Interpretacja indywidualna - Interpretacja

Interpretacja indywidualna - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest w części nieprawidłowe (pytanie nr 1) i w części prawidłowe (pytanie nr 3).

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

6 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 5 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie m.in. podatku od towarów i usług, który dotyczy skutków podatkowych dostawy zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę o numerze ewidencyjnym (...). Wniosek został uzupełniony – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 kwietnia 2025 r. (data wpływu 17 kwietnia 2025 r.).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowany będący stroną postępowania:

(…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

(Wnioskodawca, Spółka)

2.Zainteresowani niebędący stroną postępowania:

-(…)

(„Sprzedający”)

Opis zdarzenia przyszłego

(…) Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jest spółką prawa polskiego, powołaną w celu realizacji inwestycji – budowy obiektów mieszkalnych oraz handlowo-usługowych, komercyjnych, której zadaniem jest zakup gruntów, realizacja inwestycji oraz komercjalizacja inwestycji.

Zgodnie z danymi zawartymi w Krajowym Rejestrze Sądowym, przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (PKD 68.10.Z). W ramach pozostałej działalności Spółka zajmuje się m.in. realizacją projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków (PKD 41.10.Z), robotami budowlanymi związanymi ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (PKD 41.20.Z), wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 62.20.Z).

Spółka zamierza nabyć prawo własności nieruchomości zlokalizowanej przy ul. (…) w (…), stanowiącej działkę ewidencyjną o numerze ew. (...), obręb (…), o powierzchni (…) m², dla której Sąd (…), Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze KW (…) (dalej: „nieruchomość”).

Teren, na którym znajduje się nieruchomość jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego rejonu (…). Jako przeznaczenie terenu wskazano (…) – zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna lub usługi, użytek gruntowy Bi – inne tereny zabudowane.

Spółka ma zamiar wykorzystać nabytą Nieruchomość na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Wykorzystanie nieruchomości do prowadzonej działalności gospodarczej będzie polegało na wybudowaniu na niej budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym, powierzchnią użytkową mieszkalną i powierzchnią użytkową usługową, wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną i drogową, a także wjazdem na teren inwestycji od ul. (…) (w oparciu o Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego dla rejonu (…) uchwalony (…) 2022 roku).

Obecnie, nieruchomość stanowi współwłasność ułamkową czterech osób fizycznych:

-(…) ((…) udziału),

zwanych dalej łącznie jako: „sprzedający” lub „osoby fizyczne”.

W postępowaniu interpretacyjnym wszczynanym niniejszym wnioskiem, osoby fizyczne występują jako podmioty zainteresowane niebędące stroną postępowania.

Sprzedający nabyli tytuł prawny do nieruchomości stanowiącej wówczas działkę ewidencyjną nr (…) z obrębu (…) od (…):

-(…) – (…) udziału,

-(…) – (…) udziału

na podstawie umowy o oddaniu gruntu we współużytkowanie wieczyste oraz umowy sprzedaży budynków zawartej (…) 2013 r. w następstwie decyzji dekretowej Prezydenta (…) z dnia (…) 2012 r. oraz decyzji (…) o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności wydanej przez (…) w dniu (…) 2014 r.

Na mocy (…) nr (…) z dnia (…) 2018 r. działka (...) będąca przedmiotem transakcji objętej niniejszym wnioskiem, została utworzona przez odłączenie od działki (…) działki (…), dla której została utworzona nowa księga wieczysta.

Następnie, (…) umową darowizny z dnia (…) 2019 roku przekazał swój udział po połowie swoim synom (…) i (…).

(…), umową darowizny z dnia (…) 2022 roku, przekazał posiadany udział swojemu bratu (…), w wyniku czego nabywca stał się właścicielem (…) udziału w nieruchomości.

W dniu (…) 2024 roku (…) z powrotem darował swojemu bratu (…) otrzymane (…) udziału w nieruchomości.

Tym samym, wskutek darowizn, nieruchomość jest obecnie przedmiotem własności czterech współwłaścicieli posiadających po (…) części udziałów w nieruchomości każdy.

Sprzedający nabyli nieruchomości do swoich majątków prywatnych, na cele osobiste.

Powierzchnia działki jest utwardzona – na jej terenie znajduje się utwardzony plac na betonowym wzniesieniu. Na nieruchomości znajdują się blaszane pawilony handlowe niezwiązane trwale z gruntem (jeden z nich jest otynkowany). Zarówno utwardzenie gruntu jak i wniesienie pawilonów miały miejsce znacznie przed decyzją reprywatyzacyjną z 2012 roku i były przez obecnych właścicieli zastane. Dodatkowo, na podstawie umowy najmu prywatnego właściciele wynajmują nieruchomość (…). Sprzedający w zakresie najmu nieruchomości nie występują jako podatnicy VAT i nie wystawiają z tego tytułu faktur VAT. Najem nieruchomości był związany z chęcią uzyskania jakiegokolwiek dochodu z nieruchomości w czasie gdy sprzedający nie mogli nią rozporządzić w inny sposób ze względu na toczące się przez wiele lat postępowanie przed sądami administracyjnymi dotyczące decyzji reprywatyzacyjnej.

Nieruchomość jest wolna od wszelkich długów i obciążeń oraz ograniczeń w rozporządzaniu, z wyjątkiem Umowy najmu (z miesięcznym terminem wypowiedzenia) oraz zobowiązania do ustanowienia służebności gruntowej w Decyzji o podziale dla działki o nr ew. (…).

Sprzedający nie podejmują żadnych aktywnych działań zmierzających do sprzedaży nieruchomości. W szczególności nie dokonywali żadnych remontów czy innych inwestycji, nie zatrudniali nikogo do obsługi nieruchomości (np. utrzymywanie czystości, odśnieżanie itd.), wszystko to robił najemca, a właściciele pobierali jedynie czynsz i płacili podatek od nieruchomości. Dążenie do sprzedaży nieruchomości odbywa się bez upublicznienia oferty ani jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości nieruchomości jak zmiana przeznaczenia gruntu, jej reklamowania, przyciągania większej liczby zainteresowanych oraz bez angażowania przez sprzedających znaczących środków własnych. Wnioskodawca wskazuje także że Sprzedający zawarli w (…) roku przedwstępną umowę sprzedaży Nieruchomości z innym podmiotem jednak została ona rozwiązana w roku (…).

W dniu (…) 2024 r. Spółka zawarła ze sprzedającymi list intencyjny dotyczący sprzedaży nieruchomości, zgodnie z którym umowa sprzedaży przenosząca własność nieruchomości na Spółkę zostanie zawarta po spełnieniu się zdefiniowanych warunków, dotyczących m.in. wykonania audytu i czynności związanych z zarządzaniem skutkami istniejących obciążeń dla nieruchomości.

Własność nieruchomości miałaby zostać nabyta przez Spółkę, w drodze odpłatnego przeniesienia udziałów w prawie własności do tejże nieruchomości, przez każdego ze współwłaścicieli.

Doprecyzowali Państwo opis zdarzenia przyszłego – w odpowiedzi na wezwanie – o następujące informacje:

1.Czy w stosunku do działki (...) będącej przedmiotem planowanej dostawy, Sprzedający zamierzają jeszcze podjąć działania mające na celu jej uatrakcyjnienie – jeśli tak to kiedy, jakie i w jakim celu??

Nie, sprzedający nie zamierzają podejmować żadnych czynności mających na celu uatrakcyjnienie oferty. Jedyne czynności jakie zostaną podjęte przez Sprzedających to kwestia zmiany aktualnie zawartej umowy najmu ze (…) oraz wyjaśnienie stanu prawnego w zakresie podstawy korzystania z nieruchomości przez podmiot prowadzący jeden z pawilonów usytuowanych na działce (...). Czynności te mają jednak charakter wyłącznie formalny i nie mają wpływu na atrakcyjność działki (...).

2.Czy Sprzedający zamierzają z Państwem podpisać przedwstępną umowę sprzedaży?

Tak, Sprzedający zamierzają zawrzeć umowę przedwstępną sprzedaży własności nieruchomości.

a)jakie prawa i obowiązki wynikające z postanowień tej umowy będą ciążyły na Kupującym a jakie na Sprzedających?

Zgodnie z założeniami umowy, która na moment udzielenia niniejszej odpowiedzi nie została jeszcze podpisana przez strony, przewidywane są następujące obowiązki i prawa związane z przedmiotem umowy:

i.Sprzedający zobowiązują się:

-nie wnosić żadnych zwyczajnych środków zaskarżenia w toku postępowania administracyjnego oraz środków odwoławczych w toku postępowania sądowo administracyjnego prowadzonego wobec którejkolwiek decyzji uzyskiwanej przez Kupującego dla planowanej na nieruchomości inwestycji, w tym decyzji o pozwoleniu na budowę lub decyzji o pozwoleniu na użytkowanie (tj. w szczególności nie wnosić odwołań, skarg, zażaleń, wniosków o ponowne rozpatrzenie sprawy, wniosków o przywrócenie terminu do złożenia odwołania),

-nie korzystać z nadzwyczajnych środków zaskarżania wobec którejkolwiek decyzji wydanej w toku procesu inwestycyjnego prowadzonego dla planowanej na nieruchomości inwestycji, w tym decyzji o pozwoleniu na budowę lub decyzji o pozwoleniu na użytkowanie, (tj. wniosków o wznowienie postępowania, wniosków o stwierdzenie nieważności);

-powstrzymać się od podejmowania następujących czynności względem Nieruchomości, z wyłączeniem czynności związanych ze zwykłym zarządzaniem Nieruchomością (dalej: „Działania w Okresie Wyłączności"):

- nie obciążą prawa własności Nieruchomości prawami osób trzecich, a w szczególności nie ustanowią żadnych ograniczonych praw rzeczowych, w szczególności służebności gruntowych, przesyłu, ani osobistych, nie zawrą żadnej umowy dzierżawy, najmu, ani użyczenia ani korzystania z Nieruchomości z wyjątkiem umowy najmu, która ma zastąpić aktualną umowę najmu ze (…);

- nie zawrą z osobami trzecimi żadnych umów sprzedaży, umów rozporządzających, przedwstępnych umów sprzedaży, warunkowych umów zobowiązujących do sprzedaży i tym podobnych w odniesieniu do i dotyczących prawa własności Nieruchomości;

- nie złożą osobom trzecim ofert sprzedaży prawa własności Nieruchomości;

- nie ustanowią żadnego prawa pierwszeństwa lub pierwokupu w odniesieniu do Nieruchomości na rzecz osób trzecich;

- nie ustanowią hipotek umownych na prawie własności Nieruchomości na rzecz osób trzecich;

- wstrzymają wszelkie i nie podejmą żadnych nowych działań prawnych i faktycznych, związanych z procedurami administracyjnymi w zakresie uchwalania zmian miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w odniesieniu do Nieruchomości, w tym zaniechają kontaktów z urzędnikami oraz z osobami trzecimi, związanych z takimi procedurami;

- odwołają wszelkie pełnomocnictwa, jakich udzielili osobom trzecim dotyczące Nieruchomości i nie udzielą żadnych nowych:

-udzielić Kupującemu lub osobom przez niego wskazanym i nie odwoływać zgody na dysponowanie Nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przy czym na podstawie tej zgody Kupujący nie będzie uprawniony do rozpoczęcia budowy w rozumieniu art. 41 ustawy Prawo budowlane;

-dostarczyć Kupującemu i jego doradcom, całą będącą w posiadaniu Sprzedającego dokumentację dotyczącą Nieruchomości oraz udzielić dostępu do Nieruchomości, pomóc w kontaktach i rozmowach m.in. ze (…) oraz z użytkownikami pawilonów – w celu umożliwienia Kupującemu przeprowadzenia analizy prawnej nieruchomości.

ii. Zarówno Spółka jak i Sprzedający zobowiązują się do:

-zawarcia Warunkowej Umowy Sprzedaży po łącznym spełnieniu się (lub zrzeczeniu, w zależności od przypadku) wszystkich warunków zawieszających określonych w umowie o których mowa poniżej w pkt. b);

-współpracy w dobrej wierze w celu doprowadzenia do sprzedaży Nieruchomości Kupującemu na warunkach określonych umowie. Strony zobowiązują się, że jeżeli po zawarciu niniejszej Umowy okaże się, że do jej realizacji konieczne jest zawarcie dodatkowych umów lub porozumień, sporządzenie dokumentów lub podjęcie działań faktycznych, wówczas Strony dołożą wszelkich starań, aby zawrzeć takie umowy lub porozumienia, sporządzić dokumenty lub podjąć działania faktyczne.

iii. Spółka zobowiązuje się do zapłaty ceny określonej w umowie.

iv. Spółka ma prawo odstąpić od umowy, w przypadku, gdy:

-którekolwiek z oświadczeń złożonych przez któregokolwiek ze Sprzedających w odniesieniu do Nieruchomości lub Sprzedających stanie się nieaktualne lub okaże się nieprawdziwe,

-w wyznaczonym terminie nie spełnił się którykolwiek z Warunków Zawieszających, o których mowa w pkt b) poniżej;

-w działach księgi wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości pojawią się wzmianki o wpisach, za wyjątkiem wzmianek wynikających z zawarcia umowy przedwstępnej;

-w wyznaczonym terminie nie zostanie zawarta Warunkowa Umowy Sprzedaży;

-którykolwiek ze Sprzedających w wyznaczonym okresie naruszy zakazy podejmowania Działań w Okresie Wyłączności lub obowiązki opisanych powyżej;

-którykolwiek ze Sprzedających uchyla się od zawarcia Warunkowej Umowy Sprzedaży pomimo spełnienia się Warunków Zawieszających lub ich zrzeczenia się przez Kupującego, przez co rozumie się dwukrotne niestawienie się przez któregokolwiek ze zobowiązanych Sprzedających w kancelarii notarialnej wskazanej przez Kupującego do zawarcia Warunkowej Umowy Sprzedaży lub nieuzasadnioną odmowę zawarcia którejkolwiek z tych Umów.

v. Sprzedający mają prawo odstąpić od umowy, w przypadku, gdy:

-Kupujący opóźnia się z wykonaniem obowiązku zdeponowania ceny sprzedaży, pomimo spełnienia wszystkich przewidzianych Umową Przedwstępną warunków do wykonania tego obowiązku, przy czym prawo odstąpienia.

b)czy w umowie przedwstępnej sprzedaży zostaną ustalone warunki, które będą musiały zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej prawo własności działki nr (...) na Państwa jako nabywcę? Jeśli tak, to jakie?

W umowie zostały określone następujące warunki zawieszające warunkujące zawarcie umowy:

-Kupujący, do określonego w umowie dnia uzyska zgodę Zgromadzenia Wspólników na nabycie Nieruchomości;

-Strony uzyskają Interpretację Podatkową stanowiącą indywidualną interpretację w znaczeniu określonym w art. 14b § 1 Ordynacji Podatkowej, wydaną przez właściwy organ podatkowy w zakresie dostawy Nieruchomości;

-Sprzedający spowodują, że do dnia określonego w umowie umowa najmu ze (…) zostanie rozwiązana, a w jej miejsce zostanie zawarta nowa umowa najmu dotycząca Nieruchomości oraz (…) podda się egzekucji z aktu notarialnego co do obowiązku wydania Nieruchomości, przy czym przed zawarciem nowej umowy najmu oraz złożeniem oświadczenia o poddaniu się egzekucji co do wydania Nieruchomości, (…) podejmie uchwałę, w której wyrazi zgodę na zawarcie nowej umowy najmu oraz na poddanie się egzekucji;

-do dnia określonego w umowie Sprzedający, (…) oraz dzierżyciel jednego z pawilonów zawrą porozumienie, w wyniku którego jeden z pawilonów, co do którego istnieje domniemanie bezumownego korzystania z Nieruchomości, zostanie usunięty z Nieruchomości i dzierżyciel tego pawilonu złoży pisemne oświadczenie, że nie przysługują mu żadne roszczenia do Nieruchomości ani jej części związane z dzierżeniem pawilonu i że nie będzie w przyszłości kierował żadnych roszczeń związanych z dzierżeniem Nieruchomości ani jej części, w szczególności wobec Kupującego;

-do dnia wskazanego w umowie Kupujący dokończy analizę prawną Nieruchomości, a jej wynik będzie satysfakcjonujący dla Kupującego, w zakresie m.in. jednego z pawilonów; (ii) ustalenia tytułów prawnych do korzystania z Nieruchomości przez inne podmioty niż (…) oraz sprawdzenia potencjalnych zagrożeń prawnych związanych z posiadaniem Nieruchomości lub jej części przez jej użytkowników, którzy korzystają z Nieruchomości na podstawie umów zawartych ze (…); (iii) postępowania, które toczyło się wobec Nieruchomości w związku z podjęciem czynności sprawdzających przez Komisję (…); (iv) zobowiązań pieniężnych jednego ze Sprzedających;

c)czy po zawarciu przedwstępnej umowy sprzedaży działki nr (...) jako nabywca dokonają Państwo inwestycji infrastrukturalnych oraz czy poniosą Państwo nakłady finansowe związane z ww. działką nr (...) od momentu podpisania przedwstępnej umowy sprzedaży do zawarcia umowy finalnej?

Nie, Spółka nie dokona żadnych inwestycji infrastrukturalnych przed zawarciem ostatecznej umowy przenoszącej własność Nieruchomości.

3.Czy przed zawarciem ostatecznej umowy sprzedaży zostanie udzielone pełnomocnictwo lub jakiekolwiek inne umocowanie prawne przez Sprzedających do działania w ich imieniu w zakresie działki nr (...)? Jeśli tak to należy wskazać komu Sprzedający udzielą pełnomocnictwa i w jakim zakresie.

Jedyne upoważnienie jakie zostanie udzielone na podstawie umowy przedwstępnej będzie obejmowało udzielenie Spółce lub osobom przez nią wskazanym zgody na dysponowanie Nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przy czym na podstawie tej zgody Spółka nie będzie uprawniona do rozpoczęcia budowy w rozumieniu art. 41 ustawy Prawo budowalne.

Zgoda ta jest udzielana w celu umożliwienia wystąpienia przez Spółkę o pozwolenie na budowę na Nieruchomości w razie, gdyby o takie pozwolenie Spółka wystąpiła przed podpisaniem umowy przenoszącej własność Nieruchomości. Pozyskanie pozwolenia na budowę nie jest natomiast warunkiem zawarcia umowy przenoszącej własność Nieruchomości. Pozyskanie pozwolenia na budowę może nastąpić po zawarciu ostatecznej umowy przenoszącej własność Nieruchomości.

4.Czy na dzień sprzedaży działka nr (...) będzie objęta decyzją o warunkach zabudowy? (jeżeli tak, to z czyjego wniosku?).

Nie, nieruchomość nie będzie objęta decyzjami o warunkach zabudowy. Nieruchomość jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

5.Jak są sklasyfikowane zgodnie z ustawą z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725) blaszane pawilony (dalej: Obiekty) niezwiązane trwale z gruntem? Proszę wskazać osobno dla każdego Obiektu posadowionego na działce nr (...)?

Zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725) kluczowym kryterium, które decyduje o zakwalifikowaniu danego obiektu jako budowli, jest jego trwałe związanie z gruntem. W myśl przepisów:

- Blaszane pawilony, które nie są trwale związane z gruntem, nie spełniają kryterium trwałości połączenia z gruntem – mimo, iż pełnią funkcję zadaszenia czy schronienia, ich konstrukcja charakteryzuje się możliwością przeniesienia lub demontażu bez rozbiórki elementów budowlanych.

- W efekcie, tego rodzaju Obiekty (w tym przypadku blaszane pawilony) zalicza się do kategorii obiektów ruchomych lub tymczasowych – formalnie nie traktuje się ich jak tradycyjne budowle.

Biorąc pod uwagę, że wszystkie pawilony znajdujące się na Nieruchomości są wykonane w sposób umożliwiający ich demontaż (czyli nie są osadzone na stałych fundamentach), to:

- Dla każdego z tych Obiektów – niezależnie od funkcji, ich klasyfikacja wynika z braku trwałego związania z gruntem. Dlatego też, – niezależnie od lokalizacji na działce – należy zakwalifikować je jako obiekty tymczasowe/ruchome, a nie jako budowle w rozumieniu ustawy.

6.Czy utwardzony plac jest trwale związany z gruntem?

Tak utwardzony plan jest trwale związany z gruntem.

7.Czy utwardzony plac stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane? Jeżeli nie, to w jaki sposób jest sklasyfikowany zgodnie z ww. ustawą? Jeżeli utwardzony plac stanowi budowlę, proszę wskazać:

a)czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a planowaną Transakcją upłynie okres co najmniej 2 lat?

b)czy Sprzedającym przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami na wytworzenie/ulepszenie utwardzonego placu?

c)czy po poniesionych nakładach na ulepszenie, które stanowią co najmniej 30% wartości początkowej, utwardzony plac będzie oddany do użytkowania, należy wskazać kiedy i do jakich czynności/do jakiej działalności (zwolnionej, opodatkowanej podatkiem VAT)?

d)czy utwardzony plac był/będzie wykorzystywany przez Sprzedających w całym okresie posiadania wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług?

Utwardzony plac stanowi budowlę w rozumieniu prawa budowlanego.

Według wiedzy Sprzedających od momentu oddania placu do użytkowania, a tym samym od momentu jego pierwszego zasiedlenia upłynęło ponad dwa lata. W ostatnich dwóch latach nie były również ponoszone nakłady na jego ulepszenie.

Sprzedającym nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami na wytworzenie/ulepszenie utwardzonego placu. Sprzedający nie ponosili żądnych wydatków na jego budowę jak również nie dokonywali jego ulepszenia. W momencie nabycia Nieruchomości utwardzony plac już się na niej znajdował. Nabycie Nieruchomości nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Sprzedający wskazują jednocześnie, że utwardzony plac nie był i nie jest wykorzystywany na cele działalności zwolnionej od opodatkowania podatkiem od towarów i usług lub też opodatkowanej tym podatkiem. Utwardzony plac jest przedmiotem najmu w ramach majątku prywatnego na rzecz (…) i nie jest przez Sprzedających wykorzystywany w inny sposób.

Jednocześnie strony wskazują, że nie występują o wydanie interpretacji w zakresie możliwości rezygnacji ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług, oznaczone jak we wniosku

1.Czy sprzedający w związku z dostawą towaru w postaci nieruchomości w rozumieniu ustawy o VAT na rzecz Spółki, w drodze odpłatnego przeniesienia własności udziałów w nieruchomości, będą traktowani jako podatnicy VAT a w konsekwencji dostawa nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

3.W przypadku uznania za nieprawidłowe stanowiska Wnioskodawcy co do pytania nr 1, czy do dostawy nieruchomości znajdzie zastosowanie zwolnienie z podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa nieruchomości (przeniesienie własności udziałów w nieruchomości) na rzecz Spółki, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż sprzedający w odniesieniu do sprzedaży udziałów w nieruchomości nie będą uznani za podatników VAT.

Ad. 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania za nieprawidłowe jego stanowiska co do pytania nr 1, do dostawy nieruchomości znajdzie zastosowanie zwolnienie z podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa nieruchomości, w ramach której udziały we własności nieruchomości zostaną odpłatnie przeniesione przez sprzedających na rzecz Spółki, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ sprzedającym nie sposób jest przypisać cech podatnika VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361; dalej: „Ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z treści art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z treścią przepisu art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jako właściciel.

W tym miejscu, Wnioskodawca przytacza treść wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 16 listopada 2017 r. (sygn. I SA/Wr 984/17), zgodnie z którym: „Zbycie udziału w nieruchomości (budynkowej, lokalowej, gruntowej) stanowi dostawę towaru (art. 7 ust. 1 u.p.t.u.), a nie świadczenie usług (art. 8 ust. 1 u.p.t.u.).”

Wobec powyższych argumentów, nie ulega wątpliwości, że zbycie udziału w nieruchomości na rzecz Spółki, będzie stanowiło dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT.

Aby jednak dostawa towarów podlegała opodatkowaniu VAT sprzedawca musi działać w odniesieniu do tej dostawy jako podatnik VAT.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, pod pojęciem działalności gospodarczej rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

-po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

-po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika.

Określony w ustawie o VAT zakres opodatkowania wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z aktualnym stanowiskiem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, wyrażonym m.in. w interpretacji indywidualnej z 9 marca 2019 r. (znak: 0111-KDIB3-2.4012.791.2018.2.MGO): „Okazjonalna sprzedaż majątku osobistego osoby fizycznej, niecechująca się stałym charakterem nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT. Taka sprzedaż stanowi wówczas zarząd majątkiem prywatnym, ponieważ nie towarzyszą jej działania charakterystyczne dla podmiotów zajmujących się profesjonalnym obrotem.”

Nie bez znaczenia dla opisanego stanu faktycznego pozostaje również stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z 6 lipca 2018 r. (sygn. akt I FSK 1986/16), gdzie wskazano: „Przedmiotem profesjonalnego obrotu mogą być również składniki majątku nabyte pierwotnie do celów osobistych i w takich celach wykorzystywane. Ważne, by w momencie sprzedaży gruntów podatnik podjął w istocie aktywne i planowe działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców.”

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 oraz C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że: „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

W opinii Wnioskodawcy, pomimo tego, że na nieruchomości znajdują się pawilony handlowe oraz że nieruchomość jest wynajmowana (…), działalność sprzedających spełnia przesłanki do uznania jej za zwykłe czynności zarządu majątkiem osobistym każdego z nich.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty oraz fakt, iż sprzedający dotychczas nie podejmowali oraz nie będą podejmowali żadnych aktywnych działań ani związanych z uzbrojeniem terenu np. w postaci doprowadzenia mediów, ani działań o charakterze marketingowym w celu zwiększenia atrakcyjności nieruchomości, Wnioskodawca uważa, że zbywając udziały w nieruchomości sprzedający nie powinni zostać potraktowani jako podatnicy VAT.

Ad. 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania za nieprawidłowe jego stanowiska co do pytania nr 1, czy do transakcji znajdzie zastosowanie zwolnienie z podatku VAT dostawy budowli, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Jak opisano w stanie faktycznym, teren, na którym znajduje się nieruchomość, jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego rejonu (…), natomiast jego przeznaczeniem jest A.10.MW/U – zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna lub usługi, użytek gruntowy – Bi (inne tereny zabudowane). Dodatkowo, w wypisie z rejestru gruntów obie działki wchodzące w skład nieruchomości zostały wykazane jako inne tereny zabudowane.

W treści art. 3 pkt 3 Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 682 z późn. zm.; dalej: „Prawo budowlane”) zamieszczono katalog obiektów stanowiących budowle, natomiast w treści art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego, znalazły się obiekty będące urządzeniami budowlanymi. Pośród tych drugich wymieniono m.in. place postojowe i place pod śmietniki.

W tym miejscu przytoczyć należy orzecznictwo, z którego wynika, że każde urządzenie budowlane jest urządzeniem technicznym, jednak nie każde urządzenie techniczne jest urządzeniem budowlanym (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 września 2023 r, sygn. akt III FSK 750/22). Dodatkowo, z brzmienia przepisu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego wynika, że każde urządzenie techniczne jest budowlą.

W kwestii zakwalifikowania utwardzeń gruntu jako budowli wypowiedział się NSA w wyroku z 14 września 2023 r. (sygn. II OSK 1059/22) uznając, że: „Utwardzenie terenu działki kruszywem w taki sposób, że umożliwia to wykorzystywanie go jako parkingu, stanowi wykonanie placu postojowego, tj. obiektu budowlanego, o którym mowa w art. 3 pkt 3 p.b. (budowli).”

Podobnie orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 25 stycznia 2024 r. (sygn. akt II SA/Łd 925/23) wskazując: „Utwardzenie powierzchni gruntu może być urządzeniem budowlanym w rozumieniu art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego, ale może być też rodzajem budowli w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego (np. placem składowym).”

Jak wskazano w stanie faktycznym, na terenie nieruchomości znajduje się utwardzony plac na betonowym wzniesieniu. Biorąc powyższe pod uwagę oraz zestawiając to z informacjami z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i wypisu z rejestru gruntów, w opinii Wnioskodawcy nieruchomość stanowi grunt zabudowany budowlą.

Wówczas, do dostawy nieruchomości zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

-dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

-pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Pierwsze zasiedlenie zgodnie z art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT stanowi oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

-wybudowaniu lub

-ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, że sprzedający nie ponosili na nieruchomość żadnych nakładów zwiększających jej wartość. Tym samym, dostawa nieruchomości nie będzie dokonywana ani w ramach pierwszego zasiedlenia bądź przed nim, ani w okresie dwóch lat pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku. Pierwsze zasiedlenie miało bowiem miejsce w czasie rozpoczęcia użytkowania nieruchomości przez jej właściciela lub użytkownika na potrzeby własne. Sprzedający nabyli tytuł prawny współużytkowania wieczystego w 2013 r., który to w 2014 r. przekształcony został w prawo własności, zaś sam grunt wykorzystywany był dużo wcześniej na potrzeby (…) co oznacza, że do pierwszego zasiedlenia doszło ponad 2 lata temu.

Biorąc powyższe pod uwagę, przy założeniu, że sprzedający zostaną uznani za podatników VAT w odniesieniu do dostawy niniejszej nieruchomości, a tym samym transakcja zostanie objęta podatkiem VAT, zajdzie możliwość skorzystania ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

W takim przypadku sprzedający oraz Spółka będą mogli złożyć rezygnację ze zwolnienia z VAT wybierając opodatkowanie transakcji, przy spełnieniu warunków o których mowa w art. 43 ust. 10 i 11 Ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku wspólnym w zakresie podatku od towarów i usług jest w części nieprawidłowe (pytanie nr 1) i w części prawidłowe (pytanie nr 3).

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle powołanych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem według art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.):

państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1.określone udziały w nieruchomości;

2.prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;

3.udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”.

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym, przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Wskazać jednak należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1, z późn. zm.) „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Jak wskazano wyżej „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży prawa własności nieruchomości stanowiącej działkę nr (...) istotne jest, czy Sprzedający w celu dokonania sprzedaży działki podjęli/podejmą aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania ich za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z orzeczenia tego wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Należy zatem sięgnąć do wykładni wynikającej z orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla celów działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości czy jej części w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Przedmiotem Państwa wątpliwości w zakresie podatku od towarów i usług, jest kwestia ustalenia, czy Sprzedający w związku z dostawą towaru w postaci nieruchomości stanowiącej działkę nr (...), w drodze odpłatnego przeniesienia własności udziałów w tej nieruchomości będą traktowani jako podatnicy VAT, a w konsekwencji planowana dostawa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić Państwa wątpliwości należy – jak już wcześniej wyjaśniono – w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Sprzedający będą działali w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy raz jeszcze podkreślić, że istotnym dla określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Zatem należy przeanalizować całokształt działań, jakie podjęli Sprzedający w odniesieniu do działki nr (...) będącej przedmiotem planowanej sprzedaży i ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności, będą spełniali przesłanki do uznania ich za podatników podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że – jak Państwo wskazali we wniosku – na podstawie umowy najmu prywatnego właściciele wynajmują nieruchomość (…). Sprzedający pobierali czynsz i płacili podatek od nieruchomości.

Zgodnie z treścią art. 659 powołanej już wcześniej ustawy Kodeks cywilny:

§ 1. Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

§ 2. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Tak więc najem stanowi umowę dwustronnie zobowiązującą i wzajemną nakładającą na strony – zarówno wynajmującego jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Istota umowy najmu wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz najemcy. Najemca za oddaną mu w najem rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza” sformułowanego w ustawie VAT, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

W konsekwencji, najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Najem wypełnia zatem określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W niniejszej sprawie istotny jest też powołany wcześniej wyrok TSUE C-291/92. Z orzeczenia tego wynika bowiem, że aby uznać daną nieruchomość za majątek osobisty muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych w całym okresie jej posiadania. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. W analizowanej sprawie jednakże przedmiotowy teren był i nadal jest, w sposób ciągły, przez Sprzedających wynajmowany za odpłatnością, co mieści się w pojęciu wykonywania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Najem polega bowiem na wykorzystywaniu przedmiotu umowy w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Tym samym, oddanie w najem przez Sprzedających terenu przedmiotowej nieruchomości nr (...) spowodowało, że utraciła ona charakter majątku prywatnego. Wykorzystywanie przez Sprzedających w sposób ciągły dla celów zarobkowych działki nr (...) powoduje, że jest ona wykorzystywana w prowadzonej przez współwłaścicieli działki działalności gospodarczej, a nie wyłącznie w ramach ich majątku osobistego. Również sposób zabudowy działki nie wskazuje na wykorzystywanie jej do celów osobistych współwłaścicieli.

Ze względu na wykazany ścisły związek wykorzystywania przedmiotowego terenu w prowadzonej przez Sprzedających (współwłaścicieli) działalności gospodarczej, biorąc także pod uwagę przywołane orzeczenie TSUE C-291/92, należy stwierdzić, że sposób zabudowy działki w postaci pawilonów blaszanych oraz placu utwardzonego, jak również sposób wykorzystywania nieruchomości nie świadczy o wykorzystywaniu działki wyłącznie do celów osobistych przez cały okres posiadania przedmiotowej nieruchomości. Działki te nie służyły i nadal nie służą wyłącznie do zaspokajania potrzeb prywatnych Sprzedających. Tym samym, nieruchomość stanowiąca działkę nr (...) przeznaczoną do sprzedaży, w momencie jej dostawy, będzie stanowiła składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą w omawianym przypadku – i w rozumieniu ustawy – jest odpłatny najem. Planowana sprzedaż ww. działki nr (...) nie będzie więc stanowiła czynności rozporządzania majątkiem prywatnym.

Z przywołanych na wstępie uzasadnienia przepisów oraz orzecznictwa TSUE wynika, że nieruchomość wykorzystywana na cele działalności gospodarczej nie stanowi majątku osobistego. W konsekwencji, planowana odpłatna dostawa nieruchomości stanowiącej działkę nr (...) nie będzie czynnością dokonywaną w ramach zbycia przez współwłaścicieli majątku prywatnego (osobistego).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że planowana transakcja sprzedaży działki nr (...) przez Sprzedających, będzie, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji powyższego, czynność dostawy działki nr (...) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest nieprawidłowe.

W przypadku uznania za nieprawidłowe Państwa stanowiska w zakresie pytania nr 1, Państwa wątpliwości w zakresie podatku od towarów i usług dotyczą również ustalenia, czy do dostawy opisanej we wniosku nieruchomości, znajdzie zastosowanie zwolnienie z podatku VAT, o którym mowa w sty. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Należy zauważyć, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Odnosząc się do kwestii sposobu opodatkowania gruntów zabudowanych należy wskazać, że dla sprzedaży nieruchomości zabudowanych budynkami, budowlami lub ich częściami ustawodawca przewidział możliwość zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10, art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według art. 2 pkt 14 ustawy:

przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

a)w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b)dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Należy zaznaczyć, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Natomiast kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego:

w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku lub zwolnienie, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku” oraz „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2025 r., poz. 418).

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane:

ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:

ilekroć w ustawie jest mowa o budowli – należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że na nieruchomości znajdują się blaszane pawilony handlowe, z których jeden jest otynkowany, niezwiązane trwale z gruntem, nie spełniają kryterium trwałości połączenia z gruntem. Ponadto na działce nr (...) znajduje się utwardzony plac, trwale związany z gruntem, stanowiący – jak Państwo wskazali – budowle w rozumieniu art. 3 ust. 3 ustawy Prawo budowlane. Jak Państwo wskazali, od momentu oddania placu do użytkowania, a tym samym od momentu jego pierwszego zasiedlenia upłynęło ponad dwa lata. W ostatnich dwóch latach nie były również ponoszone nakłady na jego ulepszenie. Sprzedającym nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami na wytworzenie/ulepszenie utwardzonego placu. Utwardzony plac nie był i nie jest wykorzystywany na cele działalności zwolnionej od opodatkowania podatkiem od towarów i usług lub też opodatkowanej tym podatkiem.

Jak wynika z opisu sprawy, doszło już do pierwszego zasiedlenia utwardzonego placu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, a od momentu pierwszego zasiedlenia Sprzedający nie ponosili nakładów na ww. plac. Z wniosku nie wynika również, żeby takie nakłady miały zostać poniesione do dnia planowanej dostawy. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. placu, a planowaną datą sprzedaży minął (minie) okres dłuższy niż 2 lata.

Zatem w odniesieniu do budowli – utwardzonego placu – będą spełnione przesłanki wymagane dla zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W związku z tym, że planowana dostawa ww. placu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dalsza analiza zwolnień ww. dostawy – wynikająca z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a lub pkt 2 ustawy – jest bezzasadna.

W konsekwencji dostawa gruntu (działki nr (...)), z którym ww. budowla jest związana – przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy – również będzie objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług.

Mając na względzie powyższe, uznać należy, że planowana sprzedaż zabudowanej utwardzonym placem działki nr (...) będzie czynnością zwolnioną od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Odnoście natomiast blaszanych pawilonów, z których jeden jest otynkowany należy w tym miejscu wyjaśnić, że z uwagi na powołane powyżej przepisy, skoro – jak Państwo wskazali – blaszane pawilony, nie są trwale związane z gruntem, nie mieszczą się one w żadnym z pojęć obiektów budowlanych w rozumieniu cytowanej wcześniej ustawy Prawo budowlane to nie będą miały wpływu na opodatkowanie dostawy przedmiotowej nieruchomości.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania dotyczącego podatku od towarów i usług oznaczonego we wniosku nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili we wniosku wspólnym i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach opisanego zdarzenia przyszłego. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli sytuacja opisana we wniosku będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1.z zastosowaniem art. 119a;

2.w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

(…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie