w zakresie uznania opisanej transakcji za dostawę towarów,

-    prawidłowe – w zakresie nieuznania Pana za podmiot, o którym mowa w art. 7a ustawy,

-    prawidłowe – w zakresie określenia miejsca świadczenia – opodatkowania dostawy towarów,

-    prawidłowe – w zakresie braku obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż na zasadach określonych w polskich przepisach oraz braku obowiązku rejestrowania sprzedaży na kasie rejestrującej,

-    prawidłowe – w zakresie niewliczenia do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, wartości sprzedaży, której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju,

-    prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenie podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabicie towarów i usług na terytorium kraju.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 2 pkt 3 ustawy:

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej […].

Jak stanowi art. 2 pkt 5 ustawy:

Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 2 pkt 22b ustawy:

Przez sprzedaż na odległość towarów importowanych rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym wtedy, gdy dostawca uczestniczy pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów, z terytorium państwa trzeciego do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego, który jest:

a)  podatnikiem podatku od towarów i usług lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od towarów i usług, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub

b)  podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów odpowiadającego wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów, o którym mowa w art. 9, lub

c)  podmiotem niebędącym podatnikiem

- pod warunkiem że dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z art. 7a ustawy:

1.  W przypadku gdy podatnik ułatwia, poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma, platforma handlowa, portal lub podobne środki, zwanego dalej „interfejsem elektronicznym”, sprzedaż na odległość towarów importowanych w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 150 euro, uznaje się, że podatnik ten samodzielnie otrzymał towary i dokonał ich dostawy.

2.  W przypadku gdy podatnik ułatwia, poprzez użycie interfejsu elektronicznego, dokonanie na terytorium Unii Europejskiej przez podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej:

1) wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub

2) dostawy towarów na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem

- uznaje się, że podatnik, który ułatwia tę dostawę, samodzielnie otrzymał towary i dokonał ich dostawy.

3. Przez ułatwianie, o którym mowa w ust. 1 i 2, rozumie się ułatwianie w rozumieniu art. 5b rozporządzenia 282/2011.

W art. 7a ust. 1 i 2 ustawy zaimplementowano swego rodzaju fikcję prawną, która w istocie prowadzi do przeniesienia odpowiedzialności za zobowiązanie VAT z tytułu określonych dostaw towarów na podatników prowadzących działalność gospodarczą związaną z posiadaniem, prowadzeniem czy zarządzaniem interfejsami elektronicznymi. Regulacje obejmują swoim zakresem operatorów interfejsów elektronicznych, którzy ułatwiają dokonywanie określonych dostaw towarów, niezależnie od tego czy posiadają oni siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium UE, czy na terytorium państwa trzeciego.

Powyższy przepis wprowadza fikcję prawną (wyłącznie na potrzeby podatku VAT), polegającą na przyjęciu, że podatnik ułatwiający za pomocą interfejsu elektronicznego wyżej wskazane dostawy towarów na rzecz konsumentów, dokonywane przez tzw. dostawców bazowych:

·samodzielnie otrzymał (nabył) te towary (fikcja prawna w postaci przyjęcia, że ma miejsce dostawa towarów B2B pomiędzy dostawcą bazowym a operatorem interfejsu elektronicznego) oraz

·dokonał dostawy tych towarów (fikcja prawna polegająca na przyjęciu, że dochodzi do dostawy towarów B2C pomiędzy operatorem interfejsu elektronicznego a ostatecznym nabywcą tych towarów, tj. konsumentem, który faktycznie nabywa te towary).

Jak wskazano w art. 5b rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz.U. UE L 77 z 23 marca 2011, s. 1, ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie 82/2011”):

Do celów stosowania art. 14a dyrektywy 2006/112/WE termin »ułatwia« oznacza korzystanie z interfejsu elektronicznego w celu umożliwienia nawiązania kontaktu pomiędzy nabywcą a dostawcą, który oferuje towary na sprzedaż poprzez interfejs elektroniczny, co skutkuje dostawą towarów poprzez ten interfejs elektroniczny.

Jednakże podatnik nie ułatwia dostawy towarów, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:

a) podatnik ten nie określa, bezpośrednio ani pośrednio, żadnych warunków, na których dokonywana jest dostawa towarów;

b) podatnik ten nie bierze, bezpośrednio ani pośrednio, udziału w zatwierdzaniu obciążenia nabywcy w związku z dokonywaną płatnością;

c) podatnik ten nie bierze, bezpośrednio ani pośrednio, udziału w procesie zamawiania lub dostarczania towarów.

Art. 14a dyrektywy 2006/112/WE nie ma zastosowania do podatnika, który wykonuje tylko jedną z następujących czynności:

a) przetwarzanie płatności w związku z dostawą towarów;

b) oferowanie lub reklamowanie towarów;

c) przekierowywanie lub przenoszenie nabywców do innych interfejsów elektronicznych, poprzez które towary są oferowane na sprzedaż, bez jakiegokolwiek dalszego udziału w dostawie tych towarów.

Z kolei art. 2 pkt 7 ustawy stanowi, że:

Przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Definicja ustawowa importu towarów kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu, czy stosunek prawny w ramach którego dokonano przywozu, gdyż jeżeli towar został faktycznie przywieziony, to ma miejsce import.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy,

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel […].

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy:

Podstawa opodatkowania obejmuje:

1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Należy zauważyć, że w każdym przypadku, przedmiotem czynności określonej umową jest konkretny towar lub usługa, a nie zbiór dowolnie wyodrębnionych w jej ramach usług, czy też części. W świetle powyższych przepisów, kwota zapłaty obejmuje zarówno świadczenia wykonane przez dostawcę towarów lub usługodawcę, jak i świadczenia osób trzecich, jeśli są one wykonywane w związku ze sprzedażą danego towaru lub usługi, a więc wszystkie elementy kosztów związanych z dostawą towarów lub świadczeniem usługi, kształtujące cenę, której sprzedawca żąda od nabywcy towarów lub usługobiorcy.

Świadczenia takie stanowią element kalkulacji kosztów w sytuacji, gdy wykonanie usługi uzależnione jest od wcześniejszego wykonania innych czynności (pomocniczych), które świadczy bezpośrednio sprzedawca lub nabywa je od innych podmiotów. Koszty poniesione w celu wykonania usługi, jako części składające się na końcową kwotę należną, należy opodatkować podatkiem VAT na takich samych zasadach jak daną usługę.

W świetle powyższego, uwzględniając treść wskazanej wyżej regulacji art. 29a ustawy, należy stwierdzić, że w przypadku danego świadczenia (dostawy towaru, świadczenia usługi) za podstawę opodatkowania uznać należy wszystko co stanowi zapłatę wynikającą z całości świadczenia pieniężnego pobieranego przez dostawcę/wykonawcę od nabywcy, tj. łącznie z kosztami dodatkowymi.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Obecnie korzysta Pan ze zwolnienia podmiotowego z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Rozważa Pan jednak dobrowolną rejestrację jako czynny podatnik VAT w przyszłości lub może przekroczyć limit sprzedaży określony w ww. przepisie z tytułu innych czynności podlegających opodatkowaniu w Polsce.

Planuje Pan rozszerzyć prowadzoną działalność gospodarczą o sprzedaż detaliczną towarów przez Internet w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem. W tym celu będzie Pan wykorzystywał własną stronę internetową (dalej: „Strona internetowa”), która będzie służyła jako platforma do prezentacji oferty i zbierania zamówień.

Model Pana działania w ramach planowanej działalności dropshippingowej będzie wyglądał następująco:

1.  Będzie Pan wyszukiwał towary (np. odzież, akcesoria, elektronika użytkowa itp.) oferowane przez dostawców mających siedzibę w krajach trzecich (poza terytorium Unii Europejskiej), głównie w Chińskiej Republice Ludowej (dalej: „Sprzedawcy”). Wyszukiwanie będzie odbywać się m.in. na zagranicznych platformach sprzedażowych.

2.  Informacje o wybranych towarach (opisy, zdjęcia) będą przez Pana pobierane, modyfikowane (np. tłumaczone na język polski, uzupełniane o dodatkowe informacje, edytowane graficznie) i prezentowane jako oferta handlowa na Pana Stronie internetowej. Będzie Pan samodzielnie i autonomicznie decydował o asortymencie oferowanym na Stronie internetowej oraz ustalał ostateczną cenę sprzedaży towaru dla klienta końcowego, uwzględniając koszt zakupu towaru od Sprzedawcy oraz własną marżę/narzut.

3.  Klientami będą głównie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (konsumenci) posiadające miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz potencjalnie w innych krajach UE (dalej: „Klienci”).

4.  Klienci, zainteresowani ofertą, będą składali zamówienia na towary za pośrednictwem Pana Strony internetowej. Przed złożeniem zamówienia Klient będzie zobowiązany do zapoznania się i zaakceptowania regulaminu Strony internetowej.

5.  Regulamin Strony internetowej, udostępniony Klientom, będzie jednoznacznie określał zasady transakcji, wskazując m.in., że:

a.  Sprzedawcą towaru dla Klienta jest Pan – prowadzący działalność gospodarczą pod firmą „B” (...).

b.  Towary będące przedmiotem sprzedaży są wysyłane bezpośrednio od Sprzedawcy (Pana kontrahenta) z kraju trzeciego (spoza UE).

c.  Klient, jako odbiorca towaru na terytorium UE, jest importerem towaru w rozumieniu przepisów celnych i podatkowych.

d.  Cena towaru wskazana na Stronie internetowej nie zawiera podatku VAT należnego z tytułu importu towarów do kraju przeznaczenia ani ewentualnych należności celnych.

e.  Klient może zostać zobowiązany przez odpowiednie organy (celne, pocztowe, kurierskie) do uiszczenia należnego podatku VAT oraz ewentualnych opłat celnych w momencie lub w związku z dostawą towaru w kraju przeznaczenia, zgodnie z przepisami obowiązującymi w tym kraju.

6.  Klient będzie dokonywał płatności za zamówiony towar (cena towaru plus koszty wysyłki wskazane przez Pana) na Pana rachunek bankowy (JDG), np. za pośrednictwem  systemów płatności online.

7.  Po otrzymaniu zamówienia i zaksięgowaniu płatności od Klienta, będzie Pan we własnym imieniu składał zamówienie na zamówiony przez Klienta towar u Sprzedawcy (np. poprzez platformę sprzedażową Sprzedawcy). Będzie Pan podawał dane adresowe Klienta jako finalnego odbiorcy i adresata przesyłki oraz dokonywał płatności ceny towaru na rzecz Sprzedawcy ze środków otrzymanych od Klienta (po potrąceniu swojej marży/prowizji). W ten sposób nabywa Pan od Sprzedawcy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, które następnie przenosi na Klienta.

8.  Sprzedawca, po otrzymaniu zamówienia i płatności od Pana, będzie wysyłał towar bezpośrednio na adres Klienta wskazany przez Pana. Towar nie będzie w żadnym momencie fizycznie trafiał do Pana ani nie będzie przez Pana magazynowany na terytorium Polski.

9.  Nie będzie Pan dokonywał zgłoszenia celnego towarów w imieniu własnym ani w imieniu Klienta, nie będzie występował jako przedstawiciel Klienta (bezpośredni lub pośredni) w procedurze importowej. Wszelkie formalności celne i obowiązki związane z importem towaru, zgodnie z Regulaminem, spoczywać będą na Kliencie jako importerze.

10. Współpracuje Pan i planuje współpracować z różnymi Sprzedawcami oraz za pośrednictwem różnych platform. Nie posiada Pan pełnej, zweryfikowanej wiedzy ani praktycznej możliwości kontroli, czy każdy z jego kontrahentów (Sprzedawców) jest prawidłowo zarejestrowany w procedurze IOSS i czy prawidłowo wypełnia ewentualne obowiązki z tym związane w odniesieniu do realizowanych wysyłek. Dla potrzeb własnych rozliczeń podatkowych nie może Pan polegać na potencjalnym statusie podatkowym Sprzedawców w zakresie IOSS.

11. Nie jest i nie planuje Pan dokonać rejestracji do szczególnej procedury dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych przewidzianej w Dziale XII, Rozdziale 9 ustawy o VAT (tzw. procedury IOSS), ani jako podatnik, ani jako ewentualny pośrednik.

12. Wartość rzeczywista towarów w pojedynczych przesyłkach realizowanych w ramach tej działalności zasadniczo nie będzie przekraczać równowartości 150 euro.

13. Jako sprzedawca działający na rzecz Klienta, będzie Pan podmiotem odpowiedzialnym wobec Klienta z tytułu rękojmi za wady fizyczne sprzedanego towaru, zgodnie z przepisami Kodeksu Cywilnego, i będzie rozpatrywał ewentualne reklamacje zgłaszane przez Klientów.

Składając zamówienie u Sprzedawcy, będzie się Pan posługiwał swoimi danymi (danymi swojej firmy) jako nabywca towaru od Sprzedawcy. Jednocześnie, wskaże Pan Sprzedawcy dane adresowe ostatecznego Klienta wyłącznie jako adres do bezpośredniej wysyłki towaru. Z perspektywy Sprzedawcy z kraju trzeciego (np. Chin), występuje Pan jako nabywca towaru w ramach standardowej transakcji handlowej (B2B).

Klienci będą mogli zakupić wyłącznie towary, które zostały już zamieszczone i są oferowane przez Pana na Pana Stronie internetowej.

Sprzedawcy nie będą mieli żadnego prawa do dokonywania zmian w opisach towarów zamieszczonych na Pana Stronie internetowej ani do jakiejkolwiek innej ingerencji w treść oferty po jej umieszczeniu. Za treść oferty, opisy, zdjęcia oraz sposób prezentacji towarów na Pana Stronie internetowej odpowiada wyłącznie Pan i wyłącznie Pan będzie decydował, jakie towary będą wyszukiwane u Sprzedawców i oferowane do sprzedaży na Pana Stronie internetowej.

Samodzielnie ustala Pan cenę sprzedaży towaru dla Klienta na swojej Stronie internetowej.

Pana wynagrodzeniem jest różnica pomiędzy ceną sprzedaży ustaloną dla Klienta a ceną zakupu towaru u Sprzedawcy powiększoną o inne koszty.

Sprzedawcy nie mają wpływu na wysokość tej marży ani na cenę końcową oferowaną przez Pana Klientom. Wnioskodawca ponosi pełne ryzyko gospodarcze transakcji.

W przypadku odstąpienia przez Klienta od umowy zawartej na odległość (zgodnie z prawami konsumenta), Klient będzie kierował oświadczenie o odstąpieniu do Pana. Pan będzie zobowiązany do zwrotu Klientowi zapłaconej przez niego kwoty (ceny towaru oraz kosztów jego pierwotnej wysyłki do Klienta, jeśli były poniesione). Zwrot środków będzie dokonywany przez Pana na rzecz Klienta.

Nie będzie Pan dokonywał zgłoszenia celnego ani nie będzie Pan występował jako importer. Zgodnie z Regulaminem Strony internetowej oraz modelem działania, importerem towaru jest ostateczny Klient. Dopuszczenie towarów do obrotu w Unii Europejskiej będzie odbywać się w kraju członkowskim, do którego towar jest wysyłany i gdzie Klient (jako importer) lub działający w jego imieniu podmiot (np. operator pocztowy, firma kurierska) dokona zgłoszenia celnego. Zatem państwem importu będzie państwo członkowskie, na którego terytorium nastąpi dopuszczenie towaru do obrotu.

Gdyby miejscem opodatkowania realizowanych przez Pana dostaw towarów (np. odzieży, akcesoriów, elektroniki) była Polska, to dostawy te, jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, stanowiłyby czynności opodatkowane podatkiem VAT (co do zasady według stawki podstawowej). W takiej sytuacji, będąc czynnym podatnikiem VAT, miałby Pan prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów towarów i usług dokonywanych w Polsce, które byłyby związane z wykonywaniem tych czynności opodatkowanych, na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy.

Pana wątpliwości w analizowanej sprawie w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia czy wykonywane przez Pana czynności w ramach opisanego modelu działalności dropshippingowej na rzecz Klientów, polegające na sprzedaży towarów wysyłanych przez Sprzedawcę z kraju trzeciego bezpośrednio do Klienta, należy na gruncie ustawy uznać za odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze Pana wątpliwości należy wskazać, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem.

Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Jak słusznie Pan zauważył transakcja opisana przez Pana wpisuje się w dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Czynności wykonywane przez Pana w ramach prowadzonej działalności wypełniają znamiona handlu towarami, a nie znamiona świadczenia usług pośrednictwa. Twierdzenie, że fizycznie nie posiada Pan tych towarów, nie oznacza że nie dokonuje Pan dostawy towarów, gdyż jak wynika z opisu sprawy dokonuje Pan zakupu i sprzedaży towarów (na rzecz Klientów) na własny rachunek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotem nabycia przez Klientów są konkretne towary oferowane na prowadzonej przez Pana stronie internetowej. Zatem powyższe wskazuje, że posiada Pan władztwo ekonomiczne nad tymi towarami i praktyczną możliwość dysponowania nimi jak właściciel. Bowiem to Pan decyduje o tym jakie towary umieszczane są na stronie i za jaką cenę zostaną zaoferowane do sprzedaży w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Informacje o wybranych towarach (opisy, zdjęcia) będą przez Pana pobierane, modyfikowane (np. tłumaczone na język polski, uzupełniane o dodatkowe informacje, edytowane graficznie). Będzie Pan samodzielnie i autonomicznie decydował o asortymencie oferowanym na Stronie internetowej oraz ustalał ostateczną cenę sprzedaży towaru dla klienta końcowego, uwzględniając koszt zakupu towaru od Sprzedawcy oraz własną marżę/narzut. Sprzedawcy nie będą mieli żadnego prawa do dokonywania zmian w opisach towarów zamieszczonych na Pana Stronie internetowej ani do jakiejkolwiek innej ingerencji w treść oferty po jej umieszczeniu. Klienci będą mogli zakupić wyłącznie towary, które zostały już zamieszczone i są oferowane przez Pana na Pana Stronie internetowej. Po otrzymaniu zamówienia i zaksięgowaniu płatności od Klienta, będzie Pan we własnym imieniu składał zamówienie na zamówiony przez Klienta towar u Sprzedawcy (np. poprzez platformę sprzedażową Sprzedawcy). Będzie Pan podawał dane adresowe Klienta jako finalnego odbiorcy i adresata przesyłki oraz dokonywał płatności ceny towaru na rzecz Sprzedawcy ze środków otrzymanych od Klienta (po potrąceniu swojej marży/prowizji). W ten sposób nabywa Pan od Sprzedawcy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, które następnie przenosi na Klienta. Sprzedawca, po otrzymaniu zamówienia i płatności od Pana, będzie wysyłał towar bezpośrednio na adres Klienta wskazany przez Pana.

Jako sprzedawca działający na rzecz Klienta, będzie Pan podmiotem odpowiedzialnym wobec Klienta z tytułu rękojmi za wady fizyczne sprzedanego towaru, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, i będzie rozpatrywał ewentualne reklamacje zgłaszane przez Klientów. W przypadku odstąpienia przez Klienta od umowy zawartej na odległość (zgodnie z prawami konsumenta), Klient będzie kierował oświadczenie o odstąpieniu do Pana. Jeżeli klient chce dokonać zwrotu lub reklamację uszkodzonego towaru to Pan zwraca pieniądze lub wymienia towar na nowy oraz kontaktuje się ze Sprzedawcą z krajów trzecich (głównie z Chin). Mając na uwadze powyższe okoliczności należy uznać, że posiada Pan ekonomiczne władztwo nad sprzedawanymi na Pana stronie internetowej towarami.

Aby mógł Pan sprzedać towar wybrany przez Klienta z Pana strony internetowej musi Pan najpierw go nabyć od Sprzedawcy z krajów trzecich (głównie z Chin). Powyższe powoduje, że Klient najpierw uiszcza Panu wynagrodzenie za zamówienie, a Pan następnie po otrzymaniu tej płatności płaci za ten towar Sprzedawcy z krajów trzecich (głównie z Chin), który następnie dokonuje bezpośredniej wysyłki towaru do Klienta końcowego. Dokonując sprzedaży konkretnego towaru Pana wynagrodzeniem będzie cała kwota pobrana od Klienta ostatecznego. Nie sposób zgodzić się z Panem, że w opisanym przypadku (transakcja dostawy towarów) Pana wynagrodzeniem jest różnica pomiędzy ceną sprzedaży ustaloną dla Klienta a ceną zakupu towaru u Sprzedawcy powiększoną o inne koszty. Różnica ta między kwotą wpłaconą przez Klienta, a kwotą przekazaną do Sprzedawcy z krajów trzecich (głównie z Chin) tytułem ceny za zamówiony towar stanowi dla Pana zysk w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Wynagrodzeniem zaś w myśl art. 29a ust. 1 ustawy jest wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał z tytułu sprzedaży od nabywcy. W przedmiotowej transakcji, która wpisuje się w dostawę towarów, jak ustaliłem, wynagrodzeniem będzie więc cała kwota pobrana od Klienta ostatecznego.

Mając na względzie okoliczności niniejszej sprawy w tym fakt, że efektem wykonanych czynności (istotą zamówienia) jest konkretny towar w postaci produktu prezentowanego na Pana stronie internetowej, który w takiej postaci jest dostarczany bezpośrednio klientowi (ostatecznemu nabywcy), a Pan w ramach transakcji przenosi na klienta prawo do dysponowania towarem jak właściciel, to świadczenie stanowi dla celów podatku od towarów i usług dostawę towarów. Czynności podejmowane przez Pana w celu zrealizowania zamówienia nie stanowią dla klienta celu samego w sobie, Klient jest zainteresowany nabyciem konkretnego produktu.

Jak już powyżej wskazałem pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Zatem, chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość dysponowania towarem w postaci np. jego sprzedaży, a nie rozporządzania nim w sensie prawnym. Co ważne, istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. Zatem, skoro to Pan decyduje jakie towary są oferowane na Pana stronie internetowej, Pan tworzy ofertę (opisy, zdjęcia), informacje będą przez Pana pobierane, modyfikowane (np. tłumaczone na język polski, uzupełniane o dodatkowe informacje, edytowane graficznie), Pan ustala cenę towarów jakie są zaoferowane do sprzedaży na Pana stronach internetowych i zapłata za towar będzie trafiała na Pana konto bankowe, jak również to Pan przejmuje odpowiedzialność z tytułu rękojmi, to jak słusznie Pan wskazał, realizowane przez Pana świadczenie należy uznać za dostawę towarów. Bowiem z opisu sprawy wynika, że ma Pan możliwość dysponowania rzeczą pomimo braku fizycznego kontaktu z towarem i dokonuje Pan sprzedaży (przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel) na rzecz klienta końcowego.

W konsekwencji, czynności wykonywane przez Pana w ramach opisanego modelu działalności dropshippingowej na rzecz Klientów, polegające na sprzedaży towarów wysyłanych przez Sprzedawcę z kraju trzeciego bezpośrednio do Klienta stanowią dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Zatem, Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Kolejne Pana wątpliwości dotyczą wskazania, czy realizując sprzedaż towarów za pośrednictwem własnej Strony internetowej nie będzie Pan uznany za podmiot ułatwiający dostawę w rozumieniu art. 7a ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do Pana wątpliwości wskazać należy, że transakcja dostawy od Sprzedawców z krajów trzecich (głównie z Chin) do Pana będzie miała charakter relacji właściwej dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, który sprzedaje na rzecz innego podatnika (B2B), a stroną transakcji jest Pan, a nie Pana klient. Zamówienie towarów u Sprzedawców z krajów trzecich (głównie z Chin) składa Pan, a nie klient Pana firmy. Zatem te wzajemne relacje nie pozwalają uznać Pana za podmiot ułatwiający sprzedaż, tylko za podmiot, który dokonuje sprzedaży w myśl art. 7 ust. 1 ustawy.

Mając zatem na uwadze zawarte w interpretacji wyjaśnienia oraz rozstrzygnięcie w zakresie zadanego przez Pana pytania nr 1, zauważyć należy, że w przedstawionym zdarzeniu nie znajdą zastosowania przepisy wynikające z art. 7a ustawy. Zatem nie można uznać Pana za podmiot ułatwiający dostawę towarów poprzez użycie interfejsu elektronicznego, w rozumieniu art. 7a ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że realizując sprzedaż towarów za pośrednictwem własnej Strony internetowej w opisanym modelu, nie będzie Pan uznany za podmiot ułatwiający dostawę w rozumieniu art. 7a ust. 1 ustawy.

Tym samym, Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Pana wątpliwości dotyczą również kwestii, czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, miejscem świadczenia (opodatkowania) dostawy towarów dokonywanej przez Pana na rzecz Klientów (konsumentów z Polski lub innych krajów UE) będzie – zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy – terytorium państwa trzeciego (np. Chin).

Mając na uwadze ww. wątpliwości wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1b i 1c ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

1b) sprzedaży na odległość towarów importowanych na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy;

1c) sprzedaży na odległość towarów importowanych na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy – terytorium tego państwa członkowskiego, pod warunkiem że podatek lub podatek od wartości dodanej z tytułu dostawy tych towarów ma zostać zadeklarowany w procedurze szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 9, lub na zasadach odpowiadających tym regulacjom.

Z kolei jak stanowi art. 22 ust. 2-2d ustawy:

2. W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

2a. W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie.

2b. W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.

2c. W przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.

2d. Przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.

W świetle art. 22 ust. 2e ustawy:

W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez:

1) pierwszego dostawcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie;

2) ostatniego nabywcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy:

W przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c i 2e, dostawę towarów, która:

1) poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;

2) następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Według art. 22 ust. 3b ustawy:

Przepisy ust. 2-2e nie mają zastosowania do dostaw towarów, o których mowa w art. 7a ust. 1 i 2, dokonywanych na rzecz podatnika ułatwiającego dostawy towarów oraz przez tego podatnika.

Stosownie do art. 22 ust. 4 ustawy:

W przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.

W myśl art. 22 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika, który również jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium kraju. Powyższe przepisy regulują zasady ustalania miejsca opodatkowania dostaw towarów. Jednocześnie przepis art. 22 ust. 4 ustawy powinien być interpretowany jako specyficzna zasada ustalania miejsca opodatkowania w odniesieniu do towarów importowanych. W szczególności, powyższy przepis ustanawia zasadę, iż w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru (transakcja łańcuchowa) na terytorium kraju opodatkowana jest transakcja stanowiąca import towarów – to na importerze spoczywa obowiązek rozliczenia cła i VAT.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

Dokonując analizy informacji przedstawionych we wniosku należy stwierdzić, że Klienci (głównie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej – konsumenci – posiadające miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz potencjalnie w innych krajach UE) zamawiają towar na prowadzonej przez Pana stronie internetowej. Po otrzymaniu zamówienia i zaksięgowaniu płatności od Klienta, będzie Pan we własnym imieniu składał zamówienie na zamówiony przez Klienta towar u Sprzedawcy (np. poprzez platformę sprzedażową Sprzedawcy). Będzie Pan podawał dane adresowe Klienta jako finalnego odbiorcy i adresata przesyłki oraz dokonywał płatności ceny towaru na rzecz Sprzedawcy ze środków otrzymanych od Klienta (po potrąceniu swojej marży/prowizji).

Sprzedawca, po otrzymaniu zamówienia i płatności od Pana, będzie wysyłał towar bezpośrednio na adres Klienta wskazany przez Pana. Zatem towary od Sprzedawcy z krajów trzecich (głównie z Chin) nabywa Pan czyli podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie handlu towarami. Dostawca bazowy tj. Sprzedawca od którego zakupuje Pan towary to kontrahent z krajów trzecich (głównie z Chin), który dokonuje sprzedaży na rzecz Pana występującego jako podatnik prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą. Jak Pan wskazuje, towary będące przedmiotem sprzedaży są wysyłane bezpośrednio od Sprzedawcy (Pana kontrahenta) z kraju trzeciego na adres Klienta (ostateczny klient w łańcuchu dostaw) wskazany przez Pana. A zatem należy stwierdzić, że w opisanym przypadku mamy do czynienia z transakcją łańcuchową, w której można mówić o relacji podmiotu z krajów trzecich (Sprzedawcy) dokonującego sprzedaży na Pana rzecz (B2B), a Panem dokonującym sprzedaży na rzecz ostatecznego Klienta (B2C), a więc jest to relacja B2B2C. W tym przypadku nie będzie mieć zastosowania przepis art. 22 ust. 3b ustawy, dotyczący ustalania miejsca dostawy towarów, o których mowa w art. 7a ust. 1 i 2 ustawy, dokonywanych na rzecz podatnika ułatwiającego dostawy towarów oraz przez tego podatnika. Pan nie jest podatnikiem ułatwiającym dostawę towarów nabywanych przez ostatecznego Klienta od dostawcy bazowego z terytorium kraju trzeciego lecz podatnikiem dokonującym dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, nabytych we własnym imieniu, na rzecz ostatecznego Klienta.

W przedmiotowej sprawie istotne jest, który w kolejności uczestnik transakcji jest podatnikiem z tytułu importu towarów. Miejscem rozpoczęcia wysyłki/transportu towarów do Klienta ostatecznego jest terytorium państwa trzeciego (głównie Chiny). Wskazał Pan, że nie będzie Pan dokonywał zgłoszenia celnego towarów w imieniu własnym ani w imieniu Klienta, nie będzie występował jako przedstawiciel Klienta (bezpośredni lub pośredni) w procedurze importowej. Wszelkie formalności celne i obowiązki związane z importem towaru, zgodnie z Regulaminem, spoczywać będą na Kliencie jako importerze. Wskazał Pan, że Klient, jako odbiorca towaru na terytorium UE, jest importerem towaru w rozumieniu przepisów celnych i podatkowych. Zatem, regulacja art. 22 ust. 4 ustawy nie ma dla Pana zastosowania – nie jest Pan bowiem w tym przypadku podatnikiem dokonującym dostawy, który jednocześnie jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów. W takim przypadku w sytuacji, gdy podatnikiem z tytułu importu towarów jest ostateczny Klient to miejsce świadczenia dostawy towarów dokonanej przez Pana na rzecz tego Klienta należy określić na podstawie zasady ogólnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Dostawa ta więc będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w miejscu rozpoczęcia wysyłki, tj. terytorium kraju trzeciego jako dostawa towarów następująca przed importem towarów. Należy zwrócić w tym miejscu uwagę, że dostawa, w której po jednej stronie występuje import towarów dokonywany przez nabywcę tych towarów jest po stronie dostawcy co do zasady traktowana jako eksport towarów, podlegający opodatkowaniu w kraju trzecim. Oznacza to, że dostawa towarów dokonana przez Pana na rzecz Klienta na terytorium kraju trzeciego będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium tego kraju trzeciego a nie w Polsce.

Podsumowując, miejscem opodatkowania dostawy towarów dokonywanej przez Pana na rzecz Klientów (konsumentów z Polski lub innych krajów UE) będzie – zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy – terytorium państwa trzeciego. Tym samym, sprzedaż towarów realizowana przez Pana na rzecz Klientów w opisanym modelu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski.

W konsekwencji, Pana stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 3 i 4 jest prawidłowe.

Ponadto, Pana wątpliwości dotyczą wskazania, czy nie będzie miał Pan obowiązku wystawiania faktur dokumentujących opisaną sprzedaż na zasadach określonych w polskich przepisach ustawy oraz czy nie będzie miał Pan obowiązku ewidencjonowania tej sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej zgodnie z art. 111 ustawy.

Mając na uwadze powyższe wątpliwości wskazać należy, że w myśl art. 106a pkt 1 i 2 ustawy:

Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1) sprzedaży, z wyjątkiem:

a)  przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów,

b)  czynności rozliczanych w procedurach szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9, dla których państwem członkowskim identyfikacji w rozumieniu przepisów tych rozdziałów jest państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska;

2)  dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

a)  państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,

b)  państwa trzeciego.

Z kolei w myśl art. 106b ust. 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)  sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2)  wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3)  wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4)  otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a)  wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b)  czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c)  dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Na podstawie art. 106b ust. 3 ustawy:

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)  czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,

b) czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,

1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,

b) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2)  sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 – jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Zasady dotyczące wystawiania faktur zostały określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy:

Faktura powinna zawierać:

1)  datę wystawienia;

2)  kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3)  imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4)  numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5)  numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6)  datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7)  nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8)  miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9)  cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12) stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15) kwotę należności ogółem (…).

W świetle przedstawionych w zdarzeniu przyszłym okoliczności sprawy należy uznać, że w związku z realizowanymi dostawami towarów przez Pana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, posiadających miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz potencjalnie w innych krajach UE, w sytuacji gdy miejscem opodatkowania nie jest terytorium kraju zastosowanie do tej transakcji znajdą przepisy obowiązujące w miejscu opodatkowania przedmiotowej transakcji tj. w kraju trzecim.

Odnośnie obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej należy wskazać, że w myśl art. 111 ust. 1 ustawy:

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Na podstawie art. 111 ust. 3a ustawy:

Podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

1)  wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:

a)  w postaci papierowej lub

b)  za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony, w tym przy użyciu systemu teleinformatycznego Szefa Krajowej Administracji Skarbowej pośredniczącego przy wydawaniu paragonów fiskalnych w postaci elektronicznej nabywcy, bez konieczności podawania jego danych osobowych;

2)  dokonywać niezwłocznego zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy;

3)  udostępniać kasy rejestrujące do kontroli stanu ich nienaruszalności i prawidłowości pracy na każde żądanie właściwych organów;

4)  poddawać kasy rejestrujące w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 4 obowiązkowemu przeglądowi technicznemu przez właściwy podmiot prowadzący serwis kas rejestrujących;

5)  (uchylony)

6)  przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2023 r. poz. 120, 295 i 1598 oraz z 2024 r. poz. 619, 1685 i 1863);

7)  stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b;

8)  wystawiać przy zastosowaniu kas rejestrujących dokumenty inne niż określone w pkt 1 dotyczące sprzedaży lub pracy tych kas;

9)  prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1;

10) (uchylony)

11) poddać obowiązkowemu przeglądowi technicznemu kasy rejestrujące, które zostały przez podatnika utracone, a następnie odzyskane, przed ich ponownym zastosowaniem do prowadzenia ewidencji;

12) zapewnić połączenie umożliwiające przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określone w art. 111a ust. 3;

13) zakończyć używanie kas rejestrujących w przypadku zakończenia działalności gospodarczej lub pracy kas rejestrujących, zapewniając zabezpieczenie danych z kasy rejestrującej.

Cytowany przepis art. 111 ust. 1 ustawy określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

W analizowanej sytuacji, mimo że dokonują Państwo transakcji na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, to czynności opisane we wniosku nie będą podlegały rejestracji za pomocą kas rejestrujących. Powyższe wynika z faktu, że miejscem świadczenia (opodatkowania) dokonywanych dostaw nie jest terytorium Polski tylko kraj trzeci. Przez sprzedaż, jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W związku z powyższym należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że nie będą Państwo zobowiązani do ewidencjonowania tych czynności za pomocą kasy rejestrującej.

W związku z powyższym, w przypadku transakcji opisanych we wniosku wykonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, gdzie miejscem świadczenia tych dostaw nie jest terytorium Polski, nie będzie Pan zobowiązany do ewidencjonowania tych czynności za pomocą kas rejestrujących.

Podsumowując, nie będzie miał Pan obowiązku wystawiania faktur dokumentujących opisaną sprzedaż na zasadach określonych w polskich przepisach ustawy oraz nie będzie miał Pan obowiązku ewidencjonowania tej sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej zgodnie z art. 111 ustawy.

Zatem, Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 5 jest prawidłowe.

Pana wątpliwości dotyczą również wskazania, czy wartość sprzedaży towarów, której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju nie będzie wliczana do limitu sprzedaży uprawniającego do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy:

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, u którego wartość sprzedaży, z wyłączeniem podatku, nie przekroczyła w poprzednim ani bieżącym roku podatkowym kwoty 200 000 zł.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy:

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1)  wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

2)  odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a) transakcji związanych z nieruchomościami,

b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c) usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3)  odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Podstawowym elementem dla prawidłowego opodatkowania podatkiem VAT oraz konsekwencji wliczania wartości danych czynności do limitu sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, jest zgodne z przepisami prawa ustalenie miejsca opodatkowania transakcji. Jeżeli miejsce opodatkowania transakcji zostanie określone na terytorium Polski, do transakcji tej mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a wówczas sprzedaż będzie wliczana do limitu zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Jeżeli natomiast miejscem opodatkowania jest inne państwo, do opodatkowania tej transakcji ma zasadniczo zastosowanie reżim podatkowy obowiązujący w tym innym państwie i tej sprzedaży podatnik nie uwzględnia w ww. limicie. Powyższe odnosi się także do sprzedaży na odległość towarów importowanych i w przypadku, gdy sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju, to wartości sprzedaży na odległość towarów importowanych nie wlicza się do limitu sprzedaży wskazanego w art. 113 ust. 1, co wynika z art. 113 ust. 2 pkt 1a ustawy.

Skoro więc miejscem opodatkowania transakcji dostawy przez Pana towarów na rzecz Klientów nie jest Polska, to tej sprzedaży (wartości sprzedaży wynikającej z dostawy towarów na rzecz tych Klientów) nie powinien Pan uwzględniać w limicie zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Zatem w przypadku, gdy sprzedaż, w związku z transakcjami będącymi przedmiotem wniosku, przekroczy limit, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, nie będzie Pan zobowiązany do rejestracji jako podatnik VAT czynny, zgodnie z art. 96 ust. 5 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym wartość sprzedaży towarów, której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju nie będzie wliczana do limitu sprzedaży uprawniającego do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Tym samym, Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 6 jest prawidłowe.

Pana wątpliwości dotyczą także możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług na terytorium kraju, które będą związane z realizowaną sprzedażą towarów opodatkowaną poza terytorium kraju, w przypadku dobrowolnej rejestracji dla celów podatku VAT jako podatnik VAT czynny.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy:

Podmioty, o których mowa w art. 15 i art. 15a, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 3 ustawy:

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Na podstawie art. 96 ust. 4 ustawy:

Naczelnik urzędu skarbowego, po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym, rejestruje podatnika jako:

1) „podatnika VAT czynnego”,

2) „podatnika VAT zwolnionego” – w przypadku podatnika, o którym mowa w:

a) ust. 3 i 3c,

b) art. 113a ust. 1, jeżeli złożył zawiadomienie w celu rejestracji jako podatnik VAT UE

- i na jego wniosek potwierdza to zarejestrowanie.

Stosownie do art. 96 ust. 5 ustawy:

Jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni – do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

1)  przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;

2)  przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;

3)  przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;

4)  przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie art. 86 ust. 1 ustawy:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów – kwota podatku:

a) wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,

b) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,

c) wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b,

d) wynikająca z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2-3 i art. 34.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Co więcej, zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy:

Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, innych niż te, do których stosuje się zwolnienie, o którym mowa w art. 113b ust. 1, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Uprawnienie wynikające z powyższego przepisu odnosi się do podatników, którzy dokonują dostaw towarów bądź świadczenia usług opodatkowanych poza terytorium kraju, a zakupy, jakich dokonują, są związane właśnie z tymi czynnościami. Warunkiem do odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami dokonywanymi poza terytorium kraju jest to, aby – hipotetycznie – w przypadku wykonywania tych samych czynności w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Powołany przepis wymaga ponadto, aby podatnik posiadał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W odniesieniu do Pana wątpliwości należy wskazać, że w sytuacji gdy dobrowolnie zarejestruje się Pan jako podatnik VAT czynny, w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy. Odliczeniu będzie podlegać podatek VAT naliczony związany z zakupem towarów i usług wykorzystywanych następnie do czynności dostawy towarów na rzecz Klienta, której, jak wskazałem wcześniej, miejscem świadczenia będzie terytorium kraju trzeciego, pod warunkiem, że będzie Pan posiadał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju.

Podsumowując stwierdzić należy, że w przypadku podjęcia decyzji o dobrowolnej rejestracji jako czynny podatnik VAT w Polsce (lub w przypadku przekroczenia limitu zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy z tytułu innych czynności), będzie miał Pan prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług na terytorium kraju, które będą związane z realizowaną sprzedażą towarów opodatkowaną poza terytorium kraju, na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy.

Tym samym, Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 7 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.