Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 kwietnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 20 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych w związku ze sprzedażą Nieruchomości w trybie licytacji komorniczej.

Uzupełniła go Pani pismem z 23 kwietnia 2025 r. (wpływ 28 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w (...) zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacja podatkowa, wnosi o wydanie indywidualnej interpretacji zdarzenia przyszłego. Tutejsza Kancelaria prowadzi postępowanie egzekucyjne m.in. z nieruchomości uregulowanej w KW (...).

Dłużnik B.B. prowadził działalność gospodarczą: firmę handlowo-usługową „(...)”. Według PKD przeważająca działalność to: 45.20.Z konserwacja, naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli.

W dniu 26 marca 2018 r. przedsiębiorstwo wykreślono z rejestru CEIDG, powód wykreślenia: art. 34 ust. 5 pkt 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej – nie złożono wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej.

Przedmiotowa nieruchomość stanowi niezabudowaną działkę, na której terenie zlokalizowane są podziemne sieci elektroenergetyczne. Niewielki fragment działki objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym przeznaczony jest do celów drogi publicznej. W pozostałej części działka położona jest na terenie dla którego brak obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W dziale III księgi wieczystej (...) widnieją wpisy:

Prawo osobiste: prawo najmu nieruchomości od 19 marca 2014 r. na okres 15 lat bez możliwości wcześniejszego wypowiedzenia wg oświadczenia najemcy z uwagi na brak wystawiania przez dłużnika faktur, nie dokonywał on opłat z tytułu najmu;

Inny wpis: użyczenie nieruchomości zgodnie z treścią umowy użyczenia z 1 maja 2014 r., z której wynika, że jest to nieodpłatne użyczenie do 1 maja 2025 r. bez prawa rozwiązania umowy.

Według wpisu w księdze wieczystej dłużnik nabył nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży. Gmina Miasta (...) poinformowała, że 31 grudnia 2008 r. została wystawiona faktura dokumentująca nabycie nieruchomości.

Uzyskano informację z Urzędu Miasta w (...), że w 2010 r. na wniosek dłużnika wydano warunki zabudowy dot. budynku mieszkalno-usługowego, lecz warunki te dotyczyły budowy budynku na trzech działkach, w tym częściowo na przedmiotowej działce.

Uzupełnienie zdarzenia przyszłego

Komornik nie uzyskał od dłużnika informacji niezbędnych do udzielenia odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu.

Aktualnie dłużnik nie figuruje w wykazie podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT, a także nie figuruje w CEIDG jako prowadzący działalność gospodarczą.

Pytanie

Czy w przypadku sprzedaży nieruchomości uregulowanej w KW (...) Komornik będzie zobowiązany do wykonania obowiązku płatnika podatku od towarów i usług wskazanego w art. 18 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Według organu egzekucyjnego sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie opodatkowana, ponieważ dłużnik od 2018 r. nie figuruje w rejestrze CEIDG – nie prowadzi działalności gospodarczej. Zajęta działka w dalszym ciągu pozostaje niezabudowana i nieużytkowana. Wydane warunki zabudowy dotyczyły trzech działek, więc dla przedmiotowej działki należałoby złożyć nowy wniosek o wydanie warunków zabudowy, czego dłużnik nie zrobił.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), zgodnie z którym:

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że aby nieruchomość stanowiła majątek prywatny, to podatnik musi w całym okresie jej posiadania wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części, w ramach majątku osobistego.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że przez termin „zamiar” należy pojmować nie wolę wewnętrzną, ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych. Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że dłużnik prowadził działalność gospodarczą, firmę handlowo-usługową. Według PKD Przeważająca działalność to: 45.20.Z konserwacja, naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli. W dniu 26 marca 2018 r. przedsiębiorstwo wykreślono z rejestru CEIDG z powodu nie złożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej.

W dziale III księgi wieczystej widnieją wpisy:

• prawo osobiste: prawo najmu nieruchomości od 19 marca 2014 r. na okres 15 lat bez możliwości wcześniejszego wypowiedzenia wg oświadczenia najemcy z uwagi na brak wystawienia przez dłużnika faktur, nie dokonywał on opłat z tytułu najmu;
• inny wpis: użyczenie nieruchomości zgodnie z treścią umowy użyczenia z 1 maja 2014 r., z której wynika, że jest to nieodpłatne użyczenie do 1 maja 2025 r. bez prawa rozwiązania umowy.

Według wpisu w księdze wieczystej dłużnik nabył nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży, transakcja została udokumentowana fakturą.

Nieruchomość będącą przedmiotem przyszłej sprzedaży stanowi niezabudowana działka, na której zlokalizowane są podziemne sieci elektroenergetyczne.

Ponadto w 2010 r. na wniosek dłużnika wydano warunki zabudowy dot. budynku mieszkalno-usługowego, warunki te dotyczyły budowy budynku na trzech działach, w tym częściowo na przedmiotowej działce.

Pani wątpliwości w sprawie dotyczą wskazania, czy w przypadku sprzedaży Nieruchomości będzie Pani zobowiązana do wykonania obowiązku płatnika podatku od towarów i usług.

Aby rozstrzygnąć, czy sprzedaż nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy ustalić, czy w odniesieniu do tej czynności dłużnik będzie spełniał przesłanki do uznania za podatnika podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do dzierżawy należy wskazać, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwana dalej Kodeksem cywilnym:

Umowa dzierżawy jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego/wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy/dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług umowa dzierżawy wypełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż w wyniku zawartej umowy powstaje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym.

Z kolei, umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną, zgodnie bowiem z art. 710 Kodeksu cywilnego:

Istotnymi cechami takiej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, obowiązujących przepisów oraz tez wynikających z powołanego orzecznictwa prowadzi do wniosku, że z tytułu sprzedaży nieruchomości dłużnik będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wyżej zostało wskazane, żeby zbywany majątek mógł być uznany za majątek prywatny, to nie może on być przeznaczony i wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej oraz w całym okresie posiadania musi służyć wyłącznie dla zaspokojenia potrzeb własnych jego właściciela. W niniejszej sytuacji, skoro nieruchomość, która ma być sprzedana, była oddana w dzierżawę/nieodpłatne użyczenie, to niewątpliwie utraciła ona przymiot majątku prywatnego, gdyż taki sposób jej wykorzystania wskazuje na to, że Nieruchomość nie zaspokajała w całym okresie jej posiadania wyłącznie potrzeb osobistych dłużnika. W 2010 r. na wniosek dłużnika wydano warunki zabudowy dot. budynku mieszkalno-usługowego, warunki te dotyczyły budowy budynku na trzech działach, w tym częściowo na przedmiotowej działce. W konsekwencji, dostawa ww. Nieruchomości w drodze licytacji komorniczej będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, bo dłużnik to podatnik, a sprzedawany majątek nie jest majątkiem osobistym/prywatnym dłużnika.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy:

Jak wynika z niniejszej sprawy przedmiotem planowanej sprzedaży jest Nieruchomość na której zlokalizowane są podziemne sieci elektroenergetyczne.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków i budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy:

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości zabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym:

Przepis ten określa, że przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym ww. obiekty są posadowione.

W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy:

Wobec powyższego, dokonana w trybie egzekucji dostawa towarów, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, jeżeli udokumentowane działania w celu potwierdzenia zwolnienia podjęte przez komornika lub organ egzekucyjny były z powodu dłużnika bezskuteczne.

Z okoliczności sprawy wynika, że w toku podjętych przez Panią czynności nie ustalono m.in.:

• czy dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości,
• czy w momencie sprzedaży nieruchomości będą na niej istniały podziemne sieci elektroenergetyczne, które były/są/będą własnością dłużnika, czy też sieci były/są/będą własnością przedsiębiorstwa przesyłowego,
• jeśli ww. podziemne sieci elektroenergetyczne były/są/będą w chwili sprzedaży nieruchomości własnością dłużnika i były/są/będą objęte transakcją sprzedaży na rzecz Kupującego, to należało wskazać:

a) czy były już na działce w momencie jej nabycia przez dłużnika, czy też zostały wybudowane przez Niego (kiedy?),

b) czy ww. linie spełniają definicję budowli w rozumieniu przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 418),

c) jeżeli stanowią budowlę w rozumieniu Prawa budowlanego to należy wskazać:

• w jaki sposób podziemne sieci ektroenergetyczne były/są/będą wykorzystywane przez dłużnika w całym okresie posiadania, tj. czy do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, wyłącznie zwolnionej z podatku od towarów i usług,
• czy i kiedy (należy wskazać dokładną datę) budowla została oddana w użytkowanie pierwszemu nabywcy/użytkownikowi lub na własne potrzeby po jej wybudowaniu/nabyciu,
• czy przysługiwało dłużnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu jej nabycia/wybudowania,
• czy w okresie 2 lat poprzedzających sprzedaż nieruchomości dłużnik ponosił na budowlę wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, od których przysługiwało Mu prawo do odliczenia, a jeśli tak, to czy wydatki te przekroczyły 30% wartości początkowej budowli,
• czy budowla w stanie ulepszonym była oddana do użytkowania, należy wskazać kiedy i do jakich czynności/do jakiej działalności (wyłącznie zwolnionej z opodatkowania, opodatkowanej podatkiem VAT)

a)jeśli nie spełniają definicji budowli to czy dla części działki nieobjętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego wydana jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i czy nadal obowiązuje.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzam, że przedstawiony we wniosku opis nie pozwala ustalić, czy sprzedaż w drodze licytacji komorniczej Nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, pkt 2, pkt 10 i pkt 10a ustawy, gdyż brak jest informacji niezbędnych do jednoznacznego dokonania takiej oceny na podstawie ww. przepisów. Przy czym, jak wynika z opisu sprawy, brak informacji jest wynikiem podjętych przez Panią działań potwierdzających brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji od dłużnika.

Wskazała Pani bowiem, że:

W związku z powyższym w sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy poprzez przyjęcie, że warunki zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9, pkt 2, pkt 10 i pkt 10a ustawy nie są spełnione, o ile podjęte przez Panią działania w wyniku których nie uzyskała Pani od dłużnika informacji niezbędnych do udzielenia odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów (nieruchomości) zwolnienia od podatku. Zaznaczyć jednak należy, że kwestia oceny działań podjętych przez Panią nie była przedmiotem interpretacji. W związku z powyższym sprzedaż Nieruchomości będzie stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, ale nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, pkt 2, pkt 10 i pkt 10a ustawy w zw. z art. 43 ust. 21 ustawy.

Zatem skoro transakcja ta nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie ww. przepisów, to należy dostawę tej Nieruchomości opodatkować z zastosowaniem właściwej dla przedmiotu dostawy stawki. Tak więc Pani, jako płatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 18 ustawy, będzie zobowiązana do opodatkowania podatkiem VAT planowanej dostawy Nieruchomości.

W związku z powyższym oceniając całościowo Pani stanowisko uznaję je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.