Wyłączenie przedmiotowe przy sprzedaży przedsiębiorstwa.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 czerwca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 31 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania przedmiotu sprzedaży za przedsiębiorstwo i zastosowania wobec tej sprzedaży wyłączenia przedsiębiorstwa z opodatkowania podatkiem VAT. Uzupełnił go Pan pismami z 7 i 10 sierpnia 2023 r. (wpływ odpowiednio 8 i 18 sierpnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca od dnia (…) 1996 r., prowadzi w (…) działalność gospodarczą pod firmą (…). Stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej znajduje się w (…) przy ul. (…). Zgodnie z wpisem do CEIDG, przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie (PKD 68.32.Z), a wykonywana działalność obejmuje jeszcze jedynie pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKD 85.59.B).

W związku z zaprzestaniem wykonywania działalności gospodarczej w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami (PKD 68.31.Z), która jest opodatkowana podatkiem VAT, Wnioskodawca 28 marca 2022 r. złożył do Naczelnika Urzędu Skarbowego w (…) formularz VAT-R, wskazując, że będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy VAT. Tym samym Wnioskodawca przestał być czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w wynajmowanym lokalu, za pomocą zespołu składników niematerialnych i materialnych. Wykonywane przez Wnioskodawcę administrowanie nieruchomościami dotyczy nieruchomości mieszkalnych, które nie są jego własnością.

Do składników materialnych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zaliczyć należy w szczególności:

·prawa i obowiązki wynikające z umów, w tym z umów o administrowanie nieruchomościami oraz z umowy najmu lokalu;

·środki trwałe i wyposażenie obejmujące wyposażenie biura, takie jak: meble, telefony, niszczarka, drukarka, komputer stacjonarny i komputery przenośne;

·do składników niematerialnych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zaliczyć należy w szczególności:

Øoznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo, tj. „(…)”;

Øwierzytelności, które wynikają z umów o administrowanie nieruchomościami;

Øksięgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, w tym dokumenty związane z administrowanymi nieruchomościami, dokumentacja pracownicza, dokumentacja podatkowo-księgowa;

Øtajemnice przedsiębiorstwa;

Ørenoma przedsiębiorstwa związana z xx letnim okresem funkcjonowania na rynku zarządzania nieruchomościami w (…).

W celu wykonywania czynności związanych w wykonywaną działalnością gospodarczą, Wnioskodawca zatrudnia trzech pracowników, na podstawie umów o pracę.

Wnioskodawca planuje zbyć, poprzez sprzedaż, tę część swojego majątku, która obejmuje przedsiębiorstwo działające pod firmą (…), ze wszystkimi ww. składnikami niematerialnymi i materialnymi, których zbycie jest możliwe na podstawie przepisów prawa. Przy czym w zakresie firmy (nazwy) przedsiębiorstwa ze zbycia wyłączone zostanie imię i nazwisko Wnioskodawcy.

Zbycie przedsiębiorstwa wiązać się będzie z przejęciem przez nabywcę wszystkich pracowników w trybie art. 23 (1) Kodeksu pracy.

Zamiar zbycia przedsiębiorstwa związany jest z tym, że Wnioskodawca w ostatnim kwartale 2023 r. zamierza zaprzestać prowadzenia działalności gospodarczej, w związku z przejściem na emeryturę. Nabywcą przedsiębiorstwa będzie podmiot, z którym Wnioskodawca nie posiada żadnych powiązań rodzinnych lub kapitałowych.

Nabywca będzie miał faktyczną możliwość kontynuowania działalności w oparciu o składniki nabyte od Wnioskodawcy. Celem sprzedaży jest to, by nabywca przedsiębiorstwa prowadził działalność gospodarczą, tożsamą z działalnością Wnioskodawcy.

Uzupełnienie opisu sprawy

Wnioskodawca wskazuje ponadto, że działalność jest prowadzona w ramach jednego przedsiębiorstwa. Działalność gospodarcza w zakresie pozaszkolnych form edukacji nigdy nie była przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy fizycznie wykonywana, i w związku z tym, nie wystawiono ani jednej faktury. Ostatecznie została wykreślona z CEIDG.

Składniki majątku, będące przedmiotem sprzedaży obejmą wszystkie elementy wymienione w art. 55¹ oprócz samochodu osobowego, który na podstawie oświadczenia Wnioskodawcy i Jego żony z 2018 r. został przekazany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i zamortyzowany. Obecnie na lokalnym rynku zarządzania nieruchomościami brak podmiotów zainteresowanych kupnem mojego przedsiębiorstwa wraz z samochodem osobowym.

Na chwile sprzedaży majątek, będący przedmiotem zbycia w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy będzie wyodrębniony:

1.na płaszczyźnie organizacyjnej,

2.na płaszczyźnie finansowej,

3.na płaszczyźnie funkcjonalnej.

Celem sprzedaży przedsiębiorstwa jest znalezienie podmiotu (kupca), który będzie kontynuował prowadzoną przeze Wnioskodawcę działalność w zakresie zarządzania nieruchomościami.

Pytanie

Czy przedmiot sprzedaży, opisany w przedstawionym stanie faktycznym, stanowić będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ kodeksu cywilnego i w konsekwencji, czy do transakcji jego zbycia zastosowanie ma wyłączenie przedmiotowe, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiot sprzedaży będzie stanowić przedsiębiorstwo Wnioskodawcy, co powoduje, że do transakcji jego zbycia nie będzie miała zastosowania ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, co wynika z art. 6 pkt 1 tej ustawy.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. W związku z tym należy odwołać się do definicji zawartej w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 55¹ k.c. przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, które obejmują w szczególności następujące składniki: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnioną część (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenia, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje istnienie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia.

Istotne jest także, że nabywca przedsiębiorstwa powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części.

Tak jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie administrowania nieruchomościami mieszkalnymi, nie będącymi jego własnością, która opiera się o wyodrębniony zespół składników niematerialnych i materialnych (opisanych w opisie), służący jemu do prowadzenia tej działalności. Co należy podkreślić, zbycie obejmie także przejście zakładu pracy na nowego pracodawcę w trybie art. 23 (1) k. p., które z mocy prawa obejmie wszystkich pracowników Wnioskodawcy.

Nabywca przedsiębiorstwa będzie miał faktyczną możliwość kontynuowania działalności gospodarczej Wnioskodawcy w oparciu o nabyte składniki niematerialne i materialne, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego.

Wszystkie składniki przedsiębiorstwa, które ma zostać zbyte, stanowią majątek Wnioskodawcy związany z prowadzeniem przez niego działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy zespół składników, który zamierza zbyć, jest zorganizowany i funkcjonalnie ze sobą powiązany, o czym świadczy fakt, że dotychczas przez xx lat zespół służył jemu do prowadzenia działalności gospodarczej.

Nie ulega więc wątpliwości, że przedmiot zbycia może być przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych przez nabywcę, który będzie mógł stanowić dla niego niezależne przedsiębiorstwo albo co najmniej zorganizowaną część przedsiębiorstwa i który pozwoli nabywcy za pomocą nabytego przedsiębiorstwa prowadzić działalność gospodarczą tożsamą z działalnością Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, opisany w opisie zdarzenia przyszłego zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych służy do prowadzenia działalności gospodarczej i jako taki stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c.

W konsekwencji na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, do transakcji zbycia przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa, nie będzie miała zastosowania ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570) zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy:

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

I tak, w świetle art. 6 pkt 1 ustawy:

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie „transakcje zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego:

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego:

Jak wcześniej wskazano, o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Aby zatem, w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników mógł zostać zakwalifikowany jako przedsiębiorstwo, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej – musi się ona odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Transakcja mająca za przedmiot zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce jedynie wówczas, gdy wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym), zostaną przekazane nabywcy.

Należy podkreślić, że na gruncie przytaczanego przepisu, istnieje możliwość umownego wyłączenia pewnych elementów z transakcji zbycia przedsiębiorstwa, ale tylko wówczas, gdy elementy te nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa. W przeciwnym wypadku, danej transakcji nie można uznać za zbycie przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55 Kodeksu cywilnego określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa, jakie konkretnie składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa.

Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia z dostawą przedsiębiorstwa należy dokładnie przeanalizować zarówno to, jakie składniki majątku będą przedmiotem sprzedaży, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa.

W celu wyjaśnienia ww. kwestii należy powołać tezy wyroku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01), w którym Trybunał stwierdził, że: „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”.

Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle normy art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi w (…) działalność gospodarczą pod firmą (…).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w wynajmowanym lokalu, za pomocą zespołu składników niematerialnych i materialnych. Wykonywane przez Wnioskodawcę administrowanie nieruchomościami dotyczy nieruchomości mieszkalnych, które nie są jego własnością.

Wnioskodawca planuje zbyć, poprzez sprzedaż, tę część swojego majątku, która obejmuje przedsiębiorstwo działające pod firmą (…), ze wszystkimi ww. składnikami niematerialnymi

i materialnymi, których zbycie jest możliwe na podstawie przepisów prawa. Przy czym

w zakresie firmy (nazwy) przedsiębiorstwa ze zbycia wyłączone zostanie imię i nazwisko Wnioskodawcy.

Zbycie przedsiębiorstwa wiązać się będzie z przejęciem przez nabywcę wszystkich pracowników w trybie art. 23 (1) Kodeksu pracy.

Składniki majątku, będące przedmiotem sprzedaży obejmą wszystkie elementy wymienione w art. 55¹_.

Celem sprzedaży przedsiębiorstwa jest znalezienie podmiotu (kupca), który będzie kontynuował prowadzoną przeze Wnioskodawcę działalność w zakresie zarządzania nieruchomościami.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania przedmiotu sprzedaży za przedsiębiorstwo i zastosowania wobec tej sprzedaży wyłączenia przedsiębiorstwa z opodatkowania podatkiem VAT.

Jak wynika z wniosku, przedmiotem sprzedaży są wszystkie składniki majątku wchodzące w skład przedsiębiorstwa.

Przedmiot sprzedaży posiada zdolność do działania (jest przedsiębiorstwem prowadzącym działalność) i potencjalnie w momencie sprzedaży, taką zdolność mieć będzie. Nabywca, będzie miał możliwość kontynuować dokładnie w takim samym zakresie działalność gospodarczą.

Podane okoliczności sprawy prowadzą do wniosku, że przedmiotem dostawy będzie przedsiębiorstwo spełniające wymogi określone w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Przedmiot sprzedaży – przedsiębiorstwo – posiada ciągle zdolność do działania (jest przedsiębiorstwem prowadzącym działalność), i potencjalnie, w momencie sprzedaży, taką zdolność mieć będzie. W momencie sprzedaży, przedmiotowe przedsiębiorstwo to zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, zdolny do realizacji – kontynuacji – zadań przypisanych przedsiębiorstwu, przez nabywcę. Przedsiębiorstwo jest zdolne prowadzić działalność bez przerwy, pomimo zmiany właściciela. Kupujący, przy wykorzystaniu majątku nabytego od Wnioskodawcy, będzie mógł kontynuować dotychczasową działalność w pełnym zakresie.

Wszystkie składniki majątkowe będące przedmiotem planowanej transakcji stanowią funkcjonalnie i organizacyjnie zorganizowaną całość, za pomocą której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej we wskazanym przez Wnioskodawcę zakresie.

Kierując się zatem przedstawionym opisem sprawy analizowanym w kontekście przywołanych przepisów oraz orzecznictwa TSUE, należy stwierdzić że w rozpatrywanym przypadku zostaną spełnione wszystkie przesłanki do uznania zespołu składników majątkowych, wchodzących w skład prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a mających być przedmiotem planowanej sprzedaży, za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Zatem, planowana sprzedaż składników materialnych i niematerialnych będzie stanowić transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, na tej podstawie nie znajdują zastosowania przepisy ustawy.

Na nabywcę przejdą zatem składniki majątku konieczne do podjęcia automatycznie i nieprzerwanie przez niego działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę w dotychczasowym zakresie. W wyniku zbycia nabywca będzie mógł przejąć całe przedsiębiorstwa uzyskując możliwość dalszego prowadzenia przedsiębiorstwa, w dotychczasowym kształcie i będzie miał faktyczną możliwość prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o nabyte składniki.

Podsumowując, przedmiot sprzedaży będzie stanowił przedsiębiorstwo – w rozumieniu art. 55¹ kodeksu cywilnego – i do transakcji jego zbycia ma zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać jako prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku.

Jednocześnie podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy – w szczególności informacji, że kupiec będzie kontynuował prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność w zakresie zarządzania nieruchomościami – co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pana do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).