Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego, w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 29 stycznia 2025 r., dotyczący ustalenia, czy w przypadku licytacyjnej sprzedaży działek nr (…) Komornik będzie zobowiązany do wykonania obowiązku płatnika podatku od towarów i usług wskazanego w art. 18 ustawy o VAT wpłynął 5 lutego 2025 r. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 marca 2025 r. (data wpływu 18 marca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 12 marca 2025 r.).

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w (…), Kancelaria Komornicza nr (…) prowadzi egzekucję przeciwko Dłużnikowi (..).

Egzekucja została skierowana do niezabudowanej nieruchomości położonej w (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą o numerze (…), będącej własnością Dłużnika (…). Nieruchomość składa się z dwóch działek gruntu: nr (…) o łącznej powierzchni 0,3218 ha.

Wg oświadczenia Dłużnika nieruchomość została przez niego zakupiona w okresie gdy prowadził działalność gospodarczą i był podatnikiem VAT (wg wpisów w dziale II księgi wieczystej - w dniu 4.05.2000 r.).

Wg wpisów w CEIDG Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą od 21 grudnia 2000 r. do chwili obecnej, przeważająca działalność to sprzedaż detaliczna drobnych wyrobów metalowych, farb i szkła prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach.

Nieruchomość pozostaje w posiadaniu Dłużnika, nie jest zabudowana. Nie jest ona wykorzystywana do prowadzonej działalności gospodarczej.

Działka nr (…) znajduje się wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i takie też będzie jej przeznaczenie w dniu sprzedaży licytacyjnej. Dłużnik nie występował o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tej działki.

Na części działki nr (…) urządzony jest przydomowy ogród sąsiadujący z domem matki Dłużnika, teren działki jest porośnięty trawą, drzewami i krzewami ozdobnymi oraz utwardzonymi kostką brukową i płytkami kamiennymi alejkami. Alejki te nie stanowią budowli lub ich części w rozumieniu prawa budowlanego, nie są też urządzeniami budowlanymi ani częściami składowymi innych budowli. W stosunku do tej działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, Dłużnik nie występował także o wydanie takiej decyzji. Dłużnik oświadczył, że nie ponosił nakładów zwiększających wartość tej działki. Działka jest przedmiotem nieodpłatnej umowy użyczenia na rzecz matki Dłużnika, która wykorzystuje ją wyłącznie w celach rekreacyjnych.

Działka została nabyta przez Dłużnika w celach osobistych, nie związanych z działalnością gospodarczą.

Działka została nabyta przez Dłużnika w drodze umowy kupna-sprzedaży w dniu 30 marca 1999 r.

Dłużnik nie pamięta, czy w chwili zakupu przysługiwało mu prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ani czy z prawa tego skorzystał.

Działka nr (…) wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego leży na terenie zabudowy mieszkaniowo-usługowej i takie też będzie jej przeznaczenie w dniu sprzedaży licytacyjnej. Dłużnik nie występował o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tej działki. W stosunku do tej działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, Dłużnik nie występował także o wydanie takiej decyzji.

Dłużnik oświadczył, że nie ponosił nakładów zwiększających wartość tej działki. Działka ta nie była udostępniana innym osobom odpłatnie bądź nieodpłatnie.

Działka została nabyta przez Dłużnika w celach osobistych, nie związanych z działalnością gospodarczą.

Działka została nabyta przez Dłużnika w drodze umowy kupna-sprzedaży w dniu 4 maja 2000 r. Dłużnik nie pamięta, czy w chwili zakupu przysługiwało mu prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ani czy z prawa tego skorzystał.

W ocenie Komornika w chwili nabywania każdej z działek Dłużnikowi nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wg wpisów w CEIDG Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą od 21 grudnia 2000 r. do chwili obecnej.

Wg wpisów w wykazie podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT Dłużnik został zarejestrowany jako podatnik VAT dopiero w dniu 1 czerwca 2007 r., a wykreślony został na podst. art. 96 ust. 9a pkt 3 ustawy o VAT w dniu 28 kwietnia 2023 r.

Dłużnik oświadczył, iż nie pamięta, czy korzystał z odliczenia VAT przy nabywaniu przedmiotowych działek, nie pamięta, czy sporządził remanent likwidacyjny dla celów VAT.

Komornik podjął czynności zmierzające do ustalenia stanu faktycznego oraz prawnego ww. działek w postaci odebrania oświadczenia od Dłużnika, przeprowadzenia kwerendy akt wieczystoksięgowych (…), weryfikacji wpisów w CEiDG oraz w wykazie podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 12 marca 2025 r.).

1.Czy w przypadku licytacyjnej sprzedaży działki nr (…) Komornik będzie zobowiązany do wykonania obowiązku płatnika podatku od towarów i usług wskazanego w art. 18 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

2.Czy w przypadku licytacyjnej sprzedaży działki nr (…) Komornik będzie zobowiązany do wykonania obowiązku płatnika podatku od towarów i usług wskazanego w art. 18 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 12 marca 2025 r.).

Według organu egzekucyjnego w przypadku licytacyjnej sprzedaży działki nr (…) nie powinien być naliczony i odprowadzony podatek VAT.

Według organu egzekucyjnego w przypadku licytacyjnej sprzedaży działki nr (…) nie powinien być naliczony i odprowadzony podatek VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”):

Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2023 r. poz. 2505 i 2760) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111):

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Natomiast zgodnie z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej:

Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie opodatkowanie podatkiem od towarów i usług ma miejsce wówczas, jeżeli po stronie dłużnika spełnione są przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którą:

Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Jak wskazano wyżej „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Wątpliwości Pana dotyczą ustalenia, czy w przypadku licytacyjnej sprzedaży działek nr (…) Pan jako Komornik będzie zobowiązany do wykonania obowiązku płatnika podatku od towarów i usług wskazanego w art. 18 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę treść przywołanych wyżej przepisów, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w odniesieniu do transakcji sprzedaży w trybie egzekucji komorniczej nieruchomości – działek nr (…) Dłużnik będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą od 21 grudnia 2000 r. do chwili obecnej. Przeważająca działalność to sprzedaż detaliczna drobnych wyrobów metalowych, farb i szkła prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach. Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku – działki nr (…) są niezabudowane. Nie są one wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej.

Działka nr (…) znajduje się wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i takie też będzie jej przeznaczenie w dniu sprzedaży licytacyjnej. Dłużnik nie występował o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tej działki. Na części działki nr (…) urządzony jest przydomowy ogród sąsiadujący z domem matki Dłużnika, teren działki jest porośnięty trawą, drzewami i krzewami ozdobnymi oraz utwardzonymi kostką brukową i płytkami kamiennymi alejkami. Alejki te nie stanowią budowli lub ich części w rozumieniu prawa budowlanego, nie są też urządzeniami budowlanymi ani częściami składowymi innych budowli. W stosunku do tej działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, Dłużnik nie występował także o wydanie takiej decyzji. Dłużnik oświadczył, że nie ponosił nakładów zwiększających wartość tej działki. Działka jest przedmiotem nieodpłatnej umowy użyczenia na rzecz matki Dłużnika, która wykorzystuje ją wyłącznie w celach rekreacyjnych. Działka została nabyta przez Dłużnika w celach osobistych, nie związanych z działalnością gospodarczą.

Działka nr (…) wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego leży na terenie zabudowy mieszkaniowo-usługowej i takie też będzie jej przeznaczenie w dniu sprzedaży licytacyjnej. Dłużnik nie występował o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tej działki. W stosunku do tej działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, Dłużnik nie występował także o wydanie takiej decyzji. Dłużnik oświadczył, że nie ponosił nakładów zwiększających wartość tej działki. Działka ta nie była udostępniana innym osobom odpłatnie bądź nieodpłatnie. Działka została nabyta przez Dłużnika w celach osobistych, nie związanych z działalnością gospodarczą.

Z całokształtu okoliczności sprawy nie wynika taka aktywność aktywność Dłużnika, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dłużnik nie nabył działek i nie wykorzystywał ich w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie podejmował również aktywności, które mogłyby sprawić, że działki utracą charakter majątku osobistego – Dłużnik nie występował o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie występował także o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowych działek. Dłużnik oświadczył, że nie ponosił nakładów zwiększających wartość przedmiotowych działek. Działki te nie były udostępniane osobom trzecim odpłatnie. Jedynie działka nr (…) jest przedmiotem nieodpłatnej umowy użyczenia na rzecz matki Dłużnika, która wykorzystuje ją wyłącznie w celach rekreacyjnych.

Z całokształtu okoliczności sprawy nie wynika również, że Dłużnik podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Konsekwentnie, z tytułu transakcji sprzedaży ww. działek w trybie licytacji komorniczej Dłużnik nie będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Działania podejmowane przez Dłużnika należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, Dłużnik korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego, sprzedaż działek nr (…) w trybie licytacji komorniczej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że w odniesieniu do sprzedaży w trybie licytacji komorniczej działek nr (…) nie będzie Pan jako płatnik zobowiązany do odprowadzenia podatku od towarów i usług.

Zatem Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb Ordynacji podatkowej. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako :„PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.