Wliczenie do wartości sprzedaży, określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, obrotu uzyskiwanego ze świadczenia usług najmu zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lipca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 12 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wliczenia do wartości sprzedaży, określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, obrotu uzyskiwanego ze świadczenia usług najmu zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 września 2023 r. (data wpływu 27 września 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan właścicielem 7 lokali mieszkalnych mieszczących się ..........., które wynajmuje Pan wyłącznie dla osób fizycznych z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe. Posiada Pan również dom, w którym wyodrębniona część pomieszczeń, jest przeznaczona na wynajem na cele mieszkaniowe dla osób fizycznych. Nadto posiada Pan budynek mieszkalny, który wynajmuje Pan podmiotowi gospodarczemu na jego działalność biurową i w 2022 osiągnął Pan przychód w wysokości .... zł (..... złotych). Przychód związany z wynajmem lokali mieszkalnych za rok 2022 wyniósł .... zł (.....).

Na pytania Organu zawarte w wezwaniu:

1)Od kiedy prowadzi Pan działalność gospodarczą, polegającą na wynajmie lokali mieszkalnych/pomieszczeń w domu/budynku mieszkalnego, będących przedmiotem wniosku?

2)Jeżeli rozpoczął Pan prowadzenie działalności w zakresie wynajmu lokali mieszkalnych/pomieszczeń w domu/budynku mieszkalnego w 2022 roku, to należy wskazać w którym miesiącu?

3)Czy w 2022 r. korzystał Pan ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.)?

4)Czy wartość Pana sprzedaży za 2022 r. (z całości prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej) przekroczyła kwotę 200.000,00 zł?

5)Należy wskazać datę (dzień i miesiąc) w którym nastąpiło przekroczenie w 2022 r. wartości sprzedaży 200.000,00 zł.

6)Czy oprócz działalności związanej z wynajmem lokali mieszkalnych/pomieszczeń w domu/budynku mieszkalnego, o czym mowa we wniosku, prowadził Pan jeszcze inną działalność gospodarczą? Jeżeli tak, to czy korzystała ona ze zwolnienia i jaka jest podstawa prawna tego zwolnienia?

7)Czy w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej wykonywał Pan czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy? Jeśli tak, należy wskazać jakie to czynności?

8)Czy świadczone przez Pana usługi najmu lokali mieszkalnych/pomieszczeń w domu korzystają ze zwolnienia od podatku? Jeżeli tak to na jakiej podstawie prawnej?

9)Czy świadczona przez Pana usługa najmu budynku mieszkalnego podmiotowi gospodarczemu na jego działalność biurową stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT czy korzystającą ze zwolnienia od tego podatku? Jeśli stanowi czynność zwolnioną, to należy wskazać podstawę prawną zwolnienia?

wskazał Pan:

1)Nie prowadzę działalności gospodarczej polegającej na wynajmie lokali mieszkalnych/pomieszczeń w domu/budynku mieszkalnego, przychody uzyskuję na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2)Nie dotyczy.

3)Tak korzystałem ze zwolnienia.

4)Nie prowadzę działalności gospodarczej.

5)Przekroczenie z tytułu najmu prywatnego przekroczyłem 15.11.2022 r.

6)Nie prowadzę działalności gospodarczej jako osoba fizyczna, jestem wspólnikiem spółki jawnej.

7)Nie uzyskiwałem przychodów wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

8)Korzystają ze zwolnienia art. 43 ust. 1 pkt 36.

9)Stanowi czynność zwolnioną na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Pytanie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy do limitu określonego w art. 113 ust. 1 i 9 wlicza się przychody zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie (przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Zgodnie z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT przychody z tytułu najmu, na cele mieszkaniowe jakie uzyskał Pan w roku 2022 wynosiły 160.900 zł, a więc nie przekroczyły limitu 200.000 zł, ponieważ nie wlicza się do limitu przychodów zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36, w których mieści się najem na cele mieszkaniowe jako usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości na własny rachunek wyłącznie na cele mieszkaniowe. W związku z powyższym nie uzyskał Pan przekroczenia, co nie obliguje Pana do zgłoszenia się jako czynny podatnik VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004  r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Zauważenia jednak wymaga, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem, usługa najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Odnosząc  się  do  Pana  wątpliwości  związanych  z  wliczaniem  do  limitu  określonego w art.  113  ust. 1 i 9  ustawy  wartości  usług  zwolnionych  od podatku  na  podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, wskazania wymaga, że:

Zgodnie z art.  113 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy:

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy:

Na podstawie art. 113 ust. 13 ustawy:

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego wskazuje, że obliczając limit sprzedaży uprawniający podatnika do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy, po przekroczeniu którego podatnik traci prawo do zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy nie bierze się pod uwagę odpłatnej dostawy towarów  i  odpłatnego  świadczenia  usług,  zwolnionych  od  podatku  na  podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem m.in. transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Jak wynika z opisu sprawy, jest Pan właścicielem 7 lokali mieszkalnych, które wynajmuje Pan wyłącznie dla osób fizycznych z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe. Posiada Pan również dom, w którym wyodrębniona część pomieszczeń jest przeznaczona na wynajem na cele mieszkaniowe dla osób fizycznych. Nadto posiada Pan budynek mieszkalny, który wynajmuje Pan podmiotowi gospodarczemu na jego działalność biurową i w 2022 osiągnął Pan przychód w wysokości .....zł. Przychód związany z wynajmem lokali mieszkalnych za rok 2022 wyniósł 160.900 zł. Świadczone przez Pana usługi najmu lokali mieszkalnych/pomieszczeń w domu korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36. Świadczona przez Pana usługa najmu budynku mieszkalnego podmiotowi gospodarczemu na jego działalność biurową stanowi czynność zwolnioną na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Na podstawie art. 288 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.):

Zatem Dyrektywa 2006/112/WE w art. 288 pkt 1 lit. e stanowi, że kwota obrotu obejmuje wartość transakcji związanych z nieruchomościami.

Zauważenia wymaga, że Dyrektywa 2006/112/WE najem i dzierżawę nieruchomości traktuje jako transakcje. Wynika to chociażby z treści art. 135 lit. l Dyrektywy, dotyczącego zwolnienia od podatku określonych transakcji, który jako transakcje zwolnione wymienia dzierżawę i najem nieruchomości.

Według internetowego wielkiego słownika języka polskiego, transakcja to czynność lub zespół czynności prowadzący lub mający doprowadzić do kupna albo sprzedaży jakichś towarów.

Ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia charakter „pomocniczy”. W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych.

Według internetowego słownika synonimów (strona internetowa - http://synonim.net/synonim/pomocniczy), synonimami do słowa „pomocniczy” są pojęcia: „pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający”.

Przepisy unijnej dyrektywy w zakresie VAT posługują się określeniem „incidental transactions” w ramach odpowiedniego przepisu, co na język polski może być tłumaczone jako „transakcje incydentalne/uboczne”. Termin „incydentalny” wg Słownika języka polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza przy tym „mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko”, natomiast termin „uboczny” oznacza „dotyczący czegoś pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy”. Transakcje o charakterze „incydentalnym” oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy określonej okazji, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie „incydentalności” odnosi się więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego zdarzenia, co raczej do jego poboczności względem zasadniczej działalności podatnika.

Także w wersji francuskiej omawianej VI Dyrektywy użyto określenia „accessoire”, a w wersji niemieckiej „Hilfsumsaetze”, co wskazuje, że w analizowanym kontekście istotne jest, aby były to czynności poboczne, czy też pomocnicze do zasadniczej działalności podatnika (wspomniane powyżej trzy wersje językowe VI Dyrektywy są kompatybilne i wskazują na pomocniczy, poboczny charakter omawianych czynności). Podobnie, polska wersja językowa Dyrektywy 2006/112, która zastąpiła VI Dyrektywę, odstępuje od sformułowania „transakcje sporadyczne” i określa omawiane czynności jako „transakcje pomocnicze”.

Transakcje pomocnicze zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze.

Zatem, aby ocenić, czy świadczona usługa ma charakter „pomocniczy”, należy wziąć pod uwagę to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika.

Na gruncie niniejszej sprawy zauważenia wymaga, że jak wcześniej wskazano, świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Zatem, w przedmiotowej sprawie najem 7 lokali mieszkalnych dla osób fizycznych z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe i najem wyodrębnionej części pomieszczeń w domu na cele mieszkaniowe dla osób fizycznych są stałym elementem wbudowanym w funkcjonowanie Pana przedsiębiorstwa. Usługi te nie mają charakteru transakcji pomocniczych, lecz są to transakcje podstawowe w wykonywanej przez Pana działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionych przez Pana okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że obroty z tytułu świadczenia usług najmu 7 lokali mieszkalnych z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe i wyodrębnionej części pomieszczeń na cele mieszkaniowe, jako transakcje związane z nieruchomościami, które nie mają charakteru czynności pomocniczych, powinny być wliczane do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy.

Zatem, skoro – jak wynika z opisu sprawy – 15.11.2022 r. z tytułu świadczenia usług wynajmu przekroczył Pan obrót 200.000 zł, to utracił Pan prawo do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Prawo do zwolnienia, utraciło moc począwszy od czynności, która spowodowała przekroczenie kwoty 200.000 zł.

Zatem oceniając Pana stanowisko uznano je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana na podstawie wskazania przez Pana we wniosku, że: „Świadczone przez Pana usługi najmu lokali mieszkalnych/pomieszczeń w domu korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36.” Powyższe przyjęto jako element opisu sprawy i organ nie dokonywał w tym zakresie oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

We wniosku wskazał Pan, że przedmiotem wniosku jest jeden stan faktyczny. Natomiast wniósł Pan opłatę od wniosku w łącznej wysokości 80 zł, tj. w dniach 12.07.2023 r. w kwocie 40 zł i 25.09.2023 r. w kwocie 40 zł.

Zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Z uwagi na fakt, iż niniejsza interpretacja dotyczy jednego stanu faktycznego, to należna opłata od wniosku wynosi 40 zł. W związku z powyższym, nienależnie uiszczona opłata w kwocie 40 zł zostanie zwrócona – stosownie do art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej – na rachunek bankowy wskazany we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.).