Interpretacja indywidualna z dnia 05.12.2019, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.375.2019.1.JS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

dokumentacja uprawniająca do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wdt

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 września 2019 r. (data wpływu 4 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą () (dalej: firma) jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym do VAT UE. Prowadzi Podatkową Księgę Przychodów i Rozchodów. Podatnik jest polskim rezydentem podatkowym i nie jest zarejestrowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w żadnym innym kraju. Przedmiotem działalności firmy jest montaż i sprzedaż wyrobów drewnianych oraz tekstyliów (dalej produkty). Produkty zazwyczaj są robione pod indywidualne zamówienie klienta i umieszczany jest na nich nadruk zleceniodawcy.

Produkty firmy są sprzedawane również do odbiorców z innych państw Unii Europejskiej. Nabywcy kontaktują się z firmą podatnika drogą mailową ustalając szczegóły zamówienia. Nabywcami z UE są podatnicy VAT. W większości przypadków adres dostawy jest inny niż adres siedziba zamawiającego. Produkty są często wykorzystywane na potrzeby eventów promocyjnych określonych marek/wyrobów/wydarzeń, dlatego zamawiający życzą sobie, aby produkt dostarczyć bezpośrednio w miejsce organizacji eventu. Produkty są dostarczane przez zewnętrzne firmy transportowe, najczęściej firma korzysta z dużych firm spedycyjnych jak ().

Należy nadmienić, iż wartość poszczególnych faktur wystawianych przez firmę jest nieduża. Średnia wartość faktury WDT wystawiana przez firmę w okresie styczeń lipiec 2019 r. to około () zł. Zaś obowiązek gromadzenia i przechowywania dokumentacji generuje wysokie koszty w odniesieniu do wartości pojedynczego zamówienia.

Dla udokumentowania stosowania stawki 0% w transakcjach WDT firma posiada jeden z poniższych zestawów dokumentów:

Zestaw 1

1. Fakturę VAT będącą jednocześnie specyfikacją towaru. Na fakturze znajdują się dane sprzedawcy, nabywcy wraz z nr VAT- UE i adresami, oraz adres doręczenia, jeśli jest inny niż siedziba nabywcy.
2. Dokumenty przewozowe z systemu firmy spedycyjnej. Najczęściej jest to śledzenie paczki (monitoring przesyłki/tracking) lub dowód nadania i potwierdzenie dostarczenia. Dokumenty te zawierają datę i miejsce nadania oraz datę i miejsce odbioru oraz nazwę odbiorcy. Na dokumentach tych nie ma podpisu odbiorcy.

Zestaw 2

1. Fakturę VAT będącą jednocześnie specyfikacją towaru. Na fakturze znajdują się dane sprzedawcy, nabywcy wraz z nr VAT- UE i adresami, oraz adres doręczenia, jeśli jest inny niż siedziba nabywcy.
2. Zamówienie nabywcy w formie maila lub bankowy dowodu wpłaty pozycja na wyciągu bankowym.
3. Dokumenty przewozowe z systemu firmy spedycyjnej. Najczęściej jest to śledzenie paczki (monitoring przesyłki/tracking) lub dowód nadania i potwierdzenie dostarczenia. Dokumenty te zawierają datę i miejsce nadania oraz datę i miejsce odbioru oraz nazwę odbiorcy. Na dokumentach tych nie ma podpisu odbiorcy.

Zestaw 3

1. Fakturę VAT będącą jednocześnie specyfikacją towaru. Na fakturze znajdują się dane sprzedawcy, nabywcy wraz z nr VAT- UE i adresami, oraz adres doręczenia, jeśli jest inny niż siedziba nabywcy.
2. Zamówienie nabywcy w formie maila.
3. Bankowy dowód wpłaty pozycja na wyciągu bankowym.
4. Dokumenty przewozowe z systemu firmy spedycyjnej. Najczęściej jest to śledzenie paczki (monitoring przesyłki/tracking) lub dowód nadania i potwierdzenie dostarczenia. Dokumenty te zawierają datę i miejsce nadania oraz datę i miejsce odbioru oraz nazwę odbiorcy. Na dokumentach tych nie ma podpisu odbiorcy.

Zestaw 4

1. Fakturę VAT będącą jednocześnie specyfikacją towaru. Na fakturze znajdują się dane sprzedawcy, nabywcy wraz z nr VAT- UE i adresami, oraz adres doręczenia, jeśli jest inny niż siedziba nabywcy.
2. Zamówienie nabywcy w formie maila lub bankowy dowód wpłaty pozycja na wyciągu bankowym.
3. Mailowe potwierdzenie odbioru towaru przez klienta: w postaci skanu faktury, na której jest podpis klienta albo lakoniczny mail potwierdzający odbiór towaru.

Zestaw 5

1. Fakturę VAT będącą jednocześnie specyfikacją towaru. Na fakturze znajdują się dane sprzedawcy, nabywcy wraz z nr VAT- UE i adresami, oraz adres doręczenia, jeśli jest inny niż siedziba nabywcy.
2. Zamówienie nabywcy w formie maila
3. Bankowy dowód wpłaty pozycja na wyciągu bankowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokumenty wymienione w zestawie 1 są wystarczające do zastosowania stawki 0% w transakcjach WDT?

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwość stosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów (WDT) reguluje art. 42 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (ustawy o VAT). Zgodnie z zapisem art. 42 ust. 3 dokumentami potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju są:

1. Dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi).
2. Specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

W każdym przypadku podatnik posiada specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Na fakturze wyszczególnione są towary będące przedmiotem transakcji. Zgodnie z ugruntowaną wykładnią przepisów, specyfikacja umieszczona na fakturze spełnia warunki, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3. Należy uznać, iż każdy zestaw prezentowany w opisanym stanie faktycznym spełnia normę art. 42 ust 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Stanowisko odnośnie poszczególnych zestawów:

Zestaw 1

Powołany wyżej zapis art. 42 ust. 3 stanowi, iż dla zastosowania stawki 0% w WDT podatnik powinien być w posiadaniu poza specyfikacją również dokumentu otrzymanego od spedytora (przewoźnika), z którego wynika dostarczenie towaru. Zdaniem podatnika dokumenty wydrukowane z systemu firmy spedycyjnej, zawierające datę nadania, miejsce nadania oraz datę i miejsce odbioru towarów spełniają normę art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT. Z przepisu tego nie wynika potrzeba posiadania dokumentów podpisanych przez odbiorcę, ponadto w dobie powszechnej cyfryzacji firmy transportowe coraz rzadziej posługują się dokumentami w formie papierowej, udostępniając swoim klientom dostęp do ich elektronicznej postaci. Fakt braku podstaw odmowy mocy dowodowej dokumentowi w formie elektronicznej znalazł potwierdzenie w interpretacji 0114-KDIP1-2.4012.187.2019.1.WH z dnia 3 czerwca 2019 r. Należy również nadmienić, iż dokument elektroniczny z systemu firmy spedycyjnej jest dokumentem o dużej wiarygodności, ponieważ organy skarbowe mogą w każdej chwili zweryfikować jego autentyczność w firmie spedycyjnej.

Analogiczne stanowiska zawarte zostały w interpreterach 0112-KDIL1-3.4012.779.2018.2.AK z dnia 1 marca 2019 r. i 0114-KDIP1-2.4012.828.2018.1.RM z dnia 31 stycznia 2019 r.

Zestaw 2

Podobnie jak w zestawie 1 zdaniem podatnika wystarczający jest dokument od firmy przewozowej, gdyby jednak Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, iż nie jest to wystarczający dokument to zgodnie z art. 42 ust. 11, firma dodatkowo może dysponować zamówieniem nabywcy, o którym mowa w art. 42 ust. 11 pkt 1 lub dokumentem potwierdzającym zapłatę za towar zgodnie z art. 42 ust. 11 pkt 3 w postaci wyciągu bankowego. Możliwość stosowania takiego zestawu dokumentów potwierdza interpretacja 0114-KDIP1-2.4012.828.2018.1.RM z dnia 31 stycznia 2019 r. oraz 0114-KD1P1-2.4012.187.2019.1.WH z dnia 3 czerwca 2019 r.

Zestaw 3

Podobnie jak w zestawie 2 zdaniem podatnika wystarczający jest dokument od firmy przewozowej, gdyby jednak Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, iż nie jest to wystarczający dokument, to zgodnie z art. 42 ust 11 firma dodatkowo może dysponować zamówieniem nabywcy, o którym mowa w art. 42 ust. 11 pkt 1 oraz dokumentem potwierdzającym zapłatę za towar zgodnie z art. 42 ust. 11 pkt 3 w postaci wyciągu bankowego. Tak szeroki zestaw dokumentów zdaniem podatnika jest wystarczający do zastosowania stawki 0% w transakcjach WDT.

Zestaw 4 i 5

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jeśli więc podatnik nie będzie w posiadaniu dokumentów od firmy spedycyjnej, wówczas przedstawi dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 11. Jak wielokrotnie wskazywano katalog wymieniony w art. 42 ust. 11 ma charakter otwarty i ustawodawca nie wymaga, aby podatnik był w posiadaniu wszystkich wymienionych w nim dokumentów.

W powyższym zakresie należy przede wszystkim zwrócić uwagę, iż Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale podjętej w składzie 7 sędziów (orzeczenie z 11 października 2010 r. o sygn. I FPS 1/10), dokonując wykładni przepisu art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wskazał, iż (...) wprawdzie w przepisach art. 42 ust. 3 i 4 ma miejsce ustawowe określenie dokumentów dowodzących, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, lecz z uwagi na treść art. 42 ust. 11, pozwalającego na dowodzenie tej okoliczności również innymi nie tylko wymienionymi w tym przepisie dowodami, ustawowy katalog dowodowy określony w ust. 3 i 4 nie może być uznany za zamknięty, a tym samym nie wyłącza w tym zakresie stosowania normy art. 180 § 1 O.p., zwłaszcza w sytuacji braku jednoznacznego unormowania formy i trybu pozyskiwania na dokumentach określonych w art. 42 ust. 3 pkt 1 i ust. 4 ustawy, potwierdzenia dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (Polski). W takim przypadku mamy wprawdzie do czynienia z ustawowymi dowodami wykazania danej okoliczności, jednak w zakresie tylko takim, w jakim przepisy ustawy określają te dowody oraz dane, które powinny one zawierać. Z uwagi jednak na to, że przepisy te nie precyzują jednoznacznie pod względem normatywnym sposobu i formy pozyskania na tych dokumentach potwierdzenia dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 3 pkt 1) lub do nabywcy w innym kraju członkowskim niż Polska (art. 42 ust. 4 pkt 4), nie można ich uznać za wyczerpująco określające żądane dowody, w sposób, który pozwalałby wymienionym w tych przepisach dokumentom na jednoznaczne wykazanie dowodzonej nimi okoliczności.

W konsekwencji NSA w podjętej uchwale ocenił, iż dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. W przedstawionej uchwale NSA zaprezentował więc stanowisko, iż podatnik posiada pewną swobodę w doborze dokumentów, którymi może udowodnić realizację transakcji WDT. Dokumenty takie muszą jednak łącznie potwierdzać fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Stanowisko zaprezentowane przez NSA w powyższej uchwale potwierdzane jest w późniejszych wyrokach wydawanych przez sądy administracyjne (m.in. w wyroku WSA w Gdańsku z 9 października 2012 r., sygn. I SA/Gd 893/12, wyroku NSA w Warszawie z 28 października 2011 r., sygn. I FSK 1538/10, wyroku NSA w Warszawie z 21 października 2011 r., sygn. I FSK 1549/10, wyroku NSA w Warszawie z 6 grudnia 2012 r., sygn. I FSK 163/12, wyroku NSA w Warszawie z 20 grudnia 2012 r., sygn. I FSK 133/12).

Analogiczne stanowisko prezentują również organy podatkowe. Dla przykładu, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 8 stycznia 2014 r. (sygn. ILPP4/443-465/13-6/ISN), wskazuje, że dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z kolei w interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 27 lipca 2017 r. nr 0111-KDIB3-3.4012.43.2017.1.LG czytamy: Tym samym (...) należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Reasumując, zdaniem podatnika w świetle przytoczonych wyżej orzeczeń i interpretacji oba zestawy dają prawo do zastosowania stawki 0% w transakcjach WDT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z kolei art. 41 ust. 3 ustawy stanowi, że w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Na mocy art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony)

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5 tego artykułu nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Analiza powyższych regulacji w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako WDT na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji, tj. udokumentowania faktu wywozu danego towaru oraz dostarczenia go nabywcy w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Kluczowe jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Istotą powołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych skutki podatkowe.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym do VAT UE, dokonuje sprzedaży swoich produktów w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw na rzecz podatników zarejestrowanych w innych krajach Unii Europejskiej. Nabywcy składają zamówienia drogą e-mailową. W celu transportu towarów Wnioskodawca korzysta z usług zewnętrznych firm transportowych.

Dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, dla zastosowania stawki podatku od towarów i usług, Wnioskodawca posiada jeden z zestawów dokumentów:

Zestaw 1

1. Fakturę VAT będącą jednocześnie specyfikacją towaru. Na fakturze znajdują się dane sprzedawcy, nabywcy wraz z nr VAT- UE i adresami, oraz adres doręczenia, jeśli jest inny niż siedziba nabywcy.
2. Dokumenty przewozowe z systemu firmy spedycyjnej. Najczęściej jest to śledzenie paczki (monitoring przesyłki/tracking) lub dowód nadania i potwierdzenie dostarczenia. Dokumenty te zawierają datę i miejsce nadania oraz datę i miejsce odbioru oraz nazwę odbiorcy. Na dokumentach tych nie ma podpisu odbiorcy.

Zestaw 2

1. Fakturę VAT będącą jednocześnie specyfikacją towaru. Na fakturze znajdują się dane sprzedawcy, nabywcy wraz z nr VAT- UE i adresami, oraz adres doręczenia, jeśli jest inny niż siedziba nabywcy.
2. Zamówienie nabywcy w formie maila lub bankowy dowodu wpłaty pozycja na wyciągu bankowym.
3. Dokumenty przewozowe z systemu firmy spedycyjnej. Najczęściej jest to śledzenie paczki (monitoring przesyłki/tracking) lub dowód nadania i potwierdzenie dostarczenia. Dokumenty te zawierają datę i miejsce nadania oraz datę i miejsce odbioru oraz nazwę odbiorcy. Na dokumentach tych nie ma podpisu odbiorcy.

Zestaw 3

1. Fakturę VAT będącą jednocześnie specyfikacją towaru. Na fakturze znajdują się dane sprzedawcy, nabywcy wraz z nr VAT- UE i adresami, oraz adres doręczenia, jeśli jest inny niż siedziba nabywcy.
2. Zamówienie nabywcy w formie maila.
3. Bankowy dowód wpłaty pozycja na wyciągu bankowym.
4. Dokumenty przewozowe z systemu firmy spedycyjnej. Najczęściej jest to śledzenie paczki (monitoring przesyłki/tracking) lub dowód nadania i potwierdzenie dostarczenia. Dokumenty te zawierają datę i miejsce nadania oraz datę i miejsce odbioru oraz nazwę odbiorcy. Na dokumentach tych nie ma podpisu odbiorcy.

Zestaw 4

1. Fakturę VAT będącą jednocześnie specyfikacją towaru. Na fakturze znajdują się dane sprzedawcy, nabywcy wraz z nr VAT- UE i adresami, oraz adres doręczenia, jeśli jest inny niż siedziba nabywcy.
2. Zamówienie nabywcy w formie maila lub bankowy dowód wpłaty pozycja na wyciągu bankowym.
3. Mailowe potwierdzenie odbioru towaru przez klienta: w postaci skanu faktury, na której jest podpis klienta albo lakoniczny mail potwierdzający odbiór towaru.

Zestaw 5

1. Fakturę VAT będącą jednocześnie specyfikacją towaru. Na fakturze znajdują się dane sprzedawcy, nabywcy wraz z nr VAT- UE i adresami, oraz adres doręczenia, jeśli jest inny niż siedziba nabywcy.
2. Zamówienie nabywcy w formie maila
3. Bankowy dowód wpłaty pozycja na wyciągu bankowym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania, czy dokumenty wymienione w tych zestawach są wystarczające do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%.

Z opisu stanu faktycznego we wniosku wynika, że dla przedmiotowych transakcji spełnione zostały warunki dotyczące statusu dostawcy (którym jest Wnioskodawca) oraz nabywców. Wnioskodawca wskazuje bowiem, że jest podatnikiem VAT czynnym, zarejestrowanym w Polsce na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, który dokonuje dostawy wewnątrzwspólnotowej na rzecz podmiotów zarejestrowanych do tego celu w innych krajach Unii Europejskiej.

W odniesieniu do dokumentowania dostawy wewnątrzwspólnotowej, w pierwszej kolejności wskazać należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów z dnia 11 października 2010 r., (sygn. akt I FPS 1/10) uznał, że dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Katalog dowodów został przez ustawodawcę zawężony do dowodów mających formę dokumentów, gdyż prawidłowość opodatkowania WDT stawką VAT w wysokość 0% powinna być weryfikowalna w oparciu o posiadane przez dostawce dokumenty, dla zapobieżenia przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć (por. wyrok WSA w Szczecinie z 12 sierpnia 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 631/15).

Jak wskazano powyżej, możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także posiadania przez dostawcę stosownej dokumentacji. Przy czym, istotne jest to, aby dokumenty dotyczące transakcji zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar został faktycznie wywieziony z terytorium kraju i dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego UE. Dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, ewentualnie uzupełnione dowodami wymienionymi w art. 42 ust. 11 ustawy, zebrane razem mają zatem potwierdzać informację, której wymaga przepis. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest łączne posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powołanych przepisach, o ile posiadane dokumenty wyraźnie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji dokumentu przewozowego. Nawiązując do cytowanego art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym (łącznie z pozostałymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy), że określony towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Nie należy zatem utożsamiać pojęcia dokumentu przewozowego o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza wszystkie istotne elementy czynności prawnej wynikające z wykonania umowy przewozu, to nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Zasadniczą kwestią jest bowiem to, aby posiadane przez podatnika dokumenty łącznie i jednoznacznie świadczyły o tym, że towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Przy czym, jak wskazał Organ, dokumenty wskazane w art. 42 ust. 3 ustawy stanowią podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, które w przypadku, gdy nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, mogą być uzupełnione dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Istotnym jest, by łączne posiadanie dokumentów wymienionych w tych przepisach jednoznacznie dowodziło, że konkretne towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione oraz dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie zauważyć należy, że wskazany przez Wnioskodawcę Zestaw 1 dokumentów zawiera: fakturę VAT, będącą jednocześnie specyfikacją towaru (na fakturze znajdują się dane sprzedawcy, nabywcy wraz z nr VAT- UE i adresami, oraz adres doręczenia, jeśli jest inny niż siedziba nabywcy) oraz dokumenty przewozowe z systemu firmy spedycyjnej najczęściej śledzenie paczki (monitoring przesyłki/tracking) lub dowód nadania i potwierdzenie dostarczenia. Dokumenty te, zgodnie z opisem stanu faktycznego zawierają datę i miejsce nadania oraz datę i miejsce odbioru oraz nazwę odbiorcy, nie ma natomiast podpisu odbiorcy.

Mając powyższe na uwadze, nie sposób zgodzić się z Wnioskodawcą, że ww. dokumenty są wystarczające do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%. Dokument przewozowy z systemu firmy spedycyjnej potwierdza bowiem fakt dostarczenia paczki (przesyłki) od nadawcy (Wnioskodawcy) do nabywcy (odbiorcy w państwie członkowskim), lecz nie wynika z niego tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej. Innymi słowy, brak jest możliwości identyfikacji konkretnego towaru wskazanego przez Wnioskodawcę na fakturze (specyfikacji towaru) z paczką (przesyłką) dostarczoną przez firmę spedycyjną pod adres nabywcy (lub inny adres, jeśli jest inny niż siedziba nabywcy).

Podkreślić należy, że ten aspekt fizycznego przemieszczenia określonych, konkretnych towarów poza terytorium kraju, przy jednoczesnym dostarczeniu tych właśnie towarów do wskazanego nabywcy w innym kraju wspólnotowym jest najistotniejszy. Natomiast ze wskazanych (opisanych) we wniosku dokumentów przewozowych w postaci śledzenia paczki (monitoringu przesyłki/trackingu) bądź potwierdzenia nadania i dostarczenia paczki nie wynika, aby istniała możliwość powiązania tej przesyłki (zarejestrowanej w systemie spedycyjnym) z konkretnymi towarami wyszczególnionymi na fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę, a tym samym wykazania faktu, że towar będący przedmiotem transakcji wskazany w specyfikacji towaru jest tożsamy z paczką (przesyłką) w systemie, nadaną i dostarczoną przez spedytora do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Tym samym, stwierdzenia wymaga, że dokumenty posiadane przez Wnioskodawcę wymienione w Zestawie 1, tj. faktura VAT będąca jednocześnie specyfikacją towaru oraz dokumenty przewozowe z systemu firmy spedycyjnej (monitoring przesyłki/tracking lub dowód nadania i potwierdzenie dostarczenia) nie będą stanowiły łącznie wystarczającej dokumentacji dla zastosowania stawki 0% z tytułu realizowanych przez Wnioskodawcę wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Nie wynika z nich bowiem w sposób jednoznaczny, że towary objęte fakturą i zawartą w niej specyfikacją zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 we wniosku należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Z tych samych względów, nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych nr 2 i 3 we wniosku. Stwierdzić bowiem należy, że Zestaw 2 dokumentów oprócz pozycji wskazanych powyżej, tj. faktury VAT oraz ww. dokumentów przewozowych, zawiera dodatkowo jedynie zamówienie nabywcy w formie e-maila lub bankowy dowód wpłaty w postaci pozycji na rachunku bankowym.

Co prawda ze wskazanych dokumentów wynika, że klient (nabywca) złożył bądź uiścił należność za zamówione od Wnioskodawcy towary, a przewoźnik dostarczył paczkę (przesyłkę) od Wnioskodawcy na wskazany adres, jednakże informacje te nie pozwalają jednoznacznie ustalić tożsamości towarów będących przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej a zatem nie stanowią dowodu, że przedmiotem transportu przesyłki przez przewoźnika były te same towary, które zostały wskazane na fakturze dokumentującej transakcję, wystawionej przez Wnioskodawcę. Jednocześnie podkreślić należy, że opisane we wniosku dokumenty zamówienie od nabywcy w formie wiadomości e-mail oraz bankowy dowód wpłaty w postaci pozycji na wyciągu bankowym nie umożliwiają jednoznacznego przyporządkowania towarów będących przedmiotem transakcji do przesyłki nadanej i dostarczonej do odbiorcy w państwie członkowskim.

Tym samym zgromadzone dokumenty wskazane w Zestawie 2 nie stanowią wystarczającej podstawy uprawdopodobniającej, że doszło do dostawy wewnątrzwspólnotowej konkretnych towarów i dostarczenia tych właśnie towarów na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż terytorium kraju.

Również w przypadku Zestawu 3, który zawiera wszystkie cztery ww. pozycje (a więc fakturę VAT, dokumenty przewozowe oraz jednocześnie zamówienie nabywcy i bankowy dowód wpłaty), nie będzie on stanowił kompletu dokumentów, które łącznie jednoznacznie potwierdzą spełnienie przez Wnioskodawcę warunku, o którym mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych nr 2 i 3 należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Z kolei w odniesieniu do Zestawu 4 należy wskazać, że jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca będzie posiadał fakturę VAT (specyfikację towaru), zamówienie nabywcy lub bankowy dowód wpłaty oraz e-mailowe potwierdzenie odbioru towaru przez klienta w postaci skanu faktury, na której jest podpis tego klienta albo lakoniczna wiadomość e-mail potwierdzający odbiór towaru.

W tym przypadku, Wnioskodawca będzie zatem posiadał dokument wymieniony w art. 42 ust. 3 ustawy, tzn. specyfikację towaru oraz inne dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy, tj. korespondencję handlową oraz dokument potwierdzający zapłatę za towar. Należy jednak zauważyć, że posiadany przez Wnioskodawcę dokument w postaci e-mailowego potwierdzenia odbioru towaru przez klienta (podpisanego skanu faktury bądź lakonicznej wiadomości świadczącej o odbiorze towaru) potwierdza jedynie, że towar wskazany na fakturze (w specyfikacji), zamówiony przez nabywcę w formie elektronicznej przez lub opłacony przelewem bankowym został odebrany przez tego nabywcę nie świadczy jednak o tym, że odbiór tego towaru miał miejsce na terytorium kraju członkowskiego UE innego niż Polska, a zatem że towary, o których mowa w ww. dokumentach rzeczywiście opuściły terytorium kraju (były przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Z uwagi zatem na fakt, że z powyższych dokumentów nie wynika, że dany towar faktycznie opuścił terytorium kraju (a jedynie został zamówiony bądź opłacony oraz odebrany przez nabywcę wskazanego na fakturze), należy stwierdzić, że dowody zgormadzone przez Wnioskodawcę w Zestawie 4 łącznie nie potwierdzają otrzymania przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Tym samym, w powyższej sytuacji Wnioskodawca nie będzie uprawniony do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dostawy wewnątrzwspólnotowej towarów.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 4 należało zatem uznać za nieprawidłowe.

W stosunku natomiast do Zestawu 5, w którym Wnioskodawca pomimo posiadania faktury VAT (specyfikacji towaru) oraz jednocześnie zamówienia nabywcy w formie e-maila oraz bankowego dowodu wpłaty, nie posiada żadnego potwierdzenia wywozu i dostarczenia towarów, o których mowa na fakturze do nabywcy w innym kraju Unii Europejskiej należy stwierdzić, że i w tym przypadku brak jest dowodów łącznie potwierdzających fakt dostarczenia towarów będących przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej do nabywcy.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie, tj. w odniesieniu do pytania nr 5 należało więc uznać za nieprawidłowe.

Mając zatem na uwadze całość opisu sprawy i powołane wyżej przepisy, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Organ podkreśla, że wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w opisanym stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę. Zatem okoliczność, czy posiadane przez Spółkę dokumenty rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w odniesieniu do konkretnej transakcji może być zweryfikowana jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych i wyroków sądów administracyjnych należy stwierdzić, że wskazane rozstrzygnięcia dotyczą konkretnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym/okolicznościach zdarzenia przyszłego, odmiennych od przedstawionego przez Wnioskodawcę. W tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, natomiast organy podatkowe mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych oraz orzecznictwem sądowym to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej