Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy zapłata kwot obejmujących koszty usług prawnych zagranicznych kancelarii prawnych powiększonych o koszt nieodliczonego przez X. BANK 19% niemieckiego podatku VAT, stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług na Państwa rzecz. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Bank (...) S.A. (dalej: „Spółka” lub „Bank”) w celu realizacji wymagań regulacyjnych MREL (ang. Minimum Requirement for Eligible Liabilities and Own Funds) w zakresie minimalnego poziomu funduszy własnych i zobowiązań podlegających umorzeniu lub konwersji emituje i będzie w przyszłości emitował obligacje w ramach Programu EMTN (dalej: „Obligacje”). Szczegółowe informacje o emisji wraz z dokumentacją opublikowane są na stronie internetowej Spółki: (…).

W celu uplasowania Obligacji wśród potencjalnych inwestorów, Spółka zawiera umowę programową (dalej: „Umowa”) z kilkoma zagranicznymi bankami specjalizującymi się w plasowaniu emitowanych obligacji wśród inwestorów („plasowanie” oznacza pośrednictwo w zakupie tych papierów wartościowych przez inwestorów będących klientami tych banków), m.in. z X. Bank, bankiem inwestycyjnym z siedzibą dla celów podatkowych w Niemczech (dalej: „X. BANK”). Na gruncie Umowy z Bankiem X. BANK występuje w dwóch rolach, tj. „dealera” jak i „aranżera”. Pozostałe banki będące stroną Umowy z Bankiem występują wyłącznie w roli „dealera”.

Obowiązkiem „dealerów” jest znalezienie nabywców Obligacji (inwestorów), którzy dokonają zapisów na nie w ramach procesu subskrypcji Obligacji, a następnie je obejmą w dniu emisji w zamian za uiszczenie Bankowi jako emitentowi określonej ceny emisyjnej obligacji. Dealerzy działają zatem jako pośrednicy mający za zadanie pozyskanie inwestorów na Obligacje Spółki w ramach przyznanych im limitów.

W ramach funkcji „aranżera” X. BANK działa jako tzw. „kwalifikowany dealer”, tzn. oprócz zobowiązania do uplasowania Obligacji wśród inwestorów (tak jak inni dealerzy), X. BANK nadzoruje i koordynuje proces plasowania Obligacji przez dealerów (tj. aby planowana emisja Obligacji została w całości objęta przez inwestorów), w tym pozyskuje opinie prawne i inne usługi prawne istotne z punktu widzenia dealerów i inwestorów (dalej w skrócie: „usługi prawne”). Emisje papierów wartościowych podlegają bowiem określonym wymogom regulacyjnym i ryzykom prawnym, stąd też dealerzy są zainteresowani tym czy pośrednictwo w plasowaniu przez nich Obligacji nie wiąże się z ryzykiem prawnym dla nich samych i/lub ich klientów jako inwestorów.

Umowa przewiduje wynagrodzenie prowizyjne za czynności o charakterze „dealerskim” dla każdego z dealerów. Jednocześnie, Umowa nie określa odrębnego wynagrodzenia za pełnienie funkcji „aranżera”. X. BANK otrzymuje wynagrodzenie jedną kwotą za realizowane przez siebie czynności jako dealera i aranżera.

Zgodnie z Umową, Spółka może być obciążona także dodatkowymi kosztami, w tym wydatkami na usługi prawne kancelarii prawnych angażowanych przez X. BANK jako kwalifikowanego dealera. Zwrot tych kosztów z formalnego punktu widzenia (zapisów umowy) nie jest elementem składowym wynagrodzenia za usługi aranżera. W związku z tym, X. BANK wystawia względem Spółki faktury z opisem „usługi finansowe” na kwotę odpowiadającą kosztowi usług prawnych zamówionych przez X. BANK od zagranicznych kancelarii prawnych (zwykle z siedzibą dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii) powiększonych o niepodlegający odliczeniu 19% niemiecki podatek VAT, który X. BANK - jako podatnik podatku od wartości dodanej/VAT w Niemczech - nalicza od importu usług prawnych kancelarii. Załącznikiem do faktury X. BANK jest faktura źródłowa zagranicznej kancelarii prawnej (tu: z/s w Wielkiej Brytanii), na której X. BANK rozpoznało import usługi i niemiecki 19% VAT. Jak zostało opisane wyżej usługi prawne zostały zlecone kancelarii przez X. BANK w celu weryfikacji dokumentacji Banku związanej z emisją Obligacji i dokonania na rzecz dealerów oceny ryzyk prawnych z nią związanych. Bank jako emitent nie otrzymuje tych analiz i opinii zaangażowanej przez X. BANK kancelarii (jest to stricte usługa na rzecz dealerów, którą zamawia i opłaca X. BANK). Bank nie wiąże też żadna umowa z tą zagraniczną kancelarią prawną - zleceniodawcą jest X. BANK a odbiorcami/beneficjentami usług X. BANK i pozostali dealerzy.

Faktura X. BANK wystawiona na Bank obejmująca koszt wynagrodzenia kancelarii wraz z dodanym kosztem nieodliczonego przez X. BANK 19% niemieckiego podatku VAT z tyt. importu usługi zawiera adnotację o odwrotnym obciążeniu (reverse chargé) i art. 135 ust. 1 lit. f) Dyrektywy VAT 2006/112 dotyczący zwolnionych z VAT usług, których przedmiotem są papiery wartościowe (art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT stanowi implementację tego przepisu Dyrektywy VAT). X. BANK traktuje bowiem ww. koszty usług prawnych jako element swojego wynagrodzenia z tytułu zwolnionej z VAT usługi finansowej, którą świadczy na rzecz Banku, gdzie miejscem świadczenia usługa jest Polska (czyli kraj nabywcy usługi X. BANK).

Pytanie

Czy Bank z tytułu zapłaty kwoty wynikającej z faktur wystawianych przez X. BANK obejmujących koszty usług prawnych zagranicznych kancelarii prawnych powiększonych o koszt nieodliczonego przez X. BANK 19% niemieckiego podatku VAT powinien rozpoznawać import usługi zwolnionej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT czy też powinien traktować tą płatność jako niepodlegającą w ogóle VAT stanowiącą zwrot poniesionych przez X. BANK kosztów usług prawnych, których nabywcą nie był Bank

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym, zwrot kosztów usług prawnych świadczonych przez zagraniczne kancelarie prawne nie będzie stanowić czynności opodatkowanej VAT na rzecz Banku. Po stronie Banku nie powstanie zatem import usługi zwolnionej czy też opodatkowanej VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Art. 8 ust. 2 ustawy o VAT uznaje również za odpłatne świadczenie usług:

1) użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2) nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W przypadku zaś, o czym stanowi art. 8 ust. 2a Ustawy VAT, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z kolei art. 28b ustawy VAT (stanowiący o imporcie usług) wskazuje, iż miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Przeprowadzając prawidłową kwalifikację opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) w pierwszej kolejności należy ustalić czy przedmiotowe usługi prawne zagranicznych kancelarii stanowią „odpłatne świadczenie usług” na rzecz Banku (tj. czynność opodatkowaną, o której mowa w art. 8 ust. 1-2 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, czy jedynie zwrot poniesionych wydatków przez X. BANK, którymi Bank zostaje obciążany. Następnie, po ustaleniu czy mamy do czynienia z „odpłatnym świadczeniem usług” należy ustalić, czy będzie to czynność opodatkowana czy zwolniona z VAT - tu: na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawioną definicję „odpłatnego świadczenia usług” z art. 8 Ustawy VAT należy podkreślić, że z taką czynnością opodatkowaną mamy do czynienia gdy odbiorca świadczenia odnosi z niej korzyść, tj. jest beneficjentem tych czynności. Zatem, aby można było mówić o czynności podlegającej opodatkowaniu należy ustalić bezpośredniego beneficjenta przedmiotowych usług prawnych oraz czy istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą i bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a przekazanym wynagrodzeniem.

W przedstawionym stanie faktycznym Bank posiada Umowę, na podstawie której X. BANK jako kwalifikowany dealer może obciążać Bank dodatkowymi kosztami, w tym kosztami usług prawnych jakie X. BANK zleca zagranicznym kancelariom prawnym. Bank nie jest związany żadną umową z kancelarią prawną angażowaną przez X. BANK. Bank nie zleca usług prawnych zagranicznym kancelariom i nie jest nawet nabywcą ich usług (nie otrzymuje opinii jakie kancelaria przedstawia X. BANK). Usługi prawne na swoją rzecz Bank zamawia odrębnie od lokalnych (polskich) kancelarii prawnych.

Bank ponosi ciężar tych kosztów X. BANK, ponieważ jest to w jego interesie, tzn. dealerzy i ich klienci-inwestorzy uzyskując z kancelarii prawnej opinię prawną potwierdzającą brak ryzyk prawnych blokujących nabycie Obligacji lub opisujących implikacje prawne dla inwestorów (np. obowiązki prawne) nie będą mieć tego typu przeszkód prawnych, aby dokonać inwestycji w postaci nabycia Obligacji Banku.

W konsekwencji, niewątpliwie beneficjentem tych usług prawnych nie będzie Bank, zleceniodawcą jest bowiem X. BANK a ich bezpośrednim beneficjentem oprócz X. BANK także inni dealerzy, którzy pośredniczą w plasowaniu Obligacji, w celu pozyskania informacji na temat ryzyk prawnych obciążających ich oraz inwestorzy.

Bank zwracając przedmiotowe koszty usług prawnych nie otrzymuje w tym wypadku bezpośredniej korzyści, a dokonany zwrot nie stanowi formy zapłaty z tytułu wykonanej usługi. Zwrot kosztów należy uznać za jednostronny ekwiwalent pieniężny, który swoją podstawę znajduje w umowie z X. BANK dotyczącej zobowiązania się do zwrotu takich dodatkowych kosztów X. BANK. Wynagrodzenie za usługi UB jako „kwalifikowanego dealera” jest odrębnie ustalone i odrębnie rozliczane w stosunku do dodatkowych kosztów.

Pomiędzy X. BANK a Bankiem nie istnieje w tym przypadku świadczenie wzajemne - X. BANK czy zagraniczne kancelarie nie przekazują żadnych opinii prawnych Bankowi, ani nie są realizowane na rzecz Banku żadne inne czynności ze strony tych kancelarii.

Fakt ujęcia przez X. BANK na wystawianej przez niego fakturze opisu usługi wskazującej na to, że dodatkowe koszty stanowią „usługi finansowe” a także dodanie podstawy prawnej zwolnienia z VAT (tj. art. 135 ust. 1 lit. f) Dyrektywy VAT 2006/112) i zwrotu „odwrotne obciążenie” nie powoduje powstania czynności opodatkowanej, skoro dodatkowe koszty nie są związane z czynnościami wykonywanymi przez X. BANK na rzecz Banku w ramach jego funkcji „kwalifikowanego dealera” (tj. dealera i aranżera) gdzie Bank faktycznie jest beneficjentem (nabywcą) konkretnych czynności wykonywanych przez X. BANK na rzecz Banku. Zwrot przedmiotowych kosztów usług prawnych nie może być zatem traktowany jako „odpłatne świadczenie usług” w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT i stanowi tym samym czynność poza VAT. Nie można tu również mówić o czynności typowego refakturowania z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, której głównym celem jest przeniesienie przez podmiot refakturujący kosztów usług na jej ostatecznego beneficjenta, gdyż w przedstawionym stanie faktycznym rzeczywistym konsumentem tej usługi nie będzie Bank. X. BANK zawierając we własnym imieniu umowę z zagraniczną kancelarią prawną nie działa bowiem na rzecz Banku jako „osoby trzeciej”. Takimi osobami trzecimi są tutaj najwyżej inni dealerzy. Bank ponosi dodatkowe koszty tylko i wyłącznie z tego powodu, że w ten sposób pośrednio kreuje się większy popyt na Obligacje (zwiększa się ilość inwestorów, którzy zakupią Obligacje co przekłada się na niższe koszty emisji, tj. odsetek jakie będzie musiał inwestorom).

Mając na względzie powyższe, stanowisko Wnioskodawcy wydaje się być zasadne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Przy czym z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy).

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

• istnieje związek prawny między dostawcą i odbiorcą bądź między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie otrzymane przez dostawcę/usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za dokonywane dostawy bądź świadczone usługi na rzecz odbiorcy,
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
• odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:

Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu:

Jak wynika z opisu sprawy, emitują i będą Państwo w przyszłości emitować obligacje w ramach Programu EMTN. W celu uplasowania Obligacji wśród potencjalnych inwestorów, zawierają Państwo umowę programową z kilkoma zagranicznymi bankami specjalizującymi się w plasowaniu emitowanych obligacji wśród inwestorów („plasowanie” oznacza pośrednictwo w zakupie tych papierów wartościowych przez inwestorów będących klientami tych banków), m.in. z X. Bank, bankiem inwestycyjnym z siedzibą dla celów podatkowych w Niemczech (X. BANK). Na gruncie Umowy z Państwem X. BANK występuje w dwóch rolach, tj. „dealera” jak i "aranżera". Pozostałe banki będące stroną Umowy z Państwem występują wyłącznie w roli „dealera”.

Obowiązkiem „dealerów” jest znalezienie nabywców Obligacji (inwestorów), którzy dokonają zapisów na nie w ramach procesu subskrypcji Obligacji, a następnie je obejmą w dniu emisji w zamian za uiszczenie Państwu jako emitentowi określonej ceny emisyjnej obligacji. Dealerzy działają zatem jako pośrednicy mający za zadanie pozyskanie inwestorów na Obligacje w ramach przyznanych im limitów.

W ramach funkcji „aranżera” X. BANK działa jako tzw. „kwalifikowany dealer”, tzn. oprócz zobowiązania do uplasowania Obligacji wśród inwestorów (tak jak inni dealerzy), X. BANK nadzoruje i koordynuje proces plasowania Obligacji przez dealerów (tj. aby planowana emisja Obligacji została w całości objęta przez inwestorów), w tym pozyskuje opinie prawne i inne usługi prawne istotne z punktu widzenia dealerów i inwestorów („usługi prawne”). Emisje papierów wartościowych podlegają określonym wymogom regulacyjnym i ryzykom prawnym, stąd też dealerzy są zainteresowani tym czy pośrednictwo w plasowaniu przez nich Obligacji nie wiąże się z ryzykiem prawnym dla nich samych i/lub ich klientów jako inwestorów.

Umowa przewiduje wynagrodzenie prowizyjne za czynności o charakterze „dealerskim” dla każdego z dealerów. Jednocześnie, Umowa nie określa odrębnego wynagrodzenia za pełnienie funkcji „aranżera”. X. BANK otrzymuje wynagrodzenie jedną kwotą za realizowane przez siebie czynności jako dealera i aranżera.

Zgodnie z Umową, mogą być Państwo obciążani także dodatkowymi kosztami, w tym wydatkami na usługi prawne kancelarii prawnych angażowanych przez X. BANK jako kwalifikowanego dealera. Zwrot tych kosztów z formalnego punktu widzenia (zapisów umowy) nie jest elementem składowym wynagrodzenia za usługi aranżera. W związku z tym, X. BANK wystawia względem Państwa faktury z opisem „usługi finansowe” na kwotę odpowiadającą kosztowi usług prawnych zamówionych przez X. BANK od zagranicznych kancelarii prawnych (zwykle z siedzibą dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii) powiększonych o niepodlegający odliczeniu 19% niemiecki podatek VAT, który X. BANK - jako podatnik podatku od wartości dodanej/VAT w Niemczech - nalicza od importu usług prawnych kancelarii. Załącznikiem do faktury X. BANK jest faktura źródłowa zagranicznej kancelarii prawnej (tu: z/s w Wielkiej Brytanii), na której X. BANK rozpoznało import usługi i niemiecki 19% VAT. Usługi prawne zostały zlecone kancelarii przez X. BANK w celu weryfikacji Państwa dokumentacji związanej z emisją Obligacji i dokonania na rzecz dealerów oceny ryzyk prawnych z nią związanych. Państwo jako emitent nie otrzymują tych analiz i opinii zaangażowanej przez X. BANK kancelarii (jest to usługa na rzecz dealerów, którą zamawia i opłaca X. BANK). Nie wiąże Państwa też żadna umowa z tą zagraniczną kancelarią prawną - zleceniodawcą jest X. BANK a odbiorcami/beneficjentami usług X. BANK i pozostali dealerzy.

Faktura X. BANK wystawiona na Państwa obejmująca koszt wynagrodzenia kancelarii wraz z dodanym kosztem nieodliczonego przez X. BANK 19% niemieckiego podatku VAT z tyt. importu usługi zawiera adnotację o odwrotnym obciążeniu (reverse chargé) i art. 135 ust. 1 lit. f) Dyrektywy VAT 2006/112 dotyczący zwolnionych z VAT usług, których przedmiotem są papiery wartościowe (art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT stanowi implementację tego przepisu Dyrektywy VAT). X. BANK traktuje bowiem ww. koszty usług prawnych jako element swojego wynagrodzenia z tytułu zwolnionej z VAT usługi finansowej, którą świadczy na Państwa rzecz, gdzie miejscem świadczenia usługa jest Polska (czyli kraj nabywcy usługi X. BANK).

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy z tytułu zapłaty kwoty wynikającej z faktur wystawianych przez X. BANK obejmujących koszty usług prawnych zagranicznych kancelarii prawnych powiększonych o koszt nieodliczonego przez X. BANK 19% niemieckiego podatku VAT powinni Państwo rozpoznawać import usługi zwolnionej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, czy też powinni Państwo traktować tą płatność jako niepodlegającą w ogóle VAT, stanowiącą zwrot poniesionych przez X. BANK kosztów usług prawnych, których nie byli Państwo nabywcą.

Analiza opisanej sytuacji w kontekście powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że w związku z zapłatą przez Państwa ww. kwot – obejmujących koszty usług prawnych zagranicznych kancelarii prawnych powiększonych o koszt nieodliczonego przez X. BANK 19% niemieckiego podatku VAT – nie dochodzi/nie będzie dochodziło do świadczenia usług.

Wskazali Państwo, że zgodnie z Umową, mogą być Państwo obciążani także dodatkowymi kosztami, w tym wydatkami na usługi prawne kancelarii prawnych angażowanych przez X. BANK jako kwalifikowanego dealera. Zwrot tych kosztów z formalnego punktu widzenia (zapisów umowy) nie jest elementem składowym wynagrodzenia za usługi aranżera. W związku z tym, X. BANK wystawia względem Państwa faktury z opisem „usługi finansowe” na kwotę odpowiadającą kosztowi usług prawnych zamówionych przez X. BANK od zagranicznych kancelarii prawnych (zwykle z siedzibą dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii) powiększonych o niepodlegający odliczeniu 19% niemiecki podatek VAT, który X. BANK - jako podatnik podatku od wartości dodanej/VAT w Niemczech - nalicza od importu usług prawnych kancelarii. Załącznikiem do faktury X. BANK jest faktura źródłowa zagranicznej kancelarii prawnej, na której X. BANK rozpoznało import usługi i niemiecki 19% VAT. Usługi prawne zostały zlecone kancelarii przez X. BANK w celu weryfikacji Państwa dokumentacji związanej z emisją Obligacji i dokonania na rzecz dealerów oceny ryzyk prawnych z nią związanych. Jako emitent nie otrzymują Państwo tych analiz i opinii zaangażowanej przez X. BANK kancelarii (jest to usługa na rzecz dealerów, którą zamawia i opłaca X. BANK). Nie wiąże Państwa też żadna umowa z tą zagraniczną kancelarią prawną - zleceniodawcą jest X. BANK a odbiorcami/beneficjentami usług X. BANK i pozostali dealerzy.

W tej sytuacji należy stwierdzić, że beneficjentem opisanych usług prawnych nie są/nie będą Państwo. Zleceniodawcą usług prawnych jest bowiem X. BANK a ich bezpośrednim beneficjentem oprócz właśnie X. BANK, również inni dealerzy. Dokonując zwrotu kosztów usług prawnych nie otrzymują/nie otrzymają Państwo od X. BANK bezpośredniej korzyści, a dokonany zwrot nie stanowi/nie będzie stanowił formy zapłaty z tytułu wykonanej usługi. Z okoliczności sprawy wynika, że pomiędzy Państwem a X. BANK nie dochodzi/nie dojdzie do świadczenia wzajemnego, ponieważ X. BANK czy też zagraniczne kancelarie nie przekazują/nie przekażą Państwu opinii i analiz, ani nie są/nie będą realizowane na Państwa rzecz żadne inne czynności ze strony tych kancelarii. Zwrot kosztów stanowi/będzie stanowić jednostronny ekwiwalent pieniężny, wynikający z zawartej z X. BANK umowy, w której określono, że mogą być Państwo obciążani dodatkowymi kosztami. Koszty te nie są także elementem składowym wynagrodzenia X. BANK za usługi aranżera.

Wskazać należy, że z całokształtu opisu sprawy wynika, że ponoszą/będą ponosić Państwo koszty usług prawnych nabywanych przez X. BANK, ponieważ jest to w Państwa interesie. Wskazali Państwo bowiem, że emisje papierów wartościowych podlegają określonym wymogom regulacyjnym i ryzykom prawnym, stąd też dealerzy są zainteresowani tym czy pośrednictwo w plasowaniu przez nich Obligacji nie wiąże się z ryzykiem prawnym dla nich samych i/lub ich klientów jako inwestorów. Jednakże X. BANK nie nabywa/nie będzie nabywać ww. usług prawnych na Państwa rzecz, lecz usługi te wykorzystuje/wykorzysta wraz z pozostałymi dealerami do wykonywanych czynności. Zatem to nie Państwo są/będą bezpośrednim beneficjentem usług prawnych świadczonych przez kancelarie prawne – usługi prawne nabywane są/będą przez X. BANK i świadczone na rzecz X. BANK i na rzecz dealerów.

W konsekwencji, kwota obejmująca koszty usług prawnych zagranicznych kancelarii prawnych, którymi obciąża/będzie obciążać Państwa X. BANK, wypłacana przez Państwa na rzecz X. BANK nie stanowi/nie będzie stanowiła wynagrodzenia z tytułu świadczenia na Państwa rzecz odpłatnych usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, skoro dokonują/będą Państwo dokonywać zwrotu poniesionych przez X. BANK kosztów usług prawnych, nie otrzymując w zamian żadnego świadczenia zwrotnego, to taki zwrot kosztów nie jest/nie będzie wynagrodzeniem za świadczenie usług na Państwa rzecz podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.