Opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, które są pobierane od Nabywców (przyszłych właścicieli lokali), nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania opłaty pobieranej za gospodarowanie odpadami komunalnymi od nabywców lokali w okresie pomiędzy protokolarnym odbiorem lokalu a przeniesieniem prawa własności lokalu. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) Sp. z o.o. jest polską spółką deweloperską, czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności Spółka planuje realizować inwestycje polegające na budowie budynków wielorodzinnych. Wnioskodawca, na podstawie umów deweloperskich zobowiązany będzie do wybudowania budynku, wyodrębnienia lokalu mieszkalnego, a następnie przeniesienia na nabywcę prawa własności tego lokalu, a także praw niezbędnych do korzystania z niego. Wraz z własnością lokalu nabywca nabywać będzie również udziały w nieruchomości wspólnej: udział w nieruchomości gruntowej pod budynkiem oraz udziały we współwłasności części budynku i urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali. Samo wyodrębnienie lokalu i przeniesienie własności na nabywcę odbywać się będzie, zgodnie z postanowieniami umowy deweloperskiej, na podstawie umowy przeniesienia własności lokalu, po spełnieniu świadczeń stron, które wynikają ze wspomnianej umowy, a także po dokonaniu protokolarnego odbioru lokalu przez nabywcę. Odbiór lokalu może mieć miejsce najwcześniej po uzyskaniu przez Wnioskodawcę ostatecznego pozwolenia na użytkowanie budynku i po zapłaceniu przez nabywcę całej ceny za lokal, ale jeszcze przed zawarciem umowy przeniesienia własności lokalu mieszkalnego.

W okresie przejściowym (od wydania mieszkania do czasu zawiązania się wspólnoty mieszkaniowej), Spółka będzie podejmować kompleksowe czynności, które umożliwią funkcjonowanie budynku. Będzie podpisywać umowy na obsługę i konserwację budynku, sprzątanie budynku i nieruchomości, dopełniać również formalności w zakresie gospodarki odpadami, pełnić nadzór nad gospodarką ekonomiczno- finansową nieruchomości, aby utrzymywana była w należytym stanie do czasu powstania wspólnoty mieszkaniowej. W celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania nieruchomości po oddaniu obiektu do użytkowania oraz przekazaniu nabywcom lokali w posiadanie tych lokali, Spółka będzie również zawierać z dostawcami umowy na dostawę mediów do budynku tj. ciepła, wody, energii elektrycznej. Powyższe oznacza, że w tym okresie koszty utrzymania budynku i nieruchomości, w tym koszty dostawy wody, ubezpieczenia, gospodarowania odpadami itp. będą ponoszone przez Spółkę, która będzie pełnić rolę pośrednika pomiędzy dostawcami lub usługodawcami a posiadaczami lokali. Zgodnie z planowanymi zapisami zawieranych umów deweloperskich, w celu odzyskania poniesionych kosztów, Spółka obciążać będzie nabywców (przyszłych właścicieli lokali) na podstawie faktur stałymi opłatami miesięcznymi za korzystanie z nieruchomości i lokalu (dalej: „opłaty za korzystanie”) oraz pobierać zaliczki na poczet zużycia mediów, które to zaliczki będą następnie rozliczane (wg wskazań liczników zużycia wody, prądu, ciepła, itp.).

Zgodnie z postanowieniami umowy deweloperskiej nabywca w przypadku odbioru protokolarnego mieszkania przed przeniesieniem na niego własności lokalu zobowiązany będzie m.in. do uiszczania opłat (zaliczek na media) z tytułu dostawy mediów do lokalu. W skład opłat za korzystanie, do których ponoszenia na podstawie umowy deweloperskiej zobowiązany będzie nabywca, będzie wchodzić także opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Kwota należna do zapłaty z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi wykazywana będzie w odrębnej pozycji na fakturach, jakie otrzyma nabywca lokalu od Wnioskodawcy i w których Wnioskodawca przeniesie na nabywców koszty związane z użytkowaniem przez nich lokali i nieruchomości wspólnej.

Opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi uregulowana jest w ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t. j. Dz.U z 2022 r., poz. 2519 ze zm., zwana dalej: „ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach”). Zgodnie z przepisami przedmiotowej ustawy właściciele nieruchomości zobowiązani są ponosić opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi na rzecz gminy, na której położone są nieruchomości. Opłata ta wynika z uchwały rady gminy. Zgodnie bowiem z art. 6I ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach rada gminy określi, biorąc pod uwagę warunki miejscowe, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, termin, częstotliwość i tryb uiszczania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w tym wskazanie czy opłatę uiszcza się z dołu czy z góry. Stosownie do treści art. 6m ust. 1 wspomnianej ustawy, właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych. W związku z powyższym Wnioskodawca będzie zbierał od nabywców lokali informację o ilości osób zamieszkujących poszczególne lokale i na tej podstawie będzie wypełniał i składał przedmiotową deklarację do odpowiedniego organu.

Zgodnie z przepisami, w razie niezłożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa, w drodze decyzji, wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, biorąc pod uwagę dostępne dane właściwe dla wybranej przez radę gminy metody, a w przypadku ich braku - uzasadnione szacunki, w tym w przypadku nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, średnią ilość odpadów komunalnych powstających na nieruchomościach o podobnym charakterze - art. 60 przedmiotowej ustawy.

Zgodnie z art. 6q ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach w sprawach dotyczących opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta, a w przypadku przejęcia przez związek międzygminny zadań gminy, o których mowa w art. 3 ust. 2, w zakresie gospodarowania odpadami komunalnymi, w zakresie opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, które stanowią dochód związku międzygminnego - zarządowi związku międzygminnego.

Opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi dochód gminy (art. 6r ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach).

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że pobieranie przez niego jako pośrednika (osoby przekazującej) opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi zebranej wcześniej od nabywców lokali w okresie pomiędzy protokolarnym odbiorem lokalu a przeniesieniem prawa własności lokalu - nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy pobieranie przez niego opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od nabywców lokali w okresie pomiędzy protokolarnym odbiorem lokali przez nabywcę a przeniesieniem prawa własności lokalu na nabywcę nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach utrzymanie czystości i porządku w gminach należy do obowiązkowych zadań własnych gminy. Również z ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 40) zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, a w szczególności zadania związane z zaopatrzeniem w wodę, kanalizację, usuwaniem i oczyszczaniem ścieków komunalnych, utrzymaniem czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz należą do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 6h ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach właściciele nieruchomości zobowiązani są do zapłaty na rzecz gminy, na terenie której położone są nieruchomości, opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Obowiązek ten ciąży na właścicielu nieruchomości, niezależnie od tego czy gmina wywiązała się z obowiązku wskazanego w art. 6d Ustawy o czystości (organizacji odbierania i zagospodarowania tych odpadów) oraz czy podmioty, z którymi gmina zawarła stosowne umowy, faktycznie utrzymują czystość i porządek w związku z gospodarowaniem odpadami. Opłata ta wynika z uchwały rady gminy.

Zgodnie bowiem z art. 6l ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach rada gminy określi, biorąc pod uwagę warunki miejscowe, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, termin, częstotliwość i tryb uiszczania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w tym wskazanie czy opłatę uiszcza się z dołu czy z góry. Na podstawie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych.

W razie niezłożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa, w drodze decyzji, wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, biorąc pod uwagę dostępne dane właściwe dla wybranej przez radę gminy metody, a w przypadku ich braku - uzasadnione szacunki, w tym w przypadku nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, średnią ilość odpadów komunalnych powstających na nieruchomościach o podobnym charakterze - art. 6o przedmiotowej ustawy.

W związku z powyższym Wnioskodawca będzie zbierał od nabywców lokali informację o ilości osób zamieszkujących poszczególne lokale i na tej podstawie będzie wypełniał i składał przedmiotową deklarację do odpowiedniego organu.

Opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi dochód gminy (art. 6r ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach).

Zdaniem Wnioskodawcy opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi ma charakter daniny publicznej, o której mowa w art. 217 Konstytucji. Świadczy o tym fakt, że obowiązek ponoszenia przedmiotowej opłaty został nałożony ustawowo. Ponadto ustawa reguluje przedmiot opłaty, podmioty zobowiązane do jej uiszczenia, stawki opłaty, ustanowienie zarządcy nieruchomości quasi-płatnikiem, zobowiązanym do obliczenia opłaty, złożenia deklaracji, pobór opłaty, a także jej wpłacenia na rachunek gminy.

Sama treść ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach sugeruje, że opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi ma charakter daniny publicznej. Zgodnie bowiem z art. 6q wspomnianej ustawy: „W sprawach dotyczących opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta, a w przypadku przejęcia przez związek międzygminny zadań gminy, o których mowa w art. 3 ust. 2, w zakresie gospodarowania odpadami komunalnymi, w zakresie opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, które stanowią dochód związku międzygminnego - zarządowi związku międzygminnego.”

Powyższe w ocenie Wnioskodawcy powoduje, że czynność poboru opłaty śmieciowej nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT, a ma charakter poboru daniny publicznej, do której nie znajdują zastosowania przepisy ustawy o VAT.

Również Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 28 listopada 2013 r., sygn. akt K 17/12 potwierdził daninowy charakter opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi wskazując w uzasadnieniu jej cechy tj. fakt nałożenia jej w drodze ustawy, powszechny charakter, jednostronność ustalania świadczenia pieniężnego, przymusowość.

Ponadto Trybunał Konstytucyjny we wspomnianym wyroku wskazał, że opłata ta należy do dochodów publicznych i jest przeznaczona na realizację celów publicznych. Co więcej opłata ta jest należnością, która zgodnie z art. 6qa ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, podlega egzekucji administracyjnej.

Zgodnie z przepisami ustawy o VAT świadczenie usług w rozumieniu przedmiotowej ustawy powinno wynikać z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego. Oznacza to, że powinny występować dwa podmioty: świadczący usługę oraz podmiot będący odbiorcą danej usługi. Na gruncie ustawy o VAT świadczenie usług, co do zasady, powinno mieć także odpłatny charakter. Dla uznania danego świadczenia za odpłatne pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą musi istnieć stosunek prawny. Ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie musi pozostawać w bezpośrednim związku z czynnością, która ma być opodatkowania VAT, ale jednocześnie musi istnieć bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi (tak przykładowo TSUE w wyroku z 8 marca 1988 r., C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise).

Na gruncie opisanego zdarzenia przyszłego, zdaniem Wnioskodawcy, nie można mówić o dwustronnym stosunku zobowiązaniowym. Wnioskodawca bowiem nie będzie świadczył na rzecz nabywców żadnych usług w związku z poborem opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Będzie występować niejako w roli podmiotu przekazującego zebrane wcześniej opłaty/kwoty za poczet opłat za odpady komunalne. Nie będzie osiągał żadnej korzyści z jej tytułu, a cała opłata będzie przekazywana na rzecz gminy, i zgodnie z art. 6r ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach będzie ona stanowiła dochód gminy.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy pobór od nabywców opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w okresie przejściowym między odbiorem lokalu, a przeniesieniem jego własności nie będzie stanowić świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy:

w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przepis ten jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi. Przeniesienie kosztów nabycia usługi, o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia opodatkowania podatkiem od towarów i usług opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi pobieranej od nabywców lokali w okresie pomiędzy protokolarnym odbiorem lokalu, a przeniesieniem prawa własności lokalu.

W odniesieniu do Państwa wątpliwości należy wskazać, że kwestie opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi reguluje ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t. j. Dz. U z 2022 r. poz. 2519 ze zm.), zwana dalej ustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach:

utrzymanie czystości i porządku w gminach należy do obowiązkowych zadań własnych gminy.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach:

właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez zbieranie w sposób selektywny powstałych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych zgodnie z wymaganiami określonymi w regulaminie oraz sposobem określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 4a ust. 1.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 3b ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach:

właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez pozbywanie się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych oraz nieczystości ciekłych w sposób zgodny z przepisami ustawy i przepisami odrębnymi.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach:

ilekroć w ustawie jest mowa o właścicielach nieruchomości - rozumie się przez to także współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby posiadające nieruchomości w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty władające nieruchomością.

Jak stanowi art. 2 ust. 3 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach:

jeżeli nieruchomość jest zabudowana budynkiem wielolokalowym, w którym ustanowiono odrębną własność lokalu, obowiązki właściciela nieruchomości wspólnej oraz właściciela lokalu obciążają wspólnotę mieszkaniową albo spółdzielnię mieszkaniową.

Zgodnie z art. 6c ust. 1 i ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach:

1)gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy.

2)Rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne.

W myśl art. 6h ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach:

opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi są obowiązani ponosić:

1)właściciele nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy,

2)osoby wymienione w art. 1 pkt 1 lit. b, jeżeli rada gminy podjęła uchwałę, o której mowa w art. 2a ust. 1,

3)właściciele nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, jeżeli rada gminy podjęła uchwałę, o której mowa w art. 6c ust. 2

- na rzecz gminy, na terenie której są położone nieruchomości lub lokale.

Stosownie do art. 6j ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach:

w przypadku nieruchomości, o której mowa w art. 6c ust. 1, opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi iloczyn:

1)liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość, lub

2)ilości zużytej wody z danej nieruchomości, lub

3)powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351 oraz z 2022 r. poz. 88, 1557, 1768, 1783 i 1846)

- oraz stawki opłaty ustalonej na podstawie art. 6k ust. 1.

Na podstawie art. 6m ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach:

deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi są obowiązani złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta:

1)właściciele nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy;

2)osoby wymienione w art. 1 pkt 1 lit. b, jeżeli rada gminy podjęła uchwałę, o której mowa w art. 2a ust. 1;

3)właściciele nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, jeżeli rada gminy podjęła uchwałę, o której mowa w art. 6c ust. 2, a właściciele nieruchomości nie złożyli skutecznego oświadczenia, o którym mowa w art. 6c ust. 3b.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek deklarowania i uiszczania na rzecz gminy opłat za wywóz nieczystości co do zasady ciąży na właścicielu nieruchomości, za którego – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 4, w związku z art. 2 ust. 3 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach – uznaje się również m.in. współwłaścicieli, podmioty posiadające nieruchomości w zarządzie oraz inne podmioty władające nieruchomością oraz wspólnoty mieszkaniowe.

Z uwagi na powyższe przepisy należy stwierdzić, że w okresie przejściowym – od wydania mieszkania do czasu zawiązania się wspólnoty mieszkaniowej, to Państwo – jako właściciel budynku – będą mieć obowiązek wniesienia na rzecz gminy opłaty z tytułu wywozu odpadów. Spełnienie tego obowiązku nie oznacza jednak, że będą Państwo uczestniczyć w świadczeniu na rzecz Nabywców (przyszłych właścicieli lokali) usług w zakresie wywozu odpadów. W analizowanej sytuacji obowiązek wnoszenia opłaty z tytułu wywozu odpadów ciąży na właścicielu nieruchomości i dokonują jej Państwo we własnym imieniu, zatem pobierane od Nabywców środki, w części przeznaczonej na wniesienie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi na rzecz gminy, nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług i nie są obciążone podatkiem od towarów i usług.

Zatem opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, które są pobierane od Nabywców (przyszłych właścicieli lokali), nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).