Niepodleganie opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży 39 działek powstałych w wyniku podziału działki rolnej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 maja 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 4 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży 39 działek powstałych w wyniku podziału działki rolnej.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 lipca 2023 r. (data wpływu  12 lipca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W dniu 14 lipca 1990 r. Wnioskodawczyni nabyła, w zamian za rentę, prawo własności nieruchomości rolnej, położonej w obrębie ewidencyjnym …, gmina … o powierzchni 7,5341 ha. Przez okres trzydziestu lat Wnioskodawczyni osobiście prowadziła na nieruchomości gospodarstwo rolne i opłacała składki z tytułu podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników. Uzyskiwane produkty rolne przeznaczane były na użytek własny oraz na sprzedaż. Sprzedaż nie była opodatkowana podatkiem VAT.

W roku 2020, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, Wnioskodawczyni zaprzestała działalności rolniczej. Wiele lat przepracowanych w gospodarstwie spowodowało u Wnioskodawczyni choroby zwyrodnieniowe kręgosłupa i stawów. Ponadto, podczas prac polowych, Wnioskodawczyni doznała poważnego urazu prawego biodra oraz prawej ręki, co na stałe wyłączyło Ją z możliwości prowadzenia gospodarstwa rolnego. Dzieci Wnioskodawczyni natomiast zatrudnione są na stanowisku inżyniera w Lasach Państwowych i nie są zainteresowane prowadzeniem gospodarstwa rolnego.

Aby zapewnić sobie zabezpieczenie finansowe na starość, Wnioskodawczyni dokonała podziału ww. nieruchomości rolnej na 40 działek. Na jednej z wydzielonych działek Wnioskodawczyni zamierza prowadzić gospodarstwo agroturystyczne, a pozostałe działki planuje sprzedać nabywcom pozyskanym za pomocą profesjonalnego biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami.

Poza wskazaną nieruchomością Wnioskodawczyni nie dokonywała nabycia ani zbycia innych nieruchomości. Wnioskodawczyni nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży nieruchomości. Powołana powyżej sprzedaż będzie działaniem jednorazowym, polegającym na wyprzedaży majątku prywatnego.

Wnioskodawczyni wskazuje, że na powołanej nieruchomości gospodarstwo rolne prowadziła nieprzerwanie. Posiadane przez Wnioskodawczynię grunty nie były nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy czy innej umowy o podobnym charakterze. Nie były także udostępniane nieodpłatnie osobom trzecim. Nieruchomość została przez Wnioskodawczynię nabyta w celu prywatnym, nie została nabyta w celu odsprzedaży i nigdy nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni informuje, że w związku z zamiarem rozpoczęcia działalności agroturystycznej nabyła projekt techniczny zabudowań oraz poniosła koszt zaopatrzenia nieruchomości w urządzenia sieci wodociągowej. Siłą rzeczy część wydzielonych pod sprzedaż działek została również zaopatrzona w wodę. Celem wybudowania instalacji było jednak umożliwienie rozpoczęcia działalności agroturystycznej, a nie uzbrajanie działek przeznaczonych na sprzedaż. Ponadto Wnioskodawczyni wskazuje, że nie poniosła w przeszłości ani nie zamierza ponosić żadnych kosztów związanych z uzbrojeniem terenu, budową drogi czy wyposażeniem nieruchomości przeznaczonych na sprzedaż w urządzenia sieci kanalizacyjnej, wodociągowej, sanitarnej czy elektrycznej.

Wnioskodawczyni sygnalizuje, że wszystkie działki powstałe przez podział są w dalszym ciągu działkami rolnymi. Wnioskodawczyni nie występowała ani nie zamierza występować o ich przekształcenie na działki budowlane. Wnioskodawczyni nie występowała również ani nie zamierza występować o opracowanie planu o zagospodarowania przestrzennego terenu. Wnioskodawczyni wystąpiła natomiast o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działki, na której prowadzone będzie gospodarstwo agroturystyczne oraz dla wszystkich działek przeznaczonych na sprzedaż.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazuje, że przed sprzedażą nie zamierza zawierać z nabywcami przedwstępnych umów sprzedaży nieruchomości, a kupującym nie zostaną udzielone żadne pełnomocnictwa do działania w imieniu Wnioskodawczyni w jakimkolwiek zakresie. Wnioskodawczyni nie posiada również żadnych innych nieruchomości lub udziałów w nieruchomości przeznaczonych na sprzedaż. Wnioskodawczyni zamierza zbyć wyłącznie nieruchomości, których dotyczy niniejszy wniosek.

Ponadto, w uzupełnieniu wskazano, że:

1. Prowadząc gospodarstwo rolne Wnioskodawczyni nie była czynnym podatkiem od towarów i usług.
2. Numery działek, co do których Wnioskodawczyni oczekuje wydania niniejszej interpretacji:

-dz. Nr … - o pow. 0,2042 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,2162 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1880 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1064 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,2701 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,2714 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,2674 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1517 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1487 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1402 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1406 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1593 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1701 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,7729 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,2319 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,2114 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1645 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1610 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1595 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,2125 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,2026 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1016 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,2314 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,2798 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,2670 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,2823 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,2125 ha,

-dz. nr …- o pow. 0,1402 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1648 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1437 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1640 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1693 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1928 ha,

-dz. nr …- o pow. 0,2316 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1711 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1570 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,2127 ha,

-dz. nr … - o pow. 0,1107 ha.

3. Wnioskodawczyni wskazuje, że celem rozpoczęcia działalności agroturystycznej na jednej z działek musiała zaopatrzyć ją wpierw w sieć wodociągową, co jednocześnie spowodowało obligatoryjne możliwość przyłączenia wszystkich pozostałych działek do sieci wodociągowej, albowiem niemożliwym było wykonanie całej sieci tylko dla jednej działki.

Pytanie

Czy planowana sprzedaż 39 działek rolnych powstałych w wyniku podziału działki rolnej, otrzymanej zamian za rentę, w okolicznościach przedstawionych we wniosku jest działalnością gospodarczą rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym powinna podlegać opodatkowaniu z tego tytułu?

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni sprzedaż wydzielonych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ działaniom Wnioskodawczyni nie można przypisać znamion prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni wskazuje, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, związana jest bowiem z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalności gospodarczą. W ocenie Wnioskodawczyni bez wpływu pozostaje także fakt, czy sprzedaż majątku osobistego nastąpi w całości jednemu nabywcy czy w części wielu nabywcom.

Wnioskodawczyni podnosi, że w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem VAT jest łączne spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze, czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem od towarów i usług. W ocenie Wnioskodawczyni nie zostały spełnione obie przesłanki łącznie.

Uzasadniając powyższe Wnioskodawczyni podnosi, że pomimo, iż grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można przyjąć, że podejmowane przez Wnioskodawczynię działania wykraczają poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, a tym samym stanowią aktywność podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Wnioskodawczyni podkreśla, że nie nabyła gruntu w celu jego dalszej sprzedaży. Grunt też od chwili nabycia nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Decyzja o zaprzestaniu prowadzenia gospodarstwa rolnego, podziale i sprzedaży nieruchomości podyktowana została natomiast wiekiem Wnioskodawczyni, problemami zdrowotnymi, potrzebą zabezpieczenia materialnego na przyszłość, jak również chęcią wsparcia finansowego dzieci. Podjęta decyzja jest więc decyzją racjonalną, mająca na celu tylko i wyłącznie zabezpieczenie interesów rodzinnych.

Wnioskodawczyni wskazuje, że na tle art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług wykształcił się w orzecznictwie pogląd, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności (wyroki NSA z dnia 17 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 239/12; z dnia 29 kwietnia 2014 r., sygn. akt I FSK 621/13, z dnia 9 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 811/13, z dnia 17 marca 2017 r., sygn. akt I FSK 1643/15, z dnia 27 kwietnia 2022 r., sygn. akt I FSK 1589/18).

Na uwagę zasługuje również wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska - Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Jak wskazał Trybunał, nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Innymi słowy, wyłączona z opodatkowania została sprzedaż przez osoby fizyczne gruntów budowlanych, stanowiących ich majątek osobisty, z tym oczywiście zastrzeżeniem, że osoby te dokonując zbycia nieruchomości nie mogą podejmować działań charakterystycznych dla handlowca, o którym mowa w definicji działalności gospodarczej zawartej zarówno w polskiej ustawie, jak i w art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.), na gruncie którego działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga uprzedniego ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. W wyroku tym TSUE stwierdził m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru dominującego. Zakres transakcji nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Według TSUE dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Podobnie okoliczność dokonania podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama w sobie nie jest decydująca. Nie ma też takiego charakteru długość okresu w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z tego tytułu przychodów. Całość tych elementów może bowiem według TSUE odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Reasumując, podział nieruchomości rolnej oraz ich sprzedaż za pośrednictwem biura nieruchomości w przedstawionych powyżej okolicznościach, nie stanowi zawodowej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, a podjęte przez Wnioskodawczynię działania nie wykraczają poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Dokonując planowanej transakcji zbycia działek Wnioskodawczyni nie wypełni zatem przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie nie wystąpi w roli podatnika od podatku od towarów i usług, a planowana transakcja sprzedaży mieścić się będzie w ramach zarządu majątkiem prywatnym i nie będzie podlegała opodatkowaniem podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931, ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT:

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

Zgodnie art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że 14 lipca 1990 r. nabyła Pani prawo własności nieruchomości rolnej, na której przez okres trzydziestu lat prowadziła gospodarstwo rolne. Prowadząc gospodarstwo rolne nie była Pani czynnym podatkiem od towarów i usług. Dokonała Pani podziału ww. nieruchomości rolnej na 40 działek. Na jednej z wydzielonych działek zamierza Pani prowadzić gospodarstwo agroturystyczne, a pozostałe działki planuje sprzedać nabywcom pozyskanym za pomocą profesjonalnego biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Poza wskazaną nieruchomością nie dokonywała Pani nabycia ani zbycia innych nieruchomości. Posiadane przez Panią grunty nie były nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy czy innej umowy o podobnym charakterze. Nie były także udostępniane nieodpłatnie osobom trzecim. W związku z zamiarem rozpoczęcia działalności agroturystycznej nabyła Pani projekt techniczny zabudowań oraz poniosła koszt zaopatrzenia nieruchomości w urządzenia sieci wodociągowej. Celem rozpoczęcia działalności agroturystycznej na jednej z działek musiała Pani zaopatrzyć ją wpierw w sieć wodociągową, co jednocześnie spowodowało obligatoryjne możliwość przyłączenia wszystkich pozostałych działek do sieci wodociągowej. Nie występowała Pani ani nie zamierza występować o ich przekształcenie na działki budowlane. Nie występowała Pani również ani nie zamierza występować o opracowanie planu o zagospodarowania przestrzennego terenu. Wystąpiła Pani o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działki, na której prowadzone będzie gospodarstwo agroturystyczne oraz dla wszystkich działek przeznaczonych na sprzedaż. Przed sprzedażą nie zamierza Pani zawierać z nabywcami przedwstępnych umów sprzedaży nieruchomości, a kupującym nie zostaną udzielone żadne pełnomocnictwa do działania w Pani imieniu w jakimkolwiek zakresie.

Mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, iż sprzedaż 39 działek powstałych w wyniku podziału działki rolnej należy uznać za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podejmowane w opisie sprawy czynności/działania dotyczące ww. działek będących przedmiotem sprzedaży, w tym, m.in.: podział nieruchomości rolnej; sprzedaż działek nabywcom pozyskanym za pomocą profesjonalnego biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami; wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy; zaopatrzenie w urządzenia sieci wodociągowej, nie dają podstaw do uznania, że ww. działania i czynności miały na celu wyłącznie realizację własnych celów osobistych.

Powyższe działania podjęte przez Panią – wbrew Pani stanowisku – świadczą o zorganizowanym charakterze sprzedaży. Wystąpił bowiem ciąg czynności podejmowanych przez Panią, które rozpatrywane łącznie umieściły planowaną transakcję w zakresie stosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a co za tym idzie, ustawy o podatku od towarów i usług.

Takie aktywne działanie w zakresie obrotu nieruchomościami świadczą o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W związku z powyższym, w ocenie tut. Organu, działania podejmowane przez Panią nie należą do zakresu czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dokonując ww. działań uatrakcyjniła Pani ww. działki jako towar i przyczyniła się Pani do wzrostu ich wartości.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wszystkie przedstawione we wniosku okoliczności, należy stwierdzić, że z tytułu transakcji sprzedaży 39 działek powstałych w wyniku podziału działki rolnej będzie Pani działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż ww. działek będzie stanowiła zatem czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

·Zgodnie z art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).