W zakresie dokonywanych przez Państwa czynności, zleconych przez inne jednostki, dotyczących usług holowania i parkowania zatrzymanych pojazdów, działają Państwo w charakterze podatnika.

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania usług holowania i parkowania zatrzymanych pojazdów świadczonych na rzecz innych jednostek (...). Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 8 sierpnia 2023 r. (wpływ 14 sierpnia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca z siedzibą w (…) jako jednostka (…) jest czynnym podatnikiem VAT. Zadania ustawowe (…) określa ustawa (…). Wnioskodawca jest dysponentem środków budżetowych III stopnia. Każda jednostka (…) to odrębny dysponent środków budżetowych i odrębny podatnik VAT.

Pomiędzy Jednostkami (…) wykonywane są zadania określane jako „pomoc prawna”. Polegają one na tym, że jedna jednostka prowadzi działania na rzecz innej - drugiej jednostki. „Pomoc prawna” polega m.in. na tym, że gdy na obszarze działania (…) zs. w (…) należy zatrzymać, holować i odstawić na parking pojazd samochodowy do sprawy prowadzonej przez inną jednostkę (…).

W takim przypadku Wnioskodawca zleca usługę holowania i parkowania podmiotom gospodarczym funkcjonującym na rynku. Wnioskodawca otrzymuje fakturę za taką usługę i dokonuje jej zapłaty. Następnie Wnioskodawca wystawia refakturę na tą „inną” jednostkę (…) na rzecz której były realizowane te zadania w celu zwrotu poniesionych kosztów.

Kiedy przepisy prawne w zakresie stosowania zwolnień od podatku od towarów i usług pomiędzy jednostkami budżetowymi weszły w życie od 1 lipca 2017 r. tutejsza jednostka zwracała się już o wydanie interpretacji indywidualnej wnioskiem z 12 lipca 2017 r. i uzupełnionym wnioskiem z 16 października 2017 r. Uzyskali Państwo interpretację indywidualną Dyrektora KIS znak: 0114-KDIP1-3.4012.235.2017.2.KC z 7 listopada 2017 r. Zawiera ona interpretację prawa podatkowego w odniesieniu do m.in. pomocy prawnej pomiędzy jednostkami (...).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Przedmiotem zapytania są usługi holowania i parkowania pojazdów zatrzymanych jako dowody rzeczowe w postępowaniach karnych. Jeżeli w toku prowadzonego postępowania przez jednostkę (…) zaistnieje potrzeba wykonania czynności w terytorialnym zasięgu działania innej jednostki (...), działania te może wykonać właśnie ta inna jednostka (…). Pojazdy, statki wodne lub powietrzne można przekazać podmiotom gwarantującym prawidłowe wykonanie umowy przechowania na parkingach, w przystaniach, hangarach albo w innych podobnych obiektach lub miejscach, jeżeli jednostka (…) nie włada obiektami lub miejscami gwarantującymi odpowiednie ich przechowywanie. Za te usługi jednostka (...) właściwa terytorialnie zostaje obciążona kosztami na podstawie faktury wystawionej przez kontrahenta i dokonuje jej zapłaty. Następnie wystawia refakturę za poniesione koszty parkowania i holowania pojazdu na jednostkę (...), na której zlecenie działania te były realizowane.

Będące przedmiotem zapytania usługi wymienione w pkt 1 są wykonywane przez podwykonawców, tj. podmioty gospodarcze funkcjonujące na rynku.

Inne jednostki (…), na które przenoszone są poniesione przez tutejszą jednostkę koszty są odrębnymi podatnikami VAT, zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni.

Wnioskodawca stosuje zasady rozliczeń określone w uzyskanej przez tutejszą jednostkę interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS znak: 0114-KDIP1-3.4012.235.2017.2.KC z 7 listopada 2017 r.

Czynności zlecone mające charakter „pomocy prawnej” wykonywane są w związku z (…) ustawy (…) oraz na podstawie (…) ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1375 ze zm.) oraz przepisów Zarządzenia (…).

Pytanie

Obecnie, po wyroku NSA I FSK 830/19, jak należy traktować działania Wnioskodawcy w zakresie pomocy prawnej?

1.Czy jest to działalność z zakresu działań statutowych i nie podlega ona ustawie o VAT?

2.Czy należy traktować pomoc prawną jako działalność gospodarczą i wystawiać refaktury na inne jednostki (...) w celu uzyskania zwrotu poniesionych kosztów?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że działania pomiędzy jednostkami (…) w ramach „pomocy prawnej” powinny być traktowane jako działania, jakie na (…) jako całość nakłada Ustawa (…) i w ogóle nie powinno w tych przypadkach być wzajemnych rozliczeń pomiędzy jednostkami i w związku z tym nie powinno wystawiać się faktur za „pomoc prawną”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.):

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie usług należy więc rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy.

Art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że:

w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy:

przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy zauważyć, iż generalnie – poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie usług za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Taka konstrukcja definicji pojęcia „świadczenie usług” jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest nie tylko konieczność ujęcia danej czynności w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, ale również to, aby czynność ta została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działał jako podatnik podatku od towarów i usług.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że:

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zaznaczyć przy tym należy, że dla uzyskania statusu podatnika podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami podatku od towarów i usług są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że gdyby nawet podatnik nie osiągnął z tytułu prowadzonej działalności dochodu, to nie zmienia to faktu, że wykonując czynności będące przedmiotem działalności wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, bowiem będzie wykonywał w tym zakresie czynności, które podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Oznacza to w konsekwencji, że jeżeli podmiot uzyska jakąkolwiek zapłatę za te czynności w sensie ekonomicznym (nawet bilansując tylko poniesione wydatki), to wynagrodzenie to podlega opodatkowaniu według właściwych reguł.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy:

nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to stanowi odzwierciedlenie art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L Nr 347 z 2006 r. str. 1 ze zm.), który stanowi, że:

krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Z przywołanych przepisów wynika, że wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo-przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

• dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,
• odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Konieczność spełnienia ww. dwóch warunków wyłączających organy publiczne z opodatkowania VAT (wykonywanie czynności przez organ podlegający prawu publicznemu oraz wykonywanie danej czynności przez podmiot działający w charakterze organu publicznego w odniesieniu do tej czynności) była wielokrotnie podkreślana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak stwierdził TSUE w orzeczeniu w sprawie C-4/89 - Comune di Carpaneto Piascentino i inni a Ufficio provinciale imposta sul valore aggiunto di Piacenza:

art. 4(5) VI Dyrektywy należy interpretować w taki sposób, aby czynności wykonywane przez organy publiczne w rozumieniu tego przepisu stanowiły czynności wykonywane przez organy prawa publicznego podlegające szczególnym zasadom prawnym mającym do nich zastosowanie. Drugi akapit tej regulacji należy natomiast interpretować w taki sposób, aby Państwa Członkowskie zobowiązane były zapewnić, by organy prawa publicznego traktowane były jak podatnicy w związku z czynnościami wykonywanymi w charakterze organów publicznych w przypadku, gdy czynności te mogą być również podejmowane w ramach działalności konkurencyjnych przez przedsiębiorców prywatnych, jeśli traktowanie tych organów jako podmiotów nieposiadających statusu podatnika mogłoby prowadzić do istotnego naruszenia zasad konkurencji.

Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania i jako takie musi być ściśle interpretowane.

Innymi słowy, organ (urząd obsługujący ten organ) będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach - gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań (co wynika z pierwszej części art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług) oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Stąd też aby uznać, że organ działa w zakresie swoich funkcji ustawowych i jednocześnie nie korzysta z formy cywilistycznej musi zaistnieć sytuacja tego rodzaju, że przy realizacji danego zadania - określonej prawem czynności wykonywanej w interesie publicznym, organ ten wyposażony jest we władztwo publiczne, tj. występuje w pozycji nadrzędnej w stosunku do innych podmiotów uczestniczących w danej czynności.

W zakresie statusu podmiotu publicznego wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 29 października 2015 r. w sprawie C-174/14 Saudaco, w którym stwierdził:

jeżeli chodzi w szczególności o pierwszy z dwóch warunków ustanowionych w art. 13 ust. 1 wspomnianej dyrektywy, to znaczy o warunek dotyczący statusu podmiotu publicznego, to Trybunał orzekł już, że osoba, która wykonuje czynności należące do prerogatyw władztwa publicznego w sposób niezależny, nie pozostając częścią administracji publicznej, nie może zostać zaklasyfikowana jako podmiot prawa publicznego w rozumieniu tego przepisu (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C-456/07, EU:C:2008:293, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo). (…) status „podmiotu prawa publicznego” nie może wynikać jedynie z tego, że dana działalność polega na wykonywaniu czynności należących do prerogatyw władztwa publicznego (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C-456/07, EU:C:2008:293, pkt 17 i przytoczone tam orzecznictwo).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „organy władzy publicznej”. Pod tym pojęciem należy rozumieć organy władzy ustawodawczej, sądowniczej i wykonawczej, w tym organy administracji publicznej, rządowej i samorządowej, powołane w Konstytucji RP, ustawach lub na ich podstawie, których wykonywane w określonych formach czynności uważane są za działania państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.

Natomiast pod pojęciem urzędu obsługującego organ władzy publicznej należy rozumieć jednostkę organizacyjną spełniającą funkcje pomocnicze w stosunku do organu władzy publicznej.

Analiza wskazanych przepisów prowadzi do następujących wniosków:

1)wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług ma charakter wyłączenia podmiotowo-przedmiotowego,

2)w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia z podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:

a)czynności – co do zasady podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,

b)czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego i nie mogą powodować naruszenia zasad konkurencji.

Możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy uzależniona jest od spełnienia ww. warunków łącznie.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na mocy art. 106b ust. 2 ustawy:

podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Państwa wątpliwości dotyczą opodatkowania oraz obowiązku udokumentowania fakturą świadczonych usług holowania i parkowania zatrzymanych pojazdów, świadczonych na rzecz innych jednostek (...).

W ramach realizowanych zadań statutowych prowadzą Państwo działania na rzecz innych jednostek (...). Są to usługi holowania i parkowania pojazdów w ramach postępowania prowadzonego przez inną jednostkę (...). Za te usługi zostają Państwo obciążeni kosztami na podstawie faktury wystawionej przez kontrahenta i dokonują jej zapłaty. Następnie wystawiają Państwo refakturę na tę jednostkę (...), na rzecz której były realizowane te zadania, w celu zwrotu poniesionych kosztów.

W celu rozstrzygnięcia Państwa wątpliwości należy w pierwszej kolejności ustalić, czy wykonując zadania na rzecz innych jednostek (...), a następnie obciążając je kosztami z tego tytułu, działają Państwo jako podatnik podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że generalnie organy oraz urzędy publiczne są uznawane za podatników w sferze, w której występuje konsumpcja oraz gdzie podmioty te mogą konkurować z podmiotami prawa prywatnego. Kryterium decydującym o uznaniu organu (urzędu) władzy publicznej za podatnika VAT jest zachowywanie się nie jak organ władzy, lecz jak podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku do określonych transakcji lub czynności. Szczególnie jest to uzasadnione w tych przypadkach, gdzie identyczne czynności lub bardzo zbliżone czynności bądź transakcje mogą być wykonywane przez podmioty prywatne (np. przedsiębiorców).

Stosownie do (…) Zarządzenia (...) (...) oraz przechowywania przez (…) dowodów rzeczowych uzyskanych w postępowaniu karnym (…):

jeżeli w toku postępowania zaistnieje potrzeba wykonania czynności w terytorialnym zasięgu działania innej jednostki (...), można zwrócić się do kierownika tej jednostki (...) o wykonanie określonych czynności, przesyłając w tym celu niezbędne materiały postępowania lub informacje.

Z (…) tego Zarządzenia wynika, że:

zlecenie czynności do wykonania innym jednostkom (...) wiążące się ze znacznym obciążeniem, następuje po uzgodnieniu możliwości realizacyjnych. W razie konieczności, jednostka zlecająca przeprowadzenie czynności deleguje (...).

W myśl § (…) przywołanego Zarządzenia:

kierownik jednostki (...) udziela niezbędnej pomocy (...) z innej jednostki (...) wykonującym czynności w terytorialnym zasięgu działania podległej mu jednostki (...).

Stosownie do (…) ww. Zarządzenia:

przy rozliczaniu między jednostkami (...) wydatków związanych z wykonaniem zleconych czynności, o których mowa w § 21, stosuje się następujące zasady:

1)wydatki wynikające z realizacji czynności zleconych są wykładane przez jednostkę (...) zlecającą wykonanie czynności;

2)jeżeli należność uregulowała jednostka (...) wykonująca czynności, na podstawie noty księgowej obciąża poniesionymi wydatkami jednostkę (...) zlecającą wykonanie czynności;

3)jednostka (...) wykonująca czynności przesyła dokumentację dotyczącą należności wraz z materiałami lub w ślad za nimi, niezwłocznie po uzyskaniu noty księgowej.

W kontekście przywołanych przepisów kluczowe znaczenie dla uznania, czy wykonując opisane usługi na rzecz innych jednostek działają Państwo jako podatnik, ma okoliczność, czy przedmiotowe zadania mogą wykonywać podmioty prywatne.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że usługi będące przedmiotem zapytania nie są wykonywane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, lecz przez podwykonawców, tj. podmioty funkcjonujące na rynku.

Zatem usługi holowania i parkowania pojazdów, które wykonują Państwo na rzecz innych jednostek (…) nie wpisują się w działalność Wnioskodawcy, jako organu władzy publicznej. Uznać należy, że wykonywane są one w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż identyczne zadania, tj. usługi holowania i parkowania pojazdów, mogą być wykonywane przez podmioty prywatne. W takim przypadku szczególne potraktowanie, pozwalające na wyłączenie czynności holowania i parkowania pojazdów z opodatkowania prowadziłoby do zakłóceń konkurencji.

W przedstawionych okolicznościach niewątpliwie dochodzi do czynności podlegających opodatkowaniu, ponieważ mają miejsce czynności pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami i czynności te są wykonywane odpłatnie, gdyż przenoszą Państwo poniesione koszty na jednostkę (…), na rzecz której realizowali Państwo zadanie. Podmiot biorący udział w świadczeniu usługi we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, w myśl art. 8 ust. 2a ustawy traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie kosztów na inny podmiot nie może być w żaden inny sposób potraktowane, niż jako świadczenie usług w tym samym zakresie.

Tym samym w zakresie dokonywanych przez Państwa czynności, zleconych przez inne jednostki (...), dotyczących usług holowania i parkowania zatrzymanych pojazdów, działają Państwo w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym zastosowanie znajdą przepisy ogólne dotyczące opodatkowania czynności, zawarte w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy oraz zasady dotyczące dokumentowania przez podatników czynności podlegających opodatkowaniu, co do których uregulowania zostały zawarte w art. 106a-106q tej ustawy. Oznacza to, że wykonywane przez Państwa czynności, zlecone przez inne jednostki (...), dotyczące usług holowania i parkowania zatrzymanych pojazdów (określane jako „pomoc prawna”) winny być dokumentowane fakturami.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnośnie powołanego przez Państwa we wniosku wyroku NSA I FSK 830/19, należy wyjaśnić, że powołany wyrok został potraktowany jako element Państwa argumentacji. Jednocześnie należy wskazać, że Organ nie podziela stanowiska w nim wyrażonego w odniesieniu do czynności holowania i parkowania pojazdów nabywanych od podmiotów prywatnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).