Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie opodatkowania sprzedaży działki A powstałej z działki nr 1 i oraz działki B powstałej z działki nr 1.

Wniosek uzupełnili Państwo pismem z 14 maja 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(...) Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polską spółką kapitałową, będącą polskim rezydentem podatkowym podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest wydobycie i sprzedaż (...) oraz działalność rolnicza.

Spółce przysługuje prawo własności następujących gruntów:

1.Działka nr (...), o powierzchni (…) ha, położonej w obrębie (...), gmina (...). Na wypisie z rejestru gruntów działkę oznaczono symbolem RIVa - grunty orne , N - nieużytki. Dla terenu, na którym położona jest działka nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W aktualnym studium uwarunkowań zawarto informację, z której wynika, że na gruncie są udokumentowane złoża kopalin, obszary górnicze, obszary rolniczej przestrzeni produkcyjnej, tereny górnicze. Działka nie jest zabudowana budowlą lub budynkiem. Spółka nabyła prawo własności działki w dniu 29. 01.2015 r. na podstawie aktu notarialnego za Rep. A nr (...). Działka ta została nabyta przez Spółkę od Pana R.M.. Transakcja nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Działka jest wykorzystywana do działalności rolniczej.

2.Działka nr 1, o powierzchni (…) ha, położonej w obrębie (...) gmina (...). Na wypisie z rejestru gruntów działkę oznaczono symbolem RIVa, RIVb, RV - grunty orne. Grunt jest częściowo położony na terenie, co do którego został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, że teren, na którym położony jest grunt został przeznaczony pod zabudowę: 32.RM - tereny zabudowy zagrodowej w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych 35PG - tereny obszarów i terenów górniczych, 31.R - tereny obszarów rolniczych, 34.ZL - tereny zieleni izolacyjnej, nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Działka nie jest zabudowana budowlą lub budynkiem. Na działce gruntu o nr 1 jest obecnie prowadzona działalność wydobywcza oraz jednocześnie Spółka część gruntu wykorzystuje do działalności rolniczej. Spółka nabyła prawo własności działki w dniu 29.01.2015 r. na podstawie aktu notarialnego za Rep. A nr (...). Działka ta została nabyta przez Spółkę od Pana R.M.. Transakcja nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Działka była i jest obecnie wykorzystywana przez Spółkę w części na działalność wydobywczą oraz część działki na cele rolnicze pod uprawę produkcji roślinnej. Po wydzieleniu części gruntu przeznaczonego na teren rolniczy przeznaczony pod uprawę, działka nr 1 będzie zajęta wyłącznie na cele prowadzonej działalności gospodarczej – cele wydobywcze.

3.Spółka planuje dokonać geodezyjnego podziału działki gruntu o nr 1 w ten sposób, że:

a)Zostanie wydzielona działka gruntu (dalej: „działka A”), o pow. (...), której granice będą położone na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową. Nowo wydzielona działka będzie posiadała geodezyjnie wyznaczone linie rozgraniczające oraz słupki graniczne wyznaczone przez uprawnionego geodetę. Działka nie jest i nie będzie do dnia jej planowanej sprzedaży zabudowana.

b)Zostanie wydzielona działka gruntu (dalej: „działka B”), o pow. (...), której granice częściowo będą położone na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem jako teren rolniczy i faktycznie przez Spółkę jest i będzie wykorzystywana do działalności rolniczej. Nowo wydzielona działka będzie posiadała geodezyjnie wyznaczone linie rozgraniczające oraz słupki graniczne wyznaczone przez uprawnionego geodetę. Działka nie jest i nie będzie do dnia jej planowanej sprzedaży zabudowana.

c)Zostanie wydzielona działka gruntu (dalej: „działka C”), o pow. (...), której granice będą położone na terenie nieobjętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie jest planowane wystąpienie przez Spółkę z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Działka nie jest i do dnia jej planowanej sprzedaży nie będzie zabudowana. Nowo wydzielona działka będzie posiadała geodezyjnie wyznaczone linie rozgraniczające oraz słupki graniczne wyznaczone przez uprawnionego geodetę. Działka nie będzie wykorzystywana do działalności rolniczej, lecz będzie prowadzona działalność wydobywcza polegająca na wydobywaniu kruszywa.

Ponadto, na dzień złożenia przedmiotowego wniosku, działka nr 1 nie została jeszcze podzielona. Wnioskodawca podejmuje czynności w celu uzyskania decyzji o podziale geodezyjnym.

Spółka powzięła wątpliwość, odnośnie skutków podatkowych wynikających ze planowanej sprzedaży ww. działek w kontekście przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) oraz przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.; dalej: „ustawa o VAT”).

W uzupełnieniu wskazali Państwo, że:

1.

a)Wydzielona część działki B jest częściowo objęta planem zagospodarowania przestrzennego jako teren rolniczy. Pozostała część nie będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

b)Działka B w pozostałej części nie będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

c)Cała powierzchnia Działki B jest i będzie przeznaczona jako teren rolniczy i nie będzie linii rozgraniczających, gdyż cały teren ma i będzie miał jednakową funkcję i jednakowe przeznaczenie – rolnicze.

d)Nie będą się znajdowały linie rozgraniczające, gdyż cała powierzchnia działki będzie miała jednakową funkcję - rolniczą.

e)Część „działki B” oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako część działki z przeznaczeniem jako teren rolniczy nie przewiduje możliwości zabudowy.

Zgodnie z postanowieniami UCHWAŁY NR (...) RADY GMINY (...) z dnia 17 grudnia 2021 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „(...) – (...), w gminie (...) Zgodnie z działem XXXII. Ustalenia szczegółowe dla terenu: 31.R (o powierzchni geodezyjnej ok. (...)) Rozdział 1. Przeznaczenie terenu § 417. Ustala się przeznaczenie terenu: R – tereny rolne. § 418. Zakaz lokalizacji zabudowy.

Pytania (oznaczone jak we wniosku)

2. Czy odpłatna dostawa wydzielonej działki A z działki 1 będzie dostawą zwolnioną od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

3. Czy odpłatna dostawa wydzielonej działki B z działki 1 będzie dostawą zwolnioną od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie (przeformułowane w piśmie z 14 maja 2025 r.)

Ad. 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że odpłatna dostawa wydzielonej działki A z działki 1 nie będzie dostawą zwolnioną od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Ad. 3

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że odpłatna dostawa wydzielonej działki B z działki 1 będzie dostawą zwolnioną od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku w zakresie pytań nr 2 i 3 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

Według art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy:

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy należy przyjąć, że zbycie nieruchomości zabudowanych, jak i niezabudowanych traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy:

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane.

Opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jako akt prawa miejscowego, wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji, gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130 ze zm.):

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Według art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 1, 6 i 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww. plan miejscowy, wskazując czy teren jest budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę.

Ponadto należy podkreślić, że przy dokonywaniu oceny, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę nie można kierować się wyłącznie jego podstawowym przeznaczeniem określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, lecz należy również wziąć pod uwagę jego przeznaczenie uzupełniające, wynikające z tego planu. Ustawodawca bowiem definiując w art. 2 pkt 33 ustawy teren budowlany wskazuje, że decydujące znaczenie mają m.in. zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zawężając przy tym, że chodzi wyłącznie o podstawowe przeznaczenie określone w tym planie.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Nie jest więc terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo decyzja o warunkach zabudowy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia pozostaje przy tym klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy ocenie, czy przedmiotowe tereny stanowią tereny budowlane, nie wystarczy analiza ich podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Uwzględnić bowiem należy również zapisy dotyczące przeznaczenia dopuszczalnego tego terenu. Sama możliwość wybudowania obiektów budowlanych oznacza, że grunty te stanowią grunty przeznaczone pod zabudowę. W tym miejscu należy zaznaczyć, że ustawodawca nie uzależnił charakteru terenu od głównego celu, który będący przedmiotem opodatkowania VAT teren ma spełniać, lecz zwolnienie od opodatkowania VAT zależy od możliwości dokonania zabudowy wskazanego terenu.

Z opisu sprawy wynika, że planują Państwo dokonać podziału działki gruntu nr 1, z której zostanie wydzielona niezabudowana działka A oraz niezabudowana działka B. Działka A o pow. (...) będzie położone na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową. Natomiast działka B, o pow. (...), częściowo będzie położona na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem jako teren rolniczy. Wydzielona część działki B jest częściowo objęta planem zagospodarowania przestrzennego jako teren rolniczy. Pozostała część działki B nie będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.  Na działce B nie będą się znajdowały linie rozgraniczające, gdyż cała powierzchnia działki będzie miała jednakową funkcję - rolniczą. Zatem cała powierzchnia działki B jest i będzie przeznaczona jako teren rolniczy i nie będzie linii rozgraniczających, gdyż cały teren ma i będzie miał jednakową funkcję i jednakowe przeznaczenie – rolnicze. Część działki B oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako część działki z przeznaczeniem jako teren rolniczy nie przewiduje możliwości zabudowy. Zgodnie z postanowieniami uchwały Gminy w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rozdział 1. Przeznaczenie terenu § 417. Ustala się przeznaczenie terenu: R – tereny rolne § 418. Zakaz lokalizacji zabudowy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że jak Państwo wskazali w opisie sprawy,  działka A będzie położona na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową.

Zatem działka A, będąca przedmiotem sprzedaży będzie stanowiła teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy i w rezultacie dostawa tej działki nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Natomiast jak wynika z opisu sprawy działki B, będzie częściowo położona na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem jako teren rolniczy a w pozostałej części nieobjęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz na działce B nie będą się znajdowały linie rozgraniczające, gdyż cała powierzchnia działki będzie miała jednakową funkcję – rolniczą. Ponadto jak Państwo wskazali część działki B oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako część działki z przeznaczeniem jako teren rolniczy nie przewiduje możliwości zabudowy.

Zatem działka B, będąca przedmiotem sprzedaży nie będzie stanowiła terenu budowlanego zdefiniowanego w art. 2 pkt 33 ustawy gdyż jak Państwo wskazali jest to teren rolny, dla którego zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego obowiązuje zakaz lokalizacji zabudowy. W rezultacie dostawa działki B będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z uwagi na fakt, że dostawa działki A nie korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT:

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

-towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

-brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Jak wynika z wniosku – nabycie działki nr 1, z której powstanie przeznaczona do sprzedaży działka A, nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Zatem w zaistniałej sytuacji nie można mówić, że przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości lub że takie prawo nie przysługiwało, skoro przy nabyciu nie wystąpił podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu przez Państwa.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że nie zostały spełnione również warunki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT przy dostawie działki A na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji, dostawa działki A nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy, a zatem będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla przedmiotu dostawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytań nr 2 i 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Kwestia dotycząca zwolnienia z podatku VAT dostawy działki niezabudowanej nr (...) i oraz działki niezabudowanej C powstałej z działki nr 1 (pytanie nr 1 i nr 4) jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia oraz kwestia dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym albo opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.