W zakresie prawa do ubiegania się o zwrot podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie gruntu i od wydatków inwestycyjnych, braku obowiązku dokonania ... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 29 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.493.2023.1.KO

Temat interpretacji

W zakresie prawa do ubiegania się o zwrot podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie gruntu i od wydatków inwestycyjnych, braku obowiązku dokonania korekty podatku VAT w momencie dokonania sprzedaży gruntu i zwolnienia z podatku VAT sprzedaży części Inwestycji oraz zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 lipca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 2 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie prawa do ubiegania się o zwrot podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie gruntu i od wydatków inwestycyjnych, braku obowiązku dokonania korekty podatku VAT w momencie dokonania sprzedaży gruntu i zwolnienia z podatku VAT sprzedaży części Inwestycji oraz zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni wraz z mężem są osobami nieprowadzącymi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: Ustawa o p.d.o.f.) ani w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (dalej: Ustawa o VAT). Wnioskodawczyni wraz z mężem nie mają rozdzielności majątkowej.

Zamierzają kupić do małżeńskiego majątku wspólnego od jednostki samorządu terytorialnego na podstawie umowy sprzedaży i faktury VAT grunt niezabudowany z przeznaczaniem na cele budowlane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (dalej: „Grunt”). Sprzedaż Gruntu objęta będzie 23% stawką podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 punkt 1 ustawy o VAT.

Następnie, w trakcie kilku lat Wnioskodawczyni będzie realizować na Gruncie inwestycję i budować lokale usługowe lub mieszkania oraz związane z nimi miejsca parkingowe i/lub komórki lokatorskie, dalej zwane łącznie „Inwestycją”.

Powyższy Grunt będzie nabyty i wykorzystywany w celu uzyskiwania dochodu z wynajmu powierzchni wchodzących w skład Inwestycji. Po nadaniu przez jednostkę samorządu adresu dotyczącego nabywanej nieruchomości Wnioskodawczyni zamierza zgłosić Naczelnikowi Urzędu Skarbowego właściwemu dla miejsca położenia Inwestycji w zakresie najmu, zgłoszenie rejestracyjne VAT-R, w którym wskaże, iż rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 Ustawy o VAT i zamierza wynajmować w przyszłości Inwestycję jako podatnik VAT czynny, jednocześnie nie prowadząc działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów Ustawy o p.d.o.f.

Przy nabyciu Gruntu i realizacji Inwestycji Wnioskodawczyni i jej małżonek będą posiłkowali się kredytem hipotecznym zaciągniętym w jednym z polskich banków albo dojdzie do nabycia Gruntu i realizacji Inwestycji ze środków własnych Wnioskodawczyni i jej małżonka. W umowie nabycia Gruntu Wnioskodawczyni wskaże swój numer NIP, a zakup będzie udokumentowany fakturą lub fakturami VAT z podanym numerem NIP Wnioskodawczyni jako kupującego.

Wnioskodawczyni przed oraz po finalizacji zakupu będzie ponosiła różne wydatki bezpośrednio związane z realizacją Inwestycji i niezbędne do jej przeprowadzenia takie jak analizy budowlane, geologiczne, archeologiczne i architektoniczne, wydatki związane z budową Inwestycji, koszty materiałów budowlanych i wykończeniowych, instalacji i stolarki okiennej i drzwiowej, robót budowlanych oraz przygotowujących oraz robót wykończeniowych, koszty projektowania, koszty umeblowania i niezbędnych sprzętów kuchennych i sanitarnych dla poszczególnych części Inwestycji, które to towary lub usługi są obciążone podatkiem VAT, nie zmieniając przy tym pierwotnej idei, przeznaczenia wykorzystywania obiektów Inwestycji - łącznie zwane „Wydatkami inwestycyjnymi”.

W zależności od sytuacji rynkowej, Wnioskodawczyni albo zamierza zawrzeć długoterminową umowę z firmą zarządzającą (na podstawie której Inwestycja lub jej część Wnioskodawczyni wynajmie firmie zarządzającej do dalszego podnajmu, np. okazjonalnego w ramach hotelu), albo Wnioskodawczyni zamierza wynajmować bezpośrednio lokatorom. Zatem, inwestycja niewątpliwie wykorzystywana będzie, przez podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, do wykonywania czynności opodatkowanych i nie zwolnionych. Wynajem lokali mieszkalnych stanowi czynność opodatkowaną i zwolnioną z podatku jedynie w przypadkach określonych w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, a Wnioskodawczyni nie będzie wynajmowała lokali mieszkalnych stanowiących część Inwestycji w okolicznościach opisanych art. 43 ust. 1 pkt 36 VATU.

Wszystkie elementy Inwestycji Wnioskodawczyni zamierza w planowanym czasie 10 lat wynajmu wykorzystywać wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych. Po upływie 10 lat wynajmu, Wnioskodawczyni zamierza zdecydować o ich dalszym przeznaczeniu. Przedmiotowa Inwestycja będzie traktowana jako środek trwały i nie będzie traktowana jako towary handlowe. Na tym etapie prac nie wiadomo czy niektóre części Inwestycji będą mogły zostać w dalszej przyszłości, po upływie 10 lat, wyodrębnione i być potencjalnie przedmiotem sprzedaży jako osobne lokale.

Po minimum 10 latach wykorzystywania „Inwestycji” wyłącznie w celu uzyskania dochodu, w następstwie likwidacji działalności wynajmu Inwestycji Wnioskodawczyni może, ale nie musi zaprzestać wykorzystywania Inwestycji lub jej części zrealizowanej na Gruncie jako źródła dochodu w rozumieniu ustawy o VAT. Gdyby doszło jednak do zaprzestania, w wymaganym terminie Wnioskodawczyni zgłosi do Urzędu Skarbowego Informację o zaprzestaniu wykonywania działalności w rozumieniu ustawy o VAT (na druku VAT-Z lub innym, mającym zastosowanie), a Inwestycję lub jej część przekaże nieodpłatnie na użytkowanie własne, na cele prywatne męża i Wnioskodawczyni.

Pytania

1. Czy w miesiącu nabycia (lub dwóch kolejnych miesiącach następujących po nim) Gruntu Wnioskodawczyni ma podstawę wnioskować o zwrot całego podatku VAT z faktury lub faktur za nabycie Gruntu na jej rachunek bankowy?

2. Czy po upłynięciu okresu 10 lat wykorzystywania Inwestycji wyłącznie w celu uzyskania dochodu, Wnioskodawczyni nie będzie musiała dokonać korekty podatku naliczonego przy zakupie od Gruntu oraz będzie mogła:

a. sprzedać część Inwestycji osobie fizycznej bez naliczania podatku VAT?, lub

b. spełniając warunki zwolnienia z VAT, powrócić do zwolnienia podmiotowego z VAT w zakresie całości Inwestycji i z nich korzystać: w części z nich mieszkając lub prowadząc w nich działalność gospodarczą w rozumieniu Ustawy o p.d.o.f. lub w części wynajmując krótko lub długookresowo (wtedy wystawiając rachunki bez VAT), co spełniając wymóg art. 113 ust. 1 Ustawy o VAT nie będzie powodowało konsekwencji w zakresie Ustawy o VAT?

3. Czy w związku z ponoszeniem Wydatków inwestycyjnych, Wnioskodawczyni ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a zatem również podstawę wnioskować o zwrot całego podatku VAT z faktur za Wydatki inwestycyjne na jej rachunek bankowy?

Pani stanowisko w sprawie

Ad 1 - VAT od nabycia Gruntu

Zgodnie z art. 86 ust. 1 oraz 10 oraz 11 Ustawy o VAT, w miesiącu nabycia Gruntu lub (np. jeśli w miesiącu nabycia Wnioskodawczyni nie otrzyma faktury za nabycie) w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, będzie Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia Gruntu.

Natomiast w myśl art. 87 ust. 5a ustawy - w przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje, na jego umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową, zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Jeśli w miesiącu, w którym w zeznaniu podatkowym Wnioskodawczyni wykaże VAT naliczony z tytułu nabycia Gruntu nie wykona czynności opodatkowanych (np. będzie w trakcie przygotowywania, budowania, meblowania itp. Inwestycji na potrzeby wynajmu i jeszcze nikomu nie wystawi faktury z tytułu wynajmu), na podstawie art. 87 ust. 5a Ustawy o VAT, w terminie 180 dni od złożenia rozliczenia uwzględniającego fakturę za Inwestycje, na pisemny wniosek Wnioskodawczyni złożony z deklaracją podatkową, otrzyma zwrot zapłaconego całego podatku VAT z faktur za nabycie Inwestycji, na rachunek bankowy Wnioskodawczyni.

Zdaniem Wnioskodawczyni w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni wskazała, że dokona rejestracji jako podatnik VAT czynny, a zakup Inwestycji będzie udokumentowany fakturami obciążonymi podatkiem VAT. Nabyte Inwestycje będą w całości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych - będą przedmiotem najmu. Zatem mając powyższe na uwadze zostaną spełnione przesłanki pozytywne wynikające z art. 86 ust. 1 w zw. z art. 88 ust. 4 ustawy uprawniające Wnioskodawczynię do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanej faktury dokumentującej nabycie przedmiotowych Inwestycji.

Ad 2 - Korekta

Po upływie okresu 10 lat wykorzystywania Inwestycji wyłącznie w celu uzyskania dochodu, Wnioskodawczyni nie będzie musiała dokonać korekty podatku, o której mowa m.in. w art. 91 ust. 1 i 2 Ustawy o VAT oraz będzie mogła:

a) korzystając ze zwolnienia, o którym mowa m.in. w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT sprzedać Inwestycje (lub ich część) osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy o VAT lub Ustawy o p.d.o.f., bez naliczania przy tej sprzedaży podatku VAT; lub

b) po minimum 10 latach wykorzystywania Inwestycji wyłącznie w celu uzyskania dochodu, po zakończeniu wynajmu Inwestycji i dokonaniu zgłoszenia wyrejestrowania jako podatnik czynny VAT w następstwie likwidacji działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy o VAT, nieodpłatnie przekazując Inwestycję lub jej część z działalności opodatkowanej do posiadania na własny użytek, na cele prywatne męża Wnioskodawczyni i Wnioskodawczyni, Wnioskodawczyni nie będzie musiała zapłacić podatku VAT z tego tytułu (np. korzystając ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10). Wnioskodawczyni nie będzie również zobligowana do dokonania korekty podatku odzyskanego przez Wnioskodawczynię z tytułu zakupu Inwestycji. Po wykonaniu remontów Inwestycji, po pewnym czasie, Wnioskodawczyni będzie mogła w jednym z tych lokali zamieszkać, a pozostałe Wnioskodawczyni (lub jej małżonek) może wynająć długookresowo wystawiając rachunki bez naliczania VAT, zakładając działania poniżej limitu sprzedaży podanego w art. 113 ust. 1 Ustawy o VAT i korzystając ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 Ustawy o VAT.

Ad 3 - Wydatki inwestycyjne

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Jeśli w miesiącu, w którym w zeznaniu podatkowym Wnioskodawczyni wykaże VAT naliczony z tytułu poniesienia Wydatków inwestycyjnych nie wykona czynności opodatkowanych (np. będzie w trakcie przygotowywania, budowania, meblowania itp. Inwestycji na potrzeby wynajmu i jeszcze nikomu nie wystawi faktury z tytułu wynajmu), na podstawie art. 87 ust. 5a Ustawy o VAT, w terminie 180 dni od złożenia rozliczenia uwzględniającego fakturę za Inwestycje, na pisemny wniosek Wnioskodawczyni złożony z deklaracją podatkową, otrzyma zwrot zapłaconego całego podatku VAT z faktur za poniesienie Wydatków inwestycyjnych, na rachunek bankowy Wnioskodawczyni.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni wskazała, że dokona rejestracji jako podatnik VAT czynny, a zakup towarów i usług stanowiących Wydatki inwestycyjne będzie udokumentowany fakturami obciążonymi podatkiem VAT. Poniesione Wydatki inwestycyjne jako związane z prowadzeniem Inwestycji będą w całości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych - będą umożliwiały budowę oraz doprowadzenie Inwestycji do stanu, w którym będzie mogła zostać przedmiotem najmu. Zatem mając powyższe na uwadze zostaną spełnione przesłanki pozytywne wynikające z art. 86 ust. 1 w zw. z art. 88 ust. 4 ustawy uprawniające Wnioskodawczynię do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków inwestycyjnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy,

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy, który stanowi, że

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy,

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści powołanego art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, ustawa ustanawia zasadę tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”, która wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Tym samym, podatnik dokonując zakupu towarów czy usług dokonuje ich natychmiastowej alokacji do czynności dających prawo do odliczenia lub niedających takiego prawa.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy,

prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy,

prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy,

jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy,

jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej:

1) za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, albo

2) za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, po okresie rozliczeniowym, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego

- nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 86 ust. 19 ustawy,

jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. W stosunku do faktur podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku w rozliczeniu za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, albo za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy,

obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy,

w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Stosownie do art. 87 ust. 2 ustawy,

zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 5b, 6, 6a i 6d, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku mającego siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, sporządzonego na piśmie, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

W myśl art. 87 ust. 5a ustawy,

w przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na sporządzony na piśmie wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy,

podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.

Zauważyć należy, że przepis art. 87 ust. 5a ustawy pozwala podatnikom, którzy w danym okresie w ogóle nie dokonywali żadnych czynności ani w kraju, ani za granicą na uzyskanie zwrotu bezpośredniego podatku naliczonego. Zwrot następuje na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową. Wystarczającą (i w zasadzie jedyną) przesłanką jest sam fakt wystąpienia u podatnika, który nie dokonywał w danym okresie żadnych czynności opodatkowanych, kwoty podatku naliczonego, której to kwoty nie przenosi na następny okres rozliczeniowy.

Zasadą jest, że zwrot przysługuje w tym przypadku w terminie 180 dni. Podatnik może jednak złożyć wniosek o zwrot podatku w terminie 60 dni. Wraz z wnioskiem powinno zostać złożone w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe, w kwocie odpowiadającej podatkowi naliczonemu.

Z odesłań zawartych w art. 87 ust. 5a ustawy wynika, że w przypadku podatników, o których mowa w tym przepisie, organ podatkowy może wydłużyć termin zwrotu podatku, w przypadku gdy zasadność zwrotu jest weryfikowana przez organ podatkowy bądź organ kontroli celno-skarbowej w jakiejkolwiek formie (czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Pani wraz z mężem są osobami nieprowadzącymi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zamierzają Państwo kupić do małżeńskiego majątku wspólnego od jednostki samorządu terytorialnego na podstawie umowy sprzedaży i faktury VAT grunt niezabudowany z przeznaczaniem na cele budowlane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Sprzedaż Gruntu objęta będzie 23% stawką podatku VAT.

Następnie, w trakcie kilku lat będzie Pani realizować na Gruncie inwestycję i budować lokale usługowe lub mieszkania oraz związane z nimi miejsca parkingowe i/lub komórki lokatorskie. Grunt będzie nabyty i wykorzystywany w celu uzyskiwania dochodu z wynajmu powierzchni wchodzących w skład Inwestycji. Po nadaniu przez jednostkę samorządu adresu dotyczącego nabywanej nieruchomości zamierza Pani zgłosić Naczelnikowi Urzędu Skarbowego właściwemu dla miejsca położenia Inwestycji w zakresie najmu, zgłoszenie rejestracyjne VAT-R, w którym wskaże, iż rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT i zamierza wynajmować w przyszłości Inwestycję jako podatnik VAT czynny, jednocześnie nie prowadząc działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o p.d.o.f.

W umowie nabycia Gruntu wskaże Pani swój numer NIP, a zakup będzie udokumentowany fakturą lub fakturami VAT z podanym numerem NIP Pani jako kupującego.

Przed oraz po finalizacji zakupu będzie Pani ponosiła różne wydatki bezpośrednio związane z realizacją Inwestycji i niezbędne do jej przeprowadzenia takie jak analizy budowlane, geologiczne, archeologiczne i architektoniczne, wydatki związane z budową Inwestycji, koszty materiałów budowlanych i wykończeniowych, instalacji i stolarki okiennej i drzwiowej, robót budowlanych oraz przygotowujących oraz robót wykończeniowych, koszty projektowania, koszty umeblowania i niezbędnych sprzętów kuchennych i sanitarnych dla poszczególnych części Inwestycji, które to towary lub usługi są obciążone podatkiem VAT, nie zmieniając przy tym pierwotnej idei, przeznaczenia wykorzystywania obiektów Inwestycji - łącznie zwane „Wydatkami inwestycyjnymi”.

W zależności od sytuacji rynkowej, Pani albo zamierza zawrzeć długoterminową umowę z firmą zarządzającą (na podstawie której Inwestycja lub jej część wynajmie Pani firmie zarządzającej do dalszego podnajmu, np. okazjonalnego w ramach hotelu), albo zamierza Pani wynajmować bezpośrednio lokatorom. Inwestycja wykorzystywana będzie, przez podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy, do wykonywania czynności opodatkowanych i nie zwolnionych. Pani nie będzie wynajmowała lokali mieszkalnych stanowiących część Inwestycji w okolicznościach opisanych art. 43 ust. 1 pkt 36 VATU.

Wszystkie elementy Inwestycji zamierza Pani w planowanym czasie 10 lat wynajmu wykorzystywać wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych. Po upływie 10 lat wynajmu, zamierza Pani zdecydować o ich dalszym przeznaczeniu. Inwestycja będzie traktowana jako środek trwały i nie będzie traktowana jako towary handlowe. Na tym etapie prac nie wiadomo czy niektóre części Inwestycji będą mogły zostać w dalszej przyszłości, po upływie 10 lat, wyodrębnione i być potencjalnie przedmiotem sprzedaży jako osobne lokale.

Po minimum 10 latach wykorzystywania Inwestycji wyłącznie w celu uzyskania dochodu, w następstwie likwidacji działalności wynajmu Inwestycji może Pani, ale nie musi zaprzestać wykorzystywania Inwestycji lub jej części zrealizowanej na Gruncie jako źródła dochodu w rozumieniu ustawy. Gdyby doszło jednak do zaprzestania, w wymaganym terminie zgłosi Pani do Urzędu Skarbowego Informację o zaprzestaniu wykonywania działalności w rozumieniu ustawy o VAT (na druku VAT-Z lub innym, mającym zastosowanie), a Inwestycję lub jej część przekaże nieodpłatnie na użytkowanie własne, na cele prywatne męża i swoje.

Wątpliwości Pani dotyczą m.in. kwestii prawa do wnioskowania o zwrot całego podatku VAT na rachunek bankowy Pani z:

- faktury lub faktur za nabycie gruntu (pytanie nr 1),

- faktur za Wydatki inwestycyjne (pytanie nr 3).

W przedmiotowej sprawie wskazała Pani, że dokona rejestracji jako podatnik VAT czynny, a zakup gruntu będzie udokumentowany fakturą z 23% stawką podatku VAT. W trakcie kilku lat będzie Pani realizować na gruncie inwestycję i budować lokale usługowe lub mieszkania oraz związane z nimi miejsca parkingowe i/lub komórki lokatorskie ponosząc Wydatki inwestycyjne. Inwestycja będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych i nie zwolnionych.

Zatem mając powyższe na uwadze zostaną spełnione przesłanki pozytywne wynikające z art. 86 ust. 1 w zw. z art. 88 ust. 4 ustawy uprawniające Panią do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanej faktury dokumentującej nabycie gruntu i faktur za Wydatki inwestycyjne.

W przypadku jednak gdy Pani w miesiącu nabycia gruntu/wydatków inwestycyjnych nie wykona czynności opodatkowanych podatkiem VAT to – pomimo braku wykazywania sprzedaży – będzie miała Pani prawo do ubiegania się o zwrot kwoty podatku naliczonego wynikającego z otrzymanej faktury dokumentującej nabycie gruntu/wydatki inwestycyjne, na podstawie art. 87 ust. 5a ustawy na umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową w rozliczeniu za okres nabycia gruntu/wydatków inwestycyjnych lub trzech kolejnych miesiącach następujących po nim.

Tym samym stanowisko Pani w zakresie pytania nr 1 i 3 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Pani dotyczą braku obowiązku dokonywania korekty podatku VAT naliczonego od zakupionego gruntu w przypadku sprzedaży części inwestycji na rzecz osoby fizycznej, po upływie 10 lat wykorzystywania inwestycji wyłącznie w ramach działalności opodatkowanej w przypadku gdy sprzedaż będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. (pytanie nr 2 pkt a)

Aby odpowiedzieć na Pani pytanie należy najpierw ustalić czy przedmiotowa sprzedaż będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

W treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku.

W przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części zwolnienie od podatku przysługuje na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy,

zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Stosownie do treści art. 2 pkt 14 ustawy,

ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku/budowli oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika, bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z nich.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy,

zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy,

zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego,

w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że zamierza Pani nabyć grunt, na którym będzie realizować inwestycję i budować lokale usługowe lub mieszkania oraz związane z nimi miejsca parkingowe i/lub komórki lokatorskie. Nie będzie Pani korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy. Wszystkie elementy inwestycji zamierza Pani w planowanym czasie 10 lat wynajmu wykorzystywać wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych. Po upływie 10 lat zamierza Pani dokonać sprzedaży części Inwestycji.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że w przedmiotowej sprawie pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą na rzecz osoby fizycznej upłynie okres dłuższy niż 2 lata, a zatem dostawa ta korzystać będzie ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym Pani po upływie 10 lat użytkowania Inwestycji do czynności opodatkowanych, dokonując sprzedaży części Inwestycji na rzecz osoby fizycznej, zmieni ich przeznaczenie tj. wykorzysta je do sprzedaży zwolnionej z podatku VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekty podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy,

po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a lub 10c-10g, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10, 10a lub 10c-10g lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy,

w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Stosownie do art. 91 ust. 3 ustawy,

korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy,

w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W myśl art. 91 ust. 5 ustawy,

w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Jak stanowi art. 91 ust. 6 ustawy,

w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1)opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;

2) zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Na mocy art. 91 ust. 7 ustawy,

przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy,

Z powyższego wynika, że korekta, o której mowa w art. 91 ustawy, odnosi się m.in. do takich towarów, które stanowią u podatnika środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, a także grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Ponadto z powyższych przepisów wynika, że podatnik jest zobowiązany do rozpoznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w momencie nabycia towarów i usług oraz dokonania ewentualnej korekty tego odliczonego bądź nieodliczonego podatku w przypadku późniejszej zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług lub zmiany sposobu wykorzystania.

Przepisy art. 91 ustawy wprowadzają konstrukcję korekty podatku naliczonego dokonywaną z uwagi na zmianę struktury sprzedaży albo na zmianę pierwotnego przeznaczenia towaru lub usługi (z którą związany jest podatek naliczony). Wprowadzenie procedury korekty związane jest z faktem, że we wspólnym systemie VAT obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego, tzn. w momencie nabycia. W tym momencie czasowym związek towaru z danym rodzajem czynności (opodatkowane, zwolnione, mieszane) ma zazwyczaj charakter planowany. Do czasu faktycznego wykorzystania nabytego towaru lub usługi faktyczny związek z danym rodzajem czynności może się zmienić, przekreślając prawo do odliczenia albo uzasadniając dokonanie odliczenia. Jednocześnie przepisy wprowadzają szczególny tryb korekty do wybranych składników majątku. Z uwagi na zazwyczaj wieloletni okres wykorzystania składników majątku zaliczanych do środków trwałych oraz nieruchomości ustawa przyjmuje zasadę dokonywania cząstkowej i równomiernej korekty w dłuższym czasie (dla nieruchomości przez 10 lat, a dla pozostałych składników majątku przez 5 lat). Regulacje te mają na celu urealnienie odliczenia podatku naliczonego. Ustawa zakłada bowiem, że środki trwałe (jako dobra o charakterze trwałym) zużywają się w określonym czasie, a nie jednorazowo. W tym też czasie stopniowo konsumowane jest prawo do odliczenia i należy je oceniać w dłuższej perspektywie czasu, a nie jednorazowo.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że podatnik jest zobowiązany, co do zasady, dokonać korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy zmienia się przeznaczenie środków trwałych.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w sytuacji, zmiany przeznaczenia towarów lub usług na cele związane z czynnościami zwolnionymi od podatku, podatnik ma obowiązek zweryfikować uprzednio odliczony podatek naliczony w oparciu o postanowienia art. 91 ustawy.

W odpowiedzi na pytanie nr 1 wskazano, że będzie Pani przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionego gruntu, bowiem jak przedstawiła Pani w treści wniosku, będą one w całości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponieważ środki trwałe mają postać nieruchomości to okres korekty będzie wynosił 10 lat od momentu, w którym zostaną oddane do użytkowania. W sytuacji gdy sprzedaż środków trwałych nastąpiłaby w okresie korekty wówczas zastosowanie znalazłby art. 91 ust. 4 i 7 ustawy, stanowiący o konieczności pomniejszenia podatku naliczonego do odliczenia w odniesieniu do pozostałego okresu korekty. W przedmiotowej sprawie taki przypadek nie będzie miał miejsca ponieważ Pani zamierza dokonać sprzedaży Inwestycji po okresie 10 lat po oddaniu jej do użytkowania. Oznacza to, że nie będzie Pani zobowiązana dokonać korekty podatku odliczonego w związku z zakupem gruntu.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Pani w zakresie pytania nr 2 pkt a) należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Pani dotyczą prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po 10 latach wykorzystywania Inwestycji w celu uzyskania dochodu, w następstwie likwidacji działalności przekaże Pani przedmiotową Inwestycję lub jej część nieodpłatnie na użytkowanie własne i męża, a następnie spełniając warunki zwolnienia ponownie będzie Pani wykorzystywać przedmiotową Inwestycję w części w niej mieszkając lub prowadząc w niej działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o p.d.o.f lub w części wynajmując krótko lub długookresowo. (pytanie nr 2 pkt b)

Stosownie do treści art. 113 ust. 1 ustawy,

zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy,

zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Na podstawie art. 113 ust. 13 ustawy,

zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1) dokonujących dostaw:

a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

-energii elektrycznej (CN 2716 00 00),

-wyrobów tytoniowych,

- samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d) terenów budowlanych,

e) nowych środków transportu,

f) następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:

- preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),

- komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),

- urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),

- maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),

g) hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:

- pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),

- motocykli (PKWiU ex 45.4);

2)świadczących usługi:

a) prawnicze,

b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c) jubilerskie,

d) ściągania długów, w tym factoringu;

3) nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W myśl art. 113 ust. 10 ustawy,

jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie natomiast do art. 113 ust. 11 ustawy,

podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Art. 113 ust. 11a ustawy stanowi, że

przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Z powołanego wyżej przepisu art. 113 ust. 11 ustawy wynika, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie powołanego przepisu, ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, przy czym podatnik ma prawo do powrotu do zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego, o ile zostały spełnione pozostałe przesłanki ponownego skorzystania ze zwolnienia.

Zatem, po uwzględnieniu treści przytoczonych przepisów oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że skoro pomiędzy rezygnacją Pani ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 złożoną do naczelnika urzędu skarbowego, a planowanym ponownym skorzystaniem ze zwolnienia upłynie więcej niż rok (licząc od końca roku, w którym Pani zrezygnuje ze zwolnienia), a wartość sprzedaży opodatkowanej u Pani w roku poprzedzającym rok, w którym będzie ubiegać się o zwolnienie nie przekroczy kwoty 200.000 zł lub w proporcji kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 10, to Pani będzie mogła skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy dla wykorzystywanej Inwestycji w części prowadząc w niej działalność gospodarczą polegającą na wynajmie krótko lub długookresowym.

Tym samym stanowisko Pani w zakresie pytania nr 2 pkt b) należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Należy wskazać, że niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy wyłącznie Pani. Mąż Pani ma prawo do wystąpienia z odrębnym wnioskiem o interpretację indywidualną.

Zaznaczenia wymaga, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Panią. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W tym miejscu organ interpretacyjny zastrzega jednak, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej,

przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej,

przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w .... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie