Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 31 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia:

1)czy będzie Pan zobligowany do dokonania korekty podatku naliczonego (tzw. korekty dziesięcioletniej) w związku z przeniesieniem prawa użytkowania wieczystego nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego;

2)czy w momencie sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości z majątku prywatnego (po jego uprzednim wycofaniu z działalności gospodarczej do majątku prywatnego) powstanie obowiązek podatkowy.

Uzupełnił go Pan pismami z 8 kwietnia 2025 r. (wpływ 9 kwietnia 2025 r.) oraz pismem z 28 kwietnia 2025 r. (wpływ 28 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od roku 2007. Głównym rodzajem działalności jest badanie rynku i opinii publicznej, działalność agentów specjalizujących się w sprzedaży pozostałych określonych towarów oraz pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Wnioskodawca obecnie nie zatrudnia pracowników. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT oraz podatku dochodowego rozliczanego na zasadach ogólnych wg skali podatkowej. Wnioskodawca zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej od 1 kwietnia 2024 r. na czas nieoznaczony. Wnioskodawca ma zamiar zamknąć działalność gospodarczą i z tego powodu planuje przenieść do majątku osobistego składniki majątku wykorzystywanego do tej pory w działalności gospodarczej. Jednym ze składników majątku jest prawo wieczystego użytkowania nieruchomości.

Wnioskodawca, na mocy aktu notarialnego Repertorium A nr (…) nabył, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, prawo wieczystego użytkowania nieruchomości składającej się z działek ewidencyjnych: A o powierzchni (…) ha; B o powierzchni (…) ha oraz c o powierzchni (…) ha objętej księgą wieczystą nr (…) (zwana dalej: prawem użytkowania wieczystego nieruchomości).

Działka jest zabudowana ogrodzeniem stalowym na podmurówce betonowej i posiada dostęp do drogi publicznej. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu nabycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, kwota VAT odliczonego wynosiła (…) zł.

Wnioskodawca zakwalifikował prawo użytkowania wieczystego nieruchomości jako inwestycję oraz wykazywał w spisie z natury jako towar handlowy. Prawo użytkowania wieczystego nieruchomości nie było wprowadzone do ewidencji środków trwałych, a tym samym nie były naliczane od niego odpisy amortyzacyjne.

Wnioskodawca w kolejnych latach czynił nakłady inwestycyjne na tę nieruchomość, od których również przysługiwało mu prawo odliczenia VAT.

W maju 2014 r. Wnioskodawca dokonał podziału działek, w wyniku czego: działka nr B o powierzchni (…) ha została podzielna na działki numery: D o powierzchni (…) ha i E o powierzchni (…) ha oraz działka nr c o powierzchni (…) ha została podzielona na działki nr F o powierzchni (…) ha i G o powierzchni (…) ha. Utworzone w wyniku podziału działki nr E, G oraz A zostały sprzedane i odprowadzony został podatek VAT należny od tej sprzedaży. Wnioskodawca nabył prawo użytkowania nieruchomości w celu odsprzedaży całości lub części. Część została sprzedana, a pozostała część potraktowana została jako inwestycja. Wykorzystywana ona była jako teren zielony, który nie był wynajmowany ani dzierżawiony, stanowił inwestycję – alokację środków. Wnioskodawca nie planuje w przyszłości wynajmować ani dzierżawić tej nieruchomości.

Działki, których dotyczy prawo wieczystego użytkowania położone są na terenie objętym Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego Miasta i Gminy (…) i oznaczone jako teren zabudowy mieszkaniowo-usługowej.

Wnioskodawca zamierza przed zamknięciem działalności gospodarczej przenieść prawo użytkowania wieczystego nieruchomości z majątku firmowego do osobistego. W przyszłości, już po zamknięciu działalności, istnieje także możliwość, że to prawo zostanie zbyte. Wobec powyższego Wnioskodawca zastanawia się nad prawidłowym opodatkowaniem transakcji przeniesienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości z majątku firmowego do majątku osobistego Wnioskodawcy na gruncie podatku VAT. Przeniesienie prawa wieczystego użytkowania nie nastąpi w ciągu 10 lat licząc od roku, w którym nieruchomości zostały oddane do użytkowania. Przeniesienie nastąpi nieodpłatnie, a wartość początkowa prawa użytkowania wieczystego nieruchomości będących przedmiotem przeniesienia do majątku prywatnego przekroczyła 15 000,00 zł.

Po przeniesieniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości do majątku prywatnego nieruchomość ta będzie wykorzystywana jako teren zielony. Wnioskodawca nie planuje go wynajmować ani dzierżawić, nie będzie ono także udostępniane innym osobom na podstawie umów cywilno-prawnych. Wnioskodawca nie planuje również czynić na tą nieruchomość żadnych nakładów finansowych. Wnioskodawca nie planuje udzielić innej osobie pełnomocnictwa, czy jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w imieniu Wnioskodawcy w związku z transakcją sprzedaży użytkowania wieczystego nieruchomości ani prawa do dysponowania nieruchomościami na cele budowlane przed ewentualną sprzedażą nieruchomości innemu podmiotowi. Wnioskodawca nie planuje zawierać umowy przedwstępnej sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości, ani nie posiada innych nieruchomości, które w przyszłości byłby przeznaczone do sprzedaży.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu sprawy

1.Numery ewidencyjne działek, których dotyczy wniosek:

a)działka nr ewidencyjny D (utworzona w wyniku podziału działki B);

b)działka nr ewidencyjny F (utworzona w wyniku podziału działki c).

2.Na pytanie o treści: „W jaki sposób będzie Pan wykorzystywał działki, będące przedmiotem wniosku, po ich wycofaniu z działalności gospodarczej?”, odpowiedział Pan, że: „Po przeniesieniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości do majątku prywatnego działka nr ewidencyjny D działka nr ewidencyjny F – będzie wykorzystywana jako teren zielony, nie planuję ich wynajmować ani dzierżawić”.

3.Na pytanie o treści: „W jaki sposób wykorzystywał Pan działki będące przedmiotem wniosku od momentu nabycia do momentu przeniesienia do majątku prywatnego?”, odpowiedział Pan, że: „Opisane we wniosku nieruchomości potraktowane były jako inwestycja. W trakcie ich posiadania poczynione zostały nakłady inwestycyjne. W maju 2014 r. Wnioskodawca dokonał podziału działek, w wyniku czego: działka nr B o powierzchni (...) ha została podzielna na działki numery: D o powierzchni (...) ha i E o powierzchni (...) ha oraz działka nr c o powierzchni (...) ha została podzielona na działki numer F o powierzchni (...) ha i G o powierzchni (...) ha. Utworzone w wyniku podziału, działki E, G oraz A zostały sprzedane i odprowadzony został podatek VAT należny od tej sprzedaży. Następnie, pozostałe, niesprzedane działki D, F, wykorzystywałem jako teren zielony, który nie był wynajmowany ani dzierżawiony, stanowił inwestycję – alokację środków”.

4.Na pytanie o treści: „Do jakich czynności wykorzystuje/będzie Pan wykorzystywał działki, będące przedmiotem wniosku, od momentu nabycia do momentu przeniesienia do majątku prywatnego:

a)zwolnionych od podatku od towarów i usług,

b)opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

c)niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług

było/będzie wykorzystywane prawo użytkowania wieczystego opisanych nieruchomości do momentu ich przeniesienia do majątku prywatnego?”, odpowiedział Pan: „Sprzedaż części nieruchomości (tj. działek nr E, A) podlegała opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Na ten moment, działki nr D oraz F nie są wykorzystywane w ramach najmu czy dzierżawy, nie są pobierane z jej tytułu żadne pożytki. W przyszłości również nie planuję jej wynajmować”.

5.Na pytanie o treści: „Kiedy dokładnie zamierza Pan przekazać działki, będące przedmiotem wniosku do majątku prywatnego?”, odpowiedział Pan, że: „Działki będące przedmiotem wniosku planuję przenieść do majątku prywatnego z końcem 2025 roku”.

6.Na pytanie o treści: „Czy przekazanie do majątku prywatnego działek, będących przedmiotem wniosku, będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT czy zwolnioną?, odpowiedziała Pan, że: „TAK, przekazanie działki nr D do majątku prywatnego będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

TAK, przekazanie działki nr F do majątku prywatnego będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT”.

7.Na pytanie o treści: „Czy z tytułu nabycia prawa użytkowania wieczystego wszystkich działek, będących przedmiotem wniosku, przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego? Jeśli tak – to czy z prawa tego Pan skorzystał?”, odpowiedział Pan, że: „Z tytułu zakupu działki:

nr ewidencyjny A – przysługiwało Panu prawo do odliczenia VAT i z prawa tego Pan skorzystał;

nr ewidencyjny B – przysługiwało Panu prawo do odliczenia VAT i z prawa tego Pan skorzystał;

nr ewidencyjny c – przysługiwało Panu prawo do odliczenia VAT i z prawa tego Pan skorzystał”.

8.Na pytanie o treści: „Jakie czynności będzie Pan podejmował w związku z przekazaniem ww. działek do majątku prywatnego oraz jaka dokumentacja będzie potwierdzała przekazanie ww. działek na cele osobiste?”, odpowiedział Pan, że: „Przekazanie działek do majątku prywatnego nastąpi w oparciu o pisemne oświadczenie oraz o wewnętrzny dokument VAT naliczający VAT należny z tytułu tego przekazania”.

9.Na pytanie o treści: „Kiedy zamierza Pan sprzedać działki, będące przedmiotem wniosku?”, odpowiedział Pan, że: „Planuję sprzedać działki D oraz F w przyszłym roku tj. 2026 r.”.

10.Na pytanie o treści: „Czy przed sprzedażą działek i po przekazaniu ich do majątku prywatnego, objętych zakresem wniosku, poczynił/poczyni Pan jakiekolwiek działania dotyczące zwiększenia wartości (uatrakcyjnienia) nieruchomości (np. budowa drogi, uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe oraz energetyczne, ogrodzenie działki, wyłączenie gruntów z produkcji rolnej itp.)? Jeśli tak, to jakie były/będą to działania oraz kiedy poczynione, tj. przed/czy po przekazaniu nieruchomości do majątku prywatnego?”, odpowiedział Pan, że: „NIE, w stosunku do działek o nr ewidencyjnym D oraz nr ewidencyjnym F nie poczyniłem i nie planuję czynić działań zwiększających ich wartość”.

Pytania

1.Czy Wnioskodawca będzie zobligowany do dokonania korekty podatku naliczonego (tzw. korekty dziesięcioletniej) w związku z przeniesieniem prawa użytkowania wieczystego nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego?

2.Czy w momencie sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości z majątku prywatnego (po jej uprzednim wycofaniu z działalności gospodarczej do majątku prywatnego) powstanie obowiązek podatkowy na gruncie VAT?

Pana stanowisko w sprawie

PYTANIE 1

Odpowiedź: NIE

Uzasadnienie:

Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości z majątku firmowego do majątku prywatnego nie będzie powodowało dokonania korekty podatku naliczonego VAT związanego z nabyciem oraz nakładami na wycofywaną z firmy do majątku prywatnego prawa użytkowania wieczystego nieruchomości. Ze względu na fakt, że nieodpłatne przekazanie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości nie może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ustawy o VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W związku z faktem, że nieruchomość jest co prawda określona jako zabudowana, natomiast jest to zabudowanie wyłącznie „ogrodzeniem stalowym na podmurówce betonowej”, zatem, w ocenie Wnioskodawcy, nie ma podstaw do skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ustawy o VAT. W konsekwencji braku zwolnienia z opodatkowania czynności przekazania prawa użytkowania wieczystego nieruchomości na cele prywatne nie zachodzi przesłanka do dokonania korekty VAT naliczonego.

PYTANIE 2

Odpowiedź: NIE

Uzasadnienie

Zdaniem Wnioskodawcy, ewentualna sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w przyszłości będzie dokonywana już z majątku prywatnego, a Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika, co za tym idzie sprzedaż ta nie będzie stanowiła dostawy towaru opodatkowanego podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisami, sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości należy opodatkować VAT w sytuacji, gdy sprzedawca działa w charakterze podatnika. Podatnikami zaś są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT).

Natomiast działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Zatem dostawa nieruchomości będzie podlegała VAT w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dany podmiot, sprzedając nieruchomość, działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, w sytuacji gdy działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności).

Natomiast, Wnioskodawca po zlikwidowaniu jednoosobowej działalności gospodarczej oraz wyrejestrowaniu zarówno z CEIDG, jak i z rejestru podatników VAT czynnych nie będzie wykonywał czynności opodatkowanych w rozumieniu ustawy o VAT oraz nie będzie, w Jego opinii, działał w charakterze podatnika. W związku z powyższym, nie ulega wątpliwości, że w realiach niniejszej sprawy, planowana sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości opisanych w rozpatrywanym wniosku nie nastąpi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, lecz w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Okoliczności sprzedaży przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego nieruchomości nie będą niosły znamion działalności gospodarczej, tzn. nie będą polegać na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE przyjmuje się, że z działalnością gospodarczą mamy do czynienia, gdy transakcje są dokonywane w sposób powtarzalny (sprawa C-181/10) oraz gdy mają na celu uzyskanie stałego dochodu.

Wnioskodawca w odniesieniu do planowanej sprzedaży działki nie będzie zachowywał się w sposób zbliżony do podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

W opinii Wnioskodawcy, w przypadku zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, po jej uprzednim przekazaniu do majątku prywatnego, nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w kontekście rozpatrywania zasad postępowania w przypadku prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, powinno się stosować takie same zasady jak te przewidziane dla nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W oparciu o art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Pana wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy będzie Pan zobligowany do dokonania korekty podatku naliczonego (tzw. korekty dziesięcioletniej) w związku z przeniesieniem prawa użytkowania wieczystego nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy.

Według art. 91 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 91 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 91 ust. 3 ustawy:

Jak stanowi art. 91 ust. 4 ustawy:

Jak wynika z art. 91 ust. 5 ustawy:

Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy:

W myśl art. 91 ust. 7 ustawy:

W świetle art. 91 ust. 7a ustawy:

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy:

Stosownie do art. 91 ust. 7c ustawy:

Z art. 91 ust. 7d ustawy, wynika, że:

Zgodnie z art. 91 ust. 8 ustawy:

Z przepisów tych wynika, że podatnik jest zobowiązany do rozpoznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w momencie nabycia towarów i usług oraz dokonania ewentualnej korekty tego odliczonego bądź nieodliczonego podatku w przypadku późniejszej zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług lub zmiany sposobu wykorzystania.

Przepisy art. 91 ustawy wprowadzają konstrukcję korekty podatku naliczonego dokonywaną z uwagi na zmianę struktury sprzedaży albo na zmianę pierwotnego przeznaczenia towaru lub usługi (z którą związany jest podatek naliczony). Wprowadzenie procedury korekty związane jest z tym, że w systemie VAT obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego, tzn. w momencie nabycia. W tym momencie związek towaru z danym rodzajem czynności (opodatkowane, zwolnione, mieszane) ma zazwyczaj charakter planowany. Do czasu faktycznego wykorzystania nabytego towaru lub usługi faktyczny związek z danym rodzajem czynności może się zmienić, przekreślając prawo do odliczenia albo uzasadniając dokonanie odliczenia.

Odnosząc się do Pana wątpliwości należy przede wszystkim przeanalizować, czy dojdzie do zmiany przeznaczenia w związku z przeniesieniem prawa użytkowania wieczystego nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego.

Z wniosku wynika, że:

·Jest Pan czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

·W dniu (…) 2014 r. nabył Pan, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, prawo wieczystego użytkowania nieruchomości składającej się z działek ewidencyjnych: A o powierzchni (…) ha; B o powierzchni (...) ha oraz c o powierzchni (...) ha objętej księgą wieczystą nr (…) (zwana dalej: prawem użytkowania wieczystego nieruchomości).

·W maju 2014 r. dokonał Pan podziału działek, w wyniku czego: działka nr B o powierzchni (...) ha została podzielna na działki numery: D o powierzchni (...) ha i E o powierzchni (...) ha oraz działka nr c o powierzchni (...) ha została podzielona na działki nr F o powierzchni (...) ha i G o powierzchni (...) ha.

·Nabył Pan prawo użytkowania nieruchomości w celu odsprzedaży całości lub części.

·Zakwalifikował Pan prawo użytkowania wieczystego nieruchomości jako inwestycję i jako towar handlowy.

·Prawo użytkowania wieczystego nieruchomości nie było wprowadzone do ewidencji środków trwałych, a tym samym nie były naliczane od niego odpisy amortyzacyjne.

·Z tytułu zakupu działek, z których powstały działki nr D i F przysługiwało Panu prawo do odliczenia VAT i z prawa tego Pan skorzystał.

·Z końcem roku 2025, przed zamknięciem działalności gospodarczej, zamierza Pan przenieść prawo użytkowania wieczystego nieruchomości z majątku firmowego do osobistego.

·Przekazanie działki nr D i nr F do majątku prywatnego będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Zatem w związku z faktem, że nabył Pan prawo użytkowania wieczystego działek z zamiarem Jego dalszej odprzedaży, w ramach działalności gospodarczej, z tytułu prowadzenia, której jest Pan czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, a przekazanie działki nr D i nr F do majątku prywatnego będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT, nie dojdzie do zmiany przeznaczenia towarów handlowych, które pierwotnie miały być wykorzystywane do czynności, w stosunku do których przysługiwało Panu prawo do obniżenia podatku należnego, o których mowa w art. 91 ust. 7d ustawy. Działki nr D i nr F miały być wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (i zrealizowane zostało przysługujące w związku z tym prawo do odliczenia). W przypadku zatem – jak Pan wskazał – opodatkowania podatkiem VAT przekazania działki nr D i nr F do majątku prywatnego, należy uznać, że towary handlowe zostaną wykorzystane zgodnie z tym zamiarem.

Zatem w odniesieniu do działek nr D i nr F będących towarami handlowymi, w związku z wycofaniem ich prawa użytkowania wieczystego z obecnie prowadzonej działalności gospodarczej do majątku prywatnego, która to czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, nie będzie Pan zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego, zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy.

Podsumowanie

Nie będzie Pan zobligowany do dokonania korekty podatku naliczonego w związku z przeniesieniem prawa użytkowania wieczystego działek nr D i nr F z działalności gospodarczej do majątku prywatnego zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy.

Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Pana wątpliwości dotyczą również ustalenia czy w momencie sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości z majątku prywatnego (po jej uprzednim wycofaniu z działalności gospodarczej do majątku prywatnego) powstanie obowiązek podatkowy na gruncie VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt, jak również prawo użytkowania wieczystego gruntu, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W tym miejscu należy również wskazać, że na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

W myśl art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Analiza powyższych przepisów prawa wspólnotowego wskazuje, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku osobistego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Wobec tego nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Tak więc w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek nr D i nr F istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży, po wycofaniu ich z działalności gospodarczej do majątku prywatnego, podjął Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

W tej sprawie należy przytoczyć – celem wyjaśnienia – orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r., w sprawach C-180/10 i C-181/10. I tak, z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Ponadto Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem należy jeszcze raz powtórzyć, że w kwestii opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek istotne jest, czy w danej sprawie w celu dokonania sprzedaży, po wycofaniu działek z działalności gospodarczej do majątku prywatnego, podejmie Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Wskazać w tym miejscu należy, że z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy:

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

W pierwszej kolejności należy ustalić, czy w odniesieniu do opisanej sprzedaży prawa użytkowania wieczystego przedmiotowych działek, będzie Pan działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono powyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W analizowanej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek nr D i F będzie Pan występował w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Z okoliczności sprawy wynika, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działek nr D i F należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wskazał Pan bowiem, że:

·ma Pan zamiar zamknąć działalność gospodarczą i z tego powodu planuje Pan przenieść do majątku osobistego składniki majątku wykorzystywanego do tej pory w działalności gospodarczej;

·po przeniesieniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości do majątku prywatnego nieruchomość ta będzie wykorzystywana jako teren zielony;

·na ten moment, działki nr D oraz F nie są wykorzystywane w ramach najmu, czy dzierżawy, nie są pobierane z jej tytułu żadne pożytki. W przyszłości również nie planuję Pan wynajmować ww. działek oraz ww. działki nie będą udostępniane innym osobom na podstawie umów cywilno-prawnych;

·po przeniesieniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości do majątku prywatnego nie planuje Pan czynić na ww. działkach żadnych nakładów finansowych;

·po przeniesieniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości do majątku prywatnego nie planuje Pan udzielić innej osobie pełnomocnictwa, czy jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w Pana imieniu w związku z transakcją sprzedaży użytkowania wieczystego nieruchomości, ani prawa do dysponowania nieruchomościami na cele budowlane przed ewentualną sprzedażą nieruchomości innemu podmiotowi;

·po przeniesieniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości do majątku prywatnego nie planuje Pan zawierać umowy przedwstępnej sprzedaży prawa użytkowania wieczystego ww. działek;

·planuję Pan sprzedać działki D oraz F w przyszłym roku, tj. 2026;

·w stosunku do działek o nr ewidencyjnym D oraz nr ewidencyjnym F przed ich sprzedażą i po przekazaniu ich do majątku prywatnego nie poczynił Pan i nie planuje Pan czynić działań zwiększających ich wartość.

Brak jest zatem – w analizowanej sprawie – przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie zbycia prawa użytkowania wieczystego działek nr D i F, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Po wycofaniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości z działalności gospodarczej nie wystąpi ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzą, że sprzedaż nieruchomości wypełniać będzie przesłanki działalności gospodarczej. Nie będzie Pan podejmował takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Po przeniesieniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości do majątku prywatnego w ww. przypadku nie będzie Pan podejmował żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu.

Zatem, w związku ze sprzedażą prawa użytkowania wieczystego działek nr D i F będzie Pan korzystał z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem czynność ta oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Brak tego statusu pozbawia Pana cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży prawa użytkowania wieczystego ww. działek, po przeniesieniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości do majątku prywatnego, a ich dostawę, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Skutkiem powyższego, transakcja sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek nr D i nr F, po przeniesieniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości do majątku prywatnego, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku ze sprzedażą przedmiotowych nieruchomości nie wystąpi Pan w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji, nie będzie Pan zobowiązany do naliczenia podatku VAT przy transakcjach sprzedaży prawa użytkowania wieczystego tych działek. Tym samym, sprzedaż prawa użytkowania wieczystego ww. działek nie będzie skutkowała powstaniem po Pana stronie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy.

Podsumowanie

W momencie sprzedaży przez Pana prawa użytkowania wieczystego działek nr D i nr F z majątku prywatnego (po ich uprzednim wycofaniu z działalności gospodarczej do majątku prywatnego) nie powstanie po Pana stronie obowiązek podatkowy, na gruncie podatku od towarów i usług.

Pana stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację oparłem się na informacji, że przekazanie działki nr D i nr F do majątku prywatnego będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Powyższe stwierdzenie przyjęto jako element opisanego zdarzenia przyszłego i nie było ono przedmiotem analizy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności dotyczy to zwolnienia od podatku VAT dostawy wycofania z działalności gospodarczej prawa użytkowania wieczystego nieruchomości.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.